„Wolność i solidarność. Esej o Polsce, czyli Europie” to zręcznie utkana narracja o polskości bez
kompleksów oraz roli Polski i Europy w zglobalizowanym świecie. O szansach i zagrożeniach związanych z wojną, a także znaczeniu edukacji i kultury. To spora dawka wiedzy wynikającej z doświadczenia, praktyki oraz kompetencji akademickich. Nowe, pełne nadziei otwarcie w debacie o przyszłości Polski! Łącząc unikalne doświadczenie ministerialne, parlamentarne, samorządowe i akademickie, Marcin Ociepa zabiera nas w wyjątkową podróż po Polsce i Europie, jakimi one są i jakimi mogą być dzięki idei i wolności i solidarności. Lektura obowiązkowa dla każdego, kto wierzy, że polska polityka może być lepsza, a ideowość nie wyklucza skuteczności.
• Wśród licznych podobnych wypowiedzi ostatnich lat trudno mi znaleźć głos bardziej całościowy i konkretny, dojrzały i zarazem niebanalny – prof. Andrzej Zybertowicz, socjolog, analityk, konsultant polityczny, profesor nauk społecznych. Doradca Prezydentów RP: Lecha Kaczyńskiego i Andrzeja Dudy.
Informacje o autorze:
Marcin Ociepa (ur. w 1984 roku) – politolog, polityk i samorządowiec. Poseł na Sejm RP, wiceminister obrony narodowej (2019-2023), wiceminister przedsiębiorczości i technologii (2018-2019). Przewodniczący i wiceprzewodniczący Rady Miasta Opola (2010-2018). Radny Sejmiku Województwa Opolskiego (2018-2019). Nauczyciel akademicki w Katedrze Studiów Europejskich Instytutu Nauk o Polityce i Administracji Uniwersytetu Opolskiego. Twórca Collegium Nobilium Opoliense – jednej z najlepszych szkół liderów w Polsce. Prezes Stowarzyszenia OdNowa RP. Podharcmistrz ZHR. Mąż Oli, tata Ani i Aleksandra.
W Teorii liczb w szkole Czytelnik znajdzie informacje o pojęciach związanych z jedną z najstarszych dziedzin matematyki, czyli teorią liczb, które pojawiają się w szkole, oraz o tym, jak je wprowadzać. Książkę podzielono na dwa rozdziały (Teoria liczb w szkole podstawowej oraz Teoria liczb w szkole ponadpodstawowej), a każdy z nich na 9 podrozdziałów, które zawierają również uwagi i komentarze dotyczące problemów dydaktycznych związanych z prezentowanymi tematami.Ważnym elementem każdego podrozdziału są zadania, niektóre z rozdziału I (szkoła podstawowa) mają swój ciąg dalszy w rozdziale II (szkoła ponadpodstawowa). W książce znajdą się także tematy wykraczające poza typowe programy szkolne, na przykład kongruencje - to proste pojęcie znacznie ułatwia stosowanie teorii liczb w dowodach i rozwiązaniach zadań. Pojawiają się również kody programów do niektórych zadań.Książka przeznaczona jest przede wszystkim dla nauczycieli matematyki oraz informatyki i może służyć do wzbogacania lekcji, prowadzenia kołek i zajęć popularyzujących matematykę.
Piotr Brzeziński zainspirowany książką "Misja: Encyklopedia" Salptrire - Brama do Bictre [oryg. Hombres Bu enos] Artura Preza-Revertego, postanowił odkryć tajemnice jednego z jej fragmentów poświęconego dwóm francuskim więzieniom, Salptrire i Bictre.W tamtych czasach istniało kilka sławetnych więzień. Przebywali w nich wszyscy, którzy narazili się władzy, królowi i ówczesnemu porządkowi. Jednym z nich było Bictre, a Salptrire stanowiło do niego swego rodzaju bramę.Autor opisuje Paryż, obrazując przepych i ekstrawagancję po jednej stronie, oraz biedę, głód, nędzę po stronie drugiej. To wszystko idealnie kontrastuje zarówno z głupotą arystokracji, jak i ludu, pospólstwa zatrzymanego na okresie średniowiecza. Jedni wypomadowani pięknisie, drudzy kochający króla, lud narzekający i pomstujący na rząd.Czy ktoś jeszcze o tych ludzkich losach biednych i bogatych pamięta?O czym myśleli, co czuli? Czy są już całkowicie zapomniane?
Wierny własnemu rozdarciu to nie typowa biografia naukowa uczonego, pisarza, krytyka, tłumacza, człowieka pogranicza, jakim był Artur Sandauer. To przebiegająca w zgodzie z chronologią życia krytyka próba opisania przeobrażeń, jakim ulegała jego samoświadomość. Przeobrażeń udokumentowanych w jego różnogatunkowej twórczości potraktowanej jako zbiór tekstów autobiograficznych. Jednocześnie jest to pierwsza próba możliwie pełnego opowiedzenia o działalności twórczej Sandauera, którą należy widzieć nie wyłącznie na tle literatury, kultury i historii polskiej, ale także w kontekście nieodłącznie z nią splecionej kultury polskich Żydów. Ten dziwaczny, pełen ambiwalencji splot, te dwie historie i kultury, które płynęły jednocześnie, choć przeważnie różnymi nurtami, zrodziły postaci takie jak Sandauer: rozdwojone w sobie i rozdarte. Postaci, które w Polsce po Zagładzie pozostawały boleśnie samotne i niejednoznaczne, a przez swoje wyobcowanie – jeszcze bardziej twórcze.
„Teksty Drugie. Teoria literatury, krytyka, interpretacja” to dwumiesięcznik literaturoznawczy wydawany od 1990 przez Instytut Badań Literackich PAN we współpracy ze Stowarzyszeniem Pro Cultura Litteraria, obecnie także Uniwersytetem Jagiellońskim i Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Publikacja Sprawiedliwość według jeży jest uznawana za najbardziej wszechstronną książkę Ronalda Dworkina. Tytuł nawiązuje do greckiego przysłowia "Lis wie wiele rzeczy, ale jeż wie jedną, ważną rzecz" i rozróżnienia między ludźmi, którzy, podobnie jak lis, mają wiele celów i pomysłów, a tymi, którzy tak jak jeż upraszczają złożony świat i sprowadzają jego wyjaśnienie do jednej naczelnej idei, podstawowej zasady lub koncepcji. Autor argumentuje, że wartość we wszystkich swoich formach jest jedną wielką rzeczą: że to, czym jest prawda, co oznacza życie, czego wymagają moralność i sprawiedliwość, to różne aspekty tego samego wielkiego pytania. Rozwija oryginalne teorie na temat różnorodnych kwestii, które bardzo rzadko są ujmowane w ramach jednej publikacji: sceptycyzmu moralnego, interpretacji literackiej, artystycznej i historycznej, wolnej woli, starożytnej teorii moralnej, bycia dobrym i dobrego życia, wolności, równości i prawa, a także wielu innych tematów. "Trudno przecenić rolę Dworkina we współczesnej filozofii i prawa. Według oficjalnych statystyk jest on jednym z najczęściej cytowanych w amerykańskich naukach prawnych autorem, podobnie jak jego podstawowe dzieła. Nie można się więc dziwić, że w literaturze istnieje relatywnie wyjątkowo dużo opracowań poświęconych zarówno całej twórczości Dworkina, jak i poszczególnym jego dziełom". Jerzy Zajadło, fragment przedmowy
Wydana na Zachodzie w 1995 roku książka Johna Powersa stanowi pierwsze, wyczerpujące kompendium buddyzmu tybetańskiego. Poczynając od indyjskich źródeł, Powers przedstawia kulturę buddyjską w Tybecie, kreśląc jej bogaty z zarazem systematyczny obraz. Czytelnik Wprowadzenia znajdzie w nim zarówno wiadomości o historii i zwyczajach Tybetańczyków, jak i dogłębną prezentację czterech głównych szkół buddyzmu tybetańskiego i bnu, czy też objaśnienia subtelności filozofii mahajany i tantrycznych metod. Wprowadzenie do Buddyzmu Tybetańskiego to znakomita książka, która pozwala poznać buddyzm tybetański w całym jego bogactwie.
Po posiłku najlepszym, jaki jadł od czasu opuszczenia pałacu nabrał siły, aby kontynuować swoje postanowienie. Idąc, spotkał człowieka koszącego trawę i otrzymał od niego jej wiązkę, po czym znalazł spokojne miejsce do medytacji. Siddhartha usiadł pod drzewem Bodhi, w miejscu obecnie zwanym Bodh Gaja i stwierdził, że będzie tam siedział tak długo, aż nie rozwiąże zagadki cierpienia. Medytował przez 49 dni, przechodząc przez coraz głębsze fazy medytacyjnego wchłonięcia samadhi i wglądu dhjana, w czasie których ukazywał się mu demon Mara jako uosobienie niewiedzy i rozmaitych przeszkód na drodze do oświecenia. Siddhartha Gautama osiągnął wszechwiedzę: poznał wszystkie swoje wcielenia, poznał tajemnicę cierpienia (dukkha), zrozumiał, że świat jest pełen cierpienia i dowiedział się, co ma uczynić człowiek, aby nad cierpieniem zatriumfować (Cztery Szlachetne Prawdy). Osiągnął stan pełnego oświecenia. Było to anuttara samjak sambodhi najwyższe pełne samooświecenie, wyzwolenie od cierpienia i zrozumienie jego przyczyn. Od tego momentu zwano go Buddą przebudzonym.
Umysł poza śmiercią opiera się na naukach przedstawionych w 2002 roku w San Antonio w Teksasie, gdzie Dzogczen Ponlop Rinpocze wystąpił z czternastoma wykładami na temat sześciu bardo, czyli przejściowych stanów egzystencji. Przedstawiony tutaj rozszerzony tekst zawiera oryginalne nauki wraz z dodatkowymi komentarzami Rinpoczego, przeznaczonymi specjalnie dla tej książki. Opowieść, którą teraz zaczynamy, to opowieść o naszych ciałach i umysłach, narodzinach i śmierci oraz o niepodważalnej prawdzie egzystencji ludzkich istot. Chociaż wszyscy znamy fakt nieuchronności śmierci, to w rzeczywistości rzadko stajemy z nim twarzą w twarz. Chociaż nie mamy chęci konfrontować się ze śmiercią ani ze strachem, który wywołuje, uciekanie od tej niewygodnej prawdy nic nam nie pomoże. W końcu rzeczywistość i tak nas dopadnie. Jeżeli przez całe swoje życie będziemy ignorować śmierć, pojawi się ona jako nieprzyjemna niespodzianka. Na łożu śmierci nie będzie już czasu na naukę tego, jak radzić sobie z tą sytuacją, nie będzie czasu na rozwijanie mądrości i współczucia, które mogłyby nas skutecznie przeprowadzić przez terytorium śmierci. Będziemy musieli, najlepiej jak tylko potrafimy, skonfrontować się z tym wszystkim, co wtedy napotkamy i to będzie prawdziwa gra hazardowa.
Kiedy zaczyna się samsara i nirwana? Na Zachodzie, ponieważ jesteśmy wykształceni zgodnie z judeochrześcijańskim światopoglądem, uważamy, że na początku ktoś musiał wszystko stworzyć. Jednak nasz prawdziwy stan (dzogczen) jest poza czasem. Kiedy jesteśmy poza czasem, znajdujemy się w stanie iluminacji. Ale nie pozostajemy w nim długo, ponieważ po kilku sekundach albo minutach powstają myśli, przez które stajemy się uwarunkowani. Dlatego też praktykujemy kontemplację, bo będąc w niej, nie podążamy za myślami, kiedy się pojawiają. Taki stan przejrzystości i obecności (rigpa) jest stanem oświecenia. Kiedy zostajemy rozproszeni przez myśli i dualistyczną wizję, znajdujemy się w samsarze. Jest to początkowy moment samsary. Jutro możemy rozpoczynać samsarę wiele razy. Możemy mieć miliony początkowych momentów samsary. Zależy to od nas samych. Mówimy, że ten, kto zawsze pozostaje w stanie rigpy i nigdy nie jest rozproszony, posiada wiedzę i zrozumienie, nazywa się Samantabhadrą. Jest on Adi Buddą, pierwotnym Buddą, który nigdy nie był uwarunkowany przez dualistyczną wizję.
Książka Mahamudra Gendyna Rinpoczego przedstawia podstawy nauk o naturze umysłu, które są szczególnie popularne w szkołach kagju i njingma buddyzmu tybetańskiego. Jest to ważna lektura zarówno dla zaawansowanych, jak i początkujących adeptów buddyzmu, a nawet dla ludzi nie interesujących się buddyzmem.Czytelnik znajdzie tu cenne wskazówki, jak żyć pełniej i bardziej szczęśliwie, jak zachować się w obliczu śmierci. Bezpośredni, ciepły i przejrzysty styl nauczania Lamy Gendyna Rinpoczego sprawia, że książka ta nie pozostawia nikogo obojętnym.
Każdy z nas stoi przed wielkim wyborem Kto powinien decydować o kierunku naszego życia? Nie brakuje ludzi, którzy chcą kontrolować innych, narzucając swoją wolę i ograniczając wybór przemocą państwa. Książka pod redakcją dra Toma G. Palmera, wiceprezesa Atlas Network ds. międzynarodowych, wyjaśnia, jak wybór odpowiedzialności osobistej pozwala nam odzyskać kontrolę nad własnym życiem. Być wolnym. Jak zachować kontrolę nad swoim życiem w państwie opiekuńczym? To zbiór przemyśleń ekspertów, którzy badają związek między wolnością a odpowiedzialnością, argumentując na podstawie filozoficznych i naukowych źródeł oraz wyjaśniają praktyczną wartość samokontroli. „Każdy z nas stoi przed wielkim wyborem” — pisze Palmer w pierwszym rozdziale. „Czy spokojnie zaakceptuję system kontroli państwowej, czy też stanę w obronie samokontroli? Samokontrola oferuje życie w wolności i odpowiedzialności. Pozwala nam realizować naszą godność w pokoju i harmonii z innymi. To życie godne istoty ludzkiej. Jest fundamentem dobrobytu i postępu. Etatyzm oferuje jedynie życie w posłuszeństwie, podporządkowaniu i strachu. Promuje wojnę wszystkich ze wszystkimi w walce o władzę nad życiem innych. Samokontrola to jasna i prosta zasada, która dotyczy wszystkich: każda osoba ma jedno, i tylko jedno, życie do przeżycia. Etatyzm nie ma jasnej i prostej zasady, a jej istotą jest konflikt, gdy jednostki i grupy walczą o kontrolę nad państwem, a więc nad sobą nawzajem lub próbują uniknąć kontroli innych”. Dr Tom Gordon Palmer jest wiceprezesem ds. programów międzynarodowych w Atlas Network, gdzie pełni stanowisko George M. Yeager Chair for Advancing Liberty. Wraz z Mattem Warnerem jest współautorem książki Development with Dignity: Self-Determination, Localization, and the End to Poverty (Routledge, 2022) oraz wraz z Bryanem Cheangiem książki Institutions and Economic Development: Markets, Ideas, and Bottom-Up Change (Springer, 2023). Jest również starszym doradcą w Cato Institute. Był wiceprezesem Instytutu Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie George’a Masona. Współpracował z organizacjami pozarządowymi we wszystkich regionach świata (w szczególności w Brazylii, Argentynie i Polsce).
Przyglądam się w książce dwóm „ocalaniom”: temu, jak autorka (Tulli) usilnie próbuje ocalić narratorkę/bohaterkę, a wraz z nimi swoją własną historię na przekór komunikacyjnemu fiasku, oraz temu, jak czytelniczka (Wójtowicz-Zając) próbuje ocalić autorkę, wydobywając i odzyskując to, co osobiste, spod warstwy literackości.
Z recenzji dr hab. Moniki Świerkosz
Pragnę spojrzeć na pisarstwo Tulli niejako a rebours – zobaczyć "Sny i kamienie", "W czerwieni", "Tryby" i "Skazę" przez pryzmat "Włoskich szpilek" i "Szumu". Dwie ostatnie książki – silnie osadzone w tematyce autobiograficznej – pozwalają prześledzić sposób strukturowania narracji, konstrukcji „ja” mówiącego, a także metafor i obrazów pojawiających się we wcześniejszych utworach pisarki. W tym kontekście nie tylko "Szum" i "Włoskie szpilki" noszą znamiona prozy autobiograficznej – ślady „ja” autorskiego można odnaleźć także w różnych miejscach pajęczej sieci tekstu, jakim jest cała twórczość Magdaleny Tulli. W pozornie lekkich, metaliterackich opowieściach dostrzec można palimpsest autobiografii kobiecej, unaoczniający splot literatury i doświadczenia osobistego, naznaczonego przez płeć w relacji matka – córka.
Agnieszka Wójtowicz-Zając, fragment Wstępu
Language, Society and Power provides an accessible introduction to the study of language in a variety of social contexts. This book examines the ways language functions, how it influences the way we view society, and how it varies according to age, ethnicity, class, and gender. Readers are encouraged to consider whether representations of people and their language matter, explore how identity is constructed and performed, and examine the creative potential of language in the media, politics, and everyday talk.
With updates and new international examples throughout, the sixth edition of this popular textbook features:
Thoroughly revised chapters on politics and media to include topics such as environmentalism, the politics of consumer choice, injustice in legal systems, and the power of social media in political activism
Expanded coverage of ongoing debates around fake news, gender fluidity and representation, and multilingualism
Discussions of surveillance in relation to linguistic landscapes
Examination of linguistic change due to COVID-19
A companion website which includes streamlined exercises, further reading, a 'who's who' of Twitter, and links to blogs and videos to support learning as students make their way through the book.
Language, Society and Power assumes no linguistic background among readers and is a must-read for all students of English language and linguistics, media, communication, cultural studies, sociology, and psychology who are studying language and society for the first time.
Monografia Doroty Zygmuntowicz „Thrasymach. Intrygi filozoficzne w Politei Platona (z przekładem:
Thrasymach z Chalcedonu, testimonia i fragmenty; Pseudo-Platon, Kleitophon; Platon, Politeia I?II
369c11)” składa się z trzech części i dziewięciu rozdziałów, podzielonych na podrozdziały,
Wprowadzenia, Zakończenia, Apendixu z przekładami i Bibliografii. Każdy rozdział poprzedzony jest
prologiem, w którym autorka przedstawia sytuację problemową i zapowiada strategię mierzenia się z nią.
We Wprowadzeniu przedstawia temat i cel niniejszej monografii: Celem książki jest przygotowanie
Czytelnika do niełatwej lektury Politei Platona ? jednego z najważniejszych tekstów filozofii
europejskiej, a zarazem spośród wszystkich dzieł Platona najbardziej zagadkowego. Wydanie przekładu
dialogu, w tłumaczeniu autorki, zaplanowane zostało na rok 2026. Tymczasem wprowadzenie do niego
rozrosło się do rozmiarów, monografii, którą autorka postanowiła wydać jako osobną książkę. Dialog
w tłumaczeniu Witwickiego noszący tytuł Państwo, a w przekładzie Lisieckiego Rzeczpospolita, będące
odpowiednikiem De re publica Cycerona, jest nieadekwatny do treści i intencji Platona. Stąd
zaproponowany tytuł nowego przekładu Politeia. Jego uzasadnienie tłumaczy niniejsza monografia.
Książka jest próbą spojrzenia na spór o koncepcję filozofii chrześcijańskiej uprawianej w Polsce w latach 1950-1989. Ścierali się w nim rzecznicy filozofii klasycznej, broniący tradycji arystotelesowsko-tomistycznej, z propagatorami filozofii współczesnej. Medialną przestrzeń do wymiany opinii stworzyły dyskutantom ogólnodostępne czasopisma wyznaniowe: "Tygodnik Powszechny", "Znak", "Życie i Myśl", "Więź". Ze wzglądu na swój publicystyczny charakter omawiany spór wzbudzał niedosyt filozoficzny, stał się jednak ważnym zjawiskiem powojennej historii intelektualnej polskiego katolicyzmu. Autor przedstawia je na płaszczyźnie teoretycznej oraz funkcjonalnej w ramach studium z pogranicza historii filozofii, historii intelektualnej oraz socjologii historycznej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
