Tom obejmuje pochodzące ze zbioru Dysput problemowych o prawdzie Tomasza z Akwinu kwestie 25 i 26 dotyczące uczuć i zmysłów. Kwestia 26 pt. De passionibus animae (tłum. na język polski jako: O doznaniach duszy; O uczuciach ludzkich; O uczuciach) oraz kwestia 25 pt. De sensualitate (tłum. jako: O zmysłowości; O pożądaniu zmysłowym czyli zmysłowości) powstały podczas trzeciego roku pobytu Tomasza w Paryżu w latach 1256–1259 jako owoc jego pracy akademickiej.
Problematyka władz uczuć i zmysłów człowieka stanowi jedno z ważniejszych zagadnień antropologii filozoficznej. W dziejach filozofii podejmowano różne próby wyjaśniania ich statusu i funkcji: poczynając od negacji sfery zmysłowo-uczuciowej, poprzez jej absolutyzację, a skończywszy na redukcji uczuć do popędów czy namiętności oraz usamodzielnianiu ich i przeciwstawieniu sferze rozumowo-wolitywnej. Tomasz z Akwinu problematykę zmysłów i uczuć włącza w compositum bytu ludzkiego - to cały człowiek doznaje uczuć i posługuje się zmysłami. Z problematyką zmysłowości wiąże się zagadnienie zmysłów wewnętrznych i zewnętrznych, podstaw ich wyodrębnienia i właściwych przedmiotów ich działania oraz niezbywalnej roli, jaką pełnią w życiu poznawczym człowieka. Z kolei z problematyką uczuć jako aktów pożądania zmysłowego wiąże się zagadnienie typologii uczuć, podstaw wyróżnienia uczuć pożądliwych i gniewliwych, ich uporządkowania, miejsca w strukturze władz duszy, a przede wszystkim problem sublimacji, czyli poddania ich kierownictwu rozumu i woli.
Obecne wydanie jest drugim, a pierwszym w serii „Teksty-Przekłady-Komentarze”. Obejmuje oprócz tekstu polsko-łacińskiego także studia i komentarze, m.in. M. A. Krapca, D. Radziszewskiej-Szczepaniak, A. Gudańca, T. Pawlikowskiego, A. Maryniarczyka. W nowym wydaniu dział „Studia i Komentarze” został wzbogacony o teksty I. Deca (Oryginalność i aktualność Tomaszowej klasyfikacji uczuć), M. Czachorowskiego (Autonomizacja uczuć) oraz P. Jaroszyńskiego (Rola cnót w doskonaleniu życia uczuciowego człowieka). Wprowadzają one Czytelnika w ważną problematykę ludzkiego życia zmysłowo-uczuciowego w kontekście integralnej wizji człowieka-osoby.
Książka „Dysputy o uczuciach” - oprawa twarda - Wydawnictwo Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu.
Książka posiada 474 stron i została wydana w 2020 r.
Książka stanowi znakomity przewodnik po najważniejszych zagadnieniach filozofii kultury, stanowiący owoc długoletnich badań naukowych i pracy akademickiej Autora. Składa się z czterech części. W pierwszej Autor podejmuje zagadnienia z metodologii dyscyplin o kulturze, by na tle nauk szczegółowych o kulturze uwydatnić specyfikę filozoficznego wyjaśniania kultury. Inne zagadnienia w tej części to dzieje pojęcia kultury i koncepcji kultury jako uprawy natury, oraz wybrane definicje kultury. Część druga obejmuje teorie kultury i rozumienie natury w historii filozofii oraz koncepcje relacji pomiędzy kulturą i naturą, który to związek jest konieczny dla rozstrzygnięcia podstawowej współcześnie aporii, co jest pierwotniejsze: natura czy kultura? W części trzeciej Autor sięga do metafizycznych podstaw kultury: prawdy, dobra i piękna. W części czwartej zaś analizuje dziedziny kultury wedle greckiej teorii aspektów poznania: dziedzinę nauki, moralności i klasycznie rozumianej etyki (obejmującej obok etyki indywidualnej, etykę rodzinną - ekonomię i etykę życia społecznego – politykę), następnie dziedzinę twórczości i sztuki jako sprawności tworzenia. Studium zwieńcza prezentacja czwartej i najważniejszej dziedziny kultury: religii. Autor pyta o elementy konstytutywne religii jako dziedziny kultury, powody religijności człowieka, zagadnienie nieśmiertelności, istnienia Boga, postawy negacji religii, religię wobec świętości, o religię jako ogniskową całej kultury, aż po epilog o teologii kultury i kwestię przebóstwienia natury. Przegląd podstawowych zagadnień wedle struktury książki nie wyczerpuje jednak wielkiego bogactwa treści, a tym bardziej nie ukazuje tytułowego dramatu w kulturze będącego skutkiem ciągłego napięcia pomiędzy sferą duchowo-osobową i sferą konieczności płynących z natury, którego nieustannie doświadcza każdy człowiek. Należy zatem z tym większą przyjemnością odesłać do lektury tej znakomitej książki.
Książka „Kultura. Dramat natury i osoby. Seria: Monografie i studia z filozofii realistycznej” - oprawa twarda - Wydawnictwo Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu.
Zbiór esejów z przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Rozważania dotyczą klasycznych problemów filozoficznych i podstawowych pojęć, wokół których organizuje się specyficznie ludzka działalność człowieka - ów naddatek ludzkich sił i energii dający w efekcie tzw. kulturę. Istota filozofii, natura prawdy, mechanizmy i typy osobowości, problem decyzji, autorytetu, religii, wreszcie pytanie, w jakimś sensie autoironiczne, o znaczenie humanistyki i humanistów - to zagadnienia, które Autor bada ze swobodą i zainteresowaniem wytrawnego filozofa i historyka. Dla czytelnika uderzający jest widoczny w tych wczesnych tekstach szczery szacunek dla myśli Marksa, oparty na dogłębnej lekturze i prawdziwym zrozumieniu, oraz niechęć do wszelkich upraszczających interpretacji Marksowskiej filozofii. A właściwie szerzej: wspólnym mianownikiem esejów jest odrzucenie niesamodzielności myślowej, banalności w refleksji, urzeczawiającego i abstrakcyjnego podejścia do świata i życia. Książka stanowi krytykę powierzchownego myślenia i poprzestawania na grubych podziałach - jest wyrazem fascynacji złożonością świata i bogactwem różnic. Niezwykle inspirująca i aktualna lektura.
Miasto jest dwuznaczne. Nie jest tylko miejscem harmonii, schronienia. Jest również miejscem strachu. Żywimy nadzieję, że zostawimy go za bramą miasta, za drzwiami naszego domu. Następnie jednak odkrywamy, że znajdzie on zawsze sposób, by przeniknąć do wewnątrz. Jak gdyby na tym właśnie polegało przekleństwo naszych miast.
Baruch (lub Benedykt) Spinoza (1632-77) pochodził z żydowskiej rodziny żyjącej w Niderlandach, za swoje poglądy został usunięty z gminy, studiował scholastykę chrześcijańską, naukli przyrodnicze, filozofię (zwł. Kartezjusza i Hobbesa); jego filozofię określa się jako panteizm racjonalistyczny: racjonalizm (od Kartezjusza), naturalizm (od Hobbesa) i panteizm (od Majmonidesa), był też Spinoza wyznawcą teorii wolnościowych w życiu społecznym, propagował tolerancję, jego ""Traktat teologiczno-polityczny"" znalazł się na Indeksie Dzieł Zakazanych. Najważniejszym z dzieł Spinozy, w którym zawarł nie tylko filozofię moralną, ale cały jego system filozoficzny jest właśnie Etyka, wydana dopiero po jego śmierci. Informacja, że zamierza wydać kolejne ateistyczne dzieło tak przeraziła niderlandzkie duchowieństwo, że w obawie o reperkusje publikacji za życia zaniechał. Jak pisze B.A.G. Fuller W Etyce Spinoza podejmuje zadanierozwinięcia pełnego systemu filozoficznegow formie geometrycznej, gdzie każde twierdzenie ma wynikać ze swoich poprzedników z taką samą koniecznością, jaka rządzidedukowaniem jednego twierdzenia Euklidesa z innego. Zaczyna od tego, że formułuje szereg definicji, które opierają sięna szeroko zakreślonych koniecznościach i dystynkcjach myśli i doświadczenia. Stosując te definicje do wszechświata i rozwijając wynikające stąd szeregi twierdzeń musimy kierować się aksjomatami, takimi jak prawo sprzeczności wewnętrznej i prawo wyłączonego środka, jak zasada racji dostatecznej oraz założenie, że natura tego co rzeczywiste jest racjonalna, oraz, że rozum jest sprawdzinem prawdy. Stąd się okazuje, że jako ostatecznie realne jest tylko to co możemy sobie przedstawić jako (...) to, co samo z siebie istnieje. Spinoza podejmuje geometryczny dowód, iż jedynie wszechświat czyli całość istnieniaspełnia te szeczgólne warunki, jakie stawia rozum w odniesieniu do tego, co będzie uważał za rzeczywiste i że tylko to taki wszechświat (...) istnieje. Taką istotę, taką rzeczywistość nazywa Spinoza Bogiem - przy czym należy pamiętać, iż Boga rozumie Spinoza nie osobowo ale jako substancję. - rozumianą jako rozciągły, przestrzenny porządek rzeczy i niematerialny, nierozciągły system myśli. Bóg nie jest tu przyczyną sprawczą ani celem wszechświata. Rozważa w Etyce oprócz natury Boga, także naturę człowieka wg tej samej metodologii, wychodząc z aksjomatu iż Istota człowieka nie obejmuje koniecznego istnienia, to znaczy, na mocy porządku przyrody może się równie dobrze zdarzyć, żeby ten lub ów człowiek istniał, jak też żeby nie istniał.
Dlaczego Europa tak zdecydowanie broni swoich granic? Dlaczego w ludziach, którzy uciekają przed wojną, przemocą i biedą, widzi tak wielkie zagrożenie? Dlaczego nawet dobra wola jednostek jest ograniczana przez prawo i struktury polityczne?
Europa nie jest gotowa na przyjęcie uchodźców. Przez wieki przygotowywała się przecież do czegoś przeciwnego – panowania nad obcym. Widać to nie tylko w porządku prawnym, ale i w takich kategoriach myślenia jak państwo narodowe, dom czy prawa człowieka, które w gruncie rzeczy są prawami obywatela. Człowiek, który nie jest obywatelem, staje się niewidoczny.
Pojawienie się uchodźców to szansa, by zastanowić się, dlaczego Europa – tak dumna z własnej otwartości – jest na Innego tak bardzo zamknięta. Uchodźcy każą zadać pytanie o sens domu, zamieszkiwania, gościnności i sąsiadowania. To nie tylko pytanie etyczne, ale też wyzwanie dla myślenia. Być może otwarcie granic to okazja, by przemyśleć wszystko od nowa i odkryć najgłębsze powody zamknięcia? Niewykluczone bowiem, że Europa jest iluzją, mającą zakryć jedno z najbardziej fundamentalnych i niepokojących doświadczeń człowieka: nieusuwalną bezdomność.
Roland Barthes (1915–1980), wszechstronny francuski interpretator kultury, w Mitologiach, jednej z pierwszych swoich książek (1957) zebrał komentarze do bieżącej rzeczywistości, pisane w latach 1954–1956. Tropi tam „mity codzienności”, jakie nieustannie produkuje „mieszczańska” społeczność. Obserwuje zjawiska ze sceny politycznej, artystycznej, literackiej, komentuje zdarzenia z dziedziny sportu, religii, kulinariów, gospodarstwa domowego. Ich trudno uchwytną rzeczywistość „pogłębia” ironiczno-sarkastyczną perspektywą wysokiej teorii. Mitolog, „łowca mitów”, wychwytuje ich mistyfikacje, pasożytnicze przesłanianie jednych znaczeń innymi, ich ideologemy, ucieczkę w fałszywą naturę. Mitolog Barthes, trzeba przy tym pamiętać, zwyczajem ówczesnych francuskich intelektualistów czyni to też z krytycznej, klasowej perspektywy. Obserwacje i interpretacje powszedniego życia zawarte w części pierwszej (Mitologie) systematyzuje semiologiczna część druga (Mit dzisiaj): nasza rzeczywistość nieustannie „obraca się w mit” w specyficznym sensie tego pojęcia. Dla autora mit nie jest jakąś fundamentalną opowieścią, lecz nową jednostką sensu nadbudowaną nad zwykłymi znaczeniami – może być rzeczą, fotografią, tekstem. Jest „mową” w jej najszerszym sensie „przekazu”. Od tego wczesnego rozpoznania mityczności naszego życia był już tylko krok do postrukturalistyczych symulaków, imitacji i irrealności. W tym sensie Mitologie są kanonem historii humanistyki II połowy XX wieku, a zarazem błyskotliwie, czasem anegdotycznie ukazaną panoramą współczesnej codzienności.
To obszerne dzieło Bertranda Russella (18721970), jednego z najwybitniejszych filozofów angielskich XX wieku, walnie przyczyniło się do przyznania mu Nagrody Nobla (1950), choć jednocześnie należy do najbardziej kontrowersyjnych ujęć historii filozofii. Russell, wszechstronny intelektualista, który wczesną karierę poświęcił matematyce, napisał ""Dzieje"" w czasie II wojny światowej, kiedy przebywał w USA i wygłaszał w Filadelfii odczyty dla dość różnorodnego audytorium. Na ich kanwie wyrosła rzecz wysoce nieakademicka. Autor nie stroni w nim od radykalnych opinii, z jednymi klasykami poważnie dyskutuje, innych wyśmiewa, a czytelnik otrzymuje rozległą panoramę myśli filozoficznej wraz z jej historycznym kontekstem społeczno-politycznym tak bardzo rozbudowanym, że proporcje tradycyjnego podręcznika ulegają zachwianiu i sam autor nazywa swoje podejście raczej historią społeczną. To szerokie tło jednak, dystans i sceptycyzm, świeżość spojrzenia i przenikliwa argumentacja będą dla czytelnika lepszym wprowadzeniem do filozofii niż niejedno rzeczowe, lecz drętwe kompendium. ""Dzieje"" to polemiczne ujęcie pewnej filozoficznej kultury, początkowo zdominowanej przez scholastykę, a potem, w czasach nowożytnych, przez naukę. Autor nie ukrywa tu swoich sympatii ani antypatii, czytelnicy i recenzenci również ich nie ukrywali, jedni potępiając go lub ganiąc za wybiórczość i dezinterpretacje (George Steiner), inni (Albert Einstein) chwaląc, a Stanisław Lem gotów był zabrać ""Dzieje"" Russella na bezludną wyspę.
W książce przeanalizowano sposoby rozumienia cielesności człowieka obecne u autorów (głównie) nurtu filozofii realistycznej i zaproponowano wprowadzenie do filozofii człowieka (antropologii filozoficznej) kategorii organizmu, obecnej w filozofii niemal od samych jej od początków. Nowością jest próba umiejscowienia organizmu w strukturze bytowej człowieka. Organizm jest rozumiany jako specyficzna całość, ale stanowiąca charakterystyczny dla człowieka układ przypadłości, zapodmiotowany w całości wyższego rzędu w ludzkiej substancji osobie. Sama zaś substancja w tradycyjnym rozumieniu jest kompozycją formy (duszy) i ciała (organizowanej przez formę materii). Takie rozumienie cielesności człowieka skłoniło autora do ponownego przemyślenia początków życia człowieka (oraz możliwych rozumień grzechu pierworodnego), śmierci (oraz związanego z nią zmartwychwstania), jak również bardziej szczegółowych problemów związanych z cielesnością, jak transplantacje organów. W zakończeniu Autor zarysowuje możliwość spojrzenia z tej perspektywy również na zagadnienie ludzkiej płciowości.
Książka pod tytułem "Rozmowy z Ojcem Krąpcem" w swej kompozycji nawiązuje do starożytnej formy dialogu, podczas którego poszukiwano prawdy o świecie i sprawach ludzkich. Mistrzem, do którego kierowane są pytania, jest Ojciec Krąpiec, współtwórca Filozoficznej Szkoły Lubelskiej, profesor i wychowawca, rektor KUL, a przede wszystkim przewodnik na drodze realistycznego wyjaśniania rzeczywistości. Rozmowa jest próbą zrozumienia kim jest człowiek, czym jest dusza ludzka, na czym ludzkie działanie, jakie są relacje człowieka do społeczeństwa. W rozmowie został także podjęty problem śmierci.
Rozmowy z Mistrzem dotyczą jednej z najważniejszych sfer ludzkiego życia, a mianowicie moralności. Przedmiotem rozmowy jest moralność jako sposób działania człowieka i jej konieczne podmiotowe i przedmiotowe czynniki: decyzja, rozumne i wolne postępowanie ku prawdziwemu dobru ludzkiemu, szczęście jako cel dążeń człowieka, hierarchia dóbr: celów i środków w działaniu, cnoty moralne jako usprawnienia konieczne w spełnianiu dobra, prawo naturalne z naczelnym nakazem synderezy: ""dobro czyń"", społeczne warunki realizacji moralności. Drugim przedmiotem rozmowy jest etyka jako teoria moralności i jej uwarunkowania przyjętą koncepcją człowieka i jego działania oraz jej ostateczne uzasadnienia. Książka zawiera wykaz polecanych lektur: tekstów klasycznych i literatury uzupełniającej na temat etyki klasycznej.
Książka zawiera podstawowe wątki problematyki ateizmu: konieczne wyjaśnienia etymologiczne, podstawowe znaczenia terminu ateizm, główne rodzaje ateizmu (filozoficzny, teoriopoznawczy, semiotyczny, antropologiczny, religijny, psychologiczny, socjologiczny), teoretyczny i praktyczny, jak i postacie ateizmu, jak antyteizm czy pseudoateizm. Książka zawiera ponadto rys historyczny ateizmu uwzględniający źródła filozoficzne od starożytności po czasy najnowsze, oraz specyfikę teoretycznego i praktycznego ateizmu w jego wydaniu polskim. Ostatnią część książki tworzą obszernie omówione formy ateizmu, oraz analiza źródeł postaw ateistycznych ze szczególnym uwzględnieniem motywów filozoficznych. Książka zawiera ponadto omówienie takich postaw, jak agnostycyzm i sceptycyzm oraz spis najważniejszych pozycji bibliograficznych na temat ateizmu. Novum książki stanowi analiza fenomenu ateizmu w kontekście nie tylko religioznawczym, ale przede wszystkim filozoficzno-antropologicznym. Analiza ateizmu jako prądu umysłowego w kontekście filozoficznej wizji człowieka wyznacza nową perspektywę badawczą, sięgając głęboko do antropologii, gdzie podkreśla się naturalną tendencję natury ludzkiej jako ukierunkowanej na transcendencję.
Książka otwiera nową serię wydawniczą Polskiego Towarzystwa Tomasza Z Akwinu pod nazwą "Vademecum filozofii". Autor, kierownik Katedry Filozofii na Wydziale Teologii Uniwersytetu w Paderborn, zabiera głos w starej dyskusji o kompetencje poznania naturalnego i poznania z wiary. Pisze o roli filozofii w uprawianiu filozofii oraz roli rozumu w życiu wiarą w przekonaniu, że rozum i wiara, filozofia i teologia dopełniają się, a nie przeciwstawiają się sobie. Książka zawiera wybór tekstów filozoficznych na temat relacji teologia i filozofia oraz listę lektur pomocniczych.
W kolejnej książce z serii wydawniczej ""Vademecum filozofii"" pt. O filozofii autor pisze o potrzebie uprawiania filozofii, wskazując na podstawy rozumienia poznania filozoficznego. W książce zostały ukazane źródła błędnej zamiany poznania z myśleniem oraz wynikające z tych błędów konsekwencje. Autor wyjaśnia, dlaczego istnieje wielość różnych filozofii. Wskazuje również na podstawowe zadania, jakie powinna spełniać w kulturze ludzkiej filozofia. W książce zamieszczono wypowiedzi na temat filozofii, poznania mądrościowego i realistycznego. Na końcu książki znajduje się bibliografia oraz propozycje lektur przydatnych do samodzielnego studium filozofii.
Na książkę składają się artykuły dotyczące sztuki i jej rozumienia, co prowadzi do podstawowego filozoficznego typu wyjaśniania świata natury i kultury. Okazuje się bowiem, że rezygnacja z filozofii w wyjaśnianiu problemu sztuki powoduje błędny jej obraz, zaś oparcie jej rozumienia na idealizmie i jego pseudofilozofiach prowadzi do ideologii fundującej m.in. tzw. antysztukę i antyartystę. Autor ostrzega, że nie każdy fakt kulturowy, jaki rejestruje historia sztuki, jest faktem kulturotwórczym, bywa bowiem owocem błędu poznawczego twórcy i miast usuwać braki w świecie pomnaża je, deprawując odbiorcę i deterioryzując kulturę. W książce m.in. omówiono problem kultury i kulturoznawstwa, współczesne spory o sztukę, problem twórczości, relację sztuka i religia, oraz zamieszczono pomoce dydaktyczne: wybrane teksty oraz bibliografię prac z filozofii sztuki.
Przedmiotem kolejnej książki wydanej w serii Scripta Philosophiae Classicae jest rozumienie cnoty-arete jako sposobu spełniania się człowieka w życiu indywidualnym: w dziedzinie poznawczej, moralnej, twórczej i religijnej. Arete rozumiana jest tu jako sprawność ludzkiego działania, dzięki której człowiek może osiągnąć doskonałość stając się, wedle klasycznego ideału życia, pięknym i dobrym. Cnota, będąc usprawnieniem działania w różnych sferach życia ludzkiego, stanowi o możliwości spełnienia się człowieka, zwanego szczęściem. Autor analizuje teksty Platona i Arystotelesa i w oparciu o odmienne koncepcje człowieka obu filozofów wydobywa poszczególne składniki aretologii, sygnalizuje podobieństwa i różnice obu ujęć. Sięgając do antycznych źródeł aretologii i pedagogiki, autor ukazuje rolę cnoty-arete w osiąganiu doskonałości moralnej człowieka oraz przy okazji również bogactwo i aktualność klasycznych rozwiązań.
Przedmiotem analiz Autorki jest spór o wychowanie, o jego potrzebę, zakres, metodę i cel, który zawiązał się już w starożytnej Grecji i trwa po dzień dzisiejszy. W szranki stają trzy odmienne typy pedagogiki: kolektywistyczna, indywidualistyczna oraz personalistyczna. U ich podstaw tkwią różne koncepcje człowieka: bądź jako funkcji państwa (kolektywizm), bądź jako zaobsolutyzowanej jednostki (indywidualizm), bądź jako rozumnej, wolnej i suwerennej bytowo, ale spotencjalizowanej i żyjącej społecznie osoby (personalizm). Antropologie te są z kolei pokłosiem filozofii, a ostatecznie sporu o samą filozofię, jaki toczy się pomiędzy tradycją idealizmu (racjonalizmem i irracjonalizmem) a tradycją realizmu poznawczego. Okazuje się więc, że rzeczowe i racjonalne rozstrzygnięcie sporu o kształt i cel wychowania, a tym samym o naukowy status pedagogiki uniwersyteckiej oraz o jej rolę w praktyce wychowawczej zależy od rozstrzygnięcia sporu o filozofię i związane z nią koncepcje człowieka.
Pierwsza w dziejach polskiej kultury dwutomowa Encyklopedia Filozofii Polskiej obejmuje okres formowania się filozofii począwszy od XIII w. aż po czasy współczesne. Ukazuje osoby, problemy i szkoły odsłaniając bogactwo dorobku polskiej filozofii. Encyklopedia ta poświadcza, że w większości dziedzin filozofii, a także w ramach nauk pomocniczych filozofii, polscy myśliciele osiągnęli wartościowe i oryginalne wyniki. Dotyczy to zarówno logiki, jak i metodologii, filozofii prawa, jak i polityki, etyki i estetyki, metafizyki i antropologii, filozofii kultury i filozofii przyrody, czy filozofii Boga i religii. Encyklopedia prezentuje oryginalne teorie, które zostały opracowane przez polskich myślicieli, takie jak np. z teorii logiki i matematyki - notacja polska, systemy logik, logika norm, z etyki - etyka niezależna, personalizm etyczny, z metafizyki i antropologii - metafizyka realistyczna, personalizm metafizyczny, analogia transcedentalna, z historii filozofii - edycje tekstów filozoficznych, z filozofii prawa i polityki - teoria polityki, cywilizacji, solidarności, praw człowieka i praw narodów.Encyklopedia jest adresowana do szerokiego kręgu czytelników. Filozofia jest bowiem podstawą humanistycznego wykształcenia i myślenia. W sposób szczególny Encyklopedia przeznaczona jest dla polskich środowisk naukowych i filozoficznych oraz dla szkół gimnazjalnych i liceów, jako pomoc w studiowaniu, rozwijaniu i pogłębianiu polskiej kultury humanistycznej. Encyklopedia jest także promocją rodzimej tradycji filozoficzno-humanistycznej oraz świadectwem jej bogactwa i doniosłości.
Książka ukazuje się w serii wydawniczej ""Teksty-Przekłady-Komentarze"". Obejmuje opracowany przez św. Tomasza z Akwinu, a dokończony przez Kajetana komentarz do traktatu Arystotelesa Hermeneutyka. Komentarz do Hermeneutyki dotyczy języka, nazwy, natury wyrażeń językowych, definicji, zdań i ich podziału itd. Tomaszowy traktat z zakresu, wydawałoby się, filozofii języka, jego struktury i funkcjonowania, podejmuje jednak pytania z dziedziny metafizyki języka: dlaczego i dzięki czemu istnieje język oraz co konstytuuje język jako taki. Refleksja nad tymi pytaniami ukazuje ścisłe powiązanie języka nie tyle z myśleniem, ile z poznaniem nakierowanym na realnie istniejącą rzeczywistość, która determinuje swoją strukturą zarówno poznanie, jak i wyrażający je język. Ta metafizyczna perspektywa wyróżnia tytułowy traktat w relacji do dociekań współczesnego językoznawstwa i filozofii języka. Publikacja zawiera tekst pierwszego polskiego przekładu oraz tekst łaciński traktatu, komentarze i objaśnienia sporządzone przez tłumacza, a także indeks-słownik najważniejszych terminów oraz bibliografię.
Pierwsza w dziejach polskiej kultury dwutomowa Encyklopedia Filozofii Polskiej obejmuje okres formowania się filozofii począwszy od XIII w. aż po czasy współczesne. Ukazuje osoby, problemy i szkoły odsłaniając bogactwo dorobku polskiej filozofii. Encyklopedia ta poświadcza, że w większości dziedzin filozofii, a także w ramach nauk pomocniczych filozofii, polscy myśliciele osiągnęli wartościowe i oryginalne wyniki. Dotyczy to zarówno logiki, jak i metodologii, filozofii prawa, jak i polityki, etyki i estetyki, metafizyki i antropologii, filozofii kultury i filozofii przyrody, czy filozofii Boga i religii. Encyklopedia prezentuje oryginalne teorie, które zostały opracowane przez polskich myślicieli, takie jak np. z teorii logiki i matematyki - notacja polska, systemy logik, logika norm, z etyki - etyka niezależna, personalizm etyczny, z metafizyki i antropologii - metafizyka realistyczna, personalizm metafizyczny, analogia transcedentalna, z historii filozofii - edycje tekstów filozoficznych, z filozofii prawa i polityki - teoria polityki, cywilizacji, solidarności, praw człowieka i praw narodów.Encyklopedia jest adresowana do szerokiego kręgu czytelników. Filozofia jest bowiem podstawą humanistycznego wykształcenia i myślenia. W sposób szczególny Encyklopedia przeznaczona jest dla polskich środowisk naukowych i filozoficznych oraz dla szkół gimnazjalnych i liceów, jako pomoc w studiowaniu, rozwijaniu i pogłębianiu polskiej kultury humanistycznej. Encyklopedia jest także promocją rodzimej tradycji filozoficzno-humanistycznej oraz świadectwem jej bogactwa i doniosłości.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
