Przenosiny z miasta do miasta wyznaczają początek życiowych wtajemniczeń, natomiast późniejsze wojaże uświadamiają kulturową inność, otwierają świadomość na spotkanie z nieznanym. [… ]
pędzące w noc
widmowe pierzeje placów
fantasmagorie europejskich miast
światy jakie zdołałem w siebie
wchłonąć przez dekady
Miasta napowietrzne –nieprawdziwe i prawdziwe zarazem – wyświetlają się na nocnym niebie, a noc, jak wiadomo, wyzwala nas z rygoru dnia, toruje drogę dla fantasmagorii. Warto podkreślić, że w oglądzie rzeczy, gdy szalona młodość się zamyka, dochodzi do głosu kompetencja kulturowa. Mrok się rozprasza, artyści i sztuka tworzą świat bezpieczny, swoisty azyl. Przewodnikami po innej – tak ważnej dla poety rzeczywistości – stają się Chick Corea, Herbie Hancock, Joe Zawinul czy Miles Davis. Świat stworzony z dźwięków, ulotny przecież, paradoksalnie okazuje się trwały. Jest remedium na lęk, niepewność i przemijanie. [… ] Tryptyk autobiograficzny Waldemara Żyszkiewicza ma trzy skrzydła – inicjacji i wzrastania, podróży, piękna, cierpienia oraz refleksji o rzeczach aktualnych, bolesnych, okrutnych. Bez tych przeciwstawnych jakości nie da się zbudować opowieści o sobie.
z posłowia prof. Wojciecha Ligęzy
Księga Pars Aquilae parsque Leonis (Pół Orła, pół Lwa) zawiera 37 artykułów ofiarowanych Profesorowi Zenonowi Piechowi z okazji siedemdziesiątych urodzin. Profesor Piech jest historykiem, wybitnym uczonym. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i z tą uczelnią związał swą działalność naukową. Od 1978 roku pracował w Zakładzie Nauk Pomocniczych Historii Instytutu Historii UJ, a od 2005 kierował nim. Jest historykiem w całym tego słowa znaczeniu interdyscyplinarnym. Zajmuje się naukami pomocniczymi historii i w swych pracach podejmuje tematy z zakresu wielu należących do nich dyscyplin, śmiało wychodząc poza ich ramy. Główne sfery jego działalności naukowej to sfragistyka, heraldyka, archeologia prawna, numizmatyka, epigrafika i archiwistyka, a przede wszystkim ikonografia historyczna. Dzięki niemu w 1992 roku powstał krakowski oddział Polskiego Towarzystwa Heraldycznego (był prezesem tego oddziału przez dwanaście lat). Od 2009 do 2024 pełnił funkcję kuratora Koła Naukowego Historyków Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ta jedna z najstarszych w Polsce korporacji studenckich bardzo wiele zawdzięcza jego opiece. Reprezentował Wydział Historyczny swojej Alma Mater w Komitecie ds. Opieki nad Grobami Profesorów UJ. W ostatnim czasie zaangażował się w reformę znaków i ceremoniału Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Kraków 1990. Na przełomie epok - to jedna z nie tak wielu książek, od których nie można się oderwać. Czym jest i o czym? Jest najnowszą historią polityczną Krakowa w czasach przełomu w ostatniej dekadzie ubiegłego wieku. Rodzajem pamiętnika jednego z głównych uczestników opisywanego dramatu, wiceprezydenta miasta, doktora nauk w przededniu habilitacji, ikonicznego dziś profesora - Jacka Purchli. Jest kroniką rodzącego się w bólach samorządu w Polsce. Studium przejścia od jednego ustroju do drugiego. Kalejdoskopem krakowskich wypadków. Mikrografią dalece wykraczającą poza rejestr szczegółów. Jest wreszcie opowieścią o ludziach różnego formatu, którzy nagle stanęli wobec zupełnie nowych wyzwań, pełną soczystych charakterystyk i obszernych cytatów z unikatowych źródeł ocalonych i zachowanych przez Autora. W książce urzeka regularne przeplatanie kilku wątków. Osobistego z nieosobistym. Życia prywatnego z publicznym. Naukowego z politycznym. Oto wczesny Purchla coś pisze, coś w kraju lub za granicą bada. Gdzieś wyjeżdża. Skądś wraca. Nawiązuje naukowe kontakty. Słucha żony. Dba o syna. I jest zafascynowany miastem jako podmiotem dziejów i obiektem naukowych dociekań. Oraz monarchią habsburską, do której należał kiedyś Kraków. Zna się na mieście jak mało kto, bo ex profeso jest miastoznawcą". Wie, na czym polega samorząd, co to jest gmina i jaki ustrój miejski w historii się sprawdzał. Wie, do kogo należała dana kamienica w mieście i co się dzieje - lub co się stało - z jej prawowitymi właścicielami Jacek Purchla jest emanacją krakowskości" (którą zresztą ciekawie od czasu do czasu krytykuje). Nie tylko kocha Kraków, ale i umie o nim opowiadać. Z recenzji prof. Waldemara Łazugi
Drugie, zmienione wydanie przekładu Księgi Wyjścia, które oddajemy do rąk czytelników, cechuje się daleko posuniętą niedosłownością tłumaczenia, niekiedy przechodzącą w parafrazę. Odmiennie niż w większości dotychczasowych polskich tłumaczeń przełożono w tym wydaniu pewne znane i często przywoływane fragmenty Księgi Wyjścia, np. to, co przełożono niegdyś jako do ziemie, która opływa mlekiem i miodem (Wj 3,8 w przekładzie ks. Jakuba Wujka), Marek Piela oddaje tak: do kraju [ ], w którym z ziemi sączą się mleko i miód. W miejsce tradycyjnego JAM JEST, KTÓ RYM JEST (Wj 3,14 w przekładzie ks. Jakuba Wujka) tutaj mamy Jakkolwiek bym się zwał. Tłumaczenie jest adresowane do miłośników literatury pięknej, rozmiłowanych w klasycznej polszczyźnie. Z tego powodu pojawiają się w nim archaizmy oraz nawiązania do polskiej twórczości literackiej. Przekład jest poprzedzony wstępem, w którym tłumacz przedstawił zasady, jakimi kierował się, dokonując tłumaczenia.
Teoria demokratycznego pokoju stawia nas przed jednymi z najciekawszych pytań we współczesnych badaniach społecznych. Podstawowa teza, według której demokracje nie prowadzą ze sobą wojen, nie została sfalsyfikowana w toku wydarzeń politycznych. Sprawia to, że pokój między demokracjami może być traktowany jako jedna z niewielu stałych prawidłowości w stosunkach międzynarodowych. Empirycznie obserwowana główna teza teorii demokratycznego pokoju nie doczekała się jeszcze satysfakcjonującego i pełnego wyjaśnienia. Demokratyczny pokój jest więc od początku XX wieku jednym z trwałych elementów międzynarodowej rzeczywistości politycznej, jednak nadal nie wiemy z pewnością, jakie mechanizmy sprawiają, że demokracje ze sobą nie walczą, a spory zachodzące pomiędzy nimi rozwiązywane są bez użycia śmiercionośnej siły na dużą skalę.
Niniejsza publikacja powstała z zamysłem częściowego jedynie zapełnienia tej pokaźnej luki wiedzy, której zarysy nakreśliliśmy powyżej. Pomieszczony w tej antologii zbiór pięciu artykułów badawczych i artykułu wprowadzającego prezentującego panoramę współczesnych badań nad teorią demokratycznego pokoju to skromny przyczynek do rozwoju debaty akademickiej nad demokratycznym pokojem.
We współczesnej praktyce i dydaktyce przekładu tekstów użytkowych niezmiernie aktualnym i mało zbadanym obszarem są kompetencje techniczne tłumacza. Autor zgłębia tę tematykę, opierając się na własnym doświadczeniu, wybranych ramach kompetencyjnych oraz stosując metody wieloletnich badań mieszanych. W książce scharakteryzowano narzędzia językowe wykorzystywane w procesie tłumaczenia, związaną z nimi wiedzę i umiejętności niezbędne do profesjonalnego przekładu, a także wykazano ich znaczenie na tle pozostałych kompetencji tłumacza.
Studentów przekładoznawstwa i osoby zawodowo związane z tłumaczeniem lub zainteresowane przetwarzaniem języka może zaciekawić poruszona w książce problematyka automatyzacji procesu tłumaczenia w dużej instytucji Unii Europejskiej oraz opis ewolucji technologii tłumaczeniowych, od narzędzi CAT po różne generacje translacji maszynowej i najnowsze rozwiązania oparte na sieciach neuronowych, takie jak translacja neuronowa (NMT) i duże modele językowe (LLM). Dydaktycy przekładu znajdą tu z kolei przegląd koncepcji i modeli kompetencyjnych oraz praktyczne ćwiczenia rozwijające kompetencje techniczne tłumacza w erze technologii cyfrowych.
Kim jest Dżanus? […] Postać tego chłopaka to tak naprawdę brama do świata amerykańskiej Polonii z końcówki ubiegłego wieku, uosobienie jej różnorodności, celów i problemów, z jakimi musiała sobie radzić i które ją przerastały. Dzięki Dżanusowi poznamy Ryczarda, z uśmiechem wyrabiającego nadgodziny, który przyjechał do USA zarobić jak najwięcej w krótkim czasie, bo „żyć planował później, jak wróci do kraju”. Poznamy Pięknego, przepuszczającego każdego dolara w karty i zadłużającego się u kolegów, Majkela marzącego o zaciągnięciu się do US Marines, a także usłyszymy tragiczną historię, z żalem opowiedzianą po latach. […] Poznamy świat, w którym „zawsze wygrywa ten, kto ma karty w ręku”.
Jan Skoumal
JERZY MARCINKOWSKI urodził się w 1970 roku. Jest autorem wierszy (Poszli zdobywać świat, Marzyli o podziemnych przejściach, Szept nocy letniej), opowiadań (Zbiór nie- skończony) i tekstów piosenek (Noc nie kończy dnia, Po czasie, Difference). Pochodzi z Sanoka. Żyje w Krakowie.
Maria Sierotwińska-Rewicka (1937-2011) – działaczka opozycji niepodległościowej, dziennikarka i nauczycielka języka polskiego. W 1980 r. znalazła się w gronie założycieli NSZZ „Solidarność” w Małopolsce. Pracowała w Sekcji Informacji, pisała do „Gońca Małopolskiego”, tygodnika małopolskiej „Solidarności”. Internowana 13 grudnia 1981 r., mimo bardzo złego stanu zdrowia była przetrzymywana w więzieniach przez 7,5 miesiąca. Po zwolnieniu, z powodu poważnej choroby córki i niemożności jej skutecznego leczenia w Polsce, wraz z dzieckiem oraz mężem wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Przez cały czas pobytu w USA pracowała na rzecz polskiej opozycji solidarnościowej (działała w Ruchu Społeczno-Politycznym „Pomost”, pisała artykuły do nowojorskiego „Nowego Dziennika”, była stałą korespondentką Radia Wolna Europa oraz lektorem wiadomości w Polskiej Stacji Radiowej w Los Angeles). Wróciła do kraju 13 grudnia 1991 roku i rozpoczęła działalność w strukturach Unii Demokratycznej, a następnie Unii Wolności. W 2004 r. została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2008 r. – Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 r. pośmiertnie otrzymała Krzyż Wolności i Solidarności.
Berenika Rewicka – absolwentka kulturoznawstwa na Wydziale Filozoficznym UJ oraz filologii angielskiej na UP w Krakowie. Przez lata mieszkała w Kalifornii w USA, gdzie skończyła liceum oraz studia wyższe. Kilka lat spędziła też w Norwegii. Pracuje jako starszy wykładowca w Jagiellońskim Centrum Językowym UJ.
Komisarz Kornel Rostocki zostaje wezwany do zbezczeszczonych zwłok, odnalezionych w ogródkach działkowych, w okolicach klasztoru oo. Benedyktynów. W tym samym czasie profesor Teresa Levy odkrywa w rękopisach Biblioteki Jagiellońskiej listy sprzed ponad wieku, które są rozpaczliwym wołaniem o pomoc młodej kobiety. Kolejne dni przynoszą nowe ofiary mordercy, którego ze względu na sposób działania okrzyknięto Zielarzem, i nowe wątki popadającej w obłęd korespondentki. Wspólną nicią łączącą oba tematy odnajduje Levy, badająca losy polskiej szlachty na Kresach Wschodnich, która do teorii o „copycat crime” przekonuje komisarza. Pewnego dnia łączą się trzy główne wątki intrygi – miejsca przestępstw powiązane ze św. Benedyktem, teoria wiecznej odnowy i autokanibalizmu oraz powracająca jak wyrzut sumienia ukraińska tragedia Wielkiego Głodu.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Książka dotyczy problemu konsekwencji narastającej różnorodności kulturowej w dobie globalizacji oraz nasilenia interakcji kulturowych. Dzielenie się, rozumienie i ekspresja tożsamości i dziedzictwa kulturowego stają się podstawowymi kompetencjami międzykulturowymi, którym poświęcona jest monografia – z własnymi tezami metodologicznymi, merytorycznymi i aksjologicznymi. Tezy te nawiązują do tradycji polskiej socjologii kultury podkreślającej semiotyczne i aksjologiczne aspekty kultury i dziedzictwa kulturowego. To ostatnie ukazane zostaje na różniących się jakościowo poziomach percepcji, doświadczania i rozwoju.
Autor redefiniuje uproszczone rozumienie pojęcia i praktyki komunikacyjnej, przeciwstawiając się odhumanizowanemu podejściu do problemu lansowanemu przez silne wpływy nauk informatycznych. Walorem pracy jest ukazanie wielopoziomowego i interaktywnego charakteru zjawiska komunikacji, szczególnie w odniesieniu do problematyki dziedzictwa kulturowego. W książce analizowany jest nieobecny w literaturze polskiej i światowej problem zintegrowanej teorii przestrzeni komunikowania, jaki przynosi rzeczywistość hybrydalna w cywilizacji współczesnej.
Rewitalizacja humanistycznych koncepcji komunikowania, kultury i dziedzictwa kulturowego stanowić może zasadniczy motyw lektury dla poszukującego i dociekliwego Czytelnika.
Leszek Korporowicz jest socjologiem kultury związanym z Uniwersytetem Warszawskim i Uniwersytetem Jagiellońskim. Jego prace mieszczą się w zakresie socjologii kultury, studiów międzykulturowych, teoretycznych i metodologicznych podstaw ewaluacji rozwojowej, promują one humanistyczną analizę kultury współczesnej. Najważniejsze prace autora: Tworzenie sensu. Język – kultura – komunikacja (1993), Osobowość i komunikacja w społeczeństwie transformacji (1996), Socjologia kulturowa. Kontynuacje i poszukiwania (2011); współredakcja prac: Komunikacja międzykulturowa, tom I i II (1996, 1996), Ewaluacja w edukacji (1997), Mosty nadziei. Jagiellońskie inspiracje dialogu międzykulturowego (2016), Jagiellonian Ideas towards Challenges of Modern Times (2017), Studia kulturowe (2023), Prawa narodów w dobie interakcji kultur (2023).
Książka Marka Kunickiego-Goldfingera dotyczy funkcjonowania Samorządu Studentów Uniwersytetu Warszawskiego w okresie między wrześniem 1980 a wrześniem 1982 roku i składa się z dwóch części: pierwszej, która jest monograficznym ujęciem tematu, i drugiej, zawierającej wybór dokumentów związanych z Samorządem. Obie części zostały poprzedzone wstępem prof. Henryka Samsonowicza, w którym uczony ukazuje związek samorządu z tradycją cywilizacji Zachodu, a szczególnie jego znaczenie w rozwoju uniwersytetów. Tom zamykają rozmowy Marka Kunickiego-Goldfingera z niektórymi jego bohaterami i ich wspomnienia o opisywanych czasach.
W części pierwszej Marek Kunicki-Goldfinger pokazuje różnice w ujęciu tego, czym powinien być samorząd, w stosunku do tego, czym była samorządność, na której istnienie w pewnym zakresie częściowo zgadzano się w rzeczywistości realnego socjalizmu po okresie stalinowskim aż do roku 1980. Następnie przedstawiono rozwój oddolnych starań o zbudowanie różnych form samorządu studentów warszawskiej uczelni w okresie od 1973 do 1977 roku, także we współpracy ze Studenckim Komitetem Solidarności. Szczególną uwagę zwrócono na formy samorządowych działań studentów UW, tworzone już od połowy lat 70. do roku 1980, oraz intelektualne źródła postaw studentów inicjujących powstanie samorządu studentów w 1980 roku. Ważną sprawą jest też analiza historii powstania i form działania zainicjowanego 10 września 1980 roku Samorządu Studentów UW. W dalszej części przedstawiono opis funkcjonowania Samorządu w czasie strajków studenckich, które przynajmniej dwukrotnie objęły wówczas prawie całe środowisko studenckie. Osobne miejsce poświęcono opisowi tworzenia i funkcjonowania struktur ogólnouczelnianego Samorządu Studentów, w tym konstytuanty, parlamentu (UPSUW) i zarządu. Opisano również koncepcję uniwersytetu, jaka się wyłaniała z ówczesnych tekstów studenckich. Część pierwszą książki zakończono opisem losów Samorządu po wprowadzeniu stanu wojennego, gdy na podstawie prawa uchwalonego wiosną 1982 roku przez władze państwowe mógł on powstać na nowo na początku października tego roku, ale w ograniczonej formie i kompetencjach.
Książka Marka Kunickiego-Goldfingera dotyczy działania niezależnego od władzy komunistycznej
stowarzyszenia, Towarzystwa Kursów Naukowych (TKN), w okresie od stycznia 1978 roku. Jego powstanie poprzedzone było inicjatywą młodzieży akademickiej i przede wszystkim grupy naukowców, którzy zorganizowali od jesieni 1977 r. regularne, niezależne od władzy wykłady (tzw. Uniwersytet Latający) przede wszystkim z najnowszej historii i literatury. Do podjęcia takich działań zmuszały ich komunistyczne władze PRL, które ograniczały i cenzurowały szczególnie te obszary nauki i kultury.
Publikacja składa się z dwóch części. W pierwszej przedstawiono genezę, znaczenie, powstanie i opis funkcjonowania niezależnych wykładów organizowanych przez Towarzystwo Kursów Naukowych w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu i innych ośrodkach akademickich. Następnie pokazano reakcję na te wykłady (pozytywną – Kościoła i negatywną – władz politycznych i Służby Bezpieczeństwa). Opisano działania mające na celu rozbijanie wykładów, które zakończyły się użyciem siły fizycznej przez zorganizowane przez władzę bojówki. W rezultacie TKN musiał zawiesić otwarte wykłady przeprowadzane w prywatnych mieszkaniach i zaczął je organizować w kościołach albo w postaci zamkniętych zajęć seminaryjnych. Rozbudowano też wówczas podziemną działalność wydawniczą, udostępniając publicznie wyniki badań niezależnych naukowców, nie tylko z historii i literatury, ale też z ekonomii, pedagogiki i filozofii politycznej. Zbudowano też system stypendialny wspierający młodych naukowców niemogących prowadzić badań w ramach oficjalnych studiów. Uzyskano bardzo szerokie poparcie, również finansowe, od polskiej emigracji (szczególnie J. Giedroycia i Radia Wolna Europa), a także wsparcie od środowisk naukowych, intelektualnych i nauczycielskich z Zachodu (szczególnie z USA, Wielkiej Brytanii i Francji). Rozpoczęto też współpracę ze środowiskiem nauczycielskim, czego efektem był Latający Ogólniak przygotowujący młodych ludzi do studiów, a także szeroko kolportowany List do nauczycieli. Wiele pracy ideowej włożono w przywrócenie etosu niezależnej inteligencji, odpowiedzialnej za społeczeństwo, a także w odbudowę tradycji polskiej refleksji politycznej i światopoglądowej. W drugiej części książki TKN pokazano w świetle dokumentów, wybranych, ułożonych i opracowanych przez Marka Kunickiego-Goldfingera.
Niniejszy tom dedykowany jest Profesorowi Jackowi Purchli w 70. rocznicę Jego urodzin. Równocześnie mija 20 lat od wejścia Polski do Unii Europejskiej. Koincydencja tych dwóch wydarzeń ma wymiar symboliczny. (…) Jubileusz Profesora Jacka Purchli i 20-lecie Polski w Unii Europejskiej Katedra Historii Gospodarczej i Społecznej / UNESCO Chair for Heritage and Urban Studies Uni¬wersytetu Ekonomicznego w Krakowie świętuje jako jednostka naukowa rozpo¬znawalna i ceniona w kraju i za granicą. Tworzy ją interdyscyplinarny zespół uczonych dysponujący znaczącym dorobkiem oraz doświadczeniem eksperckim w różnych dziedzinach nauki (począwszy od historii, przez geografię społeczno¬-ekonomiczną i gospodarkę przestrzenną, nauki o polityce i administracji aż ponauki o sztuce oraz nauki o kulturze i religii). (…) Tak zróżnicowane spektrum badawcze skoncentrowano na Krakowie, badanym w ujęciu interdyscyplinar¬nym, komparatystycznym i rozciągającym się od nowożytności do czasów naj¬nowszych. Autorki i Autorzy sportretowali Kraków od środka i od zewnątrz, w tym drugim przypadku przyjmując perspektywę regionalną. Każdy artykuł podejmuje frapujące tematy i wnosi nowe ustalenia naukowe.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Łukasza Tomasza Sroki
Książka, którą oddajemy do rąk Czytelnika, poświęcona została aktualnej tematyce dotyczącej wyborów samorządowych w Polsce w 2024 roku i jest efektem realizowanego projektu badawczego dotyczącego partycypacji wyborczej polskiego społeczeństwa ze szczególnym uwzględnieniem ludzi młodych (uczniów szkół średnich województwa małopolskiego), którzy w dniu wyborów samorządowych (7 i 21 kwietnia 2024 roku) nabyli prawa wyborcze. Zaprezentowane studium teoretyczno-empiryczne poświęcone analizie wyborów samorządowych w Polsce w 2024 roku w świadomości najmłodszego elektoratu województwa małopolskiego, oparte na pilo tażowych badaniach ankietowych, stanowi odzwierciedlenie stanu realnego: wiedzy, świadomości i postaw obywatelskich młodego pokolenia w Małopolsce, ale też, co cenne, ukazuje pogłębioną refleksję nad współczesną kondycją demokracji partycypacyjnej, samorządności i społeczeństwa obywatelskiego.
Niniejsza praca jest poświęcona dialektom bucharskim, opisanym przez osiemnastowiecznych podróżników, z czasów schyłku Chanatu Bucharskiego (XVIII–XIX wiek). Państwo to, które istniało przez ponad cztery stulecia, założone przez Uzbeków z centralnym ośrodkiem w Mawarannahrze, w różnych okresach rozciągało się też na inne rejony Azji Środkowej. W pierwszej połowie XVIII wieku graniczyło od północy z chanatem kokandzkim, od wschodu z chanatem badachszańskim, od południa z Balchem (Królestwo Afganistanu), a od zachodu z chanatem Chiwy. Celem pracy jest scharakteryzowanie słownictwa obu dialektów bucharskich (irańskiego i uzbeckiego), utrwalonych w opracowaniach leksykografi cznych od XVIII do początku XX wieku. Przeprowadzona analiza jasno wskazuje na silne ziranizowanie dialektu uzbeckiego, przez co badacze (na przykład Klaproth) mieli wątpliwości, czy faktycznie należy on do rodziny języków tureckich. Również dzisiaj w Bucharze i Samarkandzie występuje zjawisko dwu-, a nawet wielojęzyczności, które nie było uwzględniane przez wszystkich badaczy. Stąd brały się wątpliwości co do tego, jakim językiem posługują się Bucharczycy. Książka zawiera analizę charakterystycznej dla obu dialektów bucharskich leksyki, a także przykłady tych słów w słowniku definicyjnym z ich etymologią i znaczeniami.
Literaturoznawstwo i psychologia dziedziny, które wyłoniły się z pierwotnie wspólnego filozoficznego nurtu refleksji nad człowiekiem, a dziś mają inaczej zdefiniowany przedmiot badań, odrębną metodologię, różne fundamenty teoretyczne. Trudno jednak nie zauważyć wspólnych zainteresowań badawczych w zakresie psychologii twórczości, biografii i psychologii biegu życia, a także samej literatury. Wątki psychologiczne stanowią w niej ważny punkt odniesienia. Psychologia pozwala formułować terminy, metody i języki teoretyczne, za pomocą których można trafnie owe wątki opisywać. Z kolei literaturoznawstwo zapewnia fundamentalne i zarazem uniwersalne zasady pracy z tekstem, zapewniając wypracowane przez lata narzędzia, które chronią to, co w literaturze jest unikatowe.
Wokół filozofii kultury to tom jubileuszowy dedykowany Profesorowi Piotrowi Mrozowi z okazji Jego siedemdziesiątych urodzin. Na tom złożyły się artykuły kilkunastu uczonych, kolegów, przyjaciół, współpracowników i uczniów jubilata. Lektura książki przynosi szeroką perspektywę rozmaitych zagadnień, które wykraczają ponad dzieje wąsko pojętej filozofii, wpisując się w tytułowy nurt filozofii kultury, a więc mądrościowej refleksji nad naszą cywilizacją.
Mała Siostra Jezusa Elżbieta Janina Krawczyk urodziła się w 1954 roku w Zakopanem. Jest absolwentką Akademii Medycznej w Krakowie, posiada specjalizację w dziedzinie chirurgii i anestezjologii. Była aktywną działaczką opozycji, rzecznikiem Studenckiego Komitetu Solidarności (SKS), współpracowała z oficyną „Nowa” jako kolporter, a także organizowała struktury „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego została internowana. W 1986 roku wstąpiła do Zgromadzenia Małych Sióstr Jezusa. Obecnie mieszka w jednym z polskich domów wspólnoty.
*
Magda Huzarska-Szumiec jest absolwentką Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego (specjalność teatrologia). Przez wiele lat była redaktorką i dziennikarką „Gazety Krakowskiej”, w której prowadziła dział kultury. Obecnie współpracuje z krakowskimi i ogólnopolskimi mediami. Autorka książek: Dziedzictwo. Jerzy Leszek Batko (Kraków 2023) oraz Niusia z listy Schindlera. Historia ocalenia (Warszawa 2024).
Leo Messi 18 grudnia 2022 roku spełnił marzenie milionów Argentyńczyków oraz fanów swojego talentu na całym świecie. Po jednym z najlepszych finałów w historii mistrzostw świata Argentyna pokonała w rzutach karnych reprezentację Francji. Tym razem emocje wśród kibiców wzbudziły jednak nie tylko wydarzenia na boisku. Mundial w Katarze stał się areną politycznej rywalizacji i przestrzenią do prezentowania poglądów politycznych. Jeszcze przed startem mistrzostw świata wielu aktywistów wzywało do bojkotu turnieju ze względu na nieprzestrzeganie przez Katar praw człowieka. W trakcie jednego z meczów fazy grupowej na boisko wtargnął włoski kibic ubrany w koszulkę z hasłami wspierającymi Ukrainę, irańskie kobiety oraz prześladowane w Katarze mniejszości seksualne. Na murawach rozegrane zostały spotkania wykraczające poza ramy rywalizacji sportowej: Iranu ze Stanami Zjednoczonymi czy Francji z Marokiem. To książka o tych i innych wydarzeniach o politycznym podtekście, które miały miejsce w trakcie przygotowań, a następnie rozgrywek piłkarskich mistrzostw świata w Katarze. Publikacja zawiera opis nie tylko kontekstu tych sytuacji, ale także reakcji na nie wybranych polskich mediów. Książka zainteresuje nie tylko kibiców piłki nożnej, ale i wszystkich zainteresowanych politycznym wymiarem sportu.
Książka składa się z dwudziestu dziewięciu miniatur eseistycznych złożonych w Dzieła pośmiertne (znalezione za życia). Tytuł nawiązuje do znanej maksymy: „Życie krótkie, sztuka długa, okazja ulotna, doświadczenie niebezpieczne, sąd niełatwy”, traktującej medycynę/sztukę/ filozofię jako działalność człowieka, która przekracza pojedyncze ludzkie życie. Nieśmiertelność uzyskuje się przez kulturę – głosi znany slogan. Brawa są walutą, za którą oddajemy książki w promocyjnej cenie, a niekiedy całkiem za darmo. Wszystko to czynimy gwoli próżnej chwały, która mija po przysłowiowych piętnastu minutach. To i tak sporo, a właściwie wszystko, co można osiągnąć za życia. Opis Dzieł pośmiertnych można skrótowo ująć pod dwoma tytułami życiowych znalezisk: Wszystkie powody, aby się nie narodzić i Kazanie o nadziei. Poszczególne tomy/rozdziały odnoszą się do ważkich zagadnień filozoficznych, którymi są: świadomość, tabu, nieskończoność, wątpienie, ewolucja, autentyczność, pieniądz, przyjaźń, wojna, przypadek, fatum, zło, nadzieja etc. Charakter książki nie jest funeralny, choć aura przemijania towarzyszy zarówno poszczególnym tekstom, jak i całości dzieła. Stylistyka obrana przez Autora pozwala z łatwością stwierdzić, że tekstu nie pisała AI. Korzysta on bowiem z rozmaitych form pisarskich, takich jak dialog, eksperyment, wywiad, przypowiastka filozoficzna, kazanie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
