Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
The Hermetic Museum takes readers on a magical mystery tour spanning an arc from the medieval cosmogram and images of Christian mysticism, through the fascinating world of alchemy to the art of the Romantic era. The enigmatic hieroglyphs of cabalists, Rosicrucians, and freemasons are shown to be closely linked with the early scientific illustrations in the fields of medicine, chemistry, optics, and color theory. Even for those with no knowledge of the fascinating history of alchemy, this book is a delight to explore. Each richly illustrated chapter begins with an introduction and quotes from alchemists by specialist Alexander Roob. The roots of surrealism and many other more recent artistic movements can be found in this treasure trove.
Książka adresowana do tych, którzy chcieliby zedrzeć kocyk z duńskiego hygge i z pewnego kulturoznawczego i skandynawistycznego źródła dowiedzieć się, między innymi, z jakimi kulturami chcą sąsiadować Skandynawowie, dlaczego Duńczycy i Polacy nie wiedzą, że mają więcej wspólnego, niżeli im się wydaje, dlaczego Brandesa połączyła z Polakami „przyjaźń” w zasadzie niemożliwa, czym współcześnie zaskakuje narracja o „buraczarkach” i „życiu po polsku” lub jakie praktyki kulturowe wyrażają duńską ironię.
Praca stanowi oryginalną próbę wprowadzenia tematyki skandynawskiej do polskiego kulturoznawstwa, a zwrotnie – perspektywy kulturoznawczej do krajowej skandynawistyki. Jest to przy tym odpowiedź na potrzebę geokulturowej reorientacji wyobraźni w polskiej kulturze symbolicznej i humanistyce. Dotychczas brakowało Północy w percepcji sąsiedztwa kulturowego Polski. Granica na Bałtyku sprawia dziwne wrażenie znaczącej mniej od europejskich granic na lądzie; nie generuje pograniczy kulturowych ani nie przeciwstawia osi wertykalnej (Północ–Południe) wyeksploatowanej badawczo osi horyzontalnej (Wschód–Zachód). Niecodzienny jest też wybór szczegółowego obszaru dociekań autora: Dania zamiast Szwecji, zwyczajowo przyciągającej najwięcej uwagi Polaków spośród krajów nordyckich, bądź Norwegii, dopiero od niedawna przebijającej się w dyskursie medialnym. Dania pozostaje w bardzo ograniczonym stopniu obecna w badaniach polskich uczonych, zwłaszcza korzystających ze źródeł w języku duńskim.
Drugim celem książki jest sproblematyzowanie kulturowego sąsiedztwa Polski i Danii, bilateralnie przeoczonego czy nawet wypieranego. Uwadze obu społeczeństw umyka już sam banalny fakt pewnej polsko-duńskiej wspólnoty barw narodowych. Tytuł książki zapowiada, że podobieństw i niewyzyskanych płaszczyzn porozumienia międzykulturowego Polska–Dania jest więcej: wysokie poczucie patriotyczne, wpływ doświadczenia wojny i utraty terytoriów, tradycje spółdzielcze i wiele innych.
Marian Chodacki nie miał złudzeń co do losu Polski po konferencji jałtańskiej. Uważał, że tylko kwestią czasu jest powstanie rządu zdominowanego przez komunistów. I nie pomylił się, bo właśnie taki był koalicyjny Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej. Jako kierownik Samodzielnej Placówki Wywiadowczej „Estezet” w Nowym Jorku Chodacki zdawał sobie sprawę, że na niego i jego pracowników czyha niebezpieczeństwo. Dlatego już w marcu 1945 roku zaczął ukrywać archiwa „Estezet” w klasztorze Sióstr Nazaretanek w Torresdale w Pensylwanii. W testamencie sporządzonym w 1949 roku napisał, że po jego śmierci zbiory odzyska tylko ten, kto będzie znał miejsce ich przechowywania, hasło słowne i przedstawi upoważnienie odbioru. Wskazówki te rozproszył wśród znajomych. Ale już w 1959 roku za pośrednictwem zaufanych ludzi potajemnie wydobył archiwum i ukrył je w nowojorskim Instytucie Józefa Piłsudskiego w Ameryce. Tam pozostało ono niezidentyfikowane aż do jego śmierci w 1975 roku. Archiwum „Estezet” stanowi najpełniejszą, tym samym bezcenną, zwartą kolekcję dokumentów polskiego wywiadu II Rzeczypospolitej.
Autorzy zebranych w tomie artykułów podjęli się refleksji nad rolą zmysłowości w literaturze, języku i kulturze. Przedstawiciele humanistyki, filozofii i nauk o sztuce skupili się na zbadaniu tego, jaki obraz zmysłów ujawnia się w wybranych tekstach o charakterze literackim i paraliterackim, a także w dziełach plastycznych, filmowych czy wypowiedziach potocznych. Refleksji poddano wpływ postrzegania zmysłowego na recepcję tekstów kultury. Celem zebranych artykułów jest analiza m.in. sposobów kreacji i percepcji dzieł literackich, malarskich, architektonicznych czy doświadczeń zmysłowych w różnych społecznościach - od antycznych filozofów i średniowiecznych mistyków po przedstawicieli współczesnych subkultur.Toma skierowany jest do przedstawicieli nauk humanistycznych i społecznych. Szczególnie literaturoznawców, kulturoznawców, lingwistów. Mamy nadzieję, że - mimo iż zebrane teksty nie odpowiadają na wszystkie pytania związane z kategorią zmysłowości lektura stanie się źródłem inspiracji do dalszych badań.
Trzynaście synagog powstałych w Krakowie od XIV do początku XX wieku czyni jagiellońską stolicę wyjątkowym miejscem w dziejach społeczności żydowskiej. Właśnie te znane i mniej znane bożnice, ich burzliwa historia, zmieniający się wygląd i przeznaczenie to bohaterowie niniejszej książki, popularyzującej ustalenia wielu pokoleń badaczy. Ale synagogi to nie tylko budynki, architektoniczne detale i wyposażenie. To kultura żydowska, którą tworzyli ludzie, ich obyczaje i codzienne życie.Bartłomiej Grzegorz Sala historyk i etnolog, członek m.in. Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa oraz Komitetu Opieki nad Zabytkami Kultury Żydowskiej, opisując dzieje krakowskich bożnic i ich zmieniające się oblicza sięga również po ciekawostki związane z ich przeszłością po intrygujące legendy i podania, religijne kontrowersje i nietypowe obrzędy, zabawne wydarzenia i nieporozumienia, patriotyczne i niepodległościowe tradycje, gorzkie wspomnienia domowych waśni, w końcu poruszającą martyrologię. Dzięki temu książka w przystępny sposób opisuje dawny świat krakowskich Żydów, świat sprzed barbarzyńskiego bestialstwa niemieckiej okupacji i o czym rzadko się pamięta niezwykle represyjnego wobec społeczności starozakonnej komunizmu, świat ogniskujący się wokół trzynastu synagog Starego Miasta (Śródmieścia) i Kazimierza.
Kojarzone z intelektualnym obskurantyzmem, staropolskie kalendarze astrologiczne stały się synonimem mało wartościowej literatury „groszowej”, kupowanej w kramach i w sprzedaży obwoźnej. Wśród badaczy epoki staropolskiej panuje zgoda co do tego, że przez cały XVII i XVIII wiek były one istotnym fenomenem kulturowym, a dla wielu ówczesnych czytelników jedynym – poza książką religijną – źródłem kontaktu z medium druku. Łącząc różne tradycje naukowe – w tym elementy mikrohistorii, antropologii druku i piśmienności, socjologicznej teorii czasu oraz badanń z nurtu „zwrotu ku rzeczom” – praca kładzie nacisk na antropologiczne rozumienie praktyki kulturowej, jaką było korzystanie z drukowanego kalendarza, oraz jej implikacje dla pracy pamięci, racjonalności i autorefleksji oraz postrzegania czasu.
ALBUM SZTUKI Petre Otskheli
Petre Otskheli ( 1907 – 1937) – najmłodszy i najwybitniejszy artysta epoki modernizmu i awangardy gruzińskiej. Zapisał się w historii sztuki scenograficznej nie tylko w Gruzji ale na całym świecie. W młodym wieku nawiązał współpracę z gruzińskim reżyserem teatralnym Kote Marjaniszwili i dzięki temu rozwijał swój talent. Prace Petra Otskheli zawierają elementy art deco i realizmu radzieckiego.
London may have Savile Row and Paris its luxury houses, but nowhere can compete with the essence of Italy’s nonchalant elegance: sprezzatura. This book presents the most in-depth look at the designers, tailors and artisans who for generations have defined the very notion of Italian style. From such fabled names as Rubinacci and Kiton to highly sought-after global brands like Zegna, more than fifty iconic Italian menswear houses are featured for their individual style and commitment to upholding the values of quality and timelessness.
Featuring lavish photographs, with close-ups of subtle, exquisite details, most taken specially for this publication, The Italian Gentleman explores the world behind the finished garments – the ateliers and hidden shops where legends are born. Including iconic brands alongside fabric mills, shirting, accessories and shoemaking, this timely publication is a tribute to true Italian style with today’s modern man in mind.
„Usytuowanie wojny na pograniczu realizmu i idealizmu jest głównym problemem i poznawczą przesłanką przyjętą przez autorów recenzowanego dzieła pt. Wojna – etyka – kultura. […] Monografia podejmuje ważną problematykę wojny postrzeganej przez pryzmat wartości i symboli kulturowych, a także normatywów etycznych. Wojna jako zjawisko społeczne jest formą realizacji interesów politycznych, a jej zasięg semantyczny sięga szerszych zbiorów możliwych desygnatów, które odpowiadają współczesnej agresywnej rywalizacji informacyjnej, ekonomicznej czy cybernetycznej. Wojna jest niewątpliwie formą kreowania kultury, która ulega modyfikacjom adekwatnie do poziomu rozwoju cywilizacyjnego. Co ważne, mimo zauważalnych zmian i tendencji do redefiniowania wojny, niejako spojrzenia na nią z innej postnowoczesnej perspektywy, jej dialektyczna rola jako antytezy dla pokoju nie uległa zmianie. […] Monografia adresowana jest nie tylko do wąskiego grona specjalistów, badaczy zajmujących się problematyką wojny, pokoju i bezpieczeństwa, ale – jak sądzę – znajdzie się w kręgu zainteresowania szerszej rzeszy czytelników, dla których losy współczesnego świata nie są obojętne”.
płk dr hab. Krzysztof Drabik, profesor nadzw. Akademia Sztuki Wojennej w Warszawie
„Podsumowując, należy jednoznacznie rekomendować wydawnictwu druk recenzowanej monografii jako dzieła wartościowego i stanowiącego istotny (z zastrzeżeniem ograniczenia tematycznego podejmowanych wątków – przy tym rozmiarze książki zawsze musi być on selektywny) wkład do szeroko rozumianych nauk o bezpieczeństwie, jak również szczegółowej tematyki związanej z samym zagadnieniem wojny. […] To obszar badań, który ciągle wymaga pogłębionej analizy w zmiennym i niestabilnym świecie, którego element stanowi również nasz kraj i dobrze jest, że również naukowcy z naszego kręgu kulturowo-społecznego wnoszą swój wkład w merytoryczną dyskusję”.
dr hab. Marcin Jurgilewicz, profesor nadzw. Politechnika Rzeszowska
Książka prezentuje historię kultury chińskiej we wszystkich aspektach od czasów najdawniejszych po dzień dzisiejszy. Autor ukazuje zjawiska i tendencje, które charakteryzują rozwój cywilizacji chińskiej. Szeroko omawia kulturę poszczególnych dynastii w ujęciu chronologicznym, a następnie archeologię, piśmiennictwo, sztukę zdobniczą, język, literaturę, filozofię, osiągnięcia naukowe i wkład Chin w zdobycze nauki i techniki światowej oraz religie panujące w Państwie Środka. Wykład uzupełnia słownik pojęć typowych dla kultury chińskiej, uwzględniający fakty i zjawiska fundamentalne dla rozwoju chińskiej cywilizacji, a obce kulturze Europejczyków.
Książka Doroty Siwor to ambitne ujęcie współczesnej prozy polskiej, jej związków z mitem, a zarazem prezentacja własnego, konsekwentnego sposobu czytania „tropem mitu i rytuału”. Formuła tytułu precyzyjnie informuje, co będzie przedmiotem literaturoznawczej refleksji, jednak posłużenie się kategorią mitu już na wstępie zapowiada usytuowanie refleksji badawczej w interdyscyplinarnym obszarze mitoznawstwa, angażującym antropologię, kulturoznawstwo, religioznawstwo, filozofię i psychologię. Pozornie prosty tytuł sygnalizuje splot wątków zorientowanych na różne strategie artystyczne i odmienne kierunki poszukiwań (porządku świata, źródeł, siebie). Związki literatury z mitem dostrzegano zawsze, w ostatnich dekadach tej kwestii poświęcono sporo uwagi, ale zakładam, że atrakcyjność czytania literatury (i tekstu świata) „tropem mitu” nie zniknie. Można potraktować omawiane dzieło jako monografię prezentującą twórczość współczesnych pisarzy poprzez – istotną dla ich utworów – strategię mityzacji, stosowaną na różne sposoby, w różnych celach.
Erudycyjna eseistyka Doroty Siwor daje odbiorcy lekcję rzetelnego, a zarazem wrażliwego czytania. Wysoko oceniam kompetencję krytycznoliteracką i teoretycznoliteracką Autorki, a także stosowaną przez nią praktykę analityczną, czyli obserwację przedmiotu badań w zbliżeniach, z przywołaniem znaczących elementów kreacji, motywów i sposobów artykulacji, z właściwym doborem cytatów. Ponieważ jej naukowe eseje czyta się bez wysiłku, po monografię mogą sięgać studenci, nauczyciele, uczniowie.
Z recenzji prof. dr hab. Anny Węgrzyniak
Dorota Siwor – asystent na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, redaktor pisma naukowego „Konteksty Kultury”, prezes Stowarzyszenia „Czuli barbarzyńcy – Razem dla Europy Środkowej”, współtwórca cyklicznego festiwalu „Czuli barbarzyńcy”, poświęconego współczesnej literaturze i kulturze czeskiej. Zajmuje się mityzacją w literaturze współczesnej oraz prozą najnowszą. Autorka książki W kręgu mitu, magii i rytuału. O prozie Tadeusza Nowaka (2002) oraz kilkunastu artykułów opublikowanych w tomach zbiorowych. Redaktor i współredaktor zbiorów szkiców, między innymi: Etniczność, tożsamość, literatura (2010), Dwie dekady nowej (?) literatury (2011), Mosty i zasieki. Spotkania polskiej i czeskiej literatury w XX wieku (2013), Trans-fuzje. Spotkania polskiej i czeskiej kultury w XX i XXI wieku (2016), Liryka i fenomenologia. Zbigniew Herbert i Tadeusz Różewicz w kręgu myśli Ingardenowskiej (2016), Zemsta ręki śmiertelnej. Interpretacje wierszy poetów XX wieku (2017), Świat piękny i bardzo różny. Szkice o wojażach Pana Cogito (2018) oraz Obrazy Boga w literaturze polskiej XX i XXI wieku (t. 1–3, 2019). Publikowała w „Ruchu Literackim”, „Dekadzie Literackiej”, „Świecie i Słowie” oraz „Kontekstach Kultury”
W książce zilustrowane są rola i znaczenie przedmiotów w okresie powojennego niedoboru. Autorka analizuje zróżnicowane materiały (oficjalne dokumenty, pamiętniki i wspomnienia, beletrystykę, filmy, fotografie, plakaty), które traktuje jako źródło wiedzy o sposobach funkcjonowania przedmiotów oraz wyobrażeniach na ich temat. Przedstawia trzy studia przypadku zorganizowane wokół kategorii przedmiotów znalezionych, gościnnych i nowych, które oświetlają z różnych perspektyw relacje między przedmiotami i podmiotami.Życie rzeczy w powojennej Polsce to opowieść o kilku latach po drugiej wojnie światowej z perspektywy codziennych przedmiotów nie tylko tych rzeczywistych, ale również wyobrażonych. O poszukiwaniach ukrytego skarbu, o gościnnych przedmiotach na Ziemiach Odzyskanych, o szabrze wprawiającym rzeczy w nieustanny ruch z rąk do rąk, o zachodnich darach płynących do Polski, wreszcie o wizjach nowych przedmiotów kształtujących nowy socjalistyczny porządek. To również opowieść o długu zaciągniętym u poprzednich właścicieli przejmowanych przedmiotów, który staje się nieusuwalną częścią polskiej tożsamości.Nie jest to jednak historia rzeczy, ale próba dotarcia do historii w rzeczach nie rekonstrukcja biografii konkretnych przedmiotów, ale poszukiwanie zastygłych w nich pragnień i fantazji polskiej kultury. Jakie emocje i pragnienia rzeczy pobudzały? W jaki sposób nadawano im nowe znaczenia? W jaki sposób przedmioty były używane do organizowania i przekształcania emocji niepewności, obaw, ale i nadziei? Jaką rolę widziała w nich nowa władza i jak wykorzystywała je do budowy nowego porządku?
Tajemnica Dworca Tokio to z pewnością książka godna polecenia. Całość napisana jest klarownym językiem oraz cechuje się wysokim poziomem merytorycznym. Autorka wykazuje się dużą wiedzą teoretyczną (popartą bogatą literaturą przedmiotu) oraz praktyczną (wyniesioną z pobytów w Japonii), a ponadto wprowadza na grunt polskiej humanistyki i nauk społecznych nowe, nieznane dotąd szerzej pojęcie sakariby służące interpretacji kultury japońskiej. Wszystkie te przymioty sprawiają, że monografia ta będzie stanowiła cenne źródło zainteresowania nie tylko dla japonistów, lecz także dla licznych ekspertów (socjologów, antropologów, historyków, politologów) zajmujących się problematyką miasta – urban studies – i miejsca dworca kolejowego w tej tematyce.
z recenzji dr. Jacka Splisgarta
Beata M. Kowalczyk – japonistka i socjolożka, pracuje w Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu na Uniwersytecie Jagiellońskim. Absolwentka Uniwersytetu Tokijskiego, Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Paris 1 Panthe´on-Sorbonne. Bada kulturę społeczeństwa japońskiego oraz kariery zawodowe w świecie sztuki widziane w perspektywie lokalnej i transnarodowej.
Antropologiczne spojrzenie na cielesność w kobiecym bieganiu wyczynowym z punktu widzenia autoetnografii, antropologii ciała oraz antropologii sportu. Autorka przyjmuje dwie uzupełniające się perspektywy: wewnętrzną, czyli zapis zmysłowy odczuwania biegu, oraz zewnętrzną, jaką jest próba pokazania, w jaki sposób zawodniczki poddawane są sportowej dyscyplinie i jednocześnie jak konstruuje się kobieca sprawczość w bieganiu wyczynowym.
Budynki i układ przestrzenny zespołu Politechniki Gdańskiej są doskonałym dokumentem przemian architektury w XX wieku. Niezależnie od będącej przedmiotem dyskusji ciągłości lub nieciągłości dziejów uczelni jako instytucji prowadzącej badania naukowe i kształcącej studentów, jej architektura stanowi jednolitą całość. Położony u wylotu malowniczej doliny okolonej zielonymi wzgórzami zespół tworzą obiekty reprezentujące najważniejsze stylistyki architektoniczne ubiegłego stulecia. W 1979 roku poszczególne budynki zespołu Politechniki powstałe na początku XX wieku i jego historyczny układ jako całość zostały wpisane do wojewódzkiego rejestru zabytków. Dziś wydaje się to bezdyskusyjne, ale pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku wartość historyczna i estetyczna obiektów z epoki historyzmu nie była oczywista. Obecnie toczą się dyskusje na temat wartości architektury z czasów PRL. Książka jest głosem w tej dyskusji.
Opublikowanie zbioru (podobnie jak poprzednich tomów) ma kapitalne znaczenie dla osób zainteresowanych polskimi wierzeniami ludowymi: umożliwia szeroki dostęp do materiału dotychczas funkcjonującego w postaci nagrań. Upowszechniona zostaje w ten sposób baza, z której w różnorodny sposób mogą korzystać nie tylko etnolingwiści, ale także wszystkie osoby zainteresowane polską kulturą ludową, zwłaszcza rodzimą demonologią i mechanizmami powstawania wyobrażeń mitologicznych w kulturach tradycyjnych. […] Dzięki pracy Anny Michalec i Stanisławy Niebrzegowskiej-Bartmińskiej mamy szansę poznać zbierane od wielu lat przez lingwistów lubelskich opowieści informatorów, znów na chwilę działają uroki, ożywa diabeł, czarownica, domownik, płanetnik, chowaniec, zmora itd., a więc wszystkie istoty, które – stworzone przez chłopską wyobraźnię – przez wieki współistniały z człowiekiem, stając się tematem niezliczonych wiejskich opowieści.
[…] tom zawiera niezwykle cenne materiały, które nie tylko stanowią znakomite źródło informacji o użytkownikach kultury tradycyjnej, ale także poświadczają niezmierne bogactwo ludowych wierzeń, ujawniając jednocześnie mechanizmy ludzkiego (nie tylko chłopskiego) myślenia o zjawiskach niepoddających się logicznemu wyjaśnianiu. Z pewnością tom będzie służył czytelnikom, którym bliska jest polska kultura ludowa, zwłaszcza świat dawnych wierzeń ludowych.
Z recenzji dr hab. Marzeny Marczewskiej, prof. UJK w Kielcach
Co to znaczy jadać w królewskim stylu? Czy dworska uczta zawsze musi oznaczać blichtr, przepych i wykwintne dania przyrządzone z najbardziej niedostępnych i najkosztowniejszych produktów? A może królowie, cesarze i papieże skrycie lubowali się w prostych daniach, którymi jednak nie wypadało im się publicznie zajadać, by nie narażać się na pośmiewisko?
Jeśli fascynuje cię kuchnia dawnych wieków, ciekawi to, co jadali wielcy ludzie i w jaki sposób kultura jedzenia kształtowała obyczaje danej epoki – zapraszam cię w podróż po historii widzianej od kuchni. Obiecuję, że będzie to podróż barwna, intrygująca – i ze smakiem!
W książce, poza inspirującymi opisami zwyczajów wielkich ludzi, znajdziesz unikatowe, ciekawe i możliwe do wykonania w każdej kuchni przepisy pochodzące z opisywanej epoki. Przepisy te przygotowaliśmy również w formie uwspółcześnionej oraz w specjalnie opracowanych wersjach wegańskich. Mamy nadzieję, że zachęcą do eksperymentowania i prób odtworzenia potraw jadanych przez koronowane głowy, papieży czy prezydentów.
Jeśli zastanawiasz się, jak naprawdę smakowały średniowieczne polskie wypieki, renesansowe przysmaki kuchni włoskiej i francuskiej, bliskowschodnie desery, flagowe dania kuchni sarmackiej, rosyjskie potrawy godne carskiego stołu, a nawet „kryzysowe menu” amerykańskiego prezydenta, masz okazję tchnąć nowe życie w dawne i często zapomniane przepisy.
?Agnieszka Bukowczan-Rzeszut
Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego, pisarka, dziennikarka, redaktorka, tłumaczka. Zajadły mól książkowy, pasjonatka słowa pisanego, niestrudzona badaczka i popularyzatorka tematów kontrowersyjnych. Autorka książek Siedem Śmierci. Jak umierano w dawnych wiekach oraz Jak przetrwać w średniowiecznym Krakowie wydanych przez Wydawnictwo Astra.
Po raz pierwszy wydana w Polsce, książka Elaine Scarry to klasyczne studium nad kulturowym i politycznym znaczeniem bólu jako zjawiskiem trudno wyrażalnym w języku, a zarazem wymagającym uwagi i społecznej wrażliwości. Nie jest to abstrakcyjny traktat, lecz nasycona moralną wrażliwością praca oparta z jednej strony na bogatym materiale empirycznym, obejmującym świadectwa osób cierpiących, dane medyczne, dokumenty dotyczące wojen i tortur, a z drugiej na tekstach z obszaru literatury pięknej, filozofii, medycyny, czy strategii militarnej, w których Scarry tropi ból jako fundamentalny, często spychany na drugi plan problem.""Dzieło Elaine Scarry do dzisiaj pozostaje najlepszym studium znaczenia bólu. Przede wszystkim kulturowego i politycznego. Ból nie jest tutaj traktowany jako topos kultury lub motyw literacki, lecz jako fenomen, zjawisko egzystencjalne, którego odpowiednie opisanie wymaga wzięcia pod uwagę relacji między tym, co najbardziej intymne dla podmiotu a sferą językową, łączącą ludzi. Dlatego ogromną rolę odgrywa w tej pracy swoista fenomenologia bólu. Dzięki temu książka Scarry nie jest abstrakcyjnym traktatem filozoficznym ani teoretyczno-literackim, lecz pracą opierającą się na rzeczywistych zjawiskach dotykających rzeczywistych ciał: torturach, mechanizmach wojny czy klinicznym zarządzaniu bólem. Jednocześnie w tekstach z obszaru literatury pięknej, strategii militarnej, polityki międzynarodowej, filozofii i medycyny Scarry tropi ból jako wątek podstawowy, choć ukryty. To połączenie rzeczywistego doświadczenia i rozmachu teoretycznego stanowi o unikalnej wartości książki.""Prof. dr hab. ANDRZEJ LEDER""Książka Elaine Scarry jest subtelnym i bogatym studium bólu cielesnego jako zjawiska, które może być źródłem alienacji, ale też węzłem początkowym kreacji i restytucji wyalienowanego życia. Jest to książka napisana bogatym językiem należącym do kilku teoretycznych idiomów Autorka porusza się pomiędzy filozofią, polityką, literaturą, antropologią kulturową, i kilkoma innymi dziedzinami, włącznie z medycyną i ekonomią, których potrzebuje do pełnego oświetlenia badanego fenomenu. Nie tylko więc ze względu na temat, co jest oczywiste, lecz także z uwagi na metodę i język jest to książka bardzo godna polecenia.""Prof. dr hab. ROBERT PIŁAT
Znaczenie tej książki dla współczesnej refleksji muzykologicznej zasadza się na dwóch podstawach. Jedną stanowi sam fakt podjęcia problematyki kanonu, marginalnie obecnej we współczesnych badaniach muzykologicznych, i pokazanie jej istotnej roli w konstruowaniu swoistej samoświadomości dyscypliny.
Druga wynika z kompetentnego i wnikliwego, a przy tym niepozbawionego indywidualnych rysów i niezmiernie inspirującego ujęcia tego zagadnienia. Wydaje się, iż w takiej formule praca stać się może zaczynem szerszej dyskusji zarówno w przestrzeni badań muzykologicznych, jak i kulturoznawczych, a także stanowić impuls do namysłu nad kwestią kanonu (kanonów) w szeroko rozumianej sferze kultury.
dr.hab Rafał Ciesielski
Barbara GawrylukIlustratorki, ilustratorzy. Motylki z okładki i smoki bez wąsówZnakomici malarze, graficy, projektanci, którzy poświęcili życie książkom dla najmłodszych. Ilustrowali wspaniałe bajki, baśnie, opowiadania, krzyżówki, rebusy, historyjki i okładki pism. Nie szli na kompromisy, nie brnęli w infantylizm, a dziecko traktowali poważnie i nie narzucali swojej wizji.Wielu z nas najpierw kojarzy ilustrację Szancera, a potem baśń o Królowej Śniegu. Ferdynand Wspaniały już zawsze będzie wyglądał jak z ilustracji Kazimierza Mikulskiego, a jeże u Wandy Chotomskiej jak jeże Mieczysława Pokory. Koty Danuty Konwickiej każdy chciałby mieć w domu, tak jak Świerszczyki i Misie pełne rysunków Bożeny Truchanowskiej czy Janiny Krzemińskiej.O swoich fascynacjach opowiadają m.in. Elżbieta Gaudasińska, Zdzisław Witwicki, Bożena Truchanowska, Teresa Wilbik, Józef Wilkoń. Tych, których już nie ma Olgę Siemaszko, Janinę Krzemińską, Zbigniewa Rychlickiego Janusza Stannego czy Adama Kiliana wspominają najbliżsi. Co znaczyły sukcesy dla ich artystycznych wyborów? Co działo się z nimi, kiedy polską literaturę dla dzieci dotknął kryzys? Jak poradzili sobie z kolorową szmirą lat 80. i 90.? Gdzie są oryginały ich prac?W Ilustratorkach, ilustratorach oprócz rozmów Barbary Gawryluk znajdą się obrazki z ukochanych książek z dzieciństwa i ilustracje nigdy wcześniej niepublikowane.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
