Odsłony dehumanizacji wypełniają lukę w polskim piśmiennictwie naukowym, systematyzując i porządkując rozproszone, zróżnicowane źródła danych na temat dehumanizacji oraz dokonując syntezy głównych nurtów, teorii, koncepcji i przyczynków do studiów nad tym zjawiskiem. Co więcej, łączą dostępną wiedzę z solidną, pogłębioną, często wyczerpującą analizą i interpretacją różnorodnych form dehumanizacji. Prezentują je zarówno w formie wykładu akademickiego, jak i popularyzacji niektórych aspektów dehumanizacji w szerszym ujęciu i z zastosowaniem publicystycznych środków wyrazu [ ]. Monografia stanowi cenny i unikatowy wkład w rozumienie współczesnego człowieka, społeczeństwa i cywilizacji. Cechuje się wysokimi walorami analityczno-poznawczymi. W interdyscyplinarny sposób łączy elementy nauk społecznych i humanistycznych. To atrakcyjna, pouczająca lektura nie tylko dla specjalistów i naukowców, ale też dla wszystkich zainteresowanych tematem. Jest to po prostu "mądra książka", po którą warto sięgnąć, by lepiej zrozumieć zawiłości współczesnego świata społecznego.prof. dr hab. Artur Gruszczak, Uniwersytet Jagielloński w KrakowieOdsłony dehumanizacji imponują objętością kwerendy, wielością wątków, bogactwem egzemplifikacji. Autor pokazał swoje doskonałe kompetencje badawcze, zebrał olbrzymią ilość materiałów, dokonał ich oceny, wyciągnął oryginalne wnioski. To ogromy wkład we współczesne badania nad dehumanizacją. Co więcej, praca jest ciekawa. Wywołuje u czytelnika syndrom "jeszcze jednego rozdziału" dzięki licznym przykładom i przystępnemu językowi. Tom przybliża złożoną kwestię dehumanizacji z różnych perspektyw badawczych. Pokazuje, jak skutecznie stosować współczesną naukę do zrozumienia otaczających nas zjawisk, pobudza refleksję, zachęca do analiz i interpretacji.dr hab. Jacek Ziółkowski, Uniwersytet Warszawski
Stoicyzm na każdy dzień roku. 366 medytacji na temat mądrości, wytrwałości i sztuki życia Na podstawie pism Seneki, Epikteta i Marka Aureliusza Antyczna mądrość w służbie codzienności. Wszyscy jesteśmy zabiegani i zestresowani. Wszyscy szukamy rozwiązania naszego codziennego problemu: jak zachować spokój w dynamicznie zmieniającym się świecie? Czasem można pogubić się wśród porad coachów, trenerów nurtów współczesnej psychologii, a tajemnicze mindfulness wciąż jest poza naszym zasięgiem. Z pomocą ruszają nam... stoicy. Antyczni filozofowie, którzy tysiące lat temu odkryli sposób na zachowanie spokoju i życie zgodnie ze swoimi przekonaniami. Słowa Seneki, Marka Aureliusza i Epikteta w zaskakujący sposób pozostały aktualne. Możemy skorzystać z ich doświadczenia i mądrości. Niezależnie od tego, czy jesteś pracownikiem korporacji, biznesmenem, czy politykiem, rady stoików pomogą Ci zachować spokój, dokonywać mądrych wyborów, znaleźć sens życia i poczucie szczęścia. Autorzy w łatwy i zrozumiały sposób przekazują ponadczasową wiedzę, przetestowaną przez ostatnie dwa tysiące lat w laboratorium ludzkich doświadczeń. Książka składa się z wprowadzenia do myśli stoickiej, medytacji na każdy dzień roku. Gwarantujemy, że będziesz po nią wielokrotnie sięgać. Twój umysł jest Twoim kompasem, a antyczni filozofowie przewodnikami po niespokojnym morzu. Wyrusz w podróż po spokojne i szczęśliwe życie.
Dzieje sześciu pojęć na stałe wpisały się w kanon literatury dotyczącej estetyki. Stanowią one kompendium wiedzy o kluczowych pojęciach związanych z naukami humanistycznymi, takimi jak: sztuka, piękno, forma, twórczość, odtwórczość oraz przeżycie estetyczne. Autor nie tylko w wyczerpujący sposób zbiera i przedstawia ich definicje, lecz także ukazuje historyczną zmienność pojęć, zagadnień i teorii estetycznych, bez zrozumienia których niemożliwa jest refleksja nad zjawiskami artystycznymi.To książka dla pasjonatów filozofii, historii sztuki, literatury, a także dla wszystkich, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę z obszaru nauk humanistycznych.
Klasyczne dzieło Władysława Tatarkiewicza O szczęściu to nie tylko monografia pojęcia, lecz także wielka, jak ją sam Autor nazywa, summa de beatitudine, przedstawiająca zagadnienie szczęścia z wielu różnych perspektyw i pokazująca, jak myśl o szczęściu zmieniała się przez wieki.Pełno w niej anegdot, przykładów, jak również opowieści o pisarzach, artystach, poetach, filozofach, politykach. Tatarkiewicz stara się w charakterystyczny dla siebie sposób ocenić i docenić każdą koncepcję, każdy pomysł na szczęście. Zastanawia się, jak ma się ono do cierpienia, do nieszczęścia, do spokoju, zadowolenia czy pragnienia oraz w jakim stopniu zależy od naszej woli i natury, a w jakim musimy po prostu na nie poczekać.To doskonała pozycja zarówno dla wszystkich pasjonatów filozofii, jak i studentów kierunków humanistycznych.O szczęściu stanowi próbę zestawienia wszystkiego, co obiektywnie można o szczęściu powiedzieć. Rozpatrywane są tu więc zarówno zagadnienia teoretyczne, jak i praktyczne, historyczne (informacje o ludzkich poglądach na szczęście), systematyczne, opisowe, normatywne, a także językowe (analiza wyrazu "szczęście" i wyrazów pokrewnych), psychologiczne (analiza doznawania szczęścia), socjologiczne i etyczne.
Kolejny po Społeczeństwie zmęczenia i Kryzysie narracji zbiór tekstów Byung-Chul Hana, jednego z najchętniej czytanych i dyskutowanych komentatorów współczesności. W Duchu nadziei i innych esejach autor skupia się na problemach hiperaktywności, samotności i strachu, z którymi zmaga się społeczeństwo XXI wieku, oraz wskazuje możliwe drogi ratunku.W ostatnim czasie coraz mocniej konfrontowani jesteśmy z nowymi scenariuszami apokalipsy: pandemią, kolejną wojną światową, katastrofą klimatyczną. Koniec świata lub koniec ludzkiej cywilizacji przywoływany jest z coraz większą natarczywością. Przekazy te wywołują strach i resentyment, w wyniku którego zanikają solidarność i empatia, a tworzy się przestrzeń dla ruchów antydemokratycznych. Zebrane w tym zbiorze eseje pokazują, że aby skutecznie przeciwstawić się logice strachu, produktywności i kontroli, które rządzą współczesnym światem, musimy zwrócić się ku nadziei, kontemplacji i rytuałom tworzącym wspólnotowy sens. Tytułowemu esejowi towarzyszą w tym tomie teksty O znikaniu rytuałów. Topologia współczes ności i Vita contemplativa albo o bezczynności .
Platon (427 p.n.e.-347 p.n.e.) uczeń Sokratesa, którego śmierć uważał za niewyobrażalną zbrodnię ateńskiej republiki, napisał 35 dialogów. I są to dialogi fundamentalne w historii filozofii, można wręcz powiedzieć, że bez nich filozofii by nie było. Menon to dialog dialektyczny (należący do tzw okresu średniego), w którym autor próbuje zdefiniować pojęcie cnoty, a także co może nawet bardizej istotne zawiera ważne elementy epistemologiczne i nauki o ideach.. Jak pisze jednak Władysław Witwicki we wstępie: Główne zagadnienie dialogu dotyczysprawy uczenia się dzielności. I dalej: Cały dialog zmierza przy tym bodaj że do jednego celu: pokazać doniosłość jasnego myślenia - to znaczy: wolnego od sprzeczności - nie tylko dla intelektualnej, ale i dla moralnej wartości człowieka. Uczcie się , myślcie, starjcie się być mądrzy, a będziecie naprawdę lepsi. Jakże aktualne przesłanie!!!
W książce Mity nordyckie. Bohaterowie Mateusz K. Sawczyn zanurza nas w świat pradawnych pieśni i sag – świat, w którym los ludzi splata się z wolą bogów i nicią Przeznaczenia. Sięgając po epizody z Eddy poetyckiej i staroislandzkich sag, autor rekonstruuje losy rodów Wölsungów, Wulfingów, Ynglingów i wielu zapomnianych wojowników Północy. Wilkołactwo, zemsta, runiczna magia, krwawe bitwy i miłość silniejsza niż śmierć – wszystko to odnajdziecie w tej epickiej opowieści o postaciach, których czyny przeszły do legendy.
To jednak nie tylko historia dzielnych herosów. To opowieść o ludziach z krwi i kości – targanych żądzą zemsty, rozdartych między honorem a pożądaniem, zdolnych do wielkiej miłości i równie wielkich błędów. Ich decyzje bywają piękne, ale i przerażające; ich siła idzie w parze z kruchością. Są tak samo potężni, jak tragiczni.
Mity nordyckie. Bohaterowie to nie tylko literacka rekonstrukcja mitologicznej przeszłości – to pasjonująca podróż w głąb nordyckiego świata legend: od mrocznych fiordów po zaśnieżone kurhany, od bitewnych pól po olbrzymie sale dawnych królów. Idealna kontynuacja dla Czytelników Mitów nordyckich. Bogów, ale i doskonały punkt wyjścia dla tych, którzy dopiero wkraczają w świat, gdzie każde imię niesie opowieść, a każda opowieść to echo pradawnych pieśni.
Potęga podświadomości. Modlitwy Ostatnie sztuki nakładu W codziennym życiu nie może brakować chwil wyciszenia, przeznaczonych na szczerą refleksję i modlitwę. Niezależnie od tego, czy masz za sobą dobre, czy złe chwile, czy jest Ci smutno, czy odczuwasz wielką radość - zawsze potrzebujesz Boga. Jeśli otworzysz się na Jego pełną nieskończonej miłości obecność, doznasz szczęścia, spokoju i ukojenia. Wystarczą dwie rzeczy: po pierwsze uświadom sobie, że jesteś ukochanym dzieckiem Boga i że Ty również głęboko Go kochasz, a po drugie szczerze się pomódl. W tej książce znajdziesz inspiracje do modlitw na każdy dzień. Zawarte w niej afirmacje i przemyślenia, zaczerpnięte z Pisma Świętego, skłaniają do własnych kontemplacji i medytacji. Są napisane z żarliwą tęsknotą i niezłomnym przekonaniem o tym, że w życiu najważniejsze jest pozostawanie w bliskości z Bogiem. Modlitwy w książce dotyczą zdrowia, wiary, wątpliwości, lęku, przyjaźni, prawdy, bogactwa, dobrobytu i leczenia. Przyniosą Ci dokładnie to, czego w danej chwili najbardziej potrzebujesz. W tej książce znajdziesz: wskazówki - gdy czujesz zagubienie wzmocnienie - gdy potrzebujesz siły pociechę - gdy przytłacza Cię smutek przypomnienie o bezkresnej miłości i szczodrości Bożej - zawsze Doskonała miłość usuwa lęk!
Głupota to słowo posiadające w języku polskim 283 synonimy występujące w co najmniej 28 różnych grupach znaczeniowych.W Szkicach zostały opisane wyłącznie "przypadki zawinione" wynikające z gnuśności, ewentualnie etycznej niegodziwości określonych osób, a nie przypadki, na które ktoś nie mógł mieć żadnego wpływu. Autorzy opisują swoje własne doświadczenia związane z głupotą i głupcami w myśl przekonania, że każda próba mająca na celu "policzenie" i "ponazywanie" głupoty jest warta zachodu.Trzej wybitni profesorowie i myśliciele: M. Heller, J. Stelmach i B. Brożek po świetnie przyjętym Sporze o rozumienie (CCPress 2019) ponownie zdecydowali się na współpracę. Ich "Szkice z filozofii głupoty" to wyjątkowy, wyrafinowany intelektualnie, ale także zabawny zbiór traktatów, anegdot, czy - jak wolą Autorzy - szkiców, swoisty "strumień świadomości" trzech uczonych.Bartosz Brożek - filozof, kognitywista i prawnik, profesor nauk prawnych, pracownik Katedry Filozofii Prawa i Etyki Prawniczej na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego.Michał Heller - teolog, profesor nauk teologicznych specjalizujący się w filozofii przyrody, fizyce, kosmologii relatywistycznej oraz relacji nauka-wiara. Pierwszy polski laureat Nagrody Templetona.Jerzy Stelmach - teoretyk i filozof prawa, profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, radca prawny.
Nauka jest wspaniałym osiągnięciem ludzkości. Jak każdy wynalazek może być jednak niewłaściwie stosowana, zwłaszcza jeżeli nie do końca wiadomo do czego służy i jak działa. Elementarna wiedza o nauce, jej metodzie, strukturze, ambicjach, możliwościach i ograniczeniach, wydaje się być czymś nieodzownym dla współczesnego, wykształconego człowieka.Książka "Filozofia nauki" zrodizła sie przede wszystkim z wieloletniej praktyki dydaktycznej ks. prof. Michała Hellera, który prowadził wykłady dla kilku pokoleń studentów, oraz jego doświadczeń na polu popularyzacji nauki. Oba te obszary działalności wiążą się z koniecznością usuwania fałszywych uprzedzeń oraz prostowania najczęstzszych błędnych poglądów i teorii.Książka od lat jest nieocenioną pomocą dydaktyczną dla studentów i pasjonaów filozofii oraz nauk przyrodniczych, czego odzwierciedleniem jest jej niniejsze wydanie.
Jak wygląda prawdziwa struktura materii? Czy najbardziej fundamentalnymi prawami natury rządzi prawdopodobieństwo, a nie konieczność? Dlaczego świat kwantów rządzi się prawami sprzecznymi ze zdrowym rozsądkiem?Mechanika kwantowa, jedna z najważniejszych dziedzin współczesnej fizyki, narodziła się w pierwszych dekadach ubiegłego stulecia. Panowało wówczas niemal powszechne przekonanie, że natura skrywa już niewiele tajemnic. Sformułowanie teorii kwantów obaliło ten optymistyczny pogląd - stało się jasne, że przyroda w najmniejszej skali funkcjonuje całkowicie inaczej niż w skali, w której działają nasze zmysły. Świat cząstek elementarnych, zjawiska nielokalne, indeterminizm i wiele paradoksów (jak słynny jednocześnie żywy i martwy kot Schrodingera) pociąga zwłaszcza filozofów, bo sprzeczny ze zdrowym rozsądkiem obraz mikroświata wywołuje doniosłe filozoficzne konsekwencje. Żeby zrozumieć te wszystkie zjawiska, trzeba zagłębić się w matematyczną strukturę mechaniki kwantowej. Książka Michała Hellera umożliwia to nawet tym, którzy nie mają za sobą akademickiego kursu z matematyki, wymagana jest wyłącznie umiejętność precyzyjnego myślenia.
To dzieło wydane w Pradze (1939) już po śmierci Edmunda Husserla (1859-1938), niemieckiego filozofa, twórcy fenomenologii, miało dość niezwykłą historię. Powstawało długo i ostateczną redakcję uzyskało po 1935 roku, ale na rynku wydawniczym zagościło na krótko, jako że wskutek zajęcia Czechosłowacji przez Niemcy wydawnictwo zostało zamknięte tuż po wydrukowaniu nakładu. Nakład zaś poszedł na przemiał z wyjątkiem dwustu egzemplarzy przemyconych do Anglii, gdzie je potem sprzedawano. Książka wieńczy zainteresowania późnego Husserla genealogią logiki, a więc wyprowadzeniem najbardziej zaawansowanej logicznie myśli pojęciowej z niższego poziomu sądów predykatywnych, a tych ostatnich - ze sfery doświadczenia "przedpredykatywnego". Ta genealogia nie interesuje logików, którzy posługują się "gotowymi" tworami logiki. Tymczasem, uważa autor, u podłoża wszelkich struktur logicznych (zbiór, kategoria, sąd, pojęcie) leży konstytutywna działalność ja. To ruch świadomości sprawia, że logiczne struktury są takie a nie inne, np. sąd predykatywny ma zawsze strukturę dwuczłonową. Genealogia logiki opiera się na jej fenomenologii, wydobyciu logicznych fenomenów, takich jak substrat, jego określenia, eksplikaty przedmiotu itd. Dla logików i filozofów logiki badania te są zatem bezcenne, nawet jeśli fenomenologiczne sięganie pod powierzchnię zjawisk uznają oni za dyskusyjne.
Adam Synowiecki (1929–2000) jako Profesor Politechniki Gdańskiej nieustannie podkreślał potrzebę studiowania filozofii i poszukiwania odwiecznej prawdy. Starał się przy tym przeciwdziałać wszelkiej ignorancji zarówno w zakresie humanistyki, jak i nauk przyrodniczych. Utrzymywał, że wielką rolę w formułowaniu hipotez naukowych odgrywają założenia o charakterze filozoficznym, a nawet teologicznym. Co więcej, żywił przekonanie, iż nie istnieje wiedza bez poznającego podmiotu. Zatem nie jest rzeczą możliwą, aby oddzielić kontekst odkrycia, czyli to, co społeczne i egzystencjalne, od kontekstu uzasadnienia, a więc tego, co związane jest z racjonalnością, empirycznością czy badaniem zasadności proponowanych twierdzeń. Gdański uczony uważał więc za niemożliwe, by prawdziwa nauka mogła odbywać się poza człowiekiem jako badającym podmiotem, odkrywcą, a tym samym dotyczyć jedynie zagadnień odnoszących się do stosowanych doświadczalno-logicznych procedur. Takie pojmowanie nauki zostało ugruntowane myślą Mikołaja z Kuzy, filozofa, teologa, matematyka, którego pisma Profesor tłumaczył i opatrywał obszernymi komentarzami, jakie znajdują się w niniejszej monografii.
Z recenzji prof. Jacka Aleksandra Prokopskiego
Współwydawcą książki jest Pomorskie Towarzystwo Filozoficzno‑Teologiczne (ISBN 978-83-940130-1-1)
Książka jest wyrazem fascynacji autora społeczno-artystyczną koncepcją Cesara Manrique, który za pomocą sztuki pragnął podkreślić naturalne piękno wulkanicznej wyspy Lanzarote i uczynić z niej wymarzone miejsce dla życia jej mieszkańców. Miejsce atrakcyjne zarazem dla gości z zewnątrz, ale wolne od masowej turystyki i powtarzalnych wytworów przemysłu. Autor opisuje fenomen Lanzarote z perspektywy filozofii społecznej, poddając analizie rolę artysty w kształtowaniu otaczającego go świata. Odnosi się do pojęcia piękna natury jako źródła nie tylko twórczości artystycznej, lecz także ludzkiego szczęścia. Opisuje zakorzenienie człowieka w tradycji, kulturze i lokalnej przestrzeni, niezbędnych do budowania tożsamości społecznej. Otwarte zakończenie książki zachęca czytelnika do własnej refleksji nad tym, czy utopijny zamysł Manrique, aby uczynić Lanzarote miejscem jedności życia, sztuki i człowieczeństwa, został zwieńczony sukcesem, czy też wciąż pozostaje w kręgu niezrealizowanych marzeń.Powinno być:Książka jest wyrazem fascynacji autora społeczno-artystyczną koncepcją Cesar Manrique, który za pomocą sztuki pragnął podkreślić naturalne piękno wulkanicznej wyspy Lanzarote i uczynić z niej wymarzone miejsce dla życia jej mieszkańców. Miejsce atrakcyjne zarazem dla gości z zewnątrz, ale wolne od masowej turystyki i powtarzalnych wytworów przemysłu. Autor opisuje fenomen Lanzarote z perspektywy filozofii społecznej, poddając analizie rolę artysty w kształtowaniu otaczającego go świata. Odnosi się do pojęcia piękna natury jako źródła nie tylko twórczości artystycznej, lecz także ludzkiego szczęścia. Opisuje zakorzenienie człowieka w tradycji, kulturze i lokalnej przestrzeni, niezbędnych do budowania tożsamości społecznej. Otwarte zakończenie książki zachęca czytelnika do własnej refleksji nad tym, czy utopijny zamysł Manrique, aby uczynić Lanzarote miejscem jedności życia, sztuki i człowieczeństwa, został zwieńczony sukcesem, czy też wciąż pozostaje w kręgu niezrealizowanych marzeń.******Manrique and His Lanzarote Project. Utopia Actualized? An Artist's Programme for the Aesthetic-Social Transformation of an IslandThe book is an expression of the authors fascination with Cesar Manriques social and artistic concept, who with the help of art wanted to highlight the natural beauty of the volcanic island Lanzarote and make it a dream place to live in for its inhabitants. A place that is attractive for the outside visitors, but also free of mass tourism and recurring products of the industry.The author describes the phenomenon of Lanzarote from the perspective of social philosophy, analysing the role of the artist in shaping the world surrounding him. He refers to the idea of beauty of nature as a source of not only artistic creation, but also human happiness. He describes how people are rooted in tradition, culture, and local area, which are essential for building social identity. The open ending of the book encourages readers to reflect on their own if Cesar Manriques utopian idea to make Lanzarote a place of unity of life, art, and humanity is a success or if it still remains an unfulfilled dream.
Emocje? Wartości? Wzorce osobowe? Odpowiedzialność? Sens? Co jest prawdziwym spoiwem wspólnoty? Co sprawia, że indywidualne osoby tworzą różne formy społeczne? A może to formy wspólnotowe tworzą indywidua? Czy jest jeszcze możliwa do utrzymania opozycja, do której się przyzwyczailiśmy - ta pomiędzy indywiduum a wspólnotą? Opisuje ona rzeczywistość w spetryfikowanych kategoriach przedmiotowych i ilościowych, na co tak przekonująco zawracał uwagę Henry Bergson. Nasze poszukiwania konstytuujących wspólnotę więzi, "cementu" wspólnoty opierać się będą w przypadku emocji o prace psychologa rozwoju Michaela Tomasello; w przypadku wartości - o prace fenomenologa Dietricha von Hildebranda, a także Edyty Stein prezentującej korelację aktów emocjonalnych oraz wartości. Natomiast spajające działanie wzorców osobowych omówimy w odniesieniu do świadectwa danego przez pastora i filozofa Dietricha Bonhoeffera; następnie bardzo radykalną koncepcję odpowiedzialności przybliży nam Hanna Arendt. W kolejnym rozdziale zajmiemy się sensem jako ostatnim wyróżnionym tutaj rodzajem wspólnototwórczej więzi prezentowanej przez teologa protestanckiego Paula Tillicha. W zakończeniu oddamy głos Maxowi Schelerowi, jednemu z prekursorów nowego, aktualistycznego rozumienia wspólnoty osobowej, którego myśl wyznaczała kierunek naszych poszukiwań. Jaromir Brejdak - profesor filozofii, absolwent Politechniki Wrocławskiej, doktor filozofii Uniwersytetu Ludwiga-Maximiliana w Monachium (Philosophia crucis. Heideggers Beschftigung mit dem Apostel Paulus, Frankfurt 1996). Obronił habilitację w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN na podstawie rozprawy pt. Odcienie obecności. Próba analizy fenomenu, Kraków 2007. Współtwórca Szczecińskich Dni Kultury Żydowskiej Adlojada oraz Szczecińskiego Festiwalu Bonhoefferowskiego "Ślady". Inne publikacje książkowe: Cierń w ciele. Myśl Apostoła Pawła w filozofii współczesnej, Kraków 2010 (The Thorn in the Flesh. The Thought of Apostle Paul in Modern Philosophy, Zrich 2017); Ewangelia Zaratustry, Warszawa 2014; Zrozumieć Innego. Próba rozumienia Innego w fenomenologii, hermeneutyce, filozofii dialogi i teorii systemu, Kraków 2020; Max Scheler miedzy innymi, Kraków 2022.
Stoicism is a school of philosophy founded by Zeno of Citium in Athens in the 3rd century BCE. It is a philosophy that stresses positive emotions over negative and helps in providing a framework for living well and achieving happiness.
Embraced by emperors in Rome, Stoicism has been an influence on philosophers throughout the years, such as Thomas More and Descartes, and is currently undergoing a cultural resurgence.
Divided thematically, Stoics Illustrated contains over 100 quotes from key philosophers, including Zeno of Citium, Cleanthes, Diogenes of Babylon, Cato the Younger, Seneca, Epictetus and Marcus Aurelius, and will give the reader many emotional and practical tools for living a better life.
Żyjemy w świecie rozdartym. Świecie antynomii, przeciwieństw, sprzeczności. Ze wszystkich stron dobiegają głosy, które obwieszczają światu nowo odkrytą lub starodawną, w każdym razie nieomylną i nieodwołalną prawdę. Te rozproszone nawoływania tworzą zgiełk. Brakuje nam paradygmatu. Paradygmatu myślenia i paradygmatu działania. Mimo że wielu twierdzi, że filozofia nowożytna, filozofia wielkich systemów skończyła się już ponad wiek temu, konstatowany przez nią stan rzeczy trwa nadal. Jakie są jego źródła, jakie powody, jakie przyczyny? To stanowi zagadnienie samo w sobie. Celem, jaki stawia sobie ta książka, jest nie dokładna identyfikacja tych powodów, lecz przyczynienie się do rozwiązania problemu, który one wywołały. Praktyki poznawcze, które pozostają zamknięte w horyzoncie immanentyzmu (poglądu, wedle którego wszystko jest poznawalne), popadają w paradoksy. Ten, kto będzie potrafił przekroczyć ten horyzont, odnieść się do czegoś niepoznawalnego, będzie też w stanie ustanowić nową racjonalność. Konrad Wyszkowski (1995) doktor filozofii. Zajmuje się przede wszystkim pojęciem normy, a także niemiecką i polską tradycją filozoficzną. Współredagował monografie zbiorowe Nicość (Warszawa 2020) i Konstytucyjne interregnum (Warszawa 2019). Publikował w czasopismach Cosmos and History, Kronos, Machina Myśli, Teologia Polityczna co Tydzień, Polish Political Science Yearbook. Wypowiadał się w podcastach (Nie)widzialne, Filozofować po polsku i Pogawędnik Filozoficzny.
To książka dla każdego, kto martwi się o świat.Czym jest życie publiczne i etyka życia publicznego?Jak rozmawiać uczciwie?I czy postęp moralny istnieje?W swojej najnowszej książce Jan Hartman, uznany filozof i etyk, zaprasza czytelników do wspólnego namysłu. Nie poucza i nie oferuje żadnej koncepcji moralności publicznej ani nie opowiada się za takim bądź innym stanowiskiem w spornych kwestiach życia społecznego. Prezentuje natomiast filozoficzną refleksję nad moralnymi kategoriami kształtującymi sferę publiczną, takimi jak prawdomówność i odwaga cywilna, odpowiedzialność i dojrzałość, rządy prawa, sprawiedliwość i wolność. Mierzy się też z postępującym zawłaszczaniem świadomości etycznej przez psychologię oraz innymi nieobojętnymi moralnie zjawiskami nowej epoki, u której zarania przyszło nam żyć.Etyka życia publicznego to idealna pozycja zarówno dla filozofów i pasjonatów filozofii oraz etyki, jak i dla wszystkich zainteresowanych debatą publiczną, politologią oraz sprawami społecznymi.Wolność społeczna i wolność jednostki przynależą do siebie, nawet jeśli doktryna liberalna wpycha jednostkę w niewidoczną za zamkniętymi drzwiami prywatność, a doktryna konserwatywna dla odmiany wyprowadza ją z całą rodziną w te miejsca, gdzie może porzucić swoją prywatność dla swojskiego bytowania we wspólnocie. Między ekstremami apolitycznej prywatności i organicznej wspólnoty rozciąga się wielka przestrzeń życia publicznego, w której każdy człowiek działa w sposób do pewnego przynajmniej stopnia wolny i musi brać odpowiedzialność za swoje uczynki oraz zaniechania.fragment książki
Myślenie krytyczne w szkole Tadeusza Gadacza jest książką w drodze. Oto profesor filozofii, znany z wielu ważnych wystąpień na polu uprawianej przez siebie dyscypliny naukowej, wychodzi poza jej obszar macierzysty z ważnym przesłaniem, z gestem zapraszającym młodych ludzi do rozmowy. Książka po to została napisana. Jest ze swej istoty i od Platona, i od Sokratesa. Wierzy w siłę dialogu z mistrzami myślenia wszystkich epok oraz w majeutyczną moc dochodzenia do prawdy i wyzbywania się w procesie jej poszukiwania (wędrówka nie ma końca, choć ma niezwykle ważne miejsca opalizacji ważnych sensów) napotykanych błędów. Jest w książce również Tischnerowskie przekonanie o tym, że istotą ludzkiego istnienia winno być spotkanie z Innym. Poznanie twarzy Innego. Wspólne odnajdywanie istotnych sensów, fundamentów naszego tutaj istnienia. Jednym z warunków powodzenia owych działań jest ćwiczenie się w sztuce myślenia: dobrego, spójnego, pełnego dobrej woli. Ten, kto o tym zapomniał lub jeszcze nie wie, jakie są nasze w tym względzie powinności, w książce Tadeusza Gadacza znajdzie osobisty obszar anamnezy. Źródło wielu bodźców w ćwiczeniu się w myśleniu to znaczy w dochodzeniu do źródeł bycia człowiekiem i obywatelem. I choć wspomniany gest, rodzaj istotnej mentalnej aktywności, nazwano myśleniem krytycznym, nie jest ono, nigdy zresztą nie było, aktem negatywistycznym, podważającym istniejące status quo dla samej zasady podawania wszystkiego w wątpliwość i czerpania z tego osobliwej przyjemności. Wręcz przeciwnie myślenie krytyczne jest zaproszeniem do okrągłego stołu debaty; bez ukrytych pułapek, przyszykowanych myślowych zapadni czy też maskowanych pozorem złych intencji. Tu liczy się zupełnie coś innego: uczciwe, niebojące się niewygodnych pytań, prostolinijne, bazujące na kulturze myślenia odważnego, ale i ceniącego reguły logiki, zmierzanie do ustaleń stojących w świetle rozumnych prawideł wnioskowania. Książka Profesora Tadeusza Gadacza zaprasza do takich właśnie rozmów. Jest w realiach polskiej szkoły niezwykle przydatnym narzędziem do tego, by na nowo odbudowywać zasady godziwego myślenia, a więc także godziwego życia. Oprócz starannie wybranych wątków związanych z tradycją dobrego rozumowania znajdziecie tu Państwo również wiele kwestii do samodzielnej pracy. Tylko taki rodzaj zajęć i ćwiczeń intelektualnych przynosi pożytki, daje narzędzia do myślenia skutecznego we wszystkich właściwie obszarach ludzkiego poznania. Pytania, które znajdziecie w kolejnych rozdziałach, są zaproszeniem do rozmowy; ich wybór zależy tylko od Was i dlatego rzecz cała jest zbiorem wielu dróg i ścieżek. Plan owych wędrówek zależy także tylko od Was. Pytania do poszczególnych rozdziałów przygotował polonista, zaproszony przez Autora i Wydawcę do współpracy. Jest w tym projekcie jak widać praktycznie użyty wymiar dialogu; rozmowy o ważnych sprawach przez ludzi z różnych środowisk, także tych, które etos nauczyciela szkół nieuniwersyteckich mają na względzie. Zapraszamy do lektury. Dajmy sobie prawo do krytycznego myślenia. (Mariusz Kalandyk)
NOWE SPOJRZENIE NA JEDNEGO Z ZAŁOŻYCIELI EUROPEJSKIEJ FILOZOFIIRozmowa z Sokratesem była ponoć głębokim doświadczeniem, po którym człowiek odchodził odmieniony. Platon nazywał go lekarzem dusz. Jeżeli dzisiaj bardziej cenimy dialog od przemocy, to jest to w dużej mierze zasługa Sokratesa. Przekonanie, że pytania bywają ważniejsze niż odpowiedzi, do dziś jest nieodłączną częścią europejskiej kultury.Losy Sokratesa splatają się z historią starożytnych Aten, dlatego opowieść o jego życiu to również biografia tego niezwykłego miasta. To, jak myślimy o polityce, sztuce, edukacji czy sensie życia, wyrasta z tamtych czasów. Dzieje ówczesnych Aten mają jednak mroczny rewers: populizm, polaryzacja społeczna, krwawe wojny. To przecież sami Ateńczycy wydali na Sokratesa wyrok śmierci.Co oryginalnego Sokrates wniósł do filozofii (i czy rzeczywiście to, o czym czytamy w podręcznikach)? Dlaczego wywoływał w Atenach tak skrajne emocje? Dlaczego skazano go na śmierć? To tylko niektóre pytania podjęte w tej panoramicznej biografii, gdzie z filozofią przeplatają się miłość, polityka i wojna.Krzysztof Łapiński umieszcza postać Sokratesa w bogatym kontekście kulturowym greckiej historii, polityki, sztuki i literatury. Nie tylko opowiada o głównym bohaterze, ale również w żywy sposób odmalowuje czasy, w których żył ateński filozof.prof. dr hab. Juliusz DomańskiKim był Sokrates: najmądrzejszym Grekiem czy raczej nieznośnym bąkiem, utrudniającym porządnym obywatelom spokojne życie? Skąd właściwie wiedział, że nic nie wie, i jak zamierzał być dobrym człowiekiem, skoro uważał, że cnota jest wiedzą? Bardzo czekałam na tę książkę. Z odległej przeszłości dziwnie wyraźnie widać naszą teraźniejszość, w której rozmowa pozostaje czymś zarazem najtrudniejszym i najbardziej niezbędnym.dr Katarzyna KasiaKsiążka Krzysztofa Łapińskiego to dzieło monumentalne, historyczne, a jednocześnie lekkie i wciągające. Wędrujemy z autorem przez Ateny i inne greckie miasta, śledzimy religijne i polityczne obyczaje, systemy wychowawcze, plotki, mity, opowieści prawdziwe i zmyślone, a wszystko po to, by zrozumieć Sokratejski geniusz.prof. dr hab. Magdalena ŚrodaKrzysztof Łapiński - filozof, tłumacz, doktor habilitowany w dziedzinie nauk humanistycznych, pracuje na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się filozofią starożytną, filozofią Wschodu i etyką ekologiczną. Autor tłumaczenia "Rozmyślań (do samego siebie)" Marka Aureliusza, "Wykładów stoickich" Muzoniusza Rufusa oraz innych przekładów z zakresu filozofii starożytnej. W 2019 r. uzyskał habilitację na podstawie książki o Marku Aureliuszu. Stypendysta Fundacji z Brzezia Lanckorońskich i Fundacji Kościuszkowskiej. Autor książek dla dzieci "Dzik Dzikus" (2020) oraz "Świnia Malwina" (2022). Jego książki dla dzieci trafiły na listę PS IBBY i Alternatywną Listę Lektur.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
