Publikacja Szyja. Awangarda i alkohol opowiada o losach polskiej sztuki powojennej z przyziemnej perspektywy; nie przez pryzmat wielkich idei artystycznych, ważnych dzieł, wydarzeń czy nurtów, lecz przez bliższe spojrzenie na rolę alkoholu w tworzeniu sztuki i w życiu artystów. Swoimi doświadczeniami w rozmowach z Łukaszem Gorczycą oraz Łukaszem Rondudą podzielili się artyści: Wojciech Bąkowski, Krzysztof Bednarski, Jerzy Bereś, Rafał Bujnowski, Oskar Dawicki, Edward Dwurnik, Paweł Jarodzki, Leszek Knaflewski, Józef Robakowski, Adam Rzepecki, Wilhelm Sasnal, Marek Sobczyk, Zbigniew Warpechowski i Ryszard Waśko. Fragment wywiadu z Wilhelmem Sasnalem dostępny jest do przeczytania na portalu dwutygo?dnik.com
"„Czym jest Oświecenie?” – pytał Immanuel Kant w słynnym tekście z 1784 roku. Ponad dwieście lat później autorzy i autorki tekstów zawartych w książce powracają do tego pytania, ale stawiają je inaczej: jako konkretną, polityczną kwestię dotycząca kształtu i perspektyw istnienia świata, w którym żyjemy.
Zewsząd słychać dziś pesymistyczny refren: kres oświeceniowej tradycji głoszą myśliciele przynależący do rozmaitych tradycji intelektualnych i utożsamiani z różnymi opcjami politycznymi. Do głosu dochodzą ponownie religijne fundamentalizmy, rośnie nieufność wobec nauki.
W kontrze do tego sposobu myślenia książka pokazuje Oświecenie jako epokę, która cały czas trwa: nie jako fantom, lecz jako żywa rama definiująca kształt naszej teraźniejszości, jako polityka krytycznego myślenia. Dziedzictwo oświeceniowe to nie balast, trup, którego należy reanimować lub dobić, lecz raczej coś jeszcze niezrealizowanego, ciągle niedopełnionego – coś, co dopiero nadchodzi.
Integralną częścią książki jest esej wizualny. Prace pochodzą z kolekcji Gabinetu Rycin BUW – pierwszej kolekcji grafiki w Polsce, założonej przez króla Stanisława Augusta. Prace historyczne uzupełnione są artystycznymi komentarzami współczesnych artystów, które powstały specjalnie na potrzeby wystawy w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 2018 roku i książki.
Autorzy i autorki tekstów w książce: Edwin Bendyk pisze o związkach postoświeceniowego paradygmatu z techniką i futurologią; Rafał Matyja zastanawia się, czy mamy dziś do czynienia z końcem oświeceniowej wyobraźni i co dziś pozostało z Oświecenia; Iwona Kurz pisze o kwestii niedokończonej emancypacji i powinnościach uniwersytetu; Agata Sikora analizuje panoptyczne i dystopijne dyskursy wewnątrz nowoczesności; Olga Stanisławska wychodzi od paradoksów związanych z pojęciem „rasy” w Oświeceniu i pisze o splocie problematyki rasizmu oraz płci w współczesnych dyskursach postkolonialnych; Adam Lipszyc tropi „akty oświecenia” w literaturze; Paweł Mościcki zastanawia się nad figurami współczesnego libertynizmu w literaturze francuskiej; Łukasz Ronduda i Tomasz Szerszeń wskazują, gdzie należy szukać źródeł polskiej nowoczesności i do jakich obrazów warto w tym poszukiwaniu się odwołać.
Artyści, których prace znajdują się w książce: Anna Boghiguian, Andrea Bowers, Vincenzo Brenna, Pablo Bronstein, Augustin Brunais, Jacques Callot, Olga Czernyszewa, Matthaeus Deisch, Camille Henrot, William Hogarth, Ewa Juszkiewicz, Nikita Kadan, Jan Chrystian Kamsetzer, Tadeusz Kościuszko, Jakub Kubicki, Zbigniew Libera, Friedrich Anton August Lohrmann, Goshka Macuga, Dominik Merlini, Johann Heinrich Müntz, Anna Niesterowicz, Nomadic State (Karolina Mełnicka, Stach Szumski), Jan Piotr Norblin, Ferdynand Pinck, Giovanni Battista Piranesi, Jean-Louis Prieur, Joanna Rajkowska, Roee Rosen, Efraim Shroeger, Franciszek Smuglewicz, Mikołaj Sobczak, Józef Wall, Stanisław Zawadzki, Szymon Bogumił Zug
--
O REDAKTORACH
Łukasz Ronduda – historyk sztuki, kurator Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, kurator wielu wystaw, reżyser filmów Performer i Serce miłości, autor książek Sztuka polska lat 70. Awangarda i Strategie subwersywne w sztukach medialnych, redaktor książek Kino-sztuka. Zwrot kinematograficzny w polskiej sztuce współczesnej i Warsztat formy filmowej.
Tomasz Szerszeń – antropolog kultury, artysta, adiunkt w Instytucie Sztuki PAN, redaktor pisma „Konteksty”, autor książek Podróżnicy bez mapy i paszportu, Wszystkie wojny świata i Architektura przetrwania, autor projektów artystycznych odnoszących się m.in. do pojęcia archiwum."
Dwaj historycy sztuki - pracownik muzeum i właściciel prywatnej galerii - wpadają na trop tajemniczego artysty. Po kilku spotkaniach znajomość zamienia się w jednostronną fascynację - artysta staje się ich bohaterem i z każdym dniem wciąga coraz głębiej w swój pełen obłędu świat. W chwili nieoczekiwanego uniesienia ujawnia im największy sekret sztuki...
Uwaga!
Pierwsze 130 stron - czyste kartki.
Kompleksowe ujęcie głównych nurtów awangardy filmowej, które ukształtowały historię kina i miały zasadniczy wpływ na historię sztuki – od lat 20. XX wieku do lat 2000.
Znakomici znawcy i badaczki kina oraz sztuk wizualnych poruszają się w książce po rozległym terytorium: od dadaistów i surrealistów po kino-sztukę i postinternet. Najchętniej – po jego obrzeżach, pisząc, czasem po raz pierwszy tak obszernie na gruncie polskim, o zapomnianych pionierkach kina Wielkiej Awangardy, wczesnej awangardzie amerykańskie, kinie letrystycznym, sytuacjonistycznym czy queerowym, czarnym feminizmie, perspektywie postkolonialnej czy o kinie jako narzędziu krytyki obrazów kształtujących zbiorową świadomość wizualną.
Celem książki jest nie tylko przyznanie należnej wagi pionierskiej twórczości kobiet, ale też spojrzenie na to, jak w historii marginalizowano ich znaczenie. Co więcej, książka pokazuje, że wypracowane na gruncie awangardy środki pozwoliły realizować prace o pionierskim znaczeniu dla historii kina, sztuki i emancypacji kobiet.
„„Historie filmu awangardowego” z podtytułem „Od dadaizmu do postinternetu” to książka napisana przez wielu autorów. Z mnogością podjętych tematów koresponduje różnorodność punktów widzenia i poetyk wypowiedzi. Prezentują one awangardę jako nurt zmieniający się dynamicznie, z wzrastającą intensywnością, zgodnie z etymologią terminu wyprzedzający swój czas oraz dzisiejsze kino. Zarazem jednak współczesna awangarda rewitalizuje i uruchamia swoją własną tradycję sięgającą lat dwudziestych, czasu tak zwanej Wielkiej Awangardy, a może i dalej, jeśli uwzględnić pierwsze próby tego rodzaju. Autorzy próbują odpowiedzieć na pytanie, co dziś nazywamy awangardą i tym samym ukazać ten fenomen w całej jego złożoności, biorąc pod uwagę różne jego odgałęzienia, odmiany, nurty i tendencje.”
prof. Alicja Helman
Książka jest próbą opisu procesu otwierania się polskiej neoawangardy lat 70. na rzeczywistość, a zarazem analizą napięcia między postesencjalistycznym a pragmatycznym rozumieniem sztuki, które determinowało wówczas kształt tej formacji.
Tłem opisywanych strategii artystycznych jest pluralizacja postaw i gestów artystycznych, narastająca od początku lat 70., a niespotykana wcześniej w polskiej sztuce. To zróżnicowanie było efektem m.in. przekraczania dyskursu czysto awangardowego i wchodzenia w różnego rodzaju mariaże sztuki i rzeczywistości. Autorem koncepcji wydawniczej książki jest Piotr Uklański. Szczególnie istotna jest w niej propozycja „przepisania” polskiej sztuki lat 70. na poziomie wizualnym, chęć dekonstrukcji jej obrazu jako pełnej zimnych, czarno-białych kalamburów konceptualnych i próba ukazania jako rezerwuaru wyrafinowanych strategii intelektualnych.
n the book by Łukasz Ronduda, Art Poland 70s., members of the avant-garde discuss the opening of the Polish avant-garde art movement of the 1970s, which resulted in a never before seen pluralization of attitudes and actions in Polish art.
Particular sections are presented by artists such as Marek Konieczny, Paweł Freisler, Ewa Partum, Zbigniew Warpechowski, Andrzej Partum, Krzysztof Zarębski, Natalia LL, Andrzej Lachowicz, Krzysztof Zarębski, KwieKulik, Zbigniew Dłubak, Jan Świdziński, Krzysztof Wodiczko, Henryk Gajewski, Anastazy Wiśniewski, Zygmunt Piotrowski, Paweł Kwiek, Jan S. Wojciechowski, Grzegorz Kowalski, Elżbieta and Emil Cieślar, Wiktor Gutt, Waldemar Raniszewski, art collectives like the Film Form Workshops (Józef Robakowski, Wojciech Bruszewski, Paweł Kwiek, Ryszard Waśko) and the Motion Academy.
Artists Piotr Uklański conceived the book to debunk the image of this art movement as one filled with cold black and white conceptual monstrosities, exposing it to be a reservoir of refined, revolutionary and humorous intellectual strategies that meld seamlessly with a fascination with beauty, aesthetics, erotica, fetishism, political visualism and fundamental existential questions. The artist’s design defends the visuality of the images presented in the album, in an attempt to give them an opportunity to generate new interpretations irrespective of the book’s text.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
