Kryzys nauk europejskich a transcendentalna fenomenologia to ostatnie duże dzieło Husserla, które może być traktowane jako rodzaj „ostatniego słowa” filozofa. Sposób, w jaki Husserl prezentuje w nim swoją filozoficzną wizję, różni się nieco do tego, co możemy znaleźć w jego wcześniejszych pracach. Znajdujemy tu chociażby dużo większą świadomość faktu, iż transcendentalna fenomenologia Husserla integralnie przynależy do tradycji filozoficznej zwanej idealizmem niemieckim, zaś sposób wykładu, który stosuje, odbiega miejscami od suchego stylu jego wcześniejszych książek – Husserl posługuje się tu metaforami i grami słownymi charakterystycznymi raczej dla pism Heideggera. Jeśli chodzi o filozoficzną zawartość książki, to Husserl zaczyna od próby wyjaśnienia konstytucji naukowego obrazu świata, charakterystycznego dla „nowoczesnego europejskiego człowieczeństwa”, dochodzi zaś ostatecznie do skomplikowanych analiz genezy i wewnętrznej logiki zwrotu transcendentalnego, w szczególności zaś właściwego charakteru i roli redukcji fenomenologicznej. Centralną rolę w tych analizach pełni pojęcie świata życia codziennego (Lebenswelt), które stało się niezwykle inspirujące dla prądów fenomenologicznych rozwijanych po drugiej wojnie światowej.
To dzieło wydane w Pradze (1939) już po śmierci Edmunda Husserla (1859–1938), niemieckiego filozofa, twórcy fenomenologii, miało dość niezwykłą historię. Powstawało długo i ostateczną redakcję uzyskało po 1935 roku, ale na rynku wydawniczym zagościło na krótko, jako że wskutek zajęcia Czechosłowacji przez Niemcy wydawnictwo zostało zamknięte tuż po wydrukowaniu nakładu. Nakład zaś poszedł na przemiał z wyjątkiem dwustu egzemplarzy przemyconych do Anglii, gdzie je potem sprzedawano. Książka wieńczy zainteresowania późnego Husserla genealogią logiki, a więc wyprowadzeniem najbardziej zaawansowanej logicznie myśli pojęciowej z niższego poziomu sądów predykatywnych, a tych ostatnich – ze sfery doświadczenia „przedpredykatywnego”. Ta genealogia nie interesuje logików, którzy posługują się „gotowymi” tworami logiki. Tymczasem, uważa autor, u podłoża wszelkich struktur logicznych (zbiór, kategoria, sąd, pojęcie) leży konstytutywna działalność ja. To ruch świadomości sprawia, że logiczne struktury są takie a nie inne, np. sąd predykatywny ma zawsze strukturę dwuczłonową. Genealogia logiki opiera się na jej fenomenologii, wydobyciu logicznych fenomenów, takich jak substrat, jego określenia, eksplikaty przedmiotu itd. Dla logików i filozofów logiki badania te są zatem bezcenne, nawet jeśli fenomenologiczne sięganie pod powierzchnię zjawisk uznają oni za dyskusyjne.
With a new foreword by Dermot Moran ‘the work here presented seeks to found a new science – though, indeed, the whole course of philosophical development since Descartes has been preparing the way for it – a science covering a new field of experience, exclusively its own, that of "Transcendental Subjectivity"’ - Edmund Husserl, from the author’s preface to the English Edition Widely regarded as the principal founder of phenomenology, one of the most important movements in twentieth century philosophy, Edmund Husserl’s Ideas is one of his most important works and a classic of twentieth century thought. This Routledge Classics edition of the original translation by W.R. Boyce Gibson includes the introduction to the English edition written by Husserl himself in 1931. Husserl’s early thought conceived of phenomenology – the general study of what appears to conscious experience – in a relatively narrow way, mainly in relation to problems in logic and the theory of knowledge. The publication of Ideas in 1913 witnessed a significant and controversial widening of Husserl’s thought, changing the course of phenomenology decisively. Husserl argued that phenomenology was the study of the very nature of what it is to think, "the science of the essence of consciousness" itself. Husserl’s arguments ignited a heated debate regarding the nature of consciousness and experience that has endured throughout the twentieth and continues in the present day. No understanding of twentieth century philosophy is complete without some understanding of Husserl, and his work influenced some of the great philosophers of the twentieth century, such as Martin Heidegger and Jean-Paul Sartre.
Jasne jest zatem, że w ogóle nie może być mowy, by filozofia (która przecież rozpoczyna od krytyki poznania i we wszystkim, czym poza tym jest, zakorzeniona jest w krytyce poznania) miała kierować się metodycznie (albo wręcz rzeczowo) według nauk ścisłych, by miała sobie stawiać ich metodykę za wzór, by jej zadanie miało sprowadzać się do kontynuacji i uzupełnienia, według metodyki zasadniczo wspólnej wszystkim naukom, pracy wykonanej już w naukach ścisłych.
(Fragment Wykładu pierwszego)
W "Pięciu wykładach" Husserl po raz pierwszy publicznie wypowiedział idee, które miały określić całe jego późniejsze myślenie. Daje w nich zarówno jasne przedstawienie redukcji fenomenologicznej, jak i podstawowej idei konstytucji przedmiotów w świadomości.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
