Obszerna rozprawa nosi znamiona solidnej (w wielu fragmentach wręcz erudycyjnej) monografii, która podejmuje problematykę tekstologiczną (tekstu zaburzonego, kontekstu i metatekstu) z perspektywy afazjologicznej i neurologopedycznej w sposób holistyczny, łącząc umiejętnie dane dotyczące teorii i praktyki logopedycznej. Tym samym nawiązuje do wcześniejszych znakomitych artykułów, rozpraw i opracowań Autorki. Wiele wątków a aspektów Jolanta Panasiuk rozwija w sposób nowatorski, kreatywny, wskazujący na najnowsze europejskie i światowe tendencje w interpretacji faktów i zjawisk afazjologicznych (w duchu socjologii i psychologii humanistycznej).
Książka "Efektywność resocjalizacji nieletnich w warunkach wolnościowych" adresowana jest do szerokiego grona pedagogów resocjalizacyjnych, zwłaszcza tych, którym bliska jest problematyka resocjalizacji wolnościowej. Może być też przydatna w procesie kształcenia pedagogów, a także pracowników socjalnych. Autorzy koncentrują się na bardzo istotnym problemie ewaluacji efektywności oddziaływań resocjalizacyjnych wobec nieletnich, podkreślając znaczenie ich dojrzałości interpersonalnej oraz rolę wsparcia ze strony środowiska rodzinnego oraz instytucjonalnego.
Pod względem chronologicznym antologia jest kontynuacją >>Wizji Polski na łamach ,,Kultury"" 1947-1976"" opracowanej przez Grażynę Pomian. Jej formuła jest jednak inna: ukazuje ,,Kulturę"" jako pismo podejmujące najważniejsze problemy polityczne i społeczne w wymiarze globalnym. Najważniejsze bez wątpienia były sprawy polskie, ale Jerzy Giedroyc nigdy nie tracił z pola widzenia kontekstu światowego. Z utworów literackich uwzględniono jedynie eseistykę jako gatunek szczególnie dla ,,Kultury"" ważny, była bowiem przez pięćdziesiąt lat mekką polskiego eseju, zawdzięczając też wiele stylowi eseistycznemu, który kojarzy polot i namysł, swadę i skupienie, rozmach i poczucie miary. Oczywiste ograniczenia zmusiły autorów antologii do zrezygnowania z wielu znakomitych artykułów i szkiców. Być może jednak i te opublikowane zachęcą czytelnika do sięgnięcia po numery `Kultury`.
Drugi tom serii ,,Mowa. Teoria-Praktyka", będący kompendium wiedzy o sposobach badania zachowań językowych w perspektywie poznawczej i komunikacyjnej. Problemy kluczowe dla opisu języka na gruncie logopedii zostały naświetlone w artykułach poświęconych zjawiskom normatywnym oraz zaburzeniom mowy: w schizofrenii, demencji, oligofrenii, głuchocie, w przypadkach afazji, alalii i dyslalii.
Niniejsza monografia jest zbiorem prac odnoszących się do stanu i istoty współczesnej edukacji przedszkolnej w kontekście przemian kulturowych w Europie i na świecie. Koncentruje się wokół kilku obszarów: dziecka i przedszkola we współczesności oraz w odniesieniu do tradycji, rozważań związanych z rolą, pozycją zawodową i znaczeniem osoby nauczyciela małego dziecka, a także metodycznych i organizacyjnych rozwiązań w zakresie edukacji wieku dziecięcego.
Stefan Symotiuk (ur. 1943) - emerytowany profesor dr hab. UMCS, autor książek: "Pojmowanie krytyki i krytycyzmu w polskich sporach filozoficznych XX wieku" (Lublin 1987), "Filozofia i Genius Loci" (Warszawa 1997), "Stany ducha" (Kraków 2011). Niniejszy zbiór esejów przedstawia zarys antropologii kulturowej (homo inquietus), filozofii kultury oraz filozoficznej futurologii, mających być inspiracją do myślenia o optymistycznej historiozofii czasów minionych i przyszłych.
Relacje i współzależności między mediami i polityką są przedmiotem coraz większego zainteresowania, zwłaszcza badaczy podejmujących wątki z pogranicza politologii i medioznawstwa. Ideowe założenia dotyczące współdziałania środków masowego przekazu i sfery polityki w systemie demokratycznym weryfikowane są współczesną rzeczywistością, w której znaczącą rolę odgrywają zjawiska mediatyzacji polityki i polityzacji mediów. Książka jest zbiorem studiów, których celem jest uchwycenie szeroko pojętych relacji i współzależności występujących na linii media - polityka, polityka - media. Autorzy w swych rozważaniach ukazują wielopłaszczyznowe spojrzenie na różnorodne aspekty powiązań sfery środków masowego przekazu i polityki. Wątki podejmowane przez badaczy prezentowane są zarówno przez pryzmat ustaleń teoretycznych, jak i autorskich badań empirycznych. Zaproponowany podział monografii na cztery części, kolejno: "Demokracja medialna i zarządzanie w mediach"; "Media, polityka i opinia publiczna"; "Media i marketing polityczny"; "Medialny wizerunek polityka", jest rezultatem wieloaspektowego ujęcia przez badaczy relacji i współzależności między mediami i polityką. W zamyśle niniejsza książka ma dostarczyć czytelnikowi wiedzy na temat wzajemnych relacji łączących sferę polityki z mediami masowymi, jednocześnie stanowiąc przyczynek i inspirację do refleksji, dyskusji i dalszych dociekań, nie wyczerpując tym samym prezentowanych zagadnień.
Recenzowana praca zasługuje na polecenie czytelnikom interesującym się problematyką z zakresu psychologii i pedagogiki zdrowia. Przede wszystkim jej wielką zaletą jest to, że podejmuje ważne zagadnienie społeczne, jakim są zachowania żywieniowe młodzieży, będące w centrum zainteresowania zarówno teoretyków, jak i praktyków z różnych dziedzin. Pod tym względem autorka wykazała wiele starań, aby przedstawić je w formie zrozumiałej nie tylko dla teoretyków zajmujących się na co dzień tą problematyką, ale również praktyków, jak np. wychowawców i rodziców młodzieży zagrożonej otyłością i innymi schorzeniami. Dodatkowo swoje rozważania teoretyczne zilustrowała przykładami wziętymi z literatury przedmiotu, co ułatwia czytelnikowi znalezienie elementów wspólnych pomiędzy płaszczyzną teoretyczną i aplikacyjną.
Warto też zaznaczyć, że recenzowana praca ukazuje się w okresie zwiększonego zainteresowania społeczeństwa polskiego problematyką dotyczącą kondycji fizycznej dzieci i młodzieży, której znaczny odsetek przejawia symptomy nadwagi i otyłości. Prezentowana w niej analiza zachowań żywieniowych młodzieży ujawniła potrzebę intensyfikacji działań związanych z edukacją żywieniową rozumianą jako forma skutecznej profilaktyki. W związku z tym należałoby opracować odrębną strategię edukacyjną oddziałującą nie tylko na zachowania młodzieży, ale przede wszystkim na sferę postaw, wartości i norm regulujących zdrowe odżywianie się. Skuteczność tej strategii wymaga ściślejszej współpracy pomiędzy instytucjami edukacyjnymi i służby zdrowia oraz wsparcia ze strony mediów i samorządów lokalnych. Tylko wówczas można skutecznie i trwale przyczynić się do poprawy stanu zdrowia dzieci i młodzieży, a w konsekwencji - do podniesienia funkcjonowania psychospołecznego oraz odnoszenia sukcesów w różnych dziedzinach życia.
Z recenzji prof. dr. hab. Mieczysława Radochońskiego
Monografia Urszuli Mareckiej nawiązuje do najlepszych tradycji lubelskiego ośrodka logopedycznego, […] to bardzo dojrzałe studium interesującej problematyki oceny zrozumiałości wypowiedzi osób z dyzartrią w diagnozie klinicznej i w badaniach eksperymentalnych. Autorka umiejętnie i kreatywnie łączy dane dotyczące teorii i praktyki logopedycznej, […] za pomocą przemyślanych metod badawczych zebrała bardzo interesujący materiał empiryczny, umiejętnie go zinterpretowała i przedstawiła niebudzące wątpliwości wnioski, […] sformułowała ważne postulaty dotyczące postępowania logopedycznego w procesie diagnostyczno-terapeutycznym pacjentów z dyzartrią w mpd. Opisane przez nią postępowanie diagnostyczne świadczy o bardzo dobrej kompetencji Autorki rozprawy w zakresie logopedycznej oceny pacjentów z dyzartrią, którą można uznać za wzorcową. Materiał językowy poddany analizie jest bardzo bogaty i został rzetelnie zebrany. Ze względu na temat pracy wymagał on interpretacji interdyscyplinarnej, uwzględniającej fakty lingwistyczne. Mimo wielodyscyplinowego oglądu praca ma charakter językoznawczy, […] stanowi istotne novum w badaniach nad zrozumiałością wypowiedzi w przypadkach dyzartrii w mózgowym porażeniu dziecięcym.
Z recenzji profesora Uniwersytetu Gdańskiego dra hab. Stanisława Milewskiego
"Fawor niebieski..." Pawła Ruszla wpisany jest w historię oraz kulturę literacką barokowego Lublina po wielokroć. Wydany został przez lubelskiego drukarza, napisany przez dominikanina, który do dziś uznawany jest za jedną z legendarnych postaci miasta, obrosłą przekazami quasi-baśniowymi, opowiada o historii, która należy do narracji łączących i scalających społeczność lokalną w przeszłości, wydarzenia opisane w utworze maja swoje odzwierciedlenie w artefaktach kultury sakralnej Lublina, w końcu zaś tekst dedykowany został Lublinowi, a mieszkańcy miasta są jego bohaterami.
Na niniejszy tom składają się prace dedykowane Panu Profesorowi Stanisławowi Grabiasowi przez uczniów i przyjaciół z okazji Jego siedemdziesiątych urodzin. Tytuł tomu "Język - Człowiek - Społeczeństwo" obejmuje triadę pojęć, wokół których skupiły się naukowe zainteresowania Jubilata. Przedmiotem refleksji Pana Profesora zawsze był język, jednak prowadzone przez Niego badania dotyczyły nie tylko opisu samego języka, ale przede wszystkim sposobów jego istnienia w umyśle człowieka i w relacjach społecznych.
Im präsentierten Buch wurden ausgewählte kleine Aufsätze gesammelt, die wissenschaftlichen Interessen des Verfassers wiederspiegeln: römisches Familien und Erbrecht, Glücksspiele (alea). Tätigkeit der römischen Ädilen, Straf – und Bestattungsrecht, Geschichte des Notariats, das Werk von Jan Zamoyski „De senatu Romano” sowie die Traditionen des römischen Rechts in Polen und der europäischen Rechtskultur.
Zderzenie komunikacji bibliologicznej z cyfrowymi technologiami informacyjnymi i sieciowymi, tj. Internetem oraz World Wide Web, zaowocowało zmianami w jej modelu i przedmiocie. Autorowi udało się wykazać ciągłość i związki obecnej w bibliologii koncepcji komunikacji, zogniskowanej wokół książki, z rozwiązaniami będącymi konsekwencjami zaistnienia nowego środowiska (hipertekstowego i multimedialnego WWW) i nowej formy komunikacji (sieciowej). Dotychczasowy model - skupiony na wprowadzeniu w obieg społeczny artefaktu kulturowego, jakim jest książka drukowana - został uzupełniony przez dwa modele: cyfrowej komunikacji bibliologicznej (z książką elektroniczną i książką zdigitalizowaną) oraz sieciowej komunikacji bibliologicznej (z książką sieciową). W niniejszym tekście czytelnik znajdzie ich omówienie wraz z propozycją odpowiednich schematów, a także wyjaśnienia i eksplikacje rzeczonych terminów.
Teksty zawarte w niniejszej publikacji zostały uporządkowane w czterech częściach. Pierwsza obejmuje opracowania teoretyczne, których autorzy stawiają kwestie systematyczne, pytając o to, czym jest wolność i jaką pełni funkcję w strukturze społecznej dynamiki. W tej części został też umieszczony tekst przedstawiający meandry polskich zmagań o wolność w latach 70. ubiegłego wieku. Druga część obejmuje teksty o charakterze historyczno-filozoficznym, jednakże również ich autorzy, nawet jeżeli analizują poglądy konkretnych filozofów, stawiają kwestie systematyczne, pytając o zasadność analizowanych koncepcji, krytykując je lub afirmując. Trzecia część ma w największym stopniu charakter interdyscyplinarny, gdyż skupia opracowania przedstawiają210xce wolność w kontekstach statyki i dynamiki społecznej, wyzwań i zadań pedagogiki, bioetyki i innych kultur, a także problematyki ustrojowej i innych kwestii życia politycznego. Wreszcie czwarta część zawiera teksty, które analizują różne, czasami niespodziewane oblicza zniewolenia, przymusu i utraty wolności.
Cele niniejszej pracy można uogólnić do dwóch najważniejszych. Pierwszym jest próba wskazania na kryzys aksjologiczny, przez który aktualnie przechodzi nasze społeczeństwo, a który widoczny jest także w środowisku biznesowym. Drugim zaś refleksja nad działaniami, które powinno się podjąć, aby go przezwyciężyć. Dotychczasowe, tradycyjne metody działalności gospodarczej okazały się zawodne, stąd istnieje potrzeba stworzenia nowych paradygmatów zarządzania organizacją. Z racji na posiadany zakres władzy, osoba zajmująca kierownicze stanowisko odgrywa znaczącą rolę w ustanawianiu nowych wzorców zachowania i postaw społecznych. W związku z powyższym, oparte na aksjologicznym fundamencie przywództwo wydaje się jedyną odpowiedzią na wyzwania, jaki niesie ze sobą przyszłość.
W pierwszej połowie XX wieku prasa odgrywała ważną rolę w kształtowaniu opinii publicznej. Niektóre periodyki pełniły poza tym funkcje ideotwórcze. Wśród polskich ugrupowań politycznych szczególną wagę do rozwoju aparatu propagandowego przywiązywała Narodowa Demokracja, która musiała dążyć do utrzymania lojalności członków i pozyskiwania nowych. Istotne było "zakorzenienie" w terenie, co generowało rozwój prasy lokalnej i regionalnej. Zgodzić się więc można z autorkami wstępu, iż za "pośrednictwem prasy dokonywano transferu idei i znaczeń przekazywanych od nadawcy do odbiorcy". Co istotne, redaktorkom udało się pozyskać do współpracy grono doświadczonych badaczy zarówno prasy, jak i dziejów Narodowej Demokracji. Nieuchronne w takim wypadku różnice w podejściu badawczym stanowiły raczej zaletę niż wadę niniejszej publikacji.
Współczesne symbole związane z tożsamością kulturową nabierają nowego znaczenia kształtując wzorce spójności, dezintegracji i konfliktu, w wymiarze zarówno globalnym, regionalnym, jak i lokalnym. Tym samym kultura, przez wiele lat traktowana jako nieistotna w stosunkach międzynarodowych, zbyt ulotna, z jednej strony - nieprzystająca do brutalnej rzeczywistości, z drugiej - traktowana bardzo instrumentalnie lub pozostawiona artystom i profesjonalistom związanym ze sztuką, nabiera nowego znaczenia, stając się czynnikiem wpływającym na poczucie bezpieczeństwa. Fenomen bezpieczeństwa kulturowego wiąże się z dynamiką przepływów osób, idei, wzorców zachowań, dóbr kultury. W efekcie niektóre kultury mogą czuć się szczególnie zagrożone, co wiąże się z wysoką wrażliwością i niską podatnością na zmiany obiektywnie zachodzące w środowisku międzynarodowym. Państwa również nie zawsze dysponują wystarczającym potencjałem pozytywnych działań lub nie posiadają wystarczających zdolności adaptacyjnych. Jest to konsekwencja poziomu ich rozwoju, funkcjonowania instytucji politycznych, świadomości mieszkańców. Do komponentów bezpieczeństwa kulturowego należy zaliczyć: zachowanie tożsamości kulturowej, języka, dorobku kulturowego, zwyczajów czy religii. Bezpieczeństwo kulturowe wiąże się też pośrednio z ochroną praw kulturalnych człowieka, z poszanowaniem praw mniejszości kulturowych.
Heterotopie to "różnomiejsca". Ich cechą szczególną jest to, że odzwierciedlają pewną formę kulturowej specjalizacji, która sprawia , że miejsca mogą być naprzeciw siebie. To bycie naprzeciw jest w istocie rzeczy pewną komplikacją naszego doświadczenia: jedno miejsce odzwierciedla, ale też neguje lub odwraca własność drugiego, zarazem je dopełniając. Są więc heterotopie także obietnicą możliwości bycia po dwóch stronach. Taka właśnie forma ruchliwości - biorąca się z nieuniknioności przebywania po jednej i po drugiej stronie granic, jakie oznaczają zbiory rozmaitości kulturowych, w jakich uczestniczymy - wydaje się właściwa naszym czasom. Pojęcie heterotopii zatem przeczy nawykowi, jaki człowiek nowoczesny przyswajał za pomocą kosmicznego sposobu orientacji siebie i rzeczy. Przeczy przynależności do jednego miejsca. Przestrzeń, w jakiej doświadczamy współcześnie, wcale nie jest jednorodna, niezwaloryzowana, izotropowa i nie ma uniwersalnej metryki. Żadna też przestrzeń dostępna naszemu doświadczeniu nie przedłuża się w nieskończoność. Istnieją bariery komunikacji i tożsamości zawężenia swobodnych eksploracji i przymusy pozostawania poza. Jeśli więc myśli dają się lokalizować, heterotopie myśli ukazywałyby sposób, w jaki współcześnie doświadczamy ich różnomiejsca w kulturze. A sposób ten charakteryzuje właśnie to, co myśl lokalizuje, co ustala jej pozycję naprzeciw czegoś, co jej przeczy - jako inna myśl lub jakaś postać przedmiotowości - co zarazem ją odzwierciedla, reprezentuje i dopełnia. Niniejszy zbiór tekstów to - w jakimś zakresie - zdanie sprawy z takiego doświadczenia myśli.
Obszerna rozprawa nosi znamiona solidnej (w wielu fragmentach wręcz erudycyjnej) monografii, która podejmuje problematykę tekstologiczną (tekstu zaburzonego, kontekstu i metatekstu) z perspektywy afazjologicznej i neurologopedycznej w sposób holistyczny, łącząc umiejętnie dane dotyczące teorii i praktyki logopedycznej. Tym samym nawiązuje do wcześniejszych znakomitych artykułów, rozpraw i opracowań Autorki. Wiele wątków a aspektów Jolanta Panasiuk rozwija w sposób nowatorski, kreatywny, wskazujący na najnowsze europejskie i światowe tendencje w interpretacji faktów i zjawisk afazjologicznych (w duchu socjologii i psychologii humanistycznej).
Mariusz Ausz jest wytrawnym znawcą dziejów zakonu pijarów. Opublikował szereg ważnych prac ukazujących osiągnięcia i niedostatki tego zgromadzenia w dziedzinie oświaty i wychowania w Rzeczypospolitej Obojga Narodów Korony i Litwy oraz w pierwszych dekadach porozbiorowych. Niniejsza praca dotyczy bardzo istotnego etapu historii Polskiej Prowincji Pijarów, niemal zupełnie zaniedbanego w dotychczasowej historiografii. Jest ujęciem twórczym i erudycyjnym, wprowadza wiele nowatorskich ustaleń, uzupełnień i sprostowań. Wzbogaca znacząco obraz dziejów polskiej kultury umysłowej przełomu XIX i XX wieku. Trzeba zwrócić uwagę na jeszcze jeden rys znamienny rozprawy naukowej dra Ausza. Badając od wielu lat problematykę zakonu pijarów, obciążoną negatywnymi jak i pochwalnymi opiniami, Autor nie poszedł zdecydowanie za żadnym z tych kierunków, ale wybrał drogę pośrednią - najsłuszniejszą - trzymania się świadectwa źródeł z kilkudziesięciu archiwów i bibliotek państwowych, kościelnych i zakonnych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
