Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
Bardzo łatwe ćwiczenia logopedyczne to seria książeczek dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, które mają problemy z prawidłową wymową niektórych głosek. Zadania zostały ułożone zgodnie z zasadami postępowania logopedycznego i opierają się na materiale obrazkowym, aby mogły z nich korzystać także dzieci nieumiejące czytać. Wyrazy do ćwiczeń wybrano tak, aby nie pojawiały się w nich głoski z szeregów syczącego i ciszącego oraz inne głoski szumiące.Ćwiczenia z tej serii można wykorzystać na kilka sposobów: jako ćwiczenia uzupełniające podczas terapii logopedycznej, jako pracę domową, jako zadania utrwalające po zakończeniu terapii lub jednego z jej etapów
Pierre de Coubertin (1863–1937) swoją działalnością pisarską i organizacyjną tworzył „symfonię” pedagogiczną składającą się z dwóch części: igrzysk olimpijskich i reformy oświaty. Pierwsza z nich „poszybowała przez świat jak błyszczący sterowiec”, druga (niedokończona) „torowała sobie drogę jak kret”.
Tytuł książki sugeruje, że jeśli współczesna edukacja olimpijska uwzględni postulaty pedagogiki międzykulturowej, będzie dokończeniem tej pedagogicznej „symfonii”. Zaproponowany przez Autorów termin „międzykulturowa edukacja olimpijska” ma podkreślać, że edukacja olimpijska już w swojej istocie, a zwłaszcza ze względu na historyczne intencje twórcy olimpizmu – Pierre’a de Coubertina – musi mieć charakter międzykulturowy.
Sto lat temu restaurator igrzysk olimpijskich nie używał jeszcze tego określenia, bo wypracowano je na gruncie pedagogiki dopiero w drugiej połowie XX w. Autorzy stosują je, ponieważ międzykulturowość jest warunkiem sine qua non edukacji olimpijskiej. Nie ma znaczenia, czy jest ona realizowana na poziomie globalnym w trakcie igrzysk, czy w małej szkole na prowincji podczas lekcji wychowania fizycznego. Wszędzie tam, gdzie powiewa flaga olimpijska, powinny unosić się duch wzajemnego szacunku dla odmienności kulturowych oraz troska o własną narodową tożsamość.
Katarzyna Płoszaj – pedagog, doktor nauk o kulturze fizycznej. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie oraz Międzynarodowej Akademii Olimpijskiej w Olimpii. Zawodowo związana z warszawską AWF. Autorka wielu publikacji naukowych i popularnonaukowych z zakresu pedagogiki sportu i pedagogiki olimpijskiej.
Wiesław Firek – filozof, doktor nauk o kulturze fizycznej. Absolwent krakowskiej AWF, Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Międzynarodowej Akademii Olimpijskiej w Olimpii. Badacz olimpizmu i sportu z perspektywy filozoficznej. Autor Filozofii olimpizmu Pierre’a de Coubertina (2016).
prof. dr hab. Anna Wiłkomirska
WYDZIAŁ PEDAGOGICZNY UW
Międzykulturowa edukacja olimpijska jest publikacją nowatorską, interesująco napisaną, stanowiącą warte zauważenia osiągnięcie naukowe. Jej nowatorstwo wiąże się z odkrywaniem lub odczytywaniem na nowo piśmiennictwa Pierre’a de Coubertina. Jest to dorobek ważny w wymiarze międzynarodowym, w Polsce ciągle bardzo mało znany i wykorzystywany, zwłaszcza w pedagogice. Tym bardziej przedsięwzięcie to należy uznać za wypełniające lukę w literaturze pedagogicznej. Twórca olimpizmu był pedagogiem z szeroką wizją edukacyjną z wyraźnymi oświeceniowymi korzeniami i pozytywistycznymi ideami. Milczą o tym podręczniki historii wychowania. Może dlatego, że o ile nowożytny ruch olimpijski rozwinął się w niebywałym stopniu, o tyle reforma edukacji pozostała zamierzeniem niezrealizowanym, przynajmniej na miarę planów i idei, zarówno wpływowego barona, jak i jego następców. Autorzy książki postawili w centrum swojego zainteresowania międzykulturowość jako naturalną podstawę i cel procesów wychowawczych, nie tylko edukacji olimpijskiej, gdzie jej znaczenie nabiera szczególnego charakteru. Z sukcesem ukazali te wartości olimpizmu, które zdecydowanie wykraczają poza obszar sportu i mogą dzisiaj być szczególnie ważne w pełnym napięć społecznych globalnym społeczeństwie.
"Nie taka szkoła straszna, jak o niej mówią
Szkoła – coś, co przeżył każdy, ale niewielu dobrze wspomina. Dlaczego tak jest? Na to oraz wiele innych pytań odpowiada w swojej książce Mateusz Kądziołka. Autor patrzy na współczesne szkolnictwo okiem praktyka szukającego pracowników, a nie teoretyka, będącego częścią systemu. Jego nietuzinkowy poradnik w przystępny sposób opisuje bolączki szkolnictwa oraz zawiera propozycje zmian, które mogą je uwspółcześnić.
Jednak przede wszystkim dostarcza uczniom oraz rodzicom wielu prostych, a zarazem skutecznych porad, w jaki sposób odnieść sukces w szkole, nie spędzając mnóstwa czasu nad książkami. To poradnik, który w atrakcyjnej formie pokazuje, jak się uczyć oraz czym się kierować, wybierając potencjalną ścieżkę kariery.
Dominującą opinią w społeczeństwie jest ta mówiąca o tym, iż sukces w szkole gwarantuje powodzenie w dorosłym życiu. Opinia ta, pomimo że nie zawsze ma przełożenie na rzeczywistość, powtarzana była od początków zinstytucjonalizowanej edukacji. Sami zapewne nie raz słyszeliście ją od waszych rodziców, a być może mieliście już okazję oznajmić ją także waszym dzieciom. Powtarzanie jej może zmobilizować dziecko do bardziej wytężonej nauki, ale czy faktycznie dobre oceny są gwarantem świetlanej przyszłości?"
Książka łączy w sobie międzykulturowe aspekty savoir-vivre`u, etykiety biznesu oraz wybrane zagadnienia protokołu dyplomatycznego, takie jak: sposoby tytułowania osób, posługiwanie się wizytówkami, właściwe kreowanie swojego wizerunku (dobór strojów i dodatków zależnie od okazji), precedencja (ustalanie hierarchii ważności osób w różnych wydarzeniach organizacyjnych), zasady korespondencji, skróty używane w zaproszeniach, organizacja wizyt, a także cała sfera etykiety stołu. Wprowadzono także część dotyczącą netykiety, omawiającą zachowania w Internecie na forach i czatach, a także pisanie listów elektronicznych i komentarzy w sieci.
Kolejna publikacja z serii „Edukacja dla Mądrości”, inspirowanej koncepcją i dokonaniami Roberta J. Sternberga (teaching for wisdom), stanowi syntetyczne i zarazem nowe ujęcie kategorii mądrości dziecka. Oparta została na wynikach badań własnych autorki przeprowadzonych wśród starszych dzieci przedszkolnych. Czytelnik znajdzie tu przegląd zagadnień teoretycznych związanych z pojmowaniem kategorii mądrości - autorka ilustruje wielość znaczeń przypisywanych temu pojęciu, a także liczne uwarunkowania procesu dochodzenia do mądrości. Zagadnieniom teoretycznym towarzyszy część prezentująca wyniki własnych nowatorskich badań autorki opartych na samodzielnie skonstruowanych narzędziach badawczych.
Przedstawione wnioski stanowią bogaty, świetny i poznawczo wartościowy materiał, także dla praktyki pedagogicznej, co odzwierciedlają umieszczone na końcu postulaty, przydatne tym bardziej, że poruszany problem ma kluczowe znaczenie dla edukacji i dużą nośność dla praktyki. Celne powiązanie uzyskanych wyników z postulatami pedagogicznymi daje świadectwo znajomości realiów, problemów i sposobów funkcjonowania współczesnego przedszkola.
Z recenzji prof. dr hab. Iwony Czai-Chudyby
W serii ukazały się:
E. Płóciennik, Rozwijanie mądrości dziecka. Koncepcja i wskazówki metodyczne
E. Płóciennik, Rozwijanie mądrości w praktyce edukacyjnej. Scenariusze zajęć w przedszkolu i szkole podstawowej
E. Płóciennik, Rozwijanie mądrości w praktyce edukacyjnej. Scenariusze zajęć dla młodzieży
Robert J. Sternberg, Linda Jarvin, Elena L. Grigorenko, Mądrość, inteligencja i twórczość w nauczaniu. Jak zapewnić uczniom sukces
Ocenianie to fundamentalne narzędzie motywacji w procesie uczenia się ucznia. Jeśli spełnić ma swoją diagnostyczną i kształtującą funkcję i przyczynić się do pełnego wykorzystania i rozwoju potencjału każdego ucznia, musi być prowadzone z uwzględnieniem prawidłowości, które mu towarzyszą. Od nauczyciela zależy, jakie de facto funkcje będzie spełniać w procesie edukacji szkolnej, czy stanie się narzędziem służącym głównie klasyfikacji ucznia i uczyć go będzie strategii przetrwania czy wzbudzać będzie motywację wewnętrzną, wyrażającą się w gotowości ucznia do poznawania siebie i swoich możliwości, samodzielnego planowania ich rozwoju i ponoszenia za ten rozwój odpowiedzialności. Ocenianie to zadanie niełatwe. Stawia przed nauczycielem szereg trudności, dylematów i wyzwań. Zmusza do rozpoznawania i pokonywania mechanizmów zakłócających proces poznawczy, a więc i ocenę.[...]
Omawiana książka stanowi próbę kompleksowego, a zarazem ściśle naukowego zbadania uwarunkowań wyborów edukacyjnych związanych z podejmowaniem studiów wyższych w Polsce. Na polskim rynku jest to książka unikatowa i nowatorska ze względu na holistyczne ujęcie, rygor metodologiczny i zakres danych objętych badaniem. Warto również podkreślić, że zespół autorski, obejmujący, wraz z redaktorami naukowymi siedem osób, składa się z wybitnych badaczy rynku pracy i problemów edukacyjnych.
dr hab. Mikołaj Herbst
Pracę oceniam bardzo wysoko. Jestem przekonany, że będzie to publikacja chętnie wykorzystywana nie tylko przez ekonomistów, lecz także przez specjalistów zajmujących się systemem edukacji, rozwojem kapitału ludzkiego, politykami publicznymi i ogólnie rozwojem społeczno-ekonomicznym kraju. (…)
Cieszę się, że tematyka edukacyjna zainteresowała grono utalentowanych badaczy, w większości młodych jeszcze ekonomistów z czołowego ośrodka badań ekonomicznych w kraju, jakim jest niewątpliwie Wydział Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. (…)
W sferze edukacji zaangażowane są olbrzymie środki publiczne i prywatne. Poprawa efektywności ich wykorzystania to ważne zadanie dla ekonomistów. Temu służą między innymi wysokiej jakości badania naukowe. Omawiana książka wpisuje się w ten nurt badań i jest znakomitym osiągnięciem.
prof. dr hab. Jerzy Wilkin
Urszula Sztanderska – doktor habilitowany nauk ekonomicznych, profesor UW od 2002 roku, autorka i współautorka ponad 140 publikacji naukowych, głównie na temat funkcjonowania rynku pracy i jego związków z procesami makroekonomicznymi. Jej zainteresowania badawcze obejmują m.in.: bezrobocie, w tym zwłaszcza strukturalne, współzależność edukacji i rynku pracy, instytucjonalne uwarunkowania funkcjonowania rynku pracy, a od niedawna również ekonomię edukacji.
Gabriela Grotkowska – doktor nauk ekonomicznych, adiunkt w Katedrze Makroekonomii i Teorii Handlu Zagranicznego. Jest autorką ponad 60 krajowych i zagranicznych publikacji naukowych, kierowała kilkoma projektami badawczymi, a jej zainteresowania naukowe dotyczą w szczególności empirycznej analizy funkcjonowania rynku pracy, związków rynku pracy z otwarciem gospodarki, specyfiki sektora publicznego w kontekście zatrudnienia i wynagrodzeń, a także ekonomii edukacji i powiązań decyzji edukacyjnych z karierą zawodową.
Pozostali autorzy: Mikołaj Czajkowski, Tomasz Gajderowicz, Marek Giergiczny. Jerzy Mycielski, Leszek Wincenciak
Notatki z rodzicielstwa bliskości to książka napisana przez rodziców i dla rodziców. Przybliżają oni swoje doświadczenia oraz dzielą się wiedzą na temat zyskujących na popularności nurtów i trendów w rodzicielstwie. Każdemu z nich poświęcony jest osobny rozdział. Autorzy wzbogacają swoje zwierzenia o krótkie wyjaśnienia teoretyczne oraz polecają przydatne lektury. W książce znajdziesz informacje dotyczące: - rodzicielstwa bliskości, - karmienia piersią (także dłuższego niż powszechnie przyjęte), - chustonoszenia, - Porozumienia bez Przemocy (NVC), - metody rozszerzania diety BLW, - roli ojca w rodzicielstwie bliskości. To książka osobista i prosta pomaga oswoić zjawiska, które mogą wydawać się zbyt nowoczesne lub ekstrawaganckie. Nie stanowi teoretycznego wywodu psychologów czy pedagogów, ale przystępnym językiem opowiada o tym, jak wygląda codzienne życie wielu współczesnych polskich rodzin.Rodzicielstwo bliskości to więcej niż moda i więcej niż metoda wychowawcza to postawa, sposób patrzenia na dziecko i relację z nim.
Bajeczki Babeczki – Sprawdzian Gotowości Szkolnej – to gotowe narzędzie dla rodzica lub opiekuna dziecka w wieku przedszkolnym, przygotowane przez nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej z wieloletnią praktyką. Pozwoli ono odpowiedzieć na pytanie: czy moje dziecko poradzi sobie w szkole?
Bajki wspierają rozwój sfery społeczno-emocjonalnej dziecka, a zadania umieszczone na końcu każdej książeczki sprawdzają poziom wiedzy i umiejętności malucha kończącego edukację przedszkolną i rozpoczynającego naukę w pierwszej klasie.
Rodzicowi lub opiekunowi zamieszczone tu rady Babeczki pomogą w razie potrzeby sięgnąć po fachową pomoc.
Każda książeczka z serii Bajeczki Babeczki zawiera przepiękne kolorowe wielkoformatowe (A4 x 2) ilustracje, które spodobają się i małym, i dużym. To kolejna inspiracja do rozmów z dzieckiem na rozmaite, nie tylko stricte bajkowe tematy. Dodatkowo na końcu każdej pozycji znajdziemy karty pracy - ćwiczenia do wykonania przez dziecko, rozwijające sprawność grafomotoryczną, nawiązujące tematyką do treści bajeczki. W tej części mamy aż cztery zadania do wykonania.
Siódma część pt. "O księżniczce Mai, ognistych smokach i złotym kluczu" to opowieść o księżniczce Mai, którą uwięziła groźna wiedźma. Jednak wierni przyjaciele Mai - zwierzęta zamieszkujące okolicę - nie zostawiły dziewczynki samej. Razem ruszyły na ratunek. Dzięki nim w bajkowej krainie na nowo zapanowała radość. Bajka o przyjaźni, odwadze i wierności ideałom.
Breyten Breytenbach, laureat Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Zbigniewa Herberta 2017, południowoafrykański poeta, prozaik, eseista oraz malarz, przeciwnik apartheidu i więzień polityczny, jest obok J. M. Coetzee’go najbardziej znanym twórcą wywodzącym się z Republiki Południowej Afryki.
„Ciało wędrowne” jest trzecią książką poety ukazującą się w przekładzie na język polski, tym razem w wyborze i tłumaczeniach z afrikaans Jerzego Kocha.
Afrikaans to język szczególny: materialny i mięsisty, siedemnasto-, osiemnastowieczny miszmasz tego, co germańskie i koisańskie (hotentockie), hinduskie i indonezyjskie… Język niewolników z różnych zakątków świata, czeladzi i parobków na farmach, jednym słowem miejscowej kolorowej społeczności powstałej ze zmieszania ras. Wszyscy oni pospołu wykoślawiają język holenderskich panów, urzędników Kompanii Wschodnioindyjskiej i farmerów, wspomagani aktywnie przez nieznających dobrze niderlandzkiego przybyszów z innych części Europy: Niemców i Francuzów.
Najstarsze zachowane w afrikaans teksty to… zeznania niewolników w księgach sądowych, a językiem wykładowym stał się już na początku XIX stulecia… w muzułmańskiej medresie w Kapsztadzie.
(…)
Niniejszy zestaw wierszy, mój osobisty, autorski wybór okazał się po przeanalizowaniu, już w trakcie korekty, wyborem w znacznym stopniu tematycznym. Zaduma nad pamięcią i pożegnaniem, starzeniem się i śmiercią ? wszystko to stanowi harmoniczny fundament książki, basso continuo tej poezji. Nawet jeśli wspomniane refleksyjne wątki zawsze się u Breytenbacha pojawiały, nawet jeśli w ostatnim okresie z większą częstotliwością, to dopiero z pewnego dystansu zobaczyłem jako tłumacz fakturę własnego wyboru, który odsłania osnowę tej dojrzałej, późnej poezji. Ile w tym predylekcji antologisty, a ile skłonności poety?
Breytenbach nigdy nie był poetą politycznym, mimo że pisał wiersze, które można tak zaklasyfikować, i mimo iż los sprawił, że wylądował w więzieniu na siedem lat. Był i pozostał poetą na wskroś lirycznym, nawet jeśli to liryka rozrywająca nastrój ? „śmierć jest niczym / to ledwie przejście z oddechu na bezdech / z agonii do afonii i uwolnienie od mnożenia”, a artysta
ma ambiwalentny stosunek do własnego tworzywa ? „język to obejmowanie / osadu i
mrocznego areału wyobraźni”.
Nieprawe pochodzenie (człowiek i jego język to bękarci) oraz nomadyzm (indywidualne peregrynacje, emigracja, wędrowanie przez życie) pozostają zasadniczymi tematami jego wierszy również w tej książce. Wybrzmiewa refleksja nad tym, skąd pochodzimy i co tutaj robimy, ale natarczywiej stawiana jest kwestia, dokąd zmierzamy, bo to też część pochodzenia i trwania. A nomadyzm to nie włóczęgostwo, choć dawni podróżnicy tak traktowali koisańskie (buszmeńskie i hotentockie) klany.
W istocie cyklicznie wędrowały one od jednych źródeł wody do drugich, zmieniały pastwiska z letnich na zimowe, udawały się na wybrzeże i przesuwały w głąb interioru, by wrócić po jakimś czasie na początek trasy.
Także podróże Breytenbacha to nie bezcelowe wirowanie po świecie, ale krążenie wytyczonymi
szlakami, choć wiodą one przez wiele kontynentów i dążą do różnych artystycznych i politycznych biegunów przyciągania. Mając dwadzieścia lat wyjeżdża z Afryki Południowej, by niebawem osiąść w Paryżu, gdzie poznaje swoją przyszłą żonę Wietnamkę Yolandę.
Dziś także krąży między Francją, Hiszpanią, Senegalem, Afryką Południową. Stale wędruje.
Nie sposób nie zauważyć, że w potraktowaniu swoich zasadniczych motywów poeta pozostaje buddystą. To, co mija, nie jest dla niego powodem do dramatu czy rozpaczy. Zwraca się ku detalom i na chwilowych spostrzeżeniach, migawkowych obserwacjach konstruuje swoje refleksje. Wszystko jest osadzane w konkretnej materialnej przestrzeni, ale nie są to martwe natury, nawet gdy pojawiają się elementy przywodzące na myśl motywy wanitatywne.
Wspomnienia stają się u niego krajobrazami, rozrastają się do panoramicznych wizji.
J e r z y Ko c h „Po słowie z Breytenem Breytenbachem”
Książka ukazuje się dzięki dotacji Fundacji im. Zbigniewa Herberta
Fundacja im. Zbigniewa Herberta rozpoczyna wydawanie serii „Laureaci Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Zbigniewa Herberta”, w ramach „Biblioteki Poetyckiej Wydawnictwa a5”, pod redakcją Ryszarda Krynickiego.
Tom Breytena Breytenbacha "Ciało wędrowne" ("Sermones ad Mortuos"), w tłumaczeniu z afrikaans Jerzego Kocha, jest pierwszym tomem serii.
Pokazując świat fotografii, Autorka zaprasza do odważnego i twórczego rozwoju w zawodzie wymagającym profesjonalnego podejścia, dobrej obserwacji, wrażliwości i wyczucia. Pokazuje, jak rozwijać w sobie te umiejętności, skąd czerpać inspirację, jak korzystać z własnych zasobów. Inspiruje do pracy z fotografią z pasją i zaangażowaniem. Dużą wartością jest to, że książka jest zapisem autentycznych doświadczeń i wiedzy zdobytych na polskim rynku. Na taką książkę czekałam. Nowatorska, przełamująca standardy, aktywizująca. Napisana gdzieś pomiędzy uważnością, kreatywnością a coachingiem. Tym bardziej cieszy, że jej twórcą jest polska autorka, Dorota Raniszewska, którą dotychczas znałam jako trenera i coacha. Polecam wszystkim zaangażowanym w rozwój, czy to jednostek, czy też organizacji.
Inga Bielińska, wiceprezes ICF Polska, trener biznesu i coach
Autorka bardzo rzeczowo i hojnie dzieli się swoją wiedzą dotyczącą wykorzystania fotografii i w pracy coacha, nauczyciela czy trenera. Osobiste historie autorki, jej bliskich osób, ludzi spotkanych na jej zawodowej ścieżce są pisane prosto z serca, a jednocześnie pokazują konkretne przykłady możliwości twórczego wykorzystania fotografii i w kontekście rozwoju osobistego.
Książka inspiruje do refleksji i korzystania z doświadczeń w niej opisanych i uwiecznionych na pięknych fotografiach.
Małgorzata Nader (Lebiedzińska), menedżer, konsultant, trener i coach
(ICC, Marshall Goldsmith, Co-Active Coaching
Alfabet to zbiór niepublikowanych dotychczas materiałów oraz wywiadów, które powstały podczas realizacji głośnego filmu dokumentalnego o tym samym tytule w reżyserii Erwina Wgenhofera. Książka zawiera też zapiski z dziennika o szczęśliwym dzieciństwie Antonina Sterna, syna André. Ponadto w Alfabecie zabrali głos: światowej sławy ekspert w dziedzinie edukacji sir Ken Robinson, uznany neurobiolog Gerald Hüther, Arno, André i Pauline Sternowie, a także Pablo Pineda – pierwszy Europejczyk z zespołem Downa, który ukończył studia wyższe i wielu innych.
Alfabet to książka dedykowana rodzicom i nauczycielom, która dodaje odwagi, by porzucili to, co stare i ruszyli - przez otwarte już drzwi - na spotkanie się z tym, co nowe.
"Gdyby słowo edukacja zastąpić po prostu słowem relacja, wówczas świat nagle zacząłby wyglądać zupełnie inaczej.
Aby żyć inaczej, będziemy potrzebowali nowego języka, będziemy musieli wymyślić nowe słowa, niezbędny okaże się nowy alfabet – to właśnie ma sugerować tytuł filmu i książki.
Każdy z nas doświadczył tego, że ani szkoła, ani czas poświęcony nauce nie umacniały nas i nie dodawały nam odwagi. Czyniły to bliskie nam osoby, które obdarzyły nas zaufaniem i szacunkiem!
Chcielibyśmy poprzez tę książkę dodać odwagi jej czytelnikom i samym sobie, żebyśmy ośmielili się porzucić to, co stare i spotkali się z tym, co nowe, co już na nas czeka".
E. Wagenhofer, S. Kriechbaum, A. Stern, Alfabet
"Rodzice powinni przeczytać tę książkę, żeby podejmować decyzje o edukacji ze świadomością ich wagi i konsekwencji. „Alfabet” to nie instrukcja, ale inspiracja do działania".
Elżbieta Manthey, Juniorowo.pl
PrzedmowaEdukację alternatywną można postrzegać jako swoistą reakcję obronną rodziców, uczniów, nauczycieli, a także badaczy na masowy charakter edukacji, obecną w niej przemoc strukturalną, symboliczną, przejawy ukrytego programu. Pojęcie edukacji alternatywnej weszło na dobre do języka współczesnej polskiej pedagogiki nie tylko za sprawą praktyk edukacyjnych odmiennych od masowego kształcenia, ale także publikacji: monografii, prac zbiorowych i artykułów. Pierwsze z nich pojawiły się na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku, gdy opadła ideologiczna kurtyna izolująca nas od zachodniej myśli pedagogicznej. Dopiero wtedy możliwe było upowszechnienie na przykład: montessoriańskiej, freinetowskiej, waldorfskiej, antypedagogicznej czy gestaltowskiej myśli i praktyki, a także tekstów Ivana Illicha, Johna Holta, Hubertusa von Schoenebecka i wielu innych autorów. Podkreślić trzeba szczególną rolę Bogusława Śliwerskiego, który jest nie tylko współredaktorem niniejszej książki, ale od wielu lat także promotorem i propagatorem ruchu odnowy edukacji, aktywnym organizatorem cyklu międzynarodowych konferencji poświęconych edukacji alternatywnej, autorem monografii i redaktorem naukowym pierwszych publikacji zbiorowych na ten temat.Pozwolę sobie w tym miejscu na osobistą refleksję, zakładając, że nie jestem w niej odosobniony. Prawdopodobnie wiele osób spośród czytelników, podobnie jak mnie, wtłoczono w system masowego, tradycyjnego kształcenia, do którego mimo prób oporu trzeba się było dostosowywać. Co więcej, należało być gotowym także do kontaktów z różnymi nauczycielami, których cechy trafnie scharakteryzował przed laty Janusz Korczak w jednym ze swoich tekstów:Wyćwiczono sztucznie całą armię ludzi, których zadaniem było zaśmiecać głowy, zaciemniać umysł pogodny i nazwano ich przywódcami dzieci pedagogami. Jedni, zahukania poczciwi, patrzyli pobłażliwie, jak pod ich okiem uczono się lekceważyć obowiązek i wyłgiwać tchórzliwie przed odpowiedzialnością. Drudzy, źli i nieżyczliwi, tyranami byli i uczyli nienawidzieć naukę i sumienność w pracy. Trzeci, fanatycy i dziwacy, tworzyli sztuczny kult dla jakiegoś ułamka świątyni wiedzy, spajali młode umysły haszyszem własnego obłędu. Nieliczni wreszcie wykolejeńcy przemycali nikłe, konające w zaduchu promyki życia, póki ich nie wyśledzono i nie wyszczuto z murów szkolnych. I owych pierwszych pedagogów wspominasz teraz, dojrzały mężu, trochę z rozrzewnieniem, a trochę z litością: przynajmniej nie nękali. Tyranów wspominasz z głuchym żalem i trwogą zły sen ci ich przypomina. O trzecich myślisz z wyrzutem: dlaczego przywiązali mnie do martwego słońca, które nie grzeje i drogi nie rozświetla? A z uczuciem wdzięczności kornej zwracasz się do tych nielicznych lub tego jednego tylko, który z tobą dusił się w kazamatach szkolnych i marzył. Nawet ten najlepszy, a jedyny, nie mógł ci dać więcej prócz marzenia.
Tak zwane mikronacje (wirtualne państwa, v-państwa), podobnie jak inne zjawiska społeczne powstające w oparciu o „nowe media”, są jeszcze stosunkowo słabo rozpoznane. Tematyce mikronacyjnej poświęcono w Polsce zaledwie kilka artykułów, nie monitoruje się także na bieżąco rozwoju zjawiska i jego przemian. Wirtualne państwa są słabo opisane również na świecie, a główne publikacje na ich temat mają charakter prasowy, utrzymane są w większości w tonie opisu ciekawego, ale jednak epizodycznego wydarzenia, dlatego badania nad fenomenem „wirtualnych” społeczności, podejmujących się m.in. symulowania procesów państwowych, uznać należy za inspirujące – zarówno dla współczesnej pedagogiki (a szczególnie edukacji obywatelskiej oraz edukacji medialnej, rozumianej nie tylko jako subdyscyplina pedagogiczna, ale również szeroko – jako ruch na rzecz edukacji w zakresie wyrównywania dostępu i kształcenia umiejętności wykorzystania mediów), jak i myśli kulturoznawczej, antropologicznej i politologicznej.
Publikacja adresowana jest zarówno do dzieci uczących się pisać, jak i tych mających trudności grafomotoryczne. To kolejna pozycja z serii poświęconej kaligrafii, tym razem przeznaczona do nauki kreślenia polskich liter (liter diakrytycznych, czyli tworzonych za pomocą znaków diakrytycznych), dwuznaków i trójznaku. Proponowane ćwiczenia pomagają kształtować płynny ruch ręki, estetyczne pismo, uczą właściwego kierunku kreślenia liter, nadawania znakom prawidłowego kształtu i proporcji. Wyrabiają tempo ruchu i rozwijają koordynację wzrokowo-ruchową.
Publikacja jest wnikliwą analizą kategorii dobra dziecka w pedagogice resocjalizacyjnej w kontekstach pedagogicznym i prawnym. Justyna Kusztal stawia w swojej pracy szereg pytań o znaczenie, jakie w koncepcjach i praktyce resocjalizacyjnej przypisywane jest dobru dziecka i zasadzie działania dla dobra dziecka. Zdaniem autorki tylko na gruncie współczesnej pedagogiki resocjalizacyjnej w jej obecnym stanie, definiowanym w literaturze przedmiotu jako ciągłość i zmiana, jest możliwe dokonanie analizy i rekonstrukcji znaczenia kategorii tak niejednolitej, nasyconej wieloma zaszłościami, wyobrażeniami, mitami, jak dobro dziecka-wychowanka, bo to ona stanowi sens i umocowanie aksjologiczne działań nakierowanych na zmniejszanie obszarów niedostosowania społecznego dzieci i młodzieży.Praca ma charakter interdyscyplinarny i składa się z trzech zasadniczych części. W części pierwszej autorka wyprowadza z literatury pedagogicznej kategorię badawczą dobra dziecka, by w części drugiej pokazać, czy i jak funkcjonuje ona we współczesnej pedagogice resocjalizacyjnej i naukach prawnych. W części trzeciej proponuje i realizuje własną koncepcję badań empirycznych, których przedmiotem są znaczenie dobra dziecka i zasada działania dla dobra dziecka w procesie resocjalizacji.Ze Wstępu""Szczególnie istotne jest podjęcie przez autorkę pionierskich rozważań koncentrujących się na rozumieniu pojęcia dobro dziecka"" oraz na różnorodnych aspektach jego funkcjonowania w obszarach teorii i praktyki resocjalizacyjnej. Termin ten jest wieloznaczny i stwarza pretekst do różnych interpretacji, a Justyna Kusztal konsekwentnie analizuje te możliwości, ukazując ich etiologię i konsekwencje. Uwzględnia bogaty dorobek z tego zakresu dostępny w literaturze krajowej i obcej i po rozważaniach dotyczących problematyki dobra dziecka we współczesnych koncepcjach filozoficznych, pedagogicznych i prawnych przechodzi do wnikliwej analizy problematyki dobra dziecka w pedagogice resocjalizacyjnej. W ujęciu ewolucyjnym zarówno ukazuje zmianę poglądów co do rozumienia dobra dziecka, jak i prezentuje najważniejsze rozwiązania w tej kwestii oraz ich adaptację do praktyki wychowawczej i resocjalizacyjnej. Publikacja stanowi istotny wkład w dotychczasowy dorobek nauk pedagogicznych, w tym zwłaszcza pedagogiki resocjalizacyjnej.Z recenzji dr. hab. Marka HeinegoJustyna Kusztal, doktor nauk humanistycznych w dziedzinie pedagogiki, magister prawa, magister pedagogiki, specjalność: pedagogika resocjalizacyjna, adiunkt w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autorka oraz redaktorka monografii, artykułów w czasopismach i pracach zbiorowych i realizatorka projektów badawczych. W jej pracy naukowo-badawczej istotne miejsce zajmują dzieci i młodzież zagrożone niedostosowaniem społecznym oraz instytucjonalny system zapobiegania niedostosowaniu społecznemu (szkoła, instytucje wychowawcze i resocjalizacyjne) i wymiar sprawiedliwości w sprawach nieletnich.
Czytanie ze zrozumieniem dla klasy 8 to wybór testów sprawdzających umiejętność rozumienia czytanego tekstu. Ćwiczenia zostały przygotowane w oparciu o fragmenty utworów literackich, wybranych z wykazu lektur obowiązkowych nowej podstawy programowej języka polskiego z 2017 roku - klasa VIII. Praca z testami ma na celu kształtowanie i rozwijanie zdolności rozumienia tekstu oraz doskonalenie umiejętności koncentracji, które są konieczne na każdym etapie edukacyjnym.Materiał został podzielony według rodzajów literackich, epika, liryka, dramat - dzięki temu uczeń rozwija zdolność rozumienia tekstów o zróżnicowanej strukturze. Część 1 zawiera testy oparte na utworach epickich, natomiast w Części 2 uczeń ćwiczy rozumienie wierszy i tekstów dramatycznych.Testy posiadają oddzielne karty z odpowiedziami i punktacją, co umożliwia wykorzystanie ćwiczeń zarówno podczas zajęć - w szkole, jak i w trakcie indywidualnej pracy ucznia w domu.
Czytanie ze zrozumieniem to ćwiczenia skierowane do uczniów klasy 2. 24 teksty oraz powiązane z nimi zadania usprawniają kompetencje czytelnicze uczniów, wspomagają rozwój logicznego myślenia, pamięci oraz uczą poprawnego budowania wypowiedzi.Z zestawu mogą korzystać nauczyciele w pracy z uczniami na lekcji lub na zajęciach rewalidacyjnych oraz rodzice w ramach domowych ćwiczeń czytania z dzieckiem.Autorki przygotowały publikację na podstawie wieloletniej praktyki pisania tekstów do nauki czytania oraz doświadczeń w terapeutycznej pracy z dziećmi.
Oto nowy elementarz do nauki czytania. Niezbędny dla każdego nauczyciela i rodzica!
Dzięki niemu dziecko w łatwy i przyjemny sposób pozna litery i nauczy się czytać.
Powrót do tradycyjnego elementarza Mariana Falskiego w dobrym stylu.
W sam raz na wakacyjny czas!
Seria „Mało lat mam, a czytam i piszę sam” w przystępny sposób wyjaśnia rodzicom i terapeutom, jak uczyć dziecko czytania i pisania sylabami. Wprowadza dzieci w świat wielkich i małych liter. Jest kompilacją skutecznych metod nauki czytania, szczególnie przydatną w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwojowymi.
Mało lat mam, a czytam sam cz. 1 odnosi się do nauki czytania samogłosek ustnych oraz ich sekwencji, sylab otwartych oraz zbudowanych z nich wyrazów i zdań. Znajdują się tu również teksty utrwalające.
Uwaga! Do książki dołączone jest 616 naklejek! Istotna informacja dla maluchów kochających naklejkowe szaleństwo!
Ćwiczenia są ułożone według etapów zgodnych z metodyką elementarnej nauki czytania. Najpierw dziecko ma okazję rozpoznawania samogłosek, następnie sylab i zdań. Autorka w Poradniku (dołaczonym we wnętrzu książki) wyjaśnia zasady nauki według etapów: powtarzanie – rozumienie – nazywanie; zasady stopniowania trudności; postrzegania świata od lewej do prawej. Zwraca uwagę na celowość podejmowanych z dziećmi form aktywności zabawowej w tym zakresie i ich wartości rozwojowe. Ćwiczenia są atrakcyjne, oprócz rozwijania umiejętności czytania stymulują także mowę i myślenie. Na podkreślenie zasługują umieszczone na końcu książki pakiety: Pakiet wyrazów, Pakiet zdań, które stanowią załącznik do zadań zawartych w ćwiczeniach.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Bożeny Muchackiej
Czego bogaci uczą swoje dzieci na temat pieniędzy i o czym nie wiedzą biedni i średnia klasa?
Dowiedz się, jak sprawić, aby pieniądze pracowały dla ciebie i dlaczego nie musisz mieć bardzo wysokiej pensji, aby stać się zamożnym.
Książka, która wstrząsnęła światem finansów!
Jeśli borykasz się z finansami, zarabiając jedynie na skromne życie i co miesiąc z tęsknotą wypatrujesz dnia wypłaty, wiedz, że dzielisz los większości. Możesz jednak szybko znaleźć się wśród mniejszości, która w pełni korzysta z życia.
Książka, która uświadamia ludziom ich niewiedzę!
"Bogaty ojciec, Biedny ojciec" - czyli czego bogaci uczą swoje dzieci na temat pieniędzy i o czym nie wiedzą biedni i średnia klasa - od kilku lat utrzymuje się na szczycie światowych bestsellerów biznesu. Autor, Robert Kiyosaki, otwiera nam oczy na świat, jakiego nie poznamy w szkole czy na studiach. Współczesna edukacja przygotowuje dzieci i młodzież do życia w świecie, który tak naprawdę już nie istnieje.
O tym, że rzeczywistość jest bardzo odmienna od teorii, dowiadujesz się dopiero wtedy, gdy nie możesz znaleźć pracy, płacisz nadmierne podatki, nie możesz podołać spłacie kredytów itd. Pewna praca, świadczenia socjalne, naiwne mniemanie, że państwo będzie w stanie zagwarantować Ci byt, gdy będziesz u schyłku życia i tym podobne mrzonki - to myślenie z minionej epoki.
Książkę czyta się jednym tchem. Na początku wydaje się nieco kontrowersyjna, ale im dłużej ją czytasz, tym bardziej uświadamiasz sobie swoją niewiedzę i potrzebę dokonania zmian w swoim życiu. "Bogaty ojciec, Biedny ojciec"; nie zawiera cudownego przepisu na sukces: "Jak stać się bogatym", ale wskazuje, co powinieneś zrobić, aby wziąć sprawy w swoje ręce oraz jak umiejętnie generować i pomnażać swoje pieniądze.
Książka ta powinna stać się punktem zwrotnym w życiu 20% bezrobotnych Polaków i 70% etatowych pracowników. Dla pozostałych 10% powinna być inspiracją do dalszego działania i receptą na niepowodzenia w biznesie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
