Literatura beletrystyczna o tematyce filozoficznej dostępna w księgarni internetowej Dobreksiazki.pl. W ofercie nowości, zapowiedzi i bestsellery. Szczególnie polecamy literaturę Olgi Tokarczuk - znana polska pisarka, eseistka, poetka i autorka scenariuszy, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018. Jej artystyczny dorobek to między innymi: Księgi Jakubowe, Czuły narrator, Zagubiona dusza, Bieguni, Szafa, Lalka i perła i wiele innych, które znajdziesz w jednym miejscu, z natychmiastową wysyłką.
Michaił Bułhakow zaczął pisać Mistrza i Małgorzatę w 1928 roku, ukończył w roku 1940, na kilkanaście dni przed śmiercią. Książka ukazała się w druku po 40 latach i rzecz niespotykana - natychmiast stała się światowym bestsellerem! Do dzisiaj i śmiech, i łzy towarzyszą lekturze Mistrza i Małgorzaty. Bułhakow opisał świat sobie współczesny szyderczo i bez litości, nie pozostawiając czytelnikom szczególnej nadziei; na pociechę zostawił nam obietnicę, że "rękopisy nie płoną", że człowiek jest, a może raczej bywa dobry. Nawet szatan w Mistrzu i Małgorzacie okazuje się w końcu przyzwoitym facetem. W Polsce powieść Bułhakowa niezmiennie cieszy się ogromnym powodzeniem. W rankingu czytelników i ekspertów "Rzeczpospolitej" w 1999 roku została uznana za najważniejszą powieść XX wieku. Niniejsza edycja ilustrowana jest oryginalnymi gwaszami Iwana Kulika.
?Życie w Oborze? opisuje trzy lata zawirowań, w jakie rzucił mnie mój własny mąż. Są to zmagania z mafią i skorumpowanymi sądami oraz tysiącem innych problemów codziennych i niecodziennych. Przedstawieniu wydarzeń towarzyszy refleksja filozoficzna, a czasami również religijna, i pomimo wielu walk, jakie musiałam prowadzić na różnych polach, całość utrzymana jest w pogodnym nastroju.
Pisząc tę książkę miałam na celu podnieść na duchu i dodać otuchy wszystkim tym ludziom, którzy zmęczeni życiem nie widzą nad sobą słońca. Być może po lekturze powieści zobaczą, że ?nie taki diabeł straszny, jak go malują?.
Dorota Frączek urodzona 12 czerwca 1964 roku w Raciborzu jako druga córka Klary i Antoniego. Po maturze wstąpiła na Wydział Fizyki Uniwersytetu Śląskiego. Po trzech latach przeniosła się do Lublina na Katolicki Uniwersytet Lubelski, który ukończyła jako doktor teologii dogmatycznej. W tym zakresie jest autorką pozycji naukowej ?Tajemnica Krzyża?. Pedagog, logopeda i filozof z zamiłowania. Przez długie lata poświęcała się pracy katechetycznej z młodzieżą, co dawało jej ogromną satysfakcję. Jako właścicielka i prezes spółki prowadziła restaurację oraz organizowała centrum handlowe, prowadziła budowę hotelu. Matka syna zdrowego, syna autystycznego, syna zagubionego i jednej wspaniałej córki. Była żoną mulata.
Książka Claude’a Jaeglégo jest pod wieloma względami pozycją wyjątkową. Zaproponowany przez autora portret Gilles’a Deleuze’a jest zarazem specyficzną interpretacją ważnych wątków myśli tego wybitnego filozofa. Jest to interpretacja jego wykładów. Autorowi udaje się w fascynujący sposób odtworzyć atmosferę i styl oratorski Deleuze’a.
Wyjątkowość podejścia Jaeglégo polega na tym, że do interpretacji myśli Deleuze’a, a także tego kulturowego fenomenu, jakim jest wykład, używa narzędzi właściwych dla francuskiej tradycji konstrukcjonistycznej. Najwięcej uwagi poświęca autor temu, jak Deleuze rozumiał przedsięwzięcie, jakim jest filozofia. Barwne przykłady nie pojawiają się tutaj anegdotycznie, ale zostają doskonale spożytkowane w interpretacjach dokonywanych obrazowym językiem, który za cel stawia sobie opisanie fenomenu kulturowego, ale i „materialnego”, jakim jest wypowiedź. Nie jest ambicją autora wystawienie na ogląd i interpretację całości dzieła Deleuze’a, ale raczej pokazanie, czym dla czołowego dekonstrukcjonisty było konstruktywne uprawianie filozofii.
Oto na dwór Kubłaj-chana, wnuka Czyngis-chana i pierwszego mongolskiego cesarza Chin, przybywa sławny podróżnik i kupiec z Wenecji, Marko Polo. Chcąc opisać świat, którym włada imperator, pokonuje barierę komunikacyjną przy pomocy gestów, szarad i przedmiotów przywiezionych z najdalszych zakątków cesarstwa. Gdy już wprawnie posługuje się językiem chana, wdaje się z nim w wielowątkowy intelektualny dialog o istocie życia i śmierci.
Italo Calvino zabiera nas w pełną wrażeń podróż w głąb niemożliwego, wyimaginowanego cesarstwa. 55 opisów miast, 55 poetyckich impresji przeplatanych rozmowami dwóch myślicieli to jedna z tych prób badania granic literatury, które przyniosły włoskiemu pisarzowi sławę. Baśniowe krainy, nieistniejące egzotyczne miasta pojawiające się za sprawą opowieści na mapie wyobraźni w wielkim atlasie Kubłaj-chana stanowią jedyne w swoim rodzaju świadectwo potęgi języka.
Był bogaty i miał wszystko, teraz nie ma nic. Musi na nowo ułożyć sobie życie. Szybko dochodzi do wniosku, że do tej pory nie postępował moralnie. Doznaje na nowo przyjaźni, samotności, miłości i wiary w siebie. Otrzymuje ważne zadanie uratowania świętego miasta, w fantastycznym świecie tworzy swoje prawa życia. Czy w nagrodę otrzyma bilet do domu?
?Mówię z pamięci? to opowieść o poszukiwaniu tego, co w życiu najważniejsze, wartości, które uczynią je lepszym. Finezyjnie osadzone w świecie fantastyki rozważania o smutku, miłości, nadziei i samotności. Historia ironiczna, zaskakująca, refleksyjna, mówiąca o tęsknocie za wolnością, nieskrępowaną schematami, procedurami czy też oczekiwaniami innych.
W "Ptasich ulicach" Paziński powraca do tematyki znanej z "Pensjonatu". Pisze o utraconej tradycji żydowskiej Warszawy, o nieobecności i odchodzeniu bliskich. Sugestywnie łącząc warszawskie tu i teraz z biblijną przypowieścią, czasem ironizując, tworzy przejmującą metaforę żydowskiego losu.
"Narracje metafizyczne Piotra Pazińskiego krążą po obrzeżach tego, co nazwano rzeczywistością wyniszczoną. Sięgają po magię postpamięci, dopisującej legendy światu ocalałych. Pustkę po ich odejściu wypełnia mitotwórcza praca wyobraźni. >Znam wasze dziwactwa ? czytamy ? i wasze historie, znam niejedną tajemnicę, tu opowieść, tam jakiś kawałek, wszystko w strzępach, jak poprzecierane sukno, więcej milczenia niż mowy<. A więc fantazmatyczna wędrówka w labiryncie cmentarza żydowskiego przy warszawskiej ulicy Okopowej, dzieje szarlatańskiej księgi adresowej, poszukiwanie zaginionej opowieści o Dzielnicy Północnej i noc w pełnym wspomnień mieszkaniu zmarłej ? to cztery nielegalne i problematyczne odnogi czasu, jakie odkrył niegdyś Bruno Schulz".
Jan Gondowicz
Zamęt Krzysztofa Niewrzędy jest powieścią ukazującą świat w chwili wybuchu ?bomby informacyjnej? ? wybuchu, który przeciąga się w czasie i trwa niczym erupcja wulkanu. Buntujący się przeciwko niesprawiedliwym prawom, nierównościom społecznym, rozdwojonej naturze człowieka, młody, werteryczny bohater Zamętu stara się znaleźć dla siebie odpowiednią rolę we wszechogarniającym chaosie i próbuje dociec, co tak naprawdę wokół niego się dzieje. Świadczy o tym freestylowa gawęda narratora-protagonisty, przepełniona licznymi dygresjami, nawiązującymi do ludzkiej psychiki i obrazu świata, w której autor porusza najbardziej kontrowersyjne i szokujące treści. Ale język, którego używa, sprawia, iż wszystko to jest przepełnione humorem oraz kpiną. Wychodząc od tradycji Wiecha i nawiązując do Cierpień młodego Wertera, Krzysztof Niewrzęda na podstawie młodzieżowego slangu stworzył powieść eseistyczną, w której językowy zamęt subkultury przenika się z zamętem informacyjnym, moralnym oraz egzystencjalnym. I jest to w efekcie końcowym bezwzględna satyra na temat społecznych relacji i współczesnej rzeczywistości.
Krzysztof Pieczyński w literaturze daje nam całego siebie. Nie stosuje półśrodków. Nie idzie na kompromis. Odkrywa się całkowicie. Jest porażająco uczciwy. Pracuje w natchnieniu romantyków minionej epoki, nieprzystającym do naszych czasów. I jak romantyk niesie w sobie poczucie posłannictwa. Wsłuchując się w swoją duszę, idzie za jej głosem. Poszukuje miłości i to jest najważniejsze w jego życiu. Ale czy taka miłość ziemska, to miłość możliwa? Czy prawdziwym celem poszukiwania niemożliwego nie jest pragnienie bycia blisko Boga?
Dom Wergiliusza to stworzony przez poetę i mistyka trzyczęściowy utwór, o formie nie poddającej się tradycyjnej klasyfikacji. Krzysztof Pieczyński przedstawia w nim wizje, które nawiedzają go na jawie i we śnie. Wizje przybierają kształt krótkich epifanii. Wyrazistość i poetyckość opisów powoduje, iż są to literackie unikaty.
Dom Wergiliusza nie jest książką, którą można przeczytać za jednym razem. Czyta się ją fragmentami, czasem bardzo krótkimi, odkłada, aby za jakiś czas wrócić do niej ponownie. Jest w niej ciężar wielu lat wytężonej pracy, ale też i lekkość, jaka dana jest naszym duszom.
Małgorzata Sady
Podczas zimowej zamieci doktor Płaton Iljicz Garin pośpiesznie usiłuje dotrzeć ze szczepionką do wsi ogarniętej epidemią tajemniczego boliwijskiego wirusa. Wyprasza konie na stacji i z chlebowozem Chrząkałą rusza na oślep w śnieg. W nieprzeniknionym lodowatym świecie, w białych, niemal narkotycznych przestrzeniach czyha jednak na niego świat rosyjskiego folkloru ? odżywają olbrzymy i karły, z zasp wyrastają kryształowe piramidy. Nie wie, czy dojedzie do celu. Nie domyśla się, kto czeka na niego u kresu podróży. W fantasmagorycznej powieści Władimira Sorokina futurystyczna wyobraźnia łączy się z czechowowską narracją, tworząc niezwykłą postmodernistyczną mieszankę.
Książka jest laureatką Krajowej Nagrody Literackiej ?Nowaja słowiesnost? (?NOS?) 2011 i Nagrody Literackiej ?Bolszaja kniga? 2011 (2. miejsce).
"Zapominanie Eleny" to już trzecia, po sukcesie "Zucha" i "Hotelu de Dream", książka Edmunda White?a, jednego z najsłynniejszych powieściopisarzy gejowskich, wydana przez Biuro Literackie. Ta znakomita komedia, debiut pisarza, przenosi nas w krainę paranoi, konwenansów i pozornej wolności. Młody narrator stara się odnaleźć swoje miejsce na pewnej specyficznej wyspie. Nie wie, kim jest ? ani kim są otaczający go ludzie. Widzi, że tutaj nawet "wyzwolona" poezja podlega sztywnym regułom.
Akcja utworu przenosi się z Moskwy czasu Stalina do Palestyny za Jezusa i Poncjusza Piłata. W publikacji realia obyczajowe Rosji lat trzydziestych mieszają się z jej groteskowym obrazem. Jest to fascynujący i ponadczasowy obraz walki dobra i zła.
Najgłośniejsza, pełna literackich aluzji i cytatów, misternie skonstruowana powieść Salmana Rushdiego w nowym tłumaczeniu. Po 20 latach od pierwszego wydania w Polsce. Jedno z kluczowych dzieł naszych czasów.
Porwany przez terrorystów samolot Bostan, lot AI-420 z Bombaju do Londynu, zostaje wysadzony w powietrze nad kanałem La Manche, a jedynymi pasażerami, którzy cudem wychodzą z katastrofy cało, są dwaj indyjscy aktorzy, wcielający się w role bogów Dżibril Fariśta i człowiek o tysiącu i jednym głosie Saladyn Ćamća. To cudowne miękkie lądowanie rodzi jednak pewne nieoczekiwane konsekwencje…
W ten oto sposób rozpoczyna się jedna z najgłośniejszych i najbardziej kontrowersyjnych powieści XX wieku, książka przez wrogów uważana za bluźnierstwo, przez wielbicieli zaś za arcydzieło współczesnej literatury. Rushdie po swojemu splata w niej liczne historie, rozsnuwa je między teraźniejszością a przeszłością, światem rzeczywistym i wyśnionym, Zachodem a Wschodem, dobrem a złem, tworząc monumentalny, erudycyjny pean na cześć wielokulturowości, hybrydowości, swobodnego mieszania się ras i idei.
Część książki, zainspirowana historią powstania islamu, studium zjawiska objawienia z punktu widzenia niewiernego, w której fikcyjny Prorok ukazany jest jako człowiek z krwi i kości, wywołała w świecie muzułmańskim falę protestów, a ich kulminacją było ogłoszenie przez ajatollaha Chomejniego fatwy równoznacznej ze skazaniem autora na śmierć. Był luty 1989 roku, dla autora początek batalii o życie i wolność słowa.
Szatańskie wersety, jako pełna literackich aluzji i cytatów, misternie skonstruowana opowieść o tym – cytując samego autora – „w jaki sposób nowe wkracza do świata”, pozostają jednym z kluczowych dzieł naszych czasów.
Salman Rushdie urodził się w 1947 roku w Indiach. Od czternastego roku życia mieszkał w Wielkiej Brytanii, potem także w Stanach Zjednoczonych. Jest absolwentem Cambridge.
Zadebiutował w 1974 roku powieścią Grimus. Międzynarodową sławę przyniosły mu dopiero opublikowane w 1981 roku Dzieci północy, które zdobyły Nagrodę Bookera, a następnie w roku 1993 Bookera Bookerów i w roku 2008 Best of the Booker. W 1988 roku ukazały się Szatańskie wersety – jego najsłynniejsza powieść.
Rushdie jest laureatem wielu nagród literackich. W 2006 roku odwiedził Polskę. Królowa Elżbieta II nadała mu w 2007 roku szlachectwo.
Spośród utworów Rushdiego REBIS wydał następujące powieści: Grimus, Dzieci północy, Ostatnie westchnienie Maura, Wstyd, Ziemia pod jej stopami, Furia, Śalimar klaun, Czarodziejka z Florencji, Harun i Morze Opowieści, Luka i Ogień Życia oraz zbiór opowiadań Wschód, Zachód.
Najnowsze dzieło Rushdiego – wspomnienia z okresu obowiązywania fatwy – zatytułowane Joseph Anton. Autobiografia REBIS opublikował w dniu światowej premiery książki.
Antoni Libera, autor bestsellerowej ?Madame? i autobiograficznej prozy ?Godot i jego cień? o fascynacji literatura i osobą Samuela Becketta, proponuje tym razem krótszą formę: trzy nowele, które łącząc w sobie pierwiastki sensacji, tajemnicy i melancholii, tworzą jednorodny tryptyk. Trzy ludzkie losy, trzy elektryzujące historie, dla których wspólna jest zagadka Czasu, Przypadku i Przeznaczenia.
Bitwa książek i Opowieść balii powstały między 1695 a 1704 rokiem i są to najważniejsze utwory we wczesnym dorobku satyrycznym Jonathana Swifta. W przekładzie na język polski ukazują się po raz pierwszy.
W sporze między Starożytnymi a Nowożytnymi Swift stał mocno po stronie Starożytnych. Ich zwolennicy wierzyli, że myśl klasyczna i biblijna stale do nas mówi. Swift kpił ze swoich współczesnych, z ich kultu nauki, religijnej hipokryzji, ulegania chwilowym literackim modom, a robił to, genialnie posługując się ironią i groteską, z wielką inwencją konstruując piętrowe absurdy.
Wstrząsająca historia pięknej przyjaźni na przekór złu szalejącej wojny.
Dwóch chłopców i dwa światy... Obaj urodzili się w tym samym dniu, miesiącu i roku, ale los traktował ich do pewnego czasu zupełnie inaczej.
Bruno, syn niemieckiego oficera, żyje podczas wojny, prawie w ogóle jej nie doświadczając, nie mając świadomości, że ona trwa tuż obok, pochłania ofiary.
Szmul, syn żydowskiego zegarmistrza, zna wojnę od tej najgorszej, najbardziej nieludzkiej strony. To ona odebrała mu spokojne dzieciństwo, bezpieczeństwo, przyszłość oraz członków rodziny.
Spotkanie chłopców ma wymiar symboliczny. Odbywa się na granicy dwóch światów. Okazuje się, że przekroczenie jednego z nich powoduje, że stają się równi, ale na pewno nie szczęśliwsi,
a może jednak...?
Światowy bestseller przetłumaczony na kilkadziesiąt języków i zekranizowany w 2008 roku. Laureat irlandzkiej nagrody literackiej Irish Book Awards 2007 w dwóch kategoriach: „książka dziecięca” oraz „nagroda czytelników”. Powieść nominowana do Carnegie Medal, Borders Original Voices Award, a także do bardzo prestiżowej brytyjskiej nagrody literackiej, Galaxy British Book Awards, w kategorii „książka dla dzieci”.
Książka „Chłopiec w pasiastej piżamie” sprzedała się w nakładzie przekraczającym 5 mln egzemplarzy. Znalazła się również na pierwszym miejscu listy bestsellerów „New York Timesa”.
Jeden z najwszechstronniejszych twórców XX wieku
Dla termitów człowiek stanowi intrygujący obiekt badań. Jak udaje mu się utrzymać postawę pionową? Czemu po pewnym czasie zostaje złożony pod ziemią w pozycji horyzontalnej? Do czego służą mu zapiski sporządzane na celulozie i tajemnicze okrągłe przedmioty z czterema dziurkami?
Charakterystyka homo to temat wykładu profesora Mmaa – zapalonego naukowca o szerokich horyzontach, przenikliwym umyśle i oszołamiającej wiedzy. Czasy są jednak niespokojne, osiedlu grozi wojna, służby porządkowe węszą spisek, do głosu dochodzą niebezpieczni populiści, następują niespodziewane aresztowania, królowa przestaje składać jaja… Społeczność termitów stoi na skraju wielkich zmian, a w takich chwilach mało kto słucha mądrych naukowców.
Wykład profesora Mmaa pokazuje, jak ograniczona nasza wiedza i jak złudne może być to, co uznajemy za obiektywne. Z perspektywy termitowej nierozstrzygalne dylematy etyczne czy filozoficzne ludzkości zyskują zupełnie nowy wymiar, a postępowanie człowieka wydaje się dużo mniej racjonalne i logiczne, niż zwykliśmy sądzić. W swojej alegorycznej powieści Themerson nawiązuje do największych myślicieli, takich jak Nietzsche, Freud czy Schopenhauer, by zgłębiać ograniczenia języka i poznania. Najwznioślejsze idee humanistyki przenikają się tu z sensacyjną akcją i ostrą krytyką społeczną, a wszystko to zostaje okraszone groteską, purnonsensem i wyrafinowanym, choć niezwykle kąśliwym poczuciem humoru.
Ekskluzywne wydanie kolekcjonerskie kultowej powieści George?a Orwella ilustrowane gwaszami Iwana Kulika.
George Orwell, właśc. Eric Arthur Blair (1903?1950), angielski powieściopisarz, eseista I publicysta. Największy rozgłos przyniosły mu powieści Folwark Zwierzęcy i Rok 1984. W Polsce ponadto ukazały się: Córka proboszcza, Wiwat aspidistra!, Brak tchu, Birmańskie dni oraz felietonów i esejów I ślepy by dostrzegł.
Orwell pisał: ?Folwark zwierzęcy miał być przede wszystkim satyrą na rewolucję rosyjską. Jednak, jak podkreślam, przesłanie utworu jest szersze: chciałem wyrazić w nim myśl, iż ów szczególny rodzaj rewolucji (gwałtowna rewolucja oparta na konspiracji, z motorem napędowym w postaci nieświadomie żądnych władzy osób) może doprowadzić jedynie do zmiany władców. Mój morał brzmi tak oto: rewolucje mogą przynieść radykalną poprawę, gdy masy będą czujne i będą wiedzieć, jak pozbyć się swych przywódców, gdy tamci zrobią, co do nich należy.
[...] Nie można robić rewolucji, jeśli nie robi się jej dla siebie; nie ma czegoś takiego jak dobrotliwa dyktatura?.
Iwan Kulik urodził się w 1959 r. na Ukrainie. Malarz, ilustrator, grafik. Od 1990 roku mieszka w Polsce. Stworzył cykle ilustracji do Mistrza i Małgorzaty Bułhakowa (MUZA 2004) oraz Folwarku zwierzęcego Orwella. Jego obrazy olejne oraz gwasze znajdują się w rękach prywatnych kolekcjonerów na całym świecie. Ostatnio zajmuje się także pisaniem.
Punktem wyjścia tej zagadkowej książki napisanej w 1934 roku przez angielskiego poetę, krytyka literackiego i anarchistę Herberta Reada (1893-1968) jest dwunastowieczna ludowa legenda o dwóch zielonych dzieciach, które pojawiły się w tajemniczych okolicznościach w małej wiosce i mówiły w nikomu nieznanym języku. Poszukiwania bohatera książki, Olivero, który po wielu latach nieobecności powraca do miejsca swojej młodości i stwierdza, że dobrze mu znany strumień płynie w odwrotnym kierunku, prowadzą go do niezwykłej podziemnej krainy zamieszkałej przez zielonych ludzi, którzy za najwyższą formę doskonałości i cel, do którego dążą, uważają kryształy. Poznajemy historię życia bohatera, którego los rzucił do Ameryki Południowej, gdzie został dyktatorem jednego z tamtejszych państewek. Teraz powraca, aby wraz z Zielonym Dzieckiem podążyć do owej niezwykłej krainy i tam dokonać żywota. Książkę można rozumieć jako alegorię poszukiwania sensu życia; życia, które stanowi drogę wiodącą do coraz wyższych poziomów istnienia.Ale chyba najciekawszy jest ten wątek południowoamerykański: my tu bowiem do czynienia z kolejną utopią – cudownym państwem rządzonym przez światłego władcę Olivero. Ten autarkiczny, zamknięty na jakiekolwiek wpływy zewnętrzne twór ma rajski wymiar. I jest to świat w gruncie rzeczy dobrze zorganizowany, choć pamiętajmy, że Read jest jedną z czołowych postaci ruchu anarchistycznego. A może lepiej mieszkać w świecie Zielonych dzieci, w ich niezwykłej krainie, w jeszcze wyższej formie raju?Ale czy aby na pewno warto zamieszkać w raju?
Historie o mądrości? To płaskie jak uroczyste rozdanie nagród. Historie o umiejętności życia? O nauczaniu? Historie zabawne i pożyteczne, jakby powiedziano niegdyś? Zabawne historyjki? To by wyglądało na zbiór dowcipów. Baśnie o przestrzeni i czasie? O tym co tutaj i co gdzie indziej? O wczoraj i o zawsze?
Historie przemyślane, wypracowane, stworzone po to, by pomagać żyć, a czasem umrzeć. Często nas zdumiewają, rozśmieszają i w ten sposób rozbudzają naszą czujność, ale także rozbrajają nas. Kto się śmieje, ten łatwiej godzi się z tym co nie do przyjęcia, a nawet bezczelne, tajemnicze.
Te opowieści włóczą się po ulicach, zwłaszcza nocami. W pozornym dobrobycie stanowią nieoczekiwany element zaciekawienia, niepokoju. Dotykają z wdziękiem wszystkich punktów ludzkich niepewności, niczym iskry latające wokół jednego ogniska. Wydaje mi się, że w pełni zasługują na nazwę „baśni filozoficznych”.
?Książka ? nierozdzielny towarzysz, przyjaciel bez interesu, domownik bez naprzykrzania?.
(Ignacy Krasicki)
W Powiastkach wschodnich Ignacy Krasicki (1735-1801), arcybiskup gnieźnieński, poeta, prozaik, zawarł prawdę zarówno o ludziach swego czasu, o prawach ówczesnego życia, jak i o ludzkiej naturze. Możemy odnaleźć w nich siebie, nie tylko swoje wady, przywary, ale także możemy odczytać wskazówki, jak żyć w zgodzie z własnym sumieniem.
Za pomocą metafory oraz wschodniego kostiumu Krasicki pochwalał takie zalety charakteru, jak trzeźwość, zdrowy rozsądek, pracowitość.
Zapraszamy do przeczytania Powiastek wschodnich ze względu na mistrzowski język Ignacego Krasickiego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
