What is meaning-making? How do new domains of meanings emerge in the course of child’s development? What is the role of consciousness in this process? What is the difference between making sense of pointing, pantomime and language utterances? Are great apes capable of meaning-making? What about dogs? Parrots? Can we, in any way, relate their functioning and behavior to a child’s? Are artificial systems capable of meaning-making?
The above questions motivated the emergence of cognitive semiotics as a discipline devoted to theoretical and empirical studies of meaning-making processes. As a transdisciplinary approach to meaning and meaning-making, cognitive semiotics necessarily draws on a different disciplines: starting with philosophy of mind, via semiotics and linguistics, cognitive science(s), neuroanthropology, developmental and evolutionary psychology, comparative studies, and ending with robotics.
The book presents extensively this discipline. It is a very eclectic story: highly abstract problems of philosophy of mind are discussed and, simultaneously, results of very specific experiments on picture recognition are presented. On the one hand, intentional acts involved in semiotic activity are elaborated; on the other, a computational system capable of a limited interpretation of excerpts from Carroll’s Through the Looking-Glass is described. Specifically, the two roads to cognitive semiotics are explored in the book: phenomenological-enactive path developed by the so-called Lund school and author’s own proposal: a functional-cognitivist path.
Niewątpliwie największą zaletą pracy jest przywrócenie do świadomości historyków istnienia poza władczyniami, mieszczankami i szlachciankami także i kobiet warstwy kmiecej. Wstrząsające, bo trudno użyć innego słowa, jest ukazanie przez Autorkę, jak dalece na badania prowadzone przez historyków oddziaływał dawny sposób postrzegania kobiety. W wielu miejscach swojej pracy Autorce udało się udowodnić, że historiografia przełomu XIX i XX wieku pochylająca się czasem nad dziejami kobiet, z reguły jednak na marginesie innych badań, nie była wolna od stereotypu myślenia o kobiecie jako przedmiocie, szczególnie w wiekach średnich, a badacze zajmujący się tym zagadnieniem, pomimo innego wydźwięku źródeł, nie widzieli w kobiecie wieków średnich godnego partnera, towarzyszki życia, a jedynie własność ojca, a później męża. [...] Reasumując, powstała niezwykle ważna i potrzebna książka, która nie tylko przybliży badaczom nieodkryty do tej pory świat kobiet warstwy wieśniaczej, ale przede wszystkim uświadomi, jak wiele jeszcze potrzeba pracy, aby zmienić postrzeganie roli kobiet, i to nie tylko w średniowieczu.
Fragment recenzji dr hab. Bożeny Czwojdrak
Książka „Współczesne media – media multimodalne” sama jest multimodalna, a w zasadzie interdyscyplinarna. Badacze z kilku polskich ośrodków medioznawczych i językoznawczych zadają pytania o metodologię, naukowe podstawy, perspektywy poznawcze multimodalności, a autorzy, których prace znalazły się w części materiałowej, próbują pokazać, jak działają oparte na teorii multimodalności analizy i interpretacje. Komunikacyjny chaos, w którym funkcjonujemy co najmniej od kilkunastu lat, jest w zebranych w tym tomie tekstach porządkowany przez wielokodowość, wielowarstwowość czy wielometodologiczność zaprezentowanych badań. Warto poznać ich wyniki, zanim media przekształcą się w multimodalne albo postmultimodalne, niepoznawalne racjonalnie byty.
Z recenzji dr. hab. prof. KUL Pawła Nowaka
Książka „Współczesne media – media multimodalne” sama jest multimodalna, a w zasadzie interdyscyplinarna. Badacze z kilku polskich ośrodków medioznawczych i językoznawczych zadają pytania o metodologię, naukowe podstawy, perspektywy poznawcze multimodalności, a autorzy, których prace znalazły się w części materiałowej, próbują pokazać, jak działają oparte na teorii multimodalności analizy i interpretacje. Komunikacyjny chaos, w którym funkcjonujemy co najmniej od kilkunastu lat, jest w zebranych w tym tomie tekstach porządkowany przez wielokodowość, wielowarstwowość czy wielometodologiczność zaprezentowanych badań. Warto poznać ich wyniki, zanim media przekształcą się w multimodalne albo postmultimodalne, niepoznawalne racjonalnie byty.
Z recenzji dr. hab. prof. KUL Pawła Nowaka
Monografia podejmuje ważną i złożona problematykę psychospołecznego funkcjonowania osób słabowidzących. Praca wprowadza w niezbyt często podejmowane obszary rozważań dotyczących teorii i praktyki pedagogiki specjalnej. Kompleks podjętych w niej zagadnień uświadamia różnorodne określenia zależności pomiędzy posiadanymi postawami zdystansowania i tolerancyjności osób słabowidzących a ich zasobami osobistymi.
Jestem przekonana, że niniejsza publikacja będzie stanowić istotny wkład w rozwój współczesnych form wsparcia osób słabowidzących. Lektura książki może zainspirować i motywować pedagogów specjalnych do podejmowania twórczych, racjonalnych, przemyślanych działań praktycznych. Przewiduję, że zaznajomienie się Czytelników - studentów pedagogiki specjalnej, nauczycieli, terapeutów, rodziców - z poruszanymi w tym opracowaniu różnorodnymi aspektami funkcjonowania osób słabowidzących będzie miało duże znaczenie praktyczne w rozwiązywaniu konkretnych problemów w pracy terapeutycznej z tymi osobami oraz pozwoli na lepsze zrozumienie ich sytuacji życiowej i drogi rozwoju.
Z recenzji dr hab. Bernadety Szczupał, prof. APS
Ojzer Warszawski jest pisarzem niemal zupełnie w Polsce nieznanym. W 2012 r. z inicjatywy Stowarzyszenia „Nad Bzurą” ukazał się wybór tekstów z księgi pamięci Sochaczewa, rodzinnego miasta Warszawskiego. Znalazł się tam fragment powieści Szmuglerzy oraz szkic o pisarzu. Zachęciło to Stowarzyszenie do poczynienia kolejnego kroku – wydania całego utworu.
Akcja Szmuglerów toczy się w czasie ostatniego roku I wojny światowej w małym prowincjonalnym miasteczku, w Warszawie oraz na trasie między nimi, którą stale pokonują szmuglerzy. Powieść uznawana jest nie tylko za najlepsze dzieło Warszawskiego, ale i za najważniejszą pozycję żydowskiego naturalizmu. Styl młodego pisarza jest – jak na czas powstania – nowatorski, celowo kolokwialny i chropawy, a konstrukcja narracji ujawnia różne punkty widzenia. W znakomity, przemawiający do wyobraźni sposób, a jednocześnie z dystansem i ironią oddaje chaos wojny, jej wpływ na mentalność i morale przeciętnych ludzi w miasteczku leżącym z dala od linii frontu. Szanowani obywatele w pogoni za zarobkiem zaczynają przyjmować wzorce zachowań przedstawicieli półświatka, a przemoc i prostytucja są na porządku dziennym.
Aby uczynić przekład maksymalnie wiernym oryginałowi, starałyśmy się podążać za jego chropowatym, potocznym językiem. Czasami jednak, aby uniknąć chaosu, musiałyśmy „poprawiać” autora, ujednolicając te fragmenty, w których nadmiernie żonglował czasami przeszłym i teraźniejszym. Z kolei, aby oddać wewnętrzną wielojęzyczność utworu, przywołałyśmy w dosłownym brzmieniu wszystkie cytaty z rosyjskiego i niemieckiego, zaznaczając kursywą ich „obcość” wobec języka narracji. Starałyśmy się również oddać kaleką polszczyznę Niemców próbujących mówić po polsku – tak jak zostało to zapisane przez Warszawskiego. Długo zastanawiałyśmy się nad tym, jak zaznaczyć cytaty z języka polskiego zapisane przez autora fonetycznie alfabetem hebrajskim. Wydało się to ważne dlatego, że Warszawski cytował żywy polski język w jego gwarowej odmianie, co jest z jednej strony świadectwem czasów, a z drugiej świadczy o jego znakomitym słuchu językowym. Ostatecznie postanowiłyśmy zapisać „polskie frazy” Warszawskiego kursywą, aby – podobnie jak w przypadku cytatów z niemieckiego i rosyjskiego – zasygnalizować ich obcość wobec jidysz, który jest podstawowym językiem narracji.
Monika Adamczyk-Garbowska, Magdalena Ruta
Monografia jest dziełem wartościowym w sensie poznawczym i aplikacyjnym [...], nowatorskim na gruncie polskim - zawiera pogłębioną wiedzę z obszaru neuropsychologii, ujmowanej z perspektywy jej historii, rozwoju, koncepcji teoretycznych i wskazań praktycznych w odniesieniu do procesu rehabilitacji [...]. Wskazane w jej tytule ujęcie holistyczne w sposób znakomity dowodzi szerokiego spektrum zawartych tu rozważań na temat związku mózgu z psychiką i zachowaniem [...]. Zawarta w niej treść wychodzi naprzeciw oczekiwaniom psychologów, rehabilitantów i studentów.Z recenzji prof. dr hab. Stanisławy Steuden, Katolicki Uniwersytet Lubelski
Publikacja prezentuje problematykę złożoności kultury organizacyjnej wobec globalizującej się gospodarki i dynamicznych zmian w otoczeniu w sposób kompetentny, spójny, syntetyczny i jednocześnie komunikatywny.
Fragment recenzji Prof. dr hab. I. Hejduk
Autorka zaproponowała w książce kryteria i sposób analizy złożoności kultury organizacyjnej. Rozpatruje ona złożoność kultury organizacyjnej kolejno: w aspekcie podejścia, rozumienia i elementów składowych kultury organizacyjnej, w aspekcie genezy kształtowania się jej rozmaitych perspektyw badawczych, w aspekcie rozumienia jej funkcji, w aspekcie jej związków z szerszym kontekstem kulturowym i wreszcie w aspekcie możliwości jej kształtowania. Książka stanowi kompendium wiedzy na temat kultury organizacyjnej, czemu służy wybór cechy złożoności jako osi prowadzonych rozważań. Zaproponowane kryteria analizy i charakterystyki złożoności kultury organizacyjnej sa niewątpliwie wkładem w rozwój wiedzy z zakresu zarządzania.
Fragment recenzji Prof. dr. hab. Cz. Sikorskiego
Autorzy poszczególnych rozdziałów, występując w innych rolach, przyjęli odmienne punkty widzenia: edytor-praktyk, recenzent, użytkownik. Taki podział powoduje, że cała książka rozpatruje niektóre przykłady jak w przewodzie sądowym. To niezwykle uatrakcyjnia lekturę. [...] E. Skorupa patrzy na tekst edytowany od strony jego struktury a zadania edytora widzi dośrodkowo jako zabiegi mające w efekcie odsłonić wszystko, cokolwiek przekazuje język tekstu. Po to, aby porządkować materię historycznoliteracką. G. Bąbiak pojmuje zadania edytorskie w szerokiej perspektywie polityki kulturalnej. M. Gabryś-Sławińska nie kryje, iż podchodzi do powinności edytora z perspektywy historyka komunikacji społecznej. Te dodatkowe aspekty podmiotowości autorów książki traktuję jako element uatrakcyjniający, a zarazem jako gwarancję rynkowego powodzenia tej książki. [...] publikacja może być z pożytkiem czytana przez bardzo zróżnicowany erudycyjnie zbiór czytelników.
Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Budrewicza
„Opowiadania przykładne”, nawiązujące tytułem do nowel Cervantesa, to pierwszy w Polsce przekład zbioru najważniejszych opowiadań autorki. W oryginalny, poetycki sposób poruszają uniwersalne tematy: życia i śmierci, dobra i zła, pogoni za sukcesem i poszukiwania ponadczasowych wartości. „Były to słowa intonowane niczym pieśń, słowa niemal dostrzegalne, które wypełniały przestrzeń powietrza swoją formą, gęstością i ciężarem. Słowa, które przyzywały rzeczy i które były ich imieniem. Słowa błyszczące niczym łuski ryb, słowa wielkie i puste niczym plaże.” – w taki sposób Sophia de Mello Breyner Andresen kreśli świat swoich opowiadań, gdzie Biskup musi dokonać wyboru między dachem kościoła a spokojem sumienia, małżeństwo rozpaczliwie szuka zagubionej drogi w świecie, w którym stopniowo wszystko znika, pewna kobieta podporządkowuje całe swoje życie dążeniu do doskonałości, żebrak czuwa nad trawieniem radości i piękna, a każdy z Trzech Króli własną drogą podąża za obietnicą niezwykłej gwiazdy.
W Polsce wieloletni kryzys systemu ochrony zdrowia, spory o jego kształt, finansowanie i warunki zatrudnienia personelu medycznego odsunęły pacjenta i przysługujące mu prawa na dalszy plan. Podejmowane w ostatnich latach zmiany w systemie ochrony zdrowia koncentrują się w zasadzie wyłącznie na jego organizacji i sposobie finansowania. Tymczasem nie można mówić o właściwym funkcjonowaniu tego systemu, jeżeli nie przewiduje on rozwiązań gwarantujących pacjentowi możliwość bycia pełnoprawnym i świadomym uczestnikiem każdego etapu procesu leczenia. Gwarancje takie może tworzyć odpowiednio ukształtowany katalog praw pacjenta i wdrożenie rozwiązań, które zapewnią ich rzeczywistą realizację, w tym w szczególności nałożenie niezbędnych obowiązków na władze publiczne, podmioty wykonujące działalność leczniczą oraz osoby udzielające pacjentom świadczeń zdrowotnych. Przedmiotem niniejszej monografii jest analiza rozwiązań, które w tej materii przyjął polski ustawodawca.
Ze Wstępu
Praca stanowi pionierską próbę interpretowania istotnego zagadnienia z zakresu nauk społecznych, systemowo i interdyscyplinarnie porządkującego wiedzę naukową odnosząca się do problematyki pojednania jako sposobu kreatywnej komunikacji społecznej i rozwiązania sytuacji konfliktowych. Własna propozycja przebudowy zasobów i potencjałów osób odbywających karę izolacyjną na drodze edukacji indywidualno-zbiorowej, uwzględniającej oddziaływania z zakresu empatii, strategii rozwiązywania sytuacji problemowych, poczucia sprawiedliwości naprawczej, przeżywania winy psychologicznej, potrzeb ekspiacji i przyswojenia kompetencji społecznych, sprowadza się do postawienia odważnej tezy o przebudowie transkulturowej modelu karania. Koncepcja urabiania gotowości do zadośćuczynienia i oczekiwania go w stosunku do osób pokrzywdzonych w wyniku aktu przestępczego ma na celu wykazanie, iż skuteczność i efektywność karania zależy wyłącznie od zdynamizowania wysiłków więźniów w stronę przeobrażeń wewnątrzosobowych, uzależniając ich efekty od nabywanych umiejętności komunikacyjnych, rozwojowych i przystosowawczych. Z recenzji prof. zw. dr. hab. Andrzeja Bałandynowicza
Specyfika pracy z dziećmi z niepełnosprawnością intelektualną zmusza pedagogów i terapeutów do ciągłych poszukiwań nowych metod pracy, które zachęcą dzieci do poznawania najbliższego otoczenia. Wymaga to jednak wielkiego wyczucia i zrozumienia problemu, by umiejętnie dostosować konkretne ćwiczenia do rodzaju zaburzeń u danego dziecka. Nie każda bowiem metoda może być wykorzystana w terapii dzieci z wszystkimi niepełnosprawnościami, nie oznacza to jednak, iż nie możemy z powodzeniem wykorzystywać pewnych jej elementów. Nie ma metody, która sprawdzałaby się w każdej sytuacji problemowej, którą można stymulować i usprawniać wszelkie zaburzenia rozwojowe - dlatego zadaniem pedagogów i terapeutów jest wyćwiczenie w sobie umiejętności doboru poszczególnych ćwiczeń do zamierzeń terapeutycznych.
Jedną z metod, która może pomóc dzieciom w maksymalnym, na miarę ich możliwości, rozwoju tak ważnych umiejętności percepcyjno-motorycznych, jest kinezjologia edukacyjna.
Zaprezentowane w niniejszej pracy badania dotyczą znaczenia oraz stopnia efektywności kinezjologii edukacyjnej w rozwijaniu podstawowych umiejętności szkolnych u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w lekkim stopniu, a szczegółowe scenariusze zajęć terapeutycznych dają możliwość wdrożenia tych oddziaływań w proces edukacyjno-terapeutyczny.
Publikacja ze względu na tematykę, adresowana jest do studentów kierunków pedagogicznych, zwłaszcza studentów pedagogiki specjalnej. Kierowana jest również do czynnych pedagogów specjalnych, psychologów, terapeutów, specjalistów terapii pedagogicznej, a także rodziców i opiekunów dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, poszukujących wskazówek, inspiracji i nowych możliwości właściwych oddziaływań terapeutycznych w trosce o jak najlepszy rozwój dziecka.
Tom, który oddajemy do rąk Czytelnika, zawiera teksty zorientowane na interdyscyplinarną analizę zjawisk związanych z kształtowaniem się, ewolucją oraz modernizacją dramatu poetyckiego XIX stulecia, który jest we współczesnej kulturze ponownie odkrywany i reinterpretowany. Autorzy starali się od nowa spojrzeć na fenomen tej formy wypowiedzi artystycznej, a przez krytyczne analizy dzieł mieszczących się w tym nurcie przyjrzeć się dokonaniom artystycznym dramatopisarzy w perspektywie zarówno ich funkcjonowania w tradycji, jak i nowoczesnych odczytań, ich funkcjonowania w przestrzeni współczesnego dramatu. Dlatego, wychodząc od klasycznych, wciąż aktualnych rozpoznań Ireny Sławińskiej sformułowanych w szkicu Ku definicji dramatu poetyckiego, podjęto wielopłaszczyznową dyskusję dotyczącą m. in. istoty dramatu poetyckiego, jego zakresu i cech ogólnych oraz szczegółowych rozwiązań.
Ze Wstępu
Publikacja U progu czytelnictwa. Zainteresowania książką i przygotowanie czytelnicze dzieci sześcioletnich w ujęciu temporalnym autorstwa Małgorzaty Centner-Guz lokuje się w problematyce funkcjonowania dziecka w złożonych przestrzeniach kultury, spotkaniach z książką i kształtowania zainteresowań czytelniczych. Recenzowana książka jest pozycją niezwykle aktualną zarówno w kontekście teoretycznym, jak i praktycznym. Ponadto podejmowana w publikacji tematyka ma duże społeczne znaczenie. Z recenzji dr. hab. Jolanty Andrzejewskiej
Piąty tom Słownika gwar Lubelszczyzny zatytułowany Świat roślin gromadzi 2202 hasła wzbogacone 64 ilustracjami i 46 mapami językowymi. Stanowi odrębną całość tematyczną, poświęconą roślinom dzikim i ogrodowym, w tym chwastom, ziołom, roślinom ozdobnym, doniczkowym kwitnącym i liściastym, polnym, przydrożnym, łąkowym, leśnym, a także drzewom, krzewom, owocom leśnym i grzybom. Wizualna identyfikacja odbyła się poprzez bezpośredni kontakt z rośliną w jej naturalnym środowisku (na łące, w polu, w ogrodzie, w lesie, przy drodze) lub rzadziej przy pomocy fotografii badanego obiektu.Tom V, podobnie jak cały Słownik gwar Lubelszczyzny, ma charakter niedyferencyjny, uwzględnia także słownictwo ogólnopolskie, należące do zasobu leksykalnego mieszkańców wsi, pominięcie którego nie tylko czyni obraz uboższym, ale zatraca istotę desygnatu i wiarygodność oceny otaczającego świata. Gwar ludowych nie można bowiem rozpatrywać tylko pod kątem ich odmienności, a kierowanie się dyferencjalnością w stosunku do języka ogólnego i opisywanie wyłącznie tych słów, które nie są znane polszczyźnie literackiej, może prowadzić do błędnych wniosków. Należy opisywać nie słownictwo gwarowe, ale słownictwo występujące w gwarze, czyli oprócz słów i znaczeń typowo gwarowych, także wyrazy i znaczenia wspólne dla gwary i polszczyzny ogólnej. I takie założenie jest realizowane w tomie Świat roślin. Obok słów i znaczeń typowo gwarowych, zostaną zamieszczone także wyrazy i znaczenia ogólnopolskie, bez przywołania których opis rzeczywistości wiejskiej jest niemożliwy. (Ze Wstępu)
Tom Rośliny jest kontynuacją długofalowej zespołowej pracy badawczej, rozpoczętej w środowisku lubelskim w roku 1976 […] i realizowanej z różnym natężeniem do dziś. Cały Słownik zaplanowano na 7 tomów, które będą dotyczyć kolejno (w porządku biblijnego stwarzania świata) następujących działów: I. Kosmos, II. Rośliny, III. Zwierzęta, IV. Człowiek, V. Społeczeństwo, VI. Religia, demonologia, VII. Czas, przestrzeń, miary, kolory.
Celem Słownika stereotypów i symboli ludowych jest syntetyczne przedstawienie tradycyjnego obrazu świata utrwalonego w ludowym języku, w folklorze, wierzeniach i obrzędach. Kultura ludowa jest integralną częścią polskiego dziedzictwa narodowego, niesie uniwersalne wartości humanistyczne i estetyczne, stanowiące o naszej wspólnotowej tożsamości. Z uwagi na przemiany współczesnego modelu życia i odchodzenie w przeszłość chłopskiej formacji kulturowej, dla zachowania ciągłości pokoleniowej ważne jest jej udokumentowanie i ocalenie od zapomnienia.
Publikacja ta została przygotowana z myślą o przywołaniu nazwisk osób, które w czasie pierwszego konfliktu światowego, często nie z własnej woli, znalazły się setki, a nawet tysiące kilometrów od swojego stałego miejsca zamieszkania. Ich imiona i nazwiska uległy zapomnieniu, jedynie w spisach uchodźców oraz w aktach stanu cywilnego zostały odnotowane. Niniejsza książka została także przeznaczona dla tych wszystkich poszukujących informacji o losach członków swoich rodzin, którzy w latach 1915-1918 znaleźli się w głębi Rosji i tam miały miejsce istotne dla nich wydarzenia, tj. narodziny potomka, zawarcie małżeństwa i śmierć członka rodziny.
Celem niniejszej publikacji jest przybliżenie pomijanych czy też marginalizowanych w dotychczasowym dyskursie naukowym sfer aktywności kobiet, jak również wskazanie nowych możliwości w badaniach nad wydawać by się mogło dobrze rozpoznanymi w dotychczasowej historiografii przejawami kobiecej działalności czy poglądami na role i zadania, jakie im kulturowo przypisywano. Ramy chronologiczne tych rozważań zostały nakreślone bardzo szeroko, bowiem obejmują okres od czasów starożytnych aż po przełom XX i XXI stulecia. Książka została podzielona na dwie części. W części pierwszej Czytelnik odnajdzie rozważania nad rola i miejscem kobiet w społeczeństwie i polityce na przestrzeni minionych stuleci. W drugiej części prześledzono obecność i aktywność kobiet w nauce, oświacie, literaturze i muzyce.
Dynamiczny rozwój nowych ruchów społecznych, powstających w odpowiedzi na pojawiające się problemy i zagrożenia, skłonił autorów niniejszej publikacji do pogłębionej analizy zjawiska. Jej celem jest usystematyzowanie i ocena doświadczeń związanych z tymi ruchami, diagnoza ich obecnego stanu w Polsce i na świecie oraz wskazanie wyzwań, zagrożeń i perspektyw dla ich rozwoju. Ma temu służyć przedstawienie kwestii terminologicznych, genezy i uwarunkowań nowych ruchów społecznych, idei i koncepcji przez nie formułowanych oraz wskazanie podstawowych form ich działania. Zostaną także przybliżone wymiar bezpieczeństwa społecznego, narodowego i międzynarodowego oraz medialny obraz omawianych ruchów. Niniejsze opracowanie składa się z trzech części: Terminologia, idee i koncepcje nowych ruchów społecznych, Nowe ruchy społeczne na świecie – wybrane przykłady oraz Nowe ruchy społeczne w Polsce – wybrane przykłady. W pierwszej z nich czytelnicy znajdą siedem artykułów naukowych, w których zaprezentowano kwestie terminologiczne, a także idee i koncepcje nowych ruchów społecznych. Druga część publikacji składa się z ośmiu artykułów na temat nowych ruchów społecznych na świecie. Trzecia część publikacji składa się z siedmiu artykułów, w których przedstawiono nowe ruchy społeczne funkcjonujące w Polsce.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
