Prezentowana publikacja jest jak sztuka współczesna - intrygująca i różnorodna. Zawarte w niej artykuły pracowników Katedry Konserwacji-Restauracji Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej UMK poruszają bowiem szeroki aspekt badań i konserwacji dzieł sztuki najnowszej, często tworzonej w nietypowych technikach i przy użyciu różnych materiałów, w tym i takich, które dotąd uważano za pozaartystyczne. Autorzy szukają nowych rozwiązań, omawiają nowatorskie zabiegi konserwatorskie dedykowane konkretnym obiektom oraz efekty skomplikowanych i niestandardowych rozwiązań. Z pewnością znalezienie przestrzeni dla takich działań nie jest proste, szczególnie gdy dotyczą one obiektów o znacznych gabarytach lub skazanych przez samego twórcę na przemijanie i procesy destrukcji. Dzieła sztuki najnowszej stawiają przed konserwatorami niespotykane do tej pory trudności, odmienne od tych z obszaru konserwacji dzieł sztuki dawnej. Jeszcze do niedawna wśród konserwatorów dosyć popularny był pogląd, że prace współczesne są w dużo lepszej kondycji niż dzieła dawne, a ich zniszczenia najczęściej wynikają z niewłaściwych sposobów ekspozycji, przechowywania lub transportu, ewentualnie są skutkiem błędnej technologii zastosowanej przez samego twórcę. Rzeczywiście, artyści współcześni często nie mieli i nie mają dostatecznego rozeznania w zakresie przydatności materiałów, którymi się posługują, oraz wiedzy o ich odporności na starzenie i skutkach łączenia ich ze sobą. Nie należy jednak czynić z tych faktów zarzutu, w naszej skomplikowanej i niezwykle szybko biegnącej rzeczywistości nawet z niewinnych produktów, dostępnych każdemu, można bez trudu stworzyć dzieło sztuki budzące emocje, podobnie jak zapewne nasza publikacja, i osiągające astronomiczne ceny na rynkach sztuki. Dariusz Markowski
Emitowane w latach 1965-1967 spektakle telewizyjnego Teatru Sensacji Kobra, a w latach 1968-1969 odcinki serialu Stawka większa niż życie z pewnością należą do kanonicznych dzieł kultury popularnej doby PRL. I choć ich przyjęcie przez publiczność było różne, zgodność ukazywanych na ekranie realiów z ich historycznymi odpowiednikami niewielka, a wiszące nad łóżkami dziewcząt i chłopców plakaty ze Stanisławem Mikulskim w niemieckim mundurze budziły mieszane emocje u przedstawicieli pokolenia II wojny światowej, to jednak nie sposób zaprzeczyć, że mamy tu do czynienia z tworem kultury, który w istotny sposób wpływa na jej postrzeganie przez kolejne generacje.
Na ile jest to wpływ znaczący i trwały? Czy da się go wykazać i przeanalizować? Co w świadomości historycznej Polaków pozostało z wiedzy o II wojnie światowej, Niemcach, polskim Podziemiu? Czy po ponad pięćdziesięciu latach spektakle i serial zachowały coś, a jeżeli tak, to co, ze swojej uwodzicielskiej mocy?
Prezentowana publikacja jest rezultatem konferencji, podczas której szukaliśmy odpowiedzi na te i inne pytania w kontekście Stawki większej niż życie. Zgromadzone tu teksty nie wyczerpują listy zagadnień wartych przeanalizowania. Mamy jednak nadzieję, że te już poruszone przyczynią się zarówno do pełniejszego zrozumienia owego fenomenu kulturowego, jak i jego oddziaływania na odbiorców.
Przedmiotem badań jest zespół ok. 60 (znanych obecnie) polichromii XVIII-wiecznych, zachowanych na drewnianych stropach kamienic, znajdujących się na obszarze toruńskiej starówki wpisanej na listę światowego dziedzictwa UNESCO. To jeden z największych zbiorów tego typu i jest on unikatem na skalę światową. Polichromie te znajdują się w 34 różnych kamienicach, a ich liczba zwiększa się wraz z nowymi odkryciami przy okazji kolejnych remontów. Tak licznie występujące polichromie nie doczekały się odrębnego opracowania do lat 90. ubiegłego stulecia.
Problem badawczy wymagał wykonania nowoczesnych badań interdyscyplinarnych z pogranicza kilku dziedzin nauki. Studia o charakterze kompleksowym, łączące analizę archiwalną, stylistyczną i technologiczną, wzbogacając niniejszą pracę.
Fragmenty z książki
Ewa Bińczyk napisała bardzo potrzebną książkę. Znakomitą filozoficznie. Jej czytanie porusza, jej treści wywołują gniew, ale też dają impuls do działania, przynoszą nadzieję. Dla mnie jest to ponadto książka, która w praktyce realizuje idee bliskiej mi feministycznej etyki troski. Ewa Bińczyk troszczy się o świat, o wszystkie jego istoty, zasoby i instytucje. Dokonuje szczegółowej diagnozy katastrofy, w jakiej się zanurzamy, druzgocącej i trudnej do przyjęcia. Książka przekonuje, że dzisiaj jak nigdy wcześniej potrzebujemy humanistyki, która chce zmieniać świat, dobrze zorientowanej we współczesności, jednocześnie eksperckiej i popkulturowej.
Dr hab. Aleksandra Derra, prof. UMK
Aktualne, inspirujące i wielowymiarowe studium Ewy Bińczyk oferuje panoramę myśli i perspektyw dotyczących współczesnych wyzwań społecznych, ekonomicznych i ekologicznych, zapraszając czytelników do refleksji i działania. Autorka przedstawia kompleksową analizę kreatywnych strategii adaptacyjnych, rozpatrując zarówno ekonomiczne koncepcje dewzrostu, jak i ekologiczne aspekty uodparniania gospodarek. Przez pryzmat myśli społecznej, badaczka wnikliwie analizuje też rolę uniwersytetu. Książka Ewy Bińczyk to lektura obowiązkowa dla zainteresowanych odkrywaniem innowacyjnych podejść do przyszłości naszego świata.
Prof. dr hab. Ewa Domańska
Nie przetrwamy jako ludzkość, jeśli nie zmądrzejemy. Książka Ewy Bińczyk uświadamia to w wielkim stylu. Autorka przekonująco łączy w niej problematykę antropocenu, której jest najwybitniejszą znawczynią w Polsce, z zagadnieniami politycznymi i ekonomicznymi. Zajmuje wyraziste stanowisko i przekonująco argumentuje na jego rzecz. Pisze z pasją i zaangażowaniem, spełniając zarazem wszelkie kryteria analizy naukowej. Świetna książka.
Prof. dr hab. Andrzej Szahaj
W książce przedstawiono stan aktualny i perspektywy rozwoju energetyki odnawialnej w województwie mazowieckim. Województwo może w 100% pokryć potrzeby energetyczne z energii odnawialnej i dodatkowo być eksporterem tej energii.
Przekład – Krzysztof Abriszewski, Paweł Gąska, Adrian Zabielski
Redakcja naukowa oraz naukowe opracowanie przekładu – Krzysztof Abriszewski, Paweł Gąska, Adrian Zabielski
Pierwsze gry wideo stworzono dla szerokiej publiczności, ponieważ nie istniała jeszcze wyodrębniona grupa w postaci wyspecjalizowanych graczy. Pomiędzy latami osiemdziesiątymi z grami na automaty a dniem dziesiejszym gry wideo dojrzały jako medium, wykształcając szeroki wachlarz konwencji, budując wyspecjalizowaną bazę fanów… i zrażając wielu graczy.
Rekreacyjna rewolucja w tytule niniejszej książki oznacza czas przełomowy w historii gier wideo, w którym na nowo odkrywa się prostotę wczesnych gier, gdy jednocześnie nowe, bardziej elastyczne projekty pozwalają lepiej wpasować gry wideo w życie graczy. Gry ulegają głębokiemu przekształceniu, a wraz z nimi nasze wyobrażenie o tych, którzy w nie grają. To czas, gdy uzmysławiamy sobie, że w gry wideo może grać każdy.
Jesper Juul, Rekreacyjna rewolucja w grach wideo
Prezentowana książka stanowi drugą pozycję z serii wydawniczej Kultura Współczesności. Mamy nadzieję, że ze względu na jej punkt wyjścia – rozbieżność między rozpowszechnionym stereotypem gracza (właśnie jako gracza zagorzałego), a tym, kto faktycznie gra w gry cyfrowe, jakie tytuły wybiera oraz ile czasu im poświęca – okaże się interesująca zarówno dla zapalonych graczy, jak i dla osób, które myślą o sobie jako o „niegrających”.
W książce zanalizowano wybrane zdarzenia dźwiękowe będące elementami codziennej, gęstej tkanki sonicznej Warszawy przełomu XIX i XX wieku. Studia przypadków zaprezentowane w pracy dotyczą dźwięków: katarynki, fortepianu, na którym gra młoda kobieta, protestu, nawoływań ulicznych sprzedawców, wreszcie – dźwięków ciszy w mieszkaniu i poszukiwania ciszy w mieście. Każdy z tych elementów ukazuje wielopoziomowe splątania rozumienia dźwięku i reagowania na niego, które przecinają się na poziomie klasy, płci kulturowej czy tożsamości narodowej. Nasłuchiwane historyczne zdarzenia dźwiękowe to przestrzenie spotkania i konfliktu grup społecznych o różnych (rozbieżnych) sonicznych potrzebach i tożsamościach; zbadano zatem rolę wyżej wymienionych dźwięków w przestrzeni miasta oraz sposoby reagowania na te same dźwięki przez mieszkańców i mieszkanki Warszawy. Innymi słowy, w książce zanalizowano, jak dźwięki były wykorzystywane, by kształtować, definiować, przetwarzać i podważać społeczne i kulturowe konteksty codziennego życia w mieście.
Istotnym elementem pracy są także rozważania metodologiczne wokół historycznych studiów nad dźwiękiem, orbitujące wokół pytania „co to znaczy słuchać historii?”. Autorka zastanawia się nad pojęciami, analizą źródeł tekstowych i wizualnych w kontekście badania dźwięku oraz rolą badacza i badaczki w procesie poznawania dźwiękowej przeszłości. Głównymi narzędziami metody są: definicja dźwięku jako zdarzenia dźwiękowego, pojęcie akustemologii, akustycznej epistemologii, czyli poznawania i porządkowania świata za pomocą dźwięku, także praca z dźwiękową wyobraźnią.
Niniejsza publikacja poświęcona jest zagadnieniom warsztatu malarskiego artystów w XVIII stuleciu, ze szczególnym uwzględnieniem Szymona Czechowicza - jednego z najwybitniejszych polskich twórców aktywnych w tym czasie. Głównym celem badań była rekonstrukcja procesu twórczego - etapów i metod realizacji obrazów oraz technicznej strony malarstwa, a także przybliżenie realiów tego zawodu: edukacji, organizacji pracy, pracowni, jej zasobu
- używanych narzędzi, materiałów i akcesoriów, a także ich dostępności.
Dzięki temu autorka stworzyła bank danych dotyczących metod i materiałów w warsztacie Czechowicza, które – być może - staną się bazą do porównań, ułatwiającą datowanie oraz służącą weryfikacji autorstwa przypisywanych mu prac. Jako że badania objęły także obrazy artystów związanych z jego pracownią (tych znanych z nazwiska), autorka podjęła próbę opisania wpływu Szymona Czechowicza na ukształtowanie ich warsztatu.
Pozostajemy pod wpływem obsesji wzrostu. Postwzrost to próba wyobrażenia sobie tego, co mogłoby się wydarzyć, gdyby ta obsesja przeminęła. Zaprasza nas do szukania nowych rubieży postępu społecznego. Wskazuje na nieznany obszar, niezbadane terytorium, gdzie dostatek nie jest mierzony w dolarach, a spełnienie nie jest napędzane niekończącą się akumulacją bogactwa materialnego.
Życie po kapitalizmie to nieobowiązujący, spekulatywny podtytuł tej książki. Zaproszenie czytelnika do tego, by spojrzał na nasz dominujący paradygmat ekonomiczny jak na coś przejściowego […].
Na głębszym poziomie chodzi o to, byśmy odwrócili nasz wzrok od skażonej ekonomii i dostrzegli możliwość innego postrzegania tego, czym może być ludzki postęp. Wkrótce książka ta nie będzie już potrzebna. Ale jej zadaniem na dzisiaj jest wyzwolenie nas od mantry przeszłości i umożliwienie nakreślenia innego jutra.
Fragment prologu
Kapitalizm platform Nicka przedstawia ekonomiczną historię kapitalizmu oraz zagadnienie wpływu, jaki wywarły nań technologie cyfrowe, uwzględniając zarazem różnorodność form ekonomicznych, a także napięcia konkurencyjne wpisane we współczesną gospodarkę. Książka ta wychodzi od prostego założenia, że możemy się wiele dowiedzieć o największych spółkach technologicznych, jeśli będziemy je traktować jako aktorów ekonomicznych w ramach kapitalistycznego systemu produkcji.
Wstęp / 7
MALARSTWO / 9
Jarosław Rogóż, Elżbieta Basiul, Adam Cupa, Witold Nowik / 10
Komplementarność metod obrazowania wielospektralnego i analizy próbek w opisie warstw oryginalnych i dawnych konserwacji malowidła ściennego Pietà Eugene’a Delacroix z kościoła św. Dionizego od Najświętszego Sakramentu w Paryżu
Marta Dymowska, Justyna Olszewska-Świetlik / 36
Warsztat malarski obrazu Święta Rodzina ze św. Janem Chrzcicielem, dat. 1680 rok, z Muzeum Uniwersyteckiego w Toruniu Roksolana Kosiv, Andriana Vavrychuk, Justyna Olszewska-Świetlik / 68
Analiza materiałów malarskich wybranych ikon przypisanych szkole rybotyckiej (1670–1750) Klaudia Rajmann / 112
Polichromie dwóch stropów autorstwa Ferdinanda Wilhelma Sidawa z 1747 roku z kamienicy przy ul. Szerokiej 16 w Toruniu w świetle nowych badań
Elżbieta Szmit-Naud / 140
Iluzjonistyczne malowidła sceniczne ze szwedzkich teatrów królewskich – paleta pigmentów w świetle badań wybranych elementów osiemnastowiecznych scenerii
Karolina Jasińska, Robert Rogal / 166
Rekonserwacja fragmentu malowidła ściennego przeniesionego z pałacu w Luboradzu
RZEŹBA, ZABYTKI Z METALU / 191
Piotr Niemcewicz / 192
Konserwacja i restauracja nagrobka arcybiskupa i prymasa Wawrzyńca Gembickiego autorstwa Sebastiana Sali z katedry w Gnieźnie
Andrzej Podgórski, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 228
Badania i problematyka konserwatorska skarbów epoki brązu
ZABYTKI ZE SKÓRY / 245
Dorota Jutrzenka-Supryn, Aleksandra Trybuła, Katarzyna Górzyńska / 246
Skóry zdobione marmoryzowaniem. Możliwości badań w zakresie identyfikacji techniki
INTERDYSCYPLINARNE BADANIA KONSERWATORSKIE / 271
Magdalena Iwanicka, Magdalena Kowalska, Tatiana Matwij, Marcin Sylwestrzak / 272
Nieinwazyjne badanie obrazów sztalugowych za pomocą spektroskopii fluorescencji rentgenowskiej w odmianie skanującej (makro XRF) oraz koherencyjnej tomografii optycznej (OCT)
Elżbieta Basiul, Joanna Borowiec, Marta Chylińska, Joanna Karbowska-Berent, Piotr Niemcewicz, Andrzej Podgórski, Ewa Skorupska / 290
Nowe impregnaty hydrofobizujące, superhydrofobizujące i oleofobizujące dedykowane do różnego typu porowatych podłoży mineralnych
Jarosław Rogóż, Adam Cupa, Solongo Gansukh / 310
Wizualizacja za pomocą techniki radarowej GPR podziemnych struktur występujących w miejscu historycznej lokalizacji dawnego klasztoru na Łąkach Bratiańskich w Nowym Mieście Lubawskim
Daria Zasada-Kłodzińska, Monika Szypczyńska, Zbigniew Łukasik, Michał Szumski / 330
Zastosowanie miniaturowych technik rozdzielania do identyfikacji barwników naturalnych w zabytkowych ornatach z Muzeum Diecezjalnego we Włocławku
Tomasz Ważny, Ellen Hanspach-Bernal / 348
Ujawniona ukryta strona obrazu Taniec weselny Bruegla i badania jego drewnianego podłoża
W latach 60. XX wieku, kiedy rozpoczynano eksplorację stanowisk w Grucznie, ówczesne uwarunkowania pozwoliły na przeprowadzenie zakrojonych na szeroką skalę badań, w wyniku których wydobyto bardzo liczny zbiór ludzkich szczątków kostnych. Projekt zatytułowany „Opracowanie wyników analiz ludzkich szczątków kostnych z badań prowadzonych w latach 1964–69 w Grucznie, gm. Świecie”, który był realizowany dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, umożliwił nie tylko uporządkowanie i zabezpieczenie dotychczasowych archiwalnych opracowań materiału kostnego, lecz przede wszystkim zainwentaryzowanie i skatalogowanie zachowanych szczątków ludzkich, przechowywanych obecnie w zbiorach Wydziału Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych UMK w Toruniu.
Efektem tych prac stała się także niniejsza publikacja, w której zasygnalizowano, zadokumentowano graficznie i pokrótce scharakteryzowano wybrane zmiany chorobowe i rozwojowe, jakie udało się zidentyfikować badaczom w obrębie grucznieńskiej kolekcji kostnej. Album stał się równocześnie niezwykłym i unikalnym połączeniem antropologii, fotografii i archeologii. Jego Autorzy postanowili bowiem nie tylko opisać ślady, jakie odkryli na kościach w sposób stricte naukowy, lecz także pokazać inne, artystyczne spojrzenie na doczesne szczątki ludzkie. Publikacja to próba stworzenia dialogu między nauką a sztuką, między przeszłością a teraźniejszością, między życiem a śmiercią. Każda kość ma swoją historię, niemal każda choroba odcisnąć na niej może swoje piętno. Fascynujący obraz zdrowia i choroby, jaki odsłania się przed Czytelnikiem w miarę lektury ma zachęcić do refleksji nad ulotnością ludzkiego życia i nad pięknem, które może być znalezione nawet w najbardziej nieoczekiwanych miejscach.
Publikacja, w zamyśle jej Autorów, ma także stanowić rozbudowany materiał ilustracyjny, który towarzyszyć będzie kolejnym, aktualnie przygotowywanym interdyscyplinarnym opracowaniom stanowisk w Grucznie.
O kulisach badań w latach 60. XX wieku i o przygotowaniach do realizacji projektu opowiadają: prof. dr hab. Guido Kriesel, wieloletni Kierownik Zakładu Antropologii UMK, a w 1965 r., w pierwszym sezonie badań z udziałem antropologów - świeżo upieczony doktor oraz Autorzy Albumu: dr Alicja Drozd-Lipińska i mgr Andrzej Romański
Droga chłopaka z Rudnik na Uniwersytet Mikołaja Kopernika. Wspomnienia to bardzo osobista relacja prof. Kazimierza Maliszewskiego z jego życia. Przedstawia koleje losu, które zaprowadziły go z małej miejscowości na Pojezierzu Iławskim do grodu Kopernika i na Uniwersytet imienia astronoma. Wspomnienia to opisane z dużym sentymentem różne epizody z okresu dzieciństwa i młodości autora oraz elementy jego autobiografii naukowej, w powiązaniu z życiem rodzinnym. Książka pokazuje także, jak wyglądał Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu za czasów studiów Profesora w latach 1968–1973 i jak zmieniał się podczas jego 46-letniej pracy naukowej i dydaktycznej.
The book focuses on humanistic aspects of contemporary management, generating win-win-win opportunities for companies, their employees and societies the companies operate in. Corporate volunteering is one of the ways to navigate for sustainable future in the unpredictable world in which various forces such as global pandemics, wars, unsustainable business practices, and uncertainty play a major role. Corporate volunteering refers to employees’ engagement in company-sponsored volunteering activities, i.e. giving employee time, knowledge, or skills without additional compensation or remuneration, during a planned activity encouraged and supported by a company, in favor of external beneficiaries. Together with donations, strategic philanthropy and community-driven development, corporate volunteering is regarded among modes through which companies support communities with financial or material resources and human skills.
The aim of the book is to map the thematic coverage and intellectual structure in research on corporate volunteering in order to identify leading research streams in the field. To achieve the aim of the study, the combination of research methods was employed, including science mapping methods (i.e. co-word analysis, bibliographic coupling, and direct citation analysis) and a systematic literature review. Mapping of the research field conceptual and intellectual structures provides valuable contribution for all researchers interested in theory and practice of corporate volunteering. A comprehensive map of the field is to allow them to navigate more consciously through a variety of themes, topics and core publications, and their mutual relationships, delivering guidelines to follow one of leading streams of research or to discover a research gap.
Prezentowana monografia dotyczy wybranych aspektów zarządzania konfliktem w organizacjach, w szczególności zarządzania stresem. Poruszono w niej problem odporności na stres uwarunkowanej czynnikami neurobiologicznymi i psychologicznymi – np. cechami temperamentu afektywnego, strategiami radzenia sobie ze stresem czy poziomem inteligencji emocjonalnej. W zarządzaniu konfliktem, zwłaszcza w sytuacjach kryzysowych, mogą one odgrywać kluczową rolę i decydować o kondycji całej organizacji. Zaprezentowano wyniki badań światowych oraz własnych autorki na przykładzie jednostek ochrony zdrowia i korporacji finansowych. Podkreślono znaczenie oddziaływań psychologicznych w zapobieganiu nadmiernej eskalacji konfliktu oraz negatywnym skutkom stresu w wymiarze indywidualnym i społecznym.
Czym były osiemnastowieczne salony? Kto je prowadził i jak można było stać się częścią tego świata? Jakie aktywności towarzyszyły spotkaniom? Jakie funkcje pełniły salony w życiu społecznym i politycznym? Jaki był stosunek „salonierek” do polityki i w jakim stopniu salon pomagał im w ich publicznej działalności? Autorka odpowiada na te pytania, nawiązując do prac dotyczących salonu we Francji, pamiętników polsko-litewskiej szlachty oraz relacji podróżników, którzy odwiedzili Warszawę w czasie panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Porównuje życie towarzyskie elit we Francji i w Polsce w drugiej połowie XVIII wieku, ukazując punkty wspólne i specyfikę obu środowisk. Wnioski z lektury korespondencji markizy Marie de Vichy-Chamrond du Deffand i Marii Radziwiłłowej pozwoliły z kolei zestawić kultury polityczne przykładowych „salonierek”, a także ukazać związki między życiem towarzyskim i politycznym z ich perspektywy.
Konserwacja dzieł sztuki wymaga ciągłych badań naukowych i konserwatorskich. Prawidłowe przeprowadzenie zabiegów konserwatorskich nie jest możliwe bez rozpoznania rodzaju materiałów użytych do jego wykonania oraz zastosowanej techniki. Nie mniej ważnym zagadnieniem jest określenie rodzaju i przyczyn zniszczeń. Na podstawie szeroko zakrojonych analiz dzieł sztuki wytyczany jest zakres i rodzaj prac konserwatorskich oraz dobór odpowiednich materiałów. Szeroki wachlarz problematyki badawczej wymaga od konserwatora międzydyscyplinarnej wiedzy łączącej różne gałęzie nauki i sztuki. Trzeci tom serii wydawniczej Konserwacja: Nauka i Sztuka / Conservation: Science and Art pt. Technologia i badania konserwatorskie dzieł sztuki zawiera szesnaście artykułów. W monografii przedstawiono najnowsze wyniki prac badawczych i konserwatorskich prowadzonych przez pracowników i badaczy związanych z Wydziałem Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Publikację podzielono na działy problemowe dotyczące: malarstwa, rzeźby z kamienia i terrakoty, zabytków z metalu, skóry, fotografii, innych technik, architektury oraz wartościowania dzieł sztuki. Autorzy artykułów omawiają różnorodną tematykę, począwszy od badań zabytków w aspekcie ich budowy technicznej, stanu zachowania, przekształceń powstałych na przestrzeni lat, poprzez analizy konserwatorskie związane z określeniem rodzaju i przyczyn zniszczeń, testowaniem metod oraz materiałów konserwatorskich, kończąc na zagadnieniach teoretycznych związanych z wartościowaniem zabytków. Wiele prac jest efektem wielodyscyplinarnych analiz łączących takie dziedziny nauki, jak: historia sztuki, architektury, fizyka, chemia, biologia. W monografii poruszono wielorakie zagadnienia poszerzające aktualny stan wiedzy dotyczącej ważnych gałęzi badań służących konserwacji dzieł sztuki.
Jeśli ktoś w toruńskim sporcie zasłużył na miano postaci kultowej, to właśnie on. Marian Rose to nie tylko zdobywca Drużynowego Mistrzostwa Świata i żużlowiec, który przez lata był w ścisłej krajowej czołówce. Dla Torunia Rose był kimś więcej – w szarej rzeczywistości lat 60. porywał tłumy i był prawdziwym idolem dziesiątek tysięcy mieszkańców miasta. Od jego tragicznego wypadku minęło ponad pół wieku, ale pamięć o legendarnym sportowcu jest ciągle żywa. Jaki był prywatnie? Jak wyglądały kulisy jego kariery? W książce głos zabierają ci, którzy wybitnego żużlowca znali najlepiej – rodzina, przyjaciele, koledzy z toru.
„Czy średniowieczny duchowny mógł być jednocześnie mieszczaninem? Sprzeczność tego pytania jest tylko pozorna. Wynika ze stereotypowego przekonania o nieruchomej strukturze społeczeństwa średniowiecznego, sztywno podzielonego na ściśle odseparowane stany. Tymczasem problem ówczesnej przynależności społecznej nie jest wymysłem współczesnego historyka. Pytanie czy kapłan jest mieszczaninem zadawali już średniowieczni rajcy. Znalazło się ono w zestawie problemów prawno-ustrojowych, przesłanych do rozstrzygnięcia radzie Magdeburga. Miało ono swój ściśle określony kontekst, związany z problemem występowania kleru przed miejskim sądem. Gdy jednak spojrzymy na nie szerzej, w kulturowym sensie, nabiera znaczenia ogólnego, jako pytanie o miejsce kleru w środowisku mieszczańskim. Normy kościelne opowiadały się za ścisłym rozróżnieniem duchownych od świeckich, zaś zarządzenia miejskie starały się redukować tę odrębność. Odpowiedź na postawione pytanie kształtowała dynamika relacji między tymi dwoma spojrzeniami”.
Z Przedmowy
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
