Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Personalizm po polsku to książka o dużym znaczeniu naukowym, a niektóre zaprezentowane w niej ustalenia można uznać za przełomowe. Należą do nich np. recepcja personalizmu w różnych kręgach polskiej inteligencji katolickiej; wytworzenie się polsko-francuskiej wspólnoty światopoglądowej na gruncie personalizmu, i to w okresie okupacji (!); postrzeganie przez francuskich personalistów socjalizmu budowanego w powojennej Polsce; wzajemne oddziaływanie środowiska „Dziś i Jutro” oraz francuskich progresistów z kręgu Mouniera, Domenacha czy Mandouze’a; wykazanie, że paradoksalnie swoistym depozytariuszem francuskiego personalizmu stało się środowisko „Dziś i Jutro”. Zwłaszcza w tym ostatnim przypadku wiele ustaleń Kosickiego można określić mianem rewelacyjnych.
Książka zawiera też konstatacje czy sformułowania kontrowersyjne. Można się spodziewać, że wywoła ożywioną dyskusję – niewątpliwie bardzo potrzebną. W dotychczasowej literaturze przedmiotu takich ujęć brakowało.
Z recenzji dr. hab. Krzysztofa Kosińskiego, prof. IH PAN
Praca Piotra H. Kosickiego jest z kilku powodów unikatowa. Po pierwsze, ze względu na perspektywę, w jakiej ukazuje zmiany w postawach, mentalności czołowych przedstawicieli polskiej inteligencji katolickiej połowy XX w. Autor opisuje bowiem długie trwanie idei personalizmu chrześcijańskiego w tym środowisku, analizując jej genezę, recepcję i rangę w ideowym arsenale polskiego katolicyzmu społecznego. A czyni to przez pryzmat biografii czołowych przedstawicieli tego nurtu, zarówno prekursorów, propagatorów, jak i spadkobierców. Ponadto zmiany postaw, a zwłaszcza mentalności katolików świeckich nad Wisłą lokuje na szerokim tle zmian w nauczaniu Kościoła katolickiego w XX w. oraz postaw laikatu Europy Zachodniej w tym okresie; jak również w kontekście zmian społeczno-politycznych w Polsce, Europie i na świecie, szczególnie podczas II wojny światowej i w okresie zimnej wojny.
Z recenzji dr. hab. Marka Wierzbickiego, prof. KUL
"O wegetarianizmie" jest jedynym zachowanym starożytnym traktatem o wegetarianizmie w starożytności. Autor omawia praktyki żywieniowe i ofiarnicze poszczególnych ludów, między innymi Greków, Egipcjan, Żydów, Syryjczyków, Persów, Hindusów i Scytów. Zajmuje się dietą sekt religijnych, takich jak pitagorejczycy w Wielkiej Grecji, esseńczycy w Palestynie, gnostycy w Rzymie, bramini i samani w Indiach. Podaje restrykcje pokarmowe obowiązujące w świątyniach egipskich, w misteriach Mitry, w Eleusis, w Grocie Idajskiej na Krecie.
Traktat "O wegetarianizmie" jest zarazem fundamentalnym dziełem pogańskiego ascetyzmu. Przedstawia ideał życiowy filozofa, który powinien panować nad apetytem, respektować prawa zwierząt i nie szkodzić środowisku. Przykład Diogenesa z Synopy stanowi dowód na to, że postulaty wstrzemięźliwości w jedzeniu, sprawiedliwości wobec zwierząt i nieszkodliwości dla środowiska są naprawdę możliwe do realizacji.
Prezentowane wydanie traktatu jest wydaniem bilingwicznym.
Książka jest pierwszą w Polsce monografią, której celem jest przedstawienie – w sposób możliwie kompletny – retorycznych wymiarów telewizji. W centrum retoryki telewizji znajduje się pytanie o warunki skutecznych, nastawionych na określony cel zachowań komunikacyjnych. Autorka skupia się na analizie tych wszystkich aspektów, które nadawca medialny (instancja nadawcza) musi wziąć pod uwagę, by zyskać uwagę odbiorców i otworzyć im taką przestrzeń komunikacji, która uczyni ich podatnymi na perswazję. Wszystkie opisane w monografii elementy składają się na propozycję przedstawienia telewizyjnego fenomenu, niezależnie od czasu jego funkcjonowania. Bez względu na to, czy mówimy o czarno-białych obrazach i ograniczonej ofercie programowej, erze telewizji w kolorze i telewizji wyspecjalizowanej, stematyzowanej, czy też telewizji na żądanie, można wskazać właściwości, strategie, mechanizmy, które dają się zuniwersalizować i opisać w ramach koncepcji retoryki telewizji. Retoryka bowiem dostarcza narzędzi, które pozwalają tak samo skutecznie opisywać telewizję epoki broadcastingu, narrowcastingu, jak i slivercastingu.
siążka zajmuje się porównaniem recentywizmu (systemu filozoficznego stworzonego przez polskiego myśliciela Józefa Bańkę) z buddyzmem zen. W obu systemach nakazuje się koncentrację na teraźniejszości. Autor wykazuje także podobieństwa między systemem J. Bańki a buddyzmem zen w koncepcji Absolutu, czasu czy ontologii i etyki. Między oby dwoma systemami jest więc wiele podobieństwa, chociaż istnieją też różnice. W książce zostaje także omówiony taoizm i koncepcja samorealizacji Abrahama Maslowa.Recentywizm (łac. recens teraźniejszy, ang. recentivity najświeższe dane) to system filozoficzny stworzony przez polskiego myśliciela Prof. Józefa Bańkę, w którym naczelną kategorią jest teraźniejszość. Z kolei medytacja w buddyzmie zen sprowadza się do koncentracji na tu i teraz. To jest fundamentalne podobieństwo między obydwoma systemami, a ponadto znalazłem także kilka innych. Zresztą sam J. Bańka napisał w jednej ze swoich książek: Być może, iż poszukując podobieństw między filozofią europejską i mistycyzmem Wschodu, niektórzy zechcą w buddyzmie zen upatrywać pierwocin idei recentywizmu. Ale z naszego, racjonalnego punktu widzenia w osobie Zenona z Elei będziemy zawsze widzieli europejskiego ojca recentywizmu.
Lektura książki to intelektualna podróż przez historię myśli pedagogicznej, dla której punktem odniesienia była z jednej strony specyfika ludzkiej natury oraz procesu osiągania przez nią doskonałości, a z drugiej strony etyczne i społeczno-polityczne konteksty owego procesu.
Gdzie tkwią źródła globalnej przemocy? Jaki jest jej związek z liberalną demokracją? W porywającym eseju filozof historii analizuje mechanizmy wykluczenia, ukazując dwa skrajnie odmienne oblicza demokratycznego porządku. Jego zdaniem nie da się myśleć o liberalnej demokracji w oderwaniu od historii kolonializmu. Mbembe analizuje ich wzajemne powiązania i konsekwencje tej relacji w dzisiejszym zglobalizowanym świecie, w którym wrogość staje się głównym sposobem przeżywania Innego. Podejmując wątki obecne w myśli Frantza Fanona, Mbembe proponuje alternatywę dla polityki wrogości. Przeciwstawia jej „etykę przechodnia” – tworzenie więzi oparte na budowaniu wspólnej pamięci, trosce i solidarności.
Polskie wydanie książki zawiera także słynny esej Mbembego Nekropolityka, jeden z najważniejszych tekstów teorii politycznej i krytycznej, mówiący o relacji między podmiotowością a śmiercią jako o korzeniach nowoczesnej suwerenności. Tekst ten stał się także punktem odniesienia dla współczesnych artystów, o czym świadczy choćby fakt, że jedna z części documenta 14 nosiła tytuł „The Society for The End of Necropolitics”.
Książka ważna i potrzebna w dobie narastających nacjonalizmów.
Początkowo, wszystko przebiega tak, jak gdyby odmowa wroga przeżywana była, w sobie, jako głębokie zranienie narcystyczne. Być pozbawionym wroga – albo nie doświadczyć zamachów czy innych krwawych aktów dokonywanych przez tych, którzy nienawidzą nas i naszego sposobu życia – to być pozbawionym relacji nienawiści, dzięki której można dać upust wszelkiego rodzaju żądzom, zazwyczaj zakazanym. To być pozbawionym demona, bez którego nic nie jest dozwolone, gdy tymczasem epoka zdaje się nawoływać, gorączkowo, do absolutnej swobody, do powszechnego rozprzężenia i wyzbycia się jakichkolwiek zahamowań. (fragment książki)
Książka prezentuje losy oraz twórczość emigracyjną węgierskich filozofów: Ágnes Heller, Ferenca Fehéra, Györgya Márkusa oraz Mihálya Vajdy, uczniów, wychowanków i współpracowników markisty Györgya Lukácsa. Grupa ta, zmuszona przez władze komunistyczne do wyjazdu z Węgier pod koniec lat 70. XX wieku, przeszła do historii światowej humanistyki pod nazwą szkoły budapesztańskiej. Analizy myśli jej głównych członków pozwalając dostrzec, że wpisuje się ona w szeroko rozumianą tradycję teorii krytycznej, a także umożliwiają uchwycenie charakteru jej ewolucji. Przedmiot zainteresowań budapeszteńskich myślicieli stanowiły kolejne wytwory nowoczesności niosące ze sobą zagrożenia dla wolności jednostki, których spektrum wyznaczają tytułowe kategorie totalitaryzmu oraz postmodernizmu. Rekonstrukcja zawiłych losów bohaterów książki – intelektualistów na wygnaniu par excellence – oraz krytyczna analiza porównawcza ewolucji ich poglądów zostały wzbogacone o obszerne i z rozmachem nakreślone konteksty teoretyczne, historyczne i polityczne, w których owe losy i ewolucja się dokonywały. Dzięki temu książka wnosi również wkład w zrozumienie sensu doświadczeń jednostkowych i grupowych mieszkańców Europy Środowo-Wschodniej w XX wieku.
Książka Adriany Warmbier jest obszerną i wnikliwą filozoficzną analizą współczesnego rozumienia podmiotowości, samopoznania i samorozumienia, które przedstawia Paul Ricoeur – jeden z najważniejszych filozofów XX w. Wychodząc od badań dotyczących narodzin nowożytnego paradygmatu myślenia o podmiocie (jego przekształceń i załamania), autorka ukazuje konsekwentne poszukiwanie przez Ricoeura nowego zróżnicowanego języka opisu ontologii bytu ludzkiego. W tym celu szczegółowo omawia m.in. nieznane polskiemu czytelnikowi wczesne dzieło francuskiego filozofa poświęcone strukturom woli i jej uwarunkowaniom oraz wydane pośmiertnie, nietłumaczone na język polski jego liczne teksty. Analizując wewnętrzne przekształcenia stosowanego przez Ricoeura filozoficznego aparatu pojęciowego, autorka nawiązuje do innych współczesnych perspektyw uchwytywania podmiotowości i wskazuje, na ile koncepcja Ricoeura stanowi propozycję lepszego rozumienia najważniejszych zagadnień antropologiczno-etycznych.
W książce przedstawiono nowe spojrzenie na problem ontologii przyczynowości w teorii kwantowej. Jest to jedno z najbardziej kontrowersyjnych zagadnień mikrofizyki ze względu na fakt, iż fundamentalną własnością układów kwantowych jest mocna kontekstualność, która uniemożliwia konstruowanie realistycznych modeli przyczynowych opartych na klasycznych intuicjach. Jednak globalne własności probabilistycznej miary kwantowej i termodynamika historii kwantowych wskazują, że możliwe jest zdefiniowanie uogólnionej, czasowo symetrycznej przyczynowości kwantowej, bez zachodzenia paradoksów kauzalnych i konfliktu z teorią względności. Indeterministyczne modele z taką przyczynowością pozwalają zrozumieć fundamentalne, unikalne dla mikrofizyki znaczenie realnych procesów wirtualnych oraz ścisły związek splątania kwantowego w czasie i przyczynowania. Wbrew epistemologicznej krytyce w filozofii po Humie i Kancie, przyczynowanie jako „spoiwo przyrody” może okazać się bardziej realne niż obiekty i sama czasoprzestrzeń, a nawet być ontologicznym warunkiem ich zaistnienia.
Michał Kłosiński kreśli w swojej książce projekt hermeneutyki gier wideo – hermeneutyki o wyraźnym rysie krytycznym i zaangażowanym. Chodzi bowiem o lekturę gier jako utopii i poszukiwane z ich udziałem alternatyw wobec kapitalizmu. Teoretyczną ramę publikacji wyznacza filozoficzna hermenutyka Paula Ricoeura – sposób myślenia o tekście jako nieustannym procesie rozumienia. Ricoeurowska hermeneutyka rozszerzona zostaje przez Autora o teorie utopii; ważnym elementem wywodu jest też analiza zaburzania procesu immersji. Choć Autor porusza tematy bliskie game studies, już we stępie możemy przeczytać, że zadaniem Hermeneutyki gier wideo jest przede wszystkim poszukiwanie nowych języków krytycznych możliwych do zastosowania w analizie gier. Hermeneutyka gier wideo w udany sposób łączy to, co w dyskusji wokół gier dobrze znane, z tematami w game studies poruszanymi sporadycznie. W połączeniu z krytycznym zmysłem Autora prowadzi to do inspirującego efektu, który wpisuje się nie tylko w studia nad pojedynczym medium, ale też w dyskusje dotyczące najszerzej rozumianej humanistyki. Autor – wykraczając poza trybalizm studiów nad grami – nie tylko krytycznie analizuje problemy stwarzane przez gry, ale też proponuje perspektywę pozwalającą szukać z ich wsparciem rozwiązań.
Dr hab. Mirosław Filiciak, prof. SWPS
JOWITA GUJA - religioznawczyni, filozofka kultury. Problemem ateizmu i krytyki religii zajmuje się głównie w kontekście przemian we współczesnej duchowości i tożsamości człowieka. Autorka m.in. monografii Koncepcja wiary w „Römerbrief” Karla Bartha, cyklu artykułów analizujących fenomen duchowości ateistycznej. Redaktor naukowy książek Ateizm w kulturze Zachodu i Wschodu, Mistrzowie podejrzeń – afirmacja, negacja czy przezwyciężenie? oraz Anglosaska filozofia wobec problemów współczesności.
Karl Marx remains the most influential and controversial political thinker in history. The movements associated with his name have lent hope to many victims of tyranny and aggression but have also proven disastrous in practice and resulted in the unnecessary deaths of millions. If after the collapse of the Soviet Union his reputation seemed utterly eclipsed, a new generation is reading and discovering Marx in the wake of the recurrent financial
Poetyka rozkwitania... Katarzyny Szopy, choć napisana przez literaturoznawczynię, jest w istocie książką filozoficzną. Rozplątując węzły myśli i pisarstwa Luce Irigaray, badaczka czyni to w sposób, który nie pozbawia tego dyskursu jego niepowtarzalnych właściwości, ale zarazem sprawia, iż staje się on bardziej zrozumiały i przystępny. Jest szansa, iż publikacja tej monografii pogłębi i poszerzy w świecie polskiej humanistyki wiedzę o fascynującym intelektualnie oraz formalnie dorobku Irigaray, zainspiruje do dalszych nad nim studiów i pozwoli zrewidować interpretacyjne schematy, jakie wokół niego narosły.
- prof. dr hab. Ewa Kraskowska
Sposób czytania dziel Irigaray, jaki proponuje Katarzyna Szopa, jest w moim odczuciu niezwykle oryginalny, a wynika on z głębokiego namysłu nad pracami filozofki i wiąże się ściśle z uważną, nastawioną na dialog lekturą relacyjną. [...] Autorka wydobywa z tekstów Irigaray najważniejsze wątki tematyczne, pokazuje ich płynne migrowanie do kolejnych tekstów, ich harmonijny rozwój czy raczej rozkwit. [...] Czytelnik otrzymuje w ten sposób do rąk nie jakąś kolejną nudną monografię, w której zreferowano cudze poglądy, ale świetnie ustrukturowany tekst, który pulsuje wieloma odcieniami znaczeń wydobytymi
z kontekstów psychoanalitycznych, socjologicznych czy filozoficznych. Być może to właśnie ślady lektury relacyjnej sprawiają, że ten tekst przemierza niejednorodny rytm uchwycony w pismach Irigaray, jej komentatorek, filozofów, do których odwołuje się autorka J’aime á toi. Poza tymi rytmami jest jeszcze wyraźnie wyczuwalny rytm samej Autorki - niepodważalny ślad niepowtarzalnej tożsamości.
- prof. dr hab. Adam Dziadek
"This eloquent, impassioned manifesto is possibly the most important message The Dalai Lama can give us about the future of our world. It's his rallying cry, full of solutions for our chaotic, aggressive, divided times: no less than a call for revolution.
"
With an introduction and new commentary by the author, subjects range from evolution and Darwinian natural selection to the role of scientist as prophet, whether science is itself a religion, the probability of alien life in other worlds, and the beauties, cruelties and oddities of earthly life in this one.
Filozofia jest bogatym źródłem alternatywnych narracji opisujących, w jaki sposób powinniśmy chronić prawa człowieka; narracji, które rozwinęły się w czasach istnienia XX-wiecznych rządów totalitarnych. Niniejsza książka skupia się na myśli dwóch filozofów tego okresu – Ericha Fromma i Isaiaha Berlina. Analiza ich przemyśleń pozwala na ukazanie nowej filozoficznej koncepcji państwa i prawa opartej na wartościach godności ludzkiej i solidarności, uzasadnianych za pomocą argumentów odmiennych od „tradycyjnie uniwersalistycznych”. W koncepcji tej, zakorzenionej w ludzkim doświadczeniu, prawo musi uwzględniać zmieniające się okoliczności, być nakierowane na utrzymanie chwiejnej równowagi między różnymi i czasami przeciwstawnymi wartościami. Rozważania filozofów są zaskakująco aktualne i ukazują, że zagrożenia, które wystąpiły w XX wieku, czyhają na nas także dziś.
Max Scheler jest jednym z najwybitniejszych myślicieli XX wieku. Zasłynął przede wszystkim w filozofii wartości i etyce oraz w antropologii filozoficznej, filozofii miłości i filozofii religii. Wywarł wielki wpływ na wielu myślicieli, m. in. na Dietricha von Hildebranda i Edytę Stein, a w Polsce - na Karola Wojtyłę i Józefa Tischnera, i w ogóle na kulturę XX wieku.Max Scheler, ""największy moralista nowożytności"" (o. J. M. Bocheński), jest twórcą fenomenologicznej etyki wartości. Na pytanie: ""Co to znaczy żyć dobrze?"", etyka ta odpowiada: życie dobre polega na udzielaniu w sposób wolny adekwatnej odpowiedzi na wartości.Książka Jana Galarowicza, autora publikacji o Heideggerze, Ingardenie, Wojtyle i Tischnerze, jest poniekąd odpowiedzią na wyrażone przed laty życzenie prof. Bocheńskiego: ""ogromną zasługę oddałby ludzkości ktoś, kto by zredagował mały, jasny, przykładami ilustrowany podręcznik o wartościach Maksa Schelera. Czegoś takiego nie mamy i Scheler jest praktycznie nieznany"".
Najciekawszy jest jednak efekt, ogólna wymowa tej książki. Postmodernizm, uznawany dość powszechnie za nieistotny zaułek (by nie powiedzieć: ślepa uliczka) współczesnej myśli i stylu życia, o historycznym już tylko znaczeniu, okazuje się – w lekturze Andrzeja Ledera – prawdziwą puszką Pandory, w której gromadziły się, nabrzmiewały, rozrastały się symptomy, zjawiska i tendencje, które współcześnie wydostały się na zewnątrz, przerwały słabe tamy i ogrodzenia i teraz przejmują władzę nad jednostką i społeczeństwem, pozbawione kontroli same kontrolują nasze życie. I tak jak w micie, jedynie nadzieja nie chce wyjść na zewnątrz, tylko jej nie widać ciągle wśród nas… Bardzo to ciekawa i pobudzająca książka.
z recenzji prof. dr. hab. Ryszarda Nycza
Andrzej Leder, urodzony w 1960 roku, doktor habilitowany, profesor w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, psychoterapeuta. Wydał rozprawy filozoficzne: Nieświadomość jako pustka. Wokół myśli Freuda i Husserla oraz Nauka Freuda w epoce «Sein und Zeit», pracę na temat historii Polski Prześniona rewolucja, Ćwiczenie z logiki historycznej, rozprawę dotyczącą idei filozoficznych w XX-wiecznej Europie Rysa na tafli. Teoria w polu psychoanalitycznym, zbiór esejów The Changing Guise of Myths. Naucza w Szkole Nauk Społecznych IFiS PAN i w Collegium Civitas. Mieszka w Warszawie.
Panstrukturalna Teoria Wszystkiego (PSTeoria) stanowi opis rzeczywistości na najwyższym poziomie abstrakcji, a zarazem na najniższym poziomie szczegółowości. Jest to teoria strukturalna, której zasadniczymi pojęciami są Zmiana i Informacja. Wstępnie przyjmuje się, że PSTeoria będzie zbiorem zawierającym strukturalne wzorce ogólne fenomenów świata. Z każdego fenomenu można wyodrębnić wzorzec strukturalny, który będzie przekrojem tego fenomenu wzdłuż zmiany. Autorka teorii Jadwiga Magnuszewska posiada holistyczny umysł, który ma właściwość polegającą na umiejętności automatycznego tworzenia struktur – można zatem wysnuć przypuszczenie, że PSTeoria jest częściowo operacjonalizacją jej umysłu. PSTeoria to układanka z wielowymiarowych puzzli, z których każdy może stanowić osobną, spójną z pozostałymi podteorię. PSTeoria dostarcza definicji pojęć używanych do opisu rzeczywistości na najwyższym poziomie abstrakcji.
Błyski świadomości zabierają Czytelnika w niezwykłą podróż. Autorka, która obserwuje życie z perspektywy swojego holistycznego umysłu, zawarła w książce szereg inspirujących refleksji. Bogactwo poruszanych zagadnień oraz głębia ich ujęcia wyróżniają tę książkę spośród wielu na pozór jej podobnych. Jest ona dedykowana wszystkim poszukującym prawdy i zrozumienia, którzy potrzebują wciąż nowych tematów do refleksji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?