„Za kulisami. Toruńskie spotkania wokół dramatu” to planowany przez Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu cykliczny festiwal skupiający się na zagadnieniach związanych z dramatem, w tym m.in. na przekładzie, krytyce i reżyserii. Intencją pomysłodawczyń jest tematyczność każdej edycji. Pierwsza, która odbyła się w dniach 11–13 kwietnia 2018 roku, poświęcona została dramatowi Rosji i Ukrainy.
Przygotowana publikacja jest rezultatem prowadzonych przez Autora badań naukowych i rozważań związanych z rachunkowością instrumentów finansowych oraz informacjami sprawozdawczymi wykorzystywanymi przez inwestorów oraz analityków w ich procesach decyzyjnych dotyczących inwestycji finansowych. Intensywny rozwój instrumentów finansowych, skutkujący coraz większym stopniem ich skomplikowania, powoduje, że rachunkowość instrumentów finansowych stanowi szczególnie problematyczny obszar rachunkowości. Niejednolitość, obszerność oraz złożoność obowiązujących regulacji prawnych poświęconych temu zagadnieniu jest powodem licznych trudności dla odbiorców informacji sprawozdawczych. Dlatego ocena wykorzystania i przydatności sprawozdawczości finansowej w zakresie instrumentów finansowych przez inwestorów i analityków, a także identyfikacja ich potrzeb informacyjnych oraz uwag odnoszących się do oczekiwanych zmian w tym względzie stanowi ważny i potrzebny, zarówno w wymiarze teoretycznym, jak i praktycznym, obszar badawczy.
W monografii realizowany jest autorski projekt badań historiograficzno-metodologicznych. Clifford Geertz w jednym ze swoich esejów postulował studia nad myśleniem, jakie przebiega „na forum i agorze współczesnego życia”, dotychczas pozostających poza zainteresowaniami antropologów. Nazwał je etnografią myśli współczesnej. Stąd też koncepcję historii historiografii i metodologii historii, ufundowaną na Geertzowskim rozumieniu kultury i jej badaniu, autor traktuje jako etnografię myśli współczesnej w dziedzinie historii.
„Wielkie kwestie”, które autor bada, to: klasyczna i nieklasyczna historia; centrum i peryferie historii; antropologizowanie historii; „zwroty” badawcze w historii; granice dyscyplinarne i interdyscyplinarność w historii; polityzacja historii; modernizm, postmodernizm i historia; źródła historyczne; archiwa i kultura; znaczenia i historia; myśl i historia; społeczne zaangażowanie, izolacja i historia; krytyka społeczna i historia; etyczny etnocentryzm i historia.
Monografia ta, nawiązując do Wittgensteina, jest pasmem rozmaitych włókien-rozdziałów krzyżujących się i splatających ze sobą. Wszystkie, ściągnięte w sploty o odpowiednim napięciu, tworzą złożoną strukturę, miejscowo specyficzną, ale całościowo integralną, która dotyczy znaczenia kultury oraz jej różnorodności w prowadzonych przez historyków badaniach przeszłości.
Treści poszczególnych rozdziałów […] są nierozerwalnie związane tak z refleksją teoretyczną, jak i praktyczną nad kondycją i zmianami dokonującymi się współcześnie na gruncie historiografii. […] Jednocześnie […] wychodzą naprzeciw potrzebie, zapotrzebowaniu i oczekiwaniu historyków (ale przecież nie tylko) na namysł/refleksję nad sposobami kreacji „obrazów przeszłości”. […] etnografia myśli współczesnej w dziedzinie historii wydaje się interesującym i niosącym za sobą potencjał badawczy projektem […] patrzenia na historiografię i dokonujące się na jej gruncie zmiany.
Z recenzji prof. Marka Woźniaka
Książki autorstwa […] metodologów historii oceniam zwykle w kontekście przydatności do zrozumienia rozwoju historiografii, do której przynależę, nie zaś hermetycznego dyskursu specjalistów. Z tej perspektywy […] pozycja jest ważna według mnie przede wszystkim jako wskazanie szczególnie istotnych obszarów refleksji nie tylko w polskiej historiografii, ale także w szeroko pojętym dyskursie o przeszłości. […] autor niezwykle konsekwentnie odwołuje się do antropologii jako punktu wyjścia refleksji nad celami badań historycznych, warsztatem badań oraz szczególnie dziś ważnymi debatami […].
Z recenzji dr hab. Barbary Klich-Kluczewskiej
Wśród wielu wymagań współczesnej kultury żądanie otwartości należy do najważniejszych. Jest ono tak ważne, że pojawia się nawet jako istotna prośba Modlitwy Eucharystycznej (V Modlitwa Eucharystyczna), w której prosi się: „uczyń nas otwartymi”. Przyzwyczajani jesteśmy do uznawania, że jest to zaleta ludzi i pożądany stan kultur, w których relacje wykluczania zastępowane są pluralizmem i tolerancją. Rzadko dostrzega się również zagrożenia związane z bezkrytyczną otwartością, w której może ujawniać się zaburzenie tożsamości, nierespektowanie żadnych granic, aż po egoistyczną samowolę. Taka nieuporządkowana otwartość wydaje się umniejszać tendencje do trwania i utrwalania dotychczas obowiązujących (dobrych) wzorców życia i kultury, uwypuklając zmienność i nietrwałość wszystkiego, i skłaniając też ku relatywizmowi i konformizmowi. Jednak korzystna (ubogacająca i poszukująca) otwartość rzeczywiście służy zarówno indywidualnemu rozwojowi, jak i udoskonaleniu relacji międzyludzkich i międzykulturowych. Dlatego w kontekście tak rozumianej otwartości nie ma usprawiedliwienia dla ograniczenia i zamknięcia nawet wtedy, gdy w danej chwili wydaje się ona zagrażać schematycznemu porządkowi, skostniałej hierarchii i złudnej niezmienności. W kontekście tym chodzi bowiem o otwartość na prawdę, dobro, piękno, czyli na to wszystko co ubogaca świat, nasze życie i nas samych, co jest cenne i o co warto zabiegać. Nie chodzi zaś ani o rezygnację z siebie, ani też o skierowanie (otwartość) na to, co niszczy i burzy, a nie tworzy i buduje. Stąd modlitwa „uczyń nas otwartymi” jest tak ważna: uczyń nas otwartymi, nie ku naszej destrukcji, lecz ku spełnieniu.
„Żaden człowiek nie jest samotną wyspą; każdy stanowi ułomek kontynentu, część lądu” – głosi słynna fraza Johna Donne’a, która posłużyła Ernestowi Hemingwayowi za motto powieści Komu bije dzwon. Parafrazując, można powiedzieć, że tym bardziej żadna kinematografia narodowa nie jest samotną wyspą; każda stanowi ułomek kontynentu, część lądu, jakim jest światowe kino i jeszcze szerzej – sztuka i kultura, przynajmniej od XIX wieku połączona siecią złożonych współzależności, inspiracji, uwarunkowań i powiązań o zasięgu globalnym. Powiązania te mogą mieć charakter ekonomiczny, intelektualny, polityczny, społeczny, artystyczny. Przeważnie są mieszanką ich wszystkich.
Dotyczy to także polskiego kina, a celem książki Przeczucie końca. Modernizm, późność i polskie kino jest przyjrzenie się wycinkowi rodzimej kinematografii, jaki stanowi powojenne kino autorskie, właśnie jako części tego bogatego kontynentu, którego jednym z najistotniejszych wymiarów był filmowy modernizm. Tropi ona kształtowanie się modernistycznego dyskursu, instytucji i poetyki zarówno w międzynarodowym, jak i lokalnym kontekście, a także kolejne przejawy i konsekwencje estetyczne oraz filozoficzne funkcjonowania tego paradygmatu w polskim kinie. Szczególny nacisk położony został na późną fazę modernizmu, której istnienie datuje się na lata siedemdziesiąte oraz (w mniejszym natężeniu) dekadę następną, a której czołowymi reprezentantami byli m.in. Andrzej Żuławski, Tadeusz Konwicki, Wojciech Jerzy Has, Grzegorz Królikiewicz czy Piotr Szulkin. Tego rodzaju „utransnarodowienie” polskiego kina pozwala spojrzeć na nie świeżym okiem, nawet jeśli przedmiotem jego zainteresowania są postaci, zjawiska czy dzieła pozornie dobrze znane.
Tematem monografii jest analiza wybranych autobiograficznych narracji autorstwa kobiet z perspektywy związków między matkami a córkami w kontekście relacji rodzinnych i artystycznych. Przedstawione badania dotyczą przede wszystkim tego, w jaki sposób relacje rodzinne wpływają na matczyną oraz córczyną twórczość literacką lub artystyczną i na odwrót – w jaki sposób życie artystyczne wpływa na relacje panujące w rodzinie. W ten sposób analizie poddane zostały te kategorie i problemy, które pojawiają się w literaturze jako skutek działania tych relacji. Celem przeprowadzanych rozpoznań było znalezienie i zinterpretowanie na zasadzie case studies tych duetów matek i córek, których teksty najlepiej odzwierciedlają charakterystyczny sposób tworzenia narracji o sobie i rodzinie.
Wybrane utwory poddano analizie w kontekście m.in. takich kategorii, jak córectwo, etyka troski, uznanie, epigenetyka, wstyd, empatia, topologie choroby, żałoba. Zinterpretowano również te specyficzne teksty lub prace autobiograficzne, które nie wpisują się w sztywne ramy gatunkowe. Należą one do tej grupy projektów i/lub narracji, które podkreślają różnorodność estetyk oraz konwencji tego hybrydycznego gatunku, jakim jest autobiografia. Rozpoznania i teorie różnych dziedzin wiedzy akademickiej zostały wykorzystane jako narzędzia analityczne. Zaliczają się do nich chociażby teoria i interpretacja literatury, gender studies, antropologia kultury, badania nad pamięcią i materialnością, analizy socjologiczne, koncepcje psychologiczne i psychoanalityczne, a także hipotezy podejmujące kwestie wpływu zmian społeczno-politycznych na literaturę autobiograficzną. Wszystko to przyczyniło się do stworzeniu metodologii uwzględniającej specyfikę badanych tekstów, odpowiadającą przekształceniom współczesnej literatury autobiograficznej.
Przedmiotem podejmowanych w monografii analiz jest asamblaż „klasy–kapitału–coachingu”, który jest rozpatrywany w kontekście procesu rozpowszechniania się w dobie późnego kapitalizmu idei przedsiębiorczości, odpowiedzialności indywidualnej oraz uekonomicznienia stosunków nieekonomicznych. Coaching – rozumiany jako materializacja neoliberalnych technologii urządzania – jest praktyką materialno-symboliczną zachęcającą członków wyższych klas średnich w Polsce do podejmowania prób rozwijania form kapitału emocjonalnego (samoświadomości, postaw przedsiębiorczości i odpowiedzialności, pewności siebie oraz poczucia własnej wartości, odporności psychicznej i umiejętności zarządzania emocjami) w celu radzenia sobie z wyzwaniami stawianymi przez kapitalizm. Członkowie wyższych klas średnich, biorący udział w prowadzonych przez autora badaniach etnograficznych, budują tożsamość klasową w procesie afektywnej pracy nad sobą, inicjowanej w coachingu, która wypływa z potrzeby zyskania i/lub poszerzenia wymienionych wyżej dyspozycji emocjonalno-kognitywnych. Coaching jest narzędziem zarówno tę potrzebę zaspokajającym, jak i ją produkującym. Jest on mechanizmem konstruującym neoliberalne podmioty wyższych klas średnich, wyposażającym je nie tylko w kapitał emocjonalny, lecz także kategorie, na podstawie których sami działają i myślą o sobie oraz otaczającym świecie. Książka dowodzi, że pracę coachingową odpowiedzialną za wytwarzanie neoliberalnych podmiotów wyższych klas średnich konstytuuje mechanizm retoryczny i polityczny, który dookreśla etykieta stanowiąca także drugi człon tytułu monografii: perswazja neoliberalnego urządzania.
Romanticism in Poland was the first modern era which created the earliest modern intellectual class calling for cultural, political, and civilizational changes, which is similar to the situation in France, Germany, and England. The rebellious spirit of Romanticism in Poland is characterized by stronger foundations and arguments of historiosophical nature. Rebellion in Romanticism was not limited to fighting for the individual freedom of men, as people also fought in the name of national and social freedom. It was a struggle that encompassed many aspects of life and imagination. Romanticism is the child of youth. The youth shaped a new worldview, rebelled against the world order in literature and art, and proposed a new definition of freedom, including not only politics, but also aesthetics, philosophy, music, science, as well as lifestyle, thus imparting on everyday life the qualities of freedom and authenticity.
In dem bereits fünften Band der Serie „Ecclesia clerusque temporibus medii aevi” finden unsere Leser Ergebnisse der Forschungen über die Kirche im mittelalterlichen Livland, die aus den Studien von Historikern aus Dänemark, Deutschland, Estland und Polen resultieren. Der Band enthält acht Beiträge in deutscher und englischer Sprache. Diese sind verschiedenen Aspekten der Geschichte, von der mittelalterlichen Kirche in Livland bis hin zur Reformation, gewidmet. Die in den Texten angesprochenen Fragen betreffen Christianisierungsprozesse, die Herausbildung der Kirche als Organisation, die Organisation des Klosterlebens, Religiosität der lokalen Bevölkerung, Aktivitäten der päpstlichen Legaten, das Universitätsstudium von Domkapitularen sowie die Anfänge der Reformation im Bistum Riga. Einer der ausführlicheren Beiträge ist darüber hinaus den erhaltenen Archivalien des livländischen Zweiges des Deutschen Ordens gewidmet. Die in dem vorliegenden Band präsentierten Untersuchungen über die Kirche in Livland fügen sich in das Forschungsprofil des seit dem Jahre 2013 bestehenden Lehrstuhls für Geschichte der baltischen Länder, der am Institut für Geschichte und Archivkunde der Nikolaus-Kopernikus-Universität in Toruń angesiedelt ist.
Monika Jakubek-Raczkowska, Marta Czyżak
Textus et pictura: słowo wstępne / 9
TEXTUS. STUDIA NAD ZAWARTOŚCIĄ KODEKSÓW RĘKOPIŚMIENNYCH
Irina Chachulska
Najstarsze pasje chorałowe w rękopiśmiennych źródłach polskich / 13
Dominika Grabiec
Formularz Mszy o Koronie Cierniowej z fragmentu graduału 12497 IV ze zbiorów Biblioteki Narodowej w Warszawie / 21
Monika Opalińska
Utracone w edycjach – wokół rękopisów i wydań średniowiecznych angielskich przekładów modlitw liturgicznych / 33
Agnieszka Fabiańska
Historia Veteris et Novi Testamenti – charakterystyka dzieła, metoda pracy jej autora i zarys tradycji rękopiśmiennej utworu / 53
LIBER. STRUKTURA I FUNKCJE KODEKSÓW RĘKOPIŚMIENNYCH W UJĘCIU MONOGRAFICZNYM
Marta Czyżak
Compendium historiae in genealogia Christi Piotra z Poitiers (Pictavienis) w rękopisach Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu / 67
Piotr Oliński
Kilka uwag o kalendarzu i modlitwach we franciszkańskim rękopisie z terenu władztwa zakonu krzyżackiego w Prusach (Rps 77/II ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu) / 95
Ewa Kobylińska
Rękopis BN, BOZ 146, czyli kolekcja Marcina z Raciąża / 105
Alicja Szulc
XIV-wieczny kodeks Antonio da Rido z Padwy ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu (Rkp. 1736). Analiza treściowa i proweniencyjna / 117
Sławomir Szyller
Jan Burcardi i jego kolekcje kazań / 129
Paweł Mateusz Modrzyński
Pomiędzy pięknem i pragmatyzmem. Kodeksy prawne z terenów Prus Krzyżackich / 139
PICTURA. ŚREDNIOWIECZNA KSIĘGA ILUMINOWANA
Mateusz Franciszek Marszałkowski
Dekorator pelplińskiego Graduału L13 i jego oeuvre / 153
Justyna Łuczyńska-Bystrowska
Znaczenie pisma w dekoracji malarskiej neapolitańskiego brewiarza w Bibliotece XX. Czartoryskich (sygn. Ms. Czart. 1211 IV) na tle rozwoju liternictwa humanistycznego w Italii / 173
Justyna Łuczyńska-Bystrowska
Dominikański Graduał brata Wiktoryna z lat 1536–1537 – iluminacje i oprawa zdobiona tzw. radełkiem jagiellońskim / 195
Anna Wyszyńska
Liber geneseos illustriis familiae Schidloviciae Stanisława Samostrzelnika. Przyczynek do badań kostiumologicznych nad uzbrojeniem ochronnym / 217
CODEX. ŚREDNIOWIECZNA KSIĘGA RĘKOPIŚMIENNA W ASPEKCIE HISTORYCZNEGO TRWANIA
Ewa Chlebus
Jak franciszkanie pruscy utylizowali rękopisy, czyli o znaczeniu badań makulaturowych dla oprawoznawstwa / 253
Joanna Kilian-Sztama, Elżbieta Jabłońska
Summa Raymundi de Pennaforte sygn. MS 8 ze zbiorów Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie – średniowieczny iluminowany rękopis na pergaminie. Problematyka konserwatorsko-restauratorska / 303
Ewa Chlebus
Pomiędzy drukiem a oprawą. Planirowanie papieru jako istotna czynność w produkcji książki w dobie inkunabułów / 319
Jacek Soszyński
Pierwszy rok prac nad „Inwentarzem dziedzictwa narodowego w zakresie rękopisów średniowieczych” / 337
Wykaz skrótów / 353
Bibliografia / 355
Indeks rękopisów / 383
Indeks inkunabułów i starych druków / 389
Indeks osobowy / 391
Indeks topograficzny / 399
„Podjęty został temat ważny i aktualny przede wszystkim w sensie naukowym, ale także praktycznym. Autorka zebrała bardzo szeroki materiał źródłowy, który zanalizowała przy pomocy odpowiednio dobranych metod. W rezultacie otrzymaliśmy szerokie, kompleksowe spojrzenie na zagadnienie roli kultury i partycypacji w kulturze w średnich miastach Polski. Praca niewątpliwie dostarcza nowej wiedzy na omawiany temat i w tym sensie stanowi wkład do geograficznych badań nad kulturą jako ważną funkcją miasta i nad sytuacją miast średnich”.
Z recenzji prof. Janusza Słodczyka (Uniwersytet Opolski)
„[Praca] wzbogaca wiedzę o obrazie i pozycji miast średnich w procesie transformacji strukturalnej polskiej przestrzeni, ogarniającym kulturę, gospodarkę i społeczeństwo na przełomie XX i XXI wieku […]”.
Z recenzji prof. Andrzeja Klasika (Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach)
Wstęp – pomiędzy anachronizmem i zgorszeniem / 9
Interpretacja filozoficzna (Rdz 1,1–10) / 19
Wykładnia pojęć z drugiego zdania Biblii / 21
Nieskończoność a drugi werset Genesis / 27
Sklepienie niebieskie / 40
O skończoności i realności / 50
Bóg, który stwarza wszystko / 59
Wykładnia (Rdz 1,1–10) inspiracją dla refleksji filozoficznej / 65
Prawdopodobieństwo jako arystotelesowska kategoria / 67
Przedstawienia nieskończoności. Idea matematycznej metafory / 81
Odświeżanie genezyjskich symboli / 93
Pod nieboskłonem: świat konieczności i przypadku / 105
Skończoność: pomiędzy gigantycznym i mikroskopijnym / 114
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię / 131
Apendyks / 153
1. O różnych „matematykach”, absolutnej losowości i światach możliwych / 155
2. „Morze” – skończone z nieskończonego / 160
3. Czy w króliczej norze jest dość miejsca? / 170
4. „Łąka” B. Leśmiana – poemat o nieskończoności / 176
Bibliografia / 183
“Unlike freedom of speech, freedom of thought seems to be a natural attribute of humans. After all, thoughts are, by contrast to words, both inaudible and invisible – and therefore they appear to be beyond the grasp of censors. […] In fact, the conviction that thoughts are really free is deeply rooted in different languages. For example, the famous Latin maxim Cogitationis poenam nemo patitur appears in English as Thoughts are toll-free, in German as Gedanken sind Zoll frei and in Polish as Myśli są wolne od cła. In sum, this maxim says that nobody can be punished for his thoughts, no matter how iniquitous they may be. Even though the assertion seems true, the problem is not so simple as it looks.”
From the Introduction
Publikacja zawiera zapis korespondencji wybitnego polskiego historyka, badacza kultury średniowiecza i dziejów polskiej duchowości, wieloletniego i zasłużonego profesora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, prof. dr. hab. Karola Górskiego oraz jednego z jego najbliższych uczniów i współpracowników, o. dr. Antoniego Bazielicha.
Czy określenie współczesnego świata zachodniego mianem świeckiego jest zasadne? Biorąc pod uwagę upadek „tezy sekularyzacyjnej”, zakładającej ścisły związek między powstaniem nowoczesności a atrofią wiary, a także obserwowane w wielu społeczeństwach zachodnich zjawisko „deprywatyzacji” religii, taka diagnoza współczesności musi wydać się co najmniej wątpliwa. Dlaczego zatem Charles Taylor, uważany za jednego z najwybitniejszych współczesnych filozofów, w taki właśnie sposób określa czasy, w których żyjemy? Czy bliższy prawdy nie jest – głoszony przez przedstawicieli nauk humanistycznych i społecznych – pogląd o nastaniu porządku postświeckiego? Prezentowana książka omawia podstawowe cechy współczesnej kultury, które, w przekonaniu kanadyjskiego myśliciela, świadczą o jej świeckim charakterze. Zwraca się tu szczególną uwagę na wyartykułowany przez Taylora filozoficzny wymiar świeckości, który dotyczy nie tyle naszych przekonań, ile warunkującego je i tym samym bardziej od nich podstawowego „kontekstu rozumienia”. Autor pokazuje, że takie ujęcie problemu pozwala Taylorowi wyjść poza negatywne rozumienie świeckości, postrzegające ją jako residuum powstałe wskutek upadku religii, i nie tylko wskazać na wzajemne zapośredniczenie tych kategorii, lecz także odsłonić historyczny, moralny i społeczny wymiar tego, co świeckie. Uchwycenie historycznego oraz strukturalnego powiązania świeckości z religią umożliwia także dokonanie krytyki niektórych wersji postsekularyzmu.
Książka Józefa Poklewskiego bez wątpienia spełnia wszelkie kryteria pracy naukowej. Jej wysokie walory merytoryczne wynikają z dogłębnej znajomości omawianych zagadnień, bogatego naukowego doświadczenia Autora – profesora historii sztuki. Dzieło przemawia erudycją i znakomitym warsztatem. Ugruntowane źródłową wiedzą fakty, skrupulatnie przedstawiane w toku pełnej polotu narracji, jak też obszerna, rzeczowa charakterystyka i wnikliwa analiza zjawisk czynią z książki Józefa Poklewskiego kompendium wiedzy znacząco wzbogacające stan badań nad życiem artystycznym i kulturalnym Wilna – ważnego komponentu polskiej kultury i sztuki II Rzeczypospolitej.
JAROSŁAW WENTA
Narratives of Art / 7
*
IRMA TRATTNER
Methods of Art Science: New Aspects and Perspectives of Art History / 17
*
ANNA BŁAŻEJEWSKA
‘Native’ Figural Art of the Southern Coast of the Baltic Sea at the Time of Christianization / 41
SIEGLINDE HARTMANN
Beautiful Madonnas in the Works of Oswald von Wolkenstein: Ekphrasis in the Marin Song Fräu dich, du weltlich creatur (Kl 120) / 77
JACEK TYLICKI
Several Examples of Prolonged Duration of Medieval Forms in Modern-Era Painting in Toruń / 93
PRZEMYSŁAW WASZAK
Interpretations and Permanence – References to Medieval Artistic Solutions / 111
ARTUR DOBRY
The Medieval Image of the Emperor’s Days in the Marienburg Castle / 143
*
RYSZARD MĄCZYŃSKI
Gothic Revival in Polish Classical Architecture / 159
EMILIA ZIÓŁKOWSKA
Medieval Architectural Styles in the Views of Architects in Inter-Uprising Congress Poland / 217
JUSTYNA LIJKA
Ruins. Visions and Reconstructions. The Marienburg Castle in the Creative Output of German Artists in the Period of Romantic Restoration / 253
BARTŁOMIEJ BUTRYN, JANUSZ HOCHLEITNER
Tableaux Vivants and Theatricalization of the Teutonic Order at the Turn of the Nineteenth and Twentieth Centuries / 305
MARIA POKSIŃSKA
Medieval Inspirations in the Classical Palace in Lubostroń / 323
*
IRENA KOSSOWSKA
Neo-Medievalist Idioms in British and Polish Interwar Art. ‘Heraldic sign’: the Esthetic Concepts of Eric Gill / 353
CLAIRE ORENDUFF
Decadence and Decisiveness: The Evolution of Medieval Knightly Tropes in Polish Modern Art before and after 1918 / 395
Opisywana w Rozważaniach dotyczących rozumu ludzkiego Johna Locke’a (1634–1704) rozumność wznosi się od indywidualnych doświadczeń do rozumu pojmowanego nie tylko jako predyspozycja pojedynczych ludzi, ale jako wyznacznik ludzkiej natury, gwarantujący obiektywność wiedzy, bezstronność kodeksów moralnych, wyznaczone rozumem granice tego, co można wiedzieć w kwestiach religijnych. Różnica pomiędzy rozumnością a bezrozumnością okazuje się jednak nieostra. Rozumność jest stopniowalna, a jej obrzeża zamieszkują nie tylko dzieci, których rozum ma się dopiero rozwinąć, ale także idioci, szaleńcy i dzicy. Przedmiotem niniejszej monografii jest analiza przedstawionej przez Locke’a historii ludzkiego rozumu, jego wyłanianie się, rozkwit i spełnienie w powszechnie dostępnej wiedzy oraz w kwestiach praktycznych – doktrynie politycznej, etyce i religii.
Die Monographie ist ein Ergebnis der Beschäftigung des Verfassers mit der Person Bernhard Schmids, mit dessen Leben und Werk und Leistung als Kunsthistoriker und Konservator, der sich um den Denkmalschutz und um das preußische Kulturerbe, das sich im Ergebnis des Zweiten Weltkrieges in den Grenzen des polnischen Staates befindet, besonders verdient gemacht hat.
Das Hauptziel dieser Monographie ist es, die wissenschaftliche Werkstatt Schmids und seine Leistung auf dem Gebiet wissenschaftlicher und konservatorischer Arbeit zu würdigen. Dabei werden auch Umfang und Funktion der Büchersammlung, die Bernhard Schmid bis 1945 besessen hat, erforscht. Die von ihm kriegsbedingt zurückgelassenen Bücher wurden in Polen zur Grundlage für Forschungen polnischer Historiker, Museumsmitarbeiter und Kunsthistoriker, und trugen so zur weiteren wissenschaftlichen Erforschung des Kulturerbes in diesem Teil Europas bei.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
