Zainspirowany koncepcją Simmla definiuję czas wolny jako taki, z którego wykorzystania jednostka nie ma obowiązku rozliczania się przed społeczeństwem. Zachowuję dla niego łaciński termin otium, by odróżnić go od czasu wolnego, który w tej czy innej formie podlega jednak kontroli społecznej. [ ] Można je przyrównać do tradycyjnego kieszonkowego, jakie dzieci dostają od rodziców: mogą je wydać na wszystko, byle nie na alkohol, papierosy, narkotyki i inne zastrzeżone prawem w ich wieku używki. Nie muszą się tłumaczyć, dlaczego regularnie wydają je na "głupoty". Cycerońska dignitas jest jednak czymś więcej niż nawet najbardziej zajmującym hobby, o czym czytelnicy przekonają się przy lekturze kolejnych esejów. Zupełnie zmienia charakter otium [ ]. Nie jest to już czas wolny od aktywności publicznej i zawodowej, ale czas wykorzystany na inną aktywność, nie mniej ważną dla tożsamości jednostki niż tamte. Dla wielu to właśnie ona i tylko ona - trzeba to ująć patetyczną, choć nadużywaną formułą - nadaje sens życiu. Jeśli cieszy się jeszcze społecznym uznaniem, daje im powody do "słusznej dumy" z etyki Arystotelesa, jeśli nie - wpisuje się przynajmniej w ich "filozofie życiowe". Inaczej niż negotium - o ile nie jest ono "powołaniem", ale normalnym wykonywaniem swoich powinności - otium tego rodzaju wyróżnia się refleksyjnym podejściem do samego czasu, przekonaniem, że jest on rzeczą cenną. Rzec można, że idea otium cum dignitate tworzy jedną z elit społeczeństwa, ale elitę szczególną, bo niemal niewidoczną. [ ] Z braku obiektywnych wskaźników i deklarowanej neutralności aksjologicznej akademicka socjologia może jedynie stwierdzić, że niektóre sposoby zagospodarowania czasu wolnego są "poważne" - bo niektórzy się w nie "na poważnie" angażują - a inne po prostu nie. Jedynie z perspektywy krytyki społecznej albo zaangażowanej socjologii dopuszczalne będzie stwierdzenie, że czas wolny niewypełniony żadnym sensownym zajęciem jest najzwyczajniej zmarnotrawiony. ze Wstępu
Czy prawo można przekroczyć w sposób usprawiedliwiony i moralnie dopuszczalny? Czy nieposłuszeństwo wobec prawa to tylko negatywna postawa sprzeciwu? W jakiej sytuacji można uciec się do nielegalnych działań? Czy zawsze konieczne jest wcześniejsze wyczerpanie legalnych środków? Kiedy nieposłuszeństwo staje się groźnym nadużyciem? Czy użycie przemocy poza prawem bywa usprawiedliwione?
"Nie można optymistycznie zakładać, że w społeczeństwie, które nie uznaje moralnej idei równouprawnienia, jednostka za pomocą legalnych środków potrafi zmienić prawo, które nierówno traktuje ludzi. Gdy w połowie XIX wieku Dred Scott, niewolnik ze stanu Missouri, próbował odzyskać wolność, stosując w tym celu prawem przewidziane procedury, Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł, iż droga ta jest zarezerwowana tylko dla obywateli amerykańskich, którymi w rozumieniu Konstytucji Murzyni na pewno nie są i nigdy nie będą. Czy w opisywanych okolicznościach wyczerpanie legalnych mechanizmów zmiany niesprawiedliwego prawa może być w słuszny sposób uważane za konieczny warunek uzasadnionego sprzeciwu? Odpowiedź pozytywna zdaje się stanowić wyzwanie wykraczające poza standardowe argumenty zwolenników radykalnego posłuszeństwa prawu".
Jak pisze Mirosław Rutkowski, uporczywy sprzeciw wobec prawa takich postaci jak Mahatma Gandhi, Martin Luther King lub Henry David Thoreau doprowadził do znaczącej poprawy życia ludzi w skali masowej, budząc sumienie i poczucie jednostkowej tożsamości obywatelskiej. Dzięki tym słynnym aktom nieposłuszeństwa problem "złego prawa" i zalegalizowanej krzywdy ludzi wzbudził zainteresowanie światowej opinii publicznej. I często to właśnie takie akty są źródłem lepszego prawa - dzięki nim prawo się rozwija, doskonali, żyje. Mirosław Rutkowski jest profesorem Uniwersytetu Szczecińskiego. Zajmuje się zagadnieniami etyki normatywnej, metaetyki i raczkującą w Polsce dziedziną - etyką stosowaną. Badając praktyczne problemy filozofii, wiele podróżował: wyjazdy na uniwersytety do Finlandii, New Delhi, Kalkuty, Pekinu, Madrytu czy Bolonii pozwoliły mu poznać warunki społeczne, kulturowe i prawne różnych społeczeństw. Wiedzę uzupełniał również na Uniwersytecie Oxfordzkim, gdzie słuchał wykładów m. in. Bernarda Williamsa i Ronalda Dworkina i gdzie przez cały rok akademicki terminował u Dereka Parfita. Współredaguje czasopisma filozoficzne "Analiza i Egzystencja" oraz "Nowa Krytyka", jest redaktorem naczelnym internetowego czasopisma naukowego "Etyka Praktyczna"Jest też autorem książek Obowiązek moralny a motywacja, Dlaczego potrafimy działać moralnie?, Rola rozumu w decyzjach moralnych. Etyka Davida Hume'a
Czym jest Kościół? Jak go rozumieć? Co jest istotą jego powołania?Ksiądz Grzegorz Strzelczyk podejmuje w swojej książce teologiczną refleksję nad tożsamością i misją Kościoła. Poprzez namysł nad historią wspólnoty uczniów Chrystusa pomaga zmierzyć się z pytaniami o pochodzenie oraz kształtowanie się teologicznych przekonań, struktur i praktyk, które składają się na oblicze współczesnego Kościoła katolickiego. Analizuje przemiany samoświadomości wspólnoty, która istnieje już ponad dwadzieścia wieków, a swoje spostrzeżenia odnosi do dzisiejszych czasów, charakteryzujących się zarówno dynamicznymi globalnymi przemianami, jak i impasem w relacjach Kościoła ze "światem". Objaśnia procesy, które prowadzą go w kierunku reformy, a także nowego impulsu duszpasterskiego - jak np. synodalność - oraz pobudza do namysłu i dyskusji o jego przyszłości.Eklezjologia Strzelczyka to "must read" dla wszystkich pracujących w Kościele. Mam nadzieję, że jego praca doczeka się właściwego odbioru i wzbudzi dyskusje. Nie tylko te teologiczne, ale przede wszystkim duszpasterskie.ks. prof. dr hab. Robert J. WoźniakTo książka dojrzała, odważna i twórcza. Jest odpowiedzią na potrzebę nowego języka dla opisu Kościoła w epoce po Vaticanum II.ks. prof. dr hab. Damian WąsekAutor przedstawia własną propozycję systematycznego ujęcia treści traktatu eklezjologicznego. Wynikiem tego wysiłku jest dojrzałe i angażujące w lekturze dzieło, które łączy w sobie walory podręcznika i subiektywnego wykładu teologa głęboko przejętego życiem wspólnoty wiary.ks. dr hab. prof UŚ Jacek KempaKsiążka może być czytana zarówno jako esej, jak i podręcznik.Ks. Grzegorz Strzelczyk - prezbiter archidiecezji katowickiej, doktor teologii, adiunkt Wydziału Teologicznego UŚ. Odpowiada za formację księży w archidiecezji katowickiej. W Wydawnictwie WAM opublikował: Wolność, wiara, Bóg; Kościół. Niełatwa miłość; (Nie)dostępność Boga. Rekolekcje o modlitwie; Krótki przewodnik po duchowości wspólnoty; Szósty zmysł codzienności; Duchowy GPS.
Józef Andrasz SJ (1891-1963) wstąpił do Towarzystwa Jezusowego, mając niespełna piętnaście lat. Przez kolejne dekady życia zakonnego i kapłańskiego swoje wszechstronne talenty konsekwentnie wykorzystywał - zgodnie z zamysłem św. Ignacego z Loyoli - na większą Bożą chwałę.Książka Stanisławy Bogdańskiej ukazuje go nie tylko jako zaangażowanego . w popularyzację tematyki dotyczącej życia duchowego, kultu Serca Jezusowego i Apostolstwa Modlitwy, ale również jako człowieka prowadzącego głębokie życie duchowe oraz cenionego rekolekcjonistę, spowiednika i kierownika duchowego.Ojciec Józef Andrasz w najwyższym stopniu wypełnił zadanie, które jest misją jezuitów: "Towarzyszyć duszom".Pomagał w drodze do świętości wielu osobom świeckim i konsekrowanym, ale jego najbardziej znaną penitentką jest św. Faustyna Kowalska, dla której był pierwszym i ostatnim spowiednikiem oraz kierownikiem duszy. Wspierał ją również na trudnej drodze głoszenia światu orędzia o Bożym miłosierdziu. To na kartach Dzienniczka zachowały się słowa Jezusa, który nazwał ojca Andrasza przyjacielem Serca swojego (Dz. 967).1 lutego 2025 roku rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.
Czy Kościół ma cokolwiek do zaoferowania małżeństwom niesakramentalnym?
I czy w ogóle można ich nazywać małżeństwem, skoro jako katolicy nie połączyli się uroczystą przysięgą w obecności kapłana?
Czy mogą w jakiś sposób otrzymać rozgrzeszenie i przystąpić do komunii świętej?
A zostać rodzicami chrzestnymi? Członkami Żywego Różańca lub Akcji Katolickiej?
Co powinien wiedzieć duszpasterz, gdy na drodze jego posługi stanie niesakramentalne małżeństwo?
Na te i podobne pytania postaramy się odpowiedzieć w niniejszej książce.
–Co to za książka? – zapytała Natalia, nadal wpatrując się w medalik.
–O moim przyjacielu – Ewa spojrzała na Natalkę widocznie zaciekawiona reakcją dziewczynki.
–Co? O twoim przyjacielu są książki? – Natalia aż podskoczyła, łapiąc się za głowę. Ciocia twierdząco kiwnęła głową.
–Kim jest ten przyjaciel? – Natalia nie kryła entuzjazmu.
–Superbohaterem – ze spokojem, niemalże szeptem powiedziała Ewa. Obie uśmiechnęły się do siebie.
Pier Giorgio Frassati to niezwykła postać. Zachwyca swoją dojrzałością, zaskakuje zachowaniem, skłania ku refleksji nad samym sobą, inspiruje do życia wypełnionego radością i spełnieniem.
Wyrusz z książką Buon Giorno w niezwykłą podróż. Twoim towarzyszem będzie sam Pier Giorgio Frassati – święty, który ukochał Boga, drugiego człowieka i... wędrówki po górach. Niech słowa Frassatiego: Verso l`alto („Ku górze”) będą Twoim drogowskazem! Idź dalej, a nie będziesz żałować!
Jej cel zawarty jest w przedstawieniu osoby o. Krzysztofa Grzywocza, który zainspirował mnie swoim życiem oraz nauczaniem, zwracając uwagę na najważniejsze wydarzenie w życiu, jakim jest relacyjne SPOTKANIE, spotkanie, które jednocześnie mówi najwięcej o Osobie Boga (Osobach w Bogu) i osobie człowieka
ks. Łukasz Żaba
Nic tak nie przekona o chrześcijaństwie, jak spotkanie z żywą ikoną, człowiekiem przemienionym w Chrystusie. Nic tak nie przekona żadna książka, nauczanie, programy, wydziały. Przekona tylko spotkanie kogoś, kto jest przemieniony w Chrystusie, który stał się żywą formą Jezusa, żywą egzegezą, komentarzem. Spotykając się z tobą (człowiekiem), spotykam się z Nim.
ks. Krzysztof Grzywocz
Niech On nas uczyni darem dla Ciebie
Z dużym uznaniem () trzeba odnotować bardzo oryginalny i niezwykle trafny zamysł o. dra Antoniego Karasia CSsR przetłumaczenia na język polski Traktatu o sumieniu św. Alfonsa Marii de Liguoriego i opatrzenia go cennym i obszernym Wprowadzeniem.
Przedsięwzięcie to zasługuje ze wszech miar na pochwałę, albowiem św. Alfons de Liguori to Patron spowiedników i moralistów i aż dziw bierze, że do tej pory nikt z polskich teologów moralistów nie podjął się tego zadania. ()
Recenzowana praca jest bardzo wartościowa, istotnie wpisuje się w zainicjowany przez Sobór Watykański II nurt sięgania do źródeł teologii, do klasycznych tekstów wielkich teologów.
Tłumaczowi i Redaktorowi publikacji należą się gratulacje za inicjatywę i trud całego przedsięwzięcia.
Ks. prof. dr hab. Jan Orzeszyna (WT UPJPII, Kraków)
Niniejsze opracowanie () jest owocem żmudnego, solidnego, dobrze przemyślanego i uporządkowanego studium, które umożliwia korzystanie z osiągnięć autorów sprzed ponad dwu stuleci, poszukujących rozwiązań w zakresie docierania do obiektywnej prawdy moralnej.
Dzisiaj, w dobie szeroko występującego indyferentyzmu i relatywizmu moralnego, opracowanie to zasługuje na szczególną uwagę i refleksję. ()
Prof. dr hab. Wojciech Bołoz CSsR (UKSW, Warszawa)
Antoni Karaś CSsR urodził się w 1970 roku w Zakliczynie (diecezja tarnowska), święcenia kapłańskie przyjął w 1997 roku, doktorat uzyskał w 2008 roku.
Był duszpasterzem, rekolekcjonistą oraz wychowawcą, spowiednikiem, kierownikiem duchowym i wykładowcą w Wyższych Seminariach Duchownych Redemptorystów, Bernardynów, Kapucynów,
Misjonarzy oraz w nowicjatach sióstr Służebniczek Dębickich i Dominikanek, ucząc takich przedmiotów, jak teologia moralna fundamentalna, szczegółowa, spowiednictwo, język łaciński.
Jest autorem kilku książek i wielu artykułów naukowych i popularnonaukowych o tematyce filozoficznej, antropologicznej, teologicznomoralnej, filozoficznomoralnej, pastoralnej, historycznej.
Religia grecka Waltera Burkerta to fundamentalne dzieło naukowe jednego z najważniejszych współczesnych badaczy dziejów religii starożytnych Greków, będące jego opus magnum. W książce tej, dotychczas niepublikowanej w języku polskim, Burkert dąży do uchwycenia szczególnego, lecz zarazem w pewien sposób paradygmatycznego dla badań z zakresu historii religii prowadzonych w kręgu kultury europejskiej, fenomenu religii greckiej od strony rytuału i mitu, śledząc zarówno praktyki religijne, jak i ich objaśnienia w formie opowieści.W kolejnych rozdziałach, poświęconych prehistorii oraz religii minojsko-mykeńskiej, rytuałowi i świętości, upostaciowanym bogom, zmarłym, herosom i bogom chtonicznym, polis jako miejscu rozwijania się greckiego politeizmu, misteriom i ascezie oraz filozoficznemu spojrzeniu na religię, Burkert prowadzi czytelników przez kluczowe zagadnienia odnoszące się do okresu archaicznego i klasycznego w rozwoju greckiej religii.
Człowiek Ośmiu Błogosławieństw
Pier Giorgio Frassati (1901–1925) został nazwany przez Jana Pawła II „Człowiekiem Ośmiu Błogosławieństw”. Był młodym studentem, pełnym energii i radości życia, a jednocześnie gorliwym chrześcijaninem oddanym służbie ubogim. Jego świętość dojrzewała w codzienności, w przyjaźniach i w pasji zdobywania górskich szczytów.
Alpinista i świadek wiary
Największą górską przygodą Frassatiego było zdobycie Grivoli – szczytu, który do dziś stanowi wyzwanie nawet dla doświadczonych alpinistów. Jednocześnie angażował się w życie społeczne i religijne, wspierał potrzebujących i zarażał innych entuzjazmem do życia. Jego dewizą było: „Żyć, nie wegetować!”.
Kanonizacja 7 września 2025 roku
Uroczysta msza święta kanonizacyjna odbędzie się 7 września 2025 r. na Placu św. Piotra w Rzymie. Papież Leon XIV ogłosi wtedy świętymi zarówno Pier Giorgia Frassatiego, jak i Carla Acutisa – dwóch młodych ludzi, którzy swoim życiem pokazali, że świętość jest możliwa także dzisiaj.
Książka pełna inspiracji
Publikacja to zbiór opowieści, anegdot oraz modlitw inspirowanych duchowością Frassatiego. To spotkanie z jednym z najbardziej popularnych świętych XX wieku, który pozostaje patronem młodzieży, studentów, alpinistów i wszystkich, którzy pragną łączyć radość życia z głęboką wiarą.
Każdy pisarz - zarówno poeta, jak i prozaik - stosuje pewien zasób środków stylistycznych, do których zalicza się specyficzne użycia trybów warunkowych, aliteracji oraz instrumentacji czy innych środków, jakie oferuje klasyczna retoryka. Jak przejawia swoje szczególne zainteresowanie pewnymi tematami? W niniejszej książce przedstawiono wyniki badaż mających na celu szczegółowy opis stylistyki Seneki i skatalogowanie jej cech specyficznych, która skierowana jest przede wszystkim do badaczy filozofii i literatury antycznej, a także do studentów tych kierunków. Może stanowić dla postronnego Czytelnika wprowadzenie do lektury dzieł Seneki i objasnienie jego jezyka. [...] Analizy stylometryczne są benedyktynską praca, gdyż wymagają trudnej umiejętnosci czytania tekstu ze zwracaniem uwagi na jego gramatykę i retorykę, a nie treść. Profesor S. Snieżewski daje kolejny, mistrzowski przykład takiego studium.
Z recenzji prof. dra hab. Mariana Szarmacha
Gdy pierwsze iskry duchowego przebudzenia już się rozpalają, rozpoczyna się prawdziwa praca. To przewodnik dla tych, którzy przekroczyli próg świadomości i stoją teraz przed wyzwaniami duchowej transformacji. To książka o tym, jak nie zagubić się w labiryncie własnego rozwoju, jak uniknąć pułapek, które czyhają na każdego, kto odważy się kroczyć ścieżką samooświecenia. Autor demaskuje subtelne formy egoizmu, które potrafią przebrać się w szaty duchowości, ostrzega przed pokusą władzy nad innymi i przed fałszywym poczuciem wyższości. Autor nie oszczędza czytelnika - z bezwzględną szczerością pokazuje, jak łatwo aspirujący może stać się ofiarą własnych iluzji, jak próżność potrafi zatruć najszlachetniejsze intencje. Fascynujący jest sposób, w jaki autor łączy starożytną mądrość Misteriów z realiami współczesnej rzeczywistości. Pokazuje, że inicjacja nie należy do przeszłości - dzieje się tu i teraz, w naszym codziennym życiu. Jak żyć w świecie, nie będąc z niego? Jak zachować duchową czystość w środowisku pełnym przemocy i egoizmu? Jak przekształcić codzienne interakcje w duchową praktykę, jak pozostać otwartym na cierpienie świata, nie tonąc w nim, jak być ambasadorem Światła w czasach ciemności? To książka o nadziei. Pokazuje, że bez względu na to, jak trudna wydaje się droga, jak liczne pułapki i jak wysokie wyzwania, cel jest osiągalny. Autor nie obiecuje łatwej drogi, ale gwarantuje, że droga istnieje i że każdy szczerze poszukujący może ją pokonać.
Najważniejsze dylematy etyczne opracowane przez prof. Tadeusza Ślipko – uznanego na arenie międzynarodowej etyka – koncentrują się wokół człowieka i jego życia, a zwłaszcza sytuacji, w których życie jest zagrożone.W publikacji poruszane są między innymi takie zagadnienia, jak: podstawy bioetyki, czy należy poinformować chorego o nieuleczalnej chorobie i w jaki sposób to zrobić, trudne i kontrowersyjne decyzje lekarskie, kara śmierci – wykonywać czy znieść, etyczna perspektywa dotycząca homoseksualizmu, czy można skłamać w imię dobra drugiej osoby, czy półprawda jest formą kłamstwa, czy istnieje coś takiego jak wojna sprawiedliwa i czy można walczyć o pokój.Autor analizuje te oraz wiele innych dylematów moralnych, z którymi człowiek styka się w codziennym życiu – często nie zdając sobie z tego sprawy.
Uczta Platona to jeden z najważniejszych dialogów filozoficznych wszech czasów, literacki klejnot i głębokie studium miłości. W nastrojowej scenerii ateńskiego sympozjonu, gdzie wino i słowa płyną swobodnie, najwybitniejsi myśliciele rozprawiają o możliwościach poznania, o prawdzie i idei. Wśród nich Sokrates odsłania przed słuchaczami istotę Erosa - miłości, która prowadzi od cielesnego pożądania do kontemplacji najwyższego piękna i prawdy.
W czasach, gdy miłość bywa spłycana do biologicznego pożądania lub sentymentalnej opowiastki, Uczta wciąż pozostaje tekstem ważnym i aktualnym. To dzieło zmusza do refleksji: czym jest prawdziwa miłość? Czy Eros buduje, czy niszczy? Platon zaprasza nas do stołu, przy którym filozofia splata się z poezją, a rozmowy o miłości nie są jedynie subtelną grą retoryczną, lecz podróżą ku samemu sednu ludzkiego istnienia.
Bo to właśnie jest całe nieszczęście w głupocie, że człowiek nie będąc ani pięknym i dobrym, ani mądrym, przecie uważa, że mu to wystarczy.
"Kiedy nasz najmłodszy syn obejrzał Gwiezdne wojny dwunasty albo trzynasty raz z rzędu, spytałem go: Dlaczego oglądasz je tak często? A on mi na to: Z tego samego powodu, dla którego ty przez całe życie czytasz w kółko Stary Testament. Znalazł się w świecie nowego mitu".(fragment książki)Kultowa już "Potęga mitu" jest zapisem rozmów Josepha Campbella z dziennikarzem Billem Moyersem, zainspirowanych przez Jacqueline Kennedy Onassis, ówczesną redaktorkę wydawnictwa Doubleday. Rancza, na którym spotykali się autorzy, użyczył im sam George Lucas.Joseph Campbell - wybitny antropolog i religioznawca - porównuje mity różnych kultur, w których poruszane są wielkie tematy ludzkości: życie, zdolność do ofiary, miłość, bohaterstwo, pragnienie wieczności Jednocześnie podkreśla, że mitologia odgrywa w życiu współczesnego zachodniego człowieka niewielką rolę, co powoduje, że nie potrafi on żyć w zgodzie ze społeczeństwem, naturą i przede wszystkim z samym sobą.Campbell twierdzi, że mitologia Zachodu opiera się na światopoglądzie z pierwszego tysiąclecia przed naszą erą, który nie zgadza się ze współczesnym wyobrażeniem o wszechświecie. Dodaje też, że długo będziemy musieli czekać na nową mitologię, bo wszystko zmienia się zbyt szybko, żeby można było to zmitologizować. Campbell wierzy jednak, że nowa mitologia powstanie. Ale czy wspólna mitologia mieszkańców całej planety jest możliwa?Nowe wydanie poprzedzone wstępem Marcina Napiórkowskiego
Podróż w głąb siebie zaczyna się tutaj – zrozum harmonię serca i umysłuBóg zapragnął poznać siebie – dlatego stworzył lustrzane odbicie własnej Istoty. Człowieka, który od zarania dziejów jest świadkiem gry między umysłem a sercem. To właśnie one kształtują duszę. Ich pokojowe współistnienie stanowi sedno ludzkiej egzystencji i warunek prawdziwego szczęścia.„Jedna miłość we dwoje” to podróż w głąb świadomości, miłości oraz jedności istnienia. Przez poetyckie dialogi, medytacyjne obrazy i filozoficzne rozważania książka wymyka się sztywnym ramom narracji. Zachęca do zatrzymania się i uważnego spojrzenia na życie.Odkryj głębię relacji, w których myśli i uczucia ścierają się, by odnaleźć wspólny rytm.Harmonia jest bliżej, niż myślisz.
ycie bezmyślne nie jest warte życia. Sokrates Sokrates naprawdę istniał. Pomimo bogactwa poświęconej mu literatury prawdziwego Sokratesa nie poznamy jednak nigdy, a wiele szczegółów dotyczących jego życia pozostanie niejasne. Możemy natomiast dzięki niemu traktować dążenie do mądrości i do psychicznego dobrostanu jako dwie strony tej samej monety. Możemy korzystać z jego sztandarowych metod odkrywania prawdy. Jeśli podamy w wątpliwość założenia, które podsycają nasz gniew, łatwiej uwolnimy się od złych emocji. Będziemy szczęśliwsi. W naszym nowoczesnym świecie, w którym kłębią się półprawdy i rządzi dezinformacja, właśnie tego potrzebujemy, by otrząsnąć się ze złudzeń! Nancy Sherman, autorka książki Stoic Wisdom Ta książka jest intrygująca, oryginalna, wciągająca i przystępna. Dzięki niej przekonasz się o sile filozofii i jej praktycznym zastosowaniu dla dobrego i udanego życia. Poznasz fascynującego, na wpół fabularnego Sokratesa, który zaprosi Cię do Aten i pokaże Ci narodziny filozofii. Zobaczysz, jak powstały idee, które przekazał kolejnym pokoleniom i całemu światu - na zawsze. Dowiesz się, dlaczego współczesne poradniki nie działają i jak użyć sokratejskiej metody do zbadania i poznania siebie. W efekcie wykorzystasz siłę filozofii do zmiany swojego życia na lepsze, ciekawsze i zdecydowanie bardziej udane! Jedna z najlepszych książek, jakie kiedykolwiek napisano o sile filozofii! Tom Morris, autor książki Filozofia dla bystrzaków
Jest takie miejsce, gdzie dobro i zło łączą się w jednoW psychodynamicznej bazie na Alasce czworo psychoterapeutów próbuje pomóc tym, których los wystawił na największe próby. Freud, Kemberg, Róża i Biały Wilk zagłębiają się w najbardziej nieoczywiste rejony ludzkiego umysłu.Każde z nich angażuje się w losy pacjentów – skrzywdzonej Jessi James, Alpinisty czy tajemniczej Księżniczki Wiatru i Arktycznych Terenów – jednak to Wilk staje się kluczową postacią tej opowieści.Pędzi przez wielowymiarową przestrzeń pełną miłosnych napięć oraz pragnienia zemsty, stopniowo przekształcając się w istotę wykraczającą poza sny czy jawę. Zaburza postrzeganie dobra i zła, a jednocześnie prowadzi swoich pacjentów drogą ku uzdrowieniu… albo śmierci.
Wielki powrót serii zawierającej wykłady Michela Foucaulta w Collge de France (1970-1984).Wykłady o woli wiedzy to I tom wykładów Michela Foucaulta w Collge de France. Choć badania nad antykiem wysuną się na pierwszy plan dopiero w późniejszej twórczości filozofa, już w tych wykładach, wygłoszonych zaraz po objęciu katedry "Historii systemów myśli", Foucault przedstawia dogłębne studium starożytnej filozofii greckiej, a konkretnie: problemu prawdy. O ile później autor Nadzorować i karać będzie łączył prawdę przede wszystkim z figurą parezji, prawdo-mówności, tu interesuje go zmienny system relacji między prawdą, poznaniem, wiedzą i pragnieniem. Swój wywód Foucault buduje na napięciu między Arystotelesem, wiążącym pragnienie i poznanie z poszukiwaniem prawdy, a Nietzschem i jego dwudziestowiecznymi kontynuatorami, rozrywającymi tę więź i obnażającymi kryjącą się za wolą wiedzy i prawdy grę woli mocy i pozoru. Wszelako aby powiązanie między prawdą i poznaniem mogło ukonstytuować się w klasycznej myśli greckiej, musiało dojść do wykluczenia sofistów i sofizmatu. Foucault drobiazgowo rekonstruuje logikę tego wykluczenia, ukazując wywrotowy charakter sofistyki, która bazuje na materialności dyskursu i jego wydarzeniowym charakterze. Owe przeobrażenia, zachodzące w obrębie myśli filozoficznej, omawia przy tym w ich powiązaniu z przemianami dyskursu prawnego i instytucji prawnych (dotyczącymi m.in. statusu świadectwa i przysięgi) oraz reorganizacją relacji władzy i stosunków ekonomicznych w społeczeństwie greckim w VII i VI wieku p.n.e.Tom zawiera także wykład Wiedza Edypa, wygłoszony przez Foucaulta po raz pierwszy na Uniwersytecie Stanowym Nowego Jorku w Buffalo w 1972 roku. Inaczej niż w odczytaniu Freudowskim, Edyp jawi się tu nie jako figura niewiedzy i nieświadomości, lecz jako depozytariusz innej wiedzy i innej władzy. Aktualność dramatu Sofoklesa nie bierze się z głębokiej struktury pragnienia, którą miałby odsłaniać, lecz jest historycznie wytworzoną aktualnością określonego dyskursu prawdy, powstającego wraz z wprowadzeniem nowych procedur śledztwa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?