"Wolność płynie z brzucha, z wnętrza, ze sposobu życia i oddychania, nieprawdaż?" Fragment książki Filozof ostro wadzi się z feministkami, upolitycznionymi mediami i ?z własnymi wspomnieniami z dzieciństwa. Ze śmiercią i każdą formą nacisku. Wskazuje to, co - wbrew naszej woli - wciąż nami kieruje, i nie tylko są to uczucia czy historia. Choć w rozmowach przeprowadzonych upalnego lata 2012 roku opowiada, jak przechodzi przez życie, konkretny człowiek - Zbigniew Mikołejko, to podobne doświadczenia mogły być doświadczeniami wielu z nas. "Świat dziś rozbił się nam na kawałki, ale całe szczęście mamy profesora Zbigniewa Mikołejkę, który potrafi na powrót go posklejać i pokazać, co mają wspólnego sny, obrazy dawnych mistrzów, skandynawskie kryminały i Facebook z naszymi dzisiejszymi niepokojami, nadziejami i lękami. Mikołejko to specjalista od rozbrajania oczywistości, zadawania niewygodnych pytań zarówno w sprawach ziemi, jak i nieba (oraz piekła). Nie ma dziś takich wielu. " Paweł Goźliński, redaktor naczelny magazynu "Książki"

Rozmowa dwojga filozofów o chrześcijaństwie i potrzebie duchowej każdego człowieka. Po co ludziom religie? Czy to coś więcej niż narzędzie kontroli społecznej? Kto dziś jeszcze zastanawia się nad wolnością sumienia, grzechem? Jaki jest polski katolicyzm, co go wyróżnia spośród innych? Jakie zagrożenia czyhają na religie, a jakie z nich wypływają? Czy naprawdę jesteśmy cywilizacją śmierci? Dlaczego polska lewica boi się hierarchów duchownych? I dlaczego w Polsce nikt nie karze księży przestępców seksualnych? Na te i wiele innych pytań próbują odpowiedzieć w swej książce-rozmowie Agata Bielik-Robson i Tadeusz Bartoś.  

Willa Shalit to córka znanego amerykańskiego dziennikarza. Joanna Laprus Mikulska - redaktorka, wydawca magazynów o książkach. Rozmawiają one z 55 znanymi kobietami, które w swojej dziedzinie osiągnęły bardzo wiele i zdecydowały podzielić się refleksją na temat tego, w jaki sposób nie tylko udało im się pogodzić pracę i sukces zawodowy z tradycyjnymi funkcjami - byciem matką, żoną, córką, panią domu - lecz również w jaki sposób potrafiły, łącząc twórczo te dwie domeny, zrozumieć lepiej siebie i osiągnąć wysoki poziom samoświadomości. "Bez Makijażu" to autentyczne i bardzo osobiste historie ważnych kobiet świata kultury, biznesu, mediów i instytucji o ich życiu. Nawiązując do istotnych dla każdej z nich momentów, odpowiadają na pytanie, czym jest kobiecość. Ciekawe, że problemy nurtujące kobiety z rocznika 1920 i 1981, choć w różnym wymiarze, dziś potrafią być takie same - mieć podobne źródło itd. Wśród bohaterek książki wymienić można: Meryl Streep, Kate Winslet, Ewę Woydyłło-Osiatyńską, Manuelę Gretkowską, Evę Hoffman, Vanessę Williams, Sylwię Chutnik czy Janinę Paradowską. Przedmowę do wydania polskiego napisała Agnieszka Rajewicz-Kozłowska, Pełnomocnik Rządu ds. Równego Traktowania.

Pasjonująca rozmowa Grzegorza Górnego i Rafała Tichego z ks. prof. Waldemarem Chrostowskim wprowadza nas nie tylko w świat tajemnic biblijnych, lecz także w samo centrum polemik chrześcijańsko-judaistycznych. Przez pryzmat drogi życiowej katolickiego kapłana a zarazem wybitnego naukowca poznajemy meandry współczesnej biblistyki, obcujemy z realiami Ziemi Świętej, zagłębiamy się w fascynujący świat starożytnych Żydów, staramy się zrozumieć ich dzisiejsze losy, uczestniczymy w intelektualnej oraz duchowej przygodzie. Lektura konieczna dla każdego, kogo pociąga Biblia, dzieje Izraela, początki chrześcijaństwa.

Kościół, Żydzi, Polska"" to nie tylko książka, to wydarzenie! Po sukcesie czytelniczym wywiadu-rzeki pt. ""Bóg, Biblia, Mesjasz"", w którym ks. prof. W. Chrostowski odpowiadał na pytania dotyczące naukowego czytania i wykładania Biblii, otrzymujemy kolejny tom pasjonujących rozmów. Tym razem wybitny biblista opowiada Grzegorzowi Górnemu i Rafałowi Tichemu o swoim zaangażowaniu w dialog katolicko- i polsko-żydowski. Odsłania przy tym szereg mało znanych faktów, ilustrując kulisy i bezdroża tego trudnego procesu. Przedstawia m.in. okoliczności wielu głośnych wydarzeń, jak np. konfliktu o Karmel czy sporu o krzyż w Oświęcimiu. Bez względu na wymogi tzw. ""politycznej poprawności"" ukazuje rzeczywisty stan i perspektywy relacji Kościoła z Żydami i z judaizmem.

Ich procesy relacjonowały wszystkie media w Polsce. Wykreowały wizerunek złych, zdegenerowanych, pozbawionych ludzkich uczuć, bezlitosnych bestii w często pięknej skórze. Jak to możliwe, że te kobiety wzięły udział w tak brutalnych zbrodniach, same zabiły albo wszystko ze szczegółami zaplanowały, a do wykonania morderstwa posłużyły się rękami mężczyzn? Jakie są? Skąd wzięła się ich agresja? Zbrodnia podzieliła ich życie na pół. I tak też Katarzyna Bonda starała się je pokazać. Nie usprawiedliwia ich. Nie udowadnia, że nie ma w nich zła. Wiele z tych kobiet po raz pierwszy udzieliło wywiadu, którego odmawiały dziennikarzom latami. Mówią o różnych aspektach życia: o miłości, macierzyństwie, pieniądzach, marzeniach, śmierci… Ich zbrodnie poznajemy z rozdziałów, które powstały na podstawie akt sądowych. Książka ma charakter dokumentalny - wszystkie informacje są prawdziwe. Powstała, żeby pokazać, że nic nie jest czarno-białe, w każdym z nas jest agresja, a bariera pomiędzy nami a bohaterkami tej książki jest płynna. Pomysł napisania książki zrodził się kilka lat temu, kiedy jej autorka, Katarzyna Bonda, pracowała jako sprawozdawca sądowy w jednym z ogólnopolskich dzienników. Przed warszawskim sądem toczyło się właśnie kilka procesów kobiet oskarżonych o zabójstwo. Media wykreowały ich wizerunek - złych, zdegenerowanych, pozbawionych ludzkich uczuć, bezlitosnych bestii w ludzkiej, często pięknej, skórze. Pochodzą z różnych domów, zabiły z różnych motywów, mają odmienne osobowości, wiek i wygląd zewnętrzny. Autorka, szukając odpowiedzi na nurtujące ją pytania - Jak to możliwe, że te kobiety wzięły udział w tak brutalnych zbrodniach, same zabiły albo wszystko ze szczegółami zaplanowały, a do wykonania morderstwa posłużyły się rękami mężczyzn? Jakie są? Dlaczego? Co wyróżnia je spośród innych kobiet? Skąd wzięła się ich agresja? - przeprowadziła w ciągu dwóch lat wiele kilkugodzinnych wywiadów z każdą z bohaterek tej książki. Zbrodnia podzieliła ich życie na dwie części. I tak też autorka starała się pokazać morderczynie. Nie chce ich usprawiedliwiać, wybielać, udowadniać, że nie ma w nich zła. Postanowiła dać prawo wypowiedzi każdej z nich. Wiele z tych kobiet po raz pierwszy udzieliła wywiadu, którego odmawiały dziennikarzom latami. Mówią o różnych aspektach życia kobiety: miłości, macierzyństwie, pieniądzach, marzeniach, śmierci... Ich zbrodnie zaś poznajemy z rozdziałów sporządzonych na podstawie akt sądowych, które autorka przeczytała i na ich podstawie wszystkie historie starała się opisać rzetelnie i bez emocji.

Jest wiele ważnych rzeczy, które nas – autorów tej książki – łączą. Wszyscy troje przyznajemy się do dwóch wielkich tradycji: z jednej strony do tradycji chrześcijaństwa (chociaż jedno z nas deklaruje się jako „chrześcijanin niewierzący”), z drugiej strony do tradycji wielkiej polskiej szkoły filozoficznej: Szkoły Lwowsko -Warszawskiej. W tle tej ostatniej więzi ideowej stoi zresztą więź genetyczna: nasi nauczyciele lub nauczyciele naszych nauczycieli – to po prostu przedstawiciele sensu stricto tej szkoły. Wszyscy troje łączymy zainteresowania logiczne – a węziej metodologiczne – z zainteresowaniami metafizycznymi. Metafizyki – rozumianej jako namysł nad «sensem» świata i ludzkiego życia – nie tylko nie wyrzucamy za burtę filozofii, ale ją w pewnym zakresie uprawiamy. Wszyscy troje mamy emocjonalno - estetyczny stosunek do natury i kultury, zwłaszcza jej dwóch działów: muzyki (którą dwoje z nas czynnie uprawiało kiedyś lub uprawia nadal) i literatury (w obrębie której mamy zbliżone upodobania). Mimo to różnimy się w poglądach na wiele wartości najwyższych . Książka – którą Czytelnik ma przed sobą – pokazuje, na czym te różnice polegają.

Niniejsza publikacja książkowa jest w dzisiejszych, skomercjalizowanych czasach swego rodzaju unikatem. Zawiera bowiem wspomnienia wojenne Eugeniusza Leopolda Ćwięczka - wtedy, u schyłku II wojny światowej, zaledwie ośmioletniego chłopca z Kochłowic. Nagle znalazł się on w środku wojennej machiny, pełnej grozy i okrucieństwa, przemieszanej z uczuciem oswobodzenia z wieloletniej, niemieckiej okupacji.

Pierwszy wywiad - rzeka z księdzem - legendą opozycji, zwolennikiem intronizacji Jezusa na Króla Polski.

Dziecko znanego człowieka ma w pierwszym rzędzie do przerobienia wielki bagaż psychiczny. Jeśli zechce wyjść z cienia, musi najpierw "pokonać" w sobie własnego rodzica, strząsnąć jego publiczny wizerunek. Musi "dojść do siebie", odzyskać swoją tożsamość, a potem dopiero pokazać, co potrafi. Jeśli potrafi i jeśli mu się uda.

To zderzenie sposobu myślenia, doświadczeń, wrażliwości dwóch kobiet. Jednej: nieco kontrowersyjnej, zaczepnej, często atakowanej w tabloidach, ale też niezwykle lubianej przez widzów i czytelników, mimo jej hedonistycznego i nieco egoistycznego podejścia do życia. I drugiej: prawie czterdzieści lat młodszej, trochę nawiedzonej poetycznej czarownicy-anielicy, dziennikarki o szerokich horyzontach myślowych.

"Spotkania o zmierzchu", wywiad-rzeka z arcybiskupem metropolitą gdańskim Tadeuszem Gocłowskim, są siódmą - i chyba najważniejszą - książką w dorobku autorki. Jest to niezwykle osobista opowieść ważnego świadka i uczestnika historii przełomu XX i XXI wieku. Arcybiskup metropolita gdański sięga we wspomnieniach do czasów dzieciństwa, opowiada o tragicznych losach swoich bliskich, doświadczonych boleśnie przez sowiecki totalitaryzm, oraz o swojej drodze do kapłaństwa. Przez książkę przewija się plejada postaci, które odcisnęły znak na historii Polski ubiegłego stulecia, z Ojcem Świętym Janem Pawłem II na czele. Autorka nie waha się poruszać tematów trudnych, a jej rozmówca od nich nie ucieka. "Spotkania o zmierzchu" to próba podsumowania wielu lat niezwykle bogatego żywota człowieka, dla którego spotkanie z Innym jest wartością samą w sobie. Barbara Kanold - dziennikarka, po studiach na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, mieszkająca od kilkudziesięciu lat w Gdańsku. Jest autorką wielu wywiadów i reportaży w prasie lokalnej i ogólnopolskiej. Są to rozmowy z ludźmi związanymi ze sztuką, z artystami i mecenasami kultury.

Od lat obserwuję pewną słabość Remigiusza Grzeli. Jest  to słabość do silnych i dojrzałych kobiet. Wykorzystuje ją, przeprowadzając z nimi wywiady. Jego rozmówczynie to kobiety wolne. Nie w sensie matrymonialnym, ale na pewnym etapie życia są już wolne od lęku przed krytyką, wolne od ciśnienia wzorców, wolne od oczekiwań otoczenia. (Wanda Wiłkomirska jest nawet wolna od muzyki, mimo że to ona wyniosła ją na światowy szczyt sławy). Nie byłoby ich szczerości bez wolności. Mariusz Szczygieł, reporter Wolne to dwanaście rozmów z kobietami, które wybrały podróż do wolności. Ich wolność jest darem, ale i bywa gorzką koniecznością. To opowieść o kobietach, których siła wydaje się niewyczerpana i u których determinacja jest właściwie grupą krwi.   Dwie aktorki: jedna odważyła się zagrać matkę, lekarkę z getta; druga opowiedzieć o piekle i niebie Teatru Laboratorium. Dwie reporterki: autorka "Zdążyć przed Panem Bogiem" i autorka "Onych" o sile non-fiction, również we własnym życiu. Uratowana przez Leopolda Sochę dziewczynka w zielonym sweterku, a także dwie reżyserki i ich matka, Sprawiedliwa Wśród Narodów Świata, czyli o tym, skąd się bierze kino. Legendarna tramwajarka, która rozbudziła strajk i nigdy nie pogrzebała ideałów Solidarności. Była więźniarka, która wiele lat po wojnie, w Paryżu, usłyszała głos esesmańskiej nadzorczyni z Auschwitz i napisała kultową Pasażerkę. Wielka skrzypaczka, która była w opozycji do męża, późniejszego sekretarza KC PZPR, ostatniego premiera PRL.  Wybitna poetka, która nigdy nie napisała zdania za dużo w rozmowie o tym, co jest najważniejsze. HARTWIG / KRZYWONOS / ŚWIDOWSKA / POSMYSZ / TORAŃSKA / WILKOMIRSKA / NAWROT / KRALL / RYBCZY ŃSKA-HOLLAND / HOLLAND / ŁAZARKIEWICZ

W świecie kabaretu istnieje kilka prawd oczywistych. Jedna z nich jest tak oczywista, że musimy ją powtórzyć: kabaret to ludzie. Nietypowi, nietuzinkowi, humorzaści, inteligentni i błyskotliwi, twórczy i pracowici, utalentowani i zwariowani, jednym słowem niezwykli. Kontakt z nimi na scenie, ale także poza nią, bywa nie lada przeżyciem, dlatego chcemy ofiarować Państwu piętnaście takich spotkań. Współczesne osobowości polskiego kabaretu rozmawiały z nami o tym, co jest ważne dla każdego z nas. O przyjaźni, marzeniach, sławie, sztuce, seksapilu, podróżach i życiowych celach. I wielu innych, ciekawych rzeczach. Do rozmów zaprosiłyśmy: Artura Andrusa, Abelarda Gizę (kabaret Limo), Marcina Wójcika (kabaret Ani Mru Mru), Roberta Górskiego (Kabaret Moralnego Niepokoju), Grzegorza Halamę, Agnieszkę Sobańską (kabaret Jurki), Joannę Kołaczkowską i Dariusza Kamysa (kabaret Hrabi), Mariusza Kałamagę (kabaret Łowcy.B), Roberta Korólczuka (Kabaret Młodych Panów), Tomasza Jachimka, Władka Sikorę (kabaret Potem i inne) Ireneusza Krosnego, Filipa Jaślara (Grupa MoCarta) i Piotra Bałtroczyka.Zobaczcie, czego nie wiecie o kabarecie.

Twórczość Jacka Goody'ego jest dobrze znana polskim czytelnikom zainteresowanym antropologią. Goody, choć osiągnął już sędziwy wiek, nadal jest aktywnym naukowcem i autorem interesujących publikacji. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego oferują czytelnikom cykl rozmów z Goodym, jakie w 1996 roku przeprowadził francuski historyk Pierre-Emmanuel Dauzat. Niezbyt obszerna, lecz niezwykle inspirująca książka pozwala na zapoznanie się z dorobkiem naukowym słynnego antropologa, a także z życiowymi wyborami i sympatiami Goody'ego. Z pewnością publikacja ta zainteresuje czytelników, którzy prowadzą badania antropologiczne, kulturoznawcze czy religioznawcze.

Druga część książki Zbigniewa Kaliszuka opowiadać będzie o miłości i cierpieniu. Wielu ludzi jest przekonanych, że Kościół ze swoim nauczaniem na temat miłości, seksualności i tajemnicy cierpienia zatrzymał się w poprzedniej epoce, że chce nam odebrać szczęście uniemożliwiając czułego okazywania uczuć i zmuszając do zawierania związków bez możliwości ?sprawdzenia się? oraz że pragnie uczynić z nas cierpiętników, którzy będą wyrzekać się wszystkich przyjemności i gloryfikować cierpienie. Czy rzeczywiście? Wraz z autorem odpowiedzi poszukają znani dziennikarze, sportowcy i osoby duchowne m.in. Krzysztof Ziemiec, Szymon Kołecki, Michał Jeliński, Jasiek Mela, Jacek Olszewski, Ania Golędzinowska, ks. Marek Dziewiecki i s. Małgorzata Chmielewska.

Książka jest zapisem rozmowy (dotąd niepublikowanej) z ojcem Émilienem Tardifem, uznanym za Sługę Bożego, jednym z największym charyzmatyków XX wieku. W roku 1973 dzięki modlitwie kilku członków odnowy charyzmatycznej został cudownie uzdrowiony przez Boga z bardzo groźnego przypadku gruźlicy. W tym przełomowym momencie uwierzył na nowo w cudowne działanie Jezusa w swoim życiu i wtedy też został wybrany przez Pana, aby stać się Jego szczególnym sługą. Przez następne lata życia na niemal wszystkich kontynentach (parokrotnie w Polsce) głosił Jezusa i Jego Ewangelię, zaś jego nauczanie Pan potwierdzał niezwykłymi znakami i cudami. Dzięki niemu przypomnieliśmy sobie niejako czasy Jezusa: tam, gdzie się pojawiał, sparaliżowani zaczynali chodzić, głusi zaczynali słyszeć, opętani doznawali uwolnienia? W tej książce ojciec Tardif przedstawia nie tyle swoją historię życia, co historię działającej w nim łaski Bożej, i niezwykłe wydarzenia, które były jego udziałem. Z książki tej dowiemy się, czym są w istocie są charyzmaty i jak ważną rolę odgrywają w posłudze i życiu Kościoła. Otrzymujemy też rady i nauczanie dotyczące uzdrowienia fizycznego i duchowego. Ludzie znający ojca Tardifa, obdarzonego przez Ducha Świętego mnogością darów charyzmatycznych, nie mieli wątpliwości, że był on prawdziwym prorokiem Pana, świadkiem Boga w naszych czasach. Pan wielokrotnie dał mu poznać, że pod wieloma względami są to czasy szczególne, czasy odnowy i wiosny Kościoła.

Nigdy wcześniej nie spotkałam człowieka tak absolutnie szczerego i prostolinijnego jak Krzysztof. Nie waży słów, nie kalkuluje, nie kluczy. Na każde pytanie odpowiada bez umizgów. Jeśli nie wie, zastanawia się. Mira Suchodolska Moje wspomnienia z pobytu w szpitalu i długiej rehabilitacji są po to, aby dać ludziom do myślenia. Aby przygotować niektórych na miękkie lądowanie w razie życiowego wirażu. Celowo opowiadam o domu rodzinnym, o młodości, szkole, harcerstwie i moim sposobie wychowywania dzieci. To wszystko daje mi siłę. Daje nam siłę. Bez tego moja opowieść byłaby niepełna. Jestem pewien, że gdyby nie bliscy, którzy byli przy mnie w najtrudniejszych chwilach, nie miałbym siły walczyć. Gdyby nie moja wiara, nie widziałbym w tej walce sensu. Wszystko jest po coś. (?) Mój wypadek był po to, żeby dać świadectwo innym. Wierzę, że to ma sens, że w dniu wypadku dostałem ?z góry? nową listę zadań. Do tego przekonania musiałem jednak dojrzeć. Zdałem sobie z tego sprawę dopiero po wypadku. (fragment książki)

Książka zawiera zapis rozmów przeprowadzonych przez Elżbietę i Jacka Kopoczów z o. Karolem Meissnerem OSB na temat małżeństwa. Rozmówcy poruszają tematy trudne, jak i niezwykle piękne - aktualne dla każdego współczesnego małżeństwa. Motywem przewodnim jest budowanie więzi małżeńskiej w niełatwych czasach. Zdaniem o.Karola, małżeństwo sakramentalne wymaga ciągłego wysiłku i uczenia się, jak wyrażać czułość i zainteresowanie małżonkiem w słowach, gestach i cielesnym zjednoczeniu. "Staram się o tym, co dotyczy płciowości, mówić w sposób, który nie rani. Ważną jest rzeczą, by mówić na serio, ze świadomością powagi ludzkich problemów, rzeczowo. Czynię też starania, aby język był odpowiedni, unikam tonu kpin, czy płaskich żartów, rubaszności, porównań, które stawiają dziedzinę męskości i kobiecości w groteskowym świetle. To nie służy prawdzie". O. Karol Meissner OSB

Adam Hanuszkiewicz w szczerej rozmowie o kobietach. Adam Hanuszkiewicz mawiał, że lepiej niż na teatrze zna się tylko na kobietach. Czterokrotnie żonaty, był ich miłośnikiem i wyrafinowanym koneserem, także w praktyce. W książce opowiada o swoich fascynacjach postaciami w literaturze, jak i dzieli się przemyśleniami na temat odwiecznych sposobów obcowania płci, dylematów wynikających z miłości, zdrady, erotyki i seksu. Rozmawia niezwykle szczerze o kobietach na scenie i w życiu prywatnym, w polityce i w sztuce, w filmie i modzie. Są to również przemyślenia o relacjach kobiet z mężczyznami w minionym wieku i czasach, które dopiero nadchodzą. Adam Hanuszkiewicz (1924–2011) – jeden z najznakomitszych inscenizatorów polskiego teatru XX wieku, drugi po Wojciechu Bogusławskim tak znaczący kreator Teatru Narodowego i legendarny dyrektor. Jego hondy z „Balladyny” i drabina z „Kordiana” przeszły do podręcznikowej historii teatru. Renata Dymna przez osiemnaście lat była kierownikiem literackim w Teatrze Nowym Adama Hanuszkiewicza. Wcześniej pracowała w teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Trzech Panów H. ukształtowało ją dla teatru – Hebanowski, Hübner i Hanuszkiewicz. Dziennikarka, autorka filmów dokumentalnych. Zajmuje się reżyserią, psychologią (jest mediatorem) i historią obyczaju. Prowadzi autorskie zajęcia KOD (Kultura. Obyczaj. Dramat) dla studentów UKSW. Powołała do życia Piwnicę Warszawską, w której królował duch krakowski. Jest miłośniczką Krakowa i podróży na Wschód. Prywatnie ważni są dla niej przyjaciele i dwie córki. Janusz B. Roszkowski – poeta, prozaik, eseista oraz tłumacz literatury szwedzkiej. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Toruńskim oraz język i literaturę szwedzką na Uniwersytecie Królewskim w Sztokholmie. Debiutował jako poeta w 1965 roku na łamach dwutygodnika „Współczesność”. Długoletni członek Związku Literatów Polskich w Warszawie, obecnie niestowarzyszony i od 2007 roku zamieszkały w Iwoniczu-Zdroju. Z przekładów z literatury szwedzkiej najbardziej znane są te związane z twórczością Augusta Strindberga-skandalisty: „Spowiedź szaleńca”, „Listy miłosne i nienawistne”, „Historie małżeńskie”.  Kobieto! Boski diable Spis treści:   Teraz reżyseruje Królestwo Niebieskie Połączył nas Strindberg Jestem pani cichym wielbicielem Już dawno temu chciałem napisać powieść o kobietach! Opowiem wam historię, której nie rozumiem do dzisiejszego dnia A co tak naprawdę jest zależne od naszej woli? Adam i Ewa w raju W epoce matriarchatu Przez góry wędruje samotny turysta... Kwintesencja babskości Wenus sprzed dwudziestu czterech tysięcy lat Nie mam związku z materią Przepraszam bardzo, to nie samiec wybiera! Poligamia z umiarkowaną monogamią Kłamiemy, żeby przeżyć... Jaś pobił Stasia Kilka obrazków z mojego życia... Z życia to wiem Mózg w stosunku do naszych namiętności Guten Morgen, herr Hanuszkiewicz! Ania – Adam Skończyłem właśnie pięćdziesiąt lat „Rezonans natury” „A skąd wiadomo, że to źle?” Widzę ciasto Miłość odkryła Safona Poszło o jakąś Nataszę z burdelu w Moskwie Dlaczego Kościół tak źle traktował kobiety? Nie powinno się operować informacjami, ale wiedzą Pozłocony brud? Największym znawcą kobiet był chyba Władysław Krasnowiecki To nie są oczywiście wiadomości dla szkół Mimo wszystko jesteśmy dziećmi natury Nie czytaj bzdur, patrz w dokumenty! Bo ja jestem monogamista! To się nazywa jaźń odzwierciedlona „Tylko jakiegoś kretyna można na to nabrać!” Biologia nigdy nie jest absurdalna Dzisiaj to wczorajsze jutro Dobre rady pani Zofii Do małżeństwa też nikt nie jest stworzony Kobiety zdradzają znacznie poważniej Mógłbym się poddać celibatowi Najbardziej seksowne jest to, co zakryte Pokazuje się to, czego się nie ma! „Panna się na posagu wiezie” Do hollywoodzkich łóżek weszli szoferak z pensjonarką Grunt to wygoda! Dziś prawdziwych lordów już nie ma! A teraz wygłoszę naukę o grzeczności Fryzura à la Kojak! W Polsce nie mogłaby powstać Kamasutra Od tamtej pory zmieniła stosunek do swego ciała To ten „Piłsudski” wyszedł z babci! Ja sam nie jestem w stanie dosięgnąć ziemi Szkoda tylko, że kobiety nie stosują tej mądrości w praktyce Każda kobieta ma inną mapę ciała Romans wydaje mi się formą optymalną Psa łatwiej wypędzić z domu Kobiety prawie zawsze zachowują się jak rywalki Sąsiadów wzięli Strach był w ludziach i strach był w murach To dlatego kundel jest inteligentny, a charty są głupie Przekleństwa mają walor terapeutyczny Kto dziś, Renato, tańczy tango? Do dwudziestu pięciu procent kobiet było lub będzie ofiarami gwałtu Jeśli będziemy posługiwali się zegarem biologicznym, a nie kuchennym! Mówi się o głodzie seksualnym, a zaspokojenie głodu nie może być grzechem! Nie mogę być na próbie, bo facet w sypialnym stanął mi na szczęce i pękła! Obecnie wszystkie wybitne aktorki są Kucównopodobne! Dlatego mężczyźni wolą blondynki od brunetek Jestem mądrzejszy od ciebie o prawie dwadzieścia lat A nawet jeśli nam się niezupełnie zgadza, to też się zgadza „Tolerujesz wszystkich, bo nie masz poczucia godności” „Chcesz, żeby ci to przeszło? Ożeń się z nią!” Po prostu pozwalała mi całować swe nagie piersi „Gdyby mężczyźni rodzili – aborcja byłaby sakramentem!” Wyznała mu, że ma Henia, którego kocha Albo ta moja kuzynka ze Lwowa Zorientował się jednak, że zdarzyło się coś dziwnego! Pewnej pani pięknej śni się „Panowie w pewnym wieku też mogą być obyczajowymi kołtunami!” Dwudziestosześcioletnia Izabela z Lalki musiała być dziewicą! „Piękna kobieta to niebo dla oczu, piekło dla duszy, czyściec dla kieszeni” Kolejny przykład dotyczy Kazimierza Brandysa Jeśli już żebro, to my powstaliśmy z żebra Ewy! „Niech żyje sztuka aktorska!” Posłowie Hanuszkiewicz: biografia kobietą podszyta Uczył i uwodził