„Płaska Ziemia – Ukrywana Prawda” to polskie tłumaczenie pełnej wersji książki Erica Dubay’a pt. „The Flat Earth Conspiracy”. Autor przedstawia skrzętnie ukrywaną prawdę na temat tego, że Ziemia jest płaska i nieruchoma. Oprócz kształtu Ziemi książka porusza szereg innych ciekawych tematów, które z pewnością zainteresują czytelnika. Dzieło to cieszy się dużym zainteresowaniem na całym świecie. Pozycja ta została przetłumaczona na wiele języków i stanowi kompendium wiedzy na temat modelu płaskiej ziemi. Przeznaczona zdecydowanie dla osób z otwartym umysłem i poszukujących wiedzy na ten temat z wiarygodnego źródła.
Jerzy Grotowski spędził ostatnie lata życia właśnie we Włoszech. Tam realizował wieńczące dorobek jego życia przedsięwzięcie,,Sztuka jako Wehikuł”. My w Polsce mamy ,,swojego Grotowskiego”. Ale jak postrzegali go Włosi? Jak odnosili sie? do jego pracy? Jak czytali jego teksty? To naprawdę fascynujące pytania. Katarzyna Woźniak dokonała wyboru najważniejszych tekstów dotyczących dzieła Grotowskiego, które ukazały się po włosku. Zgromadzone nazwiska autorów budzą szacunek. Z jednej strony to wybitni akademicy: Ferdinando Taviani, Mirella Schino, Marco De Marinis; z drugiej strony współpracownicy Grotowskiego, w tym najważniejsi: jego spadkobierca Mario Biagini, następnie Eugenio Barba, twórca Odin Teatret i Mie?dzynarodowej Szkoły Antropologii Teatru, czy też,,strażniczka pieczęci”, ale też osoba, dzięki której Grotowski mógł nieopodal Pontedery pracować ? Carla Pollastrelli. Autorka wyboru i tłumaczka w jednej osobie, daje polifoniczny obraz włoskiej recepcji dzieła i postaci Grotowskiego. Nie jest to obraz jednoznaczny, ale przez to, tym ciekawszy. Tadeusz Kornaś
Książką ta jest wyjątkową pozycją na rynku wydawniczym z obszaru nauk społecznych. Jest znakomicie umocowana teoretycznie i empirycznie, zawiera również oryginalny program metodologiczny, inspirowany teorią ugruntowaną. Przejścia graniczne, zwłaszcza te na wschodniej i północnej granicy Polski - zarówno przed wejściem do Unii Europejskiej, jak i po nim – stały się swoistym laboratorium społecznym. Oprócz głównej funkcji umożliwiającej przepływ ludzi i towarów zgodnie z oficjalnie obowiązującymi regułami, stawały się swoistym wentylem bezpieczeństwa dla osób zagrożonych wykluczeniem, skazanych na walkę o ekonomiczne i godnościowe przetrwanie na peryferiach procesów transformacyjnych. (…) Stopniowo, przy dominacji wnioskowania indukcyjnego, wyłaniają się kategorie, typy i układy współzależności, składające się na kulturę społecznego świata przejścia granicznego.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Wojciecha Łukowskiego
Tomasz Adam Pruszak zaprasza czytelników do barwnego świata polskiego ziemiaństwa. Autor opisuje kodeks postępowania, etykietę i styl życia charakterystyczne dla polskich szeroko pojętych sfer ziemiańsko-arystokratycznych w okresie przedwojennym, ale także stara się odnieść do współczesności. Pokazuje, czym w istocie był zbiór dobrych manier, wpajanych od dziecka kolejnym pokoleniom. Objaśnia między innymi, jak się do siebie zwracano i na czym polegała sztuka uprzejmej konwersacji czy korespondencji. Odsłania zapomniane dziś tajniki wyglądu i garderoby, omawia zasady zachowania przy stole, jego nakrycia oraz przebiegu posiłków. Opis tradycyjnie urządzonych wnętrz czy używanych pojazdów wprowadza czytelnika w towarzyszący ziemianom entourage. Książka Ziemiański savoir-vivre to kolejna publikacja autora poświęcona obyczajowości polskiego ziemiaństwa.Niewątpliwą zaletą opracowania jest materiał ilustracyjny - bogaty wybór archiwalnych zdjęć, malarstwa, a także zbiór XIX-wiecznych rycin.
Kim był Budda i czego nauczał? Czy oświecenie oznacza to samo, co przebudzenie? Jak wygląda buddyjskie pojmowanie śmierci? Czy wszyscy buddyści są wegetarianami i nie piją alkoholu? Czy mam przestać myśleć, gdy medytuję? Noah Rasheta, nauczyciel buddyzmu i świecki duchowny, pomoże Ci znaleźć odpowiedzi na wszystkie pytania! Odkryje przed Tobą nie tylko zasady buddyzmu i jego filozofię, ale także podpowie, w jaki sposób zastosować je we współczesnym świecie, na przykład do odnalezienia większej swobody, sensu, a nawet pokonania stresu, lęku i depresji! Dowiesz się, czym jest karma, zen, medytacja buddyjska i mindfulness oraz w jaki sposób wykorzystać je w rozwoju duchowym! Wejdź na ścieżkę do osiągnięcia zen!
Podejmowanie decyzji to szansa na rozwójW jaki sposób łatwo i efektywnie dokonywać codziennych wyborów? Jakie czynniki brać pod uwagę? Co zrobić w sytuacji, gdy serce kłóci się z głową? Czy można ufać przeczuciom?Autorzy rozwiewają wątpliwości związane z tą sferą życia. Czerpią przy tym z rad św. Ignacego Loyoli mistrza rozeznawania. Prezentują również praktyczne narzędzia, które nie tylko pozwalają dobrze wybrać, ale także pomagają w duchowym rozwoju i dostarczają cennej wiedzy o nas samych.Michael Sparough SJ wykładowca kierownictwa duchowego na Uniwersytecie Loyoli w Chicago, założyciel i były dyrektor Charis Ministries (jezuickiego duszpasterstwa rekolekcyjnego skierowanego do dwudziesto- i trzydziestolatków).Jim Manney redaktor wielu książek poświęconych duchowości ignacjańskiej, pracuje w wydawnictwie Loyola Press Chicago. W Wydawnictwie WAM ukazała się jego książka pt. Prosta modlitwa, która zmienia życie (2017).Tim Hipskind SJ dyrektor ds. service-learning (uczenia się poprzez zaangażowanie) na Uniwersytecie w Detroit. Od 1996 prowadzi rekolekcje oraz warsztaty poświęcone rozeznawaniu. Pracuje głównie z młodymi dorosłymi.
Jesteśmy świadkami narastania wielkiego społecznego gniewu. Jak możemy go przekształcić we wspólne działanie, zwłaszcza dziś w społeczeństwach zduszonych pandemią? Czy rozczarowanie współczesną formą demokracji liberalnej da się zamienić w pragnienie jej dogłębnej zmiany? Bohaterkami i bohaterami tej książki są: rewolucja francuska, punkowy duet Siksa, patologie liberalnych demokracji i słabości populizmów, czarny feminizm i projekty ratowania klimatu.
Nawet krótki wypoczynek upycha się gdzieś między obowiązkami. Kazanie – wysłuchane lub może przeczytane – rozrywa ten napięty ciąg i kieruje myśl do obszarów, nad którymi czas nie ma takiej władzy. Temat czasu zawsze mnie fascynował – jako temat filozoficzny, egzystencjalny, głęboko teologiczny. Świadectwa tej fascynacji można znaleźć rozsiane we wszystkich poprzednich tomikach. Nawet w samych tytułach: „10.30 u Maksymiliana” – to przecież wyraźnie wskazana godzina na zegarze; „Zakład o życie wieczne” – to rozgrywka między czasem a wiecznością; a „Daj nam oczy widzące” – prośba o wzrok tak przenikliwy, by mógł wznieść się ponad czas. Gdy rozerwą się więzy czasu... prowadzi ten ciąg refleksji do momentu, w którym nasz czas się urwie, a trzy kropki zawieszą perspektywę na brzegu Nieznanego. Ta perspektywa jest perspektywą wszystkich rozważań w tym tomie. Michał Heller – uczony, kosmolog, filozof i teolog, który w matematycznych równaniach teorii naukowych potrafi dostrzec dzieła sztuki, a wielkich fizyków uważa za genialnych artystów, tworzących swe kompozycje z liczb i matematycznych formuł. Sam w swoich licznych książkach i artykułach naukowych z powodzeniem odnajduje się w obu rolach: naukowca-artysty i pisarza-uczonego.
Monografia Roberta Grzywacza jest ważnym wkładem w rozumienie nie tylko filozofii Paula Ricouera, lecz także w zarys filozofii nadziei proponowanej w środowisku polskim chociażby przez prof. Józefa Tischnera czy prof. Karola Tarnowskiego. Nadzieja, jak zauważa autor, dostarcza głębokiego uzasadnienia wyboru podejścia hermeneutycznego, wskazując na semantyczną otwartość dyskursu w ogóle i korelatywne otwarcie jego podmiotu. Ona też czyni możliwą niekonfliktową wersję relacji filozoficznej autonomii i posłuszeństwa autorytetowi słowa. Dlatego warto taką filozofię proponować i rozwijać.Podsumowując recenzję monografii Roberta Grzywacza SJ Świadek przekonań podmiot sumienia. Paul Ricoeur i filozofia świadectwa, należy stwierdzić, że polskie środowisko filozoficzne otrzymuje solidną i rzetelną pracę interpretacyjną filozofii francuskiego myśliciela Paula Ricoeura.Po pierwsze praca jest napisana rzetelnie, z zacięciem erudycyjnym i świetnym warsztatem interpretacyjnym. Po drugie ukazana jest w sposób kompetentny całość argumentacji związanych z filozofią świadectwa zaproponowaną przez Paula Ricoeura. Po trzecie publikacja powstała w środowisku filozofii hermeneutyczno-fenomenologicznej, którą cechuje obiektywizm i rzetelność w interpretacjach filozoficznych. Po czwarte praca napisana jest z jednej strony językiem specjalistycznym (ale metodologia, klarowność wywodu, spójność uzasadnienia, weryfikacja hipotez badawczych mogą być wzorem dla każdego badacza), z drugiej strony jednak autor swoje wywody uzupełnia odwołaniami do współczesnej literatury, dokumentów, wydarzeń, czyniąc lekturę niezwykle interesującą.Fragment recenzji ks. dra hab. Macieja Bały, prof. UKSW
Jon jest zazwyczaj zaliczany do zbioru wczesnych dialogów Platona tych, które określa się mianem sokratycznych ze względu na ich zarówno czasową, jak i przedmiotową bliskość wobec historycznego Sokratesa. Jego wyjściowy problem można wydobyć ze słów, które w pierwszej części rozmowy z tytułowym bohaterem wypowiada Sokrates: [] dobrym rapsodem nigdy nie mógłby zostać ten, kto nie rozumie słów poety, bo rapsod powinien być dla słuchaczy tłumaczem myśli poety. A nie mógłby tego robić dobrze, gdyby nie rozumiał, co mówi poeta. Rozważania nad tą kwestią prowadzą rozmówców do odkrycia magnetyzmu poezji i roli natchnienia poetyckiego okazuje się bowiem, że Jon najpiękniej z ludzi opowiada o Homerze nie dlatego, że opanował sztukę, dzięki której znakomicie opowiada o Homerze, lecz dlatego, że jest w nim boska moc, która nim porusza, jak w owym kamieniu, który Eurypides nazywa magnezyjskim, większość ludzi zaś heraklejskim.Ostatni przekład tego dialogu na język polski, którego autorem był Władysław Witwicki, ukazał się w 1921 roku. Nowy, przygotowany przez Ewę Osek przekład został wydany przez Teologię Polityczną i Państwowy Instytut Wydawniczy w niemal sto lat po poprzednim.
Bezkompromisowy. Bezwzględny. Bezbożnik. Kościół katolicki przeżywa kryzys: coraz większa liczba skandali, obłuda duchownych, kolejne apostazje. Odpowiedź na to wszystko jest jedna: jeszcze większa opresja, zamach na prawa kobiet, odmawianie praw mniejszościom, nadużywanie własnej pozycji. W tej perspektywie Bezbożnik Piotra Szumlewicza to wezwanie do odwagi i zachęta do krytycznego myślenia. W polemicznym stylu, sięgając do danych, historii czy filozofii, autor rozprawia się z hipokryzją księży i hierarchów. Ta książka to pozycja obowiązkowa dla każdego, kto zastanawia się nad wyrwaniem spod przemocowej władzy religii.
Święty Józef nasz przemożny OpiekunKażdego roku do Narodowego Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu ze wszystkich stron kraju napływają świadectwa wysłuchanych próśb i otrzymanych łask. Publikujemy je w kolejnym, czwartym tomie Cudów św. Józefa. Nadesłane podziękowania potwierdzają, że wstawiennictwo Oblubieńca Maryi jest niezwykle skuteczne. Każdy, kto zawierza mu swoje życie, ma gwarancję, że w obliczu rozmaitych trudności zawsze będzie mógł liczyć na jego czułą ojcowską opiekę.Wielkim cudem jest uzdrowienie Pawła, u którego dwa lata temu wykryto guza mózgu glejaka. Po dwukrotnej operacji, radioterapii i chemioterapii wszystko jest już dobrze, co potwierdziło ostatnie badanie. Wierzę mocno, że św. Józef opiekun rodzin i ojców wstawił się za Pawłem, który również jest ojcem i głową rodziny. TeresaModlitwaO święty Józefie, okaż się ojcem także i nam i prowadź nas na drodze życia. Wyjednaj nam łaskę, miłosierdzie i odwagę i broń nas od wszelkiego zła. Amen.W książce znajdziesz świadectwa cudów oraz listy czcicieli adresowane do św. Józefa, a także list apostolski Patris corde napisany przez Papieża Franciszka z okazji 150. rocznicy ustanowienia Świętego Józefa patronem Kościoła powszechnego. Ojciec Święty, publikując ten list, ogłosił jednocześnie rok 2021 Rokiem Świętego Józefa.
Zmiana jest możliwaBywamy mistrzami wielkich, szlachetnych postanowień, choć zwykle trudno nam je w pełni zrealizować. Co zrobić, żeby ukształtować życie tak, aby czerpać z niego jak najwięcej radości? Warto zacząć od małych kroków od mikrozmian.Wszystko, czym się zajmujemy i co nas spotyka, ma wymiar duchowy: dogadywanie się z domownikami, kto tym razem pozmywa; lektura książki, po którą wreszcie możemy sięgnąć; cierpliwe oczekiwanie w długiej kolejce do kasy; przekonywanie dziecka, żeby dzieliło się swoimi zabawkami. Każda czynność, którą wykonujemy, wpływa na nasze życie wewnętrzne. I odwrotnie od stanu życia duchowego zależy jakość naszej codzienności. Dzięki temu, że wszystko jest powiązane, możemy bez wielkiego wysiłku poprawić relacje, zdrowie albo ożywić wiarę w Boga.Gary Jansen, zainspirowany nauczaniem św. Ignacego Loyoli, zachęca: rób małe rzeczy we wspaniały sposób.Gary Jansen popularny mówca i komentator występujący w wielu amerykańskich stacjach telewizyjnych oraz radiowych. Redaktor książek z dziedziny religii i duchowości w Penguin Random House. Pisał do Huffington Post, Religion Dispatches i USA Today. W Wydawnictwie WAM ukazała się jego książka pt. Prosty sposób na spotkanie Boga. Odkryj, jak kwadrans modlitwy może zmienić twoje życie (2020).
Wychował pokolenia. Zmienił Polskę. Zmienił KościółNawrócił się w celi śmierci więzienia gestapo niedługo po opuszczeniu obozu w Auschwitz. W obozie koncentracyjnym przebywał wtedy, gdy o. Maksymilian Kolbe składał za współwięźnia ofiarę ze swojego życia. Jako wychowanek harcerstwa Franciszek z zaangażowaniem walczył z Niemcami, konspirował w rodzinnych Tarnowskich Górach i nawet przesłuchiwany nie tracił patriotycznego ducha. Jednak później zapadł wyrok wyrok śmierci.Franciszek Blachnicki. Jeden z najważniejszych duchownych okresu PRL-u, który wraz z Karolem Wojtyłą, Stefanem Wyszyńskim i Jerzym Popiełuszką rekonstruował polski Kościół po tragedii II wojny światowej, w mrocznych dekadach PRL-u. Młodość i doświadczenia z czasów okupacji ukształtowały przyszłego księdza, który intensywnie działał na rzecz trzeźwości Polaków, a następnie stworzył swoje największe dzieło ruch oazowy. Jak wyglądały jego relacje z Wojtyłą i Wyszyńskim? Jak to się stało, że pociągnął za sobą miliony wiernych? Skąd wzięły się kontrowersje wokół jego śmierci?Tomasz Terlikowski kreśli opowieść z epickim rozmachem i razem z Franciszkiem Blachnickim poszukuje sensu ludzkiej egzystencji. Biografia założyciela Ruchu Światło-Życie to fascynująca historia człowieka, który wychował pokolenia Polaków i którego dzieło trwa do dziś.
Czarnobyl jako symbol technologicznej katastrofy szczególnie w ciągu ostatnich lat zmienił swe oblicze.W 2019 r. Czarnobylską Strefę Wykluczenia odwiedziło 124 tys. osób z całego świata. Zona postrzegana jest dziś z jednej strony jako miejsce pamięci, z drugiej zaś jako atrakcja turystyczna, co nierzadko wzbudza wiele kontrowersji.
Szamanizm… należy do głównych dzieł Mircei Eliadego (1907–1986), rumuńsko-francuskiego pisarza i historyka religii. Inne jego słynne prace to m.in. Traktat o historii religii, Sacrum a profanum czy Techniki jogi (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa, odpowiednio: 2020, 2008 i 2009). Choć Szamanizm… ma już pół wieku, należy do kanonu badań religioznawczych. Jest to dzieło z zakresu historii religii w specyficznym sensie nadanym temu pojęciu przez autora. W odróżnieniu od psychologii czy socjologii religii dziedzina ta bada jego zdaniem „fakt religijny” jako fakt religijny – a nie na przykład społeczny czy psychiczny. Odsłania zatem jego ściśle sakralne znaczenie. W tej historii mniej ważna jest chronologia i właściwie nie tyle o nią chodzi, ile o powtarzające się w różnych miejscach i czasach doświadczenie świętości i boskości. Taki właśnie sakralny wymiar światowego szamanizmu ukazuje ta imponująca monografia. Daje przegląd szamańskich praktyk z całego świata ze szczególnym uwzględnieniem (być może najbardziej oryginalnego) szamanizmu syberyjskiego. Opisuje je za pomocą wypracowanych przez autora pojęć sacrum, profanum i hierofanii. Szaman ma tu wymiar obejmujący cechy religijności obecne w całej koncepcji Eliadego: żyje w świecie mitycznym poza historią, a wędrując po osi świata, odwiedza świat podziemny i pnie się w nadświaty, umiera i zmartwychwstaje. Tą panoramą niezwykłych doświadczeń książka zapewnia czytelnikowi przygodę intelektualną, nawet jeśli nie w tradycyjny sposób naukową.
Książka stanowi rezultat serii konferencji, które odbyły się w Kolegium Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego w ramach projektu „Technology and Socialization”. Jej głównym celem jest namysł nad sposobami, w jakie technologia – zwłaszcza technologia cyfrowa – kształtuje dzisiejszy krajobraz społeczno-polityczny w sensie teoretycznym i praktycznym.
Tekst podzielony jest na trzy części. Pierwsza koncentruje się na teoretycznych opisach aktualnej sytuacji – ma na celu sprawdzenie, czy historyczne teorie dotyczące technologii zachowują ważność w chwili obecnej. Druga część książki poświęcona jest charakterystyce nowych doświadczeń umożliwianych przez technologie cyfrowe oraz związkom między naszym życiem „online” i „offline”. Autorzy rozdziałów składających się na ostatnią część tekstu próbują spojrzeć w przyszłość – sproblematyzować konsekwencje obecnych trendów i zrozumieć podstawy przewidywania tego, co ma się wydarzyć.
Niewątpliwą, niezaprzeczalną i ogromną zaletą pracy jest jej interdyscyplinarność oraz podjęta tematyka. Nie tylko niezwykle aktualna, ale również kluczowa dla przekształceń zachodzących w prezentowanych w książce dyscyplinach naukowych, ale też dla świata, w którym żyjemy. (…) Mocną stroną książki jest niezwykle szerokozakresowe przedstawienie dynamicznej wielości i heterogeniczności koncepcji, w których próbuje się uchwycić specyfikę tego, co technologiczne, i zdiagnozować zmiany, jakie przynosi ona dla nauki i myślenia o podmiotowości. Książkę można czytać jako pouczające wprowadzenie do teorii o świecie postcyfrowym z odniesieniem do imponującej literatury.
Dr hab. Aleksandra Derra, prof. UMK
Szymon Wróbel jest profesorem filozofii; pracuje na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. Jest autorem licznych książek i artykułów rozsianych po różnorodnych czasopismach naukowych. Jego ostatnia książka, Filozof i terytorium, poświęcona warszawskiej szkole historyków idei, ukazała się w 2016 roku w wydawnictwie IFiS PAN. Obecnie kieruje działającym na Wydziale „Artes Liberales” eksperymentalnym Laboratorium Techno-Humanistyki, w ramach którego od kilku lat realizuje projekt „Technology and Socialization”.
Krzysztof Skonieczny jest adiunktem na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego oraz członkiem Laboratorium Techno-Humanistyki. Jest autorem książki Immanence and the Animal. A Conceptual Inquiry (Routledge 2020).
Living and Thinking in the Postdigital World is the result of a series of conferences organized at the Collegium Artes Liberales, University of Warsaw, as a part of the project “Technology and Socialization”. Its main aim is to interrogate the different ways in which technology – especially digital technology – shapes today’s social and political landscape in a theoretical and practical way.
The book is divided into three parts. The first one concentrates on theoretical elaborations of our current situation – testing if theories of technology that we have inherited from earlier ages are suited to our current historical moment. The second part of the book is devoted to describing novel experiences allowed by digital technologies and the intertwinement between our “online” and “offline” lives. The chapters gathered in the final part endeavor a look into the future, problematizing the consequences of currently observable trends and trying to understand the workings behind various visions of what is to come.
W artystycznej Utopii każde dzieło teatralne byłoby zarzewiem buntu i wywoływałoby realną, spektakularną zmianę jak „bitwa o Hernaniego” czy zdjęcie z afisza Dejmkowskich Dziadów. Pojawiające się w tytule tomu hasło „teatr zaangażowany” odsyła automatycznie do znacznie szerszego kulturowego kontekstu – napięcia między etyką a estetyką. Pytanie o autonomię sztuki, stopień jej wyemancypowania względem przestrzeni społecznej czy szeroko rozumianej sfery politycznej padało nie raz, pomimo to ciągle powraca jako problem determinujący ogląd twórczości artystycznej. Koncepcja tomu i jego przekrojowa struktura opierają się na współczesnej dynamice zjawiska. Autorami tekstów są historycy, teoretycy i praktycy teatru, niezależni dziennikarze. Tę mnogość perspektyw pogłębia aspekt dla analizy dzieła teatralnego fundamentalny – równoczesność aktu kreacji i percepcji. W książce uwzględniona została ta podwójna optyka; spojrzenie „kreatorów” współgra z dekodowaniem przejawów zaangażowania teatru przez „odbiorców”, krytyków i badaczy.
Wydaje się oczywiste, że "teatr zaangażowany” w tym szerokim znaczeniu wykracza już dzisiaj poza sferę tradycyjnie rozumianej sztuki i teatru, znajduje szczególnie dobre warunki rozwoju w Polsce i innych krajach za sprawą wielu zwrotów (społecznego, performatywnego), co oczywiste, ale także w związku z postępującym procesem demokratyzacji społeczeństwa, wymagającym jego aktywności i oporu wobec różnych ośrodków władzy; a to testuje się najlepiej w teatrze (…), który i jako sztuka, i jako instytucja, wreszcie najogólniej jako praktyka kulturowa opiera się po prostu na współobcowaniu bliźnich.
[z recenzji dr hab. Doroty Fox]
Z laudacji jury Konkursu o Nagrodę im. Barbary Skargi:Esej Łukasza Kołoczka rozpoczyna się od przypomnienia sentencji pochodzącej od Tomasza, nawiązującego do Arystotelesa: Quia parvus error in principio - magnus est in fine (Mały błąd popełniony na początku rośnie na końcu do wielkich rozmiarów) - i od konstatacji, że żyjemy w czasach "końca" (kresu, kryzysu, wyczerpania). Ciśnie się zatem pytanie, jaki to "na początku" popełniono "błąd", kto go popełnił i jakie to niesie implikacje dla naszego "końca". Autor poszukując możliwych odpowiedzi na te pytania przywołuje szerokie spektrum historycznych i współczesnych głosów pomocnych w tym poszukiwaniu. []Mimo że tekst eseju jest bardzo erudycyjny, z odniesieniami do bogatej literatury filozoficznej, religijnej, społecznej i historycznej - jego wartki i potoczysty styl wciągnie każdego czytelnika, a wewnętrzna energia przenikająca niewątpliwie Autora udzieli się każdemu, pokonując ewentualne bariery profesjonalizmu. Jeśli o tę ostatnią kwestię chodzi, to esej Kołoczka przynosi też trafne diagnozy dotyczące dzisiejszego stanu filozofii akademickiej, opisując jej skrępowanie więzami akademickich instytucji; stąd też gorzko-kwaśny opis tej akademickiej topografii: "filozofowie są dziś nie u siebie, niezależnie gdzie się znajdują".
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
