Literatura beletrystyczna o tematyce filozoficznej dostępna w księgarni internetowej Dobreksiazki.pl. W ofercie nowości, zapowiedzi i bestsellery. Szczególnie polecamy literaturę Olgi Tokarczuk - znana polska pisarka, eseistka, poetka i autorka scenariuszy, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018. Jej artystyczny dorobek to między innymi: Księgi Jakubowe, Czuły narrator, Zagubiona dusza, Bieguni, Szafa, Lalka i perła i wiele innych, które znajdziesz w jednym miejscu, z natychmiastową wysyłką.
Bazgroły dla składacza modeli latających to książka niezwykła. Można by ją nazwać autobiografią duchową, czy też autobiografią ducha ? jako że stanowi rodzaj opowieści o duchowym, twórczym dojrzewaniu ? Kierca poety, aktora, reżysera. Byłoby to jednak określenie zbyt powierzchowne w odniesieniu do tekstu, który łączy w sobie cechy erudycyjnego eseju o naturze człowieka i jego związkach z Bogiem oraz osobistej opowieści o najintymniejszych doświadczeniach: utraty i odzyskania tożsamości, erotyki i płci, cierpienia i spełnienia, a także życia i śmierci. Ze względu na to, iż Bazgroły... pisane są prozą, bogato inkrustowaną wierszami, można by tu mówić o prozie poetyckiej. Tyle tylko, że Kierc unika ?poetyzowania? w tym gatunkowym rozumieniu, jest raczej dociekliwy niż liryczny, raczej skupiony na słowie niż ozdobny. Nie tworzy wyrazistych, poetyckich obrazów, metafor czy lirycznych klimatów, skupia się na sensach i pytaniach. Stawia je ostro, odważnie, nie wahając się wkraczać w strefę obyczajowego i religijnego tabu. Nie epatuje jednak czytelnika, unika dosłowności i emocjonalnego nacisku na odbiorcę, umie się z anegdoty wycofać ? wyjść z niej i dojść wyżej ? do drobiazgowej, szerokiej analizy, do tezy, często kontrowersyjnej, lecz zawsze otwierającej nowe perspektywy.
Artur Daniel Liskowacki
Szesnastoletni Hindus Piscine Molitor Patel, znany jako Pi, syn właściciela zoo, z własnego wyboru wyznawca trzech religii (hinduizmu, chrześcijaństwa i islamu), dryfuje jako rozbitek w szalupie ratunkowej po oceanie. Za towarzyszy podróży ma jedynie ocalałe z katastrofy morskiej zwierzęta: zebrę ze złamaną nogą, orangutana, hienę i potężnego tygrysa bengalskiego, nazwanego Richardem Parkerem. W prawdziwym życiu, na dodatek w sytuacji bez wyjścia, pokojowa koegzystencja całej piątki nie byłaby możliwa. W zwariowanej baśni Martela wszystko może się wydarzyć: ktoś zostanie zjedzony, ktoś inny przetrwa 227 dni na morzu – dzięki własnej pomysłowości, silnej woli przetrwania, przyjaźni i wierze w Boga. Jest jeszcze druga wersja historii Patela – bardziej prawdopodobna i bardziej przerażająca. Na potwierdzenie żadnej z tych opowieści nie ma jednak dowodów...
Zobacz Zestaw Beatrycze i wergili + Życie Pi - razem taniej 15 %
Niewielu dziś pisze tak jak Turczyński. Jego rozległa, wielowątkowa i gęsta zarazem proza, o szerokim oddechu, jest równocześnie intymna, skondensowana emocjonalnie, a przy tym intrygująca tajemnicą i pełną napięcia narracją. Łączy w sobie bogactwo i piękno erudycyjnego eseju ? rozpiętego między filozofią i teologią, sztuką i historią ? z zagadkami opowieści o Kresowych korzeniach, zanurzonej w burzliwym nurcie Polski, Rosji, Europy. Opowieści pozwalającej doszukiwać się w niej tropów autobiografii, której rzeczywistość przenika się z imaginacją.
Zgorszenie to cztery opowiadania, w których metafizyka idzie w parze z sensualnością opisywanego świata, a poezja ze zmysłowością i siłą obrazu. Jest w tym coś z Brunona Schulza. Turczyński też ukazuje nam intrygujących, niejednoznacznych bohaterów ? dziwaków, ludzi samotnych, bytujących na pograniczach czasu, życia i śmierci, a ich pozorną pospolitość, anonimowość czyni maską lęków, obsesji i bólu, żarliwych pragnień i ważnych pytań. Jego opowiadania są dyskursem o Człowieku i Bogu, tworzeniu i burzeniu, pamięci i ucieczce od niej.
To książka o desperackich próbach dotarcia do istoty rzeczy. I o wysokiej cenie, jaką się za nie płaci. Ale też o nadziei, którą owe próby rodzą.
Artur Daniel Liskowacki
Tworzywo
Uraza
Zgorszenie
Krawędź
Gdy opowiadanie Stanisława Szukalskiego "Niemy Śpiewak" ukazało się w oryginale, w języku angielskim, zostało wysoko ocenione przez krytykę. Ze względu na wartości literackie i język utworu, autora przyrównano wówczas do Josepha Conrada. Natomiast Brytyjska Akademia Nauk zestawiła utwór Szukalskiego z prozą Guya de Maupassanta i Antoniego Czechowa. Pisze o tym w monografii poświęconej polskiemu artyście Lechosław Lameński.
Dziesięć pogodnych opowiastek, których bohaterem jest tytułowy Kruk - bliski krewny Kubusia Puchatka, próbujący oswoić otaczający go świat. To nie tylko zabawna i wciągąjąca lektura, ale także książka pomagająca znaleźć odpowiedzi na pytania: kim jestem i jaki jest mój cel w życiu. Wspaniały zastrzyk optymizmu, wiary w siebie i drugiego człowieka. Ksiązka nagrodzona w konkursie PTWK "Najpiękniejsze Książki Roku 2004" w kategorii Literatura Piękna. Doskonała lektura dla wszystkich!
Gdzie leży Koszałkoopałkolin? Czy brzmieniowe podobieństwo jego nazwy do nazwy pewnego miasta na Pomorzu niesie też ze sobą inne podobieństwa? A w takim razie o narodzinach jakiej uczelni – poczętej w dziwnych i niezbyt cnotliwych okolicznościach – tutaj mowa? Kim są członkowie tajemniczego stowarzyszenia Congregatio Felix Stultitia? Jaką sprawę ma do narratora Procurator Wydziału Karno-Literackiego Krajowej Procuratury? I dlaczego wróciła do niego Cigi de Montbazon?
Jedno wiadomo: Anatol Ulman wraca – w pełni dawnej formy. A że to forma groteski? W tej czuje się najlepiej. Jego nowa książka łączy w sobie poetykę zjadliwego felietonu z liryką, satyryczną werwę z aurą surrealizmu, bezkompromisową publicystykę z grubym żartem, a formę powieści z kluczem ze stylem erudycyjnego traktatu o współczesności.
Ta powieść kipi energią, zadziwiającą jak na autora w tym wieku – którego zresztą nie tylko nie kryje, ale i czyni zeń broń w swych bojach z fałszywą młodością – zaskakuje językiem, tyleż śmiałym, ocierającym się o wulgarność, co poetyckim. Prowokuje lekkością w podejmowaniu spraw wagi ciężkiej, oraz pewnością siebie, która za nic ma autorytety, opinie salonów i środowiskowe świętości.
Tak, ta powieść może się nie podobać i drażnić, bo też i chce irytować, budzić sprzeciw. Wobec przedstawionego w niej świata. Jest zresztą – wbrew pozorom – prozą niewesołą, gorzką, skłaniającą do refleksji, wołającą o myślowy ład i etyczny porządek. Cóż, rosnąca pozycja głupoty w świecie – zwłaszcza, gdy to świat nam bliski – może być w opisie zabawna, lecz że to diagnoza groźnie prawdopodobna budzić powinna poważny niepokój.
Artur Daniel Liskowacki
""To, co z ludzkiego punktu widzenia jest niewidoczne, z perspektywy raju może być wielkie""Tylko kot w butach stawia siedmiomilowe kroki. Bo tak właśnie sprawy mają się w bajkach. Jednak nam ludziom w szarym życiu najbardziej pomaga stawianie małych kroków. Codziennie, wytrwale i pewnie. Do nieba też niewiele osób wskakuje z rozpędu. Większość wspina się powoli, stąpając po niewidocznych stopniach, które budują nawet najmniejsze okruchy dobra. Kolejny zbiór opowiadań Eduarda Martina zachęca do tego, by w każdej chwili życia dostrzegać iskrę wieczności, bo czyż nie jest to najlepsza recepta na zwycięstwo?
„Mistrzowie słowa” – wielcy aktorzy czytają wielką literaturę.
Każdy z 20 tomów zawiera bogato ilustrowaną książkę przedstawiającą sylwetkę danej aktorki czy aktora oraz krótki opis na temat pisarza i jego dzieła.
20 książek, których nie sposób było lepiej napisać, ale które można było jeszcze lepiej przeczytać.
20 wybitnych interpretacji dzieł literackich nagranych w formacie MP3.
Jest to najdziwniejsza książka o nieszczęśliwej miłości i dojrzewaniu. Autor próbuje znaleźć przyczyny cierpienia zakochanego człowieka w samym sednie, w mózgu posługując się dotychczas zdobytą wiedzą ze świata zewnętrznego. Zaczynając od religii, poprzez filozofię dociera do uznania mózgu oraz jądra Ziemi do metakomputera, by wymyślić w końcu wytłumaczenie wszelkich doznań człowieka przy pomocy metamatematyki. Akcja książki rozgrywa się na tytułowej wyspie, która jest metaforą świata, raz przyjaznego i opiekuńczego, kiedy indziej groźnego i niebezpiecznego. Bohater poszukuje na niej wzorca, przyjaciela, przewodnika, ducha. Jak kończy się to poszukiwanie dowiemy się wkrótce w drugiej części ""Wyspy"".
Wstrząsający debiut powieściowy Kosińskiego, zawierający wątki autobiograficzne, to jedna z najgłośniejszych książek ostatniego półwiecza, która przyniosła autorowi sławę i uznanie. Utrzymana w konwencji surrealistycznej parabola ludzkiego losu, naturalistyczne studium barbarzyństwa i przemocy, wizja świata wynaturzonego przez wojnę.
Jules Barbey d'Aurevilly (ur. 1808 ? zm. 1889) to wielki skandalista doby romantyzmu, we Francji uchodzący do dziś za klasyka tej miary co Balzak czy Zola i równie jak oni poczytny. Barbey to jednak nie tylko dziecko swoich czasów, ale wielka osobowość czynnie wpływająca na kształtowanie się prądów i mód literackich epoki. Silnie oddziaływał na wyobraźnię późniejszych twórców. Echa jego wpływów pobrzmiewają wyraźnie w prozie Marcela Prousta i Henry'ego Jamesa. Wiele z jego dzieł zostało zekranizowanych.
O Oczarowanej (1854) sam Barbey d'Aurevilly pisał, że ?to Szekspir na mokradłach Contentin?. Naruszająca wszelkie tabu historia zakazanego romansu mężatki i księdza była dla autora pretekstem do drążenia istoty kondycji ludzkiej. Na przykładzie tej miłości ?[...] autor przekonuje, że tylko piekło jest w stanie wytłumaczyć istnienie nieba. Ale opisuje nam wyłącznie piekło, wieczne i bezlitosne, w którym samotny człowiek ma tylko jeden wybór: między buntem a niewolnictwem. Za wzór buntu służy mu dumna samotność, bunt i wreszcie upadek Szatana.? (ze wstępu Marka Dębowskiego)
Komplet trzech książek wybitnych argentyńskich poetów z Jorge Luis Borges na czele
Labirynty Nowa antologia
Autor: Jorge Luis Borges
Osoby i twórczości Jorge Luisa Borgesa (1899-1986) wielkiego argentyńskiego pisarza, jednego z najlepiej znanych w Polsce przedstawicieli boomu latynoamerykańskiego, Czytelnikowi przedstawiać nie trzeba. Wywierając olbrzymi wpływ na kształt całej literatury światowej Borges pozostawał jednocześnie wierny swemu wewnętrznemu przekonaniu o „inności” znaczeń, wobec których człowiek czuje się bezradny. Labirynty. Nowa antologia to wędrówka po świecie Borgesa, w którym przenikają się wzajemnie sacrum i profanum, rzeczywiste i nierzeczywiste, proste i najbardziej złożone w labiryncie codziennego życia, emocji, poznawania i zamyślenia. To nowa próba odczytania świata, który, aczkolwiek dobrze nam znany, pozostaje tajemniczy i nieodgadniony.
Cienie w mroku pamięci
Autor: Olga Orozco
Długo zastanawialiśmy się, czy przedstawiany Czytelnikom wybór wierszy Olgi Orozco poprzedzać wstępem. Czytanie Orozco jest bowiem podróżą na tyle fascynującą samą w sobie, co niebezpieczną i pełną przygód niespodziewanych, pobudzających krążenie krwi znacznie lepiej, niż filiżanka kawy, yerba mate czy kieliszek przedniego wina. Odkrywanie krajobrazów, które stanowią osnowę twórczości Olgi, zapuszczanie się w labirynty rzeczywistości i nierzeczywistości, bez świecy i nici Ariadny, poznawanie najbardziej intymnych zakątków człowieczej duszy, pamięci i serca sprawiają, iż każde słowo wstępu, w mniejszym czy większym stopniu, stać się może słowem prowadzącym na manowce, słowem, którego znaczenie zmieni (odmieni?) słowo wiersza, słowem, kierującym uwagę Czytelnika ku najbardziej istotnemu z pytań: czym jest poezja Olgi Orozco? Są jednakże powody ku temu, aby słów kilka tytułem wstępu napisać. Jednym z nich jest długotrwała przyjaźń poetki z Alejandrą Pizarnik, inną z wielkich kobiet literatury argentyńskiej, której twórczość przedstawiliśmy Czytelnikom w wyborze jej wierszy. Przyjaźń ta odcisnęła trwały ślad w życiu osobistym i poetyckiej twórczości obu tych kobiet. Można odnieść wrażenie, że ich poetyki uzupełniają się w drapieżnej rywalizacji i dążeniu do odkrywania znaczenia rzeczywistości i nierzeczywistości. Kolejnym powodem powstania tego wprowadzenia jest świadomość, iż labirynt poetycki Olgi Orozco wymaga delikatnego wprowadzenia w materię żywą, bolesną, przeszywającą dreszczem odkrywania prawdy o człowieku, świecie, w którym żyje oraz świecie, którego instynktownie pożąda, pragnie i nienawidzi.
Pragnienie szaleństwa
Poezja i proza
Autor: Alejandra Pizarnik
Alejandra Pizarnik (1936-1972) to jedna z najciekawszych i najbardziej oryginalnych przedstawicielek latynoamerykańskiego surrealizmu. Argentynka, obywatelka świata, w swej twórczości odsłania najbardziej intymne momenty życia pełnego osamotnienia, walczących ze sobą emocji oraz pragnień zrozumienia i poznania. Przedstawiana antologia twórczości pisarki to pasjonująca wędrówka po tajemniczym ogrodzie, w którym w każdym miejscu czai się ciemność i tajemne przejście do następnego ogrodu; lecz w tym drugim ogrodzie nie czeka na nas Alicja, a my musimy rozpocząć kolejną wędrówkę zadając sobie pytanie o sens i znaczenie śmierci, a nie życia.
Czytam opowieści klasztorne Tadeusza Chabrowskiego ... z nieskrywaną fascynacją z przejęciem. To jasne że chodzi najpierw w tym najgłębszym zainteresowaniu o tajemnicę jakiej głodny jest zawsze człowiek świecki nie przynależny siłą rzeczy do żadnego zakonu zanurzony w powszedniość swego życia. O pytanie zatem co naprawdę jest za tym murem . Tam bowiem - domniemuje człowiek z ulicy - jest istnienie całkiem osobne całkiem odrębne od mojego drastycznie różne w swym nieznanym i wzniosłym porządku wymagające szczególnej inicjacji i absolutnej rezygnacji z dobrze wiadomego mi kształtu. Oddane zupełnie sacrum nie banałowi pospolitej mej egzystencji. ... Idzie więc nade wszystko o to co naprawdę realne nie zaś o karby oficjalnych ustanowień. Idzie o rzeczywistą egzystencję w jej wymiarze duchowym psychicznym intelektualnym obyczajowym. O faktyczną wiarę i faktyczną socjologię wspólnoty zakonnej i o bycie w niej osoby. Tej oto osoby. Osoby z całym jej wyjątkowym przecież doświadczeniem i szczególną psychiką z jej niepowtarzalnymi potrzebami religijnymi emocjonalnymi cielesnymi. Czy klasztorna tedy reguła i zakonna mistyka odsyłają wniwecz i w niepamięć to wszystko Czy coś z tego zostaje A jeśli tak to co I jak się mają te ogólne zasady i wzorce starające się uformować konkretnego człowieka w figurę nader uniwersalną - w zakonnika czy mnicha - do tego właśnie co w nim najgłębiej osobiste niepowtarzalne co jego tylko Jakie dramaty duszy jakie dramaty ciała to buduje I jakie konflikty - te wewnętrzne i te zbiorowe których nie brak przecież w każdej wspólnocie nawet najbardziej rygorystycznie uporządkowanej i ściśle hierarchicznej I co zrobić wówczas kiedy niebo staje w płomieniach Bo przecież musi stawać w nich wtedy kiedy mamy w sobie wiarę prawdziwą. Kryzys wiary oraz zwątpienie należą wszakże do jej natury jeśli ma być ona czymś niekłamanym czymś autentycznym. fragm. Posłowia prof. nadzw. dr hab. Zbigniew Mikołejko
Bohaterami tej pasjonującej powieści są filozof Friedrich Nietzsche i słynny wiedeński lekarz Josef Breuer. Ci dwaj wielcy ludzie spotykają się w 1882 roku w Wiedniu w niecodziennych okolicznościach. Nietzsche jest ciężko chory i pogrążony w rozpaczy. Nad życiem Breuera coraz bardziej zaczyna ciążyć fascynacja pacjentką, Anną O., którą uwolnił od objawów histerii. Czy będą potrafili uleczyć siebie nawzajem? Ich rozmowy służą Yalomowi do przedstawienia w niezwykły sposób zarówno filozofii Nietzschego, podstaw psychoanalizy, jak i rozważań dotyczących kwestii egzystencjalnych: sensu życia, śmierci, miłości, wolności.
Autor ? znakomity znawca psychoterapii grupowej i utalentowany pisarz ? wprowadza nas w terapeutyczny mikrokosmos złożonych relacji międzyludzkich. Bohaterami najnowszej powieści Irvina D. Yaloma są doświadczony psychoterapeuta Julius Hertzfeld, kilkoro jego pacjentów oraz... dziewiętnastowieczny niemiecki filozof Arthur Schopenhauer. W niewielkiej grupie terapeutycznej splatają się losy ludzi, których wydaje się tak wiele dzielić ? poziom wykształcenia, doświadczenia życiowe, problemy. Mamy wyjątkową okazję, by nie będąc uczestnikami terapii grupowej, poznać tajemnice przebiegu sesji. Poznajemy także prawdziwą historię życia Arthura Schopenhauera, którego filozofia przenika do prowadzonej przez Juliusa grupy.
o wyjątkowa i fascynująca książka. Irvin D. Yalom podjął się niezwykłego zadania literackiego, psychologicznego i egzystencjalnego. Losy i twórczość żydowskiego filozofa Barucha Spinozy, żyjącego w Holandii w XVII wieku, związał z losami Alfreda Rosenberga, twórcy rasistowskich i skrajnie antysemickich teorii narodowego socjalizmu, skazanego na śmierć w 1946 roku w Norymberdze. Poznajemy wewnętrzny świat tych dwu osób o krańcowo odmiennych postawach i orientacji życiowej, uwikłanych w burzliwe relacje z otoczeniem.
Rosenberg od wczesnych lat obsesyjnie nienawidzi Żydów, głosi wyższość rasy aryjskiej i robi karierę w nazistowskim państwie. Jest zafascynowany twórczością Spinozy, ale nie może pogodzić się z faktem, że był on Żydem. Zmagając się z depresją i obsesyjnymi myślami, spotyka się z psychiatrą - psychoanalitykiem, który próbuje prowadzić z nim psychoterapię.
Przejmująca niczym biblijna przypowieść historia dwóch braci tkwiących w odwiecznym śmiertelnym uścisku. To proza męska, ostra, wyrazista, a jednocześnie wyrafinowana w idealnie prostej formie. Z realiami szwedzkiej prowincji Lindgren postępuje tak jak tragicy greccy w z mitem - czyni z nich historię archetypiczną, podejmując w ten sposób dyskurs o kondycji ludzkiej.
Nominowany do Nagrody Bookera bestseller Atlas Chmur Davida Mitchella to również jedna ze Stu Książek Dekady według wpływowych brytyjskich krytyków literackich Richarda Madeleya i Judy Finnigan. Teraz na jego podstawie powstał głośny film, w którym kreacje stworzyła plejada gwiazd: Tom Hanks, Halle Berry, Susan Sarandon, Jim Sturgess, Ben Whishaw, Jim Broadbent i Hugh Grant.
Pasażer statku, z utęsknieniem wyglądający końca podróży przez Pacyfik w 1850 roku; wydziedziczony kompozytor, usiłujący oszustwem zarobić na chleb w Belgii lat międzywojennych; dziennikarka-idealistka w Kalifornii rządzonej przez gubernatora Reagana; wydawca książek, uciekający przed gangsterami, którym jest winien pieniądze; genetycznie modyfikowana usługująca z restauracji, w oczekiwaniu na wykonanie wyroku śmierci; i Zachariasz, chłopak z wysp Pacyfiku, który przygląda się, jak dogasa światło nauki i cywilizacji - narratorzy Atlasu Chmur słyszą nawzajem swoje echa poprzez meandry dziejów, co odmienia ich los zarówno w błahym, jak i w doniosłym wymiarze.
W tej niezwykłej powieści David Mitchell znosi granice języka, gatunku literackiego i czasu, proponując zadumę nad właściwą ludzkości żądzą władzy i niebezpiecznym kierunkiem, w którym w pogoni za władzą zmierzamy.
Maria, młoda dziewczyna z brazylijskiej prowincji, wyrusza w daleką podróż. Jednak świat jest inny, niż sobie wyobrażała. Gorzkie doświadczenia sprawiają, że zostaje prostytutką. Decyduje się na życie bez miłości i wpada w pułapkę, z której wybawić może właśnie miłość.
Bolano stworzył ostateczne zwieńczenie swojej niesłychanej pisarskiej ambicji, ale zarazem wyznaczył nowe granice tego, co można zawrzeć w formie powieści w naszym coraz bardziej przerażającym post-narodowym świecie. Jonathan Lethem, ?New York Times Book Review?
Pisząc 2666, Bolano zapewne zdawał sobie sprawę, że umiera. Dlatego warto czytać tę książkę jak testament pisarza, który zna swoją wartość i wie, co ma do przekazania światu. Ale jako mistrz niedopowiedzenia i otwartych zakończeń nie komunikuje tego wprost. Musimy sami zrozumieć, jaka ukryta logika łączy badacza nieeuklidesowej geometrii, na poły mitycznego niemieckiego pisarza i okrutne morderstwa kobiet na pograniczu meksykańsko-amerykańskim.
Czworo młodych literaturoznawców: Jean Claude?a Pelletiera (z Francji), Piera Moriniego (z Włoch), Manuela Espinozę (z Hiszpanii) i Liz Norton (z Anglii) łączy przyjaźń oraz fascynacja dziełem Benna von Archimboldiego, którego literacka sława jest równie wielka jak tajemnica otaczająca jego osobę: należy on do gatunku pisarzy zaginionych, których nikt go nigdy nie widział. Na wieść o tym, że Archimboldi podobno przebywa w Meksyku, krytycy postanawiają wyruszyć na jego poszukiwanie. Tam, w Santa Teresa (zwierciadlane odbicie Ciudad Juarez okrytego niechlubną sławą ?miasta-mordercy kobiet?) dowiadują się o niekończącej się serii okrutnych zabójstw kobiet, gwałconych, torturowanych, których ciała są porzucane następnie na pustyni i miejskich wysypiskach, zbrodni z którymi policja i władze nie mogą albo nie chcą się uporać. To właśnie Santa Teresa, jak również postać zaginionego pisarza są klamrami spinającymi w nierozerwalną całość pięć części powieści, które mogą być czytane jako odrębne historie.
W wydanym pośmiertnie 2666, znajdziemy wszystko, co najbardziej charakterystyczne dla Bolano - otwarte zakończenia, niedopowiedzenie, szkatułkowy i meandryczny sposób snucia opowieści, polifoniczną narrację wchłaniającą i mieszająca rozmaite głosy, przeróżne rejestry czasem pozornie niemożliwe do pogodzenia - wszystko, co, cytując Susan Sontag, uczyniło z niego ?najważniejszego i najbardziej podziwianego powieściopisarza języka hiszpańskiego jego pokolenia?. Jeden z bohaterów powieści, kupując leki dla córki, wdaje się, jak to bywa u Bolano, w literacką dyskusję z aptekarzem, a potem zastanawia się: ?Jakiż to smutny paradoks, pomyślał Amalfitano. Już nawet oświeceni farmaceuci nie mają odwagi sięgnąć po wielkie dzieła, niedoskonałe, gwałtowne, te, które torują drogę w nieznane. Wybierają doskonałe wprawki wielkich mistrzów. Chcą widzieć wielkich mistrzów podczas szermierczych sesji treningowych, ale nie obchodzą ich prawdziwe batalie, gdzie wielcy mistrzowie walczą z tym czymś, z tym czymś co przeraża nas wszystkich, tym czymś, co nas paraliżuje i bierze na rogi, i jest krew, i śmiertelne rany, i smród?.
2666 jest właśnie taką właśnie książką ? gwałtowną, niedoskonałą, torującą drogę w nieznane, prawdziwą i ostatnią batalią Bolano z tak doniosłymi tematami jak zło i szaleństwo, miłość i śmierć.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
