Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Życiorys Romana Ingardena (1893-1970) przypomina dantejską wędrówkę z raju do piekła.W młodości został uczniem znakomitych filozofów Kazimierza Twardowskiego i Edmunda Husserla, studiował we Lwowie, Getyndze i Fryburgu. Wykształcenie i wydane prace uplasowały go w elitarnym gronie światowych fenomenologów i największych filozofów polskich XX wieku. W niepodległej Polsce, po roku 1918, pracował w szkołach średnich, a po uzyskaniu habilitacji przeniósł się na Uniwersytet Lwowski. Wojna to czas tajnych kompletów oraz walki o przetrwanie własne i rodziny. Po wojnie nastąpił najtrudniejszy okres, w którym brał aktywny udział: zmagania o reaktywację ośrodków akademickich, czasopism i towarzystw filozoficznych, obrona autonomii nauki i dorobku lwowskiej filozofii, współudział w powstaniu Biblioteki Klasyków Filozofii.Opracowanie powstało z okazji 130-lecia urodzin filozofa. Zawiera kalendarium życia i twórczości, dokumenty rodzinne: dwa teksty napisane przez synów filozofa: Jerzego i Stanisława, przedwojenne listy Władysława Witwickiego, mało znane teksty samego Ingardena, wspomnienia o Ingardenie pióra Władysława Tatarkiewicza i Izydory Dąmbskiej oraz ponad 160 zdjęć, nieznanych i niepublikowanych dotychczas. Jedno z najważniejszych wspomnień o Ingardenie napisał Tatarkiewicz. Po śmierci filozofa głos zabierało wielu jego kolegów, przyjaciół i znajomych. Nikt jednak nie napisał tekstu wspomnieniowego tak ciepłego i emocjonalnie zaangażowanego, jak Władysław Tatarkiewicz. Znajomość obu filozofów i wieloletnia przyjaźń sięgała czasów lwowskich. Zintensyfikowała się po II wojnie światowej, gdy wspólnie przyszło im mierzyć się z reżimem komunistycznym. W latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku obaj zostali pozbawieni możliwości publikacji oraz odsunięci od akademickiej pracy dydaktycznej. Po odwilży stalinowskiej zostali przywróceni do pracy. I ponownie połączyły ich wspólne pasje: umiłowanie filozofii i podróże po świecie.
Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. JAN PAWEŁ II Czy wiara jest sprawą wyłącznie prywatną? Czy religia to rzeczywiście opium dla mas? Co jest największą herezją dzisiejszych czasów? Scott Hahn, wybitny teolog katolicki, wraz z Brandonem McGinleyem, amerykańskim publicystą, stawiają szereg fundamentalnych pytań dotyczących sposobu przeżywania naszej wiary. W najnowszej książce zwracają uwagę, że świat przyzwyczaił nas do myślenia o religii w kategorii „sprawy prywatnej”, co z samego założenia jest sprzeczne z doktryną wiary katolickiej. Żyjemy dziś w społeczeństwie, którego zastraszającą większość stanowią „ateiści praktyczni” niemający nic przeciwko religii, gdy pozostaje ukryta w zaciszu domowym. W społeczeństwie, które doprowadziło do rozpadu pojęcia „prawdy”, które zanurzone jest w herezji indywidualizmu i relatywizmu. Jak z tym walczyć? Jak przywrócić Boski porządek na świecie? Zostaliśmy powołani do istnienia i jesteśmy podtrzymywani w istnieniu przez Boga, który jest Miłością. Dlatego miłość nie jest wyjątkiem, nie jest obcym wtrętem w jałowy poza tym kosmos; miłość jest samą gramatyką istnienia, która nadaje zakorzeniony w Jezusie Chrystusie sens wszystkiemu, co widzimy i słyszymy, i czego dotykamy. Bez miłości jesteśmy niczym (zob. I Kor I3, I–3.). Z miłością, która obejmuje oddawanie sprawiedliwości Bogu z pomocą cnoty religijności, nasze dusze i nasza cywilizacja mogą stać się piękniejsze od wszystkiego, co nasza laicka, bałwochwalcza i nihilistyczna kultura może sobie wyobrazić. FRAGMENT PROF. SCOTT HAHN – autor i redaktor ponad czterdziestu książek, w tym bestselleru Czwarty kielich. Wybitny teolog, wykładowca i mówca. Były pastor. W 1986 roku przystąpił do Kościoła katolickiego, w którym odkrył pełnie prawdy. Prowadził popularne programy w amerykańskiej telewizji EWTN. Szczęśliwy mąż Kimberly, ojciec sześciorga dzieci i dziadek dwanaściorga wnucząt. BRANDON MCGINLEY – katolicki pisarz i mówca mieszkający w Pittsburgu w Pensylwanii. Publikował m.in. w „Washington Post”, „First . ings” czy „Catholic Herald”. W 2010 roku ukończył Uniwersytet Princeton, gdzie poznał swoją żonę, Katie. Mają czworo dzieci.
Książka stanowi przyczynek do dyskusji na temat rozumienia systemu w filozofii pokantowskiej. Cezura uzasadniona jest faktem, że właściwie dopiero w filozofii immanuela Kanta system stał się problemem. Widać to wyraźnie w doktrynach reprezentantów idealizmu niemieckiego, którzy - zwłaszcza Johann Gottlieb Fichte - są gorącymi zwolennikami przekształcenia Kantowskiej krytyki w system. Nie można jednak przedstawić całej dyskusji koncentrującej się wokół tego tematu, a zatem książka wiąże się jednocześnie z wyborem prezentowanych stanowisk. Środek ciężkości sporu został przesunięty na neokantyzm, dla którego problem systemu staje się niezwykle ważny i w ramach którego pojawia się rozróżnienie między systemem zamkniętym a systemem otwartym.
Książka prezentuje studia nad myślą i życiem angielskiego filozofa i pedagoga Johna Locke'a oraz wybór jego pism poświęconych edukacji. Głównym celem tej badawczej i translacyjnej pracy jest zapoznanie polskiego czytelnika z szerszą wiedzą o edukacyjnych poglądach Locke'a i pogłębienie recepcji całości dzieła tego oświeceniowego myśliciela. Refleksja pedagogiczna, a także praktyczne zaangażowanie Locke'a w sprawy wychowania, kształcenia i opieki, które podejmował w swoim życiu, tworzą istotną część tego dzieła, bez nich niekompletnego i nie do zrozumienia w pełni. Publikacja dedykowana jest szerokiemu gronu badaczy i studentów, szczególnie tym zainteresowanym filozofią, historią i teorią edukacji, ale również wszystkim zatroskanym o jej dzisiejszy kształt."Monografia John Locke o edukacji jest ważną pozycją naukową, wprowadzającą w obszar polskiego myślenia pedagogicznego kolejne wątki edukacyjne wyłaniające się z klasycznej myśli liberalnej. Praca, jaką od wielu lat prowadzi Katarzyna Wrońska, polegająca na uprzystępnianiu rodzimym pedagożkom i pedagogom dorobku pedagogicznego myślicieli anglosaskich o proweniencji liberalnej, jest trudna do przecenienia. Jest tak dlatego, że współczesna polska pedagogika nie ma najlepszej orientacji w zakresie tradycji liberalnej. Autorka tej książki konsekwentnie niweluje owe braki, przygotowując w ten sposób grunt pod odrodzenie się w Polsce liberalnego modelu edukacji".Z recenzji prof. Piotra Kostyło"Książka Katarzyny Wrońskiej jest pracą potrzebną, rozwijającą treść wcześniejszej publikacji autorki. Na bardzo duże uznanie zasługuje wielka erudycja obejmująca zarówno życie i twórczość samego Locke'a, jak też intelektualne tło jego koncepcji edukacji w wymiarze historycznym (dotyczącym kultury Anglii, ale też historii polskiej myśli pedagogicznej oraz recepcji pism Locke'a) i problemowym. Niezwykle ważne i przydatne dla późniejszych badań jest także dodanie dużej liczby przekładów wcześniej niedostępnych u nas szerzej pism tego angielskiego klasyka filozofii oraz pedagogiki".Z recenzji prof. Adama GrzelińskiegoKatarzyna Wrońska - profesor UJ, absolwentka pedagogiki i filozofii na Wydziale Filozoficznym UJ, kierownik Zakładu Pedagogiki Ogólnej i Filozoficznej w Instytucie Pedagogiki UJ, autorka i redaktorka monografii Osoba i wychowanie (2000), Pedagogika klasycznego liberalizmu w dwugłosie John Locke i John Stuart Mill (2012), Dobra edukacji i ich pedagogiczna eksploracja (red., 2019), redaktorka dwóch zeszytów tematycznych "Paedagogia Christiana" pt. Liberal education (2014, vol. 33) i Education and the State (2023, vol. 51), a także wielu artykułów i rozdziałów publikowanych w czasopismach i monografiach naukowych.
Książka Dalajlamy o mocy współczucia w umiejętny sposób łączy mądrość buddyzmu i filozofię Wschodu z palącymi problemami współczesności. Słynny tybetański mnich po raz kolejny zabrał głos w sprawie globalnych zmian klimatycznych. Nawołuje do rewolucji współczucia i radzi, jak uczynić ją motorem napędowym rozwoju osobistego i duchowego. Pokazuje skuteczność duchowości i pogłębionej świadomości w procesie zatrzymywania negatywnych zmian. Poza tym udowadnia, że pozytywne myślenie i spokojny umysł wytyczają najkrótszą drogę do szczęścia i radości życia. Mała książka o wielkich sprawach.
Dołącz do tych, którym nieobce są losy naszej planety!
Głos rozsądku w wariackich czasachTo książka o relacjach, Kościele i nas samych. Ksiądz Adam Boniecki od lat wnikliwie i z otwartą głową obserwuje otaczającą nas rzeczywistość. Uważnie przygląda się polskiemu społeczeństwu i problemom, z jakimi się mierzymy. Jego komentarze są niezwykle wyważone, potrzebne, mądre.Dlaczego przyjaźń jest dla nas niezbędna? Co zmieniła w nas wojna tuż za granicą? Kim są ludzie nowej epoki i czego możemy się od nich nauczyć? Jak zaakceptować słabość ludzkiego ciała? Ile chrześcijaństwo ma jeszcze wspólnego z Chrystusem? I co nam zostało z mitu Jana Pawła II?Książka zawiera najlepsze i najbardziej aktualne teksty księdza Adama publikowane na łamach "Tygodnika Powszechnego", które są odpowiedzią dla wszystkich zawiedzionych Kościołem i otaczającą rzeczywistością.
WIELU LUDZI UWAŻA, ŻE ETYKA OGRANICZYŁABY ICH MOŻLIWOŚCI DZIAŁANIA, SZANSĘ NA SUKCES W BIZNESIE. A jak to dziś jest z tą etyką w biznesie? Wspaniale? Nie, myślę że większość ludzi ma serdecznie dość nieuczciwości i podejrzanych transakcji. Maxwell stawia tezę nie ma czegoś takiego jak etyka biznesu - jest po prostu etyka. Próbujemy trzymać się jednego zbioru zasad etycznych w życiu zawodowym, innego w życiu duchowym, a jeszcze innego w życiu osobistym i rodzinnym. Dlatego mamy problemy. Etyka to etyka. Jeśli chcesz postępować etycznie, to musisz trzymać się zawsze jednego standardu. Prowadzenie etycznego życia nie zawsze jest łatwe, ale wcale nie musi być skomplikowane. Ta zajmująca książka świetnie pokazuje, jak postępowanie wedle moralnych zasad przyczynia się do wygranej wszystkich stron i wywiera korzystny wpływ na pracowników, klientów, inwestorów, a nawet na własny stan umysłu.
Wybór pism kardynała Stefana Wyszyńskiego z lat trzydziestych. Pisma te ukazują intelektualne źródła jego programu oporu wobec komunizmu w okresie PRL-u. W prezentowanych tekstach przedstawia naturę zagrożenia komunistycznego, którego był czołowym polskim krytykiem. Wskazuje, jak powinna wyglądać skuteczna walka z komunizmem. Wiele uwagi poświęca krytyce postaw polskiej inteligencji, zwłaszcza tej jej części, która podatna była na wpływy bolszewickie i odczuwała fascynację ideami komunistycznymi.
Pierre Hadot (1922-2010) wybitny francuski historyk filozofii i starożytnik, tą pracą o "Rozmyślaniach" Marka Aureliusza dał wyraz swoim zainteresowaniom filozofią jako "sztuką życia". Tak rozumiano filozofię w greckiej i rzymskiej starożytności, która obfitowała w nurty myślowe mówiące "jak żyć", a ich twórcy własnym przykładem "ilustrowali" swoje recepty na sposób życia. Filozofia nie była teorią, lecz dziedziną służących samodyscyplinie ćwiczeń duchowych (por. Pierre Hadot, "Ćwiczenia duchowe i filozofia starożytna", Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2019). Marek Aureliusz (121-180), cesarz rzymski, erudyta i pisarz, jest autorem (napisanych po grecku) Rozmyślań, zbioru stoickich refleksji, które powstały prawdopodobnie w ostatniej dekadzie życia autora, lecz najwcześniejsza wzmianka o nich pochodzi z IV wieku. Czytelnicy zapoznali się z tym dziełem dopiero w epoce renesansu. Tematyka zapisków skupia się wokół kwestii moralnych. Hadot gruntownie odtwarza i interpretuje myśl Marka Aureliusza. Tytułowa "twierdza wewnętrzna" chroni mnie od udręk namiętności, ale stanowi też mój punkt skupienia i punkt wyjścia w świat. Ukazując autora Rozmyślań od strony jego stoicyzmu i na tle innych stoickich doktryn, Hadot podkreśla aktualność tej myśli sprzed dwóch tysięcy lat, aktualność i świeżość zapewnianą przez to, że autor mówi do siebie i pisze dla siebie, a to "siebie", mimo wszelkich kulturowych zmian, pozostaje w nas ciągle to samo.
Drugi wybór opowiadań Hermanna Hessego zawiera najciekawsze wątki znane z twórczości. Noblisty. Trudne dorastanie, uroki i ból pierwszej miłości, blaski i cienie postępu, utopijne marzenia o naprawianiu świata, pacyfizm w obliczu wojny, konflikt między czcią a buntem przeciwko ojcu – to tylko niektóre z nich. Po raz kolejny możemy się zafascynować tym wspaniałym pisarstwem, w którym sprawy zarówno ważne, jak i drobne potraktowane zostały z niezwykłą głębią. Zbiór zawiera następujące opowiadania: Gimnazjalista, Lipiec, Terminowanie Hansa Dierlamma, Taedium vitae, Zaręczyny, Miasto, Koniec doktora Knölgego, Ojciec Matthias, Pawica gruszówka, Cyklon, Wieczór autorski – fragment, Gdyby wojna trwała jeszcze dwa lata, Dziecięca dusza, Obce miasto na Południu, Żebrak, Kominiarczyk.
Czy jesteśmy nieśmiertelni?Doktor AmitGoswami, fizyk kwantowy i współczesny myśliciel, przedstawia dowody na istnienie życia po życiu. Wykorzystuje zdobycze nauki, by pokazać, że reinkarnacja nie jest jedynie przedmiotem wiary, a kontrowersyjne zjawisko zwane channelingiem - fenomen, dzięki któremu niektórzy ludzie potrafią wcielać się w dusze zmarłych - znajduje swoje naukowe wyjaśnienie. Dzięki fizyce kwantowej Goswami odkrywa sposoby, by poznać poprzednie wcielenia i przypomnieć sobie zdarzenia z przeszłości. Umożliwi to nie tylko rozwój duchowy w obecnym wcieleniu, lecz także zaplanowanie nowej, lepszej przyszłości.W swoich książkach Goswami łączy pozornie przeciwstawne sobie światy duchowości i nauki. Pokazuje, że świadomość funkcjonować może na wielu płaszczyznach, a odpowiedzi na najtrudniejsze pytania od wieków nurtujące ludzkość są w zasięgu ręki. Jeśli chcesz wiedzieć, co dzieje się z nami po śmierci, czy poprzednie wcielenia zostawiają w nas ślady oraz czy kontakt ze zmarłymi jest możliwy - koniecznie zajrzyj do tej książki!
Wyniesienie na ołtarze całej rodziny: Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich siedmiorga dzieci, w tym nienarodzonego, było wydarzeniem bezprecedensowym. Ci bohaterowie codzienności z pierwszej połowy XX wieku pozostawili po sobie świadectwo pięknego, ewangelicznego życia.Losy rodziny Ulmów zestawione zostały ze scenami tajemnic różańcowych, co przekłada się na wspaniałe świadectwo tego, jak można w naszych rodzinach wypełniać przykazanie miłości Boga i człowieka.Niniejsza książka jest doskonałą inspiracją do realizacji prawd ewangelicznych w naszych domach. Na nowo odkrywa przed nami modlitwę różańcową, która nabiera realnego wymiaru, a sceny z życia świętej rodziny znajdują odbicie w obecnym świecie.
Istotą kultury jest takie wyrobienie intelektu, aby – zafascynowany – zmierzał do prawdy, której warto się chwycić, i nabył szerokość spojrzenia. Społeczności, w których umysłów się nie rozpala, a jedynie wymaga się wykucia na pamięć zadanego materiału, trwają w intelektualnym marazmie. Ci, którzy przeszli taką edukację, są bezbronni wobec ideologii, wciskanej propagandy i własnych nastrojów. Dlatego młodzi dorośli muszą się sami zatroszczyć o wyzwolenie swego umysłu. Można się do tego zabrać samemu. Wymaga to pracy, własnych lektur, organizacji czasu, zadbania o dłuższe chwile ciszy, w których dokonuje się porządkowanie myślenia, a także doboru odpowiednich przyjaciół – ale warto.
Filozofia Jana Patoki zajmuje się człowiekiem, który staje do walki o swą duszę, co przejawia się tym, że odrzuca on to, co oczywiste, to, co absolutne, to, co pozaświatowe, to, co pewne. Zdaniem Patoki, człowiek, który chce żyć w prawdzie, nie może sobie pozwolić, by uśpiła go spokojna harmonia codzienności; musi otworzyć się na to, co niepokojące oraz tajemnicze, czyli na to, od czego zwykle życie się odwraca, by przejść od porządku dnia do tajemnicy nocy. Patoka krytycznie odnosił się do historii metafizyki klasycznej (od Platona do Husserla), uważając, że dążyła ona do tego, co pewne, obiektywne, a w końcu - absolutne i wieczne. Przeciwstawiał temu Sokratejską niepewność. Czeski filozof ukazał specyficzną formę wiedzy o absolutnym transcendowaniu, w którym zachodziła szczególna relacji życia człowieka do całości, w tym prymarne odniesieniu do niebytu. Patoka podkreślał motyw negatywności jako immanentnej cechy ludzkiej wolności. Horyzontem zaś wolności jest czasowość i dziejowość. Podejście Patoki do filozofii dziejów było szczególne, wykraczało poza ramy klasycznie rozumianej filozofii dziejów. Filozofia dziejów nie jest interpretacją tego, co się wydarzyło. Zdaniem Czecha, dzieje od zawsze oznaczają dzieje człowieka, stanowią obiektywną moc, której zrozumienie z jednej strony wymyka się człowiekowi, z drugiej tylko dzięki historii ludzie mogą nadać swemu życiu sens. Kolejnym ważnym tematem Patoki było zagadnienie dziejów Europy. Europa to pojęcie filozoficzne. Na pytanie o to, czym jest w Europa, odpowiadał, opisując i rozjaśniając jej dzieje oraz siły, które nią rządzą. W swych rozważaniach Patoka koncentrował się na jej powstaniu (stawiając kwestie: jak Europa stała się Europą?) oraz na tym, co nastąpiło później, a co czeski filozof określił mianem epoki poeuropejskaiej (dlaczego upadła Europa?). Nie bez znaczenia było również to, co rozpościerało się pomiędzy narodzinami a śmiercią, czyli przebieg duchowych losów Europy. Zdaniem Patoki, podstawą dziedzictwa europejskiego była troska o duszę. W dyskusji dotyczącej sensu i ciągłości czeskich dziejów nie mogło zabraknąć głosu Patoki. Po pierwsze, odnosił się do historii samego sporu, polemizując z poglądami Jungmanna, Bolzana przede wszystkim zaś Masaryka. Po drugie, można w tym kontekście nieco szerzej spojrzeć na samą koncepcję filozofii dziejów Patoki, uwypuklając jej aspekt narodowy. Ponieważ filozofia Patoki jest ściśle związana z jego życiem, ostatni fragment książki przedstawia jego biografię intelektualną. Składa się on z dwóch części: pierwsza charakteryzuje spotkania z filozofami, którzy wpłynęli na rozwój jego poglądów. Część druga dotyczy udziału Patoki w wydarzeniach politycznych w Czechosłowacji (Karta 77).
Hippiasz większy to drugi dialog Platona, w którym Sokrates dyskutuje z tytułowym bohaterem cieszącym się uznaniem sofistą. Tematem ich rozmowy jest piękno. Obaj rozmówcy próbują je zdefiniować, nie znajdują jednak żadnej definicji, która stanowiłaby rozwiązanie podjętego przez nich zagadnienia. Z tego powodu Sokrates kończy rozmowę z Hippiaszem stwierdzeniem, że tym, co dzięki niej zrozumiał, jest znaczenie słów: Trudne są [rzeczy] piękne. Dialog ten warto zatem czytać między innymi w kontekście słynnej Platońskiej Uczty dzieła, w którym zostało sformułowane klasyczne rozwiązanie nierozstrzygniętego w Hippiaszu większym zagadnienia.Pierwsze od 65 lat wydanie Hippiasza większego zawiera oryginalny tekst grecki oraz nowe, uwzględniające najświeższe ustalenia naukowe tłumaczenie na język polski autorstwa prof. Artura Pacewicza, którzy dodatkowo opatrzył tom obszernym komentarzem.
Autorka dokonuje rekonstrukcji koncepcji prawdy Poppera - konfrontując ją z koncepcjami prawdy G. Fregego (z artykułu Myśl - studium logiczne), semantyczną teorią prawdy A. Tarskiego i klasyczną koncepcją prawdy. Rekonstrukcja obejmuje założenia koncepcji prawdy autora Wiedzy obiektywnej..., definicję prawdy, status prawdy oraz fałszu, fakt jako truth-maker, charakter relacji korespondencji, możliwość kryterium prawdy, upodobnienienie do prawdy. Wyróżnionym elementem owej rekonstrukcji jest kwestia nośnika prawdziwości. Popper przypisuje bycie prawdziwym wielu różnego rodzaju nośnikom i choć same nośniki nie są do siebie redukowalne, to ich prawdziwość tak, więc jest w jego koncepcji prawdy podstawowy nośnik prawdziwości (w przyjętym za Y. Bar-Hillelem znaczeniu podstawowego nośnika prawdziwości). Prawdziwość podstawowego nośnika prawdziwości jawi się w koncepcji Poppera jako cecha relacyjna, przysługująca nośnikowi ze względu na relację korespondowania z faktami. Zdaniem Autorki, pozostaje niejasne, czy owym podstawowym nośnikiem są czyste treści, czy sensowne zdania; można uznać, że prawdziwość (fałszywość) nie odnosi się pierwotnie do zdań, tylko do czystych treści, lub też odwrotnie, jednak każde z tych rozwiązań prowadzi do wniosków nieakceptowalnych dla Poppera. Pierwsze: o gotowości wiedzy obiektywnej, platońskim statusie treści, uznania, że wiedza obiektywna nie jest dziełem ludzkim, a poznanie polega jedynie na odkrywaniu - czemu Popper explicite przeczy. Drugie rozwiązanie jest sprzeczne z twierdzeniami Poppera o wieczności prawdy (fałszu) i z nieuznawaniem relatywizacji prawdy od danego języka.
Książka jest propozycją podróży po krainie Biblii, ale nie jest to podróż turystyczna - jak mówią jej autorzy - nie jest to też kwerenda historyczna czy studium literackie ani też medytacja duchowa, Jednakże podróż ta ma w sobie coś ze wszystkich tych elementów. Jest propozycją wprowadzenia dorosłych katolików na drogi, którymi podążał naród wybrany, czyli w biblijną historię zbawienia: od początków aż do narodzin Kościoła, aby odnaleźć źródła swojej wiary i nie pogubić się w gąszczu różnorodnych ideologii współczesnego świata. Autorzy łączą wiedzę na temat najnowszych wyników badań naukowych nad Biblią, informacje historyczne czy kulturowe dotyczące tekstów biblijnych z ich przesłaniem duchowym. Publikacja powstała w ramach serii "Progi Wiary" w środowisku Stowarzyszenia Mess'AJE zajmującego się biblijną katechezą dorosłych we Francji i poza jej granicami oraz Uniwersytetu Katolickiego w Lille, gdzie pracuje m.in. pomysłodawca tej serii ks. prof. Jacques Bernard.Odbiorcy książki:- katecheci, katechiści, osoby duchowne zajmujące się katechezą dorosłych, prowadzące parafialne kręgi biblijne, katolicy pragnący poszerzyć swoją wiedzę na temat Biblii.Dlaczego warto przeczytać tę książkę:- Książka ma duży walor edukacyjny, jest pięknie ilustrowana, zawiera mapki i wskazówki do czytania i rozważania tekstów biblijnych.Autor: Catherine Le Peltier jest wykładowcą w Instytucie Wiara, Sztuka i Katecheza na Katolickim Uniwersytecie w Lille we Francji.
James George Frazer (1854-1941) - brytyjski antropolog społeczny, socjolog, filolog, religioznawca, olbrzymi wpływ na rozwój tych dziedzin wywarło jego fundamentalne 12-tomowe dzieło Złota gałąź (ukazała się także skrócona wersja, którą wydaliśmy w Polsce). Czarownik, kapłan, król to zapis wykładów Frazera dotyczących władzy (uosabianej przez króla) i religii zinstytucjonalizowanej (uosabianej prze kapłana) i pierwotnej (uosabianej przez szamana). Wzajemnych relacji, zależności, antagonizmów jakie wynikają na styku tych sfer życia społecznego u ludów pierwotnych.
Hannah Arendt (1906-1975) - niemiecka filozof, politolożka, publicysta, teoretyczka polityki pochodzenia żydowskiego, co o tyle istotne, że najsłynniejszą z jej tez, była ta o banalności zła, a rzecz dotyczyła procesu, osoby, mechanizmów działania Adolfa Eichmanna, po jego procesie w Jerozolimie. Uważana jest za wybitny autorytet w dziedzinach dotyczących totalitaryzmów (napisała m.in. słynną książkę "Korzenie totalitaryzmu"), antysemityzmu, przejawów zła w polityce. Napisała kilkadziesiąt książek, w niektórych środowiskach nie wybaczono jej wieloletniej znajomości, korespondencji z Martinem Heideggerm. W Myśleniu bez poręczy jak pisze sama Arendt chodzi o to, że żyjemy w czasach gdy nasze rozumienie świata jak pisze Stan Spyros to myślenie nad przepaścią/ bez oparcia (ang. groundless thinking). Ja też mam metaforę, która nie jest aż tak drastyczna, i której nigdy nie wykorzystywałam w moich pracach, zachowując ją tylko dla siebie. Nazywam to myśleniem bez poręczy (ang. thinking without a banister) po niemiecku zaś Denken ohne Gelnder. Rzecz w tym, że jak się chodzi po schodach w górę i w dół, to zawsze można trzymać się poręczy, żeby się nie przewrócić, tymczasem my utraciliśmy tę poręcz. W taki właśnie sposób sobie to przedstawiam. I to jest rzeczywiście to, co staram się robić. A porusz całe spektrum spraw z pogranicza polityki i filozofii: od rozważań o Marksie, przez kwestię Autorytetów, totaliztaryzm, kulturę, a politykę, wolność, a politykę aż po kwestie związane z Martinem Heideggerem i odpowiedzialność polityki USA czy wartości w życiu społecznym. Daje nam w tej książce H. Arendt prawdziwy dostęp do meandrów swego umysłu.
Julien Offray de la Mettrie (1709-1751) - francuski filozof, także lekarz, materialista, przedstawiciel naturalizmu. Negował istnienie nieśmiertelnej duszy, a nawet istnienie Boga. Za podstawową władzę psychiczną La Mettrie uważał wyobraźnię, rozumianą jako pewna czynność ciała, występująca zarówno u ludzi, jak i u zwierząt. Różnice intelektualne między człowiekiem a zwierzęciem uznał w związku z tym za różnice stopnia. W poglądach etyczno-politycznych był za szeroko rozumianą równością ludzi. Jego głównym dziełem jest właśnie Człowiek-maszyna. Jak pisze W. Tatrkiewicz praca La'Mettriego była skupiona dookoła systemu materialistycznego; w historii zaś materializmuzaznaczyła się charakterem panpsychistycznym, zainteresowaniem antropologicznym, sceptycznym odcieniem, naciskiem na praktyczne konsekwencje doktryny i intencją ateistyczną.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
