Seria Centrum Badań Dyskursów Postzależnościowych
W zależności od obszaru humanistyki autoetnografia zakorzenia się i rozrasta ze zróżnicowaną swobodą. Jest naturalną częścią projektów artystycznych, obowiązkową praktyką w etnografii i psychologii, częstym tematem reportażowo-wspomnieniowo-obrachunkowej eseistyki i prozy współczesnej. Wydaje się, że w literaturoznawstwie rozgościła się przede wszystkim tam, gdzie dotykamy problemów hegemonii, hierarchii, wykluczeń i emancypacji. Zawarte w tomie teksty są w różnym stopniu wysycone zabiegami autoetnograficznymi. Znajdziemy tu autorefleksyjny zapis „z terenu” badań etnograficznych i opowieści o byciu częścią polonistyki usytuowanej w konkretnym regionie. Część autorów i autorek skierowała autorefleksję w stronę własnej pracy naukowo-badawczej i jej splotu z kontekstem politycznym. W tomie znalazły się teksty tematyzujące autoetnograficzne usytuowanie na mapie dyscyplin naukowych i związanych z tym hierarchii badawczych. Niektórzy spośród autorów i autorek zdecydowali się przedstawić cudze projekty autoetnograficzne, niekiedy jednak pozostawiając prześwit na opowieść o własnym usytuowaniu.
[ze Wstępu]
Emilia Kledzik – dr hab., adiunkt w Pracowni Komparatystyki Literackiej i Kulturowej na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Redaktorka naczelna czasopisma komparatystycznego „Porównania”. Kierowniczka studiów podyplomowych „Romowie. Wiedza i praktyki instytucjonalne” na UAM. Autorka prac dotyczących studiów cyganologicznych, romologii, komunikacji międzykulturowej i polskiej literatury współczesnej. W 2023 roku opublikowała monografię Perspektywa poety. Cyganologia Jerzego Ficowskiego.
Małgorzata Zduniak – dr hab., prof. UAM, literaturoznawczyni i glottodydaktyczka, absolwentka Akademii Dziedzictwa w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie (2023). Zajmuje się polską literaturą migracyjną w Niemczech i wielokulturowym dziedzictwem Polski. Realizuje grant NAWA POLONISTA (2024-2025) na Katolickim Uniwersytecie Lowańskim nt. dziedzictwa przyrodniczo-kulturowego Olendrów. Autorka monografii Współczesny polski pisarz w Niemczech. Tożsamość, doświadczenie, narracje (Poznań 2010) i Filologia w kontakcie. Polonistyka, germanistyka, postkolonializm (Poznań 2018).
Nowe wydanie dzieła Adama Fischera, oparte na oryginale z 1921 roku, to jedno z ważniejszych opracowań poświęconych zwyczajom pogrzebowym ludu polskiego. Autor nie tworzy uogólnień ani analiz kulturowych warstw, skupia się natomiast na zwięzłym przedstawieniu obrzędów i wierzeń związanych ze śmiercią. Fischer opiera się na szerokim materiale – drukowanym, rękopiśmiennym, a także porównawczym, sięgając po zwyczaje słowiańskie i ościenne, gdy wymaga tego kontekst. Powstało dzięki temu rzeczowe, bogate kompendium wiedzy o ludowej obrzędowości funeralnej, bezcenne zarówno dla badaczy, jak i czytelników zainteresowanych dawną kulturą.
„U kolebki, przed ołtarzem, nad mogiłą” to ponadczasowa opowieść o trzech momentach, które wyznaczają rytm ludzkiego życia: narodzinach, małżeństwie i śmierci. Autor z niezwykłą odmalowuje świat dawnych obrzędów i zwyczajów, splecionych nierozerwalnie z chrześcijańską duchowością i pierwotną kulturą ludu. Zwyczaje te — od symboliki chleba i soli, przez kult stołu i progu, po senną wróżbę i odpędzanie złych mocy — nie tylko przetrwały próbę czasu, ale i dziś bywają żywą częścią naszej codzienności. Ta książka to klucz do zrozumienia ich głębokiej genezy i sensu — to zapis duchowej mądrości narodu, przekazywanej z pokolenia na pokolenie.
Zapraszamy na wspólną wędrówkę zapomnianymi ścieżkami naszych przodków, do miejsc, które odwiedzali i znali, a do których dzisiaj tylko nieliczni sięgają pamięcią. Spieszmy się, póki istnieje obok nas ów niezwykły i mało znany świat naszych dziadów, a nawet pradziadów. Pamiątek owych i opowieści szczególnie dużo znaleźć można na ziemi podkarpackiej. Jak głęboko sięgnąć pamięcią, w zaciszu domowym, pośród gromady wdzięcznych słuchaczy prawiono o starych cmentarzach i mogiłach, o uroczyskach i nawiedzonych domach, wreszcie o tych wszystkich dziwnościach, które jeszcze dzisiaj wzbudzają dreszcze emocji. To one oprócz dostępnej wiedzy historycznej sięgają do naszej legendarnej przeszłości, opartej często na zapamiętanych przekazach. Wspomnienia te powinny przybliżyć nam dawny obraz świata, który niekoniecznie zgodny jest z faktami historycznymi, ale zachęca do poznania owej zapomnianej przeszłości. I nie ma tu znaczenia baśń to czy legenda, a może fakt historyczny. Wszak to nie rozprawa naukowa, lecz zapis wspomnień naszych przodków.
BĄBEL BILEWICZ BRZEZIŃSKI BUGALSKI CIECIUCH DOLIŃSKI DOMAŃSKI GUTOWSKI HERMANS JARYMOWICZ LEWICKA ŁAGUNA ŁUKASZEWSKI NĘCKA NOSAL POPIEL STEUDEN SZOSTEK TREMPAŁA ZALEWSKA ZAWADZKICzym jest mądrość?Jak mądrze żyć?Jak mądrze uprawiać psychologię?Kategoria mądrości wymyka się naukowym rygorom. Nie jest też łatwa w opisie z punktu widzenia życiowej praktyki. Czy warto być mądrym? Według jakich prawideł postępować, by wieść mądre życie? Jak te reguły wdrożyć w niepewnych czasach?O mądrości to wyjątkowa książka. Z okazji jubileuszu Profesora Piotra K. Olesia znakomici psychologowie, filozofowie i publicyści przygotowali eseje, w których na postawione wyżej pytania odpowiedzieli z punktu widzenia uprawianych przez siebie dyscyplin.Autorzy rozdziałów różnią się od siebie - wiekiem i doświadczeniem życiowym i naukowym, rodzajem dyscypliny naukowej, w ramach której uprawiają swoje pasje, zapewne także przekonaniami. W jednym są jednak wszyscy bardzo podobni. Łączy ich ogromna wrażliwość na problemy, trafność ich identyfikowania, zaangażowanie, dociekliwość oraz upór w ich zgłębianiu, wiedza i ciekawość poznawcza, wreszcie rzetelność w tym, co od lat robią.Z recenzji prof. dr hab. Anny I. BrzezińskiejMało jest prawdopodobne (choć teoretycznie możliwe), aby ktoś był mądry zawsze i pod każdym względem. Zapewne jest tak, że niektórzy spełniają kryteria mądrości częściej niż inni. Najmądrzejsi czasem bywają niemądrzy, a skrajnie niemądrzy - zdarza się - okazują się nadzwyczaj mądrzy. Byłaby to zatem kwestia proporcji: ile czasu ktoś jest mądry, a ile przeciwnie. To pierwsza możliwość. Druga dotyczy rozróżnienia między cechą a zachowaniem - ludzie mądrzy potrafią robić głupstwa (i nie przestają być mądrzy), ludziom niemądrym zdarza się podejmować niebywale mądre decyzje (i nie przestają być niemądrzy). Ten sposób rozumowania zabezpiecza nie tylko przed fatalistyczną koncepcją mądrości/niemądrości ("jak kto głupi się urodził, to głupi umrze", albo wersją rosyjską - "jeśli kto głupi, to na długo"), ale i przed czarno-białym ujęciem mądrości, lekceważącym sytuacyjną zmienność czy osobowościowe potknięcia.Wiesław ŁukaszewskiPublikacja dofinansowana przez Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II.Mądrość () łączy więc w sobie dwie perspektywy: teoretyczną ("refleksyjny namysł") i praktyczno-życiową ("stworzenie rozumnej wizji dobrego życia"). Tym różni się mądrość od wiedzy z jednej strony, a sprytu z drugiej. Wiedza jest oczywiście bardzo przydatna mądrości, z czasem człowiek wie coraz więcej o świecie i o sobie i to oczywiście pomaga mu w nabyciu mądrości. Wiedza wzbogaca więc mój "refleksyjny namysł", ale sama ma wymiar teoretyczny. Z kolei spryt - często nader przydatny w życiu - odnosi się wyłącznie do sfery praktycznej, co więcej: brak mu wyraźnego odniesienia do dobra, nie zawiera więc w sobie "wizji dobrego życia". Formuła veritas in caritate zdaje się łączyć obie perspektywy, teoretyczną (veritas) i praktyczno-życiową (caritas). Sądzę jednak, że odczytać ją można jako szczególną dyrektywę życiową: "Czyń prawdę w miłości" znaczy, że miłość "prawdziwa" wtedy zasługuje na swą nazwę, gdy jest oparta na prawdzie. I odwrotnie: prawdę poznać może (lub przynajmniej się do niej zbliżyć) ten, kto ją kocha.Andrzej Szostek
Książka Urszuli Kusio wychodzi poza granice naukowego, wąskiego getta terminologicznego i metodologicznego, zawiera fascynujący przewodnik po dziejach i krainach zapachów. [] Autorka opisuje i analizuje różnorodne sposoby nacechowania zapachami odmiennych kultur, w zależności od położenia geograficznego, cech środowiska naturalnego, poziomu rozwoju cywilizacyjnego. Jest to błyskotliwa, erudycyjna, oparta na wielkiej wiedzy antropologicznej analiza autorska. Z tekstu przebija pasja, niemal emanuje z niego atrakcyjny dla czytelnika aromat ciekawości poznawczej i osobistej fascynacji zapachami.[] Tekst monografii Urszuli Kusio należy do niezwykłego gatunku mistrzowskiej narracji twórcy świadomego swojej wiedzy, ugruntowanej na wieloletnich studiach i badaniach łączących podejście socjologiczne z antropologicznym i kognitywistycznym. Szczerze polecam tekst szerszej grupie odbiorców, nie tylko wąskiej grupie specjalistów. Z uwagi na uniwersalny i społecznie ważny oraz kulturowo atrakcyjny temat książka może trafić na rynku księgarskim na listę bestsellerów. Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Palecznego
W książce Mity nordyckie. Bohaterowie Mateusz K. Sawczyn zanurza nas w świat pradawnych pieśni i sag – świat, w którym los ludzi splata się z wolą bogów i nicią Przeznaczenia. Sięgając po epizody z Eddy poetyckiej i staroislandzkich sag, autor rekonstruuje losy rodów Wölsungów, Wulfingów, Ynglingów i wielu zapomnianych wojowników Północy. Wilkołactwo, zemsta, runiczna magia, krwawe bitwy i miłość silniejsza niż śmierć – wszystko to odnajdziecie w tej epickiej opowieści o postaciach, których czyny przeszły do legendy.
To jednak nie tylko historia dzielnych herosów. To opowieść o ludziach z krwi i kości – targanych żądzą zemsty, rozdartych między honorem a pożądaniem, zdolnych do wielkiej miłości i równie wielkich błędów. Ich decyzje bywają piękne, ale i przerażające; ich siła idzie w parze z kruchością. Są tak samo potężni, jak tragiczni.
Mity nordyckie. Bohaterowie to nie tylko literacka rekonstrukcja mitologicznej przeszłości – to pasjonująca podróż w głąb nordyckiego świata legend: od mrocznych fiordów po zaśnieżone kurhany, od bitewnych pól po olbrzymie sale dawnych królów. Idealna kontynuacja dla Czytelników Mitów nordyckich. Bogów, ale i doskonały punkt wyjścia dla tych, którzy dopiero wkraczają w świat, gdzie każde imię niesie opowieść, a każda opowieść to echo pradawnych pieśni.
Potęga podświadomości. Modlitwy Ostatnie sztuki nakładu W codziennym życiu nie może brakować chwil wyciszenia, przeznaczonych na szczerą refleksję i modlitwę. Niezależnie od tego, czy masz za sobą dobre, czy złe chwile, czy jest Ci smutno, czy odczuwasz wielką radość - zawsze potrzebujesz Boga. Jeśli otworzysz się na Jego pełną nieskończonej miłości obecność, doznasz szczęścia, spokoju i ukojenia. Wystarczą dwie rzeczy: po pierwsze uświadom sobie, że jesteś ukochanym dzieckiem Boga i że Ty również głęboko Go kochasz, a po drugie szczerze się pomódl. W tej książce znajdziesz inspiracje do modlitw na każdy dzień. Zawarte w niej afirmacje i przemyślenia, zaczerpnięte z Pisma Świętego, skłaniają do własnych kontemplacji i medytacji. Są napisane z żarliwą tęsknotą i niezłomnym przekonaniem o tym, że w życiu najważniejsze jest pozostawanie w bliskości z Bogiem. Modlitwy w książce dotyczą zdrowia, wiary, wątpliwości, lęku, przyjaźni, prawdy, bogactwa, dobrobytu i leczenia. Przyniosą Ci dokładnie to, czego w danej chwili najbardziej potrzebujesz. W tej książce znajdziesz: wskazówki - gdy czujesz zagubienie wzmocnienie - gdy potrzebujesz siły pociechę - gdy przytłacza Cię smutek przypomnienie o bezkresnej miłości i szczodrości Bożej - zawsze Doskonała miłość usuwa lęk!
Głupota to słowo posiadające w języku polskim 283 synonimy występujące w co najmniej 28 różnych grupach znaczeniowych.W Szkicach zostały opisane wyłącznie "przypadki zawinione" wynikające z gnuśności, ewentualnie etycznej niegodziwości określonych osób, a nie przypadki, na które ktoś nie mógł mieć żadnego wpływu. Autorzy opisują swoje własne doświadczenia związane z głupotą i głupcami w myśl przekonania, że każda próba mająca na celu "policzenie" i "ponazywanie" głupoty jest warta zachodu.Trzej wybitni profesorowie i myśliciele: M. Heller, J. Stelmach i B. Brożek po świetnie przyjętym Sporze o rozumienie (CCPress 2019) ponownie zdecydowali się na współpracę. Ich "Szkice z filozofii głupoty" to wyjątkowy, wyrafinowany intelektualnie, ale także zabawny zbiór traktatów, anegdot, czy - jak wolą Autorzy - szkiców, swoisty "strumień świadomości" trzech uczonych.Bartosz Brożek - filozof, kognitywista i prawnik, profesor nauk prawnych, pracownik Katedry Filozofii Prawa i Etyki Prawniczej na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego.Michał Heller - teolog, profesor nauk teologicznych specjalizujący się w filozofii przyrody, fizyce, kosmologii relatywistycznej oraz relacji nauka-wiara. Pierwszy polski laureat Nagrody Templetona.Jerzy Stelmach - teoretyk i filozof prawa, profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, radca prawny.
Współczesne plemię to każda grupa ludzi, którą jednoczą podobne przekonania. Może przybierać różne formy - od religijnych stowarzyszeń, przez partie polityczne i państwa, aż po firmy, organizacje czy grupy pasjonatów.Dlaczego jesteśmy lojalni wobec członków tej samej grupy, a wspólny cel sprawia, że pracujemy efektywniej i możemy więcej osiągnąć? Co sprawia, że instynkt plemienny nie tylko wpływa na nasze decyzje, ale też kształtuje nasze myśli i emocje?Po pierwsze, działa w nas instynkt stada - niepostrzeżenie dostrajamy się do rytmu większości, chcąc być jej częścią. Po drugie, uruchamia się instynkt bohatera - popycha nas do poświęceń dla dobra grupy i motywuje, by dorównać tym, którzy cieszą się największym szacunkiem. Po trzecie, przemawia do nas głos przodków - każe pielęgnować tradycje i powielać wzorce przekazywane z pokolenia na pokolenie. To właśnie te pierwotne impulsy - pozwalają nam dzielić się wiedzą, współpracować i budować lepszą przyszłość.Nasze plemienne instynkty są naszą największą supermocą. Używaj jej mądrze!
Nauka jest wspaniałym osiągnięciem ludzkości. Jak każdy wynalazek może być jednak niewłaściwie stosowana, zwłaszcza jeżeli nie do końca wiadomo do czego służy i jak działa. Elementarna wiedza o nauce, jej metodzie, strukturze, ambicjach, możliwościach i ograniczeniach, wydaje się być czymś nieodzownym dla współczesnego, wykształconego człowieka.Książka "Filozofia nauki" zrodizła sie przede wszystkim z wieloletniej praktyki dydaktycznej ks. prof. Michała Hellera, który prowadził wykłady dla kilku pokoleń studentów, oraz jego doświadczeń na polu popularyzacji nauki. Oba te obszary działalności wiążą się z koniecznością usuwania fałszywych uprzedzeń oraz prostowania najczęstzszych błędnych poglądów i teorii.Książka od lat jest nieocenioną pomocą dydaktyczną dla studentów i pasjonaów filozofii oraz nauk przyrodniczych, czego odzwierciedleniem jest jej niniejsze wydanie.
Jak wygląda prawdziwa struktura materii? Czy najbardziej fundamentalnymi prawami natury rządzi prawdopodobieństwo, a nie konieczność? Dlaczego świat kwantów rządzi się prawami sprzecznymi ze zdrowym rozsądkiem?Mechanika kwantowa, jedna z najważniejszych dziedzin współczesnej fizyki, narodziła się w pierwszych dekadach ubiegłego stulecia. Panowało wówczas niemal powszechne przekonanie, że natura skrywa już niewiele tajemnic. Sformułowanie teorii kwantów obaliło ten optymistyczny pogląd - stało się jasne, że przyroda w najmniejszej skali funkcjonuje całkowicie inaczej niż w skali, w której działają nasze zmysły. Świat cząstek elementarnych, zjawiska nielokalne, indeterminizm i wiele paradoksów (jak słynny jednocześnie żywy i martwy kot Schrodingera) pociąga zwłaszcza filozofów, bo sprzeczny ze zdrowym rozsądkiem obraz mikroświata wywołuje doniosłe filozoficzne konsekwencje. Żeby zrozumieć te wszystkie zjawiska, trzeba zagłębić się w matematyczną strukturę mechaniki kwantowej. Książka Michała Hellera umożliwia to nawet tym, którzy nie mają za sobą akademickiego kursu z matematyki, wymagana jest wyłącznie umiejętność precyzyjnego myślenia.
Seria Górska pod redakcją Ewy Grzędy
Tematyka książki nie zamyka się, co mógłby sugerować tytuł i jego (zawarta we wstępie) wykładnia, w kręgu geografii literackiej. Dom, miasto, krajobraz stanowią tu raczej asumpt do snucia frapującej opowieści o tym, co dzieje się na styku geografii, biografii, krytyki literackiej i literatury, i o wzajemnych relacjach miejsc, ludzi i tekstów. Autora interesują spotkania, więzi i – często nieoczywiste – paralele, wynikające tyleż z doświadczenia wspólnej przestrzeni, co z czytania – z czytania, będącego odkrywaniem „miejsc wspólnych”, tropieniem splotów i powiązań intertekstualnych. Zarazem zaproponowana tu lektura, podobnie jak charakteryzowane w książce pisarstwo Jacka Łukasiewicza, „nie fetyszyzuje granicy pomiędzy krytyką literacką a historią literatury – albo, ogólniej rzecz ujmując, literaturoznawstwem akademickim”. Idąc śladami swego mistrza, Paweł Mackiewicz dystansuje się zarówno od „naukowej ortodoksji”, jak od historycznoliterackich syntez; przedkłada przypadkowość, zjawiskowość i jednostkowe mikrohistorie nad „uogólniające, czasem upraszczające konstrukty makrohistoryczne”, a równocześnie osadza omawianą twórczość w złożonym historycznym, politycznym i społecznym kontekście. Taka optyka w połączeniu z badawczą dociekliwością i hermeneutycznym podejściem do tekstu okazuje się bardzo atrakcyjna poznawczo: pozwala wyławiać nieznane lub niedostrzeżone fakty życia literackiego i wydobywać nowe rysy znanych pisarzy, poetów, krytyków, a ponadto – w innym świetle ukazuje ich twórczość, zwracając uwagę na jej spacjalne uwarunkowania. Dotyczy to nie tylko relacjonowanych przez Autora spotkań Kazimierza Wyki i Stanisława Czycza, Tadeusza Różewicza i Tymoteusza Karpowicza, Wincentego Pola i Kornela Ujejskiego, Stanisława Pigonia i Alfreda Jahna, Krzysztofa Vargi i Damiana Kowala, Krzysztofa Karaska i Jana Kulki, ale też relacji, w jakie wchodzą z innymi osobami i/lub z miejscem pozostali bohaterowie tej książki: Marta Wyka, Dariusz Suska, Piotr Szewc, Karol Maliszewski, Michał Książek.
Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Mikołajczak, Uniwersytet Zielonogórski
Paweł Mackiewicz (ur. 1980) – historyk literatury, krytyk literacki, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Zajmuje się literaturą polską XX i XXI wieku. Autor książek: Pisane osobno. O poezji polskiej lat pierwszych (Poznań 2010), W kraju pełnym tematów. Kazimierz Wyka jako krytyk poezji (Kraków 2012), Małe i mniejsze. Notatki o najnowszej poezji i krytyce (Katowice 2013), Sequel. O poezji Marcina Sendeckiego (Poznań 2015), Spór o realizm 1945–1948 (Poznań 2020). Opracował tomy: Kazimierz Wyka, Tylnym pomostem. Felietony zebrane (Kraków 2014), Kazimierz Wyka, Wybór pism (BN, Wrocław 2019), Jacek Łukasiewicz, Krok i rytm. Wybór szkiców (Wrocław 2024).
Kultura chińska jest niezwykle bogata w historie i opowieści wypełnione bóstwami, bestiami, chochlikami, a nawet zombie. Wielowiekowa tradycja chińska zdaje się być niewyczerpaną kopalnią wiedzy na temat mitologicznej strony życia Chińczyków, czego wyrazem jest prezentowany czytelnikom "Bestiariusz chiński" autorstwa znawczyń tematyki, sinolożek: Ewy Paśnik-Tułowieckiej oraz Joanny Grzybek. Książka przedstawiać będzie demoniczne bóstwa, mityczne hybrydy i niebezpieczne bestie (czyli niezwykłe i straszne zwierzęta np. smok i feniks, zouwu czy qilin) yaoguai (czyli wszelkiego rodzaju demony, chochliki, duchy i chińskie zombie), a także bohaterów dwóch klasycznych powieści chińskich Xiyouji czyli Wędrówki na Zachód i Fengshen yanyi czyli Inwestytury Bogów (XVI w.). Bogactwu warstwy narracyjnej towarzyszyć będzie równie ciekawa i zachwycająca warstwa ilustracyjna autorstwa Rafała Jankowskiego.
Niniejsza monografia to pierwsze polskie bezpośrednie tłumaczenie przednowoczesnego indyjskiego tekstu tantrycznego z języka innego niż sanskryt, opatrzone komentarzem i obszernym wprowadzeniem. Przekład fragmentów XVIII-wiecznego manuskryptu zabiera czytelnika w niezwykły i tajemniczy świat średniowiecznych bengalskich tantryków, słynących ze swojej ezoterycznej literatury i erotycznych rytuałów. Książka jest wyjątkowa w piśmiennictwie polskim i literaturze światowej, gdyż skupia się na słabo poznanym korpusie literatury sahadźija. Badania autora nad Nighrthaprakśval (NPV) pozwalają lepiej zrozumieć rytualne aspekty wisznuizmu sahadźija i jego historyczny rozwój oraz specyfikę tantry wschodnioindyjskiej, odrębnej od sanskryckiej.Zawarty w tym tomie przekład napisany jest jasnym językiem - jak na opis ezoterycznych czy wręcz tajemnych praktyk. Robert Czyżykowski eksponuje duchowy, wspólnotowy i religijnie wyrafinowany wymiar jednej z rozlicznych hinduskich tradycji tantrycznych. Opracowanie to może stanowić swoisty przewodnik po rytualnej wizualizacji przedstawionej szczegółowo w NPV. Ten wyjątkowy na tle obszernej literatury sahadźija tekst odzwierciedla problem niejednorodności całego nurtu synkretycznych tradycji wisznuickiego bhakti rozwijanych w Bengalu. Wprowadza czytelnika w mistyczny świat ciała, wyjaśnia sens wykorzystania erotyki i konkretnych seksualnych technik, akcentując przezwyciężenie dualizmu oraz odkrycie wewnętrznego cielesnego pejzażu, wizualizowanego jako sieć arterii, krętych rzek, stawów, komnat, bram, miast i twierdzy. Celem nadrzędnym owych rytualnych praktyk jest wyrugowanie "kapryśnej żądzy i osiągnięcie stanu jedności", między innymi przez akt seksualny.Z recenzji dr hab. Marzenny Jakubczak, prof. UJRobert Czyżykowski- adiunkt w Zakładzie Historii Religii Instytutu Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego; religioznawca, specjalista w zakresie religii Indii. Jego zainteresowania naukowe obejmują religie Bengalu, hinduizm, wisznuizm, tantrę i jogę. Prowadził badania w Indiach, a w ostatnich latach zajmował się średniobengalskimi manuskryptami tradycji sahadźija. Opublikował dwie monografie: Droga do doskonałości w tradycji Ćajtanji (Kraków 2004), Ciało mistyczne i fizyczne w wisznuizmie sahadźija (Kraków 2013), a także wiele artykułów w języku polskim i angielskim. Koordynator i uczestnik krajowych i międzynarodowych projektów badawczych. Prowadził wykłady gościnne, między innymi w Wiedniu, Oxfordzie, Kalkucie i Wilnie.
To dzieło wydane w Pradze (1939) już po śmierci Edmunda Husserla (1859-1938), niemieckiego filozofa, twórcy fenomenologii, miało dość niezwykłą historię. Powstawało długo i ostateczną redakcję uzyskało po 1935 roku, ale na rynku wydawniczym zagościło na krótko, jako że wskutek zajęcia Czechosłowacji przez Niemcy wydawnictwo zostało zamknięte tuż po wydrukowaniu nakładu. Nakład zaś poszedł na przemiał z wyjątkiem dwustu egzemplarzy przemyconych do Anglii, gdzie je potem sprzedawano. Książka wieńczy zainteresowania późnego Husserla genealogią logiki, a więc wyprowadzeniem najbardziej zaawansowanej logicznie myśli pojęciowej z niższego poziomu sądów predykatywnych, a tych ostatnich - ze sfery doświadczenia "przedpredykatywnego". Ta genealogia nie interesuje logików, którzy posługują się "gotowymi" tworami logiki. Tymczasem, uważa autor, u podłoża wszelkich struktur logicznych (zbiór, kategoria, sąd, pojęcie) leży konstytutywna działalność ja. To ruch świadomości sprawia, że logiczne struktury są takie a nie inne, np. sąd predykatywny ma zawsze strukturę dwuczłonową. Genealogia logiki opiera się na jej fenomenologii, wydobyciu logicznych fenomenów, takich jak substrat, jego określenia, eksplikaty przedmiotu itd. Dla logików i filozofów logiki badania te są zatem bezcenne, nawet jeśli fenomenologiczne sięganie pod powierzchnię zjawisk uznają oni za dyskusyjne.
Adam Synowiecki (1929–2000) jako Profesor Politechniki Gdańskiej nieustannie podkreślał potrzebę studiowania filozofii i poszukiwania odwiecznej prawdy. Starał się przy tym przeciwdziałać wszelkiej ignorancji zarówno w zakresie humanistyki, jak i nauk przyrodniczych. Utrzymywał, że wielką rolę w formułowaniu hipotez naukowych odgrywają założenia o charakterze filozoficznym, a nawet teologicznym. Co więcej, żywił przekonanie, iż nie istnieje wiedza bez poznającego podmiotu. Zatem nie jest rzeczą możliwą, aby oddzielić kontekst odkrycia, czyli to, co społeczne i egzystencjalne, od kontekstu uzasadnienia, a więc tego, co związane jest z racjonalnością, empirycznością czy badaniem zasadności proponowanych twierdzeń. Gdański uczony uważał więc za niemożliwe, by prawdziwa nauka mogła odbywać się poza człowiekiem jako badającym podmiotem, odkrywcą, a tym samym dotyczyć jedynie zagadnień odnoszących się do stosowanych doświadczalno-logicznych procedur. Takie pojmowanie nauki zostało ugruntowane myślą Mikołaja z Kuzy, filozofa, teologa, matematyka, którego pisma Profesor tłumaczył i opatrywał obszernymi komentarzami, jakie znajdują się w niniejszej monografii.
Z recenzji prof. Jacka Aleksandra Prokopskiego
Współwydawcą książki jest Pomorskie Towarzystwo Filozoficzno‑Teologiczne (ISBN 978-83-940130-1-1)
Książka jest wyrazem fascynacji autora społeczno-artystyczną koncepcją Cesara Manrique, który za pomocą sztuki pragnął podkreślić naturalne piękno wulkanicznej wyspy Lanzarote i uczynić z niej wymarzone miejsce dla życia jej mieszkańców. Miejsce atrakcyjne zarazem dla gości z zewnątrz, ale wolne od masowej turystyki i powtarzalnych wytworów przemysłu. Autor opisuje fenomen Lanzarote z perspektywy filozofii społecznej, poddając analizie rolę artysty w kształtowaniu otaczającego go świata. Odnosi się do pojęcia piękna natury jako źródła nie tylko twórczości artystycznej, lecz także ludzkiego szczęścia. Opisuje zakorzenienie człowieka w tradycji, kulturze i lokalnej przestrzeni, niezbędnych do budowania tożsamości społecznej. Otwarte zakończenie książki zachęca czytelnika do własnej refleksji nad tym, czy utopijny zamysł Manrique, aby uczynić Lanzarote miejscem jedności życia, sztuki i człowieczeństwa, został zwieńczony sukcesem, czy też wciąż pozostaje w kręgu niezrealizowanych marzeń.Powinno być:Książka jest wyrazem fascynacji autora społeczno-artystyczną koncepcją Cesar Manrique, który za pomocą sztuki pragnął podkreślić naturalne piękno wulkanicznej wyspy Lanzarote i uczynić z niej wymarzone miejsce dla życia jej mieszkańców. Miejsce atrakcyjne zarazem dla gości z zewnątrz, ale wolne od masowej turystyki i powtarzalnych wytworów przemysłu. Autor opisuje fenomen Lanzarote z perspektywy filozofii społecznej, poddając analizie rolę artysty w kształtowaniu otaczającego go świata. Odnosi się do pojęcia piękna natury jako źródła nie tylko twórczości artystycznej, lecz także ludzkiego szczęścia. Opisuje zakorzenienie człowieka w tradycji, kulturze i lokalnej przestrzeni, niezbędnych do budowania tożsamości społecznej. Otwarte zakończenie książki zachęca czytelnika do własnej refleksji nad tym, czy utopijny zamysł Manrique, aby uczynić Lanzarote miejscem jedności życia, sztuki i człowieczeństwa, został zwieńczony sukcesem, czy też wciąż pozostaje w kręgu niezrealizowanych marzeń.******Manrique and His Lanzarote Project. Utopia Actualized? An Artist's Programme for the Aesthetic-Social Transformation of an IslandThe book is an expression of the authors fascination with Cesar Manriques social and artistic concept, who with the help of art wanted to highlight the natural beauty of the volcanic island Lanzarote and make it a dream place to live in for its inhabitants. A place that is attractive for the outside visitors, but also free of mass tourism and recurring products of the industry.The author describes the phenomenon of Lanzarote from the perspective of social philosophy, analysing the role of the artist in shaping the world surrounding him. He refers to the idea of beauty of nature as a source of not only artistic creation, but also human happiness. He describes how people are rooted in tradition, culture, and local area, which are essential for building social identity. The open ending of the book encourages readers to reflect on their own if Cesar Manriques utopian idea to make Lanzarote a place of unity of life, art, and humanity is a success or if it still remains an unfulfilled dream.
Książka jest pierwszym zbiorczym wprowadzeniem do analizy gatunków wypowiedzi, które towarzyszą życiu akademickiemu, począwszy od założenia uniwersytetów. Wstępne spojrzenie historyczne ukazuje mowy uniwersyteckie w średniowieczu i renesansie. Dalej skupiono się na mowach pochwalnych, charakterystycznych dla pierwszej połowy XIX stulecia. Etap drugiej połowy XIX wieku i wiek XX jest zobrazowany funkcjonowaniem różnych gatunków honorujących oraz upamiętniających. Mowy przedstawiono na szerokim tle kulturowym, akcentując konwencje i rytuały, które stoją za ich strukturą i wyznacznikami językowo-socjokulturowymi.******Academic Speeches. The Origin and Modern FunctioningThe book is the first collective introduction to the analysis of genres of expression which have accompanied academic life since the foundation of universities. The introductory historical overview shows university speeches in the Middle Ages and the Renaissance. Then, the author focuses on praise speeches, characteristic of the first half of the 19th century. The second half of the 19th century and the 20th century are illustrated by various honouring and commemorating genres. The speeches are presented against a broad cultural background, emphasizing the conventions and rituals that stand behind their structure and sociocultural linguistic determinants.
Mitologia Hawajów to piękne opowieści inspirowane naturą. Niemal każda z dolin na wyspach ma własną, fascynującą opowieść. Pozwalają one zrozumieć, jak ich dawni mieszkańcy postrzegali przyrodę, a zarazem opisują wczesną historię w legendarnej oprawie.Niezwykłe tęcze na zboczach gór symbolizują śmierć i odradzanie Kahali, Tęczowej Pani z doliny Manoa. Za niezwykłymi kolorami hawajskich ryb, dorównującymi motylom, stoi walka dwóch wodzów. Maui, półbóg cudotwórca, słysząc śpiew ptaków, sprawia, że również ich piękne kształty stają się widzialne dla wszystkich.Lasy zamieszkują wróżki oraz skrzaty, wychodzące nocą, by budować świątynie, masywne mury, tworzyć kanu lub ostrzegać szeptem przed niebezpieczeństwem. Ptaki i ryby są mądrymi i oddanymi opiekunami domostw. Te o jaskrawym upierzeniu, obdarzone pięknym głosem wiernie towarzyszą wodzom. Rekiny i inne wielkie morskie stworzenia są niezawodnymi posłańcami tych, którzy składają im ofiary. Często przenoszą swoich wyznawców z wyspy na wyspę i chronią przed niebezpieczeństwami. Ale nie brakuje w hawajskim folklorze także tego, co mroczne i przerażająceCzystość myśli, bogactwo wyobraźni oraz subtelność barw sprawiają, że mity hawajskie, w których przyroda ożywa za sprawą ludzkiej fantazji, zasługują na wysokie miejsce w literaturze, na równi z baśniami europejskimi.William Drake Westervelt (1849-1939) - sekretarz, a następnie prezes Hawaiian Historical Society. Jeden z najważniejszych autorytetów w zakresie folkloru Hawajów. Autor wielu książek i artykułów na jego temat, Jego antologie mitów i legend należą do ścisłego grona najtrafniejszych ujęć specyficznych hawajskich poglądów na sfery sacrum i profanum.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
