Teksty zebrane w tym tomie łączy problematyka, a różni zakres rozważań, materia wywodu, stosowane metody badawcze. Przynoszą one ze sobą i odsłaniają przed czytelnikiem różne obrazy „obcości” i „inności”, odnosząc te pojęcia do szerokiego spektrum zjawisk znajdujących odbicie w języku i w realizowanych za jego pomocą dyskursach, ustanawiających możliwe sposoby przekazywania treści przedmiotowych, w których obcy i inny łączą się z kształtowaniem tego, co „swoje”, „nasze”. Tytułowe kategorie są tu traktowane na sposób analityczny, to znaczy: refleksja nad nimi wynika z analizy ustawionych dyskursywnie wystąpień językowych i tekstów związanych z różnymi obszarami komunikacji i kultury (współczesny dyskurs społeczno-polityczny, literatura, publicystyka, zróżnicowane przekazy medialne i internet, zagadnienia onomastyczne, konteksty historyczne). Bazę materiałową rozważań stanowią w przeważającej liczbie przypadków różnego rodzaju teksty, w ujęciach lingwistycznych zaś wyzyskiwane są też dane systemowojęzykowe i te pozyskane z ankiet.
Monografia uzupełnia zauważalny na rynku wydawniczym brak zwartego, kompletnego opracowania poruszającego problematykę religijności osób z niepełnosprawnością wzrokową, łączącego aspekty teoretyczne z wynikami badań empirycznych oraz implikacjami płynącymi z badań. Wyniki eksploracji ujawniają strukturę zależności pomiędzy religijnością a funkcjonowaniem psychospołecznym badanych osób. Mogą one okazać się przydatne w praktyce rehabilitacyjnej z osobami znajdującymi się w sytuacji trudnej z powodu braku bądź ograniczenia możliwości wzrokowych. Walorem pracy jest połączenie teorii z zakresu pedagogiki specjalnej, w szczególności tyflopedagogiki, z teorią z zakresu psychologii, a zwłaszcza psychologii religii. Książka, ze względu na jej interdyscyplinarną treść, ma szeroki zakres odbiorców. (Z recenzji prof. zw. dr hab. Jadwigi Kuczyńskiej-Kwapisz)
Recenzowane opracowanie należy ocenić jako niezwykle potrzebne, prezentujące ewolucję poglądów i rozwiązań prawno-administracyjnych. Kompleksowe ujęcie bez wątpienia ma charakter nowatorski, opiera się na bardzo dobrej znajomości literatury, realizowanych projektów badawczych oraz procedury wykonawstwa i wdrażania dokumentów planistycznych. Autorka od wielu lat specjalizuje się przede wszystkim w problematyce środowiskowej i planistycznej z punktu widzenia rozwoju obszarów wiejskich, które stanowią w sensie przestrzennym dominującą część terytorium naszego państwa.
Potencjalnych „Odbiorców” recenzowanego opracowania można zdefiniować bardzo szeroko: naukowe środowiska przyrodników i planistów, praktycy w zakresie planowania przestrzennego i zarządzania rozwojem – zarówno wykonawcy opracowań, jak i realizatorzy w jednostkach samorządu terytorialnego oraz oczywiście studenci kierunków przyrodniczych i planistycznych.
Z recenzji prof. dr. hab. Mariana Harasimiuka
Przedmiotem niniejszej publikacji jest całościowa analiza zagadnień związanych z odpowiedzialnością kontraktową przedsiębiorców turystycznych względem nabywców usług turystycznych, zarówno w przypadku pojedynczych usług, jak i usług pakietowych, tj. imprez turystycznych. W publikacji omówione zostały budzące wątpliwości interpretacyjne zagadnienia teoretyczne oraz problemy praktyczne, takie jak m.in. kwestia zakresu odpowiedzialności organizatorów turystyki, konsekwencje niedokonania przez przedsiębiorcę turystycznego obowiązków rejestracyjnych czy odpowiedzialność za szkodę niemajątkową wynikającą z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy w postaci tzw. zmarnowanego urlopu. Podstawowym założeniem niniejszej publikacji jest kompleksowość-w ramach niniejszych rozważań omówione zostały zasady odpowiedzialności różnych podmiotów działających na rynku usług turystycznych: organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, agentów turystycznych, przewodników turystycznych i pilotów wycieczek oraz hotelarzy.
Niniejsza publikacja stanowi próbę połączenia teorii i praktyki, dotyczących zagadnienia pracy i jej wartości w percepcji adolescentów. Dotychczasowa literatura polska poświęcona tej problematyce nie często eksponuje to zagadnienie, a przecież wyzwania edukacyjno-zawodowe stojące przed młodymi ludźmi to zagadnienie niezwykle ważne zarówno z perspektywy samych zainteresowanych, jak i społeczeństwa, zwłaszcza w przyszłościowej perspektywie. Dlatego też należy zwrócić szczególną uwagę na możliwości pomocy młodym osobom w zakresie ukazania im możliwości edukacyjnych i zawodowych, a także w zakresie kształtowania ich kompetencji społecznych i tworzenia obrazu siebie, tak aby dokonywali wyborów zawodowych z pełną świadomością i zgodnie ze swoimi możliwościami i aspiracjami.
Zainteresowanie krytyką teatralną XIX wieku nie maleje. W ostatnim czasie opublikowano kilka ważnych monografii oraz antologii tekstów źródłowych. […] Monografia Polska krytyka teatralna XIX wieku – postaci i zjawiska wpisuje się więc w nurt współczesnego zainteresowania krytyką teatralną XIX stulecia, które było tak istotne z punktu widzenia historii jej rozwoju oraz kształtowania się najważniejszych nurtów, jak i strategii krytycznych.
Z recenzji dr hab. Anny Sobeckiej, prof. Akademii Pomorskiej w Słupsku
Edukacyjne oddziaływanie sztuki może występować w dwóch formach: w percypowaniu i przeżywaniu piękna dzieł oraz w organizowaniu swobodnej aktywności twórczej i działaniu ekspresyjno-kreatywnym. Człowiek może być edukowany przez sztukę zarówno wtedy, gdy ogląda, słucha, czyta, jak i wówczas, gdy maluje, śpiewa lub interpretuje słowa czy dźwięki w sposób osobisty i zindywidualizowany. Oba wspomniane aspekty mają swój sens wychowawczy w odniesieniu do wszystkich dyscyplin artystycznych włączanych do procesów wychowania. Sztuka skierowana jest przede wszystkim ku siłom duchowym i wnętrzu człowieka. Dzięki sztuce niektóre jego dyspozycje, jak empatia, wrażliwość, wyobraźnia, zdolność do reagowania na bodźce świata zewnętrznego ujawniają się ze szczególną intensywnością. Wartości, jakie niesie sztuka, jako dobra-środki doskonalą człowieka, pełniąc rolę służebną wobec ostatecznego celu jego bytowania.
Pedagog opowiada się więc za szeroką koncepcją sztuki, obejmującej nie tylko plastykę, muzykę, literaturę, teatr, lecz także nowe gatunki, jak film, fotografia oraz pojawiające się we współczesnej kulturze sztuki „nieczyste” – zasługujące na baczną uwagę zjawiska artystycznego pogranicza. Dla pedagoga sztuka to w jednakowym stopniu wytwór, produkt, dzieło, co aktywność, twórczość, działanie. Pogląd taki ma istotne znaczenie dla praktyki edukacyjnej i wychowawczej.
Ze Wstępu
Celem niniejszej publikacji jest zaprezentowanie doświadczeń oraz refleksji zarówno osób, które zajmują się nauczaniem na uniwersytetach, jak i praktyków, którzy oczekują konkretnych rozwiązań. Obecnie na uniwersytetach widać, że wiele kierunków historycznych i archiwistycznych, jak też kierunków pokrewnych, modernizuje swe programy. Tendencja ta zmierza w kierunku wyposażenia absolwentów w wiedzę i umiejętności praktyczne z zakresu m.in. wykorzystywania źródeł historycznych. Jak powinna wyglądać archiwizacja dokumentacji w postaci cyfrowej w instytucjach stosujących równolegle kilka systemów informatycznych lub zmieniających co kilka lat system? Jaka role powinno odgrywać archiwum zakładowe w tego typu instytucjach w odniesieniu do dokumentacji gromadzonej w postaci cyfrowej? Wiadomo wszak, ze w wielu dziedzinach czeka absolwentów podczas życia zawodowego nawet kilkukrotna zmiana profesji. To zaś będzie wymagał specyficznych kwalifikacji.
Książka adresowana jest do szerokiego grona odbiorców, którzy zajmują się nauczaniem ustawicznym. Kierujemy ją przede wszystkim do naukowców, nauczycieli, archiwistów, historyków oraz studentów. Znajdziemy w niej 14 artykułów, które dotykają kwestii m.in. studiów podyplomowych w dobie zmieniających się potrzeb na rynku pracy.
Publikacja ta jest prezentacją teorii i praktyki kształcenia ustawicznego po studiach historycznych, archiwistycznych i pokrewnych. Autorzy przedstawili różne rozwiązania i możliwości kształcenia ustawicznego. Oddając niniejszą książkę w ręce czytelników, mamy nadzieję, że przyczyni się ona do wzrostu zainteresowania tą problematyką. (Ze Wstępu)
Ta książka jest dla ludzi myślących. I ciekawych, co myślą inni. Dla takich, którzy chcą posłuchać innych, bo wiedzą, że od nich czegoś się dowiedzą. I zapoznają się z ciekawymi poglądami, nawet gdy się z nimi nie zgadzają do końca. Autor lubi rozmawiać z ludźmi. I wie, że rozmowa to przede wszystkim dialog. Gdy jeden na drugiego potrafi spojrzeć jego własnymi oczyma. O czym są te rozmowy? O teatrze, Kościele, filozofii, archeologii, literaturze i o Lublinie. O ludziach z krwi i kości, ale też o bluźnierstwie i wielkich twórcach polskiej kultury. Iskrzą te rozmowy humorem, ale są też lekcje humanistyki. Są także, a może głównie, o sposobie myślenia i tworzenia. Są bardzo osobiste i w tym ich wielka siła autentyzmu. Mówią o środowisku, a kontekstem jest miasto z jego stale tworzącą się legendą. Świat trzeba dokończyć - tytuł to przenośnia, ktoś powie, że inteligenckie zadanie. A ja słyszę w tym niedokończony projekt Boga, który człowieka prosił o kontynuację. I o tym także jest ta książka.
Tomasz Dostatni OP
Publikacja Polityki sieciowej popkultury dotyczy praktyk uczestnictwa w sieciowej kulturze popularnej jako aktywności politycznej, czyli tych względnie nowych momentów, gdy popkultura online staje się „językiem”, którym „mówią” obywatele podejmujący swoje działania, a także tych, w których sieciowa kultura popularna jest przedmiotem aktywności politycznej obywateli, to znaczy rodzajem zasobu, o który toczy się polityczny spór – jak było chociażby w przypadku europejskich protestów przeciw ACTA. […]
Analiza współczesnej sieciowej popkultury byłaby niepełna bez możliwie precyzyjnego opisania internetu jako środowiska praktyk społecznych. […] Sieć mediatyzuje współczesną politykę i mediatyzuje kulturę popularną w skomplikowanych technologicznych, społecznych i ekonomicznych procesach. Ekonomiczny wymiar cyfrowej mediatyzacji nabiera znaczenia wraz z komercjalizacją współczesnej sieci; nowe media są nie tylko technologią, ale i zbiorem rynkowych podmiotów o coraz potężniejszej pozycji i określonych ekonomicznych celach. Realizacja tych celów w praktyce wpływa na sposoby uczestnictwa ludzi w popkulturze czy polityce, co stanowi jeden z centralnych tematów książki. Innymi słowy, rekonstruuje w niej polityczny status nowych mediów jako narzędzi artykulacji, rozumianej, w pewnym uproszczeniu, jako złożony zbiór praktyk, poprzez które ludzie nieustannie reprodukują indywidualne i zbiorowe tożsamości. (ze Wstępu)
Książka […] w treściwy sposób przedstawia aktualne i ważne zagadnienie, jakim jest europejska polityka kosmiczna, zawiera nowe treści w odniesieniu do istniejącej literatury i stanowi oryginalne ujęcie badanego problemu. Została napisana w oparciu o bogate źródła pierwotne i wtórne. […] z pewnością znajdzie odbiorców wśród studentów, pracowników administracji publicznej, polityków, jak również wśród innych osób interesujących się procesem integracji europejskiej, polityką kosmiczną poszczególnych aktorów stosunków międzynarodowych czy też prawem kosmicznym.
Z recenzji prof. dr hab. Justyny Zając (Uniwersytet Warszawski)
Tom jedenasty serii ""Tradycja dla współczesności"" stanowi kontynuację dwóch poprzednich, zatytułowanych Tożsamości społeczno-kulturowe - kreacja i komunikacja (t.9) oraz Współczesne konteksty tożsamości społeczno-kulturowych (t.10). Tomy te tworzą swego rodzaju tryptyk tożsamościowy, który jest efektem m. in. piątej konferencji z cyklu Tradycja dla współczesności. Ciągłość i zmiana, która odbyła się w Baranowie Sandomierskim w roku 2015. W przygotowaniu znajdują się kolejne tomy serii, poświęcone problematyce komunikacyjnego charakteru kultury, który stał się przedmiotem namysłu i dyskusji podczas baranowskiej konferencji w roku 2017.
Książka Andrzeja Łukasika jest jednym z najlepszych wprowadzeń do filozofii fizyki kwantowej dla humanistów, łączy bowiem elementy wiedzy ścisłej zarówno z podstawami formalizmu matematycznego mechaniki kwantowej, jak i z panoramą filozoficznych problemów wynikających z tej teorii. [...] Autor ujął w pracy wszystkie najważniejsze kwestie ""filozofii kwantów"", zrobił to przejrzyście, wykazując dogłębne zrozumienie tej trudnej dziedziny.
Książka Macieja Rajewskiego jest pierwszym w polskim piśmiennictwie naukowym opracowaniem poświęconym dokonaniom badaczy brytyjskich reprezentujących orientacje dyfuzjonistyczną w antropologii kultury. Bez wątpienia wypełnia ona istotna lukę w naszej wiedzy z zakresu historii myśli antropologicznej przełomu XIX i XX wieku. Autor podejmuje ambitna próbę krytycznej rehabilitacji trzech najwybitniejszych reprezentantów dyfuzjonizmu: Williama H. R. Riversa, G. Elliota Smitha i Williama J. Perry'ego, opierając się na całości ich dorobku obejmującego prawie 100 tekstów, w tym około 20 książek. Dokonuje też wnikliwego przeglądu krytycznych analiz dyfuzjonizmu pióra badaczy historii wiedzy. Przewodnią teza rozprawy jest założenie, iż dyfuzjonizm brytyjski wypracował pełną, dynamiczną, procesualną koncepcję rozwoju społeczno-kulturowego i w związku z tym powinien być postrzegany jako nurt bardziej naukowotwórczy pod względem metodologicznym i analitycznym niż dokonania przedstawicieli szkoły ewolucjonistycznej z tego samego okresu. Oryginalność podejścia autora wyraża się między innymi w wykorzystaniu koncepcji procesualizmu w ujęciu Dorothy Emmet dla celów wnikliwej, szczegółowej analizy interpretacji myśli dyfuzjonistycznej. Publikacja jest adresowana do szerokiego kręgu czytelników zainteresowanych kumulatywnym charakterem rozwoju wiedzy, inspiracjami przedstawicieli minionych pokoleń, które okazują się standardami we współczesnym myśleniu o uprawianiu nauki. Książka jest interesującą lekturą dla antropologów, socjologów i przedstawicieli innych nauk o życiu społecznym i kulturze. [ z recenzji dr. hab. Jacka Schmidta, prof. UAM]
Zagadnienia podjęte w monografii mają nie tylko wartość poznawczą poprzez to, że ukazują wielowymiarowość cierpienia, ale mogą być też pomocne w diagnostyce klinicznej i konstruowaniu odpowiedniego wsparcia psychologicznego [...] Treść dotyczy jednego z najbardziej podstawowych - a zarazem najtrudniejszych do zrozumienia - wymiarów ludzkiej egzystencji, jakim jest cierpienie mające różne konteksty i przyczyny. [...] Monografia jest efektem współdziałania pracowników naukowo-dydaktycznych i studentów reprezentujących różne ośrodki akademickie w Polsce.Z recenzji prof. Stanisławy Steuden, KUL
Redakcja ""Arki"", określając linie ideowo-polityczną czasopisma, jednoznacznie identyfikowała ją jako antykomunistyczną. Najważniejszym przejawem antykomunizmu była wieloaspektowa i wielopłaszczyznowa krytyczna refleksja na temat Związku Sowieckiego jako źródła komunizmu. Celem badawczym prezentowanej pracy jest jakościowa analiza treści artykułów dotyczących Związku Radzieckiego. Celem poznawczym studium jest określenie głównych elementów - koncepcji, teorii, modeli, paradygmatów - krytycznego stanowiska ""Arki"" wobec ZSRR. Prezentowane opracowanie wnosi zatem wkład do dyscypliny nauk o polityce w zakresie myśli politycznej dotyczącej ZSRR, rozwijanej w podziemiu w schyłkowym okresie PRL-u i pierwszych latach istnienia III Rzeczypospolitej. Kompleks zagadnień, które omawiali autorzy artykułów zamieszczanych przez redakcję ""Arki"", swoim zakresem przedmiotowym był zbliżony do problematyki, którą zajmowali się na Zachodzie sowietolodzy.
Jubileusz ćwierćwiecza to odpowiedni czas na spojrzenie wstecz i zbilansowanie naukowych osiągnięć. Dokonania lubelskich socjologów zatrudnionych w Zakładzie Socjologii Zdrowia, Medycyny i Rodziny Instytutu Socjologii UMCS wpisują się w dorobek polskiej socjologii medycyny. Problematyka medykalizacji pojawiła się w socjologicznych rozważaniach w drugiej połowie XX wieku, jest to więc stosunkowo nowe spojrzenie na obecność medycyny w życiu społecznym. Rozwój wiedzy medycznej, trafność diagnoz antycypujących pojawienie się choroby, a także społeczne oczekiwania związane z zachowaniem zdrowia i długowiecznością stawiają nie tylko przed lekarzami nowe wyzwania. Rekomendowana przez mnie publikacja powinna zainteresować profesjonalistów z zakresu nauk społecznych i medycznych, ale również szerokie grono ludzi świadomie dbających o własną kondycję i stan zdrowia. [z recenzji wydawniczej prof. zw. dr hab. Marii Libiszowskiej-Żółtkowskiej, Uniwersytet Warszawski]
Celem zebranych w niniejszym tomie artykułów jest próba odpowiedzi na pytanie, co współcześnie pozostało z historycznego pojęcia autonomii sztuki i na czym miałaby polegać nowa formuła autonomii? Czy wypracowana przez nowożytną filozofię figura sztuki, która posiada właściwy sobie język, logikę/gramatykę, narzędzia i środki wypowiedzi jest do utrzymania? Czy jest do utrzymania towarzysząca sztuce autonomicznej i legitymizująca jej wartości filozofia reprezentująca coraz bardziej spolaryzowane stanowiska wobec tradycji filozoficznej i nowych stylów pisarstwa filozoficznego, bliskiego literaturze? Czy performatywny zwrot uderza tylko w autonomię dzieła czy też dokonuje dekonstrukcji innych składników sytuacji estetycznej? Jaką rolę w kontekście praktyk sztuki bez dzieł odgrywają dawne kategorie estetyczne, takie jak twórczość, doświadczenie estetyczne, percepcja i całkiem nowe lub na nowo zinterpretowane, jak zdarzenie czy gra i wspólnota? Jak oceniać w kategoriach filozoficznych i estetycznych, ale także społeczno-politycznych, tezę o powrocie realnego? Jak rozległe jest pole teoretyczne autonomii sztuki w obrębie nowoczesnego społeczeństwa? Czy otoczenie rynkowe, wysoka instytucjonalizacja świata sztuki, subsydia państwowe i uprawiane różne polityki kulturalne (zarówno przez władze, jak i kuratorów) pozwalają sztuce na samosterowność i wolność wypowiedzi? Jeśli w tych warunkach autonomia sztuki jest możliwa, to co miałaby ona oznaczać? Odpowiedzi udzielane są przez specjalistów wielu dyscyplin: filozofów, estetyków, kulturoznawców, filologów, kognitywistów, teatrologów, znawców performatyki, a także praktyków, artystów i muzealników.
Książka jest znakomitym przykładem jakościowych badań zaangażowanych, zrealizowanych w konsekwentnie prowadzonej strategii metodologicznej, polegającej na wcześniejszym przyjęciu obecnego w nauce rozumienia podstawowej kategorii pojęciowej, jaką jest sukces. Autorki świetnie, na najwyższym poziomie profesjonalizmu, analizują współczesne koncepcje sukcesu, dostrzegając dynamiczny, procesowy charakter zachowań z nim związanych. Problematyzują fenomen współczesnego ojcostwa, zarówno na gruncie teorii jak i własnych badań prezentują nam czytelnikom, bogaty i trudny świat ojców sprawujących po rozwodzie opiekę na dzieckiem. Pokazują różne oblicza trudnego ojcostwa, pokazują jego liczne, subiektywnie nadawane znaczenia. Swoimi społecznie zaangażowanymi badaniami stwarzają innym szansę na emancypację. Pokazują, jak można sobie radzić z trudnościami, jak walczyć o ważne dla siebie wartości, jak osiągnąć sukces i jakie są jego koszty. Na rynku wydawniczym pojawia się więc książka interesująca, nowatorska, ważna, prezentująca zaangażowane badania pedagogiczne. [Z recenzji prof. dr hab. Mirosławy Nowak-Dziemianowicz]
Dziewiąty już tom z serii Tradycja dla współczesności pt. Tożsamości społecznokulturowe kreacja i komunikacja pod red. Małgorzaty Dziekanowskiej i Marty Wójcickiej poświęcony jest zagadnieniu, które wysuwa się na pierwszy plan we współczesnym dyskursie naukowym i społecznym. Na monograficzne opracowanie składają artykuły, reprezentujące różne dziedziny humanistyki, co nadaje publikacji interdyscyplinarny charakter. Teksty zebrane w tomie Tożsamości społecznokulturowe kreacja i komunikacja stanowią zintegrowaną i wartościową całość, w której ujawnia się cała złożoność problematyki. [ z recenzji wydawniczej dr hab. Ewy Masłowskiej]
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
