Przekład, wstęp, redakcja - Adam Grzeliński i Marta Szymańska-Lewoszewska
George Berkeley (1685–1753) do niedawna był znany przede wszystkim jako autor jedynie dwóch dzieł: Traktatu o zasadach poznania ludzkiego (1710) oraz Trzech dialogów pomiędzy Hylasem i Filonousem (1712), w których rozwinął założenia empiryzmu i przedstawił zręby swej immaterialistycznej filozofii. Ważkość oraz oryginalność zawartych tam tez na wiele lat przesłoniły późniejszy dorobek irlandzkiego filozofa dotyczący filozofii nauki, psychologii czy ekonomii, a także przyćmiły jego zaangażowanie w sprawy społeczne. W ostatnim dziesięcioleciu pojawiły się przekłady innych prac, które ujawniły nowe oblicza myśli Berkeleya: Dzienniki filozoficzne, Alkifron, Próba stworzenia nowej teorii widzenia i inne eseje filozoficzne oraz Siris – dwa ostatnie tomy w serii „Klasyka Filozofii”.
Niniejszy zbiór ukazuje polskim czytelnikom obraz Berkeleya jako polemisty żywo zainteresowanego sytuacją polityczną, religijną, społeczną i gospodarczą swego kraju. Zawarte tu przemyślenia o tematyce ekonomicznej i społecznej powstawały na przestrzeni trzydziestu lat – w okresie burzliwym, gdy Wyspami Brytyjskimi targały kryzysy ekonomiczne i polityczne niepokoje wywołane powstaniami jakobickimi, a podzielona pod względem wyznaniowym Irlandia tkwiła w gospodarczej zapaści. Najważniejszą i najobszerniejszą z zamieszczonych tu prac jest Pytający (1737–1751). Berkeley poddaje w nim pod rozwagę idee gospodarki zamkniętej, która dzięki handlowi wewnętrznemu, ustanowieniu banku narodowego i wprowadzeniu papierowego pieniądza miała podźwignąć się z kryzysu. Pozostałe, drobniejsze teksty są świadectwem zaangażowania filozofa w sprawy społeczne, takie jak projekt odnowy moralnej i religijnej Brytyjczyków czy zagwarantowanie stabilności państwa w obliczu jakobickich rebelii. W połączeniu ze znajomością dzieł teoretycznych Berkeleya lektura tych prac pozwala dostrzec, że nadał on życie stosowanym przez siebie pojęciom filozoficznym. To bowiem wciąż ten sam myśliciel – pełen niechęci do abstrakcji, przekonany, że otaczający nas świat jest jedynie areną aktywności ludzi.
Rozdział 1. Zmiany wyglądu uzupełnień w konserwacji malarstwa sztalugowego – stan badań / 11
Rozdział 2. Uzupełnienia ubytków warstwy malarskiej obrazów i ich trwałość optyczna. Wyniki obserwacji / 16
2.1. Opinie konserwatorów na temat stabilności optycznej uzupełnień ubytków warstwy malarskiej / 16
2.2. Przegląd obrazów eksponowanych w muzeach – stan uzupełnień ubytków warstwy malarskiej / 19
2.2.1. Rodzaje zaobserwowanych zmian i częstotliwość ich występowania / 20
2.2.2. Zmiany uzupełnień a czas ich wykonania / 35
3.2.3 Zmiany uzupełnień ubytków warstwy malarskiej a powszechnie stosowane techniki i materiały / 39
Rozdział 3. Właściwości optyczne warstwy malarskiej a farba i jej składniki / 44
3.1. Właściwości optyczne warstwy malarskiej / 44
3.1.1. Barwa i krycie warstwy malarskiej / 45
3.1.2. Połysk warstwy malarskiej / 48
3.2. Wybrane właściwości składników farb i ich wpływ na właściwości optyczne uzupełnień ubytków warstw malarskich / 51
3.2.1. Pigmenty / 53
3.2.1.1. Morfologiczne cechy pigmentu a jego właściwości techniczne – barwa, siła barwienia i krycie / 54
3.2.1.2. Rola współczynnika załamania światła / 57
3.2.2. Wypełniacze stosowane w farbach / 58
3.2.3. Spoiwa i media / 59
3.2.3.1. Żywice i inne substancje błonotwórcze obecne w spoiwach i mediach / 60
3.2.3.2. Rozpuszczalniki / 62
3.2.3.3. Substancje pomocnicze / 65
3.2.4. Pigmenty i spoiwa – wzajemne oddziaływania / 66
3.2.4.1. Zwilżanie pigmentów / 66
3.2.4.2. Chłonność spoiwa / 67
3.2.4.3. Rozproszenie pigmentów w spoiwie a połysk i barwa warstwy malarskiej / 72
3.2.4.4. Składniki farby a jej konsystencja i właściwości reologiczne / 76
3.2.4.5. Wpływ rozpuszczalników i sposobu wysychania na wygląd powstającej warstwy malarskiej / 79
Rozdział 4. Przyczyny i mechanizmy zmian wyglądu uzupełnień ubytków warstwy malarskiej obrazów/ 85
4.1. Zmiany uzupełnień warstwy malarskiej a zastosowane techniki i materiały / 85
4.1.1. Opinie konserwatorów / 85
4.1.2. Rezultaty przeglądu obrazów i zawartości dokumentacji / 86
4.1.3. Popularne opinie na temat przyczyn zmian / 91
4.2 Mechanizmy zachodzenia zmian w uzupełnieniach ubytków warstwy malarskiej / 92
4.2.1. Zmiany barwy uzupełnień zależne od zmian oświetlenia / 93
4.2.2. Zmiany wyglądu uzupełnień zachodzące w trakcie wysychania / 100
4.2.2.1. Różnice połysku/ 100
4.2.2.2. Zmiany połysku oraz nasycenia barwy / 104
4.2.2.3. Zmiany barwy i krycia związane z procesem wysychania / 105
4.2.3. Zmiany wyglądu uzupełnień następujące w procesie starzenia podczas ekspozycji obrazów / 109
4.2.3.1. Pigmenty a trwałe zmiany barwy wskutek reakcji chemicznych i fotochemicznych / 109
4.2.3.2. Zmiany związane z właściwościami składników spoiw i ich wrażliwością na warunki atmosferyczne / 126
4.2.3.3. Trwałe optyczne skutki procesów zachodzących w trakcie starzenia składników spoiw / 130
Rozdział 5. Współczesne materiały do restauracji warstwy malarskiej obrazów a zmiany optyczne uzupełnień / 139
5.1. Dotychczasowe badania materiałów stosowanych w restauracji malarstwa / 139
5.2. Badanie stabilności optycznej współczesnych materiałów do uzupełniania ubytków warstwy malarskiej / 141
5.3. Obserwacje i wnioski z przeprowadzonych badań / 143
5.3.1. Wpływ właściwości pigmentów, spoiw i cech użytkowych farb na barwę i krycie warstw / 143
5.3.2. Zmiany połysku warstw w trakcie wysychania, po wyschnięciu, po zawerniksowaniu i po starzeniu / 145
5.3.3. Zmiany barwy pigmentów wskutek starzenia / 154
5.3.4. Bielenie – zmiany barwne warstw zawierających pigmenty aktywne fotokatalitycznie / 166
5.3.5. Inne cechy istotne przy ocenie uzupełnień wykonywanych współczesnymi materiałami / 171
5.3.6. Wnioski końcowe / 173
Rozdział 6. Podsumowanie i wnioski dla praktyki konserwatorskiej / 177
Bibliografia / 183
Aneks / 193
I am presenting a book that shows various aspects of the functioning of the Muslim world, mainly in the modern day although a few texts also discuss history. Political, social, literary and cultural phenomena are analysed because, despite wars and conflicts, Muslims do create new positive values. Not all of them are involved in armed operations, political crisis and social strife. Writers create literature, artists devote themselves to art. Of course, everyone is influenced by the atmosphere of conflict and wars but human beings are always able to find a niche where they create a kind of alternative world, different from what goes on around them. Aware of the above, the authors of this book analyse the detailed issues and try to present syntheses of significant research problems. Thus, an extremely interesting panorama of issues concerning the Muslim world is shown here. I am convinced that these texts will not be boring to anyone. On the contrary, they will broaden the image of the world of Islam and possibly encourage Readers to learn more and take a deeper interest in this fascinating part of the world, without which the functioning of the modern civilisation would be difficult to imagine.
prof. dr hab. Marek M. Dziekan
Książka, do której lektury zapraszam, uwzględnia najrozmaitsze aspekty funkcjonowania świata muzułmańskiego, przede wszystkim współcześnie, choć kilka tekstów odnosi się do czasów historycznych. Analizowane są zjawiska polityczne i społeczne, literackie i kulturowe. Pomimo bowiem wojen i konfliktów muzułmanie tworzą nowe, cenne wartości. Nie wszyscy włączeni są i zaangażowani w działania zbrojne, kryzysy polityczne i społeczne waśnie. Pisarze tworzą literaturę, artyści oddają się sztuce. Oczywiście na wszystkich wpływa atmosfera konfliktów i wojen, ale człowiek zawsze potrafi znaleźć dla siebie niszę, w której będzie tworzył rodzaj alternatywnego świata, odmiennego od tego, co dzieje się wokół. Autorzy niniejszego tomu, mając świadomość powyższego, zarówno analizują kwestie szczegółowe, jak i próbują przedstawić syntezy niektórych istotnych problemów badawczych. W ten sposób otrzymujemy niezwykle interesującą panoramę zagadnień dotyczących świata muzułmańskiego. Dlatego też jestem przekonany, że lektura zawartych w książce tekstów nikogo nie znudzi, a wprost przeciwnie, poszerzy obraz świata islamu i być może skłoni do dalszych poszukiwań, a także głębszego zainteresowania się tym niezwykle interesującym obszarem świata, bez którego trudno sobie wyobrazić funkcjonowanie współczesnej cywilizacji.
prof. dr hab. Marek M. Dziekan
Edycja: Piotr Roszak, Enrique Alarcón
Tłumaczenie: Piotr Roszak, Andrzej Kubanowski, Jagoda Marszałek
Wprowadzenie: Gilbert Dahan
„Dla zapoznania się z autentyczną myślą Akwinaty potrzeba – obok takich dzieł jak jego Sumy - dotrzeć do jego biblijnych komentarzy, zwłaszcza tych do Corpus Paulinum. Także i tu po mistrzowsku Akwinata łączy Biblię i metafizykę, wiarę bazującą na Słowie Bożym z racjonalną hermeneutyką analizowanego tekstu. Współcześni teolodzy potrzebują takiego wglądu do prac źródłowych Ojców Kościoła i mistrzów scholastyki. Toruńskie tłumaczenie Komentarza do Listu do Efezjan jest wierne, nie zawiera w sobie indywidualnej emocjonalności tłumaczy, które cechuje niektóre tłumaczenia zagraniczne. Język tłumaczenia jest zatem przejrzysty, z zachowaniem kolorytu scholastycznego, a tłumacze uchronili się od wprowadzenia własnego żargonu teologicznego. Tematem wiodącym Komentarza jest misterium Chrystusa w Kościele i życie zgodne z powołaniem chrześcijańskim, z zachowaniem jedności, przy rozmaitości darów duchowych obecnych w jednym Ciele Chrystusa. Tomasz jest świadomy, że List do Efezjan nie został skierowany tylko do członków tamtej gminy, ale jest on także przekazem dla nas dzisiaj. Stąd niniejszy Komentarz i jego polskie tłumaczenie wpisują się w dzieło "nowej ewangelizacji". Zachęcam wszystkich do lektury Tomaszowego Komentarza, zwłaszcza biblistów, dogmatyków i moralistów”.
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Mirosława Mroza
Czy – jak głosi popularne powiedzenie – połowa ludzi musi wyjść z sądu niezadowolona? Czy sądy – jako instytucje dokonujące rozstrzygnięć uznawanych przez część kontaktujących się z nimi osób za niekorzystne – muszą być postrzegane negatywnie? Jak budować autorytet władzy sądowniczej w warunkach społeczeństwa obywatelskiego oraz rosnących oczekiwań w zakresie partycypacji i podmiotowego traktowania? Odpowiedzi na te pytania autor poszukuje, odwołując się do koncepcji sprawiedliwości proceduralnej. Przytacza wyniki własnych badań empirycznych, które sugerują, że równie wielkie znaczenie jak sama treść sędziowskich rozstrzygnięć ma dla stron postępowań sposób potraktowania w sądzie: szacunek, bezstronność, zrozumienie i możliwość przedstawienia własnego stanowiska. Ustalenia te mają dalekosiężne implikacje dla autorytetu wszelkiej władzy, nie tylko sądowniczej.
Książka ukazuje dzieje archiwów polskich działających zarówno na ziemiach polskich, jak i poza granicami kraju w latach 1944–1989. Cezurą końcową jest rok, w którym odbyły się pierwsze po II wojnie światowej częściowo demokratyczne wybory (ich wyniki stały się początkiem końca Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej). Pracę podzielono na rozdziały, w których kolejno przedstawiono granice i ustrój Polski po 1945 r., organizację i zadania archiwów polskich do 1951 r., ich działalność po tym roku (czyli po wydaniu nowego dekretu o archiwach państwowych), a następnie po reformie administracyjnej 1975 r. i uchwaleniu w 1983 r. nowej ustawy o narodowym zasobie archiwalnym. W dalszych jej częściach omówiono państwowy zasób archiwalny, m.in. jego gromadzenie, opracowanie, udostępnianie i popularyzację, a także zasób narastający i archiwa zakładowe, budownictwo archiwalne, problem kadr archiwalnych i ich kształcenia oraz – skrótowo – działalność naukową archiwów. Rozważania kończy rzut oka na dzieje i zasób najważniejszych polskich archiwów państwowych w tym okresie oraz appendix, w którym przedstawiono sylwetkę profesora Andrzeja Tomczaka, przez prawie całe dojrzałe życie związanego zawodowo i naukowo z tworzoną po II wojnie światowej archiwistyką polską.
Doświadczamy obecnie jednej z największych rewolucji w naszej świadomości świata. Wszechświat, który jeszcze nie tak dawno ukazywał się jako ustabilizowany, statyczny, ograniczony i materialny, zostaje zastąpiony obrazem świata dynamicznego, w którym nie akcentuje się już ustalonego ładu, lecz proces stałych przemian i otwartość na nowe możliwości. Wyraźnie doświadczamy przesunięcia filozofii i nauki w stronę paradygmatu ewolucjonistycznego i holistycznego, w którym uwzględnia się w istnieniu rozwój i zmianę, jak też perspektywę całościową i pole informacji. Odkrycia nastręczają materialistom coraz więcej kłopotów i zaczynają potwierdzać oczekiwania ludzi wierzących lub przynajmniej tych, którzy zawsze mają nadzieję na „coś innego”. Świat okazuje się czymś więcej, niż się dotychczas wydawało, i to nie tylko w wymiarze odkrywanym przez naukę i jej narzędziami, ale również w wymiarze metafizycznym. Taka postawa zmusza nas do pozostawania w stałym zadziwieniu, czyli do tego, co Platon nazywał początkiem filozofii. Na tej drodze dochodzimy do fundamentalnej niewiedzy: nie wiemy, czym jest istnienie, i co to znaczy istnieć.
Prezentowana książka wyraża ewolucyjny pogląd na istnienie, począwszy od wskazania jego poziomów, przez ewolucję każdego z nich, aż po Chrystusa, jako drogę (przejście) do nowego wymiaru. Pytanie o Jezusa Chrystusa staje się pytaniem o istnienie w ogóle. Jej celem jest krytyczne rozważenie wielu współczesnych problemów na temat istnienia, ale również zachęcanie do pytań, wzbudzenie wątpliwości i otwartości.
Idea, aby w jednym opracowaniu zawrzeć całokształt polskiej kultury filozoficznej pierwszej połowy XIX wieku po raz pierwszy została podjęta przez Władysława Tatarkiewicza. Trzeba również podkreślić, że Tatarkiewicz jako pierwszy rozpoczął systematyczne badania swoistego skarbca dawnej kultury umysłowej – nieznanych wileńskich rękopisów filozoficznych. Idąc śladem tego klasyka badań nad historią filozofii, mamy nadzieję uczynić tutaj jeden niewielki krok naprzód, łączący odkrycia archiwistyczne z nowym spojrzeniem na życie filozoficzne dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, tego wciąż zagadkowego i kontrowersyjnego okresu, który przez naszego mistrza został nazwany „między Oświeceniem a mesjanizmem”.
Jakie działania powinien podjąć konserwator, aby skutecznie przyczyniły się do ratowania spuścizny fotograficznej? Czy pożółkłe, spłowiałe odbitki są już tylko bezużytecznymi dokumentami historii i kultury, czy nie przedstawiają już żadnej wartości? Czy ich treść jest możliwa do odczytania? Czy rekonstrukcje fotografii mogą przynieść satysfakcjonujące efekty?
W latach 2011-2016 przeprowadzono prace konserwatorskie na zbiorze fotografii przechowywanych na terenie zamkowym Biblioteki Kórnickiej. Efekty ich realizacji upubliczniono na dwóch wystawach w Toruniu oraz na wystawie w Bibliotece Kórnickiej w 2016 roku. Skromna publikacja oddana do Państwa rąk w formie katalogu ma na celu przede wszystkim upamiętnienie faktu realizacji tychże wystaw; zawiera również przykłady niektórych, bardzo syntetycznie ujętych rozwiązań konserwatorskich na zabytkowych fotografiach oraz ich cyfrowych kopiach.
Wielu konserwatorów podkreśla, że ochrona przed zniszczeniem i konserwacja fotografii to niełatwe zadania, a także, że wiedza z tego zakresu nie jest tak bardzo popularna w naszym kraju, w gronie specjalistów, w przeciwieństwie do wiedzy na temat konserwacji wielu innych rodzajów obiektów o wartości historycznej, zabytkowej – księgozbiorów, znalezisk archeologicznych czy budynków.
Jeśli w jakikolwiek sposób publikacja przyczyni się do poszerzenia świadomości, że roztoczenie opieki nad fotografiami jest konieczne wśród właścicieli i opiekunów zbiorów fotograficznych, jeśli zainteresuje artystów zajmujących się warsztatem dawnych mistrzów fotografii, kolekcjonerów, to autor uzna, że jego cel – popularyzacja tejże wiedzy – został osiągnięty.
Monografia zbiorowa Współczesne badania nad folklorem i literaturą rosyjską proponuje Czytelnikom wyniki interdyscyplinarnych poszukiwań naukowych badaczy polskich i rosyjskich, poświęcone najnowszym rozpoznaniom ideowo-formalnym z zakresu folkloru i literatury rosyjskiej. Autorzy tekstów omawiają tytułowe zagadnienie w rozmaitych przekrojach tematycznych i problemowych, rozpatrując je w kategoriach literaturoznawczych, antropologicznych, kulturologicznych i historiograficznych, co nadało projektowi zróżnicowany i kompleksowy charakter, a tradycyjną perspektywę poszerzyło o ciekawe i nowatorskie koncepcje. Zebrane w monografii rozprawy dowodzą, iż dialog z- i o folklorze i literaturze rosyjskiej niezmiennie pozostaje aktualny oraz inspirujący, otwiera kolejne obszary badawcze i wciąż rodzi nowe pytania. Wyrażamy nadzieję, że niniejszy tom będzie stanowić nie tylko asumpt do dalszych rozważań, ale także sprawi szerokiej rzeszy czytelników intelektualną przyjemność.
Niewiele jest zjawisk w historii filozofii europejskiej, które byłyby równie kontrowersyjne, a kontrowersje tak długotrwałe, intensywne i żywe, jak w przypadku fenomenu, jakim jest sofistyka. Nawet dzisiaj sofistyka nie jest zagadnieniem antykwarycznym, tak jak stała się nim duża część tradycji filozoficznej. Pejoratywny wydźwięk tego terminu jest głęboko zakorzeniony w języku nieakademickim i powraca w wielu dyskusjach politycznych i światopoglądowych. Trudno jednoznacznie określić, jak doszło do tego, że krótkotrwałe zjawisko, o ograniczonym zakresie oddziaływania i bardzo rozmytym znaczeniu, skupiło na sobie tak wiele negatywnych ocen i emocji. Pewne jest jednak, że dyskusja nad sofistyką nieprędko znajdzie swój finał, chyba że kultura europejska dojdzie do swego kresu i zatraci dziedzictwo antycznej tradycji filozoficznej.
Praca jest pierwszym polskim tłumaczeniem agronomicznego dzieła noszącego tytuł Geoponika. Jest ono podstawowym źródłem do poznania nie tylko rolnictwa oraz hodowli, ale i sztuki kulinarnej wczesnego i średniego Bizancjum.
Jak na recepcję twórczości Hansa Christiana Andersena wpłynęły konteksty literackie, wydawnicze, pedagogiczne towarzyszące wprowadzaniu jej w polską kulturę na przełomie XIX i XX w.? Które wątki dzieł i biografii wielkiego Duńczyka są żywotnym źródłem inspiracji artystycznej? Jaki Andersen objawia się nam dziś w reinterpretacjach literackich, muzycznych, teatralnych, filmowych i plastycznych?
Książka Andersenowskie inspiracje w literaturze i kulturze polskiej wyrasta z przekonania, że mimo ponadstuletniej obecności Andersena w polskiej kulturze nadal stawia on czytelników i badaczy przed wieloma interesującymi pytaniami oraz wyzwaniami. Inspirujące impulsy płyną dziś z nowych przekładów Bogusławy Sochańskiej, z odkrywanych faktów biograficznych, między innymi za sprawą dopiero niedawno przetłumaczonych na język polski Dzienników, oraz – co ważne – z interdyscyplinarnego spojrzenia na całokształt dorobku literackiego pisarza z Odense. O miejscach i rozmaitych formach objawiania się Andersena w polskiej kulturze oraz dialogach z jego wyobraźnią literacką piszą w niniejszym tomie tłumacze, historycy literatury, historycy sztuki, kulturoznawcy, teatrolodzy oraz reżyserzy teatralni. Książka jest trzecią publikacją z serii „Biblioteczka Dziecięca”.
O człowieku można więc mówić z różnych punktów widzenia. W najgłębszym rozumieniu nauki spojrzenia te nie mają charakteru wykluczającego się czy przeciwstawnego. Pluralistyczne spojrzenie na człowieka uwzględniające aspekt prawdy naukowej oraz dyscypliny metodologicznej poszczególnych dziedzin nauki winno być odczytywane jako wzajemne ubogacające dla prowadzących badania i samego człowieka. Szerokie, wieloaspektowe spojrzenie pozwala głębiej poznać człowieka i odkryć bogactwo rzeczywistości, jaką bez wątpienia on stanowi.
Celem niniejszej publikacji jest właśnie interdyscyplinarne spojrzenie na człowieka pod wybranym aspektem. W antropologicznej serii wydawniczej, będącej owocem współpracy etnologów i teologów, człowiek był wpierw odczytywany jako istota religijna. Druga edycja skupiła się na człowieku jako duszy i ciele. W tegorocznej, trzeciej edycji osią przewodnią studium antropologicznego jest dwumian: czystość–brud. W ramach tego wydania tom pierwszy zawiera teksty, których punktem wspólnym jest ujęcie humanistyczno-etnologiczne.
Prezentowana książka to próba odczytania nieznanych w Polsce relacji z ekspedycji na Grenlandię Północną najznamienitszego duńsko-grenlandzkiego polarnika, Knuda Rasmussena. Celem autorki jest zbadanie związków literackiej konstrukcji tych terenów z procesem kolonialnym, w wyniku którego cały region Thule został objęty zwierzchnością państwa duńskiego. Przyjmując za punkt wyjścia ambiwalencję zarówno postaci polarnika, jak i literackich przedstawień omawianego obszaru oraz jego rdzennych mieszkańców, autorka dowodzi niestabilności konstrukcji geografii i tożsamości, mimo asymetrycznego układu sił między kolonizatorem a skolonizowany
Prezentowana książka stanowi próbę odczytania alternatywnych historii kobiet w pięciu najwybitniejszych powieściach Teodora Parnickiego. Zawarte w niej interpretacje zostały przeprowadzone z wykorzystaniem narzędzi wypracowanych na gruncie literaturoznawstwa, teorii historiografii, szczególnie zaś z antropologii i feministycznej krytyki literackiej. Studium m na celu odsłonięcie innego wymiaru powieściopisarstwa Teodora Parnickiego, ukazanie Genderowej wrażliwości autora „Nowej Baśni”, niejednokrotnie antycypującego w swej twórczości przemiany zachodzące w ponowoczesnej teorii historiografii.
Przedstawione analizy koncentrują się między innymi wokół zagadnień mitologii kobiecości, genealogii matrylineralnej, cielesności w historii oraz problemy płci, traktowanej jako istotny komponent kreowania narracji historycznej. Książka podejmuje również namysł nad relacją łączącą historię, mit i literaturę w powieściach Teodora Parnickiego oraz proponuje spojrzenie na jego twórczość z innej perspektywy, uwzględniając płeć doświadczenia historycznego, stawiającej w centrum zainteresowania postaci kobiet będących aktywnymi kreatorkami rzeczywistości oraz innych kulturowo i etnicznie, sytuujących się na marginesie Wielkiej Historii.
Rynki dla zwycięzców mają wiele negatywnych konsekwencji, które będą głównym przedmiotem naszego zainteresowania. Zwiększyły one różnice między bogatymi a biednymi. Zwabiły część najbardziej utalentowanych obywateli do wykonywania społecznie nieproduktywnych, a czasami nawet destrukcyjnych zadań. W gospodarce, która już wcześniej inwestowała zbyt mało w przyszłość, wprowadziły szkodliwe wzory inwestycji i konsumpcji. W pośredni sposób doprowadziły do tego, że najwybitniejsi studenci trafiają do wąskiego grona elitarnych instytucji. Jeszcze bardziej utrudniły znalezienie produktywnej niszy osobom, których talenty objawiają się dopiero w późniejszym okresie życia. Rynki dla zwycięzców ukształtowały także naszą kulturę i nasz język w sposób, który wielu ludzi uważa za wysoce niepokojący […]. Podczas gdy zwolennicy wolnego rynku utrzymują, że bodźce rynkowe prowadzą do społecznie korzystnych rezultatów, my twierdzimy, że rynki dla zwycięzców przyciągają zbyt wielu uczestników, co skutkuje wytworzeniem nieefektywnych wzorców konsumpcji i inwestycji, a w wielu przypadkach prowadzi do psucia naszej kultury.
Analiza procesu indywidualizacji życia społecznego wskazuje na występowanie kilku interesujących zjawisk. Po pierwsze, możemy mówić o problemie ideologizacji indywidualizmu, co oznacza, że zmieniający się charakter relacji jednostki ze społeczeństwem, tzn. oparty na coraz większej autonomii człowieka, nie obejmuje wszystkich członków społeczeństwa. Indywidualizm, przyjmując zideologizowaną postać, staje się narzędziem różnicowania szans jednostek w dostępie do autonomii i osobistego rozwoju. Dla niżej sytuowanej części społeczeństwa w strukturalnym układzie staje się on źródłem barier i ograniczeń, a tym samym gwarantem społecznych nierówności. Po drugie, indywidualizacja życia społecznego nie w każdym przypadku prowadzi do rozwoju indywidualności jednostki. Może tworzyć sprzyjające okoliczności indywidualnego rozwoju człowieka, jednakże nie jest warunkiem wystarczającym do pojawienia się indywidualności. Po trzecie, indywidualność osoby nie stanowi przeszkody, a wręcz przeciwnie, jest czymś niezbędnym, by móc w pełni odpowiedzialnie zaangażować się we wspólnotę. Indywidualność jest bowiem wyrazem etycznego nastawienia człowieka do otaczającego go świata oraz innych ludzi.
„Dr Aleksandra Seklecka włożyła ogrom pracy w zebranie materiałów o tak licznych elementach teorii mediów, niektórych bardziej znanych, także w Polsce, wielu innych znacznie mniej. To książka nie tylko dla politologów, lecz także dla szerokiego kręgu studentów różnych kierunków, coraz częściej nie tylko społecznych, włącznie z zarządzaniem o profilu humanistycznym, a także kierunków humanistycznych, szukających miejsca pracy na rynku public relations, marketingu politycznego i samorządowego. Dla nich książka będzie istotnie inspirującą monografią – przydatną przy konceptualizacji teoretycznej i podbudowy hipotez na temat natury współczesnego komunikowania masowego. Dla studentów socjologii, medioznawstwa, na których wykłada się elementy wiedzy o komunikacji społecznej, mediach, marketingu politycznego, kierunków kształtowaniu wizerunku itp. będzie to pożyteczna pozycja, zwłaszcza gdy przygotowują prace magisterskie lub doktorskie z tych zakresów tematycznych. Dla praktyków licznych zawodów medialnych, w tym klasycznego dziennikarstwa, to inspirująca refleksja nad swą działalnością i jej doskonaleniem”.
Z recenzji prof. dr. hab. Tomasza Gobana-Klasa
„Recenzowaną książkę oceniam pozytywnie. Uważam, że stanowi ona wartościowy wkład do dyskursu naukowego na temat nie tylko specyfiki audycji informacyjnych, ale i rytuałów medialnych. Pozytywna ocena dotyczy zarówno wyboru tematyki, zastosowanej w badaniu metodologii, jak i treści opracowania. W szczególności na uznanie zasługuje umiejętność wykorzystania literatury przedmiotu do samodzielnej analizy”.
Z recenzji dr hab. Agnieszki Stępińskiej, prof. UAM
Książka Strategiczne zarządzanie kapitałem ludzkim w oparciu o zrównoważoną kartę wynikówpodejmuje problematykę pomiarów dotyczących strategicznego zarządzania kapitałem ludzkim. Omówiono w niej m.in. metody pomiaru kapitału ludzkiego oraz trudności z tym związane. Przedstawiono przykłady przekładania strategii biznesowej na personalną z wykorzystaniem mierników wynikających ze zrównoważonej karty wyników. Opisano rozwiązania informatyczne wspomagające pomiary aktywów niematerialnych, a także zasady gromadzenia, przetwarzania i interpretacji danych użytecznych w zarządzaniu kapitałem ludzkim. Ukazano również praktyczną implementację zagadnienia w postaci modelu i procedury wdrażania mierników użytecznych w strategicznym zarządzaniu kapitałem ludzkim. Uzyskane wyniki badań pozwoliły na klasyfikację mierników stosowanych w zarządzaniu kapitałem ludzkim przedsiębiorstwa, ocenę ich użyteczności, identyfikację zakresu stosowania pomiarów w polskich spółkach giełdowych oraz identyfikację uwarunkowań ułatwiających i utrudniających stosowanie mierników użytecznych w zarządzaniu kapitałem ludzkim. Zebrane dane mają zastosowanie praktyczne. Posłużyły do opracowania narzędzi (modelu i procedury wdrażania mierników użytecznych w zarządzaniu kapitałem ludzkim przedsiębiorstwa), które wspierają zwiększanie kapitału intelektualnego w polskich warunkach rynkowych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
