Figura Jezusa jest rozpowszechniona w kulturze współczesnej, najczęściej jednak twórcy pozbawiają ją treści sakralnych. Książka jest prezentacją prawdopodobnych źródeł zarówno tej tendencji, jak i zasadniczych typów wyobrażeń Chrystusa. Z tego powodu zaczyna się od opisania przemian w pojmowaniu moralności, jakie proponowali filozofowie w ostatniej ćwierci XVIII wieku. Wskutek procesu zwanego przez współczesnych nam postsekularystów „śmiercią Boga”, wzrosło zainteresowanie postacią Jezusa. Została ona zredukowana do struktury złożonej z niewielu cech, których fundamentem uczyniono doskonałą moralność. Zestaw owych cech nieomylnie kojarzono z Chrystusem, niemniej jednak ich ogólność pozwała na subiektywne, niesakralne interpretacje. Zerwanie związku z religijną, instytucjonalną egzegezą i pojmowanie Jezusa jako wcielenia doskonałej moralności stało się więc fundamentem Jego kulturowego wyobrażenia, jakie zaczęło funkcjonować około 1800 roku. Ukształtowało się ono w dwa wyraźne nurty. Pierwszy polegał na funkcjonalnym wykorzystaniu tej figury przez ruchy społeczne i polityczne, dla których sztuka była sferą kreślenia utopijnych wizji lub narzędziem propagandy. Drugi nurt obejmował niemal wyłącznie sferę sztuki i stanowił zapis zmian duchowości. Oba nurty opisać można za pomocą opozycyjnych cech, w sposób przypominający charakterystykę romantyzmu zaproponowaną przez francuskich literaturoznawców: jeden dotyczył bowiem wyobrażeń społecznych, był optymistyczny i ekstrawertyczny, natomiast kolejny był wyrazem indywidualizmu i intymizmu kształtowanego przez melancholię i rozpaczliwą beznadzieję wynikającą z „niemożności uwierzenia”. Emblematyczną postacią jednego był Jezus tryumfujący, drugiego zaś – martwy.
Książka jest poświęcona problematyce wykorzystania biblioterapii w młodzieżowej edukacji rówieśniczej z zakresu profilaktyki uzależnień i promocji zdrowia. Punktem wyjścia uczyniono tutaj charakterystykę zagrożeń wieku dorastania oraz główne założenia profilaktyki uzależnień i promocji zdrowia. Przedstawiono także teoretyczne założenia biblioterapii i zaproponowano jej wykorzystanie w działaniach profilaktycznych oraz scharakteryzowano toruński „Programu młodzieżowych liderów profilaktyki uzależnień i promocji zdrowia”. Podjęto również próbę usystematyzowania działań biblioterapeutycznych w programach profilaktycznych. Kluczowym elementem rozprawy są wyniki eksperymentu biblioterapeutycznego przeprowadzonego wśród nastolatków uczestniczących w programie liderskim w 2007 i 2008 roku.
Celem pracy jest polemika z Eliadowską tezą, że praktyka religijna, na której opierają się wyzwolenia przez zmysły („mantra, modlitwa, pielgrzymka”), stanowi „łatwiejszą” drogę do sacrum. O „jakości”, „głębokości” doświadczenia religijnego nie rozstrzyga jego nominalna przynależność klasyfikacyjna, ale jego praktyka. Jak mówią hermenuci, dopiero egzystencja rozstrzyga o esencji.
Tematem książki jest więc doświadczenie, jakie kryje się za wyzwoleniami przez zmysły. Autorka poszukuje przede wszystkim odpowiedzi na dwa pytania: 1) czym, w fenomenologicznym sensie pytania o znaczenie, są tybetańskie praktyki soteriologiczne, rozważane zarówno od strony człowieka wyzwalanego, podmiotu, jak i od strony wyzwalającego przedmiotu, którym jest rzecz święta; 2) jakie znaczenie w strukturze wyzwoleń przez zmysły maja te zachowania wyzwalającego, w których demonstruje on swoją „nieświadomość” i starannie unika tematyzowania rzeczy, która ma mu przynieść wyzwolenie (zagadnienie tzw. religijności tematycznej).
Spis treści:
Wstęp / 7
ANDRZEJ RADZIMIŃSKI
Dominikanie toruńscy na tle życia zakonnego w państwie zakonu krzyżackiego w Prusach / 9
RAFAŁ KUBICKI
Miejsce klasztoru toruńskiego w prowincji polskiej dominikanów w średniowieczu / 25
SŁAWOMIR ZONENBERG
Stosunki dominikańsko-krzyżackie w Prusach do 1466 roku / 43
MONIKA JAKUBEK-RACZKOWSKA, JULIUSZ RACZKOWSKI
Dominikanie: obraz i kult. Średniowieczne elementy wystroju kościoła św. Mikołaja w Toruniu / 79
ŁUKASZ MYSZKA
Działalność duszpasterska dominikanów toruńskich w czasach nowożytnych / 117
WALDEMAR ROZYNKOWSKI
Księgi metrykalne parafii w Kaszczorku w kontekście ostatnich lat pobytu dominikanów w Toruniu / 145
OLIŃSKI PIOTR
Warstwy pamięci w kronice dominikanów toruńskich / 161
WITOLD KONOPKA
Losy wyposażenia klasztoru dominikańskiego w Toruniu po kasacie. Wybrane przykłady / 173
Teologiczne i praktyczne aspekty dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego
Pedagogiczne i etyczne aspekty dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego
Dialog chrześcijańsko-muzułmański w Polsce, Europie i na świecie
Literatura przestrzenią dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego
Stanisław Zapaśnik, znany specjalista w dziedzinie Azji Centralnej, analizuje w swej książce problemy niezwykle ważne w odniesieniu zarówno do tego regionu, jak i do islamu jako religii i cywilizacji. Wykazuje, że przenoszenie powstałych w kulturze zachodniej pojęć, takich jak religia czy fundamentalizm, na zjawiska istniejące poza jej kręgiem jest przyczyną powtarzających się nieporozumień w sprawach przemian religijności muzułmanów w Azji.
Autor prezentowanej książki, pisząc o islamie centralnoazjatyckim i nowych w nim zjawiskach, opiera się nie tylko na znajomości obszernej literatury specjalistycznej. Podstawą jego wiedzy są badania terenowe i nawiązane w ich trakcie kontakty osobiste. To właśnie one pozwalają sformułować ciekawe opinie i wnioski, często zaskakujące czytelnika.
W dniach 19–20 października 2011 roku na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu odbyła się druga międzynarodowa konferencja poświęcona teorii i praktyce chrześcijańsko-muzułmańskiego dialogu. Do jej organizacji zachęciły nas pozytywne echa pierwszej konferencji z października 2010 roku oraz dobre przyjęcie opublikowanych materiałów pokonferencyjnych (Wydawnictwo Naukowe UMK Toruń, 2011). Mamy podstawy, aby sądzić, że zarówno konferencja, jak i publikacja przyczyniły się do przełamywania „wzajemnej ignorancji”, wzbogaciły naszą wiedzę o partnerach religijnego dialogu i o naszych religiach, określiły szanse oraz wskazały wyzwania i zagrożenia chrześcijańsko-muzułmańskiego dialogu we współczesnym świecie. Uświadomiły także, że zarówno chrześcijaństwo, jak i islam są nie tylko wiarą, ale także wiedzą, nauką i historią. Oba wyznania są również systemem wartości ważnych dla współczesnego świata; wśród tych wartości na pierwszym miejscu należy wymienić pokój. Toruńskiej konferencji patronują dwie wybitne osobistości reprezentujące świat chrześcijański oraz świat islamu, darzący się szacunkiem i doskonale rozumiejący się zwolennicy i orędownicy międzyreligijnego dialogu – błogosławiony Jan Paweł II oraz Fethullah Gulen. W niniejszym tomie pomieściliśmy teksty wygłoszonych podczas konferencji referatów, których autorzy podejmowali różnorodne aspekty chrześcijańsko-muzułmańskiego dialogu: od zagadnień metodologiczno- merytorycznych, poprzez pogłębioną refleksję o orędownikach dialogu, przemyślenia dotyczące praktyki dialogowej, informacji o chrześcijańsko-muzułmańskich relacjach w wielowyznaniowym, wielonarodowym, wielokulturowym i wielojęzycznym Wielkim Księstwie Litewskim, aż do literackich ujęć chrześcijaństwa oraz islamu. W sumie prezentujemy Czytelnikowi dwadzieścia różnorodnych opracowań autorskich, będących pokłosiem dwudniowych obrad. Organizatorzy konferencji serdecznie dziękują za pomoc w jej organizacji, za obecność i udział w obradach patronom honorowym, szanownym gościom, referentom oraz wszystkim jej uczestnikom. Szczególnie gorące podziękowania kierujemy pod adresem patronów honorowych konferencji: reprezentującego Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego członka Zarządu Sławomira Kopyścia oraz reprezentującego Prezydenta Miasta Torunia – Wiceprezydenta Ludwika Szuby. Swą obecnością na uroczystym otwarciu konferencji zaszczycili organizatorów. Ich Ekscelencje Ambasadorowie krajów arabskich: J.E. Ambasador Republiki Jemeńskiej, Ali Ali Abdulaziz Aqlan; J.E. Ambasador Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Asim Mirza Ali Mohamed Al-Rahma; J.E. Ambasador Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej, Abdelkader Khemri, którym przekazujemy nasze wyrazy wdzięczności i głębokiego szacunku. W konferencji uczestniczył jako gość honorowy, a zarazem jako współorganizator i współgospodarz spotkania, p. Selcuk Mustafa Ozcan, prezes Instytutu Dialogu Dunaj, któremu również składamy serdeczne podziękowania. Słowa powitania w imieniu Jego Magnificencji Rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika oraz władz Wydziału Filologicznego skierował do organizatorów i uczestników konferencji Dziekan prof. Adam Bednarek. Miło nam było gościć również przedstawicieli ważnych dla międzyreligijnego dialogu Instytucji od wielu lat efektywnie realizujących dialog nie tylko w teorii, ale także w praktyce: ks. prof. Waldemara Chrostowskiego – przewodniczącego Stowarzyszenia Biblistów Polskich; ks. dra Adama Wąsa oraz dra Artura Konopackiego – współprzewodniczących Rady Wspólnej Katolików i Muzułmanów. Jeszcze raz dziękujemy wszystkim uczestnikom naszego spotkania: patronom honorowym, gościom, referentom, słuchaczom oraz dyskutantom. W osobach referentów podziękowania kierujemy zarazem do autorów tekstów zamieszczonych w niniejszym tomie.
„[…] do rąk czytelnika trafi trzeci już tom z cyklu poświęconego szeroko rozumianym ograniczeniom wolności słowa na ziemiach polskich w XIX, XX i XXI wieku. Recenzowany tom, w odróżnieniu od dwóch go poprzedzających, różnicują wyznaczone w podtytule ramy czasowe, czyli okres PRL. Mimo jednak tych ograniczeń, zawarte w tomie teksty są interesujące poznawczo i metodologicznie. […] wszystkie teksty dowodzą, że cenzura to zjawisko wielowymiarowe, wielopłaszczyznowe, które bardzo trudno zdefiniować i ująć w encyklopedyczną formułę. […] Z zawartych w tomie studiów wynika, że mimo bogatej literatury, niejednolitej w formie, ujęciu i zawartości, a poświęconej różnym formom ograniczeń wolności słowa, temat ten daleki jest od wyczerpującego, pełnego opracowania. Jest to uwaga w brzmieniu optymistyczna, być może zachęci do dalszych spotkań i dyskusji”.
Prof. Grażyna Wrona
Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie
Monografia Romans Freuda i Gradivy ukazuje dorobek Sigmunda Freuda jako formę działalności literackiej, za którą twórca psychoanalizy otrzymał w 1930 roku Nagrodę im. Johanna Wolfganga Goethego. Książka zawiera charakterystykę jego tekstów poświęconych sztuce, definiuje rozumienie roli pisarza i artysty przez psychoanalizę. Autor opisuje metodologię badawczą Freuda, który zapożyczył od literatury istotną część swojego aparatu pojęciowego, pisząc tzw. romans psychoanalityczny. Rozważania na temat mitopoezji we wskazanej twórczości wykraczają poza granice literatury i nawiązują do wątków filozoficznych, estetycznych oraz autobiograficznych obecnych w dziele „ojca psychoanalizy”.
Problematyka tekstów zamieszczonych w monografii Współczesne oblicza komunikacji i informacji. Problemy, badania, hipotezy obejmuje różnorodne pola badawcze, m.in. bibliologii i informatologii, socjologii, filozofii, kognitywistyki, literaturoznawstwa, informatyki i nauki o zarządzaniu. Obszary te spaja wspólny mianownik, którym jest komunikacja i informacja poddane naukowej refleksji. Mimo zróżnicowanej tematyki każdy z tekstów pozwala spojrzeć na komunikację i informację inaczej, wnosząc do stanu wiedzy szereg nowych ustaleń lub wskazując nowe pola badawcze – często w perspektywie inter/multidyscyplinarnej. Redaktorzy tomu mają nadzieję, że książka stanie się inspirującym głosem w dyskusji nad rolą społecznych aspektów komunikacji i informacji w kształtowaniu tożsamości współczesnego człowieka, a tym samym znajdzie szerokie grono czytelników.
Badania nad dziejami zakonu krzyżackiego i jego państwa w Prusach w średniowieczu mają już stosukowo długą, ponad 150-letnią tradycję.
Jednak w ich początkowym stadium uczonych interesowała niemal wyłącznie historia polityczna: począwszy od przeprowadzonego w ramach krucjat podboju plemion pruskich, poprzez dzieje wewnętrzne i relacje z sąsiadami, na likwidacji państwa zakonnego w Prusach w 1525 roku kończąc.
Fragment recenzji prof.. Sławomira Jóźwiaka
Celem skryptu jest ułatwienie przygotowania się studentów do ćwiczeń z toksykologii i ekotoksykologii. Każdy z przedstawionych tematów składa się z dwóch części. W pierwszej przedstawiono teoretyczne wiadomości związane z przedmiotem ćwiczeń, w drugiej instrukcje wykonywania doświadczeń. Aby umożliwić studentom dokładniejsze zapoznanie się z omawianymi zagadnieniami, podano literaturę przedmiotową. W treści skryptu pozostawiono miejsce na indywidualne uwagi i odpowiedzi studentów. Niniejsze opracowanie na pewno pozwoli studentom na usystematyzowanie wiedzy z dziedziny toksykologii i ekotoksykologii.
Pomiędzy filozofią a resztą kultury rośnie przepaść. Podczas gdy filozofowie są całkowicie przekonani o ważności swojej dziedziny i doniosłości tego, co się w niej robi – jej pytań, jej argumentacji, jej odpowiedzi, jej wynalazków pojęciowych, jej błyskotliwych idei, to niefilozofowie coraz powszechniej ważność tę kwestionują, w doniosłość powątpiewają, argumentacji nie cenią, błyskotliwości nie dostrzegają i w ogóle nie pojmują o co cały ambaras. Wszak filozofia drwa nie narąbie, wirusów z komputera nie usunie, cen w sklepach nie obniży, w rubryce „patenty i wdrożenia” napisze „brak”. Zapytajmy więc: po co naszej kulturze filozofowanie? Nie filozofowie i nie instytuty filozoficznych badań i kształcenia filozoficznego, ale właśnie – filozofowanie. Żeby odpowiedzieć na takie pytanie, potrzeba nie tylko filozofii, ale także dobrych narzędzi z innych dziedzin nauki. Trzeba zapytać, jakiego rodzaju grą kulturową jest filozofowanie? Ilu z nas w nią gra? I co się wtedy dzieje? Czy filozofujemy na co dzień, czy tylko od święta?
Niniejsza książka ani nie popularyzuje, ani nie przybliża tego, co robią filozofowie. Zamiast tego prowadzi Czytelników od rozmów w pociągach do teorii czerpanych z filozofii i socjologii wiedzy, od lektury nagłówków prasowych do teorii kultury, od obrazów epidemii i biografii Spinozy do studiów nad nauką. Stara się przy tym na pytania wyżej postawione jak najogólniej odpowiedzieć, a przepaść zasypać, pokazać przy tym, że filozofia od swego kulturowego otoczenia nie jest i nigdy nie była odizolowana. Przeciwnie, filozofowanie tak bardzo i w tak licznych miejscach w tkankę kultury wrosło, że bez niego tkanka ta porozrywałaby się na strzępy, że dla kultury współczesnej filozofowanie w najrozmaitszych przejawach jest czymś koniecznym, jest warunkiem trwania, życia i rozwoju.
Teologia już niejednokrotnie składała współczesnej myśli filozoficznej obietnicę poszerzenia horyzontów czy też otwarcia jej na transcendencję. Jednak obietnica ta nie spotkała się – jak dotąd – z przychylnym przyjęciem, gdyż teologia sama nie zdołała przekonać filozofii o swojej racjonalności . Filozofia przestała być bowiem, z jednej strony, wrażliwa na argumentację natury metafizycznej, z drugiej zaś, teologia jest skłonna poddawać się metodologiom nauk szczegółowych, rezygnując przy tym z własnej odrębności.
Zarysowana tu hermeneutyka teologii jest w pierwszym rzędzie badaniem teologii jako nauki, próbą uprawomocnienia jej na gruncie jednego z najważniejszych kierunków filozofii współczesnej, mianowicie hermeneutyki filozoficznej. Teologia zostaje tu ujęta w aspekcie immanencji, choć bynajmniej nie zamyka się w jej horyzoncie. Dziejący się świat teologii rozpada się na „kawałki” – miejsca teologiczne – które jednak wchodząc ze sobą w interakcje, uczestniczą w grze teologicznej. Jako pole owej gry zostaje wskazana liturgia, miejsce metodologicznie wyróżnione ze względu na naoczność dokonujących się konsekwencji gry teologicznej. Analiza czerpie z takich źródeł jak teoria miejsc teologicznych Melchiora Cano OP, koncepcja kręgu hermeneutycznego Martina Heideggera oraz projekt hermeneutyki filozoficznej Hansa-Georga Gadamera, ze szczególnym uwzględnieniem roli prze(d)sądów, utożsamianych tutaj z miejscami teologicznymi.
Nowość spojrzenia na tradycję katolicką kontekście myśli hermeneutycznej sprawia, że prezentowana książka może trafić nie tylko do teologów i filozofów, ale także do badaczy szeroko rozumianej kultury.
W ostatnich dziesięcioleciach nieodłącznym elementem naukowej dyskusji stała się kategoria płci jako element różnicujący. Założenia o nierówności płci oraz dążenie do równouprawnienia kobiet, traktowane jako próby ataku na najwyższe wartości, wraz z pejoratywną konotacją słowa „feminizm”i wszystkich jego odmian stały się przyczyną nie tylko negatywnego odbioru społecznego, ale również w nauce doprowadziły do postrzegania tej problematyki przez pryzmat ideologicznych sporów. Przedstawione w książce artykuły z zakresu politologii, socjologii, psychologii i historii podejmują kwestię płci w różnych kontekstach. Są próbą analizy współczesnych zjawisk z perspektywy zmian zachodzących w życiu dzisiejszych kobiet i mężczyzn, a także stanowią interesujący opis kobiecości i męskości. Monografia adresowana jest do studentów politologii, socjologii, nauk społecznych, gender studies, antropologii i etnologii, dziennikarstwa, psychologii oraz pedagogiki. Może po nią sięgnąć każdy, kto interesuje się zagadnieniami przemian politycznych zachodzących w Polsce i na świecie w kontekście płci.
Zawartość tej publikacji odzwierciedla potrzebę stworzenia katalogu różnych metod używanych do analizy obrazów namalowanych na drewnie i płótnie - najbardziej rozpowszechnionego i najczęściej badanego rodzaju obiektów zabytkowych. By być bardziej przydatna dla czytelnika, definicja każdej z technik musi zawierać zwięzły wykaz materiałów, do których może być stosowana, jak również przykłady zastosowań, Niniejsza książka zawiera właśnie takie informacje.
Przez długie lata droga młodzieży wiejskiej do wykształcenia była w istotny sposób utrudniona przez realnie istniejące bariery strukturalne (m.in. uboższą niż w mieście sieć szkolną czy niższą jakość edukacji) i społeczne (m.in. gorszą sytuację finansową czy niższy poziom kapitału społeczno-kulturowego rodziny). Konsekwencją tego był relatywnie niewielki odsetek młodzieży wiejskiej na studiach wyższych w okresie Polski Ludowej. Przełom ustrojowy sprawił, że nowa rzeczywistość dała młodzieży (zwłaszcza wiejskiej) nieporównywalnie większe możliwości edukacyjne. Diametralnej przemianie uległ cały system oświatowy, a szczególnie szkolnictwo wyższe – od początku transformacji ustrojowej radykalnie zwiększając możliwości studiowania. Istotny wpływ na ten stan rzeczy miał również niż demograficzny, który przy znacznym rozroście szkolnictwa wyższego sprawił, że studia są dostępne niemal „na wyciągnięcie ręki”. Jak w tej nowej rzeczywistości wygląda sytuacja młodzieży wiejskiej? Jakie kierunki studiów wybiera? Jakie przyjmuje strategie studiowania? Jakie ma plany na przyszłość? Te proste, zdawałoby się, pytania, nie zawsze przynoszą oczywiste odpowiedzi.
NETLOR. WIEDZA CYFROWYCH TUBYLCÓW to monograficzny zbiór artykułów, w których podjęto analizę swoistych neoludowych praktyk i obszarów cyberkultury. Koncepcja retrybalizacji oraz metafora cyberplemienia stanowią tu punkt wyjścia i inspirację do badania takich zjawisk, jak tworzenie i transmitowanie memów internetowych, istnienie na portalach społecznościowych kont osób zmarłych, prowadzenie blogów kulinarnych, konstruowanie i rozpowszechnianie teorii spiskowych i popularnych narracji historiozoficznych czy kształtowanie się i funkcjonowanie społeczności fanowskich, internetowych systemów eksperckich oraz gildii i klanów w grach MMORPG. Wszystkie te zjawiska, stanowiące formy oddolnej, spontanicznej i w znacznym stopniu anonimowej aktywności internautów, mogą być interpretowane w kategorii szeroko rozumianego folkloru internetowego (netloru). Ów cyberfolklor – podobnie jak folklor tradycyjny – odgrywa istotną rolę w procesach komunikacyjnych i to nie tylko w zakresie kreowania i transmitowania znaczeń, ale także w sferze ustanawiania i podtrzymywania określonych relacji społecznych. Jest to więc w istocie swego rodzaju cyfrowa wiedza internetowego ludu, będąca podstawą jego kulturowych praktyk. Mówiąc ściślej, mamy tu do czynienia z wieloma różnymi folklorami, stanowiącymi wspólną „własność” poszczególnych grup internautów, których mnogość i osobliwość, a często również niedostępność sprawiają, że tego rodzaju badania są nie mniej ekscytujące niż eksploracje dalekich, egzotycznych plemion.
Niniejsza książka wpisuje się w szereg publikacji poświęconych historii regionu Kujaw i Pomorza, które powstają w różnych środowiskach, w tym między innymi wśród toruńskich historyków, historyków sztuki, dydaktyków oraz nauczycieli praktyków. W prezentowanym tomie dotykamy zagadnienia zamków, dworów i pałaców oraz ich mieszkańców. W kilku odsłonach przyglądamy się temu interesującemu tematowi badawczemu, i to od czasów średniowiecza po XX wiek. Książka jest podzielona na dwie części. W pierwszej są zamieszczone najnowsze opracowania o charakterze naukowym, w drugiej zaś przedstawiono różnorodne w formie i dyskusyjne w treści materiały wytworzone przez nauczycieli, prezentujące ich wielokierunkowe działania na rzecz realizacji projektów edukacyjnych związanych z kujawsko-pomorskimi rezydencjami. […]
Próba podjęcia dyskusji nad poszukiwaniem miejsca dla historii regionalnej we współczesnym systemie kształcenia historycznego oraz optymalnych możliwości organizowania przekazu dziedzictwa kulturowego była głównym celem wydawców niniejszej pozycji. Seria „Region kujawsko-pomorski w przeszłości” będzie miała swoją kontynuację, a kolejne tomy będą zawierać wyniki najnowszych badań naukowych oraz inspirujące propozycje ciekawych przedsięwzięć dydaktyczno-wychowawczych.
Ze Wstępu
Refleksja nad zagadnieniami prezentowanymi przez Autorów recenzowanej publikacji wskazuje na konieczność wychowania zwłaszcza młodego pokolenia do wartości oraz odbudowania podstaw antropologicznych, które opierając się na prawdzie o człowieku, założą fundament integralnego wychowania. W recenzowanym opracowaniu podjęto aktualne i ważne problemy wyrastające nie tylko z teorii, ale również z codziennych doświadczeń współczesnego człowieka. Aktualność podjętych zagadnień oraz uwzględnienie kwestii związanych z technologiami informacyjno-komunikacyjnymi, stosunkowo mało znanych w kręgach nauczycielskich i pedagogicznych, stanowi dodatkowy walor omawianej książki.
Równocześnie warto zauważyć, iż Autorzy pomimo omawiania zagadnień głównie dotyczących cyberprzestrzeni, co niosło za sobą konieczność stosowania terminologii informacyjnej, posługiwali się językiem zrozumiałym i komunikatywnym, dzięki czemu książka staje się dostępna nie tylko dla specjalistów z zakresu technologii informacyjno-komunikacyjnych, ale również nauczycieli, wychowawców, katechetów, duszpasterzy i rodziców. Ze względu na znaczenie podejmowanych tematów, jak i ciekawy sposób ich przedstawiania niniejsze opracowanie powinno być wręcz lekturą obowiązkową dla wszystkich osób podejmujących proces wychowania młodego pokolenia w XXI wieku.
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Józefa Stali
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
