Książka jest całościowym opracowaniem tematu litewskiego sporu o Mickiewicza z końca XIX stulecia i pierwszej połowy XX wieku, który wynikał z faktu, iż Litwini przygotowujący swoje pierwsze historie literatury stanęli przed problemem oceny twórczości pisarzy polskojęzycznych pochodzących z historycznych ziem Wielkiego Księstwa Litewskiego. Część społeczeństwa zaliczała Mickiewicza w poczet twórców swojej literatury narodowej, nawet przyznając poecie centralne miejsce w jej kanonie, inni zaś byli temu przeciwni. Analizowany spór uwypukla napięcie pomiędzy różnymi formami świadomości kulturowej w narodzie litewskim w okresie transformacji. W monografii uwzględniono szereg kontrowersyjnych aspektów recepcji Mickiewicza na Litwie, takich jak adaptacja nazwiska poety, legenda o jego litewskim pochodzeniu etnicznym, ideologiczny wybór dzieł do tłumaczeń oraz ich "odpolszczenie". Swój obcy poeta. Adam Mickiewicz w kanonie literatury litewskiej (1883-1940) ma dużą wartość poznawczą zarówno na litewskim, jak i na polskim gruncie literaturoznawczym. W bogatej tradycji badań nad recepcją Mickiewicza można wręcz mówić o zapełnieniu istotnej luki. Książka stanowi cenne źródło wiedzy o funkcjonowaniu poety w świadomości Litwinów w szczególnie dynamicznym okresie historii Litwy i momencie wielopoziomowego problematyzowania stosunków litewsko-polskich. Ze względu na swój przekrojowy charakter może być z powodzeniem stosowana także w dydaktyce akademickiej. Dr Tomasz Jędrzejewski Dr Viktorija eina jest starszym pracownikiem naukowym w Instytucie Literatury Litewskiej i Folkloru w Wilnie. Opracowała samodzielnie, a także ze współautorami kilka monografii naukowych na temat literatury litewskiej pierwszej połowy XX wieku. Swój obcy poeta. Adam Mickiewicz w kanonie literatury litewskiej (1883-1940) to jej pierwsza książka przetłumaczona na język polski. Za wydanie litewskie w 2021 roku autorka otrzymała Nagrodę im. Algisa Kaldy, przyznawaną corocznie za znaczące badania nad dziedzictwem literackim Litwy, litewsko-polskimi związkami literackimi i interakcjami obu kultur.
Monografia jest pierwszą na naukowym rynku wydawniczym publikacją w całości poświęconą problematyce niemieckojęzycznego transferu stylu poezji Cypriana Norwida. Na podstawie przeprowadzonej analizy serii translatorskich wybranych utworów Autor przedstawia i opisuje owocne strategie tłumaczenia głównych kategorii stylu poetynp: ironii, paraboliczności, hieratyczności i neologiczności. Z podjętych badań wyciąga wnioski, które mogą być użyteczne dla potencjalnych tłumaczy Norwida, oraz konkluzje bardziej ogólne - przydatne teoretykom, dydaktykom i krytykom przekładu poetyckiego zainteresowanym zagadnieniem przenoszenia w inny obszar językowy znaków stylowości liryki. Sformułowana w książce translatologiczna koncepcja stylu artystycznego nie tylko dostarcza wiedzy o tym, czym on jest jako kategoria lingwistyki tłumaczenia wiersza, lecz pomaga również zrozumieć wypróbowany w części analitycznej sposób badania relacji wiążącej styl przekładu ze stylem oryginału. Tomasz Żurawlew jawi się w swojej książce jako badacz samodzielny i dojrzały. Dowodem owej dojrzałości są dla mnie najpierw decyzje metodologiczne. Nie chcąc bowiem przekraczać granic swej macierzystej dyscypliny badawczej, którą jest językoznawstwo, Autor zdecydował się na to, by swą refleksję translatologiczną skierować w stronę stylistyki, co od razu okazało się gestem śmiałym i nowatorskim - na tle współczesnych nam badań nad przekładem, inspirowanych tzw. "zwrotem kulturowym". Sformułowana przez Tomasza Żurawlewa translatologiczna koncepcja stylu artystycznego wydaje się inspirująca i ciekawa - na nowo osadza badania przekładoznawcze w obszarze filologii i nowocześnie pojmowanej pracy z tekstem oraz dobrze łączy różne tradycje badań nad przekładem. Autor od pierwszych stron prezentuje się nam jako biegły norwidolog i znawca problematyki stylu, ogarniający swym spojrzeniem zarówno polskie, jak i niemieckie prace z tego zakresu. Co więcej: proponuje innowacyjne sposoby badania relacji pomiędzy stylem oryginału i przekładu, pokazując - w drugiej części rozprawy - praktyczne zastosowanie wypracowanych przez siebie narzędzi badawczych. Otrzymaliśmy pracę znakomitą - nie tylko rzetelną, ale i nowatorską - dotyczącą sposobów przenoszenia w obszar języka i kultury niemieckiej dzieł jednego z najwybitniejszych polskich poetów. Z recenzji prof. dr. hab. Wojciecha Kudyby Tomasz Żurawlew - językoznawca i germanista, adiunkt afiliowany przy Instytucie Językoznawstwa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Członek Komisji Etyki Komunikacji Polskiej Akademii Umiejętności, Stowarzyszenia Germanistów Środkowej Europy oraz rady naukowej serii Religion - Kultur - Wissenschaft w wydawnictwie PETER LANG. Prowadzi badania z zakresu idiolektu pisarzy, językowego obrazu świata w poezji i frazeologii, etyki słowa oraz przekładu literackiego.
Utopia na ludzką miarę przygląda się estetyce relacyjnej Nicolasa Bourriauda jako pewnej modzie intelektualno-artystycznej, która miała początki we Francji w połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku, a międzynarodowe apogeum osiągnęła w kolejnej dekadzie. Książka śledzi filozoficzne i antropologiczne źródła tej koncepcji, bada jej ewolucję oraz miejsce w kształtowaniu się poglądów jej twórcy. Przede wszystkim jednak - orientując się wokół kategorii autonomii, obiektu i formy - ma za zadanie usystematyzować dyskusje na temat estetyki relacyjnej: dokonać typologizacji stawianych jej zarzutów, omówić założenia, z których wnikały padające na nią ciosy, oraz - tam, gdzie to możliwe - przedstawić odpowiedzi Nicolasa Bourriauda. Innymi słowy: zestawia ambicje tej koncepcji z rzeczywistym potencjałem i osiągnięciami, opisując jej rezonowanie w międzynarodowym życiu artystycznym i akademickim w ostatnich trzech dekadach. "Choć przedmiotem książki jest estetyka relacyjna, to dzięki wnikliwości i wieloaspektowości podejścia do tematu dostajemy refleksję nad wieloma dylematami sztuki współczesnej. Inteligencja, wnikliwość, żelazna logika oraz niezwykle trafnie dobrany ton analiz, który demaskuje miazmaty teorii Bourriauda, to zalety tej publikacji. Nie mam wątpliwości, że stanie się ona poczytną lekturą nie tylko na seminariach uniwersyteckich i wśród muzealników, galerzystów i kuratorów, ale że również znajdzie czytelników wśród szerokiego grona humanistów zainteresowanych współczesną kulturą". Z recenzji prof. Anny Markowskiej, Uniwersytet Wrocławski Łukasz Białkowski (ur. 1981) jest wykładowcą akademickim, krytykiem sztuki, niezależnym kuratorem wystaw. W 2011 roku uzyskał stopień doktora filozofii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania naukowe sytuują się na przecięciu filozofii, historii sztuki oraz społecznej historii mediów. Jest autorem książek Figury na biegunach. Narracje silnego i słabego podmiotu twórczego (2015), Nieszczere pole (2015), Celebracja braku. Sztuka współczesna i gry z widzialnością (2020), artykułów publikowanych w czasopismach naukowych oraz recenzji wystaw zamieszczanych w prasie artystycznej. Przetłumaczył z języka francuskiego Estetykę relacyjną (2012) i Postprodukcję (2023) Nicolasa Bourriauda. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Nauk o Sztuce Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA).
W esejach o twórczości znakomitego pisarza wyraźnie widoczny jest on sam. Odzyskuje głos, temperament, poczucie humoru. Spotykamy go w towarzystwie przyjaciół, rodziny, osób, które miały wpływ na jego życiopisanie. Także tych, które się jego dorobkiem zachwycały i go rekonstruowały. W kolejnym tomie z serii Jubileusze Wydawnictwa NCK badanie wybranych zagadnień z utworów Gombrowicza odsłania istotę fenomenu autora "Ferdydurke".
Nikomu nie przyszłoby na myśl, że życie Świętego Franciszka z Asyżu będzie takie, jakie je dziś wszyscy znamy. Jako pierworodny syn w mieszczańskiej rodzinie z ambicjami powinien był pójść w ślady ojca, zająć się handlem i prowadzić życie pełne wygód. Historia Franciszka potoczyła się jednak inaczej. Pozwalając działać w sobie tej niespokojności, która zaprowadziła go daleko, bardzo daleko, w świetle miłosierdzia odmienił na zawsze los, nie tylko swój, ale także wielu braci i sióstr, ubogich i odrzuconych. Niniejsza książka jest zwięzłym opowiadaniem, które bierze pod lupę wszystkie podstawowe etapy życia Franciszka. Widzimy go jako młodzieńca, który ogałaca się z posiadanych rzeczy i wybiera drogę ubóstwa; spotykamy pierwszych towarzyszy, którzy przyłączają się do niego i jego przepowiadania; słyszymy o papieskim zatwierdzeniu jego wspólnoty, a także o otwarciu się na kobiety i ważnym spotkaniu z Klarą, o stygmatach, które nie powstrzymują go przed niesieniem światu orędzia Ewangelii aż do śmierci w 1226 roku. Ta biografia, opowiedziana przez brata Massima Fusarellego, generała Zakonu Braci Mniejszych, prowadzi nas przez życie Biedaczyny z Asyżu i odsłania przemieniającą moc Ewangelii, zdolną zmieniać nie tylko życie jednostek, ale i bieg historii. O autorze: OJCIEC MASSIMO FUSARELLI (ur. 30 marca 1963 r. w Rzymie) jest generałem Zakonu Braci Mniejszych. Habit franciszkański przyjął 28 lipca 1982 r., a 30 września 1989 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Przez lata pełnił wiele różnych funkcji w zakonie i duszpasterstwie.
Z przyjemnością przedstawiamy Czytelnikom w niniejszej monografii różnorodne działania podejmowane przez uczelnie w celu osiągnięcia doskonałości dydaktycznej. Zawarte w niej teksty osadzono w paradygmatach różnych dyscyplin i subdyscyplin naukowych, takich jak pedagogika, andragogika, pedeutologia oraz zarządzanie zasobami ludzkimi, łącząc podejścia teoretyczne i praktyczne, co pozwala na wielowymiarową analizę prezentowanych zagadnień. Autorzy skupiają się na trzech obszarach mających fundamentalne znaczenie dla kształtowania przyszłości edukacji wyższej w Polsce: realizacji projektów finansowanych ze źródeł zewnętrznych, dydaktyce akademickiej (szczególnie innowacyjnych metodach kształcenia oraz oceny studentów i studentek) oraz kwestiach związanych z dobrostanem kadry akademickiej. W książce pokazano zarówno stan obecny, jak i wyzwania, przed którymi stoi współczesna edukacja wyższa, a przywołane przykłady dobrej praktyki radzenia sobie z nimi mogą stać się inspiracją do dalszych działań i eksperymentów. Wierzymy, że będzie to interesująca lektura dla wszystkich zainteresowanych doskonaleniem szkolnictwa wyższego i rozwojem akademickiej wspólnoty.Redaktorki
Światowy bestseller twórcy ,,Zakazanej historii ludzkości"".Co ukrywa, przemilcza i odrzuca oficjalna nauka: od archeologii, przez medycynę, po fizykę i astronomię!Wielki Wybuch nie był początkiem Wszechświata!Newton się mylił!Starożytni konstruowali komputery!Autorytety akademickie odrzucają lub wyszydzają odkrycia sprzeczne z oficjalną nauką. Ta książka je ujawnia! Wielka Piramida nie była grobowcem faraona, lecz generatorem mocy. Megality w Nabta Playa to prehistoryczne obserwatorium astronomiczne. NASA konstruuje antygrawitacyjny napęd kosmiczny. Wirnik radiometru można zatrzymać siłą umysłu. Huragan Katrina był zaplanowanym atakiem wojny meteorologicznej wymierzonym w USA. Wynalazcy tranzystora wykorzystali technologię Obcych.W ,,Zakazanej nauce"", tak jak w swoich światowych bestsellerach ,,Zakazana historia ludzkości"" i ,,Zakazane religie"", J. DOUGLAS KENYON zebrał czterdzieści dwa artykuły alternatywnych naukowców. Przedstawiają oni kontrowersyjne odkrycia z różnych dziedzin: od starożytnych technologii, przez telepatię i inne wymiary, po teorię kwantową i podbój kosmosu. Odkrycie przez Teslę nowego źródła energii, tajne eksperymenty agencji wywiadowczych dotyczące kontroli umysłu, wpływ Obcych na współczesną technikę - naukowy establishment pomija milczeniem lub wręcz zakazuje dyskusji na temat tych i wielu innych sensacyjnych teorii niezgodnych z obowiązującym dogmatem. Dlaczego? Przecież te na pozór fantastyczne tezy mogą wkrótce zostać udowodnione.Niezwykłe zdjęcia i ilustracje obrazują twierdzenia badaczy.Bestsellerowa seria wybitnego kontrowersyjnego badacza zagadek prehistorii i współczesności ujawnia, jak oficjalna nauka fałszuje prawdziwe początki cywilizacji (,,Zakazana historia ludzkości""), dlaczego uznaje Atlantydę za mit (,,Zakazana historia Atlantydy"") oraz jak Kościół ukrywa niezgodne z doktryną fakty (,,Zakazane religie"").
Elektroenergetyka od początku swojej historii zmaga się z problemami i wyzwaniami technicznymi. Proces transformacji ekologicznej dostarcza nowych wyzwań technologicznych dotyczących prawidłowego funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, jednak stale najważniejszym z nich jest zapewnienie bezpieczeństwa porażeniowegozarówno podczas normalnej, jak i zakłóceniowej pracy systemu. Ze względu na bezpośrednie połączenie punktu neutralnego sieci wysokiego napięcia z ziemią prądy występujące podczas zwarć doziemnych mogą osiągać znacznewartości. Przyczynia się to do wystąpienia zagrożenia porażeniowego, które ma miejsce nie tylko na terenie stacji elektroenergetycznej, ale również w pobliżu wszystkich uziemionych elementów urządzeń. W monografii przedstawiono zaawansowane metody symulacyjne wyznaczania rozpływu prądów zwarć doziemnych w stacjach elektroenergetycznych, stanowiące podstawę kompleksowego określenia bezpieczeństwa porażeniowego zarówno na terenie stacji, jak i w otoczeniu przyłączonych do niej linii.
SPIS TREŚCIWstęp 51. Istota filozofii w kontekście genezy dziennikarstwa 92. Początek racjonalnego poznania i komunikowaniainformacji o świecie 173. Początek filozofii jako próba odkrycia prawdy o świecie 193.1. Tales z Miletu i mit medialny 203.2. Anaksymander i sens dziennikarstwa 223.3. Anaksymenes i lokowanie informacji 243.4. Anaksagoras i racjonalność dziennikarstwa 273.5. Heraklit i dialektyka w mediach 313.6. Pitagoras i przekazy tematyczne w mediach 343.6. Parmenides i byt medialny 403.7. Zenon z Elei i medialne alter ego . 443.8. Melissos z Samos i kultura mediów 483.9. Empedokles i bycie w sieci 523.10. Demokryt i dziennikarskie możliwości poznania 564. Drugi okres filozofii starożytnej okres humanistyczny.Człowiek i media, czyli etyka mediów 614.1. Sokrates i prawda o człowieku 624.2. Sofiści współcześni dziennikarze? 794.1.1. Protagoras i współczesny dziennikarz 834.1.2. Gorgiasz i relatywizm poznawczy 854.3. Platon i możliwość prawdy w mediach 944.4. Arystoteles i retoryka dziennikarska jako droga do prawdy 116 5. Trzeci okres filozofii starożytnej okres klasyczny, okresszkół filozoficznych, czyli praktyka prawdy nie tylko dla nadawcy 1375.1. Stoicy i dojrzały odbiorca mediów 1375.2. Epikureizm i postprawda 1415.3. Sceptycy i możliwość poznania prawdy w mediach a pluralizm mediów 1465.4. Cynicy i ekshibicjonizm medialny 148Zakończenie 153Bibliografia 155Abstrakt 157Abstract 159
Wstęp 51. Pojęcie osoby ludzkiej w fenomenologii Edmunda Husserla 151.1. Potrzeba nowej filozofii osoby ludzkiej 151.1.1. Krytyka naturalizmu 151.1.2. Krytyka historyzmu i filozofii światopoglądowej (Weltanschaungsphilosophie) 181.1.3. Kryzys człowieczeństwa potrzeba nowej filozofii osoby ludzkiej 201.1.4. Przejście od nastawienia naturalnego do nastawienia personalistycznego 231.2. Człowiek jako korelat konstytucji przyrody istot żywychposiadać ciało (Krper) a być ciałem (Leib) 271.2.1. Człowiek jako część przyrody w sensie węższym bryła cielesna (Krper) 271.2.2. Człowiek osoba empiryczna jako część przyrody w sensie szerszymdusza, Leib ciało obdarzone duszą 281.2.3. Samoprezentacja ciała jako klucz do rozumienia intersubiektywnejwarstwy duszy 321.2.4. Konstytucja realnego przedmiotu psychicznego we wczuciujako antycypacja wczucia w inne osoby 361.3. Osoba jako konstytutywny korelat Ja osobowego 411.3.1. Ja osobowe jako osoba a Ja transcendentalne 411.3.2. Osoba i jej świat otoczenia 461.3.3. Czyste Ja a Ja osobowe jako Ja historyczne 521.3.4. Ja osobowe jako Ja społeczne 611.4. Pojęcie osoby w kontekście problematyki osobowej intersubiektywności 651.4.1. Osoba w związku intersubiektywno-psychofizycznym, Fremderfahrung 651.4.2. Poziomy intersubiektywności osobowej i rodzaje wewnętrzności 681.4.3. Teoria intersubiektywności osobowej a zagadnienie monady 731.5. Konstytucja światowych struktur interpersonalnych czas osobowy, światżycia (Lebenswelt) 822. Pojęcie osoby ludzkiej w filozofii Józefa Tischnera 912.1. Potrzeba nowej filozofii osoby 912.1.1. Krytyka systemowego i redukcjonistycznego myślenia o osobie 912.1.2. Krytyka substancjalizacji osoby ludzkiej 952.1.3. Krytyka wybranych redukcjonistycznych ujęć osoby ludzkiej 1002.1.4. Znaczenie fenomenologii dla koncepcji osoby 1042.2. Problematyka osoby w kontekście fenomenologii świadomościegotycznej zagadnienie pierwotności egotycznej 1072.2.1. Zagadnienie pierwotności resp. wtórności w sferze świadomości w ogóle 1072.2.2. Typy pierwotności resp. wtórności 1112.2.3. Sposoby prezentacji treści konscjentywnych jako formy samowiedzyJa aksjologicznego jako Ja pierwotnego dla Ja osobowego 1182.2.4. Solidaryzacja egotyczna a Ja aksjologiczne jako Ja pierwotnedla Ja osobowego 1312.3. Osoba w świecie wartości 1412.3.1. Osoba jako byt-dla-siebie 1412.3.2. Osoba w kontekście zasady personalistycznej 1442.3.3. Osobowy wymiar pracy człowieka jako rozmowy 1502.4. Osoba jako podmiot dramatu problematyka intersubiektywności 1532.4.1. Osoba w kontekście doświadczenia spotkania 1532.4.2. Osoba jako istota dramatyczna 1562.4.3. Dialogiczny wymiar osoby 1592.4.4. Ludzki świat otoczenia osoba na scenie dramatu oraz czas dramatyczny 1632.5. Osoba w kontekście agatologicznym 1672.5.1. Cielesny wymiar osoby 1672.5.2. Osoba a problem monady 1722.5.3. Relacja międzyosobowa w agatologicznym porządku świata życia 1753. Husserl Tischner. Rozumienie osoby podobieństwa i różnice 1813.1. Potrzeba nowej filozofii osoby 1813.1.1. Znaczenie kryzysu rozumienia osoby ludzkiej 1813.1.2. Kryzys myślenia o osobie ludzkiej kryzys racjonalizmu 1853.1.3. Potrzeba nowej filozofii osoby. Znaczenie fenomenologii 1913.2. Problematyka osoby ludzkiej w kontekście fenomenologicznymświadomość, podmiotowość, egologiczność 1983.2.1. Świadomość jako konstytutywne źródło sensu bycia osobą ludzką 198 [...]
Spis treści Wprowadzenie do Dzieł filozoficznych:Karol Wojtyła jako filozof . 5Na drodze ku filozofii 6W żywiole badań filozoficznych . 11Ogólna charakterystyka filozofii Karola Wojtyłyi dalsze perspektywy jej zastosowania .. 15Zakończenie . 17Bibliografia 18 Wprowadzenie do tomu 1:W poszukiwaniu doświadczalnych podstawetyki normatywnej 21Spotkanie z fenomenologią .. 22Scheler jako krytyk Kanta . 26Doświadczenie i powinność moralna 28Ku etyce empirycznej i normatywnej 30Filozofia jako transfenomenologia .. 32Bibliografia .. 36 Ocena możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiejprzy założeniach systemu Maxa Schelera .. 39Spis treści .. 43Geneza i sens zagadnienia . 45Analiza porównawcza . 72Stosunek wartości moralnych do osoby 107Religijny charakter wartości etycznych . 146Tezy końcowe .. 169Bibliografia . 177RSUM 181 Uwagi edytorskie, odmiany tekstu, objaśnienia .. 191Uwagi edytorskie .. 193Odmiany tekstu .. 197Wykaz skrótów .. 289Dodatek 291Wprowadzenie . 293Notatki i tumaczenieDer Formalismus in der Ethik und die Materiale Wertethik.Neuer Versuch der Grundlegung eines ethischen PersonalismusMaxa Schelera .. 297Uzupełnienia do tekstu.. 727Podręczny słowniczek do pracy habilitacyjnej .. 737
Tom zawiera teksty pracownic Katedr Pedagogiki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu im. Iwana Franki we Lwowie dotyczące sytuacji dzieci – ofiar zaatakowanej przez Rosję Ukrainy. Pedagożki i psycholożki piszą też o pomocy, jaka była i jest udzielana dzieciom od początku wojny zarówno na terenach walczącej Ukrainy, jak i w Polsce, która dała schronienie uchodźcom.
******
The Help for the Ukrainian Children During the War
The volume contains the texts of the employees of the Social Pedagogy Units of the Warsaw University and the Ivan Franko National University of Lviv regarding the situation of children– the victims in Ukraine attacked by Russia. The pedagogues and the psychologists also write about the help which has been given to the children since the beginning of the war, both on the territories of the war-ridden Ukraine as well as Poland, which gave shelter to the refugees.
Niepokój człowieka. Pytania i próby odpowiedzi. Od czego właściwie zacząć? Załóżmy, że odpowiedź próbuje dać filozofia. A dlaczego ona? Bo przynosi prawdę i wolność. Bo jest postawieniem samego siebie wobec tego, kim się jest. Ani więcej, ani mniej. Bo jest doświadczeniem osobistym, przemyśleniem elementarnym, którego nie sposób pominąć. Ale przecież każdy jest inny. Każdy przeszedł kiedyś drogę postawienia pytania i udzielenia na nie odpowiedzi. Bo przecież każdy jest i to jakiś wyraźnie jest. Czy wielość tych pytań zwielokrotniona wielością odpowiedzi jest chaosem, czy daje się chociaż w najbardziej podstawowy sposób jakoś uporządkować? A jakie przyjąć kryteria? Skąd wziąć ten pewniejszy punkt odniesienia? Szukać na miarę samego siebie czy skorzystać z doświadczeń innych? Niepokój wydaje się uzasadniony. Trzeba coś założyć, zaryzykować. Zdecydować się na jakąś drogę i ją pokonać. Nawet jeśli się okaże, że założenia były zbyt mocne, to pokonana droga może nie pójdzie na marne. Stanie się jakimś doświadczeniem i podstawą do nowych poszukiwań. Nie ma co ukrywać trochę tych dróg człowiek już przeszedł, a i wyzwania przed nim stojące wcale nie są małe. Ale żeby iść dalej, może lepiej wiedzieć, co człowiek już przebył
Są takie pytania o Chrystusa, które mimo upływu wieków nie przestają nurtować ludzi, którym Jego historia nie jest obojętna: Czy Jezus twierdził, że jest Bogiem? Czy Jego obraz opisany przez ewangelistów odpowiada rzeczywistości historycznej czy też został stworzony przez pierwsze wspólnoty wierzących? Czy Nazarejczyk wypełnił żydowskie proroctwa o Mesjaszu? Czy był On rzeczywiście Synem Ojca, czy raczej oszustem bądź szaleńcem? Brant Pitre, wybitny biblista, w przystępny i wciągający sposób przywołuje dowody na wiarygodność Ewangelii. Wyjaśnia, za kogo Jezus uważał samego siebie, rzucając jednocześnie światło na żydowskie korzenie Jego tożsamości. Korzysta przy tym z najnowszych opracowań badaczy Nowego Testamentu, zapomnianych fragmentów starożytnych manuskryptów, a także z pism wczesnych ojców Kościoła. Dziś, tak samo jak w I wieku n.e., istnieje wiele opinii na temat tego, kim tak naprawdę był człowiek z Nazaretu. Najwyraźniej zawsze tak było i tak już zostanie. Ale pytanie, które Jezus postawił swoim uczniom – pytanie o Jego tożsamość – pozostaje nadal aktualne. Ono nie przemija. Pomimo niemal dwóch tysięcy lat, które upłynęły od napisania Ewangelii, słowa Jezusa do Szymona Piotra w Cezarei Filipowej rozbrzmiewają przez wieki, zapraszając każdego i każdą z nas do spotkania z Nim jako prawdziwą historyczną osobą i do odpowiedzi na pytanie, które kiedyś zadał prostym rybakom z Galilei: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Książka zainspiruje nie tylko teologów, homiletów, katechetów oraz tych, którzy na co dzień rozważają słowo Boże. Będzie źródłem informacji również dla wszystkich, którzy dopiero zaczynają poznawać dzieje Galilejczyka. Brant Pitre – profesor Pisma Świętego w Notre Dame Seminary w Nowym Orleanie, autor publikacji poświęconych Biblii i wierze, ceniony mówca. Poprzez swoje wykłady popularyzuje wiedzę na temat biblijnych korzeni chrześcijaństwa. W Wydawnictwie WAM ukazało się kilka jego książek: Jezus i żydowskie korzenie Eucharystii; Jezus i żydowskie korzenie Maryi; Jezus. Historia największej miłości.
Książka powstała z myślą o wszystkich, którzy pracują z dziećmi i młodzieżą. To zbiór gotowych kart pracy, z których mogą korzystać psychologowie, pedagodzy, terapeuci, rodzice i sami uczniowie. Zawarte w publikacji ćwiczenia dotyczą sfery emocjonalnej, związanej z wystąpieniami publicznymi, tremą, stresem i lękiem przed byciem ocenianym. Obejmują następujące tematy: moje emocje moje zasoby przygotowanie do występu publicznego dobre myśli. Ćwiczenia mają na celu wzbudzenie motywacji do głębszych przemyśleń i wglądu w siebie.
Jeśli jesteś chrześcijaninem i masz wrażenie, że coś nie do końca jest w porządku w Twoim życiu, to być może powinieneś zbadać swoje serce i zapytać samego siebie: Czy wypełniam to, do czego powołał mnie Bóg? Jeżeli nie wywiązujesz się ze zleconego Ci zadania, pamiętaj, że Boże powołanie pozostaje niezmienne. Zatem weź się do dzieła i zacznij okazywać Panu posłuszeństw
Tworzywem potraktowanym rebours, które wykorzystują twórcy Legend Polskich, jest polski mit romantyczny. Kreując w opozycji do niego swoją narracją, odrzucają wpisane w niego: martyrologię, figurę ofiary i brak sprawczości. Manifestuje się to nie tylko w przywołanych wypowiedziach i deklaracjach Tomasza Bagińskiego i Marcina Dyczaka, lecz też w uczynieniu protagonistą ich narracji Jana Twardowsky'ego, w postaci którego przywoływane są też cechy kreowanego wcześniej przez Roberta Więckiewicza Lecha Wałęsy w Człowieku z nadziei Andrzeja Wajdy, a także Polaków dokonujących rewolucji w 1989 roku i odnoszących sukcesy później, dzięki wierze, że nie ma przeszkód i ograniczeń, których nie można pokonać. Ze względu na udział w Legendach Polskich Krystyny Jandy i Roberta Więckiewicza, identyfikowanych z trylogią Andrzeja Wajdy Człowiek z marmuru, Człowiek z żelaza, Człowiek z nadziei, dzieło Tomasza Bagińskiego sytuuje się w opozycji do będącego źródłem nobilitacji paradygmatu, który w projekcie Allegro jest konsekwentnie dekonstruowany. Dlatego też, przyglądając się Legendom Polskim z perspektywy psychoanalizy, można stwierdzić, że destruktywny Tanatos został w nich wyparty przez witalnego Erosa, przez co można je uznać za jedną z prób kreacji narracji będącej nośnikiem pozytywnie waloryzowanego polskiego mitu tożsamościowego (fragment książki, s. 47-48).
Człowiek współczesny, który zbiega w dół zbocza, będąc popędzanym przez człowieka osiemnastego wieku i przez Rewolucję, w coraz większym stopniu wyrzeka się swego rozumu spekulatywnego (który podejmuje wysiłek, by właściwie postrzegać rzeczywistość istot i rzeczy), jak również swego rozumu praktycznego (starającego się dostosować środki, których używa, do ostatecznego celu życia ludzkiego, który go do siebie przyciąga), i przywiązuje coraz większą wagę do swego rozumu technicznego, który fabrykuje nowy świat, nowe społeczeństwo, jakiś nowy rodzaj sztucznego człowieka. () W przypadku tej mutacji pojęcia prawdy i dobra, pojmowane przez rozum spekulatywny i praktyczny, są złożone w ofierze na rzecz woli panowania człowieka, obecnie zaślepionego intelektualnie i moralnie, który podbija kosmos i rozciąga swą władzę nad samym rodzajem ludzkim, próbując go przemodelować. () Przekroczenie granic rzeczywistości skutkuje wejściem w sferę wyobrażonego. Żyjemy w coraz bardziej sztucznym świecie, w społeczeństwie utopijnym, w obecności widziadeł, które tworzą się i znikają na naszych oczach w zależności od nieubłaganego "biegu dziejów". Jest to ostatnie stadium choroby. Gdy rozum umiera, w człowieku pozostaje już tylko zwierzęcość, "doskonałe i definitywne mrowisko", o którym mówił Valry, potworne widmo "Lewiatana", zgodnie z określeniem Piusa XII. (Z przedmowy Autora) Prof. Marcel De Corte (1905-1994), belgijski filozof i wieloletni wykładowca Uniwersytetu w Lige. Jego dwie prorocze analizy, Człowiek przeciwko samemu sobie (1962) oraz Rozum w śmiertelnym niebezpieczeństwie (1969), ukazują się po raz pierwszy w polskim przekładzie.
Niniejsza książka zawiera artykuły napisane przeze mnie przy okazji przygotowywania różnych dzieł z zakresu filozofii moralnej i politycznej. Gdy dokonywałem ich wyboru, stwierdziłem, że wszystkie zawierają jeden i ten sam motyw: nienawiść współczesnego człowieka do samego siebie, którą poeta doskonale umiał wyrazić w tych oto słowach: Jestem raną i nożem! Jestem ciosem w twarz i twarzą! Jestem miażdżoną kończyną i kołem! Jestem ofiarą i katem! Czytelnik zatem nie znajdzie tutaj serii rozdziałów, gdzie dany rozdział stanowi następstwo poprzedniego. Otóż każdy rozdział ukazuje jeden z aspektów schizofrenii, na którą cierpi człowiek współczesny, i tworzy odrębną, skończoną całość. Wszystkie zawierają tę samą diagnozę, są zwieńczone tą samą konkluzją: choroby współczesnego człowieka wynikają z faktu, że odrzuca on swą spójną strukturę organiczną, a odzyskanie przez niego zdrowia - ontologicznego i moralnego - implikuje powrót do właściwego mu statusu, będącego połączeniem duszy i ciała. Analizowane tutaj patologiczne symptomy układają się w niepozostawiający wątpliwości zespół cech, który zmusza do zastosowania tylko jednego lekarstwa, a jest nim pogodzenie się człowieka z samym sobą. Natura malorum remedium demonstrat, jak mawiał Hipokrates. Poznanie natury chorób, na które cierpimy, jest drogą prowadzącą do odzyskania zdrowia. Poszczególne części tej książki prowadzą zatem do jednego punktu, podobnie jak zewnętrzne części piramidy podążają w kierunku jej szczytu. (Ze Wstępu Autora) Prof. Marcel De Corte (1905-1994), belgijski filozof i wieloletni wykładowca Uniwersytetu w Lige. Jego dwie prorocze analizy, Człowiek przeciwko samemu sobie (1962) oraz Rozum w śmiertelnym niebezpieczeństwie (1969), ukazują się po raz pierwszy w polskim przekładzie.
Karty pracy, przeznaczone dla uczniów w wieku 8–15 lat, przygotowują do zmierzenia się z trudnym doświadczeniem przegranej. Książka została opracowana z myślą o terapii dzieci i młodzieży ze spektrum autyzmu oraz wszystkich tych, którzy nie potrafią poradzić sobie z zaakceptowaniem porażki. Kolejne karty pracy poświęcone zostały takim zagadnieniom, jak: korzyści płynące z doświadczenia przegranej skutki pozytywnego i negatywnego myślenia analiza porażki sposoby radzenia sobie z niepowodzeniem kodeks fair play. Dodatkowo publikacja zawiera: zadanie „Twoja droga od porażki do sukcesu” – pomoc do wizualnego przedstawienia procesu radzenia sobie z niepowodzeniami ponad 500 naklejek do wypełnienia kart. Książka należy do kolekcji i pakietu Z RELACJAMI ZA PAN BRAT.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
