Monografia Dwory arcybiskupów gnieźnieńskich do 1493 r. Struktura, urzędy, ludzie stanowi niespotykane dotychczas w historiografii polskiej ujęcie problematyki średniowiecznych dworów biskupich. Przedstawiono w niej zarówno strukturę dworów arcybiskupich w XIII–XV wieku, kompetencje i kwalifikacje urzędników, jak i skład osobowy poszczególnych dworów. W pracy starano się również ukazać urzędników dworskich oraz dworzan jako grupę społeczną, prezentując tym samym pochodzenie społeczne i geograficzne tych osób, ich wykształcenie, ewentualną wcześniejszą lub późniejszą karierę, liczebność poszczególnych dworów oraz ówczesną hierarchię urzędniczą. Ponadto podjęto próbę całościowego zestawienia biogramów osób związanych z dworami arcybiskupimi.
W ostatnim czasie na gruncie teorii politycznej możemy obserwować rosnące zainteresowanie pojęciem postliberalizmu. Termin ten pozostaje jednak dalece niejasny – niekiedy wyraża nadzieję na nadejście ponowoczesnego spadkobiercy projektu oświeceniowego, kiedy indziej zaś obawę przed populistycznym i autokratycznym reakcjonizmem. Można wręcz odnieść wrażenie, że stanowi on jedynie nazwę zastępczą dla teorii, która ma dopiero nadejść po rzekomo nieuchronnym zmierzchu pogrążonego w kryzysie liberalizmu.
Niniejsza praca przybliża polskiemu czytelnikowi bodaj najpełniejszy wyraz idei postliberalizmu, który można znaleźć w twórczości Johna Milbanka – angielskiego teologa oraz teoretyka polityki. Z jednej strony kontynuuje on tradycję teologii postliberalnej, wydobywając na pierwszy plan narracyjny oraz polityczny charakter chrześcijaństwa, z drugiej zaś przedstawia wielowymiarową krytykę liberalizmu i proponuje szeroki program reform instytucjonalnych, ustrojowych i gospodarczych. Tym samym sprawnie łączy abstrakcyjną teorię z rozwiązaniami praktycznymi, dostarczając spójnej i niebywale oryginalnej wizji społeczno-politycznej. Radykalność i bezkompromisowość owej wizji sprawiają jednak, że Milbank uchodzi za niezwykle kontrowersyjnego i polaryzującego autora, a kreślona przez niego przyszłość postliberalna nie jest wolna od ciemnych stron. W konsekwencji można mieć wątpliwości, czy rzeczywiście stanowi ona pożądaną alternatywę dla liberalizmu, czy też raczej wpisuje się w niebezpieczne trendy współczesnej polityki.
Piotr Niemcewicz
Ocalić od zapomnienia… / 11
Arkadiusz Wagner
Kolekcjonerstwo a rodzina. Rzecz o unikaniu konfliktu / 15
MOSIĘŻNICTWO
Paula Śwituszak
Powiedz mi, ile masz w sobie cynku, a powiem ci, czym jesteś / 29
Świecznik, XVI – początek XVII w.
Prace konserwatorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 32
Świecznik, 2. połowa XVII w.
Prace konserwatorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 34
Misa norymberska, koniec XVI – początek XVII w.
Prace konserwatorskie: Alina Tomaszewska-Szewczyk / 36
KONWISARSTWO
Paula Śwituszak
Stara cyna i człowiek / 41
Świecznik ołtarzowy, około 1700 r.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 44
Świecznik ołtarzowy, 1. ćwierć XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 46
Wazonik ołtarzowy, 1. połowa XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 48
Dzban samowarowy (Dröppelminna), 1. połowa XIX w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Agata Ogińska / 50
GALWANOSTEGIA
Agata Ogińska
Od stosu Volty do fabryki Minterów / 55
Świecznik ołtarzowy – neobarokowy, XIX w.
Prace konserwatorskie: Agata Ogińska / 58
Patera secesyjna na podstawie figuralnej, około 1900 r.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Agata Ogińska / 60
ZŁOTNICTWO
Aleksandra Gralińska-Grubecka
Nie wszystko złoto, co się świeci / 65
Okładzina relikwiarza ołtarzowego lub retabulum, około połowy XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Aleksandra Gralińska-Grubecka / 67
Świecznik domowy, około połowy XVIII w.
Prace konserwatorskie: Agata Ogińska / 70
KOWALSTWO I ŚLUSARSTWO
Andrzej Podgórski
W żarze i z precyzją / 75
Nadświetle bramy, około 1700 r.
Prace konserwatorskie: Karolina Witkowska / 78
Świecznik ścienny, 2. połowa XVII w.
Prace konserwatorskie: Andrzej Podgórski, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 80
Świecznik domowy, tzw. stoczek, XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Andrzej Podgórski, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 84
Zamek do szafy, koniec XVII – początek XVIII w.
Prace konserwatorskie: Andrzej Podgórski, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 86
POZŁOTNICTWO
Adam Kaźmierczak
Szlachetne przyodzienie / 91
Krucyfiks ołtarzowy, około połowy XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Adam Kaźmierczak / 94
SNYCERSTWO
Adam Kaźmierczak
Dialog formy i drewna / 101
Aniołek polichromowany, 1. połowa XVIII w.
Prace konserwatorskie: Aleksandra Gralińska-Grubecka / 104
SZTUKATORSTWO
Aleksandra Gralińska-Grubecka
Pomiędzy rzemiosłem a twórczością artystyczną / 109
Konsola – fragment późnobarokowej dekoracji sztukatorskiej, 2–3. ćwierć XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Aleksandra Gralińska-Grubecka / 112
CERAMIKA
Anna Zaręba
W ogniu malowane / 119
Kafel piecowy malowany kobaltem, 1. połowa XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Anna Zaręba / 122
Talerz fajansowy (schotel), 2. połowa XVIII – początek XIX w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Anna Zaręba / 124
Talerz porcelanowy, lata 60. XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Anna Zaręba / 126
KALIGRAFIA
Agata Ogińska
Sztuka pięknego pisania / 131
Płyta epitafijna Marianny Heleny von Bünau, 1732 r.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Hanna Rubnikowicz-Góźdź i Karolina Witkowska / 134
BIBLIOGRAFIA TEMATYCZNA / 139
SPIS POZOSTAŁYCH FOTOGRAFII / 144
Książka Jak wytwarzany jest slums? Studium przypadku mieszkańców Kibery i Korogocho w Nairobi powstała na podstawie pogłębionych badań terenowych w Kenii. To propozycja antropologicznego ujęcia tzw. slumsów łącząca teorię z etnograficzną praktyką. Autorka kwestionuje dominujące potoczne oraz naukowe dyskursy o slumsach. Z jednej strony wskazuje, że slumsy stanowią egzemplifikację szerszych globalnych zjawisk wytwarzających określone warunki ich powstania i funkcjonowania, z drugiej przez określone studia przypadków daje wgląd w postawy i sposoby działania konkretnych mieszkańców. Takie zestawienie perspektywy odgórnych dyskursów i struktury z oddolnymi praktykami i indywidualnymi doświadczeniami mieszkańców slumsów oddaje podział książki na dwie części – Genealogie: jak slums stał się slumsem? oraz Morfologie: praktykowanie struktur slumsu. Genealogie opowiadają o procesach wytwarzania slumsów jako przestrzeni i swego rodzaju „marki” oraz ich usankcjonowania przez praktyki językowe. Morfologie prezentują z kolei rozmaite strategie przyjmowane przez uczestników życia w slumsach w ich codzienności, od metod zarobkowania po lincze na złodziejach. W rezultacie książka ukazuje kompleksowość świata, w który mieszkańcy slumsów są uwikłani i który na różnych poziomach współtworzą.
W książce podjęto złożony i trudny temat, dotyczący problematyki konserwacji sarkofagów cynowych znajdujących się w grobach królewskich na Wawelu oraz w mauzoleach rodowych Promnitzów i Hochbergów.
Książka jest oparta na rozbudowanych badaniach, także tych zapoczątkowanych dyskursem naukowym ze specjalistami z innych dziedzin, własnych ustaleniach wynikających bezpośrednio z konserwacji blisko 40 sarkofagów (królewskich na Wawelu, książęcych z Pszczyny, Świebodzic i Oleśnicy czy biskupich z Janowa Podlaskiego i wielu innych) oraz empirycznej wiedzy konserwatorskiej. Omawia zagadnienia historyczne ratowania cennych obiektów funeralnych na podstawie kwerend przeprowadzonych w archiwach Zamku Królewskiego na Wawelu, Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu, Wojewódzkich Konserwatorów Zabytków w Katowicach, Szczecinie, Gdańsku, we Wrocławiu i ich delegaturach w Słupsku, Legnicy i wielu innych. Autorka zapoznała się również osobiście ze stanem zachowania sarkofagów zgromadzonych w Szczecinie, Słupsku, Darłowie, Sierakowie, Brzegu, Legnicy, Pieskowej Skale czy Tworkowie.
Wybrane sarkofagi zostały poddane szczegółowej analizie, uwzględniającej zagadnienia ikonograficzne, historyczne w zakresie genezy, autorstwa, procesu twórczego oraz identyfikacji warsztatu konwisarskiego. Omówiono technologię i technikę ich wykonania oraz aspekt historyczny, zawierający informacje na temat zastosowania cyny w sztuce konwisarstwa na terenie Polski. W książce scharakteryzowano również przyczyny powstawania i rodzaje korozji cyny oraz zjawisko tzw. trądu cynowego. W pracy opisane i zilustrowane zostały używane przez A.T. Pracownię Konserwacji Zabytków w Tychach metody stabilizowania i prostowania trumien metalowych poprzez wykorzystanie trzech rodzajów konstrukcji wykonanych z wysokogatunkowej stali austenitycznej. Wprowadzenie wzmocnień połączonych specjalnie dobranymi śrubami, nitami lub spawami było dostosowane do indywidualnych potrzeb każdego z konserwowanych sarkofagów. Pozwoliło to na przywrócenie obiektom ich oryginalnych kształtów i wymiarów. Przedstawione tu rozporowe konstrukcje mobilne, wykonane dla sarkofagów króla Zygmunta III Wazy, jego żony Konstancji i ich syna królewicza Aleksandra Karola, zostały wysoko ocenione (majstersztyk!) przez specjalistów w dziedzinie konserwacji.
Przedstawiono także szczegółowe ustalenia dotyczące stanu wiedzy o pochówkach w dwóch kryptach rodowych Promnitzów i Hochbergów, a także omówiono zaktualizowany na skutek konserwacji sarkofagów (przeprowadzonej w latach 2015–2020) stan wiedzy o pogrzebach królów polskich i członków ich rodzin na Wawelu.
Przed stu laty wspólną częścią losu wielu młodych kobiet pochodzących z ubogich rodzin – głównie wiejskich – było podejmowanie pracy w charakterze służby domowej. Nadmiar rąk do pracy na wsi skłaniał je do opuszczenia rodzinnych domów i pójścia – jak wówczas mawiano – do „obowiązku”. Książka ukazuje wielostronny obraz codzienności polskich służących domowych. Na podstawie analizy różnego typu źródeł – akt sądowych, druków ulotnych, pamiętników, prasy, poradników oraz literatury pięknej – rozważono w niej cztery główne wiązki problemów badawczych: relacje pomiędzy służbą domową a pracodawcami, czas pracy i czas wolny od obowiązków, warunki życia i pracy służących, a także ich perspektywy i trajektorie życiowe. Ze względu na niewielką liczbę źródeł, które wprost dotyczą tej grupy społeczno-zawodowej, informacji na jej temat autor niejednokrotnie poszukuje na marginesach głównego toku rozważań zawartych w tekstach źródłowych, nie wahając się zgłębiać spraw z pozoru błahych. Ponadto stara się zachować równowagę pomiędzy dążeniem do uchwycenia życia służących niejako od wewnątrz (by nie powiedzieć – „od kuchni”), czyli z perspektywy ich przypuszczalnych dążeń, obaw i nadziei, a ukazaniem jego rozmaitych zewnętrznych uwarunkowań.
Niniejszy tom z cyklu „Za kulisami. Toruńskie spotkania wokół dramatu” to zapis wywiadów, wykładów i wytłumaczeń gości biorących udział w drugiej edycji festiwalu, która odbyła się w dniach 26–27 maja 2021 r., oraz osób zaproszonych do współtworzenia publikacji. Wydarzenie poświęcone dramatowi i teatrowi chińskojęzycznemu przygotował Zespół Badawczy „Performatyka i Studia nad Przekładem Dramatu” z Wydziału Humanistycznego UMK.
Barbara Bibik i Monika Krajewska
Podjęte w monografii rozpoznanie naukowe pozwoliło na wprowadzenie do polskiej literatury przedmiotu zagadnienia życzliwego przywództwa, które zbudowane jest na etycznym fundamencie, a swoimi korzeniami nawiązuje do pozytywnej teorii organizacji. Życzliwe przywództwo to oparty na wartościach styl przewodzenia, łączący różne podejścia do tworzenia organizacji wrażliwych na potrzeby wszystkich interesariuszy. Wrażliwość etyczna, głębia duchowa i zaangażowanie społeczne lidera mogą być kluczowymi czynnikami sukcesu we wprowadzeniu pozytywnych zmian i tworzeniu empatycznych organizacji XXI wieku.
Książka wskazuje, że jedną ze zmian, które może determinować życzliwe przywództwo, jest wzrost poziomu przejawianych zachowań obywatelskich, za które autorka uważa zindywidualizowane i dyskrecjonalne zachowania pracownika, wykraczające poza formalny zakres jego obowiązków, niepodlegające w sposób bezpośredni systemowi wynagradzania i oceny, prowadzące do lepszego funkcjonowania organizacji.
W książce Badania architektury informacji na przykładzie radia akademickiego. User Experience i User Interface autorka przedstawia badania własne nad AI w Radiu Uniwersytet UKW, obejmujące stronę WWW, software, hardware i społeczność sieciową. Autorka zastosowała własną interpretację metody jakościowo-heurystycznej AI, opierając się na 81 punktowanych kryteriach dotyczących potrzeb i kompetencji użytkowników. Książka została wzbogacona o przegląd obejmujący strony WWW innych akademickich stacji radiowych, takich jak: Radio Sfera, Radio Meteor, Radio Afera, Studenckie Radio Żak Politechniki Łódzkiej, Akademickie Radio LUZ, Akademickie Radio Kampus, UJOT.FM i Radio UWM FM, a także o propozycję projektu nowej wersji strony WWW Radia Uniwersytet. Książka może okazać się pomocna zarówno osobom chcącym rozpocząć działalność w branży UX/UI, dzięki wprowadzeniu do tej problematyki, jak i projektantom stron WWW oraz innym środowiskom informacyjnym.
Przekład i opracowanie – Adam Grzeliński i Katarzyna Kremplewska
Rozum w społeczeństwie George’a Santayany (1863–1952), należącego do najważniejszych amerykańskich filozofów XX wieku, to druga część cyklu The Life of Reason (1905–1906), jednego z dwóch – obok późniejszych Realms of Being (1927–1940) – monumentalnych dzieł myśliciela.
W kolejnych tomach The Life of Reason Santayana śledzi stopniowe wyłanianie się refleksyjności, a przez to wzrastanie rozumności i obiektywizację przedmiotów ludzkich dążeń – ideałów – w ustanawianiu świata codziennego doświadczenia, w racjonalnie funkcjonującej i opartej na zasadach prawa społeczności, sztuce w symboliczny sposób ukazującej istotne kwestie ludzkiego życia, religii, a także w postępie nauk.
Rozwój rozumności dotyczy nie tylko kolejnych faz Życia Rozumu, do których należy m.in. społeczne funkcjonowanie człowieka, ale też poszczególnych płaszczyzn współistnienia ludzi ze sobą. Takimi płaszczyznami są: miłość, rodzina, pierwsze instytucje społeczne decydujące o produkcji, rządzeniu oraz konfliktach, a wreszcie kolejne fazy rozwoju społeczeństw takie jak arystokracja czy demokracja, w których w coraz większym stopniu może dojść do realizacji ludzkiej wolności, czemu służy wykształcenie bezinteresownej więzi łączącej ludzi. Wyobrażonym zwieńczeniem tych dwóch faz rozwoju życia społecznego – społeczeństwa naturalnego i społeczeństwa wolnego – jest powstanie społeczeństwa idealnego, w którym przygodne związki ludzkie tracą na znaczeniu na rzecz życia jak najbliższego ideałom. Najbardziej doniosłymi obszarami wspólnej aktywności ludzi na tym etapie stają się wspomniane już religia, sztuka i nauka.
Redakcja, wstęp i opracowanie – Marcin Lisiecki
Klasyka Polskiej Orientalistyki to seria wydawnicza, mająca przypomnieć i przybliżyć Czytelnikom sylwetki oraz dorobek naukowy wybitnych badaczy, którzy kształtowali zręby polskiej i światowej orientalistyki. W kolejnych tomach zamierzamy prezentować rozprawy naukowe, artykuły, tłumaczenia, szkice, egodokumenty i nieznane dotąd materiały archiwalne. Przedstawimy też historię przedwojennej i powojennej polskiej orientalistki oraz specyfikę podejmowanych przez badaczy tematów dotyczących kultur, religii, filozofii, sztuki, literatury, polityki i społeczeństw Azji.
Wojciech, Otto i Bruno – dwóch biskupów i cesarz; dwóch misjonarzy uwikłanych w politykę i polityk z ambicjami misyjnymi; dwóch moralnych rygorystów i pragmatyk władzy; dwóch wizjonerów męczeństwa i wizjoner polityczny. Ich zazębiające się ze sobą życiorysy stanowią typowy dla wczesnośredniowiecznych elit splot uwarunkowań wynikających ze zderzenia religijnej ortodoksji z brutalnością codziennego życia, wzniosłych ideałów z realiami politycznymi oraz strategicznego wizjonerstwa z pragmatyką doraźnych działań. Każdy z nich na swój sposób wpłynął na wczesną historię państwa piastowskiego. Ich wizyty, choć rozciągnięte na dwanaście lat (997–1009), były ogniwami jednego łańcucha wzajemnie powiązanych ze sobą wydarzeń silnie uwikłanych w wielką politykę, znacznie wykraczającą poza samą arenę środkowoeuropejską.
Wojciech, Otto i Bruno – dwóch biskupów i cesarz; dwóch misjonarzy uwikłanych w politykę i polityk z ambicjami misyjnymi; dwóch moralnych rygorystów i pragmatyk władzy; dwóch wizjonerów męczeństwa i wizjoner polityczny. Ich zazębiające się ze sobą życiorysy stanowią typowy dla wczesnośredniowiecznych elit splot uwarunkowań wynikających ze zderzenia religijnej ortodoksji z brutalnością codziennego życia, wzniosłych ideałów z realiami politycznymi oraz strategicznego wizjonerstwa z pragmatyką doraźnych działań. Każdy z nich na swój sposób wpłynął na wczesną historię państwa piastowskiego. Ich wizyty, choć rozciągnięte na dwanaście lat (997–1009), były ogniwami jednego łańcucha wzajemnie powiązanych ze sobą wydarzeń silnie uwikłanych w wielką politykę, znacznie wykraczającą poza samą arenę środkowoeuropejską.
Mikołaj Kopernik był autorem pierwszych polskich dzieł ekonomicznych, w których przedstawił oryginalne i ponadczasowe koncepcje, m.in. teorię kruszcową pieniądza, a także precyzyjnie sformułował prawo wypierania z obiegu pieniądza lepszego przez pieniądz gorszy. Wykazał również negatywne skutki psucia pieniądza oraz opracował program reformy monetarnej. Chociaż tymi koncepcjami wyprzedził swoją epokę, jego rozprawy nie zostały opublikowane za jego życia. Szybko popadły w zapomnienie i przez 300 lat pozostawały nieznane. Z tego też powodu należne mu zasługi bezpodstawnie przypisano innym twórcom. Od drugiej połowy XIX w. literaturę fachową zdominował pogląd, że zasadę wypierania z obiegu pieniądza lepszego przez pieniądz gorszy sformułował Thomas Gresham. Za sprawą przyznania autorstwa tej prawidłowości angielskiemu finansiście i doradcy królowej Elżbiety I wszystkie zasługi, cały splendor i sława przypadły jemu.
Celem książki jest przedstawienie ewolucji poglądów na temat psucia pieniądza oraz podstawowego prawa rządzącego jego obiegiem, jakim jest prawo wypierania pieniądza lepszego przez pieniądz gorszy, wyeksponowanie najważniejszych dokonań w zakresie teorii ekonomii autorów, którzy są uznawani za twórców tego prawa, a także owoców niemal dwustuletniej debaty polskich autorów na temat poglądów ekonomicznych M. Kopernika.
Mało kto wie, że próbę wprowadzenia mieszanego systemu wyborczego w Polsce podjęto już na samym początku procesu transformacji ustrojowej i niewiele zabrakło, aby pierwsze w pełni demokratyczne wybory do Sejmu RP odbyły się pod rządami takiej właśnie ordynacji. Fiasko tego projektu nie zamknęło jednak dyskusji na ten temat. W ciągu ponad 30-letniej historii politycznej III RP pojawiło się kilkanaście różnych projektów i pomysłów systemu mieszanego dla Polski. Kwestia ta pozostaje nadal w zainteresowaniu opinii publicznej. Warto zatem przyjrzeć się systemom mieszanym nieco dokładniej.
Celem tej książki jest przeanalizowanie wszystkich rodzajów mieszanych systemów wyborczych, jakie można spotkać w świecie wyborczym, oraz odpowiedź na pytanie, czy – a jeśli tak, to w jakim wariancie i na potrzeby jakich wyborów – możliwe byłoby wykorzystanie takiej ordynacji w Polsce. Co spowodowało, że mimo tak wielu inicjatyw zmierzających do wprowadzenia jakiejś formy systemu mieszanego w Polsce obecna ordynacja proporcjonalna cały czas „trzyma się” dobrze? Czy mieszany system wyborczy rzeczywiście byłby rozwiązaniem lepszym? A jeśli tak, to czy byłby zgodny z Konstytucją RP? Mam też nadzieję, że publikacja ta pozwoli na uporządkowanie dyskusji na temat mieszanych systemów wyborczych, obalając przy okazji kilka mitów i nieporozumień, które utrudniają rzetelną debatę na temat zmiany ordynacji w naszym kraju.
Grzegorz Liczner - absolwent kierunku lekarskiego Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Asystent w Klinice Chorób Wewnętrznych 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką w Bydgoszczy w trakcie szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie choroby wewnętrzne. Adiunkt w Katedrze Farmakologii i Terapii Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy w grupie badawczo-dydaktycznej. Stopień naukowy doktora nauk medycznych i nauk o zdrowiu w dyscyplinie nauki medyczne uzyskał w 2021 r. na podstawie rozprawy pt.: „Ocena wybranych markerów obrotu kostnego u chorych z chorobą zwyrodnieniową odcinka lędźwiowego kręgosłupa”. Jest autorem i współautorem licznych artykułów w czasopismach o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym. Jego dorobek naukowy obejmuje prace poglądowe, opisy przypadków, rozdziały w monografiach, wystąpienia na konferencjach naukowych. Członek Towarzystwa Internistów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Farmakologicznego. Interesuje się literaturą popularnonaukową, kryminalistyczną i biograficzną.
Przekład i opracowanie – Tomasz Gliński i Adam Grzeliński
Wprowadzenie – Adam Grzeliński
Niniejszy tom zawiera przekład kilku prac pochodzących z różnych etapów twórczości ojca brytyjskiego empiryzmu, Johna Locke’a (1632–1704): Kwestie o prawie natury (ok. 1664), Sprawdzian, co ojciec Malebranche ma do powiedzenia na temat widzenia wszystkich rzeczy w Bogu (ok. 1693), Ressurectio et quae sequuntur (1699) oraz Rozprawę o cudach (1702). Znajomość owych pism pozwala na dwojaką rekonstrukcję kontekstu najważniejszych dzieł Locke’a, takich jak Rozważania dotyczące rozumu ludzkiego oraz Dwa traktaty o rządzie. Po pierwsze, umożliwiają prześledzenie rozwoju jego filozofii w porządku chronologicznym, od czasów, gdy jeszcze nie planował napisania ani Rozważań, ani Traktatów, aż do bardzo późnego okresu pisarstwa, gdy rozwijał wątki zawarte w głównych pismach. Po drugie, poruszają one tematykę, która w najważniejszych dziełach jest jedynie sygnalizowana. Tym, co tematycznie spaja wszystkie teksty, jest połączenie wątków filozoficznych oraz religijnych. Wysiłek Locke’a dotyczy pogodzenia dwóch porządków: rozumu i wiary, a także poznania natury oraz prawdy objawionej, dla których źródłem są z jednej strony doświadczenie, z drugiej zaś – treść Pisma Świętego.
Drodzy Czytelnicy,
Przedstawiamy Państwu czwarty tom monografii „Na pograniczu chemii, biologii i fizyki – rozwój nauk” zawierającej kilkanaście artykułów, przesłanych do druku przez uczestników XV Kopernikańskiego Seminarium Doktoranckiego, które po zawirowaniach związanych z pandemią wróciło do formy tradycyjnej. Obchodzimy mały jubileusz konferencji mającej formę seminarium czyli najbardziej korzystnej dla doktorantów. Tym samym konferencja posiada swój doktorancki wyraz oraz wyróżnia się od innych podobnych spotkań interdyscyplinarnym charakterem. W tegorocznej monografii publikowane są wyniki prac z obszaru dyscyplin: biologii, chemii, fizyki, nauk o żywności oraz nauk materiałowych. Tematyka monografii obejmuje zagadnienia współczesnej nauki związane z postępem w dziedzinach ważnych dla społeczeństwa (energia, ocieplenie klimatu, nowe materiały), w sposób interdyscyplinarny czyli zgodnie z założeniami Kopernikańskiego Seminarium Doktoranckiego. Podczas XV KSD poruszona została problematyka Priorytetowych Obszarów Badawczych UMK, takich jak: astrofizyka i astrochemia; w kierunku medycyny spersonalizowanej, które były omawiane na osobnych sekcjach naukowych XV KSD, przyczyniając się do podniesienia jakości naukowej seminarium. Opublikowane artykuły wnoszą nową wiedzę do dziedziny nauk ścisłych i przyrodniczych, a Czytelnik znajdzie cenne dane poznawcze i metodologiczne dla rozwoju badań w kierunku swojego doktoratu.
Niniejsza monografia jest zbiorem artykułów związanych z szeroko pojętym rzemiosłem artystycznym, w którym poruszone są zagadnienia związane zarówno z problematyką badawczą, technologiczną, jak i konserwatorsko-restauratorską.
Stanowi o tym, jak profesjonalne badania wykorzystywane są do rozpoznania technologii wykonania obiektu zabytkowego, oraz przedstawia już zrealizowane prace konserwatorskie i restauratorskie na obiektach metalowych, ceramicznych, kamiennych, z laki czy też z kości słoniowej. Zaprezentowane treści zostały uatrakcyjnione fotografiami obrazującymi i ułatwiającymi ich zrozumienie.
Redaktorzy oddanej do rąk Czytelnika monografii mają nadzieję, że przyczyni się ona nie tylko do wymiany myśli czy różnych koncepcji i metod, ale też do poszukiwania bezpiecznych dla obiektów rzemiosła artystycznego współczesnych metod konserwacji i restauracji.
„ZABYTKI – BIOLOGIA – KONSERWACJA” to interdyscyplinarne opracowanie zbiorowe, w skład którego wchodzi 14 artykułów dotyczących różnych zagadnień związanych z ochroną zabytków przed zniszczeniami pochodzenia biologicznego, czyli przed biodeterioracją. Skupiono się przede wszystkim na obiektach wykonanych na podłożach z papieru (w tym fotografiach), z pergaminu, skóry lub na tkaninach. Autorami są specjaliści w zakresie biologii, chemii, medycyny oraz konserwatorzy dzieł sztuki, którzy w praktyce zawodowej rozwiązują problemy wynikające z rozwoju mikroorganizmów lub owadów w zbiorach. W publikacji zaprezentowano współczesne poglądy m.in. na metody badania szkodliwych mikroorganizmów z wykorzystaniem osiągnięć biologii molekularnej, na zastosowanie biocydów do dezynfekcji zabytków, uwzględniające prawne aspekty ich używania, oraz na monitoring zbiorów bibliotecznych, archiwalnych i muzealnych w celu ich ochrony przed owadami. Uwagę zwrócono także na zagrożenia dla zdrowia w miejscu pracy, spowodowane kontaktem z porażonymi zbiorami lub biocydami.
Opracowanie jest przeznaczone głównie dla konserwatorów dzieł sztuki, którzy mają okazję uaktualnić swoją wiedzę z zagadnień biologii w konserwacji, a także dla studentów konserwacji jako uzupełnienie podstawowej wiedzy zdobywanej na zajęciach.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
