Książka upamiętnia osobę i twórczość Mieczysława Jahody (1924-2009), wybitnego operatora filmowego, autora zdjęć do filmów m.in. Wojciecha J. Hasa ("Rękopis znaleziony w Saragossie"), Aleksandra Forda ("Krzyżacy"), Andrzeja Wajdy ("Bramy raju"), Tadeusza Konwickiego ("Jak daleko stąd, jak blisko"), oraz pedagoga PWSFTviT w Łodzi i mistrza dla kilku pokoleń filmowców polskich. W części głównej Marcin Maron analizuje metody tworzenia obrazu filmowego stosowane przez Mieczysława Jahodę, omawia jego współpracę z reżyserami, oraz wkład w unowocześnienie techniki i estetyki zdjęć filmowych (system szerokoekranowy i film barwny), w kontekście rozwoju sztuki operatorskiej w kinie polskim i światowym. W części biograficznej, Anna Leśniewska-Zagrodzka rekonstruuje krakowską genealogię operatora i przedstawia portret Mieczysława Jahody jako nietuzinkowej osobowości - indywidualisty, cenionego i lubianego w środowisku artystów. Ważną częścią książki są wypowiedzi osób znających Mieczysława Jahodę - reżyserów i autorów zdjęć filmowych, byłych studentów. Teksty uzupełnione są bogatym materiałem ilustracyjnym: fotosami, kadrami filmowymi, zdjęciami prywatnymi, fotokopiami dokumentów, reprodukcjami plakatów filmowych i innymi.
Książka jest próbą namysłu nad sposobem przenikania tradycji romantycznej do polskich filmów fabularnych lat 1947–1990. Romantyzm jest w tej książce rozumiany jako fenomen historyczny, a zarazem nurt idei i wyobrażeń trwale kształtujących postawy duchowe i artystyczne. Autor poszukuje odpowiedzi na pytania: w jaki sposób reżyserzy filmowi aktualizowali romantyczne idee, dzieła i wizerunki historii oraz jak tradycja romantyczna była postrzegana i modyfikowana w kulturze okresu PRL. W głównej części książki przedstawiono analizy i interpretacje wybranych filmów: A. Wajdy, A. Żuławskiego, W. Hasa, S. Różewicza, T. Konwickiego, G. Holoubka i P. Szulkina. Książka doktora Marcina Marona Romantyzm i kino, rezultat długoletnich przemyśleń i badań autora, stanowi wypełnienie ważnej luki w polskiej wiedzy o filmie. Wiadomo, że tradycja romantyczna – podstawowa dla kultury polskiej XX wieku – stanowi szczególnie ważny kontekst rodzimego kina […]. Można więc było oczekiwać, że prędzej czy później jakiś przygotowany merytorycznie badacz podejmie ten problem na serio, wychodząc od filozoficznych źródeł romantyzmu, określając jego specyficzne miejsce w polskiej tradycji artystycznej i wieńcząc swoje rozważania analizą najważniejszych filmów z tej tradycji się wywodzących. Po lekturze książki Marcina Marona nie mam wątpliwości, że otrzymaliśmy właśnie taką pracę. Powiodło się to dzięki szczęśliwemu połączeniu trojakich kompetencji autora: filozoficznych, filmoznawczych i artystycznych.
Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Lubelskiego
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?