W tej strefie proponujemy bardzo szeroką ofertę z dziedziny psychologii oraz dziedzin powiązanych: astronomii i astrofizyki, ekologii, filozofii, kultury, podróżnictwa, religii, socjologii, sztuki. Szczególnie polecamy z tej kategorii bestseller pt. Księga Urantii. Księga Urantii podaje jasną i zwięzłą integracją nauki, filozofii i religii. Ci, którzy ją czytali i zgłębiali, wierzą, że Księga Urantii może wnieść bardzo wiele wartości do religijnej i filozoficznej myśli ludzi tego świata.
Niniejsza publikacja autorstwa ks. dr. Bartłomieja Krzosa, to rozważania wezwań skierowanych do Maryi z Litanii zwanej Dominikańską. Mogą być one przydatne w pogłębieniu czci Matki Najświętszej u kapłanów i wiernych, którzy zwracają ku Niej swe serca w modlitwie. Zachęcając do tego gorąco, wyrażam podziękowanie autorowi.
bp Krzysztof Nitkiewicz ze Wstępu
Choć pomału zapominamy o pandemii COVID-19, podświadomie spychając ją w niebyt, ten czas z nami pozostał i pozostanie jeszcze na długo. Nierzadko bowiem zdarzają się okresy w dziejach cywilizacji człowieka tak bardzo zmieniające dotychczasowy sposób bytowania i organizacji świata. To między innymi uświadamiają nam Autorki recenzowanej monografii. [] W książce badaczki skupiły się na sposobach ocalenia od zapomnienia trudnego czasu pandemii COVID-19 w przestrzeniach muzealnych, zarówno zagranicznych, jak i polskich. Osobną uwagą obdarzają język [].Przedstawiona monografia jest pozycją bez wątpienia ważną i niezwykle wartościową. Przez odwołania do zróżnicowanej dyscyplinowo i dziedzinowo literatury przedmiotu stanowi opracowanie inter- i transdyscyplinarne, ale z pewnością na wskroś humanistyczne. Autorki ocaliły pamięć o czasie trudnym, traumatycznym, pozostawiającym piętno. Pokazały, że człowiek tworzy kulturę nawet w najczarniejszych okresach swojej egzystencji, a obowiązkiem nas wszystkich jest ją pielęgnować, doceniać i przekazywać następnym pokoleniom jako świadectwo, ale i przestrogę, że zawsze może być gorzej. Książka, ze względu na uniwersalność tematu, ogólnokulturowy i społeczny walor, a także elegancję i komunikatywność wywodu, z pewnością zainteresuje badaczy i badaczki oraz studentów i studentki z kręgu nauk humanistycznych i społecznych, ale też wszystkich wrażliwych na otaczający świat i drugiego człowieka. Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Artura Rejtera
„Kolejny tom naukowej serii pt. Prasa Narodowej Demokracji 1893–1939. Tytuły prasowe, wydawcy i dziennikarze, motywy publicystyczne wnosi nowe ustalenia na temat komunikacji politycznej obozu narodowego. Wypełniają go artykuły hasłowe, zawierające dane osobowe, rzeczowe, tematyczne. Dostarczają cennych wiadomości na temat funkcji prasy obozu narodowego. Artykuły hasłowe są to swoiste mikromonografie poszczególnych, ułożonych alfabetycznie, zagadnień, związanych z czasopismami narodowymi i ich twórcami. W pewnym stopniu stanowią niezależne od siebie kompendia wiedzy o mechanizmach działania endeckiego systemu prasowego. W sposób niezwykle rzetelny autorka tomu ustaliła kryteria doboru periodyków, podkreślając znaczenie dzienników, tygodników i miesięczników w procesie upowszechniania i popularyzacji narodowego programu politycznego”.
Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Dajnowicz
Proszę Boga o wybaczenie, ponieważ przez wiele lat trzymałem w ukryciu drogocenny talent. Mam na myśli rękopis, który ojciec Lorenzo Sales…, troskliwie przechowywał a przed śmiercią zostawił mi w darze.
Postanowiłem opublikować go przynajmniej częściowo, ponieważ są w nim zebrane rozmowy Pana Jezusa z pewną osobą Jemu poświęconą. Po przeczytaniu tekstu, a także na podstawie innych źródeł nabrałem przekonania, że chodzi o klaryskę kapucynkę, żyjącą w jednym czasie i może nawet w pewnej bliskości z siostrą Konsolatą Betrone. Jeśli czytający ten tekst zna już duchowość świętej Teresy z Lisieux i jej olśniewające rozwinięcie w osobie siostry Konsolaty Betrone, znajdzie w nim trafne przypomnienie tego, co zdążył już poznać, a zarazem nowy impuls do podążania maleńką drogą miłości. (…)
Bóg naprawdę istnieje, a widzą Go ludzie czystego serca! (…)
Bóg jest bardzo blisko nas i prosi, aby mógł zamieszkać w każdym z nas. (…)
Także właśnie teraz siȩ zatrzymał i – słyszysz? – puka do drzwi. Dlaczego miałbyś Mu nie otworzyć?
Z Wprowadzenia, ks. Renzo Del Fante
Marzec '68 jest bez wątpienia jedną z najbardziej złożonych i kontrowersyjnych dat historii PRL. Pamięć o niej wymyka się jednoznacznym kwalifikacjom i niezależnie od epoki potrafi stać się zarzewiem gorących sporów i debat. Kryzys 1968 roku w wielu aspektach różni się bowiem od pozostałych "polskich miesięcy", wokół których zwykło ogniskować się opowieść o epoce realnego socjalizmu. W przeciwieństwie do październikowej odwilży czy posierpniowego karnawału nie wiązał się ze zbiorowym doświadczeniem euforii. Jego insurekcyjny charakter jest z kolei mniej wyrazisty niż okupione krwią bunty Czerwca '56 i Grudnia '70. Przez dekady Marzec obrósł mnogością interpretacji determinowanych szeregiem czynników, na które składały się między innymi osobiste doświadczenia, poczucie pokoleniowej wspólnoty, bieżący interes polityczny czy rezultaty badań historycznych. Książka Koniec złudzeń rekonstruuje, w jaki sposób narracje tworzące "marcową polifonię" ujawniały się w różnych rejestrach twórczości filmowej na przestrzeni ponad pięciu dekad dzielących nas od tamtych wydarzeń. Przedstawia film nie tylko jako zwierciadło dominujących w danym czasie dyskursów, ale również jako przestrzeń aktywnego kreowania kulturowej pamięci wypadków Marca. Maciejowi Pietrzakowi udało się z jednej strony zrekonstruować mapę reprezentacji filmowych omawianego zjawiska, z drugiej zaś pokazać potencjał semantyczny, jaki mieści się w każdej próbie, nie tylko holistycznego, ujęcia Marca 1968. () Otrzymaliśmy w ten sposób rozprawę odważną, wieloaspektową i dialogicznie skonstruowaną, będącą najpełniejszą, jak dotąd w polskiej literaturze, historią filmowych zmagań z Marcowymi reprezentacjami, dziedzictwem i politycznymi mitami. Prof. UKW dr hab. Mariusz Guzek Maciej Pietrzak - filmoznawca, adiunkt w Instytucie Filmu, Mediów i Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się przede wszystkim wokół filmowych manifestacji pamięci kulturowej oraz transnarodowej wymiany filmowej. Autor artykułów naukowych poświęconych kinu polskiemu i izraelskiemu. Obecnie realizuje projekt badawczy poświęcony dystrybucji filmów polskich w Izraelu.
Widzieliście kiedyś kogoś w piżamie i bamboszach wędrującego przez miasto? Mężczyznę z długimi paznokciami czy papierosem w kinie, psa w klatce lub świętego Mikołaja w oknie wystawowym w maju? Wiedzieliście o tym, że tort można jeść jednorazową rękawiczką, choroby leczyć gorącą wodą i nie mieć pojęcia o tym, co to jest dezodorant? Pomyślelibyście o tym, by jechać samochodem po chodniku, lody nazwać jogurtem, bo są sprzedawane w podobnych kubkach, a przyjęcie z okazji świąt Bożego Narodzenia zorganizować w styczniu o dziewiątej rano? Nie? To z pewnością dlatego, że nie byliście w Chinach. W Chinach wszystko jest inne egzotyczne, szokujące, niepojęte, dziwne. W Chinach żyje się inaczej, a dostrzegalne różnice nie tylko dotyczą płaszczyzn oczywistych, takich jak język, kuchnia, religia czy sposób ubierania się. Spore odstępstwa możemy zauważyć nawet w najdrobniejszych aspektach chińskiej obyczajowości. Chińczyk w pomieszczeniu będzie siedział w kurtce, pozostawiając drzwi od domów i miejsc publicznych otwarte przez okrągły rok, w szczególności zimą. Będzie mówił może zarówno jeśli nie jest czegoś pewien, jak i wtedy, kiedy jest. Będzie robił zdjęcia każdemu, kto nie wygląda na Azjatę, zatykał nos, kiedy poczuje zapach perfum lub parzonej kawy, a piwo będzie pił o temperaturze pokojowej. Jeden z prezydentów, Deng Xiaoping, rzekł te oto słowa do obywateli Chińskiej Republiki Ludowej: Nieważne czy kot jest biały, czy czarny ważne by łapał myszy. Niefortunne słowa Xiaopinga, czyli byle jak, ale do przodu przyczyniły się do fali nieskoordynowanych ruchów społecznych oraz zakorzenienia w świadomości ludzi powszechnej akceptacji chaosu, niedbalstwa i braku poczucia estetyki, które znajdują swe odzwierciedlenie w codziennej kulturze, obyczajach i przywarach Chińczyków. Chiny nie do wiary! to studium kulturowe współczesnego społeczeństwa chińskiego. Owoc mojego czteroletniego pobytu w Państwie Środka, które wspólnie z moim towarzyszem Izakiem przemierzyłam od mroźnego Harbinu na północy kraju po tropikalny Hainan na południu; od nowoczesnej metropolii Szanghaju na wschodnim wybrzeżu aż po bezmierną otchłań muzułmańskiej prowincji Xinjiang przy granicy z Kirgistanem. Chiny to kraj, w którym piękno starych buddyjskich świątyń przytłacza blask neonów i brud ulic. Kraj, w którym brak udogodnień i sanitariatów stoi w zdecydowanej opozycji do galopującego rozwoju techniki. Ten przedziwny kraj tak odległych kulturowo różnic otwiera przed Wami ta książka Chiny nie do wiary! to kwintesencja zjawisk będących wytworem chińskiej mentalności. Zjawisk, które trzeba doświadczyć, by w nie uwierzyć. Kinga Lityńska, ur. 22 marca 1978 r. w Poznaniu. Absolwentka Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych przy Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Ośrodka Studiów Amerykanistycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Warszawie. Z zawodu jest nauczycielką języka angielskiego, a pracę swą wykonuje z przyjemnością i zaangażowaniem. Miłośniczka podróży dokądkolwiek, byle daleko, z plecakiem i na własną rękę. Odwiedziła Meksyk, Koreę Południową, Filipiny, Wietnam, państwa Azji Centralnej Kirgistan i Kazachstan, Rosję oraz Daleki Wschód. Do Chin dotarła autostopem, a była to jej pierwsza szalona podróż w nieznane, która rozpoczęła się w Poznaniu, a zakończyła w Pekinie. Pracowała w Stanach Zjednoczonych, Irlandii i Chinach, a jej czteroletni pobyt w Państwie Środka zaowocował jej pierwszą książką Chiny nie do wiary! Cokolwiek robisz, rób to z pasją to życiowa maksyma Kingi, która pozwala jej przeżyć fascynujące przygody nawet na końcu świata.
Leonardo da Vinci to najbardziej znany artysta w historii. Ten wszechstronnie utalentowany geniusz miał ogromny wpływ na wszystkie dziedziny sztuki i wiedzy, którymi się zajmował. Były wśród nich: malarstwo, rysunek, architektura, nauki przyrodnicze, anatomia, matematyka, inżynieria i astronomia. Jako artysta wykazywał się nie tylko doskonałym kunsztem, ale także analitycznym podejściem do ludzkiego ciała, natury i praw fizyki.Z jego dorobku zachowało się niewiele prac - szacuje się, że jest ich około trzydziestu. Są to dzieła bezcenne, które wymagają wyjątkowej ochrony, dlatego dostęp do nich - nawet jeśli możliwy - jest bardzo ograniczony. Eksponowana w paryskim Luwrze Mona Lisa zabezpieczona jest pancerną szybą i stale otoczona tłumami chcącymi obejrzeć najsłynniejszy na świecie obraz. W takich warunkach trudno dokładnie przyjrzeć się dziełu i jego znaczącym detalom.Książka Leonardo. Zbliżenia, której autorem jest Stefano Zuffi, daje możliwość bliższego oglądu arcydzieł mistrza włoskiego renesansu. Pracom, reprodukowanym także we fragmentach pozwalających dostrzec nawet najdrobniejsze elementy, towarzyszą zwięzłe komentarze, dzięki którym możemy lepiej zrozumieć treści dzieł i ich aspekty formalne. Przejrzysty układ tematyczny i świetnej jakości reprodukcje zapraszają czytelnika w intersującą podróż przez najważniejsze wątki twórczości Leonarda da Vinci.Stefano Zuffi jest włoskim historykiem sztuki specjalizującym się w malarstwie renesansu i baroku. Na swoim koncie ma ponad sześćdziesiąt publikacji, w tym książki na temat Drera, Michała Anioła, Rembrandta, Vermeera, Tycjana i Caravaggia.
Styl zakopiański był fenomenem w historii polskiej architektury i sztuki użytkowej. Jego twórca - Stanisław Witkiewicz - na przełomie XIX i XX wieku, w Zakopanem - małej wówczas wiosce pod Tatrami - formułował teoretyczne zasady swej nowej idei i projektował piękne, drewniane wille, obiekty sakralne i rzemiosło artystyczne. Z Witkiewiczem współdziałali przedstawiciele polskiej elity kulturalnej owego czasu, a także górale - cieśle i snycerze, którzy wprowadzali w życie koncepcje artysty. To do ich właśnie góralskiej architektury i sztuki ludowej nawiązał Witkiewicz, tworząc swoje projekty i dążąc do przekształcenia swych wizji w polski styl narodowy. Styl zakopiański miał objąć różne dziedziny życia, do dziś zachowało się jednak niewiele jego przykładów. Te, które przetrwały, są zatem szczególnie cenne i one właśnie są bohaterami albumu "Styl zakopiański Stanisława Witkiewicza". Współczesne fotografie obiektów w stylu zakopiańskim wykonał Piotr Droździk, a wyjątkowo interesujący projekt graficzny przygotował prof. Leszek Szurkowski. W albumie znalazły się również liczne zdjęcia archiwalne, rysunki i projekty, które pozwalają uzmysłowić sobie, jak kształtowała się koncepcja stylu zakopiańskiego i jak wyglądało Zakopane przełomu XIX i XX wieku.
Nowe wydanie bestsellerowego albumu gromadzącego wspaniałe archiwalne zdjęcia Tatr i ZakopanegoPoszczególne rozdziały zawierają najstarsze ujęcia Tatr, panoramy górskie, widoki Zakopanego, wówczas stacji klimatycznej, portrety górali, w tym słynnych osobowości jak Sabały czy Klemensa Bachledy, pierwsze wysokogórskie wyprawy, początki narciarstwa, wreszcie styl zakopiański i artystyczne, niepowtarzalne zdjęcia wykonane przez Witkacego. Uzupełnieniem zdjęć są cytaty związane z Tatrami i Zakopanem.Wprowadzeniem do tego niezwykłego zbioru są trzy teksty - słowo wstępne Teresy Jabłońskiej, która pełni funkcję dyrektora Muzeum Tatrzańskiego, tekst "Czas znieruchomiały" Anny Liscar i Stefana Okołowicza, prezentujący najstarsze dzieje fotografii tatrzańskiej oraz artykuł profesora Kolbuszewskiego o roli Tatr w polskiej literaturze i kulturze.Album powstał w polsko-angielskiej wersji językowej.
Przełom lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych był niezwykłym okresem w dziejach muzyki rozrywkowej. Do głosu dochodziło młode pokolenie reprezentowane przez boysbandy i girlsbandy z Backstreet Boys i Spice Girls na czele. To w 1999 roku listy przebojów szturmem zdobyła Britney Spears, zaliczając jeden z najbardziej spektakularnych debiutów w historii muzyki. Coraz więcej mówiono też o gwiazdach muzyki latino - Jennifer Lopez, Enrique Iglesiasie i Rickym Martinie. Rok 1999 to również czas, w którym "na salonach" zaczął pojawiać się hip-hop, do tej pory marginalizowany i uważany za muzykę ze slumsów.Publikacja "1999" podsumowuje najważniejsze wydarzenia muzyczne ostatniego roku lat 90. Chronologicznie, podążając za listami przebojów publikowanymi w popularnych magazynach młodzieżowych, Jarek Słota przytacza anegdoty o artystach i ich utworach."1999" to książka dla tych wszystkich, którzy ćwierć wieku temu z utęsknieniem czekali na kolejny numer "Bravo".Notatka o Autorze:Muzyka interesowała mnie od dziecka. Jako pięciolatek poprosiłem mamę o kasetę Madonny. Tak jak moje starsze siostry chciałem mieć kasety tej wokalistki i wszystkie numery czasopisma "Bravo". Podczas gdy znajomi wydawali pieniądze z Pierwszej Komunii na rowery, ja wolałem magnetofon i debiutancką kasetę Spice Girls. Pierwszą ciężko zarobioną podczas kolędy gotówkę zamieniłem na kasetę Britney Spears. W podstawówce przygotowywałem gablotkę z gazetką szkolną, m.in. z uczniowską listą przebojów. Pierwsze miejsce zawsze należało do Britney. Przypadek? Nie sądzę. Raz kazano mi zmienić wystrój gablotki - nauczycielce nie spodobała się Jennifer Lopez w kreacji od Versace. W 2012 roku założyłem facebookowy magazyn "Iconic" dotyczący popkultury, który prowadzę do dziś. W 2020 roku nakładem Wydawnictwa Borgis ukazała się moja - nomen omen - debiutancka książka "Debiuty", w której opowiedziałem o zaskakujących początkach karier 20 gwiazd muzyki.
Zawartość tej pozycji to teksty częściowo wykorzystane w Trójmiejskim Kabarecie Literackim oraz wiele jeszcze czekających na wykorzystanie. Przedstawiają one sposób patrzenia na rzeczywistość może nieco odmienny od dziś spotykanego. Wiersze, słuchowiska i piosenki – to wszystko oparte nie tylko na zabawie treścią, ale i samym słowem. Oczekują na odbiorcę, któremu nie wystarcza śmiech za wszelką cenę.
Seria wydawnicza "Przywrócić Pamięć" ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911-1939.Reprint wydania z 1923 r.: WILCZĘTA IZamiast wstępu.Każdy chłopiec, podobnie jak każdy młody wilczek, ma setny "spust". Tu oto Stary Wilk podsuwa wilczętom "żarcie".Jest w nim soczyste "mięso" do spożycia, są i twarde "kości" do zgryzienia.A jeżeli każdy wilczek zabierający się do tej "uczty" popracuje nad "kośćmi", nie poprzestając na spożyciu "mięsa" i dobierając się do "szpiku", można być pewnym, że zaczerpnie z każdego "kąska" siły i mieć będzie niebylejaką "labę".R. B. - P.Aby wytrzymać konkurencję innych narodów w walce zbrojnej oraz w codziennej pracy budowania, Polska winna mieć obywateli, odznaczających się nietylko zdolnościami i rozumem, lecz zarazem zdrowiem i dzielnością.Dotychczas wielkim brakiem wychowania domowego i publicznego w Polsce było zaniedbanie kultury fizycznej, która powinna być szeroko uwzględniona. By ożywić w społeczeństwie zainteresowanie w tym kierunku oraz poprzeć wysiłki Harcerstwa, uważaliśmy za konieczne stworzenie i udostępnienie ogółowi odpowiedniej literatury; w tym celu powstała w Warszawie spółka z ogr. odpow. "Książnica harcerstwa i kultury fizycznej - W. Niklewicz, Sedlaczek, Glass i S-ka".Wychowanie fizyczne nie da u nas dodatnich znaczniejszych rezultatów, o ile Polska nie będzie posiadała wykwalifikowanych kierowników tego działu wychowania, jakimi pochwalić się mogą przodujące nam dzisiaj pod tym względem narody. To też niezbędne jest istnienie na ziemiach polskich wzorowo urządzonej Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego.
Każdy rozdział tej książki poświęcony jest odrębnemu obszarowi chronionemu. Obejmuje charakterystykę ogólną, dane historyczne, statystyczne i geograficzne. Ponadto każdy z rozdziałów zawiera opis środowiska abiotycznego oraz świata roślin i zwierząt. Zakończenie rozdziałów stanowi szczegółowy opis gatunków alaskańskiej fauny, odgrywającej kluczową rolę w ekosystemach danego, przyrodniczego obszaru chronionego.Polecam serdecznie każdą z książek, które uświadamiają czym dla nas wszystkich jest przyroda, bez której świat by nie istniał, a my razem z nim. Czym jest dbałość o wartości, które stanowią sens istnienia i piękno obcowania. Dzięki przyrodzie, roślinom i zwierzętom, mamy szansę być lepszymi istotami, a sens naszego istnienia odniesie sukces!Życzę wspaniałych wrażeń z przeczytania tej, mojej książki, a później po jej przeczytaniu zadumy, niezwykłych refleksji i inspiracji do zmian na lepsze.Autorka
Dzielę się z drogimi Czytelnikami nie tylko zapisem rozmowy ze wspaniałym, żyjącym świadkiem życia abp. Fultona J. Sheena. Dzielę się jednocześnie świadectwem człowieka, którego Bóg postawił w wyjątkowym miejscu i czasie. Świadectwem anioła Fultona Sheena. Tak właśnie amerykański biskup żartobliwie określał osobę, która ścierała tablicę, z której korzystał podczas swoich programów telewizyjnych. Jak dowiedziałem się w Elblągu, ks. Franco niejednokrotnie pełnił te anielskie obowiązki w trakcie późniejszych programów telewizyjnych Biskupa, już mniej popularnych od święcącego sukcesy Life is Worth Living. Ks. Hilary Franco bezpośrednio obserwował życie i misję jednego z największych ludzi Kościoła XX wieku. Spójrzmy więc na nie jego oczami. ks. Marek Piedziewicz (fragment ze Wstępu)
Ewangelia świętego Mateusza przyciąga czytelników od wieków. W kolejnym inspirującym kluczu kardynał Grzegorz Ryś prowadzi nas przez fascynującą opowieść o miłości Boga do ludzi, ukazując, jak wybiera On niedoskonałych, aby wypełnić swoje plany. To nie tylko historia o zbawieniu to opowieść o nadziei dla każdego z nas. Ewangelia świętego Mateusza otwiera przed nami niezwykłą perspektywę: Bóg przemawia nie tylko przez słowa, ale przede wszystkim przez losy ludzi. Rodowód Jezusa, którym Mateusz rozpoczyna swoją narrację, jest pełen postaci z krwi i kości grzeszników oraz outsiderów, którzy błądzili, ale znaleźli drogę do odkupienia. To właśnie w ich historiach odnajdujemy nadzieję i pocieszenie, które przypominają nam, że każdy z nas ma swoje miejsce w Bożym planie. Głębokie refleksje: Kardynał Grzegorz Ryś dzieli się swoimi przemyśleniami na temat życia Jezusa według Ewangelii, co pozwala lepiej zrozumieć Jego nauczanie. Dostępność dla każdego: Opisane historie są zrozumiałe i bliskie każdemu czytelnikowi, niezależnie od poziomu zaawansowania w znajomości Biblii. Inspiracja do działania: Każda strona zachęca do przemyślenia własnych wyborów i odnalezienia drogi do Boga. Przeczytaj książkę i uslysz głos Boga nie tylko w słowach, ale także w codziennym życiu. Klucz do Ewangelii św. Mateusza to idealna lektura dla każdego, kto pragnie zgłębić tajemnice wiary i odnaleźć nadzieję.
Myślenie krytyczne w szkole Tadeusza Gadacza jest książką w drodze. Oto profesor filozofii, znany z wielu ważnych wystąpień na polu uprawianej przez siebie dyscypliny naukowej, wychodzi poza jej obszar macierzysty z ważnym przesłaniem, z gestem zapraszającym młodych ludzi do rozmowy. Książka po to została napisana. Jest ze swej istoty i od Platona, i od Sokratesa. Wierzy w siłę dialogu z mistrzami myślenia wszystkich epok oraz w majeutyczną moc dochodzenia do prawdy i wyzbywania się w procesie jej poszukiwania (wędrówka nie ma końca, choć ma niezwykle ważne miejsca opalizacji ważnych sensów) napotykanych błędów. Jest w książce również Tischnerowskie przekonanie o tym, że istotą ludzkiego istnienia winno być spotkanie z Innym. Poznanie twarzy Innego. Wspólne odnajdywanie istotnych sensów, fundamentów naszego tutaj istnienia. Jednym z warunków powodzenia owych działań jest ćwiczenie się w sztuce myślenia: dobrego, spójnego, pełnego dobrej woli. Ten, kto o tym zapomniał lub jeszcze nie wie, jakie są nasze w tym względzie powinności, w książce Tadeusza Gadacza znajdzie osobisty obszar anamnezy. Źródło wielu bodźców w ćwiczeniu się w myśleniu to znaczy w dochodzeniu do źródeł bycia człowiekiem i obywatelem. I choć wspomniany gest, rodzaj istotnej mentalnej aktywności, nazwano myśleniem krytycznym, nie jest ono, nigdy zresztą nie było, aktem negatywistycznym, podważającym istniejące status quo dla samej zasady podawania wszystkiego w wątpliwość i czerpania z tego osobliwej przyjemności. Wręcz przeciwnie myślenie krytyczne jest zaproszeniem do okrągłego stołu debaty; bez ukrytych pułapek, przyszykowanych myślowych zapadni czy też maskowanych pozorem złych intencji. Tu liczy się zupełnie coś innego: uczciwe, niebojące się niewygodnych pytań, prostolinijne, bazujące na kulturze myślenia odważnego, ale i ceniącego reguły logiki, zmierzanie do ustaleń stojących w świetle rozumnych prawideł wnioskowania. Książka Profesora Tadeusza Gadacza zaprasza do takich właśnie rozmów. Jest w realiach polskiej szkoły niezwykle przydatnym narzędziem do tego, by na nowo odbudowywać zasady godziwego myślenia, a więc także godziwego życia. Oprócz starannie wybranych wątków związanych z tradycją dobrego rozumowania znajdziecie tu Państwo również wiele kwestii do samodzielnej pracy. Tylko taki rodzaj zajęć i ćwiczeń intelektualnych przynosi pożytki, daje narzędzia do myślenia skutecznego we wszystkich właściwie obszarach ludzkiego poznania. Pytania, które znajdziecie w kolejnych rozdziałach, są zaproszeniem do rozmowy; ich wybór zależy tylko od Was i dlatego rzecz cała jest zbiorem wielu dróg i ścieżek. Plan owych wędrówek zależy także tylko od Was. Pytania do poszczególnych rozdziałów przygotował polonista, zaproszony przez Autora i Wydawcę do współpracy. Jest w tym projekcie jak widać praktycznie użyty wymiar dialogu; rozmowy o ważnych sprawach przez ludzi z różnych środowisk, także tych, które etos nauczyciela szkół nieuniwersyteckich mają na względzie. Zapraszamy do lektury. Dajmy sobie prawo do krytycznego myślenia. (Mariusz Kalandyk)
W pierwszym rozdziale zostanie ukazany historyczny wymiar osoby Jezusa Chrystusa w nauczaniu św. Jana Pawła II. Papież był świadom, że nie tylko w przeszłości, ale i dziś pojawiają się błędy dotyczące historycznego istnienia Jezusa Chrystusa, Jego narodzin, śmierci i zmartwychwstania, na które w swoim magisterium starał się odpowiedzieć. W rozdziale drugim przedstawiono Jezusa Chrystusa jako jedynego Odkupiciela człowieka w nauczaniu Jana Pawła II. Punktem wyjścia jest nauczanie Soboru Watykańskiego, zwłaszcza konstytucji Gaudium et spes nr 22, które papież rozwinął w swojej pierwszej encyklice Redemptor hominis. Rozdział trzeci dotyczy Kościoła Jezusa Chrystusa. Jana Pawła II spojrzenie na Kościół ukształtowało się w czasie Soboru Watykańskiego II i w okresie posoborowym, co wyraziło się w czasie jego pontyfikatu w promocji synodalności, postawieniu akcentu na rozumieniu Kościoła jako komunii, a co za tym idzie – na eklezjologii eucharystycznej oraz na wezwaniu wierzących do nowego zapału misyjnego i ewangelizacyjnego. W rozdziale czwartym przedstawiono nauczanie papieża na temat dwóch osób najbliższych Jezusowi w czasie Jego ziemskiego życia: Maryi i Józefa, którym papież poświęcił dwie encykliki: Redemptoris Mater – Matka Odkupiciela i Redemptoris Custos – Opiekun Odkupiciela. Rozdział piąty nosi tytuł Chrystus Odkupicielem ludzkiej płciowości i dotyczy tej części nauczania Jana Pawła II, którą niekiedy nazywa się w skrócie „teologią ciała”. Kwestia ta jest związana z rozumieniem miejsca kobiety w świecie i w Kościele, z ruchem feministycznym i żądaniami kapłaństwa kobiet oraz z relacją mężczyzny i kobiety w małżeństwie sakramentalnym, w której ludzka płciowość doznaje rzeczywiście odkupienia. W rozdziale szóstym omówiono spotkanie chrześcijaństwa z innymi religiami i jedyności zbawczej Jezusa Chrystusa. Jest to temat bardzo aktualny, zważywszy na obecność przedstawicieli wielu religii również w naszym kraju. Jan Paweł II podkreślał, że należy ze sobą łączyć misję głoszenia Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela z dialogiem międzyreligijnym, który także jest częścią ewangelizacji.
Odkryj bezcenny dar kobiecości i uciesz się z bycia sobąCzy naprawdę znasz i kochasz siebie? Czy doceniasz to, kim jesteś, i cieszysz się w pełni życiem, które dostałaś? Czy umiesz dbać o swoje granice i wchodzić w zdrowe, budujące, a nie niszczące relacje? Czy potrafisz zaprzyjaźnić się w pełni ze swoim ciałem i czerpać satysfakcję z rozwijania swojej seksualności?Siostra Małgorzata Lekan OP zaprasza cię do głębokiego poznania siebie, zrozumienia i nazwania tego, co cię zniewala i unieszczęśliwia, a także do przyjrzenia się temu, co daje życie oraz poczucie spełnienia.Kobieto, istoto chciana i ukochana przez Boga od zawsze, zbawiona i posłana w mocy Chrystusa - takie są twoje fundamenty, z tym wyruszasz po "więcej", na wyprawę ku głębi swojej kobiecości. Zapraszam cię, byśmy poszły razem przez obszary takie jak: poczucie własnej wartości, temperament, potrzeby, granice, ciało i szczęście. Tam będziemy - jak mówiła św. Katarzyna ze Sieny - szukać siebie w Bogu, by i Jego w sobie odnaleźć.Pierwszy tom wyjątkowej serii dla kobiet poświęconej samorozwojowi i propozycja szeroko rozumianej formacji osobistej.***Małgorzata Lekan - dominikanka, absolwentka . studiów teologicznych we Franciscan University of Steubenville w USA i w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz Instytutu Studiów nad Seksualnością w Catholic Theological Union w Chicago. Jest zaangażowana w szeroko rozumiane dzieło ewangelizacji, zwłaszcza w działalność na rzecz kobiet. Prowadzi liczne kursy i warsztaty oraz autorski program Sobotnie Sesje Samorozwoju poświęcony odkrywaniu bezcennego daru kobiecości. Autorka bestsellerowej książki Boska ja. Kobiecy przewodnik po mieście, którym jestem.
Porywająca podróż przez mitologię, literaturę i psychologię w poszukiwaniu istoty męskości Fascynująca opowieść o istocie męskości i męskiej inicjacji, ale także o problemach i wyzwaniach w życiu współczesnego mężczyzny. Jest nowoczesną, a zarazem bardzo starą wizją tego, co nazywamy męskością. Potwierdza siłę mitów i tradycji w przypominaniu i utrwalaniu odwiecznych prawd. Robert Bly jest poetą, gawędziarzem, tłumaczem i wykładowcą. Za swoje poezje uzyskał wiele nagród, m.in. National Book Award oraz Robert Frost Medal w USA. Po premierze Żelazny Jan przez wiele miesięcy zajmował pozycję nr 1 na prestiżowych listach najpoczytniejszych nowości. MĘSKI ODPOWIEDNIK BIEGNĄCEJ Z WILKAMI
Ważna i aktualna książka laureatów Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii w 2024 roku, w której autorzy dokonują odważnej reinterpretacji dziejów postępu technicznego i starają się odpowiedzieć na pytanie: Dlaczego rozwój technologii zbyt często przynosił korzyści wyłącznie elitom i jak możemy to zmienić? Zmiany technologiczne tradycyjnie są postrzegane jako pozytywny czynnik, prowadzący do wzrostu dobrobytu całego społeczeństwa. Jednak w rzeczywistości rozwój technologii zazwyczaj służył wąskiej grupie elit, pomagając im osiągnąć jeszcze większe bogactwo i władzę. Reszta społeczeństwa musiała zadowolić się iluzją postępu. Pod tym względem niewiele się zmieniło od wieków: zarówno średniowieczne usprawnienia w rolnictwie, jak i rewolucja przemysłowa oraz fenomenalny rozwój technologii cyfrowych ostatnich lat wzbogaciły nieliczne grono potentatów, nie przekładając się na wzrost dochodów reszty społeczeństwa. Daron Acemoglu i Simon Johnson obalają główne tezy współczesnego technooptymizmu i zwracają uwagę na niebezpieczeństwo obecnego kierunku rozwoju technologii, który podważa demokrację i prowadzi do koncentracji władzy i bogactwa w rękach niewielkiej grupy elit, marginalizując większość. Przekonują też, że możemy zmienić ten schemat i skierować rozwój technologii na ścieżkę, prowadzącą ku wspólnemu dobru.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
