W pojedynku na słowa nie wystarczy mieć rację. Kto nie umie obronić się przed demagogią - przegra! Dlaczego niektórych rozmówców nigdy nie udaje się przyprzeć do muru? Co zrobić, kiedy w publicznej dyskusji znajdziesz się w sytuacji bez wyjścia? Dlaczego spory wygrywają nie zawsze ci, którzy mają bardziej przekonujące argumenty? Na czym polega gra tocząca się w telewizyjnych debatach? Erystyka, czyli sztuka słownego wygrywania sporów, może być niebezpieczną bronią. Jak wielką rolę odgrywa w naszym życiu, wiedzą menedżerowie, politycy, dziennikarze, PR-owcy, specjaliści od marketingu i wszyscy ci, których praca wiąże się ze słownymi potyczkami. Jednak znajomość tej sztuki walki na słowa potrzebna jest każdemu, bo przecież wszyscy powinniśmy umieć się bronić przed manipulacją. Książka Marka Kochana to podręcznik samoobrony. Korzystając między innymi z zapisów medialnych debat i rozmów, autor omawia najczęściej stosowane techniki erystyczne oraz uczy, jak się przed nimi bronić.

Źródłem wolności, radości, nieustraszoności, współczucia i doskonałego poznania jest ponadczasowa natura buddy przynależna wszystkim istotom obdarzonym umysłem. Choć określana jest jako pusta (bo pozbawiona splamień niewiedzy), jest również pierwotnym bogactwem wszechprzenikającej świadomości. Jest zatem pustką obdarzoną pełnią doskonałych właściwości, jak określają ją stare tybetańskie teksty, pośród których poczesne miejsce zajmuje pochodząca z XVI wieku Pochodnia madhjamiki szentong. Tekst ten, tłumaczony tu po raz pierwszy na język europejski, stanowi jeden z najgłębszych traktatów o naturze umysłu, za którym stoi potężne doświadczenie medytacyjne VIII Karmapy Mikjo Dordźe, jednego z największych mistrzów i joginów buddyzmu tybetańskiego. W swej zwięzłej formie ogarnia rozległy obszar najistotniejszych nauk buddyjskich; w swej głębi stanowi materiał do studiów na całe życie.

Spotkanie z wciąż żywą myślą ks. Tischnera Ksiądz Józef Tischner był nie tylko znanym i lubianym publicystą, ale przede wszystkim cenionym duszpasterzem i duchowym autorytetem. Zrozumieć własną wiarę to dwa cykle artykułów: pierwszy: Wiara szuka rozumienia - został opublikowany na początku lat 90. na łamach „Gazety Wyborczej”, drugi - Rozmowy rekolekcyjne - w latach 70. ukazywał się w miesięczniku „W drodze”. Oba stanową cenną i zwięzłą prezentację myślenia religijnego ks. Tischnera. W cyklu pierwszym autor tłumaczy, czym jest wiara i jak odróżnić tę prawdziwą (wiarę w Boga) od jej surogatu („wiary w wiarę”). W drugim omawia zasadnicze treści wiary chrześcijańskiej (albo szerzej - biblijnej), pytając przede wszystkim o „twarz biblijnego Boga”. Ta niewielka książka jest zaproszeniem do rekolekcji z ks. Tischnerem - do spotkania z jego wciąż żywą myślą.

Spisana przez Williama Harta Sztuka życia jest pierwszą przeznaczoną dla szerokiego grona odbiorców książką, która szczegółowo opisuje Vipassanę według nauk Śri S.N. Goenki.Vipassana jest jedną z najstarszych indyjskich technik medytacji. 2500 lat temu została odkryta na nowo przez Gotamę Buddę i była następnie nauczana przez niego jako uniwersalne lekarstwo na powszechne dolegliwości. Początkowo rozkwitała w Indiach, lecz stopniowo uległa zniekształceniom, straciła swą skuteczność i zanikła w k Spisana przez Williama Harta Sztuka życia jest pierwszą przeznaczoną dla szerokiego grona odbiorców książką, która szczegółowo opisuje Vipassanę według nauk Śri S.N. Goenki. Vipassana jest jedną z najstarszych indyjskich technik medytacji. 2500 lat temu została odkryta na nowo przez Gotamę Buddę i była następnie nauczana przez niego jako uniwersalne lekarstwo na powszechne dolegliwości. Początkowo rozkwitała w Indiach, lecz stopniowo uległa zniekształceniom, straciła swą skuteczność i zanikła w kraju, gdzie się narodziła. Na szczęście sąsiadująca z Indiami Birma zachowała Vipassanę przez tysiąclecia w jej oryginalnej formie. Od 1969 roku jest znów nauczana w Indiach, gdzie znajduje głęboki odzew. Nauczycielem medytacji Vipassana jest Śri Satya Narayan Goenka oraz jego asystenci. Kursy odbywają się regularnie w licznych ośrodkach w Indiach oraz w wielu krajach na całym świecie. Biorą w nich udział osoby pochodzące z wszystkich środowisk społecznych, niezależnie od rasy, kasty, wykształcenia oraz statusu społecznego i materialnego. Przez dziesięć dni uczestnicy kursu mieszkają razem w harmonii, połączeni wspólnym celem przyswojenia tego starożytnego, duchowego skarbu Indii. Vipassana w języku palijskim oznacza wgląd - widzenie rzeczy takimi, jakimi są naprawdę. Nie jest ślepą wiarą ani filozofią i nie ma nic wspólnego z jakąkolwiek zorganizowaną religią lub ruchem religijnym. Jest natomiast metodą praktyczną, możliwą do zastosowania przez każdą przeciętnie inteligentną osobę. Jej celem jest oczyszczenie umysłu, usunięcie napięć i negatywnych uczuć, które sprawiają, że czujemy się nieszczęśliwi. SPOŚRóD WIELU RóŻNYCH rodzajów MEDYTACJI istniejących na świecie w dzisiejszych czasach, metoda Vipassany nauczana przez S.N. Goenkę jest unikalna. Technika ta jest prostym i logicznym sposobem na osiągnięcie autentycznego spokoju umysłu i prowadzenie szczęśliwego, pożytecznego życia. Długo przechowywana przez społeczność buddyjską w Birmie, Yipas-sana nie ma nic wspólnego ze zorganizowanym ruchem religijnym i może być zaakceptowana i stosowana przez wszystkich ludzi, bez względu na ich pochodzenie społeczne czy kulturalne. S.N. Goenka jest emerytowanym przemysłowcem i byłym przywódcą społeczności hinduskiej w Birmie. Urodzony w konserwatywnej rodzinie hinduskiej, od wczesnej młodości cierpiał na wyjątkowo silne migreny. Poszukując sposobu wyleczenia się, zetknął się w 1955 roku z Sayagyi U Ba Khinem, który łączył publiczną funkcję pracownika administracji państwowej wyższego szczebla z prywatną rolą nauczyciela medytacji. Ucząc się Vipassany od U Ba Khina, pan Goenka znalazł metodę, która swoimi efektami wykroczyła daleko poza złagodzenie fizycznych objawów choroby i przekroczyła bariery kulturalne i religijne. W ciągu następnych lat praktyki i nauki pod przewodnictwem nauczyciela Vipassana stopniowo odmieniła jego życie. W 1969 roku pan Goenka został przez U Ba Khina autoryzowany na nauczyciela medytacji. W tym samym roku przyjechał do Indii i rozpoczął tam nauczanie Vipassany. W ten sposób technika wróciła do kraju swego pochodzenia. W państwie nadal rozdartym ostrymi podziałami kastowymi i religijnymi kursy pana Goenki przyciągały tysiące ludzi z wszystkich klas i warstw społecznych. Tysiące osób z Zachodu zachęconych praktyczną stroną techniki również wzięło udział w kursach Vipassany. Pan Goenka sam jest ucieleśnieniem cech Vipassany. To pragmatyk nie tracący kontaktu z rzeczywistością codziennego życia i zdolny rzeczowo sobie z nią radzić, zachowując w każdej sytuacji niezwykły spokój umysłu. Spokojowi temu towarzyszy głębokie współczucie i zdolność empatii z każdą istotą ludzką. A przy tym nie ma w nim ani śladu uroczystej powagi czy dostojności. Ma ujmujące poczucie humoru, które przejawia się w jego nauczaniu. Jego uśmiech i często powtarzane motto: „Bądź szczęśliwy!" na długo pozostają w pamięci uczestników kursu. Jasno widać, że Vipassana przyniosła mu szczęście i że chce się on tym szczęściem podzielić z innymi, pokazując im technikę, która tak wspaniale zadziałała w jego przypadku. Mimo swej magnetycznej osobowości pan Goenka wcale nie ma ochoty być guru, który zamienia swoich uczniów w automaty. Zamiast tego uczy odpowiedzialności za siebie. Prawdziwym testem Vipassany,jak twierdzi, jest zastosowanie jej w życiu. Zachęca medytujących, aby poszli w świat i żyli w nim szczęśliwie, a nie siedzieli u jego stóp. Odrzuca wszelkie objawy oddania, mówiąc uczniom, że powinni być oddani technice i prawdzie, którą znajdą w sobie. W Birmie nauczanie medytacji tradycyjnie jest przywilejem mnichów buddyjskich. Jednak, podobnie jak jego nauczyciel, pan Goenka jest osobą świecką i głową dużej rodziny. Pomimo to jasność jego nauczania i skuteczność samej techniki zyskały uznanie wysokich rangą mnichów w Birmie, Indiach i Sri Lance. Wielu z nich osobiście wzięło udział w kursach przez niego prowadzonych. Aby zachować czystość medytacji, pan Goenka kładzie bardzo duży nacisk na to, żeby nigdy nie stała się ona biznesem. Wszystkie jego kursy i ośrodki medytacji są prowadzone wyłącznie na zasadzie non profit, czyli nie są nastawione na zysk. On sam nigdy nie otrzymuje wynagrodzenia za swą pracę ani bezpośrednio, ani pośrednio. Tak samo pracują jego asystenci — autoryzowani nauczyciele, których upoważnił do prowadzenia kursów w jego imieniu. Rozpowszechnianie techniki Vipassany traktuje wyłącznie jako służbę ludzkości, aby pomóc tym, którzy potrzebują pomocy. S.N. Goenka jest jednym z nielicznych hinduskich przywódców duchowych szanowanych równie wysoko w Indiach co na Zachodzie. Jednak nie szuka rozgłosu. Woli, by informacje o Yipassanie rozchodziły się drogą ustną. Stale też podkreśla, że rzeczywista praktyka medytacyjna jest nieporównanie ważniejsza niż samo czytanie tekstów o medytacji. Z tych powodów jest o wiele mniej znany, niż na to zasługuje. Niniejsza książka jest pierwszą dużą pracą poświęconą jego naukom, przygotowaną pod jego przewodnictwem i za jego zgodą. Publikacja ta opiera się przede wszystkim na wykładach wygłoszonych przez pana Goenkę w trakcie dziesięciodniowego kursu Vipassany oraz, w mniejszym stopniu, na jego artykułach pisanych w języku angielskim. Używałem tych materiałów swobodnie, nie tylko zapożyczając z nich argumentację i sposób przedstawienia konkretnych zagadnień, ale również przykłady wygłoszone podczas wykładów. Często używałem tych samych zwrotów, a nawet całych zdań. Dla osób, które uczestniczyły w kursach medytacji Vipassana prowadzonych według jego nauk, spora część książki zabrzmi znajomo i może nawet będą w stanie zidentyfikować konkretny wykład lub artykuł wykorzystany w różnych częściach tekstu. W trakcie kursu objaśnienia nauczyciela towarzyszą krok po kroku doświadczeniom medytacyjnym uczestników. Tutaj materiał został przeorganizowany na użytek innego odbiorcy — osób, które tylko czytają o medytacji, niekoniecznie ją praktykując. Dla tych czytelników podjęto próbę zaprezentowania nauk tak, jak są one rzeczywiście doświadczane: w logicznym, nieprzerwanym ciągu od pierwszego kroku do ostatecznego celu. Tę organiczną całość najłatwiej zrozumieć medytującym, jednak książka próbuje dostarczyć osobom niemedytującym wglądu w nauki zgodnie z porządkiem, w jakim odsłaniają się one tym, którzy je praktykują. Niektóre fragmenty celowo zachowują styl języka mówionego, aby możliwie wiernie oddać sposób nauczania pana Goenki. Fragmenty owe to opowieści umieszczone pomiędzy rozdziałami oraz pytania i odpowiedzi kończące każdy rozdział — dialogi wzięte z rzeczywistych rozmów z uczniami podczas kursu lub z rozmów prywatnych. Niektóre opowieści dotyczą wydarzeń z życia Buddy, inne pochodzą z bogatego skarbca hinduskich opowieści ludowych, a jeszcze inne z osobistych doświadczeń pana Goenki. Wszystkie opowiedziane są jego słowami, bez najmniejszego zamiaru poprawiania oryginału, tylko z intencją zaprezentowania ich w świeży sposób i podkreślenia ich związku z praktyką medytacji. Historie te rozluźniają poważną atmosferę kursu Vipassany, obrazując główne punkty nauk w sposób, który łatwo zapada w pamięć i stanowi inspirację dla uczniów. Umieszczono tu tylko niewielki wybór spośród wielu historii opowiadanych w trakcie dziesięciodniowego kursu. Cytaty pochodzą z najstarszego i powszechnie akceptowanego zapisu słów Buddy — „Zbioru Kazań" (Sutta Pitaka) — tak jak zostały one zachowane w starożytnym języku palijskim w buddyjskich krajach o tradycji therawady. Aby utrzymać jednakowy styl w całej książce, podjąłem próbę przetłumaczenia od nowa wszystkich fragmentów tutaj cytowanych. Kierowałem się przy tym dokonaniami czołowych współczesnych tłumaczy. Jednak, ponieważ nie jest to praca naukowa, dosłowna dokładność tłumaczenia z pali nie była moim celem. Próbowałem raczej w jasny i prosty sposób przekazać sens każdego fragmentu tak, jak jawi się on medytującym w świetle ich medytacyjnych doświadczeń. Być może interpretacja niektórych słów czy fragmentów wyda się nieortodoksyjna, ale w kwestii objaśnienia istoty sprawy mam nadzieję, że tłumaczenie angielskie przekazuje najbardziej dosłowne znaczenie tekstów oryginalnych. Ze względu na spójność i precyzję, użyte w tekście terminy buddyjskie są podawane w języku palijskim, mimo że w niektórych przypadkach san-skryt mógłby brzmieć dla czytelnika bardziej znajomo. Na przykład palij-skie słowo dhamma jest używane zamiast sanskryckiego dharma, kamnia zamiast karma, nibbana zamiast nirvana, sańkhara zamiast samskara. Aby ułatwić zrozumienie tekstu, słowa palijskie przybierają liczbę mnogą na sposób angielski, czyli przez dodanie „s" na końcu wyrazu. Generalnie użycie słów palijskich ograniczono do minimum, aby uniknąć niejasności. Jednak są one często wygodnym skrótem dla pewnych pojęć obcych myśli Zachodu, które niełatwo zawrzeć w jednym angielskim słowie. Z tego względu użycie palijskiego słowa zamiast długiego angielskiego zwrotu wydawało się w niektórych przypadkach znacznie wygodniejsze. Wszystkie palijskie słowa wydrukowane grubszą czcionką są objaśnione w słowniczku na końcu książki. Technika Vipassana oferuje jednakowe korzyści wszystkim praktykującym, niezależnie od rasy, pozycji społecznej i płci. Aby pozostać wiernym temu uniwersalnemu podejściu, próbowałem unikać języka determinującego jedną płeć. Niekiedy jednak używałem zaimka „on" w odniesieniu do osoby medytującej niezależnie od jej płci. Czytelniczki i czytelnicy proszeni są o potraktowanie tego użycia jako dotyczącego obu płci. Nie zamierzałem wykluczać kobiet lub traktować mężczyzn w uprzywilejowany sposób, gdyż taka stronniczość byłaby sprzeczna z podstawowymi naukami i niezgodna z duchem Vipassany. Jestem wdzięczny wielu osobom, które pomogły przy realizacji tego projektu. W szczególności pragnąłbym dać wyraz mojej głębokiej wdzięczności dla S.N. Goenki za znalezienie czasu, pomimo wielu zajęć, na przeglądanie tej pracy, w miarę jak powstawała, i jeszcze większej wdzięczności za przewodnictwo w okresie, gdy sam robiłem pierwsze kroki na opisanej tu ścieżce. W głębszym sensie, prawdziwym autorem tej książki jest S.N. Goenka, gdyż moim celem było tylko zaprezentowanie jego przekazu nauk Buddy. Wszystkie zalety tej pracy są jego zasługą. Za jakiekolwiek wady ja ponoszę wyłączną odpowiedzialność. Przedmowa do książki Sztuka życia Medytacja Vipassana Sztuka życia Medytacja Vipassana Spis treści: Słowo wstępne (autor: S.N. Goenka) Przedmowa Wstęp Opowieść: Pływaniologia Rozdział l: Poszukiwanie Opowieść: Iść ścieżką Rozdział 2: Punkt wyjścia Opowieść: Budda i naukowiec Rozdział 3: Przyczyna bezpośrednia Opowieść: Nasiono i owoc Rozdział 4: Korzeń problemu Opowieść: Kamienie i masło Rozdział 5: Trening zachowania moralnego Opowieść: Recepta od doktora Rozdział 6: Trening koncentracji Opowieść: Krzywy budyń Rozdział 7: Trening mądrości Opowieść: Dwa pierścienie Rozdział 8: Uważność i równowaga umysłu Opowieść: Nic prócz widzenia Rozdział 9: Cel Opowieść: Napełnianie butelki z olejem Rozdział 10: Sztuka życia Opowieść: Godzina wybiła Dodatek A: Znaczenie vedana w naukach Buddy Dodatek B: Fragmenty z różnych sutt na temat vedana Słowniczek terminów palijskich Przypisy Ośrodki medytacji Vipassana

Komunikuję się, więc jestem... w retorycznym raju Nudne wywody o niczym? Zakazane! Gładkie i poprawne politycznie przemówienia? Wzbronione! Blablanie godzinami do zasypiających słuchaczy? Niedozwolone! Jako inteligentna i całkowicie zdrowa na umyśle jednostka masz niezbywalne prawo do wyrażania swoich myśli w sposób błyskotliwy i olśniewający. Twoim obywatelskim obowiązkiem jest prowokowanie słowem i używanie pokrętnej argumentacji w celu zdobycia przewagi nad twoimi rozmówcami! Odrzuć myślenie stereotypowe -- to prosta droga skierowania Twojego umysłu... na manowce. Doceń wartość humoru w reagowaniu na cudze wypowiedzi. Poznaj zasady tworzenia inspirujących i porywających przemówień. Odkryj tajniki nowej, skutecznej techniki zadawania pytań. Dowiedz się, na czym polegają grzechy główne fatalnych wystąpień i dlaczego ich popełnianie grozi ogniem piekielnym.

Twórz prezentacje, które jeszcze długo będą rozbrzmiewać w sercach Twojej publiczności. Na początku było słowo. Kiedy odkryto jego perswazyjną moc, słowo zawładnęło masową wyobraźnią. Nieco później za sprawą prezentacji multimedialnych zostało ono wyparte przez obraz. Wyobraź sobie jednak, że Twoim głównym narzędziem prezentacji nie jest komputer, ale Ty sam i Twój werbalny przekaz. Żadna inna forma komunikacji nie dorównuje potędze starannie dobranych i wypowiedzianych słów. Dorobek przedstawionych w tej książce wybitnych postaci jest tego najlepszym świadectwem. Dowiedz się, jak porwać publiczność ? zawsze i wszędzie, nawet bez technicznych wspomagaczy. Najwięksi mówcy potrafią wprowadzić publiczność w prawdziwy trans, oczarować ją i zdobyć jej niepodzielną uwagę. Jak to robią? Siła skutecznej prezentacji tkwi w doskonale poprowadzonej opowieści. Szybko przekonasz się, jak efektywna jest komunikacja biznesowa oparta na tej formie przekazu. Oryginalna i fascynująca książka Nancy Duarte pokaże Ci, jak przekształcić dowolną prezentację w porywającą przygodę. Odkryjesz, jak zrozumieć publiczność, opracować przekonującą treść i przeciągnąć wszystkich na swoją stronę. Prezentacja jest potężnym narzędziem perswazji, a koncepcje wyrażane w formie opowieści dodatkowo wzmacniają jej moc. Teraz będziesz mógł osiągnąć taką biegłość w dziedzinie prezentacji, jakiej pozazdrościłby Ci sam Arystoteles.

Sztuka bycia gwiazdą wystąpień publicznych Jak hipnotyzować słuchaczy i porywać tłumy Jak być rozluźnionym, zabawnym i kompetentnym mówcą Jak stosować podręczne sztuczki zawodowców Scott Berkun prezentuje przystępny i praktyczny poradnik, pozwalający rozłożyć sztukę przemawiania na czynniki pierwsze i dogłębnie ją zrozumieć. Szerokie doświadczenie autora ułatwia zrozumienie lęku przed występowaniem publicznym, gdyż większość tego, czego się obawiamy, istnieje wyłącznie w naszym umyśle Michael Lopp, autor książki Managing Humans Cyceron powiedział, że należy sprawić, aby słuchacze byli uważni, otwarci oraz ufni. Jak to osiągnąć? Po pierwsze należy unikać pretensjonalnych nawiązań do martwych ludzi. Po drugie należy przeczytać przydatny i zabawny poradnik przemawiania, napisany przez Scotta Berkuna Jay Heinrichs, autor książki Thank You for Arguing Spóźniasz się na własną prelekcję, laptop zaczyna podejrzanie dymić, na sali jest dziesięć osób, spośród których połowa przysypia, a reszta śmieje się szyderczo, stres paraliżuje Ci struny głosowe, a na dodatek gdzieś w okolicy podstępnie czai się szef, czekając na Twoją wpadkę. A jednak mimo to przeprowadzasz znakomitą i profesjonalną prezentację, a zebrani skandują Twoje imię, prosząc o więcej. Przesada? Może tylko odrobinę. Autor tego hipnotycznego poradnika doskonale zna się na rzeczy — w trakcie swojej kariery wygłosił setki wykładów i przeżył większość nieprzyjemnych, tragicznych czy krępujących sytuacji, które na ogół przerażają przyszłych i niedoszłych mówców. Praktyczne lekcje i zaskakujące wyznania pozwolą Ci popatrzeć z zupełnie innej perspektywy na sztukę przemówień publicznych, perswazji, skutecznej komunikacji, uczenia się oraz nauczania. Chcesz się uczyć? Ucz się od mistrza. Dowiedz się, jak nie zanudzić słuchaczy na śmierć. Odkryj, co robić, kiedy sprawy idą nie po Twojej myśli. Sprawdź, jak nauczyć innych czegokolwiek. Poznaj sztukę odpowiadania na niewygodne pytania. Naucz się pokonywać lęk i paraliżujący strach. Oceń, czego możesz nauczyć się, śledząc występy komików.   Fragment Książki „Wyznania mówcy”   Co zrobić przed występem Mówca ma tę przewagę nad słuchaczami, że wie, co powinno zdarzyć się za chwilę. Komicy (swoją drogą najlepsi spośród wszystkich mówców) opierają na tym swoje zaskakujące puenty. Aby osiągnąć podobny efekt, ja sam, podobnie jak George Carlin czy Chris Rock, przygotowuję się do każdego wystąpienia. Jest to jedyny sposób, aby połączyć poszczególne elementy w całość czy powiedzieć coś, tak aby w jak najbardziej naturalny sposób przejść do następnego elementu. Ćwicząc, zwykle staję przy biurku i wyobrażam sobie, że stoję przed publicznością i wygłaszam swój tekst dokładnie tak, jak chciałbym, aby wyglądało to na żywo. Jeżeli w czasie wystąpienia planuję coś zrobić, wcześniej to ćwiczę. Nie staram się jednak osiągnąć doskonałości, w tym co robię, ani nie uczę się tekstu na pamięć. Nie mam bowiem zamiaru przypominać robota czy też człowieka odtwarzającego wyuczony tekst w całkowicie nienaturalny sposób. Ludzie są wyczuleni na takie rzeczy i dostrzegają je z daleka. Na ogół wystarcza mi zapoznanie się z tekstem na tyle, aby czuć się pewnie podczas jego przedstawiania. Od poczucia perfekcji dużo ważniejsza jest bowiem wiara we własne siły. Może cię to zdziwi, ale ludzie najbardziej obawiający się porażki są jednocześnie ludźmi najrzadziej ćwiczącymi swoje wystąpienia. Kiedy uczę innych występowania publicznego i mój uczeń przesyła mi swoją prezentację, zawsze zaczynam od sakramentalnego pytania: „Przećwiczyłeś to?". Wtedy mój podopieczny przyznaje, że nie zrobił tego i nawet nie przypuszczał, iż to takie ważne, chociaż jest rzeczą oczywistą, że np. piosenkarze rockowi czy aktorzy szekspirowscy wielokrotnie ćwiczą swój materiał..."Wyznania mówcy. Spraw, by ludzie Cię słuchali" Spis Treści:   Słowo wstępne (9) Rozdział 1. Nie widzę, że jesteś nagi (11) Rozdział 2. Atak motyli (21) Rozdział 3. 30 000 dolarów za godzinę (35) Rozdział 4. Ciężkie warunki (49) Rozdział 5. Nie gryź mikrofonu (65) Nietypowe zdjęcia (79) Rozdział 6. Jak nie zanudzić słuchaczy na śmierć (89) Rozdział 7. Czego nauczyło mnie moje 15 minut sławy (105) Rozdział 8. Co mówią ludzie? (121) Rozdział 9. Sprzęgło Twoim przyjacielem (135) Rozdział 10. Wyznania (147) Dodatek A: Porady zakulisowe (153) Podręczne sztuczki zawodowców (155) Jak przedstawić argument (163) Co robić, jeżeli wystąpienie jest do niczego (171) Co robić, kiedy sprawy idą nie po Twojej myśli (179) Gorzej być nie może (195) Przydatne źródła (207) Jak pomóc autorowi: prośba (215) Podziękowania (217) Autorzy zdjęć (221) O autorze (225)

Tao mocy. Księga nieprzemijającej mądrości to niekwestionowany skarb, źródło nieprzemijającej wiedzy i mądrości. Opisuje magnetyczną moc, uśpioną w każdym człowieku, odkrywa wyjątkowe możliwości wywierania wpływu na otoczenie, a także wskazuje drogę do osobistej doskonałości. Jest połączeniem zasad zarządzania, fizyki oraz ewolucji z kulturową i filozoficzną mądrością Wschodu. To księga niezwykła, ponieważ sama dobiera sobie czytelników. Wyraźnie przyciąga osoby wybitne, stojące na progu ewolucyjnego skoku w rozwoju swojego umysłu. Rzuca urok na tych, którzy ją kontemplują, i jest magnesem dla umysłów odważnych, nieobawiających się przeszkód i dysponujących odpowiednim potencjałem, by silnie oddziaływać na społeczeństwo. Dokonuje przy tym wielkiego przełomu w psychice człowieka, wywołując zmianę postaw oraz osobistych celów. Otwórz się na głos Laozi i naucz się przezwyciężać stereotypy. Wykorzystaj ukrytą w sobie moc do kształtowania przyszłości. Zamieszczone w książce rzadkie malowidła i przykłady chińskiej kaligrafii podkreślają starożytne korzenie myśli taoistycznej i dodają znaczenia ponadczasowym wskazówkom Laozi. Oryginalny tekst został wzbogacony o komentarze, pozwalające czytelnikowi zgłębić tajniki tao. Dla współczesnego odbiorcy księga jest narzędziem wzbogacania osobistych relacji i wprowadzania w życie zasad przywództwa, przekazanych przez Laozi chińskim władcom.

Nauka mówienia dla dorosłych Pokonanie stresu, zrozumienie emocji, przepędzenie nudy Główne zasady wystąpień publicznych Wpływ na odbiorców Twoich słów Denerwujesz się przed prezentacją dla wymagającego klienta? Przygotowujesz wypowiedź na obronę pracy magisterskiej? Jesteś moderatorem dyskusji z kolegami w pracy i obawiasz się nadmiernego rozprężenia? A może planujesz wygłosić mowę podczas zaprzysiężenia na prezydenta? Bez względu na to, czy Twój głos będzie niósł się po sali konferencyjnej, czy zabrzmi w amerykańskim Kongresie, musisz zdobyć uwagę audytorium. Zyskać jego szacunek. Podbić serca. Skłonić do myślenia. Wciągnąć w rozmowę. I to wszystko w ciągu dziesięciu, piętnastu minut. Minut, które dla amatora ciągną się niemiłosiernie, ale dla wprawnego oratora są chwilą, gdy rozwija skrzydła i pokazuje swoją klasę. Nikt nie rodzi się mówcą. Można mieć jedynie większe lub mniejsze predyspozycje do przemawiania. Na szczęście wszystko jest kwestią treningu. Sztukę krasomówstwa jesteś w stanie doprowadzić do perfekcji ćwiczeniami. Przeanalizuj swoje osobiste możliwości w zakresie wystąpień publicznych. Poznaj podstawowe zasady prowadzenia prezentacji. Dowiedz się, co możesz zrobić, by stać się lepszym, bardziej skutecznym prelegentem. Dobrego mówcę poznaje się po tym, jak zaczyna i kończy Poznaj swoich słuchaczy i dostosuj do nich tekst wypowiedzi. Sam pisz swoje przemówienia i przygotowuj się do prezentacji. Zadbaj o to, by prezentacja odpowiadała Twojej osobowości, temperamentowi, doświadczeniu i wiedzy. Trzymaj się konkretnych punktów wystąpienia. Przyciągaj uwagę i wybudzaj zainteresowanie. Pamiętaj, by skończyć w odpowiednim momencie.

Cel uświęca środkiPonadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie ""Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać"".Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie. ""Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie"".Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką... Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj - i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie:""Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów""Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu - Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.""Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie"".

Techniki, narzędzia i sztuczki NLP Jak to się robi z NLP? Jak przyciągnąć uwagę słuchaczy i utrzymać ją? Jak dotrzeć do podświadomości odbiorców? Jak zachować spokój, równowagę i skupienie? Jak inscenizować i reżyserować prezentację? Jeśli pragniesz stać się znakomitym prelegentem, kup tę książkę. Przeczytaj ją. Zrób wszystkie ćwiczenia. Warta jest swojej ceny. Znajdziesz w niej tyle pomysłów na poprawę swoich prezentacji, że wystarczy Ci do końca kariery zawodowej. Peter Young, autor książki Zrozumieć NLP. Reguły i praktyka Kompendium technik NLP w prezentacjach i szkoleniach Nawiązywanie efektywnego kontaktu ze słuchaczami. Posługiwanie się sugestywnym przekazem werbalnym. Operowanie gestem w celu przyciągnięcia uwagi odbiorców. Wprowadzanie słuchaczy w odpowiedni stan emocjonalny. Planowanie prezentacji z uwzględnieniem indywidualnych stylów uczenia się. NLP nie przestaje zadziwiać. Jest prawdziwym rogiem obfitości, z którego wciąż wysypują się nowe możliwości, umiejętności i fascynujące techniki. Zastosowanie programowania neurolingwistycznego w wystąpieniach publicznych i prezentacjach zapewnia magiczne wprost rezultaty. Ta książka w jasny i czytelny sposób prezentuje liczne techniki wykorzystywane przez najlepszych światowych szkoleniowców, handlowców oraz ludzi show-biznesu. Naszpikowana jest celnymi uwagami i okraszona wymownymi fotografiami. Zawiera wskazówki oraz ćwiczenia kształcące umiejętności, które pozwolą Ci odnaleźć i uwolnić drzemiącą w Tobie energię ? osobistą siłę, dzięki której Twoje prezentacje zadziałają jak magia. Książka dedykowana jest osobom występującym publicznie oraz trenerom. Magia wystąpień publicznychSpis treści Przedmowa (5) Wstęp (9) Rozdział 1. Ustalanie ram (15) Rozdział 2. Programowanie neurolingwistyczne (23) Rozdział 3. Twój wewnętrzny stan (41) Rozdział 4. Twoja podświadomość (49) Rozdział 5. Urzeczywistniające się paradygmaty (53) Rozdział 6. Sprzężenie zwrotne (63) Rozdział 7. Etapy uczenia się i treningu (71) Rozdział 8. Taniec porozumienia (85) Rozdział 9. Być sobą (109) Rozdział 10. Energia (121) Rozdział 11. Pięć zmysłów i język (151) Rozdział 12. Wykorzystanie przestrzeni (177) Rozdział 13. Komunikacja niewerbalna (189) Rozdział 14. System 4MAT (211) Rozdział 15. Publiczność i stany emocjonalne (225) Rozdział 16. Wbudowane przypowiastki (241) Rozdział 17. Twoja prezentacja (265) Rozdział 18. Podsumowanie (269) Dodatek A: Jak samemu wykonywać ćwiczenia (273) Dodatek B: Dodatkowe informacje (275) Bibliografia (277)

Nam, ludziom Zachodu, idee hinduskie są obce, w większości nie jesteśmy w stanie nawiązać z nimi wewnętrznego związku. W perspektywie psychologicznej wszyscy jesteśmy chrześcijanami, niezależnie od tego, czy nasza świadomość zgadza się z tym poglądem, czy nie. A zatem każda doktryna budująca w duchu chrześcijańskim ma lepsze widoki na to, by ująć naszą wewnętrzną naturę, niż choćby nie wiem jak głębokie ujęcie pochodzące z obcego nam kręgu myśli. Z biegiem stuleci Zachód tworzyć będzie swoją własną jogę - na podwalinach chrześcijaństwa.

Monografia Evy Geulen jest jednym z najlepszych istniejących wprowadzeń do filozofii Agambena. Autorka skupia się na kręgu tematycznym słynnego cyklu „Homo sacer”, rzuca jednak również światło na mniej znane teksty włoskiego filozofa. Jej prezentacja jest zarówno usystematyzowanym wykładem najważniejszych tez zawartych w Homo sacer, Co zostaje z Auschwitz oraz Stanie wyjątkowym, jak i próbą umieszczenia myśli Agambena w mniej znanych kontekstach.

Mircea Eliade, czyt. Mirczja (ur. 9 marca 1907 w Bukareszcie, jako drugi syn kapitana Gheorghe Eliadego i Ioany Stoenescu - zm. 22 kwietnia 1986 w Chicago) - rumuński religioznawca, indolog, filozof kultury, a także eseista, pisarz i dyplomata.

Istotą tej książki jest dyskusja z Freudem. Skąd to zainteresowanie psychoanalizą, którego nie tłumaczy ani kompetencja analityka, ani doświadczenie analizowanego pacjenta? Nigdy się nie da w pełni uzasadnić napisania danej książki, jak również od nikogo nie żąda się wyjawienia powodującej nim motywacji ani posuwania się do wyznań. Gdyby nawet próbowano to uczynić, byłoby to złudzeniem. Jednakże filozof - mniej niż ktokolwiek inny - nie może odmówić podania swych racji. Uczynię to umieszczając moje badania w szerszym polu pytania i wiążąc specyfikę moich zainteresowań z pewnym powszechnym sposobem stawiania problemów.

" W Aionie podjąłem problem Chrystusa. Nie chodziło mi już jednak o kwestię paraleli, jakie można by dlań znaleźć w Geistersgeschichte, lecz o konfrontację postaci Chrystusa z psychologią. "

Podstawą prezentowanego tutaj przekładu jest oryginalny tekst L' Experience interieure w wydaniu Oeuvres completes. Do przekładu dołączamy za łaskawą zgodą Pierr'a Klossowskiego jego bataille'owski komentarz " z epoki" (1947).

MARTIN BUBER jest jednym z tych filozofów, których myśl jest bardzo mocno przeniknięta religią. Podobnie jak Franz Rosenzweig czy Emmanuel Lévinas czerpał on inspiracje do swego filozoficznego i teologicznego myślenia m.in. z judaizmu. Pozostawał jednak zawsze poza ortodoksyjnym jego nurtem. Inspirowała go, inaczej niż np. Levinasa, nauka chasydów, tworzących religijny ruch ludowy uważany przez samego Bubera za ?ostatni i najwyższy zryw w łonie żydowskiego mistycyzmu?. Ruch ten pojawił się w połowie XVIII- go wieku, na polskich wówczas ziemiach dzisiejszej Ukrainy. Martin Buber Zainteresowanie tradycją chasydzką wyrosło w trakcie osobistych kontaktów Martina Bubera, który urodził się w 1878 roku w Wiedniu i wychowywał się we Lwowie, z żywym jeszcze za jego życia ruchem. Potwierdza to sam Buber gdy w ?Opowieściach chasydów? wspominając synów sławnego cadyka (tak chasydzi nazywali swoich przywódców religijnych) rabbiego Izraela z Różyna pisze: ?W młodości, któregoś lata przebywałem w pobliżu jednego z nich, najszlachetniejszego, zmarłego w roku 1903, rabbiego Dawida Mosze z Czortkowa, łagodnego człowieka, przyjaznego wszelkiemu stworzeniu, alem go nie poznał?. Mieszkając we Lwowie, u swego dziadka Salomona Bubera, który był znanym egzegetą Talmudu, Martin Buber uczęszczał do polskiego gimnazjum. Swoje pierwsze teksty, drukowane w polskich czasopismach, pisał po polsku. Z tego okresu życia pochodzi też jego specyficzne doświadczenie religijne związane z chasydyzmem. Z domu dziadków wyniósł Buber również gruntowną znajomość języka hebrajskiego oraz Talmudu i Biblii, którą w późniejszym okresie tłumaczył, razem z Franzem Rosenzweigiem, na język niemiecki. Równie staranne wykształcenie otrzymał młody Buber w zakresie języka i kultury niemieckiej. Wykształcenia dopełniły studia uniwersyteckie odbywane w Wiedniu, Berlinie, Zurychu, Monachium i Lipsku. Przełomowym momentem w życiu żydowskiego myśliciela było odkrycie wartości, poznanego w młodości, chasydyzmu. Odtąd poświęcił wiele czasu na gromadzenie i opracowanie nauk chasydzkich. W tym okresie zrodziło się centralne zagadnienie filozoficznych poszukiwań Bubera: pytanie o możliwość partnerskiej relacji między Bogiem a człowiekiem. Znajdując pozytywną odpowiedź na to pytanie w nauce chasydów myśliciel pragnął przełożyć tę naukę na język filozofii. W 1923 roku ukazała się pierwsza książka Bubera, początkującego wówczas filozofa, wykładowcy judaizmu i religioznawstwa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem pt. ?Ja i Ty?. Książka ta pozostała jego najważniejszą rozprawą filozoficzną. Zawarte w niej idee w kolejnych pracach Martin Buber jedynie wyjaśniał i poszerzał. Idea spotkania człowieka z Bogiem za pośrednictwem innych ludzi i całego świata przyrody została podniesiona wówczas do rangi antropologicznej ?zasady dialogicznej?. Zajęcie się problematyką relacji Boga i człowieka wyrasta u Martina Bubera na bazie osobistego doświadczenia religijnego, które było bliskie opisywanemu przez chasydów. Jak stwierdza sam autor ?Ja i Ty?, książka ta powstała pod wpływem ?wewnętrznej konieczności? dania świadectwa wizji, która nawiedzała go ?od młodości?.

Dwaj amerykańscy psychiatrzy, legitymujący się także doktoratami z teologii, przekonują nas, że ból zarówno fizyczny, jak i psychiczny nie musi być naszym wrogiem, jeśli pozwolimy mu, aby chronił nas przed niebezpieczeństwem i doprowadził do uzdrawiającej mocy Chrystusa. Książka pokazuje, jak radzić sobie z przeciwnościami losu – poczuciem krzywdy, samotnością, zdradą, śmiercią bliskiego – traktując je jako dar Boży, służący do osiągnięcia wyższego celu.

Tematem książki jest dyskusja na temat tego, czym jest zen. Trwa ona na Zachodzie od prawie wieku i, jak dotąd, nie znaleziono satysfakcjonującej odpowiedzi na to podstawowe pytanie. Autor publikacji próbuje na nie odpowiedzieć z delikatnością właściwą dla tego typu materii religijno-filozoficznej, a także z respektem i szacunkiem jej należnym. Dyskusję na ten temat zainicjował niiegdyś Daisetz Teitaro Suzuki, który swój wykład zenu rozpoczął od drogi negacji: zen nie jest filozofią, zen nie jest religią, zen nie jest szkołą medytacji, zen nie jest... Badając jego teksty, możemy zebrać sporo pozytywnie wyrażonych treści, które ostatecznie wyraźną linią malują obraz zenu. Książka Kto ma satori, ma wszystko jako owoc lektury prac Suzukiego ukazuje taką właśnie perspektywę zenu. Dzieło Suzukiego jest warte dalszego studiowania , tak, jak wtedy, gdy powstawało. Ten obraz zenu został namalowany przez człowieka, który wiedział, jak swoich rąk użyczyć "wielkiej nieświadomości".