Ekskluzywne wydanie kolekcjonerskie kultowej powieści George?a Orwella ilustrowane gwaszami Iwana Kulika. George Orwell, właśc. Eric Arthur Blair (1903?1950), angielski powieściopisarz, eseista I publicysta. Największy rozgłos przyniosły mu powieści Folwark Zwierzęcy i Rok 1984. W Polsce ponadto ukazały się: Córka proboszcza, Wiwat aspidistra!, Brak tchu, Birmańskie dni oraz felietonów i esejów I ślepy by dostrzegł. Orwell pisał: ?Folwark zwierzęcy miał być przede wszystkim satyrą na rewolucję rosyjską. Jednak, jak podkreślam, przesłanie utworu jest szersze: chciałem wyrazić w nim myśl, iż ów szczególny rodzaj rewolucji (gwałtowna rewolucja oparta na konspiracji, z motorem napędowym w postaci nieświadomie żądnych władzy osób) może doprowadzić jedynie do zmiany władców. Mój morał brzmi tak oto: rewolucje mogą przynieść radykalną poprawę, gdy masy będą czujne i będą wiedzieć, jak pozbyć się swych przywódców, gdy tamci zrobią, co do nich należy. [...] Nie można robić rewolucji, jeśli nie robi się jej dla siebie; nie ma czegoś takiego jak dobrotliwa dyktatura?. Iwan Kulik urodził się w 1959 r. na Ukrainie. Malarz, ilustrator, grafik. Od 1990 roku mieszka w Polsce. Stworzył cykle ilustracji do Mistrza i Małgorzaty Bułhakowa (MUZA 2004) oraz Folwarku zwierzęcego Orwella. Jego obrazy olejne oraz gwasze znajdują się w rękach prywatnych kolekcjonerów na całym świecie. Ostatnio zajmuje się także pisaniem.

Księga o Niewidzialnym to zbiorowe wydanie najpiękniejszych przypowieści Erica-Emmanuela Schmitta - Oskara i Pani Róży, Pana Ibrahima i kwiatów Koranu, Dziecka Noego, Zapasów z życiem - zawierające ponadto publikowaną po raz pierwszy w Polsce buddyjską baśń Milarepa. To opowieści, które poruszają najczulsze struny ludzkiej wrażliwości i przypominają o prawdziwym sensie życia – Niewidzialnym, lecz możliwym do odkrycia.  

Kilka osób w podejrzanych okolicznościach otrzymuje intratne propozycje. Nie do końca wiedzą, co mają robić, nikt nie wie też, o co może naprawdę chodzić. Ale stany ich kont znacząco się zwiększają, a to jest przecież najważniejsze. Do czasu? Żądze, pragnienia, manipulacja, wewnętrzne konflikty i dramaty ? oto materia, z której utkany jest kryminał Aleksandra Wiernego. Powieść częstochowskiego prozaika to oryginalne połączenie tematyki kryminalnej z metafizyczną, każące zastanowić się nad tym, co tak naprawdę kieruje nami w życiu. Aleksander Wierny ? urodził się (w 1973 r.) i mieszka w Częstochowie. Absolwent filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim. Kiedyś ? dziennikarz prasowy i telewizyjny, reżyser i scenarzysta filmów promocyjnych, dziś ? urzędnik. Wydał Światło i Matkę mojego dziecka.

Szatan, miłość, historia. Jedna z największych powieści świata w klasycznym tłumaczeniu. Tej powieści Bułhakow poświęcił 12 lat życia. Zaczął ją pisać w 1928 r. ale po dwóch latach spalił rękopisy, uznając, że nie ma przed nim ? jako pisarzem ? przyszłości w Związku Sowieckim. Powrócił do pisania w 1931 r. Kończył książkę w strachu przed aresztowaniem, bo napisana przez niego na 60. urodziny Stalina roku sztuka ?Batumi? nie spodobała się jubilatowi. Gniew dyktatora sprawił, że pisarz się rozchorował i przestał wychodzić z domu. Jego ostatnie dni opisała żona Jelena. Jej zapiski, po raz pierwszy publikowane w Polsce, dodajemy do tego wydania ?Mistrza i Małgorzaty?. Powieść ukazała się niemal 30 lat po śmierci pisarza ? w okrojonej przez cenzurę formie ? i stała się sensacją. Pierwsze polskie wydanie zniknęło z księgarń w ciągu jednego dnia. W obecnej, pełnej edycji zaznaczono miejsca w których ingerowała władza. ?Mistrz i Małgorzata? należy do kanonu powieści XX wieku. Trudno sobie bez niej wyobrazić współczesną kulturę. Zaś fraza ?rękopisy nie płoną? weszła do języka potocznego ? dziś wiemy, że słowo potrafi być nieśmiertelne, a wybitna twórczość przetrwa największe kataklizmy.

Książka Joanny Pettersson to zbiór opowieści, które łączy kilku bohaterów, podpatrywanych w gąszczu wydarzeń ? mniej lub bardziej historycznych ? przełomu XVIII i XIX wieku. Widzimy ich w sytuacjach, w których próbują wygrać z losem parę chwil zwykłego, codziennego szczęścia. Łatwo nie będzie, wszak przeciwnikiem w tej grze jest to samo przeznaczenie, które stworzyło miłość bez happy endu, wojnę bez glorii i chwały, okrucieństwo i podłość ? o tym wszystkim też jest ta książka, wykorzystująca elementy oświeceniowej historii filozoficzno-podróżniczej na kształt Kandyda, klasycznej powieści przygodowej, romantycznej opowieści grozy i subtelnego romansu. Sięganie do epickiej tradycji objawia się też nawiązaniami intertekstualnymi i sięganiem obfitą garścią po niemalże zapomniane już tytuły, które współtworzą fabułę. Preferencje literackie autorki ujawniają się nie tylko w zręcznym żonglowaniu gatunkowymi matrycami, ale też w narracyjnej swawoli. Widzimy te same historie z perspektywy różnych bohaterów i spisane różnymi literackimi językami ? pierwszoosobowy narrator bywa tutaj i bezpośrednim obserwatorem wydarzeń, i podmiotem pisanego z dystansu pamiętnika, a nawet naiwną autorką dziewczęcego sztambucha. Najważniejsze jednak, że w każdej z tych potyczek z literacką materią ocalone zostaje to, co dla opowieści najważniejsze ? prawda o nietuzinkowym bohaterze, którego przeżycia i przemyślenia zmuszają do śmiechu i do płaczu, pozwalają tęsknić za mądrzejszym i pełniejszym życiem i cieszyć się chwilą obecną. Z recenzji poprzednich książek: Bardzo dobrze zapowiadająca się debiutantka. Charakteryzuje ją klasyczny styl, bogata narracja, osadzenie w bliżej nieokreślonej przeszłości, świat legend i baśni. www.lubimyczytac.pl "Witraż z Jednorożcem" Joanny Pettersson to cudowna podróż przez kolorowy świat, pełna niespodzianek, chwytająca za serce i odświeżająca duszę. Zaskakujące przygody bohaterów i ich uczucia to ich życie ukazane od poetyki kulinariów poprzez głębię uczuć i ingerencję opiekunów z zaświatów. Barwna, tajemnicza i piękna niczym witraż powieść. Gorąco polecam zanurzenie się w ten zachwycający świat. Wiesława Zielińska-Dybowska Wcześniejsze publikacje: - "Opowieści z Nordponte" - "Witraż z jednorożcem" O Autorce: Ukrywająca się pod pseudonimem profesor filologii szwedzkiej. Mieszka w Norwegii, ale czuje się Polką i regularnie bywa w kraju. PATRONI: magazyn "Kontury" Krytycznym Okiem Coolturka.com.pl

Chłopiec Santiago, wyrusza ze swych rodzinnych stron w Hiszpanii na egipską pustynię, by odnaleźć ukryty w piramidach skarb. Na swej drodze spotyka cygankę, człowieka, który nazywa siebie królem i alchemika - to oni inspirują Santiago do dalszej wędrówki. Ta podróż prowadzi pasterza do odkrycia skarbu, który drzemie w nim samym.

Pisarstwo Baczewskiego jest pełne paradoksów. Zdaje się bezceremonialne, dosadne, ale jednocześnie — w tych samych utworach — zdradza imponującą erudycję autora. Baczewski jest, czy też chce być, dziedzicem klasycznych i nowoczesnych arcypoetów, a przy tym występuje jako dziecko swych czasów, w których doszło do spektakularnej dewaluacji humanistycznej i artystowskiej tradycji. Baczewski zmaga się w swojej książce z dziedzictwem racjonalnej, spekulatywnej, dialektycznej filozofii, zestawia ją z narracyjną logiką bajki, wykoślawia i doprowadza do absurdu, ujawnia jej (filozofii) konwencjonalność, ale też…poetycki walor. Bo też porażki filozofii (jej ograniczenia albo jej szaleństwa) okazują się wygraną literatury. =Krzysztof Uniłowski

Ile osób na ziemi może pochwalić się tym, że kiedyś było człowiekiem, a teraz jest Archaniołem na usługach Ojca? Dla Tyraela życie nie jest łatwe. W końcu jego praca to walka ze złem. Ale przez to, że kiedyś był człowiekiem i ma jak każdy człowiek wątpliwości, popadł w alkoholizm. Dręczą go wyrzuty sumienia, gniew, żal i wspomnienia, które się niemalże zatarły. Wszystko komplikuje się jeszcze bardziej, gdy dostaje nowe zlecenie. Wraz z piątką pozostałych Archaniołów ma za zadanie zniszczyć raz na zawsze Tytanów, biblijnych dzieci ludzi i Aniołów. Zadanie wydaje się łatwe, ale tylko dlatego, że Tyrael pozostaje ślepy i głuchy na świat, mimo tego iż ten właśnie wali mu się na głowę... Tyrael to powieść poruszająca tematy ważne dla każdego człowieka. Dobro, zło i granice między nimi. Tutaj Archaniołowie nie są do końca dobrzy, a Demony nie są do końca złe. Autor zadaje fundamentalne pytanie o motywy ludzkich działań i o to, jak daleko jesteśmy w stanie się posunąć, aby osiągnąć cel. Marek Olbrich, urodzony w 1993 roku, absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Rudzie Śląskiej. Tyrael jest jego debiutem literackim, który zaczął tworzyć, mając 16 lat. Prywatnie jest spokojną, miłą osobą, zapalonym czytelnikiem fantasy, oddanym słuchaczem polskiego rapu oraz wiernym graczem Blizzarda.

Maria, młoda dziewczyna z brazylijskiej prowincji, wyrusza w daleką podróż. Jednak świat jest inny niż sobie wyobrażała. Gorzkie doświadczenia sprawiają, że zostaje prostytutką. Decyduje się na życie bez miłości i wpada w pułapkę, z której wybawić może właśnie miłość. "Jedenaście minut" to współczesna baśń dla dorosłych, przypowieść o seksie, miłości i przeznaczeniu, które sprawia, że kręte ścieżki naszego losu mogą nieoczekiwanie poprowadzić nas ku szczęściu, choć dawno przestaliśmy w nie wierzyć. "Jedenaście minut" to zarazem głębokie studium o naszej seksualności, o jej sacrum i profanum, o tak ważnej strefie naszego życia, a zarazem tak zakłamanej. To powieść, która nie pozwala na obojętność i budzi nadzieję, że spotkanie z drugim człowiekiem może być najważniejszym doświadczeniem naszego życia. Czyta: Anna Zawiślak

Utrzymana w formie wywiadu rzeki biografia niejakiego Ranta, małomiasteczkowego odmieńca, który wykorzystuje w niecodzienny, perwersyjny sposób swoje wyczulone zmysły smaku i węchu. Z powodu tych dziwactw zostaje przekupiony i zmuszony do przeniesienia się do większego miasta, gdzie za dnia jest deratyzatorem, a nocą uczestnikiem "party crashingu" - gry, której celem jest taranowanie swoim autem innych samochodów. A wszystko po to, by wydarzyło się w końcu coś godnego uwagi, by czas na chwilę stanął w miejscu.

21 grudnia 2012 roku kończy się kalendarz Majów, w czym wielu widzi znak końca świata. Ale czy rzeczywiście mają rację? Może to tylko symboliczna data końca starego świata i początku nowej epoki, epoki prawdziwej duchowości… W Dwunastym Wtajemniczeniu, długo oczekiwanej najnowszej książce autora światowych bestsellerów Dziesiąte Wtajemniczenie i Niebiańska Przepowiednia, odbywamy wraz z bohaterami niezwykłą duchową podróż, której zwieńczeniem ma być przemiana całej ludzkości. Do znanego z poprzednich książek Redfielda narratora zgłasza się jego przyjaciel Wil, który odnalazł fragment nieznanego wcześniej nikomu manuskryptu. Ten starożytny dokument opisuje tajemniczą duchowość, która niezauważenie ujawni się w drugiej dekadzie dwudziestego pierwszego wieku. Nikt nie zna całości manuskryptu, w różnych regionach świata ujawniają się jedynie jego fragmenty. Aby zrozumieć w pełni jego znaczenie dla ludzkości, Wil i jego towarzysz rozpoczynają poszukiwania brakujących części. Kiedy zrozumieją siłę, jaką daje Synchroniczność i wagę kolejnych informacji zawartych w manuskrypcie, na drodze stają im religijni ekstremiści i agenci tajnych organizacji, którzy chcą poznać tajemnice ukryte w dokumencie dla swych własnych celów. Odkryłem, że Dwunaste Wtajemniczenie nie było tylko teorią. To był nowy poziom istnienia, który mógł być odkryty i przeżyty przez ludzi różnych kultur i religii. Jeśli świadomość obecności Najwyższego będzie nam towarzyszyła przez cały czas, a pozostaniemy czujni i gotowi na poświęcenie, to świat stanie się lepszy. Wiedziałem, że prawdziwym problemem w utrzymaniu świadomości jest powszechne przywiązanie do materializmu. Słyszymy ze wszystkich stron, że świat jest zły i bezwzględny, a kierowanie się w życiu zasadami duchowymi prawie niemożliwe. Jest to prawda, ale tylko wtedy, kiedy myślimy, że nikt nas nie rozumie i jesteśmy samotni we wszechświecie. Ale tak nie jest. Możemy pozostać w ustawieniu i udowodnić, że żyjemy po to, aby zmienić otaczający nas świat. Dwa dni później, kiedy przybyłem do Sedony, natychmiast udałem się na lotnisko Vortex, wspiąłem się na skały, aby popatrzeć na zachód słońca. Nie byłem sam. Siadłem prawie na samym szczycie i zamknąłem oczy, czując ciepło promieni słonecznych na swojej twarzy. Nagle ktoś usiadł obok mnie. Obejrzałem się i zobaczyłem uśmiechniętą twarz Tommyego.Spis Treści Dwunaste wtajemniczenie Podziękowania 9 Podtrzymywanie synchroniczności Świadoma rozmowa 38 Wkroczenie w ustawienie 70 Ideologia rozpoznawania 99 Boskie połączenie 123 Wielkie zlecenie 144 Sztuka nastawienia się 172 Zgodność intencji 193 Otwarcie na spostrzeżenie 218 Co wiedzą niebiosa 242 Wzrost wpływu 266 Powrót 287 Zakończenie 304

Fabuła książki osnuta na prawdziwych zdarzeniach, które mogły zaistnieć, wpleciona jest w historię hermetyzmu znalezioną w zapiskach bohatera książki, przeżywaną i dyskutowaną przez jego rodzinę i przyjaciół. Dyskutantami są ludzie wykształceni o najrozmaitszych poglądach i różnych zawodach.

Zamieszkującego stary jacht Fabera odwiedza dziewczyna zjawa. Spotkanie staje się pretekstem do uruchomienia machiny wspomnień. Są w nich obrazy przedwojennej Gdyni, pierwsza fizyczna fascynacja bohatera, obóz koncentracyjny, największa miłość oraz inne epizody z jego życia. Pewnego dnia gość ujawnia swą cielesną postać. Między bohaterami rodzi się uczucie... Faber to nietypowa powieść o konstrukcji szufladkowej, która wymaga od Czytelnika pewnej koncentracji. Tekst został napisany z pomysłem i konsekwentnie zrealizowany. Na skutek celowego mieszania miejsc, czasu, a nawet gatunków, uzyskano tajemniczy, rozchwiany i piękny klimat, podobny do tego z najlepszych utworów latynoamerykańskich. Obecność głównego bohatera w zasadzie w tle pozwala łączyć odległe zdarzenia w jedno ujęcie pamięciowe. Marek Wawrzkiewicz Prezes Związku Literatów Polskich

Tam, skąd pochodzi Ottó Tolnai, ludzie mają niebywały dar snucia opowieści. Tolnai wyspecjalizował się w ariach. Największą z nich jest Poeta ze smalcu. Opowiada w niej autor o rodzinie i przyjaciołach, o swojej twórczości i fascynacjach, o literaturze, sztuce i historii, o miastach i miasteczkach, o morzu, o wojnie. O wszystkim. Przybiera ona formę radiowego wywiadu, ale w rzeczywistości jest mówioną powieścią. A także esejem o sztuce, szkicem o literaturze, powieścią łotrzykowską, poezją, baśnią, lirycznym reportażem i dokumentem. Połamaną po wielekroć, rozsadzaną dygresjami wyprawą na Bałkany. Do świata północnej Baczki, który Tolnai od lat opisuje w wielkim polifonicznym dziele, zajmując się bezużytecznymi przedmiotami, nieważnymi ludźmi i osobliwymi dziełami sztuki. Całe stronice oddając dziwakom albo najmniejszemu podwórku świata. Nieustannie dowodząc, że to, co brzydkie, jest piękne, to, co błahe, jest ważne, to, co szare, jest barwne, że nic jest wszystkim, a detal ? całym światem. Jest bowiem ?kustoszem dupereli?. Ottó Tolnai (ur. 1940) ? poeta, prozaik, eseista, dramatopisarz; najwybitniejszy współczesny pisarz mniejszości węgierskiej w Wojwodinie. Laureat wielu nagród. W 2004 roku opublikował Poetę ze smalcu, osobliwą, monumentalną wywiado-esejo-powieść, za którą otrzymał Węgierską Nagrodę Literacką i dzięki której wszedł do szerszego literackiego obiegu. Poeta ze smalcu stanowi zwieńczenie form artystycznych, które uprawia Tolnai. To zapis wielkich monologów, literackich arii, dygresyjnych wywiadów, gdzie odpowiedzi jedynie luźno nawiązują do pytań, biegną swoim własnym nieprzewidywalnym torem.

Twoja święta ścieżka prowadząca przez pradawne nauki o Siostrzeństwie do odkrycia darów, zdolności i talentów kobiecego pierwiastka W obecnych czasach przemian na Ziemi istnieje wielka potrzeba sięgnięcia do korzeni, do mądrości przodków, do czegoś stabilnego. Jamie Sams pobierała edukacji u Starszyzny różnych Narodów Rdzennych mieszkańców Ameryki. Swoje wieloletnie wiedzę praktyczną przekazała w formie książki., która ma możliwość stać się towarzyszką życia, przewodniczką uzdrowienia i rozwoju osobistego. Wypełniona jest mądrością i naukami, które poprzez setki pokoleń przekazywane zostały w tradycji ustnej. W piękny, poetycki sposób Jamie Sams mówi o głównych prawdach, dotyczących naszej ludzkiej natury. Posługuje się Opowieściami, ażeby nauczać i przekazywać edukację – tak jak robili to w dawnej Europie skaldowie, minstrele, lirnicy, bardowie i bardy, rybałci lub też gawędziarki i bajarki – snując opowieści i śpiewając ballady czy pieśni o zwykłych ludziach, o bohaterach i wielkich czynach, o ludzkim losie i wartościach ludzkiego życia; pomagały i pomagali w ten sposób ludziom radzić sobie z codziennymi wyzwaniami i trudnymi doświadczeniami życiowymi tak, aby mogli zachować wiarę i pozostać istotami ludzkimi z otwartym sercem, wrażliwą, współczującą i radosną. Te opowieści uczą, jak odzyskać poczucie prywatnej wartości, uzdrowić wszelkie emocjonalne zranienia i jak szanować i kochać samą siebie czy samego siebie. Dowiadujemy się, że nie posiada „człowieka idealnego” – wszyscy jesteśmy ludźmi i jako ludzie popełniamy błędy, które pomagają nam się rozwijać i stawać takimi, jakimi chcemy lub marzymy, by być. Nie posiada również „człowieka uniwersalnego”, jednego wzorca. Każda istota ludzka jest niepowtarzalna i unikalna, i o ile już chcemy się porównywać, to wyłącznie z swoją wizją siebie zypełnej, zrealizowanej czy siebie pełnego, zrealizowanego. 13 Pierwotnych Matek Klanowych to książka lecząca duszę, gdyż słowa, które czytamy, i obrazki, które one w nas wywołują, docierają prosto w głąb naszej istoty, karmiąc duszę spragnioną poezji, piękna, kreatywności, miłości i świętości – siebie i świata, który nas otacza i przenika. Tanna Jakubowicz-Mount o książce 13 Pierwotnych Matek Klanowych “Cudowna Książka, która przychodzi jako przewodnik na gorący czas przełomu. Jej przesłanie pokazuje nam drogę wyjścia ze świata podziału, lęku i samotności poprzez połączenie naszej duchowej istoty z twórczym źródłem życia. To jest droga powrotu do Mieszkania Miłości, Jedności i Pokoju. Jamie Sams jest mi wyjątkowo bliska poprzez powinowactwo z jedną z moich największych nauczycielek, Babcią Twylah Nitsch (1913-2007), przewodniczką duchową narodu Seneka i Klanu Wilka. Senekowie uznawani są za filozofów i proroków Konfederacji Irokezów. Obie nauczycielki prezentują edukacji mędrców o Wielkiej Tajemnicy – Swennio, duchowej energii, która mocą miłości tworzy wszelkie istnienie. Obie rozumieją głęboko, że aktualnie, kiedy życie na świata jest zagrożone, wymaganie nam wielkiej mocy bezwarunkowej miłości, która uzdrawia i spaja nas z całkowitym Wszechświatem. Dlatego autorka mówi nam o potrzebie połączenia mojej duchowej esencji, zwanej Orendą, z Wiecznym Płomieniem Miłości całego Stworzenia. Ile przedstawicielek Kobiecej Starszyzny, Jamie Sams jest świadoma, że to kobiety Globu uzdrawiają świat, i dlatego adresuje wiedzy 13 Klanowych Matek do kobiet, które dzięki głębokiej pracy nad sobą umieją wspierać życie na Globu. Chodzi tutaj o sprzyjanie duchowej zmodyfikowaniu ludzi, o przebudzenie się do świadomości Całości, do współistnienia w harmonijny sposób ze wszystkim, co żyje. Dla mnie indywidualnie i dla wielu kobiet nauki Klanowych Matek przekazują drogę docierania do najgłębszych pokładów siebie po to, ażeby spotkać siebie prawdziwą i aby stawać się w pełni dojrzałą, świadomą kobietą. Znajduję tutaj odpowiedź na moje najbardziej palące pytanie: „Co ja, co my możemy zrobić, aby ludzie przestali zwracać własną energię przeciwko życiu na Globu?” Nauczycielki mówią: „Mamunia Ziemia pozostanie zagrożona, dopóki nie zmienimy siebie od wewnątrz. My, kobiety Kuli ziemskiej, musimy poznać przekazane nam dziedzictwo, abyśmy mogły uzdrowić siebie, zanim zaczniemy uzdrawiać innych”. Jest to bezsporne dla mnie, dla naszej Siostry z Kręgu Starszyzny, Marii Eli Lewańskiej – tłumaczki tej pięknej książki – i dla kobiet, z którymi pracujemy. Kilka z nas jest zranionymi uzdrowicielkami. Musiałyśmy przejść przez swoją sferę cienia, zmagając się z przemocą, upokorzeniem, wstydem, poczuciem winy, strachu i złości. Ale jeżeli już będziemy czerpać z cierpienia, zranienia i upokorzenia, staniemy się wojowniczkami cienia, które przyczyniają się do zwiększenia lęku i napięcia w świecie. Dlatego najpierw mierzymy się z własnymi „demonami”, ażeby uwolnić się od strachu i nienawiści, oczyścić i rozbroić serca z wielu warstw krzywdy, bólu, wrogości i oddzielenia. Przetwarzamy energię cienia w sferę światła. Odkrywamy naszą medicine, jak rdzenni Amerykanie nazywają moc uzdrawiania. Przechodząc przez transformację Koła Uzdrawiającej Mocy, leczymy i otwieramy doprawdy własne ciało, umysł i duszę. „Stajemy się płodnymi, dającymi życie Matkami Twórczej Mocy”. Dopiero wtedy możemy zająć się leczeniem innych i pobudzaniem ich do wewnętrznej przemiany. Nauki Klanowych Matek niosą przekaz o tym, jak rozpoznawać swoją prawdę i stawać w niej wobec świata wokół nas. W tym momencie, kiedy świat przechodzi przez dramatyczne doświadczenia kryzysu ekonomicznego, ekologicznego, humanitarnego i duchowego, ten przekaz jest szczególnie istotny. Nastał etap rozpadu starego systemu cywilizacyjnego, opartego na fałszywym micie oddzielenia człowieka od świata, który skutkuje bezmiarem spustoszeń. Duchowa rozłąka spowodowała ogromną pustkę, samotność, lęk i tęsknotę, które zaspokajane są przez nadmierną konsumpcję, pochłanianie zasobów świata. W poczuciu duchowej bezdomności człowiek zdobywał świat, niszcząc życie. W tej chwili zanurzeni jesteśmy w nurcie ewolucyjnym i inicjacyjnym, który niesie śmierć starego porządku i narodziny nowego ładu –pojednania człowieka z Całym Istnieniem. Ziemia wznosi się na wyższy poziom świadomości, a my wznosimy się wraz z nią. Jak mówi Jamie Sams: „To są ostanie dni Czwartego Świata Podzielenia”. Kiedy nauczymy się mówić prawdę z naszych uzdrowionych serc i łączyć nasze energie bezwarunkowej miłości w piękną sieć Siostrzeństwa, utorujemy Dzieciom świata drogę powrotu do Lokalu.”

Obsypana nagrodami, bestsellerowa powieść Olgi Tokarczuk w doskonałej interpretacji Mai Ostaszewskiej. ?Prawiek i inne czasy? jest jedną z najambitniejszych powieści, jakie powstały w ciągu ostatnich lat. Gdyby więc zasługi mierzyć ambicjami, byłaby ta powieść wielkim wydarzeniem. Ale książka Tokarczuk nie potrzebuje takiej miary. Broni się bowiem czym innym. Pięknem współodczuwania z naturą, umiejętnością znajdywania dramatyzmu w każdej szczelinie istnienia, frapującą refleksją egzystencjalną. Przemysław Czapliński Olga Tokarczuk otrzymała za Prawiek i inne czasy . Paszport ?Polityki? (1996), Nagrodę Fundacji im. Kościelskich (1997), nominację do Nagrody Literackiej ?Nike? i wygrała plebiscyt czytelników tej nagrody.

Osoby i twórczości Jorge Luisa Borgesa (1899-1986) wielkiego argentyńskiego pisarza, jednego z najlepiej znanych w Polsce przedstawicieli boomu latynoamerykańskiego, Czytelnikowi przedstawiać nie trzeba. Wywierając olbrzymi wpływ na kształt całej literatury światowej Borges pozostawał jednocześnie wierny swemu wewnętrznemu przekonaniu o ?inności? znaczeń, wobec których człowiek czuje się bezradny. Labirynty. Nowa antologia to wędrówka po świecie Borgesa, w którym przenikają się wzajemnie sacrum i profanum, rzeczywiste i nierzeczywiste, proste i najbardziej złożone w labiryncie codziennego życia, emocji, poznawania i zamyślenia. To nowa próba odczytania świata, który, aczkolwiek dobrze nam znany, pozostaje tajemniczy i nieodgadniony.

Książka świadomie nawiązuje do "Księgi dżungli" Kiplinga, a postać głównego bohatera do Mowgliego, chłopca wychowanego przez wilki. Akcja powieści rozgrywa się w miejskiej dżungli Moskwy i jej nędznych przedmieść, gdzie koczują bezdomni. Romoczka, czteroletni chłopiec, porzucony w opustoszałym domu przez matkę i wujka nie mogąc wytrzymać zimna i głodu, wychodzi na mroźne ulice, by znaleźć cokolwiek do jedzenia. Nikt nie interesuje się samotnym czterolatkiem, wałęsającym się po mieście. W końcu chłopiec przyłącza się do trzech psów i idzie za nimi do ich legowiska piwnicy pod opuszczonym, zrujnowanym kościołem, gdzie, jak na ludzkie dziecko, panowały straszliwe warunki. "Wychowany wśród psów" to wielowymiarowa powieść o naturze ludzkiej i zwierzęcej, o niewyraźnych granicach między tymi dwoma światami, o niepewnych wyznacznikach zwierzęcości i człowieczeństwa. Ukazuje specyficzny obraz moskiewskiego społeczeństwa, przy którym życie psiego stada wydaje się wzorem solidarności. Autorka wystrzega się wszakże taniego moralizowania. Wielką zaletą książki jest bogaty, wyrafinowany język, którym opisuje nieskomplikowane z pozoru życie bohaterów.

Steve Jobs (1955 – 2011), współzałożyciel Apple’a, wywarł olbrzymi wpływ na wielu ludzi, a jego życie otoczone jest aurą mitu. Jednak Jobs, postać dziś już niemal legendarna, nie osiągnął swojego sukcesu w pojedynkę - w dużej mierze zawdzięczał go współpracy z projektantami, inżynierami i myślicielami. Zen Steve’a Jobsa to historia znajomości tytułowego bohatera z jedną z takich osób - Kobunem Chino Otogawą.  

Nazywa się Lazarus i mieszka w świecie Lambda. Albo należałoby raczej powiedzieć: przebywa w świecie Lambda, choć z tego świata nie pochodzi. Jemu samemu, od kiedy przeżył coś, co go odmieniło, i to dosłownie, bardzo zależy na tym rozróżnieniu. Ale nigdy o tym nie mówi. Tylko ten jeden raz. To zbyt niebezpieczne. Jak zresztą każda prawda. Świat Lambda, o czym przekonani są jego mieszkańcy, to najlepszy ze światów. Nikt nie chce go opuszczać, dlatego tak niechętnie czeka się w nim na Zaproszenie do Podróży, będące w istocie biletem w jedną stronę. W nieznane. To krótkie opowiadanie, które proponuje Christine Voegel-Turenne, jest w pewnym sensie opowieścią paraboliczną, dotyczącą życia, śmierci, zaświatów... Została napisana, jak zwierza się autorka, aby oswoić życie i śmierć. Zresztą, bliskie to marzeniu Christine Voegel-Turenne, która chce pisać, by otwierać serca na radość życia. ?Nie słyszeliście o świecie Lambda? Jak to? To najlepszy ze światów! A przynajmniej każdy tutaj jest o tym przekonany. Świat Lambda otaczają wysokie góry, a środek krainy przecina wiele wąskich, słonowodnych rzeczek, które nazywa się tutaj Łzami. To z ich powodu świat Lambda nazywany również bywa Doliną Łez. Z racji owych wysokich gór powietrze jest tutaj chłodne, a słońce gości dość rzadko. Aby utrzymać się przy życiu, mieszkańcy muszą w pocie czoła uprawiać jałową i niewdzięczną ziemię. Ale zdarza się, że w niektóre dni zimno jest mniej dokuczliwe, półmrok mniej mroczny, a ziemia jakby mniej jałowa. Te wyjątkowe chwile radują serca mieszkańców i z ich powodu wierzą oni, że Lambda jest najlepszym ze światów.?