Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
In contemporary philosophy and bioethics the human enhancement topic is extremely popular. Some of the analyses and reflections do not leave the specialist circle, which is not a positive phenomenon as the discussion about our common human future should be open also to those who do not have scientific or philosophical background. This lacuna can be filled by literature, which allows to portray some ideas and projects in a more approachable way. The book makes evident that the images of the (post)human and the (post)human society should be subject to a complex analysis because under the surface of the literary images we can trace the presence of a utopian discourse reposing on particular ontological, anthropological, ethical and social presuppositions, worth further evaluation.
Rev. Grzegorz Hołub (The Pontifical University of John Paul II in Krakow)
The book is situated at the intersection of the literature studies, culture studies, philosophy and sociology. It analyses the titular evantropian—human enhancement—project in a broad range of juvenile fiction, showing how the novels for young audiences are an “in vitro” test for hypothetical and imagined futures. The author argues that this fiction can to a considerable extent shape the common beliefs not only about the future but above all about science, technology, medicine, aesthetics and values, which subsequently influence the readers’ perspectives and decisions. The conclusions can be of help for the scholars in literature and culture, but also more broadly: for educators, psychologists or simply parents interested in what contemporary juvenile fiction has to offer to their children.
Barbara Klonowska (John Paul II Catholic University of Lublin)
Niniejszy esej jest próbą pytania dzieje, która wychodzi od żywego doświadczenia tego, że coś się dzieje (choć nie wiadomo co), i drogą transcendentalnego namysłu fenomenologiczno-hermeneutycznego, poruszającego się wąską ścieżką między metafizyką historii i filozofią nauk historycznych, odsłania kolejne warstwy dziejowego (bez)sensu, w tym najgłębiej wydarzające się rozstrzygnięcie (krisis) »jest czy nie jest«, osiągając ostatecznie pozom konkretnej praktyki w postaci ironicznego performansu.
Autorka błyskotliwie i jasno rekonstruuje, jak definiowano emocje oraz w jaki sposób umieszczano je w szerszym myśleniu na temat świata i moralności; jakie prezentowano typologie emocji; jak tłumaczono ich pochodzenie; jak opisywano ich związek z rozumem. To wielka praca i wielki wyczyn autorki (...), potrafiła na trzystu stronach swej opowieści przeprowadzić czytelnika po szlakach i bezdrożach myśli Platona i Tukidydesa, Jamesa i Darwina, Hobbesa i Spinozy, pokazując niuanse, paradoksy, konsekwencje ich teorii. Wędrujące pojęcie emocji i jego niepewny związek z sentymentem, afektem, wolą, kaprysem, intelektem – oto właściwy bohater tej książki. (…)
Problem postawiony w książce jest kluczowy dla zrozumienia klasycznych i współczesnych stanowisk w zakresie polityki, antropologii i socjologii emocji. Autorka słusznie szuka „emocji” w etyce i polityce i znakomicie argumentuje na rzecz tego, że emocja nie eliminuje racjonalności, lecz ją konstytuuje.
Z recenzji prof. dr. hab. Szymona Wróbla
Karolina Wigura podjęła próbę zmierzenia się z ideą, której imienia nie potrafię znaleźć, ale o której wiem, że działa, niekiedy jawnie, innym razem w ukryciu, wzruszając podstawy naszej chłodnej racjonalności, wstrząsając gruntem racji, na którym budujemy schematy codziennego wnioskowania, miażdżąc siłą zbiorowych lęków, łudząc nadziejami możliwego szczęścia. (…) Autorka przygotowała monografię, w której idea ta żyje, oddziałuje i ma swoją własną historię, opowiedzianą precyzyjnie i systematycznie.
Z recenzji hab. dr. hab. Jolanty Żelaznej
Karolina Wigura jest adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Członkini Zarządu Fundacji „Kultura Liberalna”. W latach 2016–2018 współdyrektorka programu „Knowledge Bridges: Poland – Britain – Europe” w St. Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium. Stypendystka m.in. wiedeńskiego IWM, GMF oraz Leadership Academy for Poland. Opublikowała książkę Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki (2011), wyróżnioną nagrodą im. J. Tischnera, oraz, wraz z Jarosławem Kuiszem i Wojciechem Sadurskim, Trudne rozliczenia z przeszłością (t. I i II, 2018).
Cezarego Wodzińskiego, przedwcześnie zmarłego filozofa, historyka idei i tłumacza, poznałam w Wiedniu w latach dziewięćdziesiątych. Pracowałam wówczas w Instytucie Polskim, a Profesor przebywał na stypendium w Instytucie Nauk o Człowieku. Był sceptykiem, wydawało mi się, że z trudem mieści się w rzeczywistości, w której „monstrum polityki wciska się wszędzie...”. Podczas jednego z naszych spotkań, oblał mnie zimnym sznapsem. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkamy, na metafizycznym drinku, bo przecież „po latach nużącej wędrówki dojdziemy znów do punktu wyjścia... Nic nie jest w stanie zaręczyć, że tak się nie stanie” (z książki I cóż po filozofie..., wydanej przez IFiS PAN w 1992 roku, którą mi zadedykował „z radością, przyjaźnią, po wiedeńsku...”).
Ewa Lipska
Książka zawiera 19 prac poświęconych rozmaitym zagadnieniom historii logiki i filozofii matematyki. Rozważa się w nich m.in.: rozwój symboliki logicznej, proces przechodzenia od logiki tradycyjnej do logiki współczesnej, kwestie filozoficzne związane z problemem rozstrzygalności i z tezą Churcha, twierdzenia limitacyjne, koncepcję prawdy w matematyce, problem stosowalności matematyki do opisu świata, systemy filozoficzne Mikołaja z Kuzy i Hoene-Wrońskiego, a także główne kierunki filozofii matematyki XX wieku i wpływ na nie koncepcji Leibniza i Kanta, koncepcje ontologiczne dotyczące matematyki i logiki głoszone przez Benedykta Bernsteina, w szkole lwowsko-warszawskiej czy w Kole Krakowskim.
Praca, operująca bogatą bibliografią przedmiotu, posiada, dzięki respektowaniu i sumiennemu porządkowaniu istniejącego stanu badań, dużą wartość poznawczą. Koncept spojrzenia na różnorodne tradycje teatru muzycznego w optyce poetyki Arystotelesa nadaje pracy podwójny wymiar:będąc studium poetyki operowej, sytuowanej pomiędzy wyodrębnionymi przez filozofa rodzajami literackimi stanowi zarazem część historii recepcji myśli Stagiryty, przyczynek do jej poznania. książka jest znakomicie sproblematyzowana, o wyrazistej architektonice kompozycyjnej. Bogaty materiał źródłowy i zestaw komentarzy zostały w niej przedstawione w sposób uporządkowany w logicznym, sugestywnym wywodzie - pisze dr. hab. Iwona Puchalska.
Funkcjonujemy w rzeczywistościach równoległych. Z jednej strony zasypują nas coraz to nowe poradniki o tym, jak osiągnąć dobrostan, żyć w zgodzie ze sobą i otoczeniem, zamieniać nałogi na zdrowe nawyki, z drugiej – w przestrzeni publicznej spotykamy się z gestami przemocy, mową nienawiści, wywołującymi strach zachowaniami. Dobro, troska, przyzwoitość coraz częściej kojarzą się z zajmowaniem naiwnej pozycji wobec świata.
Co jest potrzebne dla dobrych relacji z bliskimi? W jaki sposób pomagać ludziom, których nie znamy osobiście? Kiedy nasze prawo i instytucje dobrze funkcjonują? Jakim językiem rozmawiać z przeciwnikami politycznymi? Po co działać na rzecz środowiska? I jak nie zapomnieć w tym wszystkim o sobie?
W Temacie Miesiąca:
Sześć rozmów o tym, jak zadbać o świat, innych i siebie:
Bogdan i Natalia de Barbaro, Janina Ochojska, Michał Bilewicz, Adam Bodnar, Urszula Zajączkowska, Bartłomiej Dobroczyński
Ponadto w numerze:
Czego o współpracy i szacunku dla natury mogą nauczyć nas dawni łowcy głów? Lekcje z Borneo
Opcje Benedykta i Franciszka jako scenariusze dla chrześcijan Przyszłość Kościoła na Zachodzie
Stacja: Literatura – Opowiadanie Mikołaja Łozińskiego „Początek”
Reportaż o antykwariatach, pasji ich właścicieli i urokach zbieractwa Z miłości do białego kruka
Najwyraźniej nie tylko pewne konstatacje lub obrazy bywają fikcyjne – fikcyjnością mogą być też naznaczone zupełnie skądinąd rzeczywiste przedmioty, instytucje czy praktyki, niekoniecznie przy tym nas mamiąc, oszukując bądź indoktrynując. Rozważania o fikcji nieuchronnie zetkną się w pewnym momencie z refleksją nad pozorem albo wiarą.
Kolejny tom z cyklu Myślenie dziś - tym razem poświęcony zagadnieniu fikcji.
Spis treści:
Wprowadzenie do "Myślenie dziś V-VI: fikcji"
Marcin Poręba
Fikcja jako problem filozoficzny
Joanna Bednarek
Fikcje, które działają: teoria wobec fetyszy i mistyfikacji
Cezary Woźniak
Szczeliny i prześwity fikcji
Julia Marczyńska
Jak mówi niewysławialne?
Tomasz A. Puczyłowski
O wartości logicznej zdań fikcjonalnych
Arkadiusz Żychliński
Jakie fikcje? Czyja wiedza?
Clara Zgoła
Autor i jego cień. Maurice Blanchot we francuskim życiu literackim
Barbara Markowska
Pismo mitu
Piotr Graczyk
Amazonomachia (odpowiedź Barbarze Markowskiej)
Autor w perspektywie filozoficzno-historycznej podejmuje problem związków pomiędzy rozmaitymi obrazami, mitami i symbolami a dziedziną polityki. Obecne w książce odwołania do filozoficznej oraz politycznej tradycji Zachodu ukazują znaczącą rolę i siłę imaginarium politycznego. Obrazy, mity czy symbole organizują nasze polityczno-społeczne doświadczenia: krystalizują powiązania pomiędzy grupami zaangażowanymi we wspólne polityczne przedsięwzięcia, identyfikują politycznych wrogów i przyjaciół, sakralizują lub odrzucają panującą władzę, a także podsycają zbiorowe namiętności. Elementy imaginarium uzupełniają lub wręcz obalają dyskurs racjonalny, rzekomo rządzący instytucjami i przejawami życia publicznego.
Koniec pisma i człowiek tracący podmiotowość w nowym dziele Jacka Dukaja.
Intelektualna podróż wokół najbardziej fascynujących zagadnień współczesnej cywilizacji – aż do jej kresu i do kresu człowieka.
Przez ostatnich kilka tysięcy lat pismo, książki i biblioteki były nośnikami i skarbnicami wiedzy. Technologia pisma stworzyła cywilizację człowieka. Myślenie pismem oznacza myślenie symbolami, ideami i kategoriami. Daje bezpośredni dostęp do wnętrza innych: ich emocji, przeżyć i poczucia „ja”. Wyniósłszy tę umiejętność na wyżyny sztuki, w istocie tworzy nasze życie duchowe.
W Po piśmie Dukaj pokazuje ludzkość u progu nowej ery. Kolejne technologie bezpośredniego transferu przeżyć– od fonografu do telewizji, internetu i virtual reality – wyprowadzają nas z domeny pisma. Stopniowo, niezauważalnie odzwyczajamy się od człowieka, jakiego znaliśmy z literatury – od podmiotowego „ja”.
„Mechanizm «wyzwalania z pisma» napędzają miliardy codziennych wyborów producentów i konsumentów kultury. Nie napiszę listu – zadzwonię. Nie przeczytam powieści – obejrzę serial. Nie wyrażę politycznego sprzeciwu w postaci artykułu – nagram filmik i wrzucę go na jutjuba. Nie spędzam nocy na lekturze poezji – gram w gry. Nie czytam autobiografii – żyję celebów na Instagramie. Nie czytam wywiadów – słucham, oglądam wywiady. Nie notuję – nagrywam. Nie opisuję – fotografuję”.
Literatura, filozofia, popkultura, neuronauka i fizyka – zaglądamy za kulisy cywilizacji i odkrywamy, że to nie człowiek posługuje się stworzonymi przez siebie narzędziami, ale to one coraz częściej posługują się człowiekiem.
Nadchodzą czasy postpiśmienne, gdy miejsce człowieka-podmiotu i jego „ja” zajmują bezpośrednio przekazywane przeżycia.
„Czy mogę powiedzieć o sobie: «jestem oglądaniem serialu», «jestem śledzeniem celebów na Instagramie»?”
Człowiek staje się maszyną do przeżywania.
Chrześcijanom trudno dzisiaj odpowiadać na zarzuty stawiane pod adresem wyznawanych przez nich zasadach moralnych. Sami często rozumieją je jako listę zakazów i nakazów lub tor przeszkód, które trzeba pokonać, by dostać się do nieba. Edward Sri podkreśla, że Bóg dał nam moralność jako drogowskaz do szczęścia. Pisze, czym w klasycznym rozumieniu jest cnota, wolność i tolerancja. Uczy, w jaki sposób głosić prawdę z szacunkiem i empatią.
W monografii przedstawiono analizę procesu kształtowania się filozoficznego zaplecza laboratoryjnej praktyki badawczej, której początki autor wiąże z dokonaniami Roberta Boyle’a (1627–1691). Doniosłym filozoficznym osiągnięciem Boyle’a było rozwiązanie problemu obiektywności wiedzy wytwarzanej w praktyce. Sformułował on i uzasadnił dyrektywy metodologiczne, których przestrzeganie umożliwiło rozwinięcie protonaukowej działalności doświadczalno-eksperymentalnej w naukowy styl badań laboratoryjnych. Styl, którego reguły uprawiania stanowią także współcześnie pozanaukowy fundament nauki laboratoryjnej. Autor przedstawia argumenty świadczące o tym, że zapatrywania filozoficzne Boyle’a nie tylko tworzyły pozanaukową podstawę laboratoryjnego stylu badań, ale są także w znacznej mierze obecne w filozoficznym zapleczu współczesnej nauki laboratoryjnej.
Książka Struktury uzasadniania zawiera trzy części.
Część pierwsza przedstawia zagadnienie struktury uzasadniania przekonań. Autor charakteryzuje stanowiska dotyczące struktury uzasadniania w całym systemie przekonań lub też w podsystemie przekonań empirycznych; najbardziej znane to fundacjonizm i koherentyzm. Zwolennicy fundacjonizmu, opisując strukturę systemu przekonań, odwołują się do metafory budowli wspierającej się na mocnych fundamentach, a zwolennicy koherentyzmu – do metafory statku.
Część druga książki dotyczy specyfiki uzasadniania przekonań moralnych i struktury uzasadniania ich podsystemu. Struktura ta różni się od struktury podsystemu przekonań empirycznych.
Część trzecia książki zawiera interpretację późnych uwag Wittgensteina o pewności i wiedzy ze szczególnym uwzględnieniem idei, które nie zostały jeszcze dostatecznie rozwinięte we współczesnej epistemologii. Autor stara się pokazać, że idee Wittgensteina do dzisiaj mogą być źródłem inspiracji w rozważaniach o strukturze uzasadniania, mogą wzbogacić tworzony przez współczesne koncepcje epistemologiczne obraz struktury systemu przekonań.
Analizy różnych koncepcji struktury systemu przekonań prowadzą Autora do wyrażania własnych poglądów w tej kwestii, do zarysowania własnej teorii struktury uzasadniania.
Jacek Ziobrowski wykłada filozofię, etykę i sztukę argumentacji w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Studiował filozofię na uniwersytetach w Krakowie i Bazylei. Ukończył też studia techniczne (budownictwo), pracował jako konstruktor w krakowskich biurach projektów. Zajmuje się m.in. epistemologią, metaetyką, filozofią analityczną (Wittgenstein), filozofią egzystencji (Kierkegaard), kulturą Szwajcarii. Zredagował książki Etyka u schyłku drugiego tysiąclecia, Kierkegaard i komunikacja pośrednia /Kierkegaard und die indirekte Mitteilung. Swoje artykuły publikował m.in. w czasopismach: Filozofia Nauki, Etyka, Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria.
Viktor Frankl znany jest milionom czytelników na całym świecie jako autor Człowieka w poszukiwaniu sensu, wstrząsającego świadectwa czasu Holokaustu. Czytelnicy tej krótkiej autobiograficznej relacji często prosili mnie o pełniejszy i bardziej szczegółowy wykład przyznał niegdyś Frankl i tym właśnie jest niniejsza książka.Autor Boga ukrytego wyjaśnia założenia filozofii, dzięki której wbrew wszystkim przeciwnościom losu udało mu się przeżyć w kolejnych obozach koncentracyjnych. Z wiarą, że egzystencja człowieka to coś więcej niż tylko zewnętrzne pozory, Frankl daje wyraz głębokiemu przekonaniu, iż nie jesteśmy szlachetnymi bestiami, lecz spętanymi aniołami.Frankl pochyla się nad najważniejszymi kwestiami w życiu człowieka, poczynając od analizy snów aż po kwestię istnienia Boga, by na koniec wskazać drogę do odnalezienia prawdziwego sensu i udowodnić, że życie ma nam do zaoferowania o wiele więcej, niż mogłoby się komukolwiek wydawać.Znakomita książka! Dzięki niej otrzymujemy wyjątkową szansę uczestniczenia w bogatym doświadczeniu Frankla i obcowania z jego mądrością.Elisabeth Kbler-Ross, autorka Rozmów o śmierci i umieraniuViktor Frankl twierdzi, że zło i cierpienie nie mogą nas zniszczyć w sensie ostatecznym.Brian Keenan, irlandzki pisarz, autor An Evil CradlingBardzo ważna książka.Harold Kushner, amerykański rabin, autor bestsellera Kiedy złe rzeczy zdarzają się dobrym ludziomPrawdziwy skarb dla () wszystkich zmagających się z kwestiami ostatecznymi, którzy szukają Boga zarówno w pytaniach, jak i w odpowiedziach.Michael Berenbaum, amerykański rabin, uczony, pisarz, reżyser filmowy, autor After Tragedy and TriumphViktor Frankl to jeden z autorytetów moralnych XX wieku. Jego przemyślenia związane z zagadnieniami wolności człowieka, jego godności oraz poszukiwania sensu życia mają głęboki wymiar humanitarny i moc przemieniania ludzkich serc i umysłów.dr Jonathan Sacks, Naczelny Rabin Wielkiej BrytaniiViktor E. Frankl (19051997) profesor neurologii i psychiatrii na wydziale medycznym Uniwersytetu Wiedeńskiego, twórca trzeciej wiedeńskiej szkoły psychoterapii (obok psychoanalizy Freuda i psychologii indywidualnej Adlera) logoterapii. U jej podstaw leży przekonanie, że każdy człowiek poszukuje w życiu sensu, a jego odnalezienie ma uzdrawiający wpływ na ludzką psychikę. Więzień niemieckich obozów koncentracyjnych Auschwitz i Dachau.Jest autorem 32 książek, które przetłumaczono na wiele języków. Jego najsłynniejsza książka, Człowiek w poszukiwaniu sensu, sprzedała się w milionach egzemplarzy.
Jak działa Tao? Czy we współczesnym chaosie, odczuwanym przez wszystkie pięć zmysłów, można odnaleźć rozsądek? Jakie wiadomości od Tao dostajesz? Co może pomóc Ci wrócić do naturalnego stanu dobrego samopoczucia i szczęścia? Co mówi Ci Twoje ciało, praca, związek czy finanse? Ta publikacja jest połączeniem ponadczasowych prawd i współczesnej mądrości. Autor zastosował oryginalny i wciągający sposób uwspółcześnienia starożytnych prawd. Używa krótkich historii, w których rozmawia z mistrzem Laozi i bezpośrednio wchodzi w interakcję z mędrcem, aby przybliżyć problemy współczesnego człowieka i pokazać najprostsze rozwiązania. Tao na współczesne problemy.
Co mistyczka Katarzyna Emmerich przekazała nam o czasach dwóch papieży? Dlaczego Łucja, wizjonerka z Fatimy, mówiła o ojcu świętym i biskupie ubranym na biało, których widziała żyjących jednocześnie? Czy słynne proroctwa Malachiasza odnoszą się do papieży naszych czasów, którzy zostają przez niego nazwani „ostatnimi”?
Mistycy to przewidzieli: Kościół ogarnie zamęt. Apostazja wśród świeckich i duchownych, lobby homoseksualne wśród księży, prześladowania chrześcijan. Nadejdzie era dwóch papieży. Potwierdzają to objawienia maryjne w ostatnich dekadach na całym świecie. Czy powinniśmy bać się końca Kościoła i końca świata?
Święta Faustyna Kowalska czy Luiza Piccarreta mówią jasno: po okresie ciężkiego ucisku, Kościół rozkwitnie na nowo.
SAVERIO GAETA – katolicki pisarz. Autor książek, z których wiele ukazało się w języku polskim: Fatima. Cała prawda, Ojciec Pio. Na progu raju, Drugi całun czy Papież Franciszek. Życie i wyzwania.
Świat po rewolucji miał być nie tylko światem lepszym – mądrzejszym, sprawiedliwszym czy bardziej bezpiecznym. Miał być także światem piękniejszym. Sztukę należało zatem przeobrazić i zaplanować od nowa, wyznaczając jej nowe cele i nowe zadania. A jednak wszystkie zachodnie rewolucje – zwłaszcza te dwudziestowieczne – zawierały elementy konserwatywne, szmuglowane z dawnego, minionego już świata. Na przykład rewolucja faszystowska we Włoszech sięgała do tradycji renesansu, nawiązując tym samym do świetności sztuki włoskiej. Z kolei naziści niemieccy urządzali się wszędzie tam, gdzie tylko mogli, niczym norymberscy mieszczanie. Rewolucja, która wybuchła na Wschodzie, z pozoru była inna, gdyż zniszczyła wszystko do cna.
Niechęć do własnej przeszłości i obarczanie jej odpowiedzialnością za nędzę i zacofanie skłoniły wielu Rosjan do nadmiernej wiary w zbawienie, jakie miało nadejść z przyszłości, do przesadnej atencji wobec tego, co nowe i dopiero wyłaniające się w kolejnych odsłonach. Wypada tu podkreślić, że obie dwudziestowieczne rewolucje – faszystowska i bolszewicka – przy wszystkich dzielących je różnicach, miały jedną cechę wspólną: zostały przygotowane przez awangardę. W sztuce awangardowej wola zapanowania nad artystycznym materiałem bliska jest bowiem woli panowania w ogóle. Polityk i artysta awangardowy dążą właściwie do tego samego: chcą widzieć materię świata na kolanach.
W swoim wielkim bestsellerze Kod duszy James Hillman w cudowny sposób ukazał centralną rolę i znaczenie, jakie w naszym duchowym i emocjonalnym życiu w dzieciństwie i młodości odgrywa nasz charakter i osobowość. Tym razem, w tej oto wspaniałej książce, [74-letni] Hillman uzupełnia swoją analizę ludzkiego charakteru o niezwykle głębokie i rewolucyjnie odkrywcze refleksje odnoszące się do drugiej połowy życia człowieka.
„Aby w pełni się wykształcić i rozwinąć, charakter potrzebuje wielu dodatkowych lat – stwierdza Hillman. – Ostatnie lata naszego życia stanowią potwierdzenie i spełnienie naszego charakteru”. Nagromadzenie wielu różnych doświadczeń nie osłabia ani nie przytępia naszego „ja”, lecz przyczynia się do skoncentrowania esencji naszej istoty, ujawnienia, ukazania w jaśniejszym świetle naszej indywidualnej tajemnicy oraz unikalnej świadomości życia. Hillman prezentuje nam i objaśnia archetypy i mity, które rządzą procesem urealniania się i utwierdzania naszego „ja” w końcowych latach naszego życia.
W Sile charakteru Hillman zabiera nas w fascynującą i niezwykle wzbogacającą wewnętrznie podróż przez trzy etapy starzenia się człowieka: trwanie, czyli pogłębienie istnienia, jakie następuje wraz z wieloma przeżytymi latami; przygotowywanie się do odejścia i odchodzenie; oraz pozostawianie za sobą i jednocześnie po sobie tego, co stanowi wyjątkową spuściznę dla tych, którzy przychodzą po nas. Po drodze zapoznajemy się ze znaczeniem oraz często ukrytymi zaletami następujących w nas w miarę starzenia się fizycznych i emocjonalnych zmian, takich jak osłabienie i utrata pamięci, zaburzenia dawnego rytmu snu i czuwania czy tajemnicze rozbudzanie się i intensyfikowanie wyobraźni erotycznej.
Pełna ponadczasowej życiowej mądrości, przesycona wglądami Hillmana uzyskanymi pod wpływem lektury wielkich tekstów filozoficznych, poetyckich i religijnych, napisana w wyjątkowo jasny i przejrzysty sposób, Siła charakteru jest książką, która, potwierdzając wartość długiego życia, może zmienić nastawienie do jego przeżywania każdego, kto ją przeczyta.
***
„Każda książka Jamesa Hillmana jest niczym łódka z dnem z przezroczystego szkła płynąca po głębokich, ciemnych wodach. Hillman należy do tych autorów, którzy pozwalają nam przyglądać się swojemu umysłowi przy pracy. Zawsze zaprasza nas do tego, byśmy myśleli i zastanawiali się razem z nim. (…) Nikt tak jak on nie potrafi z równym znawstwem dokopywać się nowych, zaskakujących znaczeń wielu różnych używanych od dawna słów. (…) To ktoś, kto nie prezentuje nam wyników badań naukowych i nie zalewa nas potokiem danych statystycznych, nie zasypuje nas lawiną chwytliwych, popularnych haseł i utartych frazesów. Hillman nie pisze poradników czy podręczników, lecz zaprasza nas do dialogu, zachęca do dyskusji. (…) Zadanie, jakie tym razem przed sobą postawił, jest wyjątkowo ważne i znaczące.
Siła charakteru to książka niemal doskonała, nie tylko jeśli chodzi o jej wyjątkową mądrość i przenikliwość, lecz także ogólny ton i rytm, w jakim jest utrzymana”.
„San Francisco Chronicle”
„Bardzo pożyteczna, zalecana lektura. (…) Hillman ukazuje w zupełnie nowym świetle proces starzenia się, odkrywając wzrost i rozwój tam, gdzie inni dostrzegają jedynie schyłek i upadek”.
„Library Journal”
„Książka prowokująca do myślenia. (…) Tchnąc nowe życie w pewien czcigodny koncept, Hillman pomaga nam odkryć na nowo możliwości pogłębionego duchowego rozwoju, jakie wiążą się ze starzeniem się”.
„Publishers Weekly”
***
James Hillman (1921–2011) – amerykański psycholog, jeden z najwybitniejszych współczesnych myślicieli, uczeń C.G. Junga, dyrektor programowy Instytutu C.G. Junga w Zurychu, uważany za najoryginalniejszego „heretyka” szkoły jungowskiej, twórca tzw. psychologii archetypowej; wykładał na Yale University, Syracuse University, University of Chicago i University of Dallas (na którym był współzałożycielem Dallas Institute for the Humanities and Culture); autor ponad dwudziestu książek.
Uczciwa gra to stawanie się lepszym, codziennie po trochu, to przyjmowanie zwycięstw, ale i porażek z podniesioną głową, to uczenie się na błędach i szacunek wobec innych. Pomocne elfy w świecie sportu i wspólnych zabaw pokazują, że prawdziwym zwycięzcą jest ten, kto wciąż pracuje nad sobą.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
