"Sokratesowa zasada gnoti s auton - zasada poznania samego siebie, poznania człowieka, pozostaje na zawsze podstawowym zadaniem prawdziwej filozofii. A zadanie to już samo z siebie jest zadaniem etycznym." (kard. Marian Jaworski). Idea ta jest również sednem filozoficznego myślenia Jana Galarowicza, autora wielotomowej filozofii człowieka pt. Antropodramatyka, który uważa, że realizacja tej doniosłej i pięknej zasady nie jest możliwa bez rozświetlenia przede wszystkim relacji interpersonalnych, czemu poświęcił poprzedni, V tom (Antropodramatyka. Nie jesteśmy samotnymi wyspami), i aksjologiczno - etycznego wymiaru człowieka. Opierając się na elementarnej intuicji aksjologicznej i etycznej oraz jej opisie przez fenomenologów, Galarowicz zasadniczo jednak nie analizuje istoty wartości, sposobu ich istnienia itp., lecz przede wszystkim pyta - idąc tropem ks. Józefa Tischnera - "jak ja wobec nich istnieję, czy je realizuję, czy się im sprzeniewierzam". Rozwija prawdę o człowieku jako arcycennym dobru oraz o sposobach jego uczestniczenia w wartościach, w szczególności zaś o etycznym stosunku do nich. Książka nie jest rozprawą akademicką, mimo że zawarte w niej rozważania są solidnie udokumentowane, lecz ma charakter eseistyczno - popularyzatorski i mądrościowy oraz została napisana "stylem Tatarkiewicza" - w sposób klarowny i komunikatywny, dzięki czemu jej czytelnikami mogą być nie tylko studenci filozofii i innych dyscyplin humanistycznych oraz nauczyciele i duszpasterze, ale także osoby, którym zależy na głębszym rozumieniu siebie i innych ludzi oraz na mądrzejszym, sensowniejszym i piękniejszym życiu.
W podręczniku zaprezentowano zasady poprawnego myślenia oraz poprawnego rozumienia, stosowania i formułowania tekstów aktów prawnych. Książka zawiera obszerny wykład logiki, wzbogacony wieloma przykładami zastosowań z dziedziny prawa. Oprócz tradycyjnie przedstawianego w tego typu publikacjach wyboru tematyki logicznej - z zakresu semiotyki, logiki formalnej, ogólnej metodologii nauk - omówiono problemy interpretacji wypowiedzi modalnych, a także zastosowania logiki w procesie tworzenia, stosowania i wykładni prawa. Opracowanie uzupełnia zestaw pytań testowych, który pozwala na sprawdzenie zdobytych wiadomości. Przy każdym pytaniu zamieszczono numer boczny kierujący do fragmentu tekstu zawierającego podstawę teoretyczną do udzielenia poprawnej odpowiedzi.
„Przekroczyć siebie” to bardzo autentyczna podróż w głąb siebie. Autentyczna, bo oparta na osobistych doświadczeniach drogi wiary autora, holenderskiego księdza Henriego Nouwen’a, w którego dorobku można znaleźć wiele bestsellerowych książek o duchowości chrześcijańskiej.
Sięgając po polskie wydanie książki zatytułowanej „Przekroczyć siebie. Trzy ruchy życia duchowego” czytelnik ma możliwość wejść w głąb swojego życia, mierząc się z samym sobą (pierwszy krok), patrząc na swoje relacje z ludźmi (drugi krok) i w końcu odkrywając, czym jest modlitwa (trzeci krok). Nie sposób patrzeć na życie duchowe w oderwaniu od któregoś z tych kroków, autor ukazuje jak wzajemnie się uzupełniają.
Warto zmierzyć się z osamotnieniem, wrogością czy złudzeniami tak, aby je zrozumieć i wyjść z przytłaczających nas barier ku życiu w wolności życia duchowego. Ta książka, oparta o refleksje i życiowe doświadczenia, jak również ogromne bogactwo duchowości chrześcijańskiej prowokuje człowieka do świeżego spojrzenia na swoje życia, dlatego powinna trafić w ręce wielu osób, niezależnie od wieku, stanu czy zawodu.
Usłysz Boga mówiącego przez twoje uczucia, zaufaj im i odkryj swoją drogę.W jaki sposób dokonywać mądrych wyborów, by podążać ścieżką duchowego i ludzkiego rozwoju?Jak rozpoznać drogę, którą chce poprowadzić nas Bóg?Czy codzienne poruszenia serca i umysłu mogą nam pomóc w odczytywaniu Bożej woli?Bóg przemawia do nas językiem ludzkiego doświadczenia. Dlatego Nikolaas Sintobin SJ zachęca, by uważnie badać swoje najgłębsze uczucia i emocje, gdyż mogą one wskazać, do czego zaprasza nas Pan. Odwołując się do praktyki rozeznawania duchowych poruszeń według metody św. Ignacego Loyoli, pokazuje, jak na co dzień uczyć się dokonywania mądrych wyborów: zarówno wtedy, gdy jesteśmy w siódmym niebie, jak i wówczas, gdy mamy wątpliwości czy problemy.To przystępny przewodnik po sztuce rozeznawania i praktyczne narzędzie pomocne przy podejmowaniu stojących przed nami decyzji.Nikolaas Sintobin - flamandzki jezuita i kierownik duchowy zainteresowany posługą w Internecie oraz odkrywaniem nowych sposobów pomagania ludziom w odnajdywaniu Boga. Zanim w 1989 roku wstąpił do Towarzystwa Jezusowego, przez krótki czas pracował jako prawnik. Studiował w Brukseli, Paryżu i Santiago de Chile.
W książce poruszone jest kilkanaście ważnych i kontrowersyjnych tematów m.in.:
- uniwersalizm masonerii,
- tragiczna zmiana sytuacji w Kościele,
- polityka antyrodzinna,
- popieranie ruchów sekciarskich i New Age,
- dywersja masońska wewnątrz Kościoła,
- duchowni katoliccy w szeregach masonerii,
- działania masonerii na froncie politycznym,
- pierwszy etap: Europa spod znaku Maastricht,
- rola Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej,
- filozofowie i teologowie,
- komputery i kodyfikacje,
- "Hymn do Szatana" Carducci'ego
Ksenofont (ok 430 p.n.e.-355 p.n.e.) - grecki filozof, historyk, żołnierz, uczeń Sokratesa, któremu poświęcił kilka swoich prac, a w innych zajmował się ustrojem politycznym, historią greckich miast, a nawet jeździectwem i łowiectwem, dochodami. Znaczną część tej książki zajmują wlaśnie pisma w obronie Sokratesa. Sam zaś Sympozjon to polemiczny tekst w stosunku do "Uczty" Platona. Grecki wyraz sympozjon odpowiada polskiemu wyrażeniu uczta lub biesiada, przy czym odnosi się to slowo stricte do dalszej części biesiady, gdy toczą się rozmowy, śpiewy, zabawy towarzyskie, nie zaś posiłek. Ksenofont polemizując z Platonem chce pokazać swojego mistrza Sokratesa w jak najlepszym świetle, wesołego wprawdzie lecz zawsze moralizującego i szlachetnego. W kolejnych tekstach zajmuje się ksenofont historią Cyrusa, tyranią ("Hieron"), dziejami Hellady, ustrojem Sparty i wreszcie ekonomiką - pochwałą rolnictwa jako podstawy (obok wojska) państwowości.
"Mały świat jednego człowieka" traktuje przede wszystkim o zagadnieniach wyobraźni i obrazu w nauczaniu Stefana Kucharskiego oraz sposobie jego obrazowania zawsze zogniskowanym na "mały świat jednego człowieka".Stefan Kucharski - barokowy karmelita, autor pism ascetyczno-mistycznych, w młodości dworzanin królewski na Wawelu, przez swoich zakonnych współbraci uważany za polskiego Jana od Krzyża. Jako dojrzały zakonnik był spowiednikiem Teresy od Jezusa Marchockiej oraz doradcą królów, biskupów i dygnitarzy. Z powodu wojen kozackich musiał opuścić klasztor w Lublinie i razem z karmelitankami uchodzić do Budzisława w Wielkopolsce, później z powodu epidemii - do Grabowca, gdzie zmarł w wieku 58 lat. Zakonnik przez ponad dwadzieścia ostatnich lat swojego życia był sparaliżowany i niewidomy. Swe nauki dyktował jednemu ze współbraci.
Niniejsza publikacja została podzielona na trzy główne części. Pierwsza dotyczy teoretycznych podstaw badań nad spuścizną T. Strumiłły. W drugiej i trzeciej części książki autorka prezentuje wyniki badań własnych. W trzeciej części zrekonstruowała myśl pedagogiczną T. Strumiłły. Książka Justyny Legutko Myśl pedagogiczna Tadeusza Strumiłły… wypełnia lukę w dotychczasowym stanie wiedzy o bezapelacyjnie jednym z najwybitniejszych przedstawicieli chrześcijańskiej pedagogiki humanistycznej okresu dwudziestolecia międzywojennego, doktorze filozofii, Harcmistrzu Rzeczypospolitej. Zarówno we wspomnianym czasie, jak i w okresie dwóch totalitaryzmów Tadeusz Strumiłło wywarł ogromny wpływ na rozwój i jakość wychowawczą elit kadrowych powstałego na ziemiach polskich pod zaborami polskiego ruchu skautowego, a po odzyskaniu niepodległości – ruchu harcerskiego.
Wyobraźmy sobie las, który nie należy do świata geografii. Jest dziurą w wyobraźni, słowem na końcu języka. Szaman prowadzi tam zagubionych, wspólnie idą do lasu po pomoc. Szaman odnajduje pewien gatunek liany, tnie tyle, ile potrzeba, gotuje z niej wywar, pozwala pić. Pasażerowie kładą się na ziemi, dają się ponieść jego mowie. Pojawiają się obrazy, a w nich ukryty przekaz. Coś mówi. Nie wiadomo, skąd mówi, ale mówi do środka, do samego sedna człowieka, do duszy. Wywar nazwano ayahuascą, lianą duszy albo duchów.Ta książka to wciągający, psychodeliczny, erudycyjny zapis osobistej podróży do świata rytuałów i w głąb Amazonii, krainy pociągających i niezgłębionych tajemnic brutalnie przeoranej przez kolonializm. Mateusz Marczewski snuje historię ayahuyaski, jej głębokiego i prawdziwego znaczenia, a rozważania o jaźni i śmierci przeplata z opowieścią o wciąż rozwijającej się turystyce i ludziach Zachodu, którzy traktują wywar nie jako metodę na poszerzenie świadomości, lecz jako egzystencjalne remedium.
Oto dwunasta edycja bestsellerowego terminarza -kompendium wiedzy dla całej rodziny. Znajdą w nim Państwo: - proste i smaczne przepisy na dania i desery każdego dnia;- informacje o ziołach i roślinach, wraz z przepisami na dania z ich wykorzystaniem;- przypomnienia wydarzeń i rocznic rodzinnych;- listy zakupów, z którymi można się udać do sklepu;- informacje o świętych patronach dnia i o solenizantach;- sentencje, ciekawostki i praktyczne rady;- godziny wschodów i zachodów Słońca oraz Księżyca;- ewangeliczne motta dnia oraz niedzielne Ewangelie z komentarzami;- miejsca do notowania.Poręczna i użyteczna pomoc. Publikacja przydatna w codziennych okolicznościach - kalendarz i poradnik w jednym.Życie w roku 2025 ma 365 stron. Warto je odkrywać dzień po dniu!
Zygmunt Freud (1856-1939), twórca psychoanalizy i wielka postać światowej psychologii, w zbiorze rozpraw i esejów Poza zasadą przyjemności ukazuje podstawowe elementy swojej psychoanalitycznej. W tekście tytułowym dotyka pozornej sprzeczności wystepowania u pacjentów objawów nerwicowych i przymusu powtarzania z dążeniem organizmu do przyjemności.
Pewnego razu mój przyjaciel Gary Snyder powiedział, że nie sposób ratować świata, jeśli się nie zrozumie, że nie potrzebuje on zbawienia. Hindusi twierdzą, że zmierzamy do końca Kali Jugi – epoki destrukcji, która powtarza się co cztery miliony lat. Jeśli mają rację, znaczy to, że katastrofa ekologiczna, z którą się mierzymy, to zwyczajna okresowa
śmierć naszego światowego systemu. Z tej perspektywy nie ma w tym nic tragicznego. Tak po prostu się dzieje. I można się z tym pogodzić jak ze śmiercią każdej jednostki. Powiecie, że taki pogląd uczyni nas chłodnymi i obojętnymi, ale to nieprawda. Jeśli wiecie, z czym się mierzycie, i nie walczycie z tym, to się tego nie obawiacie, a jeśli nie kierujecie się strachem, możecie łatwiej poradzić sobie z tą sytuacją. Troska o planetę i życie na niej, dbanie o jej przetrwanie to nie szalony obowiązek. To czysta przyjemność”.
Tak po prostu to pochwała fikuśności życia. Watts opisuje jego kręte ścieżki i namawia nas do tego, byśmy docenili jego niesamowitość i nieprzewidywalność. Rozprawia się z dogmatami, które próbują narzucić sztywne ramy temu, co z natury płynne i wieloznaczne. Postuluje prawdziwy materializm, który nie ma nic wspólnego z kultem abstrakcyjnych pieniędzy, a jest zachwytem nad namacalnością, zmysłowością naszego istnienia. Istnienia będącego wartością samą w sobie.
Chrześcijaństwo i kultura klasyczna Jaroslava Pelikana to jedna z najważniejszych prac XX-wiecznej historii teologii, pozwalająca nam głębiej poznać i zrozumieć nasze religijne, kulturowe i duchowe korzenie. Doskonale udokumentowana i przemyślana konstrukcyjnie praca jest zwieńczeniem wieloletnich badań i refleksji nad relacją między chrześcijaństwem a kulturą klasyczną. Polemizuje w niej z głośną koncepcją Adolfa Harncacka, który hellenizację chrześcijaństwa opisywał jako zafałszowanie istoty Objawienia. Pelikan, przyglądając się w pierwszym rzędzie myśli Ojców Kapadockich, czyli trzech wybitnych teologów wczesnochrześcijańskich: Bazylego Wielkiego, Grzegorza z Nazjanzu i Grzegorza z Nyssy, omawia ich wkład w rozwój chrześcijańskiej doktryny oraz sposób, w jaki w swoich pismach odnosili się do dziedzictwa klasycznego.
Na początku lat trzydziestych XX wieku gwałtownie wzrastająca siła faszyzmu i tendencji nacjonalistycznych postawiła przed Europą wizję lawinowego upadku demokracji w kolejnych krajach. Było w tym czasie niemal pewne, że Mussolini i Hitler wskazali drogę, którą pójdzie legion. Bataille, od początku świadom groźby gigantycznej katastrofy, wiedział, że skuteczne przeciwstawienie się postępom faszyzmu będzie możliwe tylko wtedy, gdy to całkowicie nowe, fascynujące zjawisko zostanie dogłębnie zbadane i zrozumiane. Co takiego w faszyzmie było rzeczywiście nowe? Skąd wziął się jego tryumf? Jakie są jego podstawy społeczne? Na jakie potrzeby faszyzm odpowiada i skąd czerpie swoją siłę? W tekstach zebranych w niniejszym zbiorze Bataille próbuje udzielać odpowiedzi na te pytania, występując co chwilę w innej roli jako zdystansowany teoretyk, jako polityczny aktywista, jako twórca religijnej sekty, jako nietzscheański myśliciel. Pierwszy z tych esejów pisany był w roku dojścia Hitlera do władzy, ostatni na trzy miesiące przed wybuchem wojny.
Ta książka ma w rzeczywistości dwóch, a nawet trzech bohaterów. Mimo że jako autor figuruje Liezi, czyli Mistrz Lie, jest to raczej Prawdziwa Księga Mistrza Lie, a nawet dwóch mistrzów: Lie (Lie Ji Kou, Lie Yukou) i Jang Dszu (Yang Zhu). Podzielony na osiem ksiąg zbiór krótkich przypowieści, zawiera w pierwszej partii wypowiedzi Liezi lub historie z jego udziałem, a w końcowej nauki Jang Dszu. Tytuł dodano w VIII wieku. Księga zalicza się do grupy kilku kanonicznych dzieł taoizmu. Trzecim bohaterem jest Richard Wilhelm (1873-1930), niemiecki klasyk współczesnej sinologii, który Księgę przełożył z chińskiego na niemiecki i opatrzył szczegółowymi komentarzami. Okres życia, a nawet samo realne istnienie Liezi są przedmiotem kontrowersji. Wilhelm jest skłonny uznać, że Liezi istniał naprawdę i że urodził się w pierwszej tercji V wieku p.n.e. Jang Dszu byłby mu mniej więcej współczesny. Tytuł (oddawany też jako Prawdziwa Księga Pustki) Prawdziwa Księga Tryskającego Praźródła, to nie całkiem dokładny przekład przekładu Wilhelma Das wahre Buch vom quellenden Urgrund, czyli dosł. Prawdziwa Księga Tryskającej Prapodstawy, w czym odzwierciedla się upodobanie tego tłumacza do interpretowania chińskich myślicieli w terminach europejskiej filozofii. Sens w każdym razie jest taki, że dostępne nam zjawiska mają głębsze, niepostrzegalne źródło swego istnienia, ale źródło "wewnętrzne", nie zaświatowe - inaczej niż np. w europejskich religiach i metafizykach.
Bhagawadgita stanowi najbardziej zwięzły wyraz filozofii wieczystej w literaturze indyjskiej. Przemawiając bezpośrednio do naszej duszy, wskazuje przyczynę wszelkiego cierpienia materialne przywiązanie. Jako remedium na tę powszechną bolączkę ludzkości proponuje ścieżki właściwego działania w życiu, mistycznego wglądu, oddania i ostatecznie bezwarunkowej miłości. Swami B.V. Tripurari omawia w swej książce filozofię Bhagawadgity językiem człowieka współczesnego, nie gubiąc przy tym jej tradycyjnego przesłania. Odkrywa jej ukrytą prawdę w duchu swojej duchowej sukcesji, którą jest gaudijawedanta. Komentarz Swamiego charakteryzuje właściwa tej szkole głębia duchowego wglądu ukazanego w postmodernistycznym świetle. Dzięki temu czytelnik może uzyskać ogólne pojęcie o subiektywnym punkcie widzenia Śri Kryszny wypowiadającego Bhagawadgitę.
Technokracjato zastąpienie wszelkich systemów ekonomicznych ekonomią wolnorynkową w postaci stworzonej w latach trzydziestych XX w przez naukowców i inżynierów w Uniwersytecie Columbia. Współcześnie technokracja ukrywa się pod różnymi nazwami jak na przykład zrównoważony rozwój, kapitalizm inwestorów, zielona ekonomia, kontrolowany wzrost itd. Wcześni technokraci zdefiniowali technokrację jakonaukę inżynierii społecznej, naukowe zarządzanie całością mechanizmów społecznych w celu tworzenia i dystrybucji dóbr i usług dla całej populacji. [] Po raz pierwszy w dziejach ludzkości będzie to kwestia nauki, inżynierii i techniki. [] Nie będzie tam miejsca dla polityki, polityków, finansów i finansistów, wyzysku i wyzyskiwaczy. [...] Technokracja dokonywać będzie dystrybucji za pomocą certyfikatów dystrybucji, dostępnych każdemu obywatelowi od chwili narodzin aż do śmierci.(The Technocrat, 1938). Technokracja postuluje likwidację prywatnej własności poprzez zgromadzenie wszelkich zasobów we wspólnym funduszu powierniczym, zarządzanym przez niewybieralnych i przed nikim nie odpowiadających naukowców, inżynierów i techników (to znaczy: technokratów), którzy będą kontrolowali wszystkie aspekty ludzkiej egzystencji. Nie jest rzeczą przypadku, że promowany przez elitarne Światowe Forum Ekonomiczne (WEF) tak zwanyWielki Resetświata zmierza właśnie do tego samego celu: Nie będziesz miał nic i będziesz szczęśliwy.U podstawtranshumanizmuleży przekonanie, że możliwości istoty ludzkiej można znacznie rozszerzyć za pomocą inżynierii genetycznej, najnowszej technologii informatycznej oraz takich ostatnich nowinek jak bioinżynieria, sztuczna inteligencja i nanotechnologia molekularna. Końcowym rezultatem ma byćHomo sapiens udoskonalonyi wyposażony w większe możliwości, a jednak w swej istocie będący człowiekiem.Niniejsza książka szczegółowo przedstawia problem głębokiej transformacji, która obecnie ma miejsce oraz wyjaśnia, w jaki sposób te przemiany dotykają normalnych ludzi. W zakończeniu książki porozmawiamy o środkach zaradczych o dostępnych sposobach odrzucenia tych bliźniąt z piekła rodem, jakimi sątechnokracjaitranshumanizm.Książka dedykowana młodym ludziom na całym świecie, z których wielu pogrążonych jest w ignorancji bądź negacji. Niech zdobędą zrozumienie i odwagę, by wybrać przyszłość, która wyniesie wolność i swobodę jako podstawowe wartości kultury i cywilizacji. Są być może pierwszym pokoleniem, które będzie dorastać w całkowicie technokratycznym i transludzkim świecie. Dla tych, którzy czują, że ze światem jest coś nie tak, niech ta książka będzie punktem wyjścia do poskładania tego wszystkiego w całość.
Platon (427 p.n.e.- 347 p.n.e.) - grecki filozof, uczeń Sokratesa, założyciel Akademii, twórca idealizmu i racjonalizmu. Mozna wręcz powiedzieć, że nie byłoby filozofii bez Platona. Napisał 35 dialogów. Do najważniejszych należą'OBRONA Sokratesa", "Fajdros", "Uczta", "Teajtet", "Parmenides" i właśnie Gorgiasz. Jest to - mówiąc skrótowo - dialog dotyczący retoryki, będący zarazem krytyką egoizmu i hedonizmu. Uczestnicy dialogu to Kalikles, Sokrates, Charefon, Pols i właśnie Gorgiasz. Dialog napisany krótko po śmierci Sokratesa jest pochwałą sokratejskiej noty, a jednocześnie krytyką swoistego rodzaju nihilizmu sofisty Gorgiasza i (acz innego rodzaju) jego ucznia Polosa. Polemizując z Kaliklesem porusza zaś Sokratesproblem wskazań życiowych: czy iść za drogą kariery, ale też za drogą natury, gdzie silniejszy zawsze zwalczy słabszego, czy ważniejsze jest poszukiwanie prawdy Podkreśla w "Gorgiaszu" Platon wymiar etyczny naszych działań.
Wokół filozofii kultury to tom jubileuszowy dedykowany Profesorowi Piotrowi Mrozowi z okazji Jego siedemdziesiątych urodzin. Na tom złożyły się artykuły kilkunastu uczonych, kolegów, przyjaciół, współpracowników i uczniów jubilata. Lektura książki przynosi szeroką perspektywę rozmaitych zagadnień, które wykraczają ponad dzieje wąsko pojętej filozofii, wpisując się w tytułowy nurt filozofii kultury, a więc mądrościowej refleksji nad naszą cywilizacją.
Czy instynkt seksualny rządzi naszym życiem? Trzy rozprawy z teorii seksualnej to niewątpliwie najważniejszy przyczynek Zygmunta Freuda do antropologii. Twórca psychoanalizy po raz pierwszy w tak kompleksowej i spójnej formie wyłożył poglądy dotyczące faz rozwoju seksualnego człowieka, pierwotnej seksualności dziecięcej, wyboru obiektu seksualnego oraz znaczenia stref erogennych. Freud wyróżniał dwie siły, które kierują ludzkim zachowaniem. Pierwszą z nich jest popęd seksualny (libido), drugą natomiast instynkt samozachowawczy. Ww sposób fundamentalny różnią się one swoją istotą. Instynkt seksualny kieruje się zasadą przyjemności, natomiast instynkt samozachowawczy zasadą realnego osądu. Różny jest także stosunek obu tych popędów do lęku – libido ma o wiele silniejsze powiązania z lękiem niż instynkt samozachowawczy. Według wiedeńskiego naukowca instynkt samozachowawczy nie powoduje zaburzeń nerwicowych, w przeciwieństwie do popędu seksualnego. Ta szczególna rola seksualizmu wypływa z faktu, że jest on jedyną funkcją organizmu, która wychodzi poza jednostkę i determinuje jej powiązanie z zachowaniem gatunku. Trzeba też pamiętać, że uleganie popędowi seksualnemu nie zawsze przynosi korzyści jednostce, w przeciwieństwie do innych czynności, lecz często, dla osiągnięcia rozkoszy naraża ją nawet na ryzyko utraty życia...
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
