Francuzi, Algierczycy?

Kiedy czuję się Francuzem? Dlaczego jestem Algierką? Czy zależy to od dzielnicy, w której mieszkam, i zawodu, który wykonuję? Jakie znaczenie ma przeszłość francusko-algierska i percepcja islamu we Francji? Jakie są codzienne relacje między francuskością a algierskością? Na te i podobne pytania poszukują odpowiedzi Francuzi, których rodzice wychowali się w Algierii i imigrowali do Francji w okresie powojennego boomu gospodarczego. Mówią biegle w języku Molieram, są doskonale osadzeni we francuskiej codzienności i funkcjonują w różnych warstwach społeczeństwa francuskiego. Dzięki rodzicom poznali elementy kultury algierskiej, arabskiej lub berberyjskiej, założenia religii muzułmańskiej oraz wydarzenia z historii rodzinnej i społecznej. Jako potomkowie imigrantów konfrontują swe wyobrażenia o francuskości i algierskości z ocenami i reakcjami innych osób – rodziny żyjącej po obu stronach Morza Śródziemnego, rówieśników, nauczycieli, pracodawców i polityków. Książka zawiera teoretyczne i metodologiczne propozycje badań nad identyfikacjami. W pojedynczej czynności identyfikacji autor odróżnia argument identyfikacyjny (cechę) od nazwy kategorialnej, a użyteczność zaproponowanych pojęć testuje w badaniu identyfikacji Francuzów algierskiego pochodzenia (FPA). Napisane przez potomków imigrantów algierskich teksty literackie, w różnym stopniu nacechowane autobiograficznością, są podane w książce analizie jakościowej i ilościowej. W efekcie wskazano na istnienie w świadomości zbiorowej FPA kilkudziesięciu możliwych, osadzonych w konkretnych kontekstach, relacji między wybranymi identyfikacjami narodowymi – francuską i algierską.