FASCYNUJĄCA OPOWIEŚĆ O NAJWAŻNIEJSZYM ORGANIE W NASZYM CIELE Na przestrzeni wieków serce uznawano za siedzibę ludzkich uczuć. Mieściło w sobie duszę, pamięć, emocje, myśli oraz inteligencję. To właśnie serce, a nie mózg, stanowiło najważniejszy organ w ciele człowieka. W kolejnych stuleciach teorię tę zanegowano, a serce zostało sprowadzone do roli pompy tłoczącej krew. Ale czy rzeczywiście tak jest? Vincent M. Figueredo, wybitny kardiolog i naukowiec, bazując na swoim wieloletnim doświadczeniu oraz wiedzy z zakresu medycyny, historii, filozofii, religii i sztuki, śledzi ewolucję postrzegania serca od zarania ludzkiej cywilizacji do współczesności. Opisuje, jak zmieniały się przekonania na temat funkcji serca, co nasi przodkowie myśleli o tym niezwykłym organie i jakie znaczenie przypisywano mu w różnych kulturach. Historia ludzkiego serca to wyjątkowe połączenie medycyny oraz sztuki. Porywająca historia sporów i dociekań, rozważań wybitnych myślicieli i wielkich odkryć naukowców. A także niezwykle wnikliwe wejrzenie w dzieje ludzkości. Vincent M. Figueredo – kardiolog, naukowiec i wykładowca akademicki, laureat wielu nagród dydaktycznych oraz autor ponad 200 artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach i książkach medycznych. Jego zainteresowania badawcze obejmują między innymi reakcje serca na urazy, alkohol i stres.
Za każdym razem w psychoterapii pracujemy z konkretną, niepowtarzalną w swoim indywidualizmie osobą metodami pochodzącymi z wiedzy ogólnej. I, co niezwykle doniosłe, praca ta niejednokrotnie okazuje się skuteczna. W jaki sposób jest to możliwe? W pracy psychoterapeutycznej wszystkie drogi prowadzące do wyjaśnienia tego fenomenu sprowadzają się do jednego pojęcia konceptualizacji. Stąd podjęcie wysiłku jej zrozumienia, a następnie szczegółowego opisania, uznaliśmy za jak najbardziej zasadne. Poszukując doprecyzowania czym jest konceptualizacja w swojej istocie, dotarliśmy do fundamentalnego znaczenia przenikania się w jej konstrukcji i zawartości kontekstów: odkrycia i uzasadniania oraz nomotetycznego i idiograficznego. Stąd prezentowane przez nas ujęcie nazwaliśmy kontekstowym podejściem do budowania konceptualizacji poznawczo-behawioralnej.Ze Wstępu(...) książka jest ważną pozycją na polskim rynku. Dzięki niej psychologowie i psychoterapeuci, a także dydaktycy zajmujący się psychoterapią poznawczo-behawioralną dostaną do ręki kompleksową i aktualną publikację, która w sposób niezwykle staranny i całościowy ukazuje czytelnikowi drogę, jaką należy przebyć, aby poprawnie sformułować model problemu prezentowanego przez pacjenta. To bardzo ważny krok w kierunku doskonalenia jakości kształcenia psychoterapeutów oraz pracy terapeutycznej w naszym kraju.Z recenzji dr. hab. prof. USWPS Jarosława MichałowskiegoPowszechnie uznaje się, że budowanie konceptualizacji jest procedurą poprzedzającą i niezbędną zarazem do przeprowadzenia każdego procesu terapeutycznego w modelu pracy poznawczo behawioralnej. Określenia konceptualizacji spotykane w literaturze przedmiotu, takie jak "pierwsza zasada" (Beck i in. 1979), "serce praktyki opartej na dowodach" (Bieling i Kuyken, 2003), "most pomiędzy zrozumieniem a interwencją" (Meyer, 2003), "tłumacz teorii na terapię" (Tarrier, 2006) czy "kamień węgielny psychoterapii" (Chadwick, Williams i Mackenzie, 2003) podkreślają kluczowe znaczenie konceptualizacji i umacniają, jak się wydaje, przekonanie o jej niezbędności. Powszechność, a nawet siła przekonania, czego sami terapeuci poznawczo behawioralni doświadczają niemal na każdej sesji, pracując z przekonaniami, nie zawsze idzie w parze ze zrozumieniem treści w nich zawartych oraz jednoznacznością uzasadnienia. Podobnie rzecz ma się z konceptualizacją, która mimo swojej niekwestionowanej popularności nie jest bynajmniej konstruktem ani w oczywisty sposób zrozumiałym, ani tym bardziej prostym.Z tekstuW książce Wojciecha Stefaniaka i Małgorzaty Łysiak w sposób kompleksowy został omówiony proces tworzenia konceptualizacji problemów pacjenta w terapii poznawczo-behawioralnej. Autorzy rozpoczynają swoje rozważania od wyjaśnienia czym jest konceptualizacja i jak wygląda proces jej tworzenia w różnych nurtach psychoterapeutycznych. Następnie przedstawiają szeroki wachlarz modeli konceptualizacyjnych w terapii poznawczo-behawioralnej, by w końcu przejść do tematów związanych z praktyką terapeutyczną. Na podstawie swojego wieloletniego doświadczenia Autorzy prowadzą Czytelnika przez kolejne etapy procesu tworzenia konceptualizacji. Podejmują tematy związane z poznaniem pacjenta, rozumieniem i wyjaśnieniem jego problemu oraz tworzeniem planu terapii. Książka bogata jest w przykłady pochodzące z pracy terapeutycznej. Tak jak sama konceptualizacja jest punktem wyjścia i punktem odniesienia całego procesu terapeutycznego, tak książka Konceptualizacja w terapii poznawczo-behawioralnej może być punktem wyjścia dla osób szkolących się lub punktem odniesienia dla terapeutów pracujących w nurcie poznawczo-behawioralnym.
Medytacje o filozofii pierwszej René Descartes’a to przełomowe dzieło w historii filozofii. To właśnie jemu Kartezjusz zawdzięcza chwalebny tytuł ojca filozofii nowożytnej. W tej niewielkiej pracy po raz pierwszy została podjęta problematyka subiektywnych podstaw wartości poznania, wraz z kluczowym dla niej pytaniem o możliwość istnienia wiedzy pewnej. To w tej książce w pełni ukonstytuowało się podstawowe dla filozofii pojęcie czystego podmiotu poznającego, czyli podmiotu spełniającego akty poznawcze, w których ujmując dowolny przedmiot, zwraca się on jednocześnie ku samemu sobie. Podmiot intelektualny był znany wcześniej, ale teraz stał się ośrodkiem teoretycznego dyskursu – dyskursu poszukującego wiedzy pewnej i jednolitej. Od czasu, gdy światowa filozofia otrzymała Medytacje, przyjęło się nazywać podmiot poznania słowem cogito. I jest to może jedyny czasownik pełniący rolę rzeczownika. Medytacje o filozofii pierwszej ukazały się pierwotnie po łacinie w 1641 roku. Sześć lat później została wydana wersja francuska, sporządzona przez Ludwika de Luynes’a we współpracy z autorem. Kartezjusz naniósł liczne drobne poprawki oraz kilka niewielkich, acz znaczących uzupełnień, dzięki czemu tekst francuski ma status drugiego, udoskonalonego oryginału. Prezentowane tłumaczenie jest przekładem francuskiej wersji dzieła.
Kartezjusz (1596–1650) – francuski filozof, matematyk i fizyk. Jeden z najwybitniejszych intelektualistów XVII wieku. Autor przełomowych dzieł, do których należą – oprócz Medytacji o filozofii pierwszej (1641, I wyd. pol. 1958) – Rozprawa o metodzie (1637, I wyd. pol. 1878), Zasady filozofii (1644, I wyd. pol. 1960) oraz Namiętności duszy (1648, wyd. pol. 1958). Poglądy Kartezjusza były szeroko dyskutowane w środowiskach naukowych, a jego działalność wywarła olbrzymi wpływ na późniejszy rozwój filozofii nowożytnej.
Magnetic Neumann Laplacian on a domain with a hole
On construction of Darboux integrable discrete models
A categorical view on the principle of relativity
Gradient Gibbs measures of an SOS model with alternating magnetism on Cayley trees
Stackel representations of stationary KdV systems
Nonequilibrium thermodynamics as a symplectocontact reduction relative information entropy
INTELEKTUALNA PODRÓŻ ŚLADAMI NAJWIĘKSZYCH FILOZOFÓW Co wspólnego mają filozofia i terapia? Dlaczego wybitni myśliciele tak chętnie spacerowali? Czy przewidywanie nieszczęść może być pomocne? I czy filozofia potrafi odpowiedzieć na pytanie, jak wieść szczęśliwe życie? Eric Weiner, autor bestsellerowej Geografii szczęścia, znów wyrusza w podróż. Tym razem wraz z czytelnikami odwiedza miejsca zawiązane z najbardziej wpływowymi myślicielami w historii, między innymi: Grecję, Japonię, Szwajcarię, Wielką Brytanię i Indie. Podróżując pociągiem, zgłębia myśli najwybitniejszych filozofów i próbuje w nich znaleźć odpowiedź na kluczowe egzystencjalne pytania. Ekspresem z Sokratesem. Czego martwi filozofowie uczą nas o życiu to nie tylko fascynująca podróż w poszukiwaniu mądrości. To także zbiór praktycznych duchowych lekcji, które mogą stanowić dla nas ukojenie w dzisiejszych niespokojnych czasach. ERIC WEINER wielokrotnie nagradzany dziennikarz i autor bestsellerów przetłumaczonych na ponad 20 języków. Były korespondent National Public Radio oraz reporter The New York Times. Obecnie współpracuje między innymi z The Washington Post, BBC Travel i AFAR.
Wszyscy chcemy prowadzić rozmowy, które coś znaczą.Chcemy, żeby nasze rozmowy pogłębiały bliskość i prowadziły do rozwiązywania problemów. Chcemy czuć się naprawdę zrozumiani i rozumieć innych. Chcemy wreszcie, by nasi rozmówcy nie traktowali nas jednowymiarowo i dostrzegali w nas więcej niż tylko adwersarzy.Wszyscy mamy doświadczenie rozmów, które poszły nie tak, jak powinny. Zamiast zbliżyć - oddaliły. Zamiast doprowadzić do rozwiązania problemu - wygenerowały kolejne. Zamiast pogłębić wzajemne zrozumienie - zostawiły nas z poczuciem osamotnienia.Dobre rodziny, szczęśliwe pary, zgrane firmy i współpracujące ze sobą społeczności wcale nie są jednomyślne. Co więcej, kłócą się o te same rzeczy, co nieszczęśliwi ludzie! Ich spory wyglądają jednak nieco inaczej."Świat jest skomplikowany, wiesz? Jeśli chcesz go zrozumieć, potrzebujesz przyjaciół, którzy się od ciebie różnią"W swoich poprzednich książkach Charles Duhigg wyjaśnił, jak powstają nawyki i czemu służą oraz jak działać "mądrzej, szybciej i lepiej". Tym razem zagłębił się w to, jak się komunikujemy i co takiego robią najlepsi przyjaciele, wytrawni negocjatorzy i doświadczeni menadżerowie, że ludzie decydują się im zaufać. Wyróżnił trzy rodzaje rozmów, które najczęściej toczymy, i pokazał, jak je prowadzić, by miały sens:O co tak naprawdę chodzi? - w konfliktach, negocjacjach i codziennych domowych sprawach ważne jest ustalenie, na czym zależy rozmówcom. Zajrzymy do pokoju, w którym ława przysięgłych decydowała o losie Leeroya Reeda, by zrozumieć, że to nie siła argumentów, ale ustalenie wspólnego celu jest kluczem do porozumienia.Jak się czujemy? - zazwyczaj unikamy rozmowy o emocjach. Na podstawie historii Felixa Sigali, genialnego agenta FBI i mistrza przesłuchań, przekonamy się, że to możliwość przekazania swojej opowieści i wysłuchania historii drugiej osoby zbliża jak nic innego.Kim jesteśmy? - największym hamulcem sensownych rozmów jest szufladkowanie rozmówcy do kategorii, w której nie chciałby się on znaleźć, jednowymiarowe traktowanie. Zajrzymy do siedziby Netlfixa - mimo, że wspierano w niej otwartą, a nawet agresywną komunikację, jeden z dyrektorów powiedział na spotkaniu literalnie o jedno słowo za dużoDuhigg oddaje głos negocjatorom, naukowcom, terapeutom i aktywistom. Będziemy towarzyszyć Jimowi Lawlerowi, agentowi CIA, w próbie zwerbowania szpiega. Zobaczymy, jak rozwinęła się dyskusja zwolenników dostępu do broni palnej z osobami, które starały się powstrzymać powtarzające się w kraju strzelaniny w szkołach. Dowiemy się, dlaczego pierwszy pilotażowy odcinek serialu "Big Bang Theory" okazał się kompletna klapą i co takiego zmienili w scenariuszu jego twórcy, że stał się hitem z wielomilionową widownią.Sekretem tych wszystkich historii jest prosta, uczciwa i otwarta komunikacja. Jak to zrobić? Zapraszamy do lektury!
Monografia prezentuje system filozofii Gottfrieda Wilhelma Leibniza (1646–1716) z perspektywy pojęcia monady, czyli centralnej kategorii jego skrajnie: solipsystycznej, dynamicznej i reprezentacjonistycznej metafizyki. Tym co odróżnia tę książkę od innych, pisanych na temat monadologicznej metafizyki Hanowerczyka to m.in. zawarta w niej oryginalna propozycja unaocznienia, pojętego za Arystotelesem jako „stawianie przed oczami”, kategorii monady, która dość powszechnie uchodzi za całkiem nienaoczną i niezrozumiałą. W zabiegu unaoczniania autor odwołuje się do malarstwa „złotej ery” holenderskiego malarstwa połowy 17. wieku, a konkretnie do jednego malowidła przedstawiającego wnętrze mieszkania autorstwa stosunkowo mało znanego artysty Pietera Jenssensa vel „Elingi” (1623–1682) oraz dwóch dzieł Jana Vermeera van Delft (1632–1675). Zasadniczy koncept sprowadza się do dwóch intuicji: po pierwsze, monada to nic innego aniżeli nasze jednostkowe empiryczne ego i po drugie, jako takie ego monada jest «wnętrzem», którego struktura i składniki odpowiadają układowi i elementom wnętrza mieszkań, jakie wspomniani dwa barokowi artyści malarze przedstawili na swoich malowidłach zamknięte okno, lustro, refleksy światła, iluzja przestrzeni etc. Po drugie, podano tu realistyczną w sensie metafizycznego (po części: epistemologicznego) realizmu wykładnię postaw monadologicznej metafizyki. Opiera się ona na pojęciu intencjonalności, ufundowanej na kategorii parcia (appetitus), oraz ekstatycznie pojętej naturze monadycznego podmiotu, która warunkuje jego poznanie i urzeczywistnianie się. Monadologia została tu przedstawiona wielorako: najpierw w jej systematycznej postaci, z wyróżnieniem metafizyki, epistemologii i wpisanej w nie onto-teologii. Ukazano w niej także historyczną genezę i proces recepcji pojęcia monady w dziejach filozofii od Wolffa i Kanta, po zupełnie współczesne interpretacje (M. Heidegger, M Deleuze, U. Meixner). Autor ukazał ponadto dzieje recepcji monadycznej myśli Hanowerczyka we współczesnej literaturze popularnej (J. L. Wiśniewski) i naukowej (O. Sacks), dramacie (T. Bradecki), teatrze (scenicznym i radiowym – T. Bradecki) i filmie (P. Marshall). Czyniąc to, wykazał nie tylko aktualność, ale i faktyczną, choć nie do końca przez nas uzmysławianą obecność monadycznej filozofii we współczesności. Książka adresowana jest nie tylko dla studentów filozofii i akademickich filozofów, ale także szerokiego grona humanistów: od antropologów, po kulturoznawców, historyków idei, a może także kinomanów i miłośników sztuki baroku. Oferuje ona wgląd w głębokie podstawy wysokiej, arystokratycznej kultury, której reprezentantem był Leibniz, największy i ostatni z uniwersalnych geniuszy od czasów Arystotelesa. Pozwala ona odnaleźć coś, czego szuka i często nie znajduje współczesny człowiek: racjonalną jedność i porządek świata w jego radyklanie pojętym pluralizmie i indywidualizmie, które znamionują także świat Leibniza. Czytelnik, poznając naturę monadyczności, dowie się, skąd bierze się tak rozpowszechnione dziś zjawisko samotności. Pozna nie tylko, że nasze doświadczenie samotności i wyobcowania jest wpisane w naszą bytową strukturę, ale także, że intensyfikuje się ono zaś przez proces indywidualizacji pojętej jako urzeczywistnianie nas w naszych indywidualnych cechach i zdolnościach. Ważne do podkreślenia jest to, że Leibniz wskazuje remedium na samotność i poczucie wyobcowania w postaci ukierunkowania na Dobro. Wychylenie się ku niemu oznacza moment transcendencji, która znosi zamkniętość w sobie i pozwala odnaleźć intersubiektywną bazę komunikacji, funduje naszą indywidualną wolność i rozumienie świata.
Książka pt. Bezdomność i bezdomni w opinii społeczeństwa polskiego, autorstwa doktora Rolanda Dobrzenieckiego-Łukasiewicza, prezentuje bezdomność z punktu widzenia „zwykłego obywatela” stykającego się z tą problematyką jako obserwator zewnętrzny otrzymujący informacje z mediów, plotek i obrazów ulicy i na tej podstawie kształtujący swoje „widzenie problemu”. Przedstawiona publikacja prócz szerokiego spektrum analiz statystycznych, w swym zakresie metodycznym, ujmuje część teoretyczną, w której zostały przedstawione aspekty budowania postaw przez wpływ mediów i informacji w nich zawartych.
Autor, za pośrednictwem przeprowadzonych badań, ukazuje wiedzę i postawy społeczeństwa polskiego w zakresie bezdomności – przyczyniając się pod tym względem do wytwarzania grupowej niechęci, stereotypów i etykietyzacji. W tym kontekście przedstawione zostało obrazowanie bezdomności i osób bezdomnych przez ogólnie pojęte media. Warunkując tym samym język mowy, który odpowiedzialny jest za działania, kształtowane przez świadomość określoną przez mity, stereotypy czy wręcz archaiczne wnioskowanie z pominięciem wiedzy a w konsekwencji, w skrajnych przypadkach, prowadzący do zachowań patologicznych i kryminalnych. Problem bezdomności i osób w kryzysie bezdomności ujęty został przez doktora Rolanda Dobrzenieckiego-Łukasiewicza w książce Bezdomność i bezdomni w opinii społeczeństwa polskiego zarówno w kontekście działań instytucjonalnych jak i postaw indywidualnych. Ujęcie to w sposób trafny pokazuje kształtowanie się działań pomocowych w kontekście aprobaty społecznej i społecznej wrażliwości. W tym znaczeniu wrażliwość społeczna stanowi ważną zmienną, wprost odnosząca się do postaw społecznych. Autor ujmuje powyższe podając przykład realizacji projektu socjalnego pt. „Najpierw mieszkanie”. Stanowiący z jednej strony bardzo potrzebny projekt kierowany do osób bezdomnych w postaci oferowanych mieszkań mających być podstawowym narzędziem wyjścia z bezdomności. Z drugiej strony zderzamy się jako społeczeństwo z problemem braku mieszkań dla osób „niebezdomnych” czyli funkcjonujących w realiach swoich ról społecznych, ale których nie stać na własne mieszkanie. Autor opracowania wprost wskazuje na możliwość powstania niechęci jednej grupy do drugiej. Realizacja tegoż projektu może stworzyć antagonizmy społeczne i zwiększenie skali niechęci osób „domnych” wobec bezdomnych, które i tak w obecnej chwili – co potwierdza także przeprowadzone badanie doktora Dobrzenieckiego-Łukasiewicza nie ma charakteru pozytywnego, a wręcz oparte jest na stereotypach, uprzedzeniach i antagonizmach wywołanych często przez występujące kryzysy.
Książka pt. Z dziejów współczesnej filozofii polskiej. Przypadek Władysława Tatarkiewicza wraca do lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Autor opisuje w niej wydarzenia związane z „atakiem kuracyjnym”, którego dokonał Adam Schaff i jego „pryszczaci” adiutanci na osobie Profesora Tatarkiewicza. Dokładnie 27 marca 1950 roku za jego zgodą Leszek Kołakowski odczytał na Seminarium Filozoficznym u Tatarkiewicza „list ośmiu” młodych stalinowców, w którym oskarżył Profesora o krytykę zasad filozofii marksistowskiej. Ich zdaniem, Tatarkiewicz sprzyjał na swoich zajęciach rozwojowi „filozofii burżuazyjnej” a marksizm traktował jako ideologię wrogą i niesprzyjającą swobodnej wymianie myśli. Protest ten doprowadził w dalszej kolejności do usunięcia Tatarkiewicza z zajmowanej Katedry Filozofii. Objęto też w tym samym czasie cenzurą i zakazem rozpowszechniania III tomu Historii filozofii Tatarkiewicza. Usunięto go również z redakcji „Przeglądu Filozoficznego”. Na Uniwersytet Profesor powrócił do wykładów i ćwiczeń dopiero w 1957 roku. Ataki Schaffa nie skończyły się li tylko na wspomnianych wydarzeniach. Później wielokrotnie atakował jeszcze zacnego Profesora.
Wspomnieć tu należy o roli jaką odegrał w nie przyznaniu Tatarkiewiczowi doktoratu honoris causa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wszystkie te wydarzenia zostały opisane przez Autora książki. Ciekawostką jest, że mimo ujawnienia przez „Przegląd Filozoficzny” w latach 90-tych tych okoliczności, żaden z agresorów nie przeprosił Tatarkiewicza. Nie doszło również do Jego rehabilitacji, a opisana sprawa została przedstawiona w sposób tendencyjny, gloryfikujący oprawców, a nie oddanego całym sercem polskiej filozofii Profesora. Po latach Autor pracy powraca do tamtych wydarzeń, mając nadzieję, że jego rozważania, oparte na faktach, przedstawią czytelnikowi całą prawdę o tych niechlubnych dla polskiej filozofii wydarzeniach.
PODRÓŻ PO NAJSZCZĘŚLIWSZYCH MIEJSCACH NA ŚWIECIECo sprawia, że dany kraj uznawany jest za szczęśliwy?Czego zazdrościmy mieszkańcom innych państw?I czym właściwie jest szczęście?W poszukiwaniu odpowiedzi na te pytania Eric Weiner - dziennikarz i wieloletni korespondent National Public Radio - odwiedza dziesięć krajów powszechnie uznawanych za najszczęśliwsze miejsca na świecie. W ciągu trwającej rok podróży dociera między innymi do Holandii, Tajlandii, Mołdawii, Wielkiej Brytanii, Indii, Szwajcarii i na Islandię. Dowiaduje się, na czym polega średniomądrość, co kryje się pod pojęciem zadowoszczęścia i dlaczego czasem najprostszym sposobem na osiągnięcie szczęścia jest... niemyślenie.Geografia szczęścia. W poszukiwaniu najszczęśliwszych miejsc na świecie to wyjątkowo barwny dziennik podróży, napisany z niezwykłym poczuciem humoru. To książka, która zachwyci nie tylko miłośników podróży, ale również wszystkich tych, którzy poszukują inspiracji i odpowiedzi na najważniejsze pytania naszych czasów.ERIC WEINERwielokrotnie nagradzany dziennikarz i autor bestsellerów przetłumaczonych na ponad 20 języków. Były korespondent National Public Radio oraz reporter The New York Times. Obecnie współpracuje między innymi z The Washington Post, BBC Travel i AFAR.
Laureat Nagrody Nobla i jeden z największych fizyków XX wieku, Richard Feynman, miał niezwykły talent do wyjaśniania ogółowi społeczeństwa trudnych zagadnień. Kolejna część jego wykładów to znakomite źródło wiedzy na temat relatywistycznej teorii grawitacji. Książka powstała na podstawie notatek sporządzonych podczas kursu z fizyki grawitacyjnej prowadzonego przez Richarda Feynmana w California Institute of Technology w roku akademickim 1962/63. Wykłady te stanowią użyteczny zapis poglądów i spostrzeżeń słynnego Noblisty na temat grawitacji oraz jej zastosowania w kosmologii, supergwiazdach, tunelach czasoprzestrzennych i falach grawitacyjnych w tamtym konkretnym czasie. Feynman przedstawił tu fundamentalne aspekty klasycznej teorii grawitacji Einsteina oraz zawarł szereg swoich fascynujących dygresji dotyczących fizyki.
Gdzie przebiega granica między tym, co nas krzywdzi, a tym, co powoduje wzrost? Skąd mamy wiedzieć, które wydarzenie traumatyczne zbuduje nasz charakter, a które nas wyniszczy? Czy prawdą jest, że to, co nas nie zabije, uczyni nas silniejszymi? Jak możemy zmienić trajektorię, którą podążamy po takim doświadczeniu? Tymi pytaniami zajmiemy się w książce PTSD. Co każdy powinien wiedzieć.Z tekstuKażdy z nas jest narażony w swoim życiu na doświadczenia traumatyczne, takie jak np. nagła śmierć bliskiej osoby, katastrofa naturalna czy wojna. Jednak nie u każdego z nas doświadczenie traumatyczne wywoła zespół stresu pourazowego - PTSD. Od czego zatem zależy to jak zareagujemy?Barbara Rothbaum i Sheila Rauch w bardzo przystępny sposób tłumaczą Czytelnikowi czym jest PTSD, jakie są jego objawy, czynniki rozwoju, metody leczenia i konsekwencje. Autorki zastanawiają się nad tym, co nas chroni przed rozwojem PTSD, a także co sprawia, że dla niektórych osób doświadczenie traumatyczne może być impulsem do tzw. potraumatycznego wzrostu. Oprócz zagadnień dotyczących zespołu stresu pourazowego u osób dorosłych książka wyjaśnia problematykę PTSD u dzieci. Czytelnik dowie się, czym charakteryzuje się trauma dziecięca oraz jak na nią reagować.PTSD. Co każdy powinien wiedzieć to książka, która poprzez szereg pytań i odpowiedzi pozwala oswoić temat traumy. Dzięki lekturze Czytelnik zdobędzie wiedzę, stanowiącą podstawą właściwego reagowania w sytuacji trudnej.
Czym są fale grawitacyjne, skąd pochodzą, dlaczego są tak ważne i dlaczego nikt nie mógł udowodnić, że istniały wcześniej? Odpowiedzi na wszelkie pytania dotyczące natury tych fal znajdziecie w niniejszej książce. Napisana prostym językiem i przeplatana dodatkowymi samouczkami objaśniającymi, spodoba się czytelnikom, entuzjastom nauki (w tym astronomii szczególnie), studentom fizyki oraz astronomom – zarówno amatorom, jak i naukowcom.
Chris Kitchin jest emerytowanym profesorem na Uniwersytecie Hertfordshire (Wielka Brytania) i niezależnym autorem książek z zakresu astrofizyki. W latach 1987–2001 był dyrektorem obserwatorium uniwersyteckiego w Bayfordbury oraz kierownikiem Zakładu Fizyki i Astronomii. Napisał czternaście książek oraz setki artykułów z zakresu astronomii popularnej i specjalistycznej.
Motywacja to przystępne wprowadzenie do motywacji i emocji, łączące badania klasyczne z tymi współczesnymi. Autor sięga po liczne przykłady z życia, by zainteresować uczących się oraz ożywić często trudne, teoretyczne koncepcje. Zrozumienie i stosowanie opisanych zasad motywacji pozwoli nie tylko wejrzeć w to, co motywuje nasze zachowanie, ale także dowiedzieć się, jak za pomocą wyznaczania celów zainicjować u siebie zmianę. Autor przyjmuje ewolucyjne podejście do badania motywacyjnych efektów relacji międzyludzkich, preferencji żywieniowych, strachu, muzyki i emocji, jednocześnie rozważając ważną rolę cech osobowości i potrzeb psychologicznych w rozumieniu rozmaitych motywacji. Uwzględnia również motywację w zachowaniach kompulsyjnych towarzyszących uzależnieniom od substancji, hazardu, gier internetowych i obsesyjnych ćwiczeń fizycznych. Wszystko to sprawia, że publikacja zapewnia naprawdę kompleksowy przegląd biologicznych, psychologicznych i środowiskowych źródeł motywacji.
To lektura obowiązkowa dla wszystkich studentów spotykających się w trakcie edukacji z problematyką motywacji. Lambert Deckers jest nie tylko znakomitym specjalistą w obszarze motywacji, ale i świetnym, bardzo doświadczonym dydaktykiem (na swoim Uniwersytecie wykładał zagadnienia motywacji nieprzerwanie przez czterdzieści lat !). Pozwala mu to przedstawiać poszczególne, często bardzo złożone problemy w sposób zarówno wielce kompetentny, jak i niezwykle przystępny. Przedstawiając kolejno poszczególne zagadnienia dotyczące motywacji, autor używa swoistej triady narracyjnej – odwołuje się do mechanizmów biologicznych, psychologicznych i środowiskowych, uruchamiających i podtrzymujących rozmaite stany motywacyjne. Te ostatnie zaś nie są w ujęciu Autora czymś abstrakcyjnym („bytem samym w sobie”), ale fenomenem wywołującym specyficzne reakcje behawioralne, afektywne i poznawcze. Nie mam najmniejszych wątpliwości, że wydanie tej książki po polsku jest nadzwyczaj pożądane. Powody są co najmniej dwa. Pierwszy to wysoka jakość książki i jej holistyczny charakter. Drugim powodem (równie istotnym) jest brak dobrego współczesnego podręcznika motywacji na polskim rynku i wynikające z tego oczywiste trudności w nauczaniu tego ważnego obszaru psychologii. Recenzowany podręcznik lukę tę może wypełnić w sposób znakomity. Z recenzji prof. dr hab. Dariusza Dolińskiego
Grupa doświadczonych superwizorów z Instytutu Analizy Grupowej „Rasztów” pod kierunkiem Joanny Skowrońskiej i Wiesławy Łodej-Sobańskiej przygotowała kompendium wiedzy na temat superwizji psychoterapii w podejściu grupowo-analitycznym. W trzech częściach publikacji Czytelnik znajdzie informacje na temat:
1) Inspiracji i modeli teoretycznych: opisano tu takie zagadnienia, jak model superwizji grupowo-analitycznej opartej na swobodnie płynącej dyskusji grupowej, świadome i nieświadome wymiary superwizji, relacja pomieszczające–pomieszczane w superwizji jako doświadczenie wspierające pracę terapeutyczną z grupami i rozwój terapeuty
2) Grupy superwizyjnej w działaniu: autorzy poruszyli tu m.in. zagadnienia superwizji zespołów, superwizji on-line, zagadnień etycznych w pracy superwizora, superwizji relacji terapeutycznej w pracy z pacjentami doświadczającymi problemów natury seksualnej, psychoz, a także superwizji osób szkolących się w zakresie psychoterapii.
3) Superwizji relacji terapeutycznej w pracy z indywidualnym pacjentem: poruszono tu m. in. Kwestie sytuacji trudnych w psychoterapii, wewnętrznych grup odniesienia oraz przestrzeni potencjalnej, trzymania i pomieszczania. Krok po kroku przedstawiono przebieg procesu superwizji. Superwizja grupowo-analityczna to superwizja relacji terapeutycznej a nie, jak często pojmuje się ten proces - superwizja pacjenta. Pacjenta odnajdujemy poprzez poznanie i zrozumienie relacji terapeutycznej, jaka powstaje pomiędzy nim a jego terapeutą i/lub grupą. W taki sposób w procesie superwizji wyłaniamy hipotezy na temat świata wewnętrznego pacjenta, relacji z jego wczesną grupą: rodziną i społecznym otoczeniem i współzależnościach w nim.
Choć przedstawimy model superwizji w podejściu grupowo-analitycznym, jest to książka dla wszystkich psychoterapeutów i superwizorów, którzy w swoje praktyce superwizyjnej chcą korzystać z superwizji grupowej i/lub poszukują metod wspomagających rozwój międzyludzkich zasobów terapeuty, takich jak empatia czy zdolność odzwierciedlania. Z tekstu
Polskie środowisko psychoterapeutyczne doczekało się bogatego, zarówno w treści teoretyczne jak i przykłady kliniczne, opracowania dotyczącego superwizji. Wydawałoby się, że jest to książka adresowana do superwizorów, ale tytuł „Superwizja. Wspólna droga” sugeruje, że wiele różnorodnych myśli na temat procesu psychoterapii znajdą w niej również psychoterapeuci, ponieważ proces psychoterapii został wzięty „pod lupę” całościowo. Z recenzji Hanny Pinkowskiej-Zielińskiej
Kosmochemia. Ewolucja i budowa Wszechświata, jest pierwszą książką dotyczącą kosmochemii, która ukazała się po blisko 50 latach od wydania popularnej pracy B. Kuchowicza pod tytułem Kosmochemia. Omówiono w niej zagadnienia dotyczące ewolucji Wszechświata i jej implikacje dla ogólnej chemii Wszechświata. Obok wstępu historycznego przedstawiono chemizm na poszczególnych stopniach budowy Wszechświata. Zaczynając odogólnej budowy chemicznej całego Wszechświata jako konsekwencji Wielkiego Wybuchu, a następnie poszczególnych stopni jego struktury to znaczy galaktyk, gwiazd i planet oraz materii rozproszonej występującej w postaci obłoków pyłowo-gazowych, aż po chemię pozostałości po stworzeniu Układu Słonecznego w postaci komet, meteoroidów czy planetoid. Osobny rozdział poświęcono wpływowi budowy chemicznej Wszechświata na możliwość powstania życia nie tylko na Ziemi ale także na innych planetach. Publikacja jest skierowana do wszystkich zainteresowanych szeroko pojętą astronomią, planetologią, astrofizyką czy kosmochemią. Ograniczenie do minimum aparatury matematycznej powoduje, że będzie zrozumiała dla młodszych wielbicieli astronomii. Przedstawiony materiał jest bogato ilustrowany, co ułatwia zrozumienie wielu trudnych zagadnień a większość danych starano się przedstawić w tabelach. Odnośniki do ponad półtora tysiąca cytowanych publikacji w postaci artykułów i książek, czynią ją także pomocniczym źródłem wiedzy dla studentów astronomii czy geochemii.
Książka prezentuje sposób zarządzania, wartości, motywacje, etc. osób, które po 1989 roku wywarły największy wpływ na polskie media, są to: Jerzy Baczyński, ks. Adam Boniecki, Juliusz Braun, Jan Dworak, ks. Marek Gancarczyk, Jerzy Jurecki, Robert Kwiatkowski, Marek Markiewicz, Jerzy Urban, Wiesław Walendziak, Mariusz Walter, Bronisław Wildstein.
Jak narysować człowieka? Dowiesz się o tym z tej jednej książki, która jest kompletnym przewodnikiem po rysowaniu postaci dla początkujących. Jeff Mellem pokazuje krok po kroku, w łatwych do powtórzenia lekcjach, jak narysować realistycznie postać ludzką. Na początku autor uczy pewnych podstaw, które mają na celu rozwijanie zdolności rozumowania przestrzennego i kładą podwaliny pod czerpanie z wyobraźni. Każdy nowy rozdział opiera się na poprzednim i wprowadza nowe zagadnienia, aby zapewnić umiejętności potrzebne do zwiększenia złożoności rysunku. Pod koniec każdego rozdziału będziesz w stanie narysować człowieka z większą szczegółowością, a finalnie, kierując się swoją wyobraźnią, wymyślać nowe fantastyczne postacie i pozy.
W książce znajdziesz liczne wskazówki i cele, zadania do ćwiczenia nowych umiejętności oraz listy kontrolne, służące do oceny swoich umiejętności przed przejściem do kolejnego etapu. Książka przeznaczona jest dla początkujących artystów, nauczycieli i animatorów oraz wszystkich zainteresowanych rysowaniem.
Ta książka jest kroniką nauki, która doprowadziła nas do obecnego stanu wiedzy o rozwijającym się mózgu. Matka bawi się paluszkami swojego nowo narodzonego dziecka. Wpatrując się w lśniące oczy maluszka, mówi: „Moja maleńka, jesteś po prostu niesamowita!”. Dziecko jest z jej ciała, a jednak jest zupełnie unikalne. Ma własne palce i błyszczące oczy, a także swój własny umysł. Jego mózg dobrze chroni czaszka, więc matka nie może go zobaczyć i podziwiać. A jest naprawdę cudowny – żywy, szumiący superkomputer z miliardami elektrycznie aktywnych, rozciągniętych komórek zwanych neuronami, które tworzą między sobą biliony plastycznych połączeń.
Od razu po urodzeniu mózg jest przygotowany do gromadzenia i przechowywania istotnych informacji o świecie, i do wykorzystywania tych informacji przy podejmowaniu wszelkiego rodzaju decyzji, nawet jeśli dziecko nadal potrzebuje stałej opieki rodziców. Jego mózg ma moc integrowania instynktu i doświadczenia, bycia ciekawskim, zapuszczania się na nieznane tereny, eksperymentowania i wymyślania, dotykania nowych tekstur i przeżywania nowych emocji. Jego mózg posiada też najwyższą moc, by stać się fundamentalną częścią wschodzącego poczucia własnego ja dziecka.
Ta opowieść rozpoczyna się od jednej zapłodnionej komórki jajowej. Powstaje z niej zarodek, w którym grupa komórek zostaje przeznaczona czy też przypisana do utworzenia mózgu. Opowieść podąża za tymi komórkami, gdy wytwarzają neurony, które formują połączenia w rosnącym mózgu, i kończy się, jak można się spodziewać, na w pełni ukształtowanym ludzkim mózgu. Duża część narracji dotyczy wydarzeń na poziomie komórkowym, ponieważ to właśnie w tej skali łatwiej zrozumieć etapy i podstawowe zasady dotyczące procesu powstawania mózgu. Z pewnej perspektywy opowiadana przeze mnie historia może przypominać nieco biografię dojrzewania neuronu. Jakie wydarzenia sprawiają, że pewna populacja komórek zarodka staje się komórkami w naszych mózgach? Ile rodzajów komórek znajduje się w mózgu? Jaki wpływ mają pochodzenie i środowisko neuronu na jego specyficzne przeznaczenie do stania określonym rodzajem neuronu i indywidualną komórką naszego ciała? W jaki sposób neurony wykształcają swoje nitkowate wypustki zwane aksonami i dendrytami, które tworzą wszystkie właściwe rodzaje elektrycznie aktywnych połączeń, zapewniając prawidłową architekturę sieci? Dlaczego tak wiele neuronów w naturalny sposób umiera w pierwszych latach życia? Co musi przejść neuron, by stać się trwałą częścią naszego mózgu? Jak ten neuron będzie się zmieniał przez lata?
Choć rozwija się w znikomo małej skali komórkowej i molekularnej, biografia neuronu jest pełna dramatyzmu, a ta książka otworzy okno na scenę wydarzeń. W historię rozwoju mózgu wpleciona jest równoległa opowieść, która sięga dalej w przeszłość – opowieść o bardziej pierwotnym typie ewolucji ludzkiego mózgu, czyli innymi słowy o tym, jak ludzie uzyskali ludzkie mózgi.
Czym powinno być współczesne projektowanie urbanistyczne? Nauka coraz częściej wskazuje na to, jak miejsca, w których żyjemy: uczymy się, pracujemy i mieszkamy, kształtują nasze życie. W niniejszej publikacji zostały wskazane elementy, których zastosowanie pozwala na wykreowanie cech przestrzennych Zdrowej Urbanistyki. Zdrowe miasto to zadanie zależne od wielu czynników, na które nie ma prostego przepisu, takich jak: czas, miejsce, charakter zabudowy, relacje przestrzenne pomiędzy budynkami czy relacje społeczne, będące spoiwem środowiska zbudowanego i wprowadzające dodatkowo czynnik oczekiwań, wyobrażeń czy subiektywnej interpretacji. Opracowanie obejmuje trzy zagadnienia: zrównoważony rozwój, planowanie przestrzenne oraz zdrowie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
