Studia nad mniejszościami seksualnymi prowadzone z pozycji niehomofobicznych i związana z nimi teoria queer rozwijają się dynamicznie od początku lat 90. Od kilku lat obecne są także w Polsce. W najnowszej książce poświęconej kulturze odmieńców autorzy podjęli polityczną i kulturową dyskusję nad różnymi uwarunkowaniami zjawiska homoseksualizmu w kontekście lokalnym. Na niniejszy tom składają się teksty zróżnicowane pod względem reprezentowanych dyscyplin naukowych, metodologii i punktów widzenia, mające zarówno charakter ogólny, jak i przedstawiające szczegółowe badania z zakresu socjologii. Interdyscyplinarny charakter całości i pozwolił na zaprezentowanie omawianych zjawisk kulturowych i społecznych w zróżnicowanych i wzajemnie oświetlających się aspektach.
Niezwykła Piosenka o rozpadzie to – doskonały poetycko! – zapis ludzkiego, nieuchronnego, granicznego doświadczenia. Doświadczenia poszczególnego i najgłębiej osobistego, a przecież powszechnego, wspólnego. Doświadczenia utraty, śmierci, daremności, rozpaczy, miłości. Te barokowo precyzyjne, kunsztownie opanowane współczesne treny, formułują jeszcze raz, od nowa, także za nas, i dla nas, w naszym imieniu – podstawowe metafizyczne pytania; z przenikliwą, mężną świadomością, iż odpowiedzi na nie – być może nie ma, nie było, nie będzie. Najważniejsze, by je wypowiedzieć, zamknąć w wierszu, utrwalić: by chociaż tak – unicestwić nicość i śmierć.
Bronisław Maj
Oferowana praca jest pierwszą syntezą dziejów prześladowania czarownic po blisko 60 latach. Poza czarownicami głównym bohaterem pracy jest wspólnota lokalna i jej przedstawiciele, którzy sprawują na danym terenie sprawiedliwość, i którzy w określonych warunkach decydują się na wdrożenie procesu o czary przeciw jednej ze swoich współmieszkanek.
Autorka przeprowadziła imponującą kwerendę w źródłach i literaturze, zarówno europejskiej, jak przede wszystkim w zbiorach polskich. Na uwagę zasługuje zapoznanie się z literaturą środkowoeuropejską (czeską, słowacką i węgierską), dzięki czemu praca ma charakter prawdziwie europejski.
SPIS TREŚCI
Podziękowania
Wstęp
Jak opisać czary?
Propozycje zagraniczne
Propozycje polskie
Szaleństwo czarownic - zjawisko i jego podstawy
Terminologia E.E. Evans-Pritchardsa i przypadek polski
Spór w języku i czary
Czary - próby staropolskich systematyzacji
Nazwy czarownic w protokołach procesów
Czary i zabobony - definicje robocze
Średniowiecze
Szaleństwo czarownic - era wczesnonowożytna
VOX DEI
Czary i herezja
Procesy o czary przed sądami kościelnymi
Stanowisko Kościoła wobec czarownic w XVI-XVIII w.
Świeckie ramię sprawiedliwości
Prawo niemieckie
Miejski proces o czary
Konstytucja sejmowa z 1543 roku
Konstytucja sejmowa w 1776 roku
Apelacje
Sąd Wyższy Prawa Niemieckiego na Zamku w Krakowie
Sądy zadworne i Trybunał Koronny
Apelacje do sądów grodzkich
Apelacje w środowisku wiejskim
Dynamika zjawiska
Sądy
Geografia prześladowań
Pierwsze procesy świeckie
Reformy chrześcijańskie i ich wpływy na nasilenie prześladowań
Wyroki
Oskarżeni
Zmierzch scholastycyzmu - zanik procesów w wielkich miastach Prus
Koniunktura na prześladowanie
Ostatnie procesy
Czyżby upiory pokonały czarownice?
Zaklęte rewiry - miasta i wsie
Miasta
Wsie
Świat czarownic
Czarownica
Diabeł
Sabat
Zakończenie
Wykaz skrótów
Erotyzm ponowoczesny jest książką, która powstała z troski o wrażliwość współczesnego człowieka. To opowieść o tym, jak seksualność, a więc to, co najbardziej intymne, staje się sprawą publiczną, źródłem sensacji, a także jednym ze składników rynkowej gry interesów. Opowieść, która wyrasta z przekonania, że taki stan rzeczy ma daleko idące konsekwencje dla naszego życia emocjonalnego.
Ponowoczesność to przede wszystkim nowy, oparty na wielości światopoglądów model etyczny, który można nazwać moralnością kompromisu. Charakteryzuje się on chroniczną niepewnością, co do słuszności działań i przekonań. W kontekście tej niepewności, jako jeden z jej najdotkliwszych objawów, pojawia się problem seksualności i związanego z nią erotyzmu, rozumianego jako zbiór funkcjonujących w przestrzeni publicznej przedstawień i refleksji na temat seksualności. By erotyzm zrozumieć, książka podejmuje analizę bardzo różnych źródeł – od artykułów w popularnych tygodnikach publicystycznych, przez prasę kobiecą, aż po internetową pornografię, której znaczenie w kulturze stale rośnie.
Szeroka analiza seksualności w kulturze popularnej prowadzi do ukazania erotyzmu jako wyrazu ambiwalentnej ponowoczesnej świadomości. Z jednej strony rządzi się on własnymi prawidłami, a więc dążeniem do maksymalizacji przyjemności i zasadą spontanicznego wyrażania pragnień, z drugiej prowadzi do cynizmu, chłodnej kalkulacji i samotności. To pęknięcie sprawia, że seksualność za pośrednictwem erotyzmu staje się coraz bardziej problematyczna. W sferze naszego życia uczuciowego pojawiają się więc coraz częściej pytania – jak i czy kochać? Erotyzm ponowoczesny ma za zadanie pomóc znaleźć na nie odpowiedź.
Zapomniana powieść Gabrieli Zapolskiej ukazująca zepsucie moralne na wielkomiejskim tle szarych ulic. Zapolska demaskuje obłudę mieszczańską, moralność małżeńską, ocierając się o delikatne tabu kobiecej natury. To, o czym się nawet myśleć nie chce, to prostytucja, choroby weneryczne i problemy małżeńskie.
O czym się nie mówi to opowieść o przewrażliwionym i nerwowym mizantropie, znudzonym urzędniku zajmującym się podatkami, który usiłuje wypełnić swoje puste życie lekturą filozofów i licznymi romansami z tzw. „porządnymi” dziewczętami. „Porządne” to te, które wdając się w romans są wierne swojemu kochankowi (oczywiście do czasu zerwania prze niego), zadowalając się skromnymi prezentami i poczęstunkami. Są to najczęściej szwaczki, sprzedawczynie, dziewczęta z fabryk, prawdziwą obsesją jest dla niego tak rozumiana „uczciwość”. Zakocha się jednak właśnie w prostytutce – Frani-Poranku, która przemieni jego życie, ale nie zmieni stosunku do kobiet. Opowieść nie jest prototypem znanej historii o pretty women, skomplikowany świat uczuć i uprzedzeń nie pozwoli głównym bohaterom na trwałe szczęście.
Przed problemem odpwiedniego przygotowania do pobytu za granicą staje wiele osób: ludzie biznesu, wysyłani na zagraniczne placówki, firmy, osoby poszukujące za granicą nowych możliwości zarobkowania, a także ludzie młodzi, studiujący na zagranicznej uczelni w ramach dłuższego lub krótszego stypendium.
Niniejsza praca traktuje właśnie o związanych z odmiennością kultur i kulturowych środowisk procesach adaptacyjnych, mających miejsce podczas pobytu za granicą, o trudnych momentach w czasie ich przebiegu oraz o możliwości wspierania pozytywnych, a łagodzenia negatywnych elementów zagranicznego pobytu, poprzez odpowiednie szkolenia, przyczyniające się do rozwoju międzykulturowej kompetencji.
SPIS TREŚCI
Wstęp
Rozdział 1. Globalizujący się świat
Rodzaje 'międzykulturowych podróżnych'
Kultura a jednostka i społeczeństwo
Rozdział 2. 'Szok kulturowy' i jego badanie
Rozwój badań nad ' szokiem kulturowym'
Rozdział 3. Wspóółczesne podejścia do procesu przystosowania się za granicą
Czynnik wpływający na akulturację
Przebieg procesu adaptacyjnego
Strategie akulturacji
Rozdział 4. Główne perspektywy teoretyczne
'Szok kulturowy' w perspektywie radzenia sobie ze stresem
Kulturowe uczenie się
Teorie identyfikacji społecznej
Rozdział 5. Rozwijanie międzykulturowej kompetencji
Modele kompetencji międzykulturowej
Szkolenia jako metoda rozwijania międzykulturowej kompentencji
Zakończenie
Bibliografia
Indeks nazwisk
Studia nad mniejszościami seksualnymi prowadzone z pozycji niehomofobicznych i związana z nimi teoria ąueer rozwijają się dynamicznie od początku lat 90. Od kilku lat obecne są także w Polsce. W najnowszej książce poświęconej kulturze odmieńców autorzy podjęli polityczną i kulturową dyskusję nad różnymi uwarunkowaniami zjawiska homo-seksualizmu w kontekście lokalnym. Na niniejszy tom składają się teksty zróżnicowane pod względem reprezentowanych dyscyplin naukowych, metodologii i punktów widzenia, mające zarówno charakter ogólny, jak i przedstawiające szczegółowe badania z zakresu socjologii, literatu-roznawstwa, filmoznawstwa i sztuk plastycznych. Interdyscyplinarny charakter całości pozwolił na zaprezentowanie omawianych zjawisk kulturowych i społecznych w zróżnicowanych i wzajemnie oświetlających się aspektach.
Rozważania zawarte w niniejszej książce dotyczą głównie filozofii współczesnejL hermeneutyki filozoficznej Hansa-Georga Gadamera, dekonstrukcji Jacques'a Derridy i później filozofii Ludwiga Wittgensteina. Nie starałem się myślicieli tych objąć wspólną perspektywą, raczej porównać, zestawić na zasadzie kolażu gotowe ich wizerunki, wyodrębniając konkretne tematy i problemy, które wydały mi się ważne i - co istotniejsze - na takie porównanie (zestawienie) pozwalały. Są to na przykład tematy zrozumienia, znaczenia, dekonstrukcji i destrukcji czy też problem interpretacji, który jest dla mnie przede wszystkim sprawą praktyki. Odniesienia do historii myśli filozoficznej, do Kanta, Locke'a czy Jacobiego są tego przykładem. Książka nie stawia jednej tezy. Może tylko tę, że - jak mawiał Ludwig Wittgenstein - "W wyścigu filozofii wygrywa ten, kto umie biec najwolniej. Albo: ten, który osiąga cel jako ostatni".
Książka jest pierwszą w Polsce naukową monografią zjawiska kłamstwa. Bada jego miejsce w przestrzeni mentalnej jednostki oraz rolę w komunikacji międzyludzkiej. Tradycyjnie sięga do logiki i filozofii języka, aby rozważyć stosunek kłamstwa do prawdy, fikcji i fałszu, przede wszystkim wchodzi jednak na terytoria interdyscyplinarne. Rozpatruje kłamstwo z perspektywy współczesnego językoznawstwa - semantyki i teorii aktów mowy, łączonych z kognitywizmem, następnie z psychologią. Takie zespolenie metodologiczne stwarza możliwość sformułowania zasad retoryki kłamania, stanowiącej nieodłączny składnik naszych codziennych konwersacji. W skład tej retoryki wchodzą takie strategie komunikacyjne jak:sądy nierzetelne, fałszywe wnioskowania, zwodnicze przemilczenia, zatajenia, półprawdy, pochlebstwa, kłamstwa grzecznościowe oraz kłamstwa niewerbalne w różnych odmianach i funkcjach.
[...] kac głodomorek... Jakież są jego podstawy konstytucyjne? Wzmożony apetyt i łaknienie? Doprawdy, proszę pana, pan ma wyjatkową wprost skłonność do trywializowania tego, co najpiękniejsze pomiędzy człowiekiem i butelką. Otóż kac głodomorem jest to jedna z najsympatyczniejszych i w pewnym sensie najszlachetniejszych odmian kaca. Szlachetność głodomorka bierze się stąd, iż daje on wgląd w zmysłową wielorakość świata. Idzie, rzecz jasna, o zmysł smaku.
Monografia Herezja Judasza w kulturze (po)nowoczesnej. Studium przypadku sytuuje się na skrzyżowaniu kulturoznawstwa i historii idei i podejmuje problem funkcjonowania w XX i XXI wieku tradycji judeochrześcijańskiej. Refleksja dotyczy strategii transformacji motywów biblijnych w kulturze bułgarskiej, interesującej ze względu na jej usytuowanie na „peryferiach” Europy. Perspektywę hermeneutyczną nadają trzy konkurujące ze sobą na gruncie europejskim systemy światopoglądowe: judeochrześcijański, gnostycki i racjonalistyczny. Analiza i interpretacja literackich parafraz wątku Judasza odwołuje się do założeń myśli postsekularnej i odsłania aksjologiczne niepokoje pisarzy oraz ich podatność na intelektualne i religijne mody o znaczeniu fundamentalnym dla formowania się modernitas.
Richard Rorty stwierdził w swym najbardziej znanym dziele, iż współczesną filozofię cechuje przejście od epistemologii do hermeneutyki. Na myśli miał istotą przemianę zadań stawianych dociekaniom filozoficznym. Ceną, jaką filozofii przyjdzie – jego zdaniem – zapłacić za ten „hermeneutyczny zwrot” będzie zrównanie jej z literaturą, osłabienie poznawczych aspiracji na rzecz włączenia się do równoprawnego dialogu kultur. Rorty zachował mimo tego rozróżnienie dwóch podstawowych typów filozofii, które określa mianem „systematycznej” oraz „budującej”. Hermeneutyka należeć miała oczywiście do tego drugiego rodzaju refleksji filozoficznej. Powinna ona zrezygnować z ambicji prowadzenia badań systematycznych i z systematycznego wykładu ich rezultatów. Jednym ze źródeł tej książki jest niezgoda na taką diagnozę. Bo jeśli prawdą jest, iż Heideggerowskie pogłębienie fenomenologii Husserla jest postępem w dociekaniach filozoficznych (a ja uważam, że jest), to nie można twierdzić, iż badania Heideggera przedstawione w Byciu i czasie nie mają charakteru systematycznego ani że nie ma sensu kontynuować takich badań, także w krytycznym odniesieniu do rezultatów osiągniętych przez Heideggera. Przedstawiam zatem Czytelnikowi do oceny szereg takich studiów, które przeprowadziłem w ostatnich latach.
Ze Wstępu
Książka wprowadza czytelnika w dysputę na temat sztuki religijnej, prowadzoną we Francji od początku XVI do końca XVIII wieku z licznymi odwołaniami do starożytnej i średniowiecznej tradycji Kościoła gallikańskiego. W debatę tę angażowali się nie tylko teologowie katoliccy i protestanccy, ale także pisarze świeccy, początkowo wspierający działania Kościoła, a później dystansujący się od niego i próbujący zastąpić dogmatyczne chrześcijaństwo nową „religią rozumu”, Elementem łączącym zdecydowaną większość ich wypowiedzi było przekonanie, że obraz religijny nie może być postrzegany jako jako „portret Boga”, ale należy widzieć w nim tylko „znak odłączony” od tego niewidzialnego pierwowzoru, nie uosabiający go, ale wyłącznie przypominający o nim wiernym. Francuscy pisarze opowiadali się więc za powściągliwym kształtowaniem obrazów i rzeźb, aby nie zachwycały one przesadnie widzów wyszukanymi formami, ani nie nie poruszały zbytnio ich emocji ekspresyjnymi ujęciami „historii świętej”. Dla owych autorów chrześcijaństwo było przede wszystkim religią Słowa, zaś obrazy jawiły się im jako duszpasterska pomoc dla „prostaczków”, którzy nie umieli czytać lub nie potrafili zrozumieć tekstów katechizmowych i prostych homilii. Pisarze ci podchodzili więc z dystansem do sztuki religijnej, przyjmując że jej znaczenie będzie maleć wraz z postępami oświecenia. Poddając się takim założeniom teoretycznym, twórcy sztuki religijnej we Francji osiągnęli w wieku XVII wysoki poziom, naznaczony szlachetną prostotą i czystością, ale w następnym stuleciu popadli w banalne schematy, nie chcąc angażować się zbytnio działalność coraz bardziej lekceważoną przez elity.
Antologia literatury angielskiej prezentuje szeroki wybór tekstów od początków literatury angielskiej do końca I wojny światowej. Każda epoka poprzedzona jest krótką, ale wyczerpującą charakterystyką.
Dwadzieścia jeden opowiadań wielkiego peruwiańskiego pisarza. Ribeyro to mistrz krótkiej formy. Jego historie są zawsze precyzyjnie skonstruowane, wciągają czytelnika od pierwszych słów i puszczają dopiero wraz z ostatnią kropką. Zabierają nas w najróżniejsze scenerie – od wielkomiejskiej Limy i jej ubogich przedmieść, po daleką prowincję, andyjskie wioski, a nawet duszną Amazonię – i pokazują całą galerię zapadających w pamięć postaci – najczęściej zwykłych ludzi na życiowym zakręcie. Ribeyro jest jednocześnie zdystansowany – i pełen wrażliwości; zachowuje umiar – ale też zdradza sympatię do swoich bohaterów. Wnikliwa obserwacja ludzkich zachowań i relacji idzie tu w parze z bezpośredniością i prostotą stylu. Głęboko peruwiański i absolutnie uniwersalny. Pierwsze polskie wydanie nowel jednego z klasyków literatury latynoamerykańskiej XX wieku.
Książek Leszka Kołakowskiego prawie nikt już dziś nie czyta. Jego dzieło zostało zepchnięte na margines, przez grzeczność tylko odnotowane bywa kurtuazyjnym przypisem. Sam filozof stał się kimś w rodzaju nestora III RP, który nic nie ma nam już do powiedzenia. Zamiast o „obecności Kołakowskiego” należałoby mówić dziś raczej o jego obcości. Jan Tokarski próbuje spojrzeć na dzieło Kołakowskiego świeżym okiem. Analizuje zarówno przyczyny wejścia filozofa w komunizm, jak i jego fundamentalną krytykę XX-wiecznych totalitaryzmów. Przemierza razem z nim drogę od racjonalistycznego antyklerykalizmu do ostrożnej przychylności w stosunku do niektórych form religijności. Prezentuje niedogmatyczną, antykodeksową etykę polskiego filozofa oraz odkrywa w jego pismach tyleż oryginalną, co wyważoną krytykę współczesności. Przede wszystkim jednak Tokarski usiłuje wydobyć z tych niezwykle różnorodnych tematycznie tekstów ich ukrytry, wspólny rdzeń. I stawia tezę, że jest nim tytułowa obecność zła. Niniejsza książka to zarówno próba całościowej interpretacji myśli Leszka Kołakowskiego, jak i przewodnik po jego dziele.
W okresie powojennym w rodzimych środowiskach naukowych utrwaliło się przekonanie, że psychoanaliza była u nas zjawiskiem marginalnym i nigdy nie zakorzeniła się głębiej w polskim życiu umysłowym. Nikt jednak nie przeprowadził poważniejszych badań dotyczących roli, jaką psychoanalitycy z ziem polskich okresu zaborów odegrali w rodzącym się ruchu psychoanalitycznym w Wiedniu i w Zurychu, oraz tego, jak wyglądała recepcja teorii Freuda i Junga w rodzimych środowiskach inteligenckich w tym czasie. Tymczasem rola ta była niezwykle znacząca. Takie postaci, jak Ludwik Jekels, Herman Nunberg, Eugenia Sokolnicka, Helena Deutsch, Jan Nelken, Ludwika Karpińska, Tola Rank i inni, zaliczają się dzisiaj do awangardy tego ruchu. Wielu z nich działało zarazem w polskich środowiskach lekarskich, w których zainteresowanie psychoanalizą było niezwykle żywe. Występowali oni regularnie na zjazdach, wygłaszali wykłady, publikowali w polskich czasopismach lekarskich i filozoficznych artykuły o różnych aspektach teorii psychoanalitycznych. Pojawiła się pierwsza książka o teorii Freuda autorstwa Jekelsa i kilka przekładów jego prac. Niemal wszyscy polscy psychoanalitycy tego okresu pochodzili z zasymilowanych rodzin żydowskich, silnie związanych z polską kulturą. Pozwala to autorowi tej książki rzucić nowe światło na procesy asymilacyjne wśród Żydów zamieszkujących ziemie polskie w tym czasie. Zafascynowany psychoanalizą był również Karol Irzykowski, który napisał u nas bodaj najlepszy artykuł na jej temat w tym czasie. Był on zarazem autorem powieści Pałuba, w której można dopatrzyć się szeregu zdumiewających pokrewieństw z Objaśnianiem marzeń sennych. Teorią Freuda interesowali się również filozofowie i psycholodzy skupieni wokół Kazimierza Twardowskiego we Lwowie, zaś w redagowanym przez niego „Ruchu Filozoficznym” ukazało się szereg entuzjastycznych artykułów na jej temat. Terapii psychoanalitycznej został w 1912 roku poddany przez Karola de Beauraina Witkacy, bodaj pierwszy pisarz w literaturze światowej, który przeszedł przez to osobliwe doświadczenie. Książka jest pierwszą próbą całościowego spojrzenia na początki ruchu psychoanalitycznego na ziemiach polskich w latach 1900–1918. Narodziny i rozwój ruchu autor ujmuje w szerszym, społeczno-kulturowym kontekście, widząc w nim jeden z najbardziej wymownych przejawów rodzących się w społecznościach Europy Środkowej tendencji modernizacyjnych.
To nie tylko pierwsza nowoczesna monografia tytułowego zagadnienia, ale bodaj najobszerniejsza i najbardziej wnikliwa interpretacja filozofii Nietzschego w języku polskim. Książka łączy ujęcie przekrojowe (analizę podstawowych wątków myśli Nietzschego: perspektywizm, genealogia, nadczłowiek, śmierć Boga) i historyczne (miejsce Nietzschego w kontekście filozofii niemieckiej oraz w tradycji hermeneutycznej). Odczytany na nowo w perspektywie hermeneutycznej, Nietzsche staje się filozofem najbardziej współczesnym, inicjatorem wielu ponowoczesnych problemów i pytań.
„Książka Doroty Sepczyńskiej podejmuje bardzo ciekawy i niezwykle ważny problem prawdy w polityce i życiu społecznym. Zagadnienie to (…) na gruncie polskim jest (…) ciągle słabo rozpoznane i zupełnie nieprzebadane. (…) Biorąc pod uwagę wszystkie walory książki, można z pełną odpowiedzialnością rekomendować ją (…), z nadzieją, że znajdzie ona spore grono czytelników nie tylko wśród zawodowych filozofów, politologów, socjologów oraz adeptów i studentów tych dyscyplin, ale również wśród szerokich kręgów ludzi wykształconych, zainteresowanych problematyką aksjologii politycznej, a także tych wszystkich, którzy poszukują dobrego wprowadzenia w myśl filozoficzno-polityczną tak ważnych myślicieli, jak Leo Strauss, John Rawls czy Jurgen Habermas. Autorka wykonała znakomitą pracę (…).”
z recenzji dr hab. Ryszarda Mordarskiego, prof. UKW w Bydgoszczy
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
