Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
Prezentowana publikacja zawiera ćwiczenia dla dzieci z opóźnionym rozwojem mowy. Pierwsza część Lubię mówić to materiał obejmujący wyrazy dwusylabowe złożone z sylab otwartych (typu „mapa”, „buty”) oraz jednosylabowe, zakończone spółgłoską (typu „dom”). Z publikacji korzystać mogą zarówno logopedzi, terapeuci, jak i rodzice. W jaki sposób pracować z materiałem? Jeśli dziecko nie potrafi wypowiadać wyrazów dwusylabowych, zaczynamy od nauki powtarzania pierwszych sylab nazw obrazków. Czyli w wyrazie „mata” dziecko powtarza tylko sylabę „ma”, w wyrazie „buty” – powtarza tylko sylabę „bu”. Po opanowaniu sylab otwartych można przejść do łączenia ich w wyrazy dwusylabowe. Następnie pracujemy na wyrazach jednosylabowych zakończonych spółgłoską. Później wszystkie wyrazy utrwalamy w różnych kontekstach (wykonywanie ćwiczeń z kart pracy), by na końcu utrwalić je w wyrażeniach, zdaniach, krótkich opowiadaniach.
Nowe wydanie bestsellerowej książki o rodzicielstwie popularnej polskiej psycholog dziecięcej, która od wielu lat wspiera rodziców i doradza profesjonalistom. Jest autorką cenionych przez rodziców i ekspertów poradników, m.in. Nowego wychowania seksualnego i Akcji adaptacji.Dziecko z bliska to pierwsza polska książka o rodzicielstwie bliskości, która kompleksowo opisuje relacje w rodzinie, nawiązywanie i utrzymywanie więzi między rodzicami a dziećmi i pomiędzy rodzeństwem. Odpowie na nurtujące rodziców pytania:Jak pomóc dziecku rozpoznawać i wyrażać emocje?Czy karać, czy nagradzać?Jak i gdzie postawić granice?Konsekwentnie zabraniać czy czasem pozwolić?Jak nie zapomnieć o własnych potrzebach?To książka, która wesprze rodzica na drodze do poznania własnego dziecka i będzie przewodnikiem podczas radosnej podróży przez rodzicielstwo.
Publikacja z zakresu policyjnej profilaktyki społecznej, która powstała w odpowiedzi na potrzeby zgłoszone przez funkcjonariuszy policji. Wskazuje, w jaki sposób przygotowywać i koordynować działania profilaktyczne z uwzględnieniem aktualnie obowiązujących regulacji. Jak wybrać odpowiednie podmioty partnerskie oraz specjalistów dających gwarancję skutecznej realizacji założonych celów. Książka miejscami uzupełnia, miejscami streszcza rozważania autorki zawarte w monografii „Społeczne uwarunkowania policyjnych działań profilaktycznych”.
Marzena Kordaczuk-Wąs: doktor nauk społecznych, absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego, specjalizująca się w socjologii bezpieczeństwa i działaniach społecznych zapobiegających przestępczości i innym negatywnym zjawiskom społecznym. Przez osiemnaście lat pełniła służbę w polskiej policji, zajmując się koordynacją zagadnień związanych z policyjną profilaktyką społeczną. Aktualnie pracuje w European Union Agency for Law Enforcement Training (CEPOL) w Budapeszcie.
Publikacja zawiera 100 kart pracy z ćwiczeniami na koncentrację. Koncentracja to umiejętność, którą powinno posiadać każde dziecko. Bez niej nikt nie może efektywnie się uczyć i uczestniczyć w różnego rodzaju zajęciach. Ważne jest więc, aby wszystkie dzieci, a szczególnie te, które mają problemy z koncentracją, systematycznie wykonywały ćwiczenia kładące nacisk na usprawnianie tej umiejętności. Zadania znajdujące się w tej publikacji zostały przygotowane dla dzieci w wieku przedszkolnym. Opierają się na materiale obrazkowym. Wykorzystane ilustracje w przeważającej części są kolorowe, dzięki czemu karty będą bardziej atrakcyjne dla dzieci.
Każde dziecko ma swoją drogę do BogaJak kształtować wiarę dziecka, aby nie stała się ona tylko przykrym obowiązkiem? Jak zachować duchowy wymiar sakramentów mimo ich świeckiej otoczki? Co zrobić, żeby dziecko nie nudziło się na mszy?Autorzy są rodzicami czwórki dzieci. Posługując się przykładami z codziennego życia, odpowiadają na te i inne pytania w pełnym humoru i ciepła poradniku.Marta i Marek Babik są małżeństwem od dwudziestu sześciu lat. Prowadzą kursy dla narzeczonych i warsztaty komunikacji małżeńskiej. Na prowadzonych przez nich zajęciach nigdy nie ma wolnych miejsc.
Why do:
· Dutch babies seem so content, and sleep so well?
· Dutch parents let their kids play outside on their own?
· The Dutch trust their children to bike to school?
· Dutch schools not set homework for the under-tens?
· Dutch teenagers not rebel?
· What is the secret of bringing up the happiest kids in the world?
In a recent UNICEF study of child well-being, Dutch children came out on top as the happiest all-round. Rina Mae Acosta and Michele Hutchison, both married to Dutchmen and bringing up their kids in Holland, examine the unique environment that enables the Dutch to turn out such contented, well-adjusted and healthy babies, children and teens.
Read this book if you want to find out what lessons you can learn from Dutch parents, to ensure your kids turn out happy!
Dzięki postępowi w nauce wiele aspektów ludzkiego funkcjonowania przestaje okrywać mgła tajemnicy. Wysiłki naukowców, którzy badają miłość, zgłębiając sztukę budowania związków, sprawiły, że odpowiedzi na liczne z nurtujących nas pytań leżą już w zasięgu ręki. Takie pytania u poszczególnych osób mogą być zróżnicowane ze względu na różnorodność historii miłosnych doświadczeń. Zadziwiać może np., dlaczego jednym udaje się przeżyć życie w dobrym związku ze stałym partnerem, a inni, choć próbują, mają na koncie jedynie krótkotrwałe relacje. Dlaczego na niektórych miłość spływa jak łaska, a na innych spada jak miecz obosieczny: uszczęśliwia, ale i rani? Czy jest to łut szczęścia, czy zrządzeniem losu ma się po prostu pecha do partnerów?
Ludzie różnią się między sobą, lecz jednocześnie niektóre ich właściwości wykazują podobieństwa, co pozwoliło na dokonanie pewnych typologii. Pomagają one lepiej zrozumieć psychikę i subiektywny sposób postrzegania rzeczywistości oraz prawdopodobieństwo wystąpienia specyficznych zachowań w określonych sytuacjach. Wśród licznych koncepcji dotyczących miłości pomiędzy uczuciowymi partnerami coraz większą popularność zyskuje teoria przywiązania. To właśnie w obszarze przywiązania, które w największym stopniu wpływa na to, jak w danym związku wygląda miłość, często pojawiają się trudności. Wyzwania, jakie można wówczas napotkać, zależą od tego, na ile komfortowo ludzie czują się w fizycznej i emocjonalnej bliskości. Na pierwszy rzut oka można zauważyć, że niektórzy potrzebują częstych kontaktów lub wręcz ścisłego zespolenia, a inni wolą mieć więcej własnej przestrzeni i otwierają ją przed kimś tylko do pewnego stopnia. Różnice te objaśnia teoria przywiązania, a także oparte na niej koncepcje stylów przywiązania, które pomagają ująć siedem miliardów ludzi na świecie w zaledwie kilka grup, reprezentujących poszczególne style związane z repertuarem automatycznych reakcji i zachowań w bliskości. [...]
Zachęcam jednak, by przede wszystkim lepiej poznać samego siebie, dostrzec własne obawy, oczekiwania, sposób interpretacji zdarzeń i zachowanie w bliskości. Wiedzę o sobie samym warto gromadzić z miłością do siebie, wyrozumiałością i gotowością przyjęcia szerszej perspektywy patrzenia na miłość i rzeczywistość w związku. Teoria przywiązania nie tylko jest tym, co pomaga lepiej zrozumieć, czym jest dla nas miłość i jaką drogą najczęściej idziemy jej naprzeciw, lecz także wytycza kierunek możliwej zmiany. A kiedy już się wie, dokąd się zmierza i po co, łatwiej jest znosić trudy podróży. Mam nadzieję, że książka ta pomoże Czytelnikom w odnalezieniu własnej, najlepszej drogi dotarcia do swojego celu.
Katarzyna Lorecka
W niniejszej pracy Autor poddał analizie resocjalizację poszkodowanych w rozumieniu oddziaływań wychowawczych, które w kontekście więziennictwa nazywane są resocjalizacją penitencjarną.
Głównym celem przedstawianych badań w polecanej publikacji jest rozpoznanie uczestnictwa w resocjalizacji penitencjarnej skazanych mających status osób poszkodowanych. Resocjalizacja rozpatrywana jest tu w kontekście wybranych oddziaływań resocjalizacyjnych (penitencjarnych), tj. zajęć kulturalno-oświatowych i sportowych (KOiS), edukacyjnych i pracy, a także elementów resocjalizująco znaczących, tj. bezpośredniego oddziaływania wychowawcy (kontaktu z nim), kontaktu z rodziną oraz aktywności religijnej. Elementy te są istotne w kontekście oddziaływań penitencjarnych, w tym resocjalizacyjnych, które stanowią istotny element w kształtowaniu prospołecznych postaw skazanych.
Ponadto w części empirycznej Autor zawarł charakterystykę przyczyn otrzymania statusu osoby poszkodowanej, relacje zbiorowości poszkodowanych z osadzonymi grypsującymi i niegrypsującymi oraz relacjami, jakie zachodzą między samymi chronionymi. Niezbędne okazało się również zbadanie subiektywnego poczucia zagrożenia, jakie występuje u poszkodowanych, albowiem emocje te mogą utrudniać lub uniemożliwiać racjonalne funkcjonowanie. Tematyka ta wykracza poza problemy szczegółowe, jednak część ta jest niezbędna dla przedstawienia klarowniejszego obrazu poszkodowanych (tzn. chronionych).
Całość pracy zamyka zakończenie wraz z wnioskami zawierającymi propozycje dla praktyki penitencjarnej.
Podjęty cel badań w założeniu umożliwić ma uzyskanie pełniejszego obrazu osób poszkodowanych w polskich zakładach karnych oraz ich specyficznej sytuacji psychospołecznej. Szczegółowa charakterystyka chronionych, jak również badania nad wybranymi aspektami ich resocjalizacji ukazać mają rzeczywisty obraz problemu degradacji więziennej. Przedstawiane badania przyczynić się więc mogą w konsekwencji do opracowania nowych, skuteczniejszych metod resocjalizacyjnych w pracy z poszkodowanymi.
Grek po „Byłem gangsterem. Prawdziwa historia” i „Napadałem na banki. Prawdziwa historia” powraca z nową książką! Jest to opowieść o jego ośmioletnim pobycie w zakładzie karnym. Tym razem autor skupia się nie na samej gangsterce, ale na jej konsekwencjach.
„Jak mówi Grek – resocjalizacja to mrzonka. Zamykają się za tobą drzwi i zostajesz sam. Stajesz się numerem w kartotece i zaczynasz na co dzień obserwować PATOLOGIĘ, o jakiej nawet dotychczas nie miałeś pojęcia.
Subkultura więzienna okazuje się mitem, a kumple, którzy jeszcze niedawno mówili o lojalności i braterstwie, przestają odbierać telefony. Najgorszy jest jednak oddział „N” – więzienie w więzieniu. Miejsce, w którym możesz wykonać zaledwie jeden krok, a twoim jedynym towarzyszem staje się pająk, który przypałętał się do celi. Dla wielu osadzonych permanentna samotność i odizolowanie sprawiają, że marzenie o gangsterskiej sławie zamienia się w marzenie o szybkiej śmierci.
To nie jest film. To wszystko przeżył na własnej skórze Grek – autor tej książki.” - Filip Czerwiński, redaktor naczelny online-mafia.pl, najpopularniejszego serwisu o przestępczości zorganizowanej w Polsce
„Posłuchajcie Greka, wie co mówi. Chcesz być gangsterem – nie zakładaj rodziny. Stracisz ją, kiedy trafisz za kraty, między samych „niewinnych” Z krwią na rękach. Więzienie to wylęgarnia kłamców, intrygantów i próżniaków bez zasad.
Grek opowiada o życiu w kryminale: tam trzeba omijać zasady, aby przetrwać. Grypsujący to w gruncie rzeczy frajerzy, a wśród cweli trafiają się charakterniacy. Kryminał to teatr, w którym wszyscy wymieniają się rolami.
Grek odsiedział swoje, wyszedł już na wolność, kupił mamie zegarek. Wrócił do życia.” - Piotr Pytlakowski, dziennikarz, scenarzysta, autor m.in. Alfabetu mafii i Świadka koronnego, od 1997 związany z tygodnikiem POLITYKA, laureat nagrody Grand Press w kategorii „dziennikarstwo śledcze”
Psychologia / Rodzina
Współczesne dzieci często debiutują w mediach społecznościowych już z chwilą, gdy zostaną uchwycone na obrazie USG. Zaczynają stykać się z ekranami około czwartego miesiąca życia. To dobrze czy źle? Wspaniała szansa na podtrzymywanie relacji niezależnie od dzielącej ludzi odległości czy też pierwszy krok do stworzenia otumanionego pokolenia wgapionych w ekrany zombie?
Wielu bez wahania uznało to za początek neurologicznej i emocjonalnej katastrofy, lecz – co zaskakujące – trudno natrafić na rzetelne badania na ten temat. W swojej książce „Z nosem w ekranie” Anya Kamenetz – ekspertka w dziedzinie edukacji oraz nowych technologii, ale również matka dwojga dzieci – prezentuje świeże i praktyczne spojrzenie na ten problem. Po przeprowadzeniu rozmów z setkami rodziców na temat stosowanych przez nich rozwiązań i wyznawanych poglądów oraz po przedarciu się przez gąszcz nierozstrzygających badań i rozdmuchanych obaw, proponuje proste rozwiązanie inspirowane znaną sentencją Michaela Pollana odnoszącą się do jedzenia: Ciesz się technologią. Z umiarem. Najlepiej w towarzystwie.
Ta książka to jasne, poparte badaniami oraz obiektywne spojrzenie na kwestię znaną obecnie niemal każdemu rodzicowi. Stanowi odpowiedź na nurtującą dzisiejszych rodziców kwestię: jak znaleźć równowagę pomiędzy technologią a prawdziwym życiem. Zawarte w niej zwięzłe, lecz wymowne wskazówki stanowią podstawę, dzięki której rodzice będą mogli określić właściwą rolę technologii w życiu dzieci, ograniczyć własne obawy, a także znaleźć przestrzeń dla szczęśliwych, rodzinnych chwil zarówno z udziałem technologii, jak i bez niej.
***
ANYA KAMENETZ – główna korespondentka stacji radiowej NPR ds. edukacji cyfrowej. Wcześniej współpracowała na stałe z magazynem „Fast Company”. Jej artykuły pojawiały się w „New York Timesie”, „Washington Post”, „New York Magazine”, „Slate” oraz „O, The Oprah Magazine”, zdobyła wiele nagród za swoją pracę w dziedzinie edukacji, nowych technologii i innowacji. Jest autorką trzech książek na temat edukacji i technologii: Generation Debt, DIY U oraz The Test. Mieszka z rodziną na Brooklynie.
Czego chcą dzisiejsze dzieci?
Maciek wolałby, żeby koledzy nie nazywali go dzieckiem kalek. Łukasz marzy o zdrowiu, ale twierdzi, że jego marzenia są jak dinozaury, czyli duże i wymarłe. Nel, która dorasta na oceanach, czasami tęskni za lądem i za mamą. Inny Maciek, geniusz z autyzmem, ma dość bycia dla innych zwierzęciem w cyrku. Krystian wytatuował sobie na kolanach dwie kropki bo nigdy nie uklęknie przed policją ani sądem. Ale spełnienie tych próśb nie wystarczy. Dzieci chcą więcej dostępu do ucha dorosłego. Posłuchajmy ich.
Reporter lekko przykucnął, ma wzrok na wysokości metra, czasem półtora, od ziemi. Patrzy na świat tak, jak jego bohaterowie - dzieci. A przecież reportaż, którego bohaterem nie jest dorosły, to zawsze ryzyko. Łatwo tu o przekroczenie granic, naruszenie intymności, krzywdę, która zostanie na resztę życia. Pilipowi udało się, dzięki powściągliwości i empatii, ustrzec przed tymi zagrożeniami. I pokazać, jak trudno jest dziś być dzieckiem. Ta książka to wielka lekcja uważności dla tych, którzy dzieciom towarzyszą. I punkt wyjścia do rachunku sumienia dorosłych.
Magdalena Kicińska, reporterka
Niezwykle poruszające reportaże Łukasza Pilipa rozbijają w pył bezrefleksyjnie powielane przekonanie, że lata dzieciństwa są cudowne i beztroskie. Książka stawia wiele pytań dotyczących dorastania, nie podsuwając prostych odpowiedzi i skłaniając do refleksji nad tym, jakie warunki wchodzenia w życie tworzymy naszym dzieciom.
dr Aleksandra Piotrowska, psycholog dziecięcy
Harcerska lista (nie)obecności. Analiza polskiej bibliografii harcerstwa za lata 1989–2017 to kolejny tom serii wydawniczej obejmującej publikacje dotyczące dziejów organizacji harcerskich w Polsce ukazującej się w Oficynie Wydawniczej „Impuls” od 2014 r.
Seria ta zawiera zbiory źródeł odnoszące się do ruchu harcerskiego, organizacji harcerskich od chwili powstania stowarzyszeń do czasów współczesnych. W skład serii wchodzi również monografia z 2016 r. Dziedzictwo, którego nie można odrzucić. Próba interpretacji wybranych źródeł z lat 1918–2015 do dziejów Związku Harcerstwa Polskiego.
Autorka równolegle pracuje nad monografią będącą próbą interpretacji i porównania opublikowanych źródeł ZHP i ZHR w latach 1989–2018. Niniejsza książka powstała w toku prac nad tą monografią i jest próbą odpowiedzi na pytania oraz wątpliwości, które zrodziły się w tym czasie. Dotyczyły one sposobu budowania relacji w procesie komunikacji autorka/autor – czytelniczka/czytelnik, jak również możliwości zastosowania innej/innych narracji...
Publikacja będzie pomocna w codziennej pracy nauczycieli i wychowawców edukacji wczesnoszkolnej; nauczycieli specjalistów: terapeutów, logopedów, oligofrenopedagogów; pedagogów i psychologów. Ułatwi nauczycielom dostosowanie wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych, a także możliwości psychofizycznych ucznia w ramach prowadzonych zajęć edukacyjnych oraz zajęć specjalistycznych. Może być ona w pełni wykorzystana podczas tworzenia indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych dla uczniów posiadających orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu lekkim. Publikacja powstała również z myślą o uczniach:
• posiadających orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania oraz indywidualnego rocznego przygotowania przedszkolnego;
• posiadających opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej;
• z trudnościami w nauce wynikającymi z deficytów rozwojowych typu dysleksja, dysortografia, dysgrafia;
• ujawniających trudności w nauce matematyki (dyskalkulia);
• ze stwierdzonymi zaburzeniami w zachowaniu, nadpobudliwością ruchową, ADHD;
• słabowidzących i słabosłyszących oraz z niedosłuchem;
• przewlekle chorych (cukrzyca, epilepsja, porażenie mózgowe);
• w stosunku do których stwierdzono potrzebę udzielenia pomocy psychologiczno-pedagogicznej (nieposiadających ani opinii, ani orzeczenia).
To co budziło tak wielkie zainteresowanie w metodzie Montessori, nazwano odkryciem dziecka lub inaczej kluczem do dziecka. Analizując koleje pierwszego wydania „Il metodo”, trzeba stwierdzić, że Maria Montessori wielokrotnie dokonywała zmian w swej metodzie. Świadczy to o ciągłej potrzebie badania rozwoju dziecka i szukania nowych możliwości jego odkrywania, sposobu jego uczenia się, nabywania różnych umiejętności, pamiętając jednak o zasadzie wolnego wyboru i własnej aktywności dziecka w przygotowanym otoczeniu. Dowodem na to, że spadkobiercy myśli pedagogicznej Marii Montessori podążają za dzieckiem, nie zatrzymują się na badaniach dokonanych w zeszłym stuleciu, jest niniejsza pozycja, której celem jest ukazanie, w jaki sposób pracuje się współcześnie z dziećmi, jak dziecko się uczy oraz jaka jest pozycja i rola nauczyciela montessoriańskiego w polskich placówkach.
Książka prezentuje autorską koncepcję polityki społecznej obejmującą zasady, strategie, cele i zadania z rozbudowanym instrumentarium wdrożeniowym („skrzynka z narzędziami”). Opracowanie zawiera matryce koncepcyjno-analityczne umożliwiające osobom/instytucjom odpowiedzialnym za przygotowywanie profesjonalistów i programów socjalnych wybór wariantowych rozwiązań/zadań programowych adresowanych do grup ryzyka socjalnego. Zaproponowana formuła budowania programów polityki społecznej z uwagi na ich diagnostyczno-warsztatowy charakter wesprzeć ma kompetencje profesjonalne liderów zespołów przygotowujących programy społeczne zarówno w sektorze publicznym, jak i w organizacjach pozarządowych.
Piąty tom z serii „Recepcja mediów” jest poświęcony wpływowi przekazów prasowych, radiowych, telewizyjnych i internetowych na młodzież oraz osoby dorosłe. Ne tę grupową monografię składają się: czternaście autorskich tekstów, wydruki i i płyta z plikami z internetowej publikacji Fundacji „Nowoczesna Polska” w celu popularyzacji edukacji medialnej. Chodzi przede wszystkim o to, aby ułatwić Czytelnikom korzystanie z Katalogu kompetencji medialnych i informacyjnych oraz ze scenariuszy lekcji w każdym miejscu, w którym nie mają dostępu do Internetu. […]
Tom piąty „Recepcji mediów” jest ostatnią z serii monografią wieloautorską dotyczącą zagadnienia badań audytoryjnych, ujmującą aspekt odbioru w odniesieniu do kolejnych grup wiekowych, dlatego został przeznaczony nie tylko dla badaczy recepcji treści ze środków masowego przekazu, ale także dla odpowiedniego pod tym względem środowiska uczniowskiego, studenckiego i nauczycielskiego.
Ze Wstępu
Barbara Boniecka i Anna Granat
7 nowych i prostych historii, które nauczą dziecko dobrych nawyków
Przyjaciele z krainy Siedmiu Dębów wracają z nowymi przygodami!
Ala przekona, że warto określić swój cel działania. Wandzia zwróci uwagę na współpracę z koleżankami i kolegami, a Igiełka podkreśli, jak ważne jest zadbanie o siebie. Witek z kolei przypomni, dlaczego nie zawsze warto porównywać się z innymi.
***
7 nawyków szczęśliwego dziecka. Nowe historie to jeszcze więcej zabawnych i pięknie zilustrowanych opowiadań, które przybliżą rodzicom i dzieciom metodę 7 nawyków skutecznego działania. Bohaterowie każdego opowiadania uczą się jednego z dobrych nawyków. Dzięki temu dzieci poznają 7 prostych kroków, które pomogą im mądrze planować czas na naukę i odpoczynek, być dobrymi przyjaciółmi i lubianymi kolegami, radzić sobie, gdy pojawiają się kłopoty, i nie poddawać się presji grupy.
„Monografia autorstwa Elżbiety M. Mach dotyczy niezwykle interesującego i słabo zbadanego w polskiej literaturze zagadnienia edukacyjnych konsekwencji integracji europejskiej na przykładzie edukacji wczesnoszkolnej w Polsce i we Włoszech. Autorka analizuje zmiany treści programowych w obu krajach w szerszym kontekście przemian historyczno-społeczno-gospodarczych w tak zwanym okresie przemian, to znaczy w latach 1945–2004 w przypadku Polski i 1922–2004 dla Włoch.
Książka jest owocem szeroko zakrojonych prac Autorki, prowadzonych w latach 1996–2004, obejmujących zarówno badania archiwalne, jak i analizę programów nauczania, podręczników szkolnych, ministerialnych zapisów prawnych, wytycznych zawartych w poradnikach metodycznych dla nauczycieli, a także wywiadów, rozmów i ankiet przeprowadzanych z nauczycielami. Elżbieta M. Mach wykorzystała także własne doświadczenia z pracy nauczycielskiej w klasach młodszych w latach 1984–1996 oraz w charakterze eksperta Ministerstwa Edukacji Narodowej w zakresie opiniowania programów i podręczników szkolnych dla klas I–III oraz do nauczania edukacji europejskiej, przede wszystkim w odniesieniu do edukacyjnych priorytetów Unii Europejskiej.
Cele i treści kształcenia w związku z integracją europejską na przykładzie edukacji wczesnoszkolnej we Włoszech i w Polsce wypełniają istotną lukę w polskiej literaturze przedmiotu”.
Z recenzji dr hab. Joanny Sondel-Cedarmas
Elżbieta M. Mach, dr nauk społecznych w zakresie pedagogiki, europeistka, pracownik Instytutu Europeistyki UJ, rzeczoznawca MEN w zakresie podręczników dla klas I–III, ekspert FRSE oraz EACEA ds. europejskich programów edukacyjnych; pozazawodowo
– hodowca kotów rasy turecki van, miłośnik muzyki klasycznej i górskich wędrówek. Zainteresowania badawcze: edukacja europejska, polityka edukacyjna UE, socjologia edukacji, edukacja i tożsamość, obywatelstwo europejskie, aktualne procesy
społeczno-kulturowe widziane w perspektywie zmiany edukacyjnej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
