Książka to szczególna, Autor żywi bowiem przekonanie, że podstawowy rys współczesnej cywilizacji stanowi odchodzenie od realnej rzeczywistości i pogrążanie się w fałszywym (skutek pomyłki) czy wirtualnym (celowo wytworzonym sztucznym) świecie. Choć tendencja taka była już zidentyfikowana już u początków cywilizacji europejskiej, to jednak w dziejach przebierała różne postaci, mniejszej lub większej kumulacji, wpływając na bieg wydarzeń. U początków myśli cywilizacyjnej filozofowie poszukiwali i wskazywali na jej racjonalne i realistyczne podstawy, identyfikowali absurdy i nieciągłości w racjonalnym poznawaniu świata osób i rzeczy, próbowali wychodzić z rozwiązań błędnych i wypracować właściwe. Autor w swych rozważaniach zwraca się do historycznych podstaw i źródeł filozofii w tym celu, aby przechować to, co potwierdziło swą wartość w biegu dziejów, kontynuować tradycję poszukiwania i pogłębiania prawdy o świecie poprzez lepsze jej zrozumienie. Autor przywołuje w szczególności dwóch największych filozofów starożytności Platona i Arystotelesa, którzy wskazali podstawy filozofii i racjonalnego poznawania rzeczywistości by dać komentarz do zjawisk społecznych z przełomu XX i XXI w.
W książce przeanalizowano sposoby rozumienia cielesności człowieka obecne u autorów (głównie) nurtu filozofii realistycznej i zaproponowano wprowadzenie do filozofii człowieka (antropologii filozoficznej) kategorii organizmu, obecnej w filozofii niemal od samych jej od początków. Nowością jest próba umiejscowienia organizmu w strukturze bytowej człowieka. Organizm jest rozumiany jako specyficzna całość, ale stanowiąca charakterystyczny dla człowieka układ przypadłości, zapodmiotowany w całości wyższego rzędu w ludzkiej substancji osobie. Sama zaś substancja w tradycyjnym rozumieniu jest kompozycją formy (duszy) i ciała (organizowanej przez formę materii). Takie rozumienie cielesności człowieka skłoniło autora do ponownego przemyślenia początków życia człowieka (oraz możliwych rozumień grzechu pierworodnego), śmierci (oraz związanego z nią zmartwychwstania), jak również bardziej szczegółowych problemów związanych z cielesnością, jak transplantacje organów. W zakończeniu Autor zarysowuje możliwość spojrzenia z tej perspektywy również na zagadnienie ludzkiej płciowości.
Przedmiotem kolejnej książki wydanej w serii Scripta Philosophiae Classicae jest rozumienie cnoty-arete jako sposobu spełniania się człowieka w życiu indywidualnym: w dziedzinie poznawczej, moralnej, twórczej i religijnej. Arete rozumiana jest tu jako sprawność ludzkiego działania, dzięki której człowiek może osiągnąć doskonałość stając się, wedle klasycznego ideału życia, pięknym i dobrym. Cnota, będąc usprawnieniem działania w różnych sferach życia ludzkiego, stanowi o możliwości spełnienia się człowieka, zwanego szczęściem. Autor analizuje teksty Platona i Arystotelesa i w oparciu o odmienne koncepcje człowieka obu filozofów wydobywa poszczególne składniki aretologii, sygnalizuje podobieństwa i różnice obu ujęć. Sięgając do antycznych źródeł aretologii i pedagogiki, autor ukazuje rolę cnoty-arete w osiąganiu doskonałości moralnej człowieka oraz przy okazji również bogactwo i aktualność klasycznych rozwiązań.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
