Niniejsza publikacja poświęcona jest zagadnieniom warsztatu malarskiego artystów w XVIII stuleciu, ze szczególnym uwzględnieniem Szymona Czechowicza - jednego z najwybitniejszych polskich twórców aktywnych w tym czasie. Głównym celem badań była rekonstrukcja procesu twórczego - etapów i metod realizacji obrazów oraz technicznej strony malarstwa, a także przybliżenie realiów tego zawodu: edukacji, organizacji pracy, pracowni, jej zasobu
- używanych narzędzi, materiałów i akcesoriów, a także ich dostępności.
Dzięki temu autorka stworzyła bank danych dotyczących metod i materiałów w warsztacie Czechowicza, które – być może - staną się bazą do porównań, ułatwiającą datowanie oraz służącą weryfikacji autorstwa przypisywanych mu prac. Jako że badania objęły także obrazy artystów związanych z jego pracownią (tych znanych z nazwiska), autorka podjęła próbę opisania wpływu Szymona Czechowicza na ukształtowanie ich warsztatu.
Pozostajemy pod wpływem obsesji wzrostu. Postwzrost to próba wyobrażenia sobie tego, co mogłoby się wydarzyć, gdyby ta obsesja przeminęła. Zaprasza nas do szukania nowych rubieży postępu społecznego. Wskazuje na nieznany obszar, niezbadane terytorium, gdzie dostatek nie jest mierzony w dolarach, a spełnienie nie jest napędzane niekończącą się akumulacją bogactwa materialnego.
Życie po kapitalizmie to nieobowiązujący, spekulatywny podtytuł tej książki. Zaproszenie czytelnika do tego, by spojrzał na nasz dominujący paradygmat ekonomiczny jak na coś przejściowego […].
Na głębszym poziomie chodzi o to, byśmy odwrócili nasz wzrok od skażonej ekonomii i dostrzegli możliwość innego postrzegania tego, czym może być ludzki postęp. Wkrótce książka ta nie będzie już potrzebna. Ale jej zadaniem na dzisiaj jest wyzwolenie nas od mantry przeszłości i umożliwienie nakreślenia innego jutra.
Fragment prologu
Kapitalizm platform Nicka przedstawia ekonomiczną historię kapitalizmu oraz zagadnienie wpływu, jaki wywarły nań technologie cyfrowe, uwzględniając zarazem różnorodność form ekonomicznych, a także napięcia konkurencyjne wpisane we współczesną gospodarkę. Książka ta wychodzi od prostego założenia, że możemy się wiele dowiedzieć o największych spółkach technologicznych, jeśli będziemy je traktować jako aktorów ekonomicznych w ramach kapitalistycznego systemu produkcji.
Wstęp / 7
MALARSTWO / 9
Jarosław Rogóż, Elżbieta Basiul, Adam Cupa, Witold Nowik / 10
Komplementarność metod obrazowania wielospektralnego i analizy próbek w opisie warstw oryginalnych i dawnych konserwacji malowidła ściennego Pietà Eugene’a Delacroix z kościoła św. Dionizego od Najświętszego Sakramentu w Paryżu
Marta Dymowska, Justyna Olszewska-Świetlik / 36
Warsztat malarski obrazu Święta Rodzina ze św. Janem Chrzcicielem, dat. 1680 rok, z Muzeum Uniwersyteckiego w Toruniu Roksolana Kosiv, Andriana Vavrychuk, Justyna Olszewska-Świetlik / 68
Analiza materiałów malarskich wybranych ikon przypisanych szkole rybotyckiej (1670–1750) Klaudia Rajmann / 112
Polichromie dwóch stropów autorstwa Ferdinanda Wilhelma Sidawa z 1747 roku z kamienicy przy ul. Szerokiej 16 w Toruniu w świetle nowych badań
Elżbieta Szmit-Naud / 140
Iluzjonistyczne malowidła sceniczne ze szwedzkich teatrów królewskich – paleta pigmentów w świetle badań wybranych elementów osiemnastowiecznych scenerii
Karolina Jasińska, Robert Rogal / 166
Rekonserwacja fragmentu malowidła ściennego przeniesionego z pałacu w Luboradzu
RZEŹBA, ZABYTKI Z METALU / 191
Piotr Niemcewicz / 192
Konserwacja i restauracja nagrobka arcybiskupa i prymasa Wawrzyńca Gembickiego autorstwa Sebastiana Sali z katedry w Gnieźnie
Andrzej Podgórski, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 228
Badania i problematyka konserwatorska skarbów epoki brązu
ZABYTKI ZE SKÓRY / 245
Dorota Jutrzenka-Supryn, Aleksandra Trybuła, Katarzyna Górzyńska / 246
Skóry zdobione marmoryzowaniem. Możliwości badań w zakresie identyfikacji techniki
INTERDYSCYPLINARNE BADANIA KONSERWATORSKIE / 271
Magdalena Iwanicka, Magdalena Kowalska, Tatiana Matwij, Marcin Sylwestrzak / 272
Nieinwazyjne badanie obrazów sztalugowych za pomocą spektroskopii fluorescencji rentgenowskiej w odmianie skanującej (makro XRF) oraz koherencyjnej tomografii optycznej (OCT)
Elżbieta Basiul, Joanna Borowiec, Marta Chylińska, Joanna Karbowska-Berent, Piotr Niemcewicz, Andrzej Podgórski, Ewa Skorupska / 290
Nowe impregnaty hydrofobizujące, superhydrofobizujące i oleofobizujące dedykowane do różnego typu porowatych podłoży mineralnych
Jarosław Rogóż, Adam Cupa, Solongo Gansukh / 310
Wizualizacja za pomocą techniki radarowej GPR podziemnych struktur występujących w miejscu historycznej lokalizacji dawnego klasztoru na Łąkach Bratiańskich w Nowym Mieście Lubawskim
Daria Zasada-Kłodzińska, Monika Szypczyńska, Zbigniew Łukasik, Michał Szumski / 330
Zastosowanie miniaturowych technik rozdzielania do identyfikacji barwników naturalnych w zabytkowych ornatach z Muzeum Diecezjalnego we Włocławku
Tomasz Ważny, Ellen Hanspach-Bernal / 348
Ujawniona ukryta strona obrazu Taniec weselny Bruegla i badania jego drewnianego podłoża
Książka ukazuje miejsce Mikołaja Kopernika w kulturze pamięci najpierw społeczności lokalnych Torunia i Fromborka, następnie środowiska erudytów Rzeczypospolitej, a wreszcie kręgu europejskich encyklopedystów. Autorzy stawiają ważne pytania: kim był Kopernik dla ludzi XVIII stulecia?, co decydowało o pamięci i zapomnieniu? Najprościej można by odpowiedzieć, że wybitny astronom był taki, jakim chcieli go widzieć i jakiego potrzebowali twórcy jego biogramów, fundatorzy tablic pamiątkowych i portretów oraz autorzy wierszy pochwalnych. I tu zaczynają się problemy z ustaleniem jednego przekazu, co potwierdza tezę Epikteta, że nie czyny poruszają ludzi, ale słowa o tych czynach, a słowa o Koperniku w XVIII w. stają się już nie tyle przedmiotem debaty naukowej, ile argumentem w rozmowach na tematy wyznaniowe i filozoficzne, w dyskusjach o wielości światów oraz postępie i oświeceniu ludzkości. Po pierwszym rozbiorze Rzeczypospolitej postać Kopernika nabiera nowych cech. Nie jest on już wyłącznie matematykiem, astronomem, kanonikiem, staje się bohaterem z panteonu narodowego, przywoływanym nie tylko dla pokrzepienia serc, lecz także dla pokrzepienia umysłu.
W latach 60. XX wieku, kiedy rozpoczynano eksplorację stanowisk w Grucznie, ówczesne uwarunkowania pozwoliły na przeprowadzenie zakrojonych na szeroką skalę badań, w wyniku których wydobyto bardzo liczny zbiór ludzkich szczątków kostnych. Projekt zatytułowany „Opracowanie wyników analiz ludzkich szczątków kostnych z badań prowadzonych w latach 1964–69 w Grucznie, gm. Świecie”, który był realizowany dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, umożliwił nie tylko uporządkowanie i zabezpieczenie dotychczasowych archiwalnych opracowań materiału kostnego, lecz przede wszystkim zainwentaryzowanie i skatalogowanie zachowanych szczątków ludzkich, przechowywanych obecnie w zbiorach Wydziału Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych UMK w Toruniu.
Efektem tych prac stała się także niniejsza publikacja, w której zasygnalizowano, zadokumentowano graficznie i pokrótce scharakteryzowano wybrane zmiany chorobowe i rozwojowe, jakie udało się zidentyfikować badaczom w obrębie grucznieńskiej kolekcji kostnej. Album stał się równocześnie niezwykłym i unikalnym połączeniem antropologii, fotografii i archeologii. Jego Autorzy postanowili bowiem nie tylko opisać ślady, jakie odkryli na kościach w sposób stricte naukowy, lecz także pokazać inne, artystyczne spojrzenie na doczesne szczątki ludzkie. Publikacja to próba stworzenia dialogu między nauką a sztuką, między przeszłością a teraźniejszością, między życiem a śmiercią. Każda kość ma swoją historię, niemal każda choroba odcisnąć na niej może swoje piętno. Fascynujący obraz zdrowia i choroby, jaki odsłania się przed Czytelnikiem w miarę lektury ma zachęcić do refleksji nad ulotnością ludzkiego życia i nad pięknem, które może być znalezione nawet w najbardziej nieoczekiwanych miejscach.
Publikacja, w zamyśle jej Autorów, ma także stanowić rozbudowany materiał ilustracyjny, który towarzyszyć będzie kolejnym, aktualnie przygotowywanym interdyscyplinarnym opracowaniom stanowisk w Grucznie.
O kulisach badań w latach 60. XX wieku i o przygotowaniach do realizacji projektu opowiadają: prof. dr hab. Guido Kriesel, wieloletni Kierownik Zakładu Antropologii UMK, a w 1965 r., w pierwszym sezonie badań z udziałem antropologów - świeżo upieczony doktor oraz Autorzy Albumu: dr Alicja Drozd-Lipińska i mgr Andrzej Romański
Droga chłopaka z Rudnik na Uniwersytet Mikołaja Kopernika. Wspomnienia to bardzo osobista relacja prof. Kazimierza Maliszewskiego z jego życia. Przedstawia koleje losu, które zaprowadziły go z małej miejscowości na Pojezierzu Iławskim do grodu Kopernika i na Uniwersytet imienia astronoma. Wspomnienia to opisane z dużym sentymentem różne epizody z okresu dzieciństwa i młodości autora oraz elementy jego autobiografii naukowej, w powiązaniu z życiem rodzinnym. Książka pokazuje także, jak wyglądał Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu za czasów studiów Profesora w latach 1968–1973 i jak zmieniał się podczas jego 46-letniej pracy naukowej i dydaktycznej.
The book focuses on humanistic aspects of contemporary management, generating win-win-win opportunities for companies, their employees and societies the companies operate in. Corporate volunteering is one of the ways to navigate for sustainable future in the unpredictable world in which various forces such as global pandemics, wars, unsustainable business practices, and uncertainty play a major role. Corporate volunteering refers to employees’ engagement in company-sponsored volunteering activities, i.e. giving employee time, knowledge, or skills without additional compensation or remuneration, during a planned activity encouraged and supported by a company, in favor of external beneficiaries. Together with donations, strategic philanthropy and community-driven development, corporate volunteering is regarded among modes through which companies support communities with financial or material resources and human skills.
The aim of the book is to map the thematic coverage and intellectual structure in research on corporate volunteering in order to identify leading research streams in the field. To achieve the aim of the study, the combination of research methods was employed, including science mapping methods (i.e. co-word analysis, bibliographic coupling, and direct citation analysis) and a systematic literature review. Mapping of the research field conceptual and intellectual structures provides valuable contribution for all researchers interested in theory and practice of corporate volunteering. A comprehensive map of the field is to allow them to navigate more consciously through a variety of themes, topics and core publications, and their mutual relationships, delivering guidelines to follow one of leading streams of research or to discover a research gap.
Prezentowana monografia dotyczy wybranych aspektów zarządzania konfliktem w organizacjach, w szczególności zarządzania stresem. Poruszono w niej problem odporności na stres uwarunkowanej czynnikami neurobiologicznymi i psychologicznymi – np. cechami temperamentu afektywnego, strategiami radzenia sobie ze stresem czy poziomem inteligencji emocjonalnej. W zarządzaniu konfliktem, zwłaszcza w sytuacjach kryzysowych, mogą one odgrywać kluczową rolę i decydować o kondycji całej organizacji. Zaprezentowano wyniki badań światowych oraz własnych autorki na przykładzie jednostek ochrony zdrowia i korporacji finansowych. Podkreślono znaczenie oddziaływań psychologicznych w zapobieganiu nadmiernej eskalacji konfliktu oraz negatywnym skutkom stresu w wymiarze indywidualnym i społecznym.
Czym były osiemnastowieczne salony? Kto je prowadził i jak można było stać się częścią tego świata? Jakie aktywności towarzyszyły spotkaniom? Jakie funkcje pełniły salony w życiu społecznym i politycznym? Jaki był stosunek „salonierek” do polityki i w jakim stopniu salon pomagał im w ich publicznej działalności? Autorka odpowiada na te pytania, nawiązując do prac dotyczących salonu we Francji, pamiętników polsko-litewskiej szlachty oraz relacji podróżników, którzy odwiedzili Warszawę w czasie panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Porównuje życie towarzyskie elit we Francji i w Polsce w drugiej połowie XVIII wieku, ukazując punkty wspólne i specyfikę obu środowisk. Wnioski z lektury korespondencji markizy Marie de Vichy-Chamrond du Deffand i Marii Radziwiłłowej pozwoliły z kolei zestawić kultury polityczne przykładowych „salonierek”, a także ukazać związki między życiem towarzyskim i politycznym z ich perspektywy.
Konserwacja dzieł sztuki wymaga ciągłych badań naukowych i konserwatorskich. Prawidłowe przeprowadzenie zabiegów konserwatorskich nie jest możliwe bez rozpoznania rodzaju materiałów użytych do jego wykonania oraz zastosowanej techniki. Nie mniej ważnym zagadnieniem jest określenie rodzaju i przyczyn zniszczeń. Na podstawie szeroko zakrojonych analiz dzieł sztuki wytyczany jest zakres i rodzaj prac konserwatorskich oraz dobór odpowiednich materiałów. Szeroki wachlarz problematyki badawczej wymaga od konserwatora międzydyscyplinarnej wiedzy łączącej różne gałęzie nauki i sztuki. Trzeci tom serii wydawniczej Konserwacja: Nauka i Sztuka / Conservation: Science and Art pt. Technologia i badania konserwatorskie dzieł sztuki zawiera szesnaście artykułów. W monografii przedstawiono najnowsze wyniki prac badawczych i konserwatorskich prowadzonych przez pracowników i badaczy związanych z Wydziałem Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Publikację podzielono na działy problemowe dotyczące: malarstwa, rzeźby z kamienia i terrakoty, zabytków z metalu, skóry, fotografii, innych technik, architektury oraz wartościowania dzieł sztuki. Autorzy artykułów omawiają różnorodną tematykę, począwszy od badań zabytków w aspekcie ich budowy technicznej, stanu zachowania, przekształceń powstałych na przestrzeni lat, poprzez analizy konserwatorskie związane z określeniem rodzaju i przyczyn zniszczeń, testowaniem metod oraz materiałów konserwatorskich, kończąc na zagadnieniach teoretycznych związanych z wartościowaniem zabytków. Wiele prac jest efektem wielodyscyplinarnych analiz łączących takie dziedziny nauki, jak: historia sztuki, architektury, fizyka, chemia, biologia. W monografii poruszono wielorakie zagadnienia poszerzające aktualny stan wiedzy dotyczącej ważnych gałęzi badań służących konserwacji dzieł sztuki.
Jeśli ktoś w toruńskim sporcie zasłużył na miano postaci kultowej, to właśnie on. Marian Rose to nie tylko zdobywca Drużynowego Mistrzostwa Świata i żużlowiec, który przez lata był w ścisłej krajowej czołówce. Dla Torunia Rose był kimś więcej – w szarej rzeczywistości lat 60. porywał tłumy i był prawdziwym idolem dziesiątek tysięcy mieszkańców miasta. Od jego tragicznego wypadku minęło ponad pół wieku, ale pamięć o legendarnym sportowcu jest ciągle żywa. Jaki był prywatnie? Jak wyglądały kulisy jego kariery? W książce głos zabierają ci, którzy wybitnego żużlowca znali najlepiej – rodzina, przyjaciele, koledzy z toru.
„Czy średniowieczny duchowny mógł być jednocześnie mieszczaninem? Sprzeczność tego pytania jest tylko pozorna. Wynika ze stereotypowego przekonania o nieruchomej strukturze społeczeństwa średniowiecznego, sztywno podzielonego na ściśle odseparowane stany. Tymczasem problem ówczesnej przynależności społecznej nie jest wymysłem współczesnego historyka. Pytanie czy kapłan jest mieszczaninem zadawali już średniowieczni rajcy. Znalazło się ono w zestawie problemów prawno-ustrojowych, przesłanych do rozstrzygnięcia radzie Magdeburga. Miało ono swój ściśle określony kontekst, związany z problemem występowania kleru przed miejskim sądem. Gdy jednak spojrzymy na nie szerzej, w kulturowym sensie, nabiera znaczenia ogólnego, jako pytanie o miejsce kleru w środowisku mieszczańskim. Normy kościelne opowiadały się za ścisłym rozróżnieniem duchownych od świeckich, zaś zarządzenia miejskie starały się redukować tę odrębność. Odpowiedź na postawione pytanie kształtowała dynamika relacji między tymi dwoma spojrzeniami”.
Z Przedmowy
Kulturowa historia opery może zostać opowiedziana na wiele sposobów. Dyskurs, który wzięto pod uwagę w prezentowanej książce, aby przedstawić operę u progu nowoczesności, to encyklopedie i słowniki muzyczne. Stanowią one specyficzny typ literatury, skierowany do odbiorcy-dyletanta, samouka i pasjonata, który na własną rękę poszukuje wiedzy muzycznej. Odbiorca ten wywodzi się przeważnie z dynamicznie rozwijającej się klasy średniej – mieszczaństwa. Z rekonstrukcji wspomnianego dyskursu wyłania się wizja teatru operowego jako narzędzia zarządzania afektywnością na poziomie indywidualnym i zbiorowym, a zarazem czułego miernika przemian owej afektywności. Autorka nakreśla wszystkie te przemiany, biorąc pod uwagę operę włoską i francuską, tradycyjnie sobie przeciwstawiane, oraz włoski i francuski dyskurs encyklopedyczny, w okresie poprzedzającym Wielką Rewolucję Francuską i krótko po niej. Opera rozumiana jest tu w swych rozmaitych wymiarach: jako instytucja, przestrzeń społeczna, wspólnotowe doświadczenie, ale także jako specyficzny typ teatru, wreszcie – dzieło słowno-muzyczne. Wszystkie te wymiary składają się zaś na obraz fascynującego i uwodzicielskiego zjawiska multimedialnego, które od ponad czterech wieków oddziałuje na naszą wyobraźnię.
Opracowanie naukowe – Tomasz Kupś, Joanna Usakiewicz, Dalius Vilunas
Dziś nie ma już wątpliwości, że niemiecki myśliciel Johann Heinrich Abicht (1762–1816), który miał zamiar wszystkie swoje siły poświęcić zwycięstwu filozofii Immanuela Kanta, jest „filozofem wileńskim”.
Gdy w roku 1804 przybył do Wilna, stolicy polskiej kultury pod zaborami, nie tylko stał się obywatelem tego miasta, ale również zapisał się w historii Polski i Litwy. Abicht był najdłużej wykładającym filozofię uczonym w pierwszej połowie XIX wieku na terenach dawnej Rzeczpospolitej. Całą swoją działalność filozoficzną i dydaktyczną od 1804 roku poświęcił uniwersyteckiej młodzieży wileńskiej, tak jak wszystkie swoje wysiłki ofiarował nowej ojczyźnie. Był on autorem poważnych projektów reform Uniwersytetu Wileńskiego, a także wielu pomysłów dotyczących najróżniejszych aspektów życia społecznego. Pokazują one, z jakimi problemami zmagano się i jaki potencjał miała polsko-litewska wspólnota w pierwszej połowie XIX wieku, a wnikliwsze spojrzenie na filozofię wileńskiego profesora ujawnia dotychczas nieznane alternatywy historii filozofii polskiej.
Wszystkie jego wileńskie teksty – filozoficzne, organizacyjne i dydaktyczne – wydobyte zostały z głębokiego zapomnienia, w większości z rękopisów odnalezionych w dwóch ostatnich dziesięcioleciach. Wiele z nich zawiera idee, które w czasach Abichta były przedwczesne, a dziś są obowiązującymi regułami akademickiego życia wspólnoty uczonych i studentów. Nie bez powodu znajome wydają się nam wysiłki tego autora, aby w świecie zdominowanym przez naturalistycznie rozumiane nauki zachować troskę o duchowe życie człowieka i kształcenie filozoficzne.
Publikacja ma niewątpliwie charakter prekursorski i nowatorski. Zostały w niej zebrane i przeanalizowane różnorodne materiały dotyczące powstałej w XIX w. charakterystycznej grupy budowli przemysłowych (ale też obiektów starszych) z terenu szeroko rozumianego Pomorza, co dotąd w piśmiennictwie naukowym na ten temat nie miało miejsca. To całościowe ujęcie stawia recenzowaną pracę w gronie publikacji podstawowych, niezbędnych dla rozpoznania wybranego zagadnienia.
Fragment recenzji
Dawne młyny, zwłaszcza wietrzne, ale też wodne, były już tematem licznych opracowań uwzględniających wiedzę z badań terenowych i pewien zasób informacji z dawnej literatury przedmiotu – natomiast w recenzowanej monumentalnej rozprawie dokonano syntezy ogromnego zasobu pochodzącego z licznych źródeł i dawnych publikacji, co nadało pracy charakter dzieła porządkującego i podsumowującego całokształt wiedzy o dawnym młynarstwie.
Fragment recenzji
Słownik składa się z dwustu siedemdziesięciu sześciu haseł ułożonych alfabetycznie, wpisujących się w cztery działy: badacze i zbieracze polskiej bajki ludowej, teoria bajki ludowej, najpopularniejsze motywy i wątki bajkowe oraz związki rodzimej bajki z innymi zjawiskami kulturowymi. Dobór haseł był podyktowany kilkoma czynnikami, m.in. częstotliwością występowania motywu lub wątku oraz jego typowością dla kultury polskiej. Uwzględniono również hasła odwołujące się do najbardziej znanych baśni europejskich, takich jak Śpiąca Królewna czy Czerwony Kapturek, aby czytelnik miał możliwość zapoznania się ze specyfiką rodzimego materiału. W każdym haśle oprócz rozważań teoretycznych zamieszczono cytaty z oryginalnych bajek ludowych z różnych regionów, w tym z dawnych ziem kresowych. Pod każdym hasłem znajduje się bibliografia źródeł i opracowań, aby czytelnik mógł sprawdzić i pogłębić zdobyte informacje. W zapisie przekazów zachowano ich oryginalne brzmienie, a jedynie w tekstach utrwalonych przez etnografów w sposób fonetyczny dokonano zapisu uproszczonego, zgodnego z powszechnie przyjętymi standardami.
Latin has been widely used for around 2000 years as a tool for preparing medical professionals’ nomenclature. In 2018, the WHO released the 11th revision of the International Classification of Diseases (ICD). The basic version of ICD-11 is in English, while other language versions are currently being prepared. The authors conducted an analysis of the English-Latin translation process and proposed a bilingual corpus of diagnoses containing Latin and English equivalents for mental and behavioural disorders as defined by ICD-11. This book also describes the clinical aspects of formulating diagnoses in medicine, with reference to other sciences. It discusses semantic and logical issues, as well as information theory. Finally, it references the pragmatics of medical language. Selected concepts of translation and their strategies are also presented. The authors provide detailed information about the procedures, strategies, and methods used in their work. The translation process involves a literal approach to individual words or phrases while considering the tradition of Latin usage in medicine and utilizing knowledge of Latin grammar and pragmatics. The proposed model for creating a glossary of disease names and symptoms of mental disorders according to ICD-11 can also be applied in preparing other language versions. The results of the research work are organized into 28 tables that group disorders according to the divisions outlined in ICD-11. Furthermore, six auxiliary tables have been developed to illustrate the general criteria for creating names. In total, the work includes 1,626 Latin names for various mental disorders. The authors have created a glossary, available as a separate Excel file, which was developed in accordance with the model prepared by WHO.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
