Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
W sierpniu 1436 roku Mikołaj z Kuzy wyrusza w sprawach papieskich na sobór zjednoczeniowy do Konstantynopola. Poza doraźną, podyktowaną przez ducha czasu polityką ten wielki erudyta, zarazem rówieśnik Gutenberga, pasjonuje się antykwariatem i księgami Starożytnych. W Konstantynopolu nabywa unikatowe manuskrypty, między nimi zaś rękopis Teologii platońskiej Proklosa, który miał go potem natchnąć do napisania w drodze powrotnej traktatu o „oświeconej niewiedzy”. De docta ignorantia – najsłynniejsze dzieło Kuzańczyka – powstaje w lutym następnego roku. Nasza wiedza – przekonuje w nim – rozwija się, poznaniu towarzyszy postęp, wszakże nie na tyle, aby poznać naturę Boga. Z tego powodu naukę należy oprzeć na swego rodzaju ignorancji – oświeconej ignorancji, polegającej na przyznaniu poznawczego statusu niewiedzy. Wiedzę należy zatem doprawić szczyptą pochopności albo wahania, uzupełnić ją o przypuszczenia. Postulowana docta ignorantia to, mówiąc krótko, samoograniczenie rozumu ludzkiego, które jest niezbędnym warunkiem wiedzy jako takiej. „Nasze poszukiwanie niewypowiadalnej mądrości” – pisze w De venatione sapientiae – „uprzedniej w stosunku do Tego, który nadaje imiona i do każdej dającej się nazwać rzeczy, zmierza bardziej ku milczeniu i wizji niż ku elokwencji i słuchaniu”. Milczący Bóg nie ma nic do powiedzenia.
Nowatorskie spojrzenie na twórczość jednego z wielkich filozofów i komentatorów Pisma Świętego, który żył na przełomie II/III wieku. Według Orygenesa, filozofią pełną, która byłaby sposobem na życie, uczyła, jak radzić sobie z namiętnościami, jak ćwiczyć się w umieraniu, a w konsekwencji - jak upodobnić się do Boga, jest tylko chrześcijaństwo.
Książka jest zbiorem piętnastu artykułów badaczy zajmujących się problematyką neoliberalizmu w kontekście przemian społeczno-kulturowych. Ukazuje ona ów fenomen przez pryzmat tzw. antropologii neoliberalizmu subdyscypliny, która dynamicznie rozwija się w krajach zachodniego świata, zaś w Polsce jest zupełnie nieznana. Tym samym tom pod redakcją Burszty, Jezierskiego i Rauszera wypełnia tę pustkę. Czytelnik znajdzie w nim przykłady konkretnych badań kulturowych (etnologicznych, kulturoznawczych, socjologicznych, filozoficznych) prowadzonych w różnych kontekstach tematycznych i odnoszących się do różnych przykładów ze świata. Teksty składające się na recenzowany zbiór wzajemnie się uzupełniają, a refleksja teoretyczna koresponduje wraz metodologicznymi ustaleniami współautorów. Przez to antropologia neoliberalizmu, którą profilują redaktorzy tomu, jest subdyscypliną poważną (trafnie i przenikliwie diagnozującą otaczającą rzeczywistość), która w znacznym stopniu przyczynia się do budowania esencjonalnego myślenia o kapitalizmie w naukach społecznych i humanistycznych. (prof. Adam Pomieciński)
WPROWADZENIE [fragment]:Pośród przygnębiającej wojennej zawieruchy a mimo to uskrzydlona filozoficzną ambicją i zainteresowaniem politycznym Edyta Stein napisała pod koniec I wojny światowej dwie rozprawy na temat fenomenologicznej analizy osoby. Między lutym 1918 a październikiem 1919 roku powstały rozprawy, ukazujące się tutaj w trzecim wydaniu: ""Przyczynowość psychiczna"" oraz ""Jednostka a wspólnota"" z powiązaną {z nimi} częścią końcową, {wydane pod wspólnym tytułem} ""Beitrge zur philosophischen Begrndung derPsychologie und Geisteswissenschaften"" {""Filozofia psychologii i humanistyki"", w skrócie: ""Przyczynki""}, które miały posłużyć jako jej praca habilitacyjna.Wstęp i opracowanie: Beate Beckmann-ZllerTłumaczenie: Piotr Janik SJ, Marcin Baran SJ, Jolanta Gaca
Książka jest zbiorem zredagowanych wykładów Alexandra Poraja - Żakieja, mistrza zen świeckiej linii Pusta Chmura, wygłoszonych przede wszystkim jako teisho podczas sesshin, które odbywały się w Polsce w latach 2012 - 2016. Autor, mistrz zen z przygotowaniem terapeutycznym, wprowadza nie tylko w samą technikę zazen. Udziela również wskazówek jak praktykować w codzienności XXI wieku bez rezygnacji z aktywnego życia, rodziny, pracy. Zwraca szczególna uwagę na trudne emocje jakie pojawiają się podczas praktyki, takie jak lęk i poczucie winy. Wyjaśnia także podstawy tworzenia się tożsamości z punktu widzenia zen. Książka zawiera unikalny materiał - odpowiedzi na pytania uczestników sesshin. Przybliżają one esencję zen, inspirują tradycyjnymi koanami i wskazują na podstawy praktyki obecności w aktywnym życiu, jakie większość z nas prowadzi.
Zen Alexandra to bezpośredniość w codzienności, stałe ćwiczenie obecności i osadzenie w tu i teraz. Tak praktykowany zen to postrzeganie rzeczywistości takiej, jaka już jest i nie ma nic wspólnego z religią.
Przyswojenie polskiemu czytelnikowi renesansowego modelu sporu jest potrzebne i ważne. Temat stawia bardzo wysokie wymagania autorowi, który go podejmuje. Zarówno materiał źródłowy, jak i olbrzymia literatura często o charakterze przyczynkarskim wymagają odwagi, żmudnej pracy i pasji poznawczej. Autorka pracy reprezentuje te cechy.
z recenzji prof. dr hab. Alicji Kuczyńskiej
Autorka opatruje (…) informacje i streszczenia własnymi komentarzami, (…) świadczą one (…) pozytywnie o głębi i dojrzałości przemyśleń p. dr Piotrowskiej dotyczących neoplatonizmu renesansowego, a także w szczególności wczesnonowożytnej astrologii, hermetyzmu etc., zatem tematów dotąd wciąż zbyt rzadko podejmowanych w polskich studiach nad filozofią XV–XVII w. i w odnoszącej się do nich polskiej literaturze przedmiotu.
z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Borowskiego
Rozprawie towarzyszy wstęp prof. Kazimierza Pawłowskiego oraz posłowie Jerzego Prokopiuka. Ten dwugłos uczonego i gnostyka stanowi znakomitą klamrę rozważań Ficina na temat ludzkich dylematów. (…) Za szczególnie wartościowe uznaję (…) opublikowanie trudnego tekstu źródłowego w znakomitym tłumaczeniu – takich pozycji ciągle bardzo u nas brakuje.
z recenzji dr hab. Izabeli Trzcińskiej
Marketing wartości to nie tylko dostarczanie wartości dla Klienta firmy, ale również tworzenie wartości wewnątrz organizacji i oferowanie ich społeczeństwu.
Przeczytaj i sprawdź jak to robią najlepsi na rynku!
Drogi Czytelniku,
kupując tę książkę pomagasz chorym osobom.
W duchu marketingu wartości i inicjatywy Marketing Pomaga nasze wydawnictwo razem z Autorką wspiera Polskie Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego.
Ty także możesz pomóc, bo z każdego sprzedanego egzemplarza przekazujemy 2 zł na pomoc osobom chorym na stwardnienie rozsiane.
Kaizen jest japońską, wyjątkową filozofią. Jest znana głównie jako koncepcja zarządzania, ale przede wszystkim jest ważną częścią kultury japońskiej. Kaizen polega na ciągłym doskonaleniu: doskonałość może być osiągnięta dzięki konsekwentnie wprowadzanym niewielkim zmianom. W organizacji każdy powinien być zaangażowany w ten proces. Metodyka ta charakteryzuje się dużą skutecznością, jest przy tym doskonałym wyjściem dla osób, które nie lubią rewolucyjnych zmian wokół siebie. Umożliwia rozwijanie się i osiąganie celów bez dużego wysiłku i bez lęku, że coś może pójść nie tak.
Książka, którą trzymasz w dłoni, w przystępny sposób wyjaśnia, jak wykorzystać filozofię kaizen w codziennym życiu i osiągać imponujące cele metodą małych kroków. Dzięki jej lekturze dowiesz się, jak stymulować kreatywność swoją i swojego zespołu, jak zacząć nieszablonowo myśleć, a także jak radzić sobie z trudnymi sprawami. Nauczysz się prostych, ale bardzo skutecznych metod, które z powodzeniem będziesz stosował na co dzień. Przekonasz się, dlaczego filozofia kaizen jest wysoko ceniona przez kierownictwo takich organizacji, jak Boeing, Toyota, Honda czy US Navy!
Dowiedz się, jak:
poprawiać morale pracowników,
ograniczać koszty funkcjonowania organizacji i równocześnie poprawiać jakość pracy w firmie,
skutecznie rozwijać nowe produkty i usługi,
zwiększać sprzedaż firmy,
ograniczać koszty opieki zdrowotnej.
Kaizen — podążaj małymi krokami ku doskonałości!
Dlaczego oczy wszystkich technologicznych entuzjastów zwrócone były na poczynania Steve’a Jobsa? Jak firma Apple zmieniła nasze zachowania komunikacyjne ? Dlaczego uważam, że nasza kultura zaczęła być poddawana „appleizacji”?
„Przejście na dietę jabłkową” (niejako przymusowe) mogłoby być kwintesencją współczesnej kultury. Apple chce, by każdy człowiek toczył iLife (nieprzypadkowo pakiet oprogramowania służący do obróbki zdjęć, filmów, tworzenia muzyki, dołączany do każdego nowo zakupionego Maca, nosi właśnie taką nazwę). iFilozofia ma być częścią naszego życia. Czy jednak w związku z tym „I” (czyli „ja”) stanie się podrzędne względem „i” („zappleizowanego” przedrostka) i ostatecznie podmiot stanie się przedmiotem? Czy rzeczywiście jesteśmy świadkami postępującej reifikacji? Jaką cenę przyjdzie nam zapłacić za wybór iLife? Przedstawione problemy znajdą rozwinięcie w kolejnych rozdziałach tej pracy.
Chcąc skupić się na swoistym fenomenie produktów koncernu z Cupertino, pragnę poruszyć kwestie estetyki, designu, antropologii mediów czy też filozofii kultury. Interesują mnie również zmiany zachowań komunikacyjnych, które dokonały się w ciągu kilku lat za pośrednictwem kontaktu użytkowników z tymi technologiami.
Książka obejmuje dwa obszary tematyczne: pierwszy skoncentrowany na produktach Apple, a drugi na analizie tych aspektów (estetyka, desing, antropologia filozofii i kultury), w które wtargnęły opisywane nowe media.
Ze wstępu
Jest więc ta książka nie tylko opracowaniem wszystkich ważniejszych świadectw dotyczących Talesa, nie jest też tylko podsumowaniem i krytycznym namysłem nad całą literaturą przedmiotu, lecz i nową, całościową interpretacją myśli Talesa, w której przyjęta perspektywa pozwoliła na wydobycie kilku ważnych i dotychczas niedostrzeganych kwestii. Podkreślenie wagi mitologii w myśli Talesa, analiza typów dyskursu stosowanych przez filozofa z Miletu oraz całościowe potraktowanie jego myślenia w jego przedfilozoficznej i przednaukowej jedności umożliwiły mi, jak sądzę, głębsze i odmienne od dotychczasowych spojrzenie na geniusz Talesa i początek refleksji europejskiej.
Ze Wstępu
Artur Przybysławski pracuje w Katedrze Porównawczych Studiów Cywilizacji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się filozofią buddyjską Tybetu i filozofią starożytną. Autor książek Coincidentia oppositorum (słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2004), Buddyjska filozofia pustki (seria Monografie Fundacji na rzecz Nauki Polskiej 2009), Pustka jest radością, czyli filozofia buddyjska z przymrużeniem (trzeciego) oka (Iskry, Warszawa 2010).
Jak pokazują analizy metodologiczne, inspiracją największych odkryć ludzkości były myśli o Bogu, a także o rezultacie jego kreacji: ładzie, doskonałości budowy i matematycznej precyzji ruchu ciał w Kosmosie. Mylił się więc Einstein twierdząc, że Bóg, ów Wielki Mistrz, nie zajmuje się losami i życiem ludzi. Wprost przeciwnie: wpływa generująco na ich pomysły, intuicję, przeczucia, intelekt i wyobraźnię. Te wszystkie elementy zawiera ludzki UMYSŁ, który w łączności z Bogiem wydaje się najważniejszy.
W niezwykle licznych hipotezach naukowych podstawową rolę pełnią: przekonanie o symetrii zjawisk, formułowanie jak najmniejszej ilości założeń, szukanie jak najprostszych - podstawowych według naszej umysłowości - relacji pomiędzy zjawiskami, poszukiwanie analogii pomiędzy różnymi, oddalonymi od siebie w sensie ontologicznym zjawiskami i procesami, a także - co niezwykle istotne - częste formułowanie pewnych postulatów w formie metaforycznej. W szczególności dodatkowo chodzi jednakże i o to, które z tych wymienionych elementów dominują, które mają największe znaczenie dla danej hipotezy i w tym sensie możemy mówić o alokacji znaczenia danego elementu.
W publikacji Autor próbuje naszkicować drogę prowadzącą do najważniejszych odkryć, a także odgadnąć (większość elementów nauki została po prostu odgadnięta) właściwy opis świata, jego tajemniczą nieoznaczoność i zagadkową strukturę. Posługuje się oczywiście językiem matematyki i filozofii. Rzecz w tym, iż okazały się one niewystarczające do tych celów i należy przyjąć, że istnieje inna metoda opisu, która zostanie zaprezentowana w kolejnej, przygotowywanej obecnie, książce dotyczącej kognitywnej natury umysłu.
Inspiracji metodologicznych dostarczają tu przede wszystkim prace przedstawicieli tak zwanej Szkoły Frankfurckiej z Dialektyką oświecenia Horkheimera i Adorna na czele. Wychodząc z założenia, że Wiek Świateł jest epoką wewnętrznych aporii, autorka próbuje pokazać ich obecność w twórczości Krasickiego. Z jej rozważań wyłania się pisarz rozdarty pomiędzy tradycją a nowoczesnością, spadkobierca konserwatywnych idei szlacheckich, ziemiański obywatel i – jednocześnie – oświeceniowy intelektualista. Ukazanie tego fascynującego splotu sarmatyzmu z Oświeceniem w działalności artystycznej najwybitniejszego polskiego poety tych czasów, jest także przyczynkiem do chętnie w ostatnich latach podejmowanych rozważań na temat specyfiki rodzimej adaptacji idei Oświecenia francuskiego i angielskiego. [...] Konkludując: recenzowana praca to wynik uważnej lektury pism Krasickiego, świadczący o wrażliwości na napięcia aksjologiczne i światopoglądowe ewokowane przez tekst literacki oraz na wpisane w niego paradoksy i ideologiczne sprzeczności. Dyskurs charakteryzuje się dociekliwością i odwagą w formułowaniu pytań, co skłania odbiorcę do ponownego przemyślenia utrwalonych w literaturoznawstwie sądów na temat filozofii wpisanej w twórczość XBW, niejednokrotnie też rzuca na te kwestie nowe światło.
dr hab. Agata Seweryn
Autor przedstawia stare teksty filozoficzne, wiążąc je ze współczesnymi problemami filozofii i religii. Przedstawia zasadnicze znaczenie i rolę poszczególnych tekstów i szkół filozoficznych oraz ukazuje podobieństwa między tradycjami filozoficznymi Indii i Zachodu. Pierwsza cześć obejmuje okresy wedyjski i epicki, przedstawiając hymny Rig-Vedy, Upaniszady, jinizm (jainizm), buddyzm i reizm Bhagawadgity, cześć druga obejmuje sześć braminicznych systemów filozoficznych, w tym logiczny realizm Njaji, atomistyczny pluralizm Wajsiesziki, system jogi Patandżalego czy teizm Ramanudży.
Monteskiusz, właściwe Charles Louis de Secondat, baron de La Brède et de Montesquieu (1689-1755) – francuski filozof, prawnik, czołowy przedstawiciel myśli oświeceniowej, autor takich dzieł jak Listy perskie (w których poddał ostrej krytyce rządy absolutystyczne za czasów króla Ludwika XIV), Rozważania nad przyczynami wielkości i upadku Rzymu czy właśnie chyba najważniejsze O duchu praw
. To w gruncie rzeczy od Monteskiusza mamy do czynienia z zasadniczym rozróżnieniem władz na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Jego wykład to swego rodzaju XVIII-wieczny manifest zdrowego rozsądku, liberalizmu i umiarkowania. W O duchu praw nie tylko nie podziela poglądów Hobbesa (o prawie naturalnym), ale dowodzi, że wbrew Hobbesowi prawo musi się rządzić pewnymi zasadami, owym „duchem praw”. Monteskiusz wyróżniał trzy formy władzy: despotię, monarchię i republikę, która może mieć ustrój demokratyczny lub arystokratyczny. Każdy z tych ustrojów opiera się na innej podstawie: w tyranii rządzi strach, w królestwie honor, w demokracji zaś cnota lub wstrzemięźliwość rządzących. Mimo upływu lat teoria Monteskiusza wyłożona w tej książce w warstwie zasadniczej – pomijając historycznie uwarunkowane rozważania o geografii czy klimacie – ciągle pozostaje aktualna.
Wolność polityczna polega na bezpieczeństwie, lub bodaj na przekonaniu, jakie się ma o swoim bezpieczeństwie. Prawda, iż w demokracji lud robi jakoby to, co chce: ale wolność polityczna nie polega na tym, aby robić to, co się chce. W państwie, to znaczy w społeczności, w której są prawa, wolność może polegać jedynie na tym, aby móc czynić to, czego się powinno chcieć, a nie być zmuszonym czynić tego, czego się nie powinno chcieć.
Trzeba sobie wrazić w umysł, co to jest niepodległość i co to jest wolność. Wolność jest to prawo czynienia wszystkiego tego, na co ustawy pozwalają; gdyby zaś jeden obywatel mógł czynić to, czego one zabraniają, nie byłby już wolny, ponieważ inni posiadaliby z natury rzeczy tę samą możność.
Jak chińscy filozofowie mogą nauczyć nas żyć dobrym życiem
„Zmienię wasze życie” – mówi najbardziej oblegany wykładowca na Harvardzie. I dotrzymuje słowa.
Zapomnij o tym, czego cię uczono:
Bądź sobą - nie patrz w siebie, ale na zewnątrz. Nie szukaj swojego prawdziwego „ja”, ale twórz je. Stawaj się, kształtuj siebie. Nie szczerość, ale tworzenie codziennych rytuałów pomogą ci stać się lepszym. Całość naszych związków z ludźmi tworzymy poprzez codzienne drobne gesty i słowa. Spontaniczność możesz zdobyć tylko poprzez ćwiczenia.
Bądź silny - władzę i wpływy zdobywa się poprzez bierność, nie dominację.
Siła kryje się w słabości.
Planuj racjonalnie - nie planuj na szeroką skalę i nie załamuj się, jeśli plan zawiedzie. Świat jest skomplikowany, zawsze może nas zaskoczyć.
Ty – jak każdy – możesz zmieniać swoje życie niezależnie od wrodzonych i wyuczonych cech czy sytuacji.
Ta książka nie jest książką filozoficzną ani wykładem filozofii, choć przekazuje idee starożytnych chińskich filozofów. Nie wymaga ani wiedzy, ani zainteresowania historią, filozofią czy starożytnymi chińskimi mędrcami.
Nie jest poradnikiem, choć uczy, jak każdy może zmieniać swoje życie na lepsze.
Christoph Wulf profesor antropologii i teorii wychowania, członek Interdyscyplinarnego Centrum Antropologii Historycznej na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim (Freie Universitat Berlin). Jest wiceprzewodniczącym Komisji Niemieckiej UNESCO oraz autorem, współautorem i redaktorem ponad stu książek wydanych w dwudziestu językach.
Prowadził prace badawcze także jako profesor wizytujący między innymi w Stanford, w Tokio, Kioto, Pekinie, New Delhi, Mysore, Paryżu, Lille, Modenie, Rzymie, Amsterdamie, Sztokholmie, Kopenhadze, Londynie, Petersburgu, Moskwie, Kazaniu, Sao Paulo.
Głównym przedmiotem jego badań są: antropologia historyczna, antropologia pedagogiczna, rytuały, gesty, emocje, wyobraźnia, komunikacja międzykulturowa, mimesis, estetyka i teoria nauki.
Baczko twierdzi jak najsłuszniej, iż pytanie, czy utopia jest „prawdziwym światłem czy tylko błędnym ognikiem?”, bynajmniej nie straciło na znaczeniu. Co więcej, „może nigdy nie dyskutowano nad tym bardziej zaciekle niż w naszych czasach, które nie mogą ani żyć ze swymi utopiami, ani obyć się bez nich”. To dobry powód, aby do tematu wracać i zastanawiać się poważnie, dlaczego tak jest. „Światła utopii” to zatem coś więcej niż tylko przyczynek do historii XVIII wieku. (…) Zaproponowany w nim [przez Baczkę] sposób analizy „dyskursu utopijnego” pozostaje pod wieloma względami wzorcowy. Przede wszystkim dlatego, że w tak szerokim zakresie uwzględnia wydarzenia życia zbiorowego, a nie tylko teksty literackie: obok tego, co wyśnione, pomyślane i opisane, pokazuje to, co robione i wyrabiane; analizuje zarówno filozofię, jak i politykę, która w okresach wielkich rewolucji jawi się jako utopia w działaniu, jeśli nie „utopia u władzy”. (…) Wzorcowe jest pokazanie przezeń utopizmu w postaci, którą przez analogię do popkultury można by nazwać poputopią.
(z posłowia Jerzego Szackiego)
Bronisław Baczko – filozof, historyk myśli społecznej, współzałożyciel warszawskiej szkoły historyków idei, tłumacz i nauczyciel wielu polskich filozofów i socjologów. Autor takich prac jak „Rousseau: samotność i wspólnota”, „Człowiek i światopoglądy”, „Wyobrażenia społeczne: szkice o nadziei i pamięci zbiorowej”, „Hiob, mój przyjaciel: obietnice szczęścia i nieuchronność zła”, „Jak wyjść z Terroru: Termidor a Rewolucja”.
Jednym z ważnych wątków filozofii zachodniej jest nieustanne sąsiedztwo pojęć „dialektyka” i „dialog”. Choć źródłowo pokrewne, pojęcia te były sobie także radykalnie przeciwstawiane. Do konfrontacji dialogu i dialektyki przyczyniła się głównie XX-wieczna filozofia dialogu (Franz Rosenzweig, Emmanuel Lévinas). W ich myśli filozoficzny idealizm, z którego dialektyka się wywodzi, został ukazany jako system, gdzie dochodzi do radykalnej zatraty innego. Odmienny pogląd miał w tej sprawie współczesny twórca filozofii hermeneutycznej Hans Georg Gadamer, który jednocześnie był zafascynowany filozofią dialogu, inspirował się myślą Franza Rosenzweiga, Martina Bubera czy Ebnera, lecz także jako świetny znawca dialektyki Platona i G.W.F. Hegla w tradycji filozofii idealistycznej odnalazł wątki, które pozwoliły mu rozwinąć i wzbogacić myśl dialogiczną. […]
Przedmiotem tej monografii jest myśl Gadamera uchwycona w perspektywie filozofii dialogu reprezentowanej przez Rosenzweiga i Lévinasa. Myśl tych filozofów wydaje się bowiem, po pierwsze, reprezentatywna dla tego nurtu, po drugie zaś wyraźnie krytyczna wobec filozoficznego idealizmu. Zamierzam zatem ukazać hermeneutykę Gadamera jako filozofię dialogu zbudowaną na fundamencie Platońskiej i Heglowskiej dialektyki, oraz porównać i skonfrontować ją z myślą Rosenzweiga i Lévinasa, którzy idealistyczną tradycję odrzucają. […]
ze „Wstępu”
Monografia to pierwsza w Polsce publikacja książkowa podejmująca zagadnienie realistycznej koncepcji prawa duńskiego filozofa Alfa Rossa. Znaczący wpływ idei Rossa na współczesną filozofię prawa nie ulega wątpliwości, jego propozycje zachowują bowiem aktualność również z perspektywy współczesnych projektów naturalizacji prawa.
Książka ta jednak nie tylko ukazuje miejsce Rossa we współczesnej debacie nad naturalizmem prawniczym. Stanowi przede wszystkim rekonstrukcję jego poglądów dotyczących kluczowych zagadnień filozofii prawa, takich jak obowiązywanie prawa, pojęcia prawne czy polityka prawa, oraz polemikę z niektórymi kontrowersyjnym poglądami autora. Dąży ponadto do ukazania genezy jego myśli, wskazując na jej inspiracje - teorie Hansa Kelsena, Axela Hägerströma czy filozofów Koła Wiedeńskiego - oraz podejmuje zagadnienie relacji koncepcji Rossa wobec innych koncepcji filozoficznoprawnych: teorii prawa natury, pozytywizmu prawniczego i myśli amerykańskich realistów prawnych.
Główna myśl książki może się zawrzeć w jednym chwytliwym zdaniu: Potrzeba nam radykalnej, odważnej wyobraźni, uzupełnionej stanowczą wolą działania, oraz roztropności, która będzie spoiwem. Aby było to możliwe, musimy nauczyć się barokowej wyobraźni, która pozwoli zobaczyć „nieodczarowany” świat. Ponadto musimy posiąść umiejętność stabilizowania i , wytwarzania obszarów wolności, tak aby przetrwały one choć chwilę w tańcu działających bytów. Książka łączy wezwanie do metodycznej, „krótkowzrocznej” pracy etnologa z rozmachem intelektualnym filozofa. Etnolog „słucha” świata i zapisuje wyniki pracy przy użyciu gęstego opisu, filozof – dzięki swej praktyce w operowaniu ideami – nie waha się przedstawić śmiałych propozycji intelektualnych, nowych rozdań w grach kulturowych. Ta dialektyka jest uzupełniana przez wezwanie do działania i opuszczenia bezpiecznych murów Akademii – to ryzyko uczestnictwa w przemianie zbiorowości. Książka skupia się na dwóch pierwszych momentach. Książka aktualizuje dziedzictwo C.W. Millsa, dlatego, tak jak on nie pozostając oderwany od trosk i problemów naszych społeczności, pamiętam o koniecznym momencie izolacyjnym, który daje szansę na tworzenie możliwie obiektywnej, uniwersalnej nauki.
Książka wpisuje się w wiele współczesnych nurtów intelektualnych, szkół myślowych tradycji. Zgodnie z wezwaniem Millsa, jest ona przykładem pracy w trybie wyobraźni socjologicznej (i ontologicznej), by uczyła praktykowania tych dyspozycji. Jako filozof jestem szczególnie podatny na pokusy i szaleństwa „scholastycznego rozumu”. Myślenie puste, oderwane, abstrakcyjne jest podstawowym surowcem, z którym pracuję, który obrabiam. Wyobraźnia ontologiczna nakłada nazbyt prędkiemu myśleniu filozofa zwalniające go pęta. Badanie ontologiczne, próba „słuchania” świata, to przyjęcie „żabiej perspektywy”, myślenia prowadzonego na obniżonym tonie. Wolno pomyśleć wiele, zgoła wszystko, można formułować śmiałe hipotezy, jednakże wymagają one weryfikacji, pokornego zmierzenia się z ontologiami lokalnymi, światem konstytuowanym przez samych aktorów – zarówno ludzkich, jak i pozaludzkich.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
