Akcja powieści rozgrywa się w latach 50. XX wieku w niewielkim, zakurzonym miasteczku Thalia w Teksasie. Dwaj młodzieńcy, Jack Duane i Sonny, wkraczają w świat dorosłych, odkrywając mroczne tajemnice seksu i skomplikowane arkana miłości. Zaludniony przez plejadę niebanalnych, ekscentrycznych postaci i ożywiony wysmakowanym humorem McMurtry'ego, Ostatni seans filmowy to metaforyczna, momentami gorzka, momentami szalona, a zarazem przejmująca powieść o dojrzewaniu, poszukiwaniu szczęścia, utracie złudzeń. Uniwersalna historia, w której autorowi udało się oddać ducha całej małomiasteczkowej Ameryki.Na podstawie powieści nakręcony został głośny film Petera Bogdanovicha pod tym samym tytułem. Za najważniejsze dzieło McMurtry'ego uchodzi nagrodzona Pulitzerem powieść Na południe od Brazos.
George i Kathleen Lutz wprowadzili się do zakupionej za bezcen imponującej posesji na Long Island w przekonaniu, że oto ziszcza się ich amerykański sen, tymczasem dwadzieścia osiem dni, jakie spędzili w nowej siedzibie, można jedynie określić jako istny koszmar. Wiedzieli wprawdzie, że poprzedni lokator zamordował tam z zimną krwią całą swoją rodzinę, nie byli jednak przygotowani na nieprzerwane pasmo coraz bardziej niepokojących zjawisk, jakie czekały ich w domu przy Ocean Avenue 112. Zrazu „niewinne” anomalie w rodzaju spontanicznych skoków temperatury, notorycznych zakłóceń na linii telefonicznej czy plagi much w środku zimy stanowiły jedynie preludium do drastyczniejszych doświadczeń w postaci przemieszczających się przedmiotów, przerażających wizji, a nawet fizycznych przeobrażeń.
Niniejsza książka to jednak nie tyle powieść, ile, jak ujmuje to sam autor, rekonstrukcja zdarzeń oparta na zeznaniach samych Lutzów oraz innych bohaterów tej ponurej historii. W istocie, do zbadania zagadki domu w Amityville zaproszono szereg parających się paranormalnymi zjawiskami specjalistów, w tym Eda i Lorraine Warrenów spopularyzowanych dziś za sprawą hollywoodzkich produkcji z cyklu Obecność. A zdaniem Lorraine to coś, co drzemało w siedzibie Lutzów, wywodziło się „prosto z podziemnych czeluści”!
Mimo upływu ponad czterdziestu lat opowieść Jaya Ansona prezentuje bardziej rzetelne i wyczerpujące ujęcie fenomenu Amityville niż którakolwiek z licznych filmowych adaptacji tematu. Co więcej, nadal skłania nas ona do spekulacji, czy mamy tu do czynienia ze zwykłą mistyfikacją, efektem zbiorowej psychozy, czy też z autentycznie nawiedzonym domostwem. Bez względu jednak na odpowiedź, nie da się ukryć, iż historia ta „pozostaje jedną z tych mrocznych tajemnic, jakie wystawiają na próbę nasze konwencjonalne wyobrażenia o tym, co drzemie w obrębie naszego świata”.
Dolnośląska prowincja w pierwszych latach XXI wieku. Poniemieckie miasteczka więdną w posępnym cieniu Gór Sowich. Tutaj ludzie umierają na życie. Może to coś w wodzie, albo w powietrzu? Dawnych mieszkańców tych okolic wyrwano z korzeniami, a trzecie pokolenie polskich przesiedleńców wciąż niepewnie bada niegościnny grunt. Bardziej przypominają w tym chwasty niż ludzi. Najmłodsze z latorośli muszą się jednak zmierzyć z trudną i straszną historią regionu. W miejscu, gdzie ludzie odwracają wzrok od zachodzącego słońca, przyjdzie im spojrzeć w puste oczy ciemności. Jakie sny będą śnić, kiedy miast kołysanki usłyszą tylko cichy szelest łuskowatych skrzydeł tysięcy ciem?
Jakub Bielawski: Pierwszą książkę napisał w wieku 27 lat (zbiór opowiadań ,,Słupnik”), aktualnie ma ich 28. Lubił przeliczać swój wiek na psią miarę, ale powiedziano mu, żeby już przestał. No i przestał. Pisarzem raczej bywa, na co dzień nauczyciel i edukator muzealny. Zasadniczo ponury typ, szkoda tylko, że mało kto to zauważa. Gdyby mógł, zostałby kotem, takim domowym piecuchem. Wychował się w cieniu Gór Sowich, brak jodu i witaminy D3 w organizmie próbuje powetować sobie zarażaniem innych swoim egzystencjalnym niepokojem.
Nasz poradnik:
- pokazuje, jak spokojnie i bezstresowo uczyć psa grzeczności i ostrożności wobec małych i większych dzieci;
- podaje wskazówki, jak tworzyć pozytywne i bezpieczne interakcje;
- zawiera ilustracje edukacyjne, które zainteresują dzieci i pobudzą je do myślenia;
- uczy dzieci właściwego zachowania wobec psów;
- ma na celu dobro psa i został napisany przez autorki, które są treserkami, behawiorystkami – oraz matkami!
Harmonijne relacje dzieci z psami przynoszą i psychiczną i fizyczną korzyść obu stronom. Dzięki psom dzieci uczą się empatii, zachowań społecznych oraz pewności siebie. Jest jednak równie ważne jest, aby i psy nabywały pewności siebie i były uczone bezpiecznych zachowań wobec dzieci. Zasadniczą sprawą jest zapobieganie pogryzieniom, musimy więc nauczyć nasze psy oraz nasze dzieci, jak mają się zachowywać we wzajemnych kontaktach.
Poradnik „Dzieciaki i psiaki” pomoże wam tworzyć bezpieczne, pozytywne i harmonijne relacje pomiędzy waszymi dziećmi a waszym psem. Książka zwiera kolorowe fotografie instruktażowe, tabele pomagające w ocenie i szkoleniu psa oraz szczegółowo opisane ćwiczenia. Ilustracje edukacyjne o Champie i Charliem pomogą nauczyć dzieci właściwego traktowania psich przyjaciół.
Książka promuje bezpieczne interakcje i rozwijanie wieloletnich przyjaźni.
Melissa Fallon wykłada behawioryzm i uczy tresury. Pracuje jako behawiorystka kliniczna oraz jako treserka. Po uzyskaniu dyplomu magistra z behawioryzmu klinicznego na uniwersytecie Lincoln ciągle rozwija wiedzę i umiejętności. Ukończyła kurs dla treserów i uczestniczyła w licznych konferencjach oraz seminariach. Melissa mieszka w Yorku w Wielkiej Brytanii, jest matką trojga dzieci, które wychowuje razem z dwoma ukochanymi psami. Z wielkim zaangażowaniem promuje zapobieganie pogryzieniom przez psy i upowszechnia wiedzę o społecznych korzyściach, jakie daje relacja człowiek-zwierzę.
Vickie Davenport jest wykwalifikowaną i doświadczoną treserką psów. Po uzyskaniu w 2004 roku dyplomu z behawioryzmu zwierząt na uniwersytecie Chester wyjechała do Tajlandii, gdzie prowadziła badania behawioralne i opiekowała się zwierzętami różnych gatunków. Pracowała jako rzecznik praw psów dla fundacji „Słyszące psy dla niesłyszących ludzi”. Obecnie uczy tresury psów i behawioryzmu na poziomie uniwersyteckim. Vickie mieszka i pracuje w Yorku w Wielkiej Brytanii. Jest dumną mamą dwóch chłopców oraz dwóch adoptowanych psów.
Natasha Thompson, artystka pełna pasji, jest autorką zamieszczonych w tej książce rysunków o Champie i Charliem. Od chwili ukończenia wydziału sztuk pięknych cały czas zajmuje się sztuką, pracując w galeriach sztuki i na wystawach w całym Yorkshire. Dostaje zamówienia nie tylko od osób prywatnych, ale również od wydawnictw i firm prowadzących kampanie marketingowe. Natasha jest dumną mamą jednego synka. Jej pasją jest wykorzystywanie sztuki jako narzędzia edukacji i poradnictwa dla osób w każdym wieku.
To mit, że kawa stawia na nogi. Gówno prawda. Ten napój wcale nie rozcieńcza marazmu i nie mobilizuje. Mimo to perspektywa wypicia kilku łyków bywa jedynym powodem, by wyjść z wyra. Takie krótkoterminowe cele są jedynym, co pozwala mi zacząć dzień. Bo cele długoterminowe demotywują. Zwłaszcza że formułują je przełożeni w korporacji, która trawi ponad połowę mojego życia. Połowę? Tak, połowę. To wcale nie jest tak, że spędzam w pracy osiem godzin dziennie. Po powrocie z biura myśli o robocie nie chcą odlepić się od mojej kory mózgowej, chociaż powinny. Przecież słucham tam wyłącznie o deadlinach, coachingach i coraz to nowszych challengach. Jestem samotnym project managerem po trzydziestce. Szamoczę się w gęstej sieci fobii, natręctw i neuroz, dla których katalizatorem może być właściwie wszystko: począwszy od tłoku w środkach komunikacji miejskiej i skrojonych pod gusta młodych hipsterów ofert modnych restauracji, poprzez interakcje ze współpracownikami w pracowniczej kantynie, na dojmującej rutynie codziennych obowiązków skończywszy. Współpracowników tak w ogóle z trudem toleruję, a jedynym człowiekiem w biurowcu, z którym jestem w stanie konwersować bez fasady wysilonej neutralności, jest zatrudniony na umowie śmieciowej podstarzały recepcjonista. Na mój każdy dzień składa się seria powtarzalnych automatyzmów: wędrówka po labiryntach uzależniających mediów społecznościowych, kurtuazyjne rozmowy o niczym i przedłużające się wizyty w toalecie, mojej świątyni dumania. Ale wszystko zmieniło się, kiedy w biurze pojawiła się Agata. Boże, co to był za lachon.
Alan Bradley, wielokrotnie nagradzany kanadyjski autor, a przy tym miłośnik i znawca kultury i literatury angielskiej, proponuje nam kolejną erudycyjną i stylistycznie wysmakowaną opowieść o przygodach Flawii. Po przymusowym powrocie z równie przymusowego choć krótkiego pobytu w Kanadzie, którego historia wypełniła siódmy tom serii, dwunastoletnia już Flawia wraca do Anglii, gdzie dowiaduje się o chorobie ojca. Uciekając od towarzystwa jędzowatych sióstr i młodszej kuzynki Undyny, zatruwających atmosferę Buckshaw (popadające w ruinę rodowe gniazdo de Luce’ów), dosiada Gladys (wierny rower płci żeńskiej) i szuka schronienia na pobliskiej plebanii. Prośba żony pastora zaprowadzi ją wprost do kolejnej zagadki kryminalnej, której rozwiązanie wymagać od niej będzie (jak zwykle) zdolności dedukcyjnych oraz wiedzy będącej owocem jej miłości do chemii. Oczekujcie nieoczekiwanego.
W 2014 roku, Jack Sparks – kontrowersyjny dziennikarz i celebryta – zginął w tajemniczych okolicznościach.
Wcześniej zasłynął książkami o gangach i narkotykach, teraz zaś pisał książkę o zjawiskach nadprzyrodzonych. Wywołał nawet burzę w mediach społecznościowych, kpiąc z egzorcyzmów, które obserwował w kościele na włoskiej prowincji.
Potem był filmik – czterdzieści sekund przerażającego materiału, od którego Jack wielokrotnie się odcinał, twierdząc, że nie ma z nim nic wspólnego. A jednak został on opublikowany na jego kanale YouTube.
Nikt nie wiedział, co działo się z dziennikarzem w kolejnych dniach. Aż do teraz. Książka, którą trzymacie w rękach, ujawnia mrożące krew w żyłach szczegóły ostatnich dni i godzin Jacka Sparksa.
RECENZJE
Omen czasów internetu.
Pozycja obowiązkowa dla fanów Lyncha, Tarantino i serialu Czarne lustro.
…wspaniale oddaje koszmarną rzeczywistość XXI wieku…
Czyta się jednym tchem.
Zabawne, przerażające, zwariowane.
Nie można się oderwać.
Przekonujący obraz współczesnego okultyzmu.
—
JASON ARNOPP to brytyjski pisarz, dziennikarz i scenarzysta. Obecnie wraz ze znanym amerykańskim reżyserem Ronem Howardem (Piękny umysł, Inferno) pracuje nad filmową adaptacją Ostatnich dni Jacka Sparksa.
Zakres operacyjny: 0-36 miesięcy
Brzdące poznają otaczający ich świat przez zabawę. Dzięki książce Gry i zabawy z berbeciem. Podręcznik użytkownika odkryjesz 75 ekscytujących sposobów, jak wzbogacić ich umysły, wzmocnić ciała i rozpalić wyobraźnię. Kosztowne zabawki czy akcesoria na baterie nie są wymagane. Wystarczą zwykłe materiały obecne w każdym domu i odrobina kreatywności. Wszystkie aktywności, począwszy od gotowania i zajęć praktycznych aż po taniec, wykonywanie utworów muzycznych czy naśladowanie ulubionych zwierząt, wspierają rozwój dziecka. Dostarczający długich godzin rozrywki przewodnik Gry i zabawy z berbeciem jest kompatybilny ze wszystkimi modelami w wieku 0-36 miesięcy.
Podkręć osiągi mózgu twojego brzdąca!
Centralna jednostka operacyjna
10 miesięcy 24 miesiące 36 miesięcy
Portret Doriana Graya jest powieścią uniwersalną, w której współczesny czytelnik może odnaleźć własne problemy i rozterki. To lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy w świecie wszechobecnych obrazów i wizerunków szukają własnego oblicza i kształtują obrazy innych, a także dla wszelkiej maści moralistów, którzy nazbyt łatwo szafują potępiającymi wyrokami. Moglibyśmy powiedzieć za Gombrowiczem, który wyciągnął z lektury Wilde’a znakomitą lekcję, że „człowiek jest najgłębiej uzależniony od swego odbicia w duszy drugiego człowieka, chociażby ta dusza była kretyniczna”.
Portret Doriana Graya jest bez wątpienia duchową autobiografią Oscara Wilde’a. Sam artysta uważał, że bohaterowie tej powieści odzwierciedlają różne cechy jego osobowości. Autor pisał w jednym z listów – Portret… „zawiera wiele ze mnie. Bazyli Hallward jest tym, za kogo się uważam; lord Henryk – tym, za kogo uważa mnie świat; Dorian – tym, kim chciałbym zostać – być może w innych czasach”.
Pośmiertne życie Portretu Doriana Graya zaczęło się w Polsce w 1905 roku, kiedy to nakładem „Przeglądu Tygodniowego” ukazał się pierwszy polski przekład powieści autorstwa Marii Feldmanowej. Przekład ten, zachowujący niepowtarzalny klimat epoki, celebrujący modernistyczną dbałość o styl i poetyckie piękno, może pretendować do arcydzieł sztuki translatorskiej.
Prezentowane wydanie Portretu Doriana Graya w przekładzie Marii Feldmanowej wzbogacone zostało pięknymi ilustracjami i secesyjnymi zdobieniami autorstwa Henry’ego Westona Keena (1899–1935), znanego ilustratora książek i litografa, symbolisty i dekadenta tworzącego pod wpływem tradycji Aubreya Beardsleya i secesji.
– z posłowia dr. Tomasza Kaliściaka, Uniwersytet Śląski
Jeden Bóg na niebie wie, jak powstałej w końcu 1918 r. Eskadrze Kościuszkowskiej udało się przez lata II RP przetrwać ze swoją tradycją. Inne lotnicze jednostki traciły je nadzwyczaj szybko. Jednak dzięki podkreślającej braterstwo broni odznace i sławie walczących o Polskę amerykańskich lotników, tradycja ta doczekała momentu, gdy ponownie zagościła w sercach i zapisała się na kartach historii. Dzięki młodzieńczej fantazji i uporowi Mirosława Fericia, naprzykrzającego się umęczonym walką kolegom, jednostka stworzyła unikatowy dokument, z którego w dużej mierze korzystał pierwszy i najbardziej znany piewca wielkości 303 Dywizjonu Myśliwskiego, Arkady Fiedler. Z tego przechowywanego w Londynie źródła przez dziesięciolecia, aż po dziś, nie wyłączając autorów tej pozycji, czerpano i nadal czerpie się natchnienie do pisania książek, artykułów, tworzenia filmów i animacji, by odkrywać losy lotników Dywizjonu 303.Książka, która trafia do ręki czytelnika, to opowieść o pilotach rozsławionych przez Arkadego Fiedlera: Witoldzie Urbanowiczu, Janie Zumbachu, Josefie Frantiku... I ich następcach: Bolesławie Gładychu, Eugeniuszu Horbaczewskim, Władysławie Śliwińskim... Ale także o połamanych przez sojuszników życiorysach lotników, którzy po wojnie musieli podjąć dramatyczną w swoim wyborze decyzję: wracać do wymęczonego wojną i okupowanego przez Sowietów kraju, czy zostać emigracyjnym tułaczem. Lotnicy częściej niż żołnierze innych formacji stawiali na emigrację, bo nie mieli gdzie wracać, gdy ich ukochane miasta i wsie znalazły się poza granicami Polski; bo zdawali sobie sprawę z wszechogarniającego codzienne życie komunistycznego terroru. Ci, którzy ostatecznie znaleźli się nad Wisłą, stawali przed kolejnymi dylematami: postawić na konformizm i sprzedawać kolegów za garść reglamentowanych przywilejów, czy zachować twarz, by dla ideałów narażać na represje siebie i rodzinę.Jednostka miała też szczęście do ludzi, którzy w niej służyli, a później zapisali się w historii nie tylko lotnictwa, i nie tylko Polski. Ta książka jest też o nich, o ludziach rzadko kojarzonych z kościuszkowskimi kosami byli wśród nich i Ludomił Rayski, i Roman Czerniawski, i Merian Cooper, i Stanisław Latwis, i Janusz Meissner, i Bohdan Arct, i Artur Horowicz. Marsza lotników odgrywanego podczas lotniczych uroczystości zawdzięczamy lotnikom Kościuszkowskiej Eskadry. Najdroższy polski przedwojenny film opowiada właśnie ich historię. Kinową legendę o King Kongu, która co rusz odkrywana jest w coraz to nowszych wersjach, wymyślił i zrealizował walczący w jej szeregach lotnik. Zagorzałą dyskusję na temat polskiego przemysłu lotniczego przed wojną rozpoczyna się od nazwiska byłego kościuszkowca. Sukces inwazji na Normandię, która umożliwiła zakończenie wojny w Europie, jest w dużej mierze zasługą lotnika związanego z tą jednostką. Gdy czytelnik zachwyca się grafikami w dziełach pisarzy lub poetów, rzadko kojarzy, że wyszły one spod ręki lotnika służącego w Dywizjonie 303.Te wszystkie nici zmierzające do kłębka z napisem kościuszkowska legenda znaleźć można w książce God save the 303 Squadron!. Główną osią narracji książki jest bowiem podążanie autorów za rodzącą się, i wciąż darzoną niebywałą miłością Polaków, sławą kolejnych wcieleń Kościuszkowskiej Eskadry. Jest odsłonięciem potencjału, którego w dzisiejszych czasach nie powinniśmy lekceważyć, ani tym bardziej zmarnować. Ignorowanie siły legendy już raz obróciło się przeciwko Polakom, gdy partia Britain First wykorzystała symbol 303 w kampanii wymierzonej także w naszych rodaków.
Klasyczna powieść science fiction, pierwotnie wydana pod koniec XIX wieku, tutaj we współczesnym tłumaczeniu i z licznymi ilustracjami. Kilkakrotnie ekranizowana (m.in. przez Stevena Spielberga), a w roku 1938 przerobiona przez Orsona Wellesa na słuchowisko radiowe, którego emisja przeszła do historii. Czytana po latach okazuje się dziełem profetycznym, stanowiącym swoistą zapowiedź XX-wiecznych wojen światowych. Jak zachowują się ludzie – zarówno jednostki, jak i całe społeczności – w obliczu inwazji, która grozi masową zagładą? Kim jesteśmy dla najeźdźców i kim oni są dla nas? Jaką rolę odgrywają w tym nowe technologie? I co może nas uratować? Na te pytania próbuje odpowiedzieć Herbert George Wells w sposób wciąż atrakcyjny dla współczesnego czytelnika, a powszechne już chyba poczucie niepokoju, niepewności i zagrożenia sprawia, że Wojnę światów odbieramy jako powieść ciekawą i aktualną również w XXI wieku.
„Wojna światów, najświetniejsze dzieło H.G. Wellsa, jest zarazem jedną z nielicznych powieści, które, wykraczając poza fantastyczność swych założeń, weszły do skarbca literatury światowej”. – Stanisław Lem
Rady dotyczące organizacji domu i urozmaicenia otoczenia psa
Jak dbać o potrzeby emocjonalne swojego czworonoga
Dbając o dobre samopoczucie psa, sprawiacie, że jest szczęśliwy.
Arkusze pomagające ocenić poziom komfortu emocjonalnego naszego pupila
Lęk separacyjny znam z pracy zawodowej. Nie życzę tego stanu żadnemu psu ani żadnemu właścicielowi. Z jego powodu co roku tysiące psów trafia do adopcji, zatem im więcej zrobimy, by temu zapobiec, tym lepiej. Niniejsza książka informuje właścicieli o ryzyku wypływającym z lęku separacyjnego oraz o tym, jak ważne jest, aby nauczyć psa bezcennej umiejętności spokojnego – a nawet radosnego – spędzania czasu rozłąki z właścicielem, zanim pojawią się problemy.
Lucy Aalders, treserka, Institute of Modern Dog Trainers & Pet Professional
(przednie skrzydełko)
Wielu właścicieli wychodzi z domu, nie zdając sobie sprawy z emocjonalnych potrzeb swojego psa. Zwierzak zostaje sam, a właściciel jest przekonany, że jego pupil będzie po prostu spać. Tymczasem mnóstwo psów cierpi z powodu lęku separacyjnego oraz stresu spowodowanego samotnością – o czym właściciele dowiadują się dopiero wtedy, gdy ich pies zaczyna niszczyć przedmioty w domu lub gdy sąsiad skarży się na jego szczekanie.
Kate Mallatratt mówi o lęku separacyjnym z punktu widzenia psa. Podaje wnikliwe wyjaśnienie tego problemu oraz radzi, jak sprawić, aby czas, który nasz pupil spędza samotnie, był przyjemny i bezstresowy.
To niezwykle przydatna książka, ilustrowana pięknymi, przygotowanymi specjalnie na jej potrzeby fotografiami. Można w niej znaleźć arkusze pozwalające ocenić poziom zadowolenia i postępy czworonoga. Książka pokazuje, jak nauczyć psa, by dobrze się czuł we własnym towarzystwie, aby zarówno on, jak i jego właściciel mogli dobrze spędzić czas osobno.
Przeboje muzyki klasycznej dla najmłodszych to samouczek, dzięki któremu Twoje dziecko (a może również i Ty) będzie potrafiło zagrać na gitarze między innymi takie utwory jak Dla Elizy, Marsz Turecki, czy Oda do radości. Jednym słowem: klasyka, którą wszyscy kochają! Ambitny repertuar nie sprawi większych trudności dzięki łatwym, intuicyjnym opracowaniom, a dodatkowym wsparciem będzie materiał wideo na dołączonej płycie DVD, na którym autor pokazuje krok po kroku, jak zagrać każdy z utworów. Do dzieła!
Co roku miliony szczeniąt stają się członkami ludzkich rodzin, które oczekują, że ich relacja z nowo nabytym zwierzęciem będzie pasmem niezmąconej radości. Niestety, wiele z tych piesków trafia potem do innych domów, do schronisk albo traci życie, bo zachowywały się w sposób, który dla ich właścicieli okazały się zbyt trudny do zniesienia. Pomaganie szczeniakowi w stawaniu się zrównoważonym psem – czyli opanowanym w każdej codziennej sytuacji, cieszącym się dobrym zdrowiem i samopoczuciem oraz zachowującym się w sposób akceptowany wśród ludzi – nie jest łatwym zadaniem.
Celem tej wyjątkowej książki jest uproszczenie szkolenia szczeniąt poprzez prezentację dziesięciu zasadniczych umiejętności, które są konieczne do osiągnięcia powyższych celów. Pokazując właścicielom, jak włączać naukę tych umiejętności w każdą lubianą przez nich interakcję ze szczenięciem, niniejszy poradnik nie tylko ułatwia im szkolenie pupili, ale umożliwia też szczeniętom wyrobienie sobie nawyków właściwych w codziennych sytuacjach.
Poszczególne rozdziały poświęcone są jednej umiejętności, takiej jak nauka samokontroli, przestrzeganie zasad czy klarowna komunikacja, co pozwoli właścicielom poświęcać mniej czasu na kontrolowanie swojego psiego przyjaciela, a więcej na czerpanie przyjemności z przebywania z nim, ponieważ zwierzę samo będzie chciało lepiej się zachowywać. W każdym rozdziale znajduje się arkusz ćwiczeń pozwalający właścicielom śledzić postępy swojego pupila.
Liczne kolorowe fotografie autorstwa Petera Baumbera zostały wykonane specjalnie na potrzeby niniejszej książki i są wyjątkowo pięknymi ilustracjami omawianych zagadnień.
• Tekst poradnika opiera się na psim widzeniu i pojmowaniu świata.
• Trafnie dobrane i fachowo wykonane fotografie ułatwiają wyobrażenie sobie, a następnie wykonanie poszczególnych ćwiczeń.
• Jasny język opisów podkreśla wagę każdej umiejętności.
• Praktyczne wskazówki pokazują, jak zastosować poszczególne umiejętności w codziennym życiu.
• Wprowadzenie pojęć „psiej samokontroli” oraz „znoszenia frustracji”.
• Nauka szczeniąt dokonywania krok po kroku właściwych wyborów.
• Lista warunków koniecznych dla dobrego samopoczucia szczeniaka.
• Szczegółowe instrukcje do nauki kontrolowanego chodzenia na smyczy.
• W każdym rozdziale umieszczono arkusze ćwiczeń pomagające zastosować poznane zasady.
Międzynarodowy bestseller!
„Jedenastoletnia Flawia de Luce to prawdopodobnie najbardziej oryginalna postać współczesnej prozy kryminalnej. Mówiąc, że to Pippi Pończoszanka z doktoratem z chemii (specjalność: trucizny), zaledwie zaczynamy ją opisywać”. – „Maclean’s”
Banitka! Tak właśnie jedenastoletnia Flawia de Luce lamentuje nad swym trudnym położeniem, kiedy odkrywa, że jej ojciec i ciocia Felicja wysłali ją za ocean do Kanady, do Żeńskiej Akademii panny Bodycote – szkoły z internatem, do której niegdyś uczęszczała także jej mama, Harriet. Zanim jeszcze nastał pierwszy poranek niewoli, u jej stóp wylądował podarunek od losu. Ponieważ Flawia to Flawia – dobrze zapowiadająca się chemiczka i detektyw – tym podarunkiem jest okopcone i zmumifikowane ciało, które wypada z ceglanego komina. Od tej chwili, uczęszczając na lekcje, zdobywając przyjaciół (oraz wrogów), a także oceniając surową dyrektorkę szkoły i jej ciało pedagogiczne (które ma w swym gronie między innymi uniewinnioną morderczynię), Flawia stara się jednocześnie ustalić tożsamość ofiary, czas śmierci, podejrzanych, motywy i środki. Krążą pogłoski, że akademia jest nawiedzona, a kilka dziewcząt zniknęło bez śladu. Kiedy dochodzi do rozwiązania tych zagadek, Flawia staje na wysokości zadania, lecz nie zna jeszcze swego prawdziwego przeznaczenia.
„Równie uzależniająca jak gorzka czekolada, równia angielska jak Lark Ascending Ralpha Vaughana Williamsa”. – „Daily Mail” (Wielka Brytania)
W końcu! Wyczerpujący poradnik dla pana młodego!
Minęły już dni, kiedy mogłeś wygodnie rozsiąść się w fotelu, a twoja narzeczona planowała za ciebie cały ślub i wesele. W dzisiejszych czasach przyszli małżonkowie są obarczani licznymi obowiązkami: wynajęcia zespołu muzycznego, zorganizowania próby, kupna obrączek i leczenia histerii członków rodziny.
Na szczęście „Pan Młody. Instrukcja obsługi” odpowie na najtrudniejsze kwestie. Jak spacyfikować skłóconych ze sobą kuzynów? Jak wybrać naprawdę dobrego fotografa? Dlaczego narzeczona chodzi cały czas wpieniona?
Jakiekolwiek masz pytania, odpowiedzi znajdziesz w tej książce, napisanej przez ciężko doświadczonego pana młodego, Shandona Fowlera.
Podręcznik survivalowy za pośrednictwem wielu różnych sytuacji walki o przetrwanie przekazuje najważniejsze sposoby utrzymania się przy życiu w nawet najbardziej niekorzystnych sytuacjach, w tym między innymi: jak zbudować schronienie, upolować jelenia, odeprzeć napastników, uciec z niewoli albo opatrzyć poważną ranę.
Należy jednak ostrzec, że przy uczeniu się tych technik survivalowych niezbędna jest pewna ostrożność. Nie należy polegać wyłącznie na wiedzy książkowej – dobrze jest odbyć profesjonalne szkolenie prowadzone przez specjalistów survivalowych i poświęcić sporo czasu na ćwiczenie nabytych umiejętności w realistycznych sytuacjach. Najważniejszym słowem jest tu „realistycznych”. Jeżeli wielokrotnie ćwiczysz scenariusze, w których działasz pod dużą presją, masz spore szanse, że kiedy staniesz w obliczu autentycznego zagrożenia, nie ogarnie cię psychiczny paraliż. Zwróć też uwagę, że specjaliści nigdy nie uważają się za niezniszczalnych – przyroda i okoliczności zawsze mogą cię pokonać, jeżeli okażą się wystarczająco potężne.
Portret Doriana Graya jest powieścią uniwersalną, w której współczesny czytelnik może odnaleźć własne problemy i rozterki. To lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy w świecie wszechobecnych obrazów i wizerunków szukają własnego oblicza i kształtują obrazy innych, a także dla wszelkiej maści moralistów, którzy nazbyt łatwo szafują potępiającymi wyrokami. Moglibyśmy powiedzieć za Gombrowiczem, który wyciągnął z lektury Wilde’a znakomitą lekcję, że „człowiek jest najgłębiej uzależniony od swego odbicia w duszy drugiego człowieka, chociażby ta dusza była kretyniczna”.
Portret Doriana Graya jest bez wątpienia duchową autobiografią Oscara Wilde’a. Sam artysta uważał, że bohaterowie tej powieści odzwierciedlają różne cechy jego osobowości. Autor pisał w jednym z listów – Portret… „zawiera wiele ze mnie. Bazyli Hallward jest tym, za kogo się uważam; lord Henryk – tym, za kogo uważa mnie świat; Dorian – tym, kim chciałbym zostać – być może w innych czasach”.
Pośmiertne życie Portretu Doriana Graya zaczęło się w Polsce w 1905 roku, kiedy to nakładem „Przeglądu Tygodniowego” ukazał się pierwszy polski przekład powieści autorstwa Marii Feldmanowej. Przekład ten, zachowujący niepowtarzalny klimat epoki, celebrujący modernistyczną dbałość o styl i poetyckie piękno, może pretendować do arcydzieł sztuki translatorskiej.
Prezentowane wydanie Portretu Doriana Graya w przekładzie Marii Feldmanowej wzbogacone zostało pięknymi ilustracjami i secesyjnymi zdobieniami autorstwa Henry’ego Westona Keena (1899–1935), znanego ilustratora książek i litografa, symbolisty i dekadenta tworzącego pod wpływem tradycji Aubreya Beardsleya i secesji.
– z posłowia dr. Tomasza Kaliściaka, Uniwersytet Śląski
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
