Trudno w bardzo skrótowo przedstawionym wstępie zarysować kontekst polityczny i społeczno-kulturowy, w jakim Autor podjął się próby odpowiedzi na pytanie, jakie podstawowe tożsamości zbiorowe Ukraińców występują w okresie niepodległości ukraińskiego państwa. Już samo podjęcie tematu w moim przekonaniu zasługuje na bardzo pozytywną ocenę, ponieważ Autor prezentuje wiedzę w bardzo zróżnicowanym i pełnym sprzeczności obszarze nie tylko politycznym, ale także naukowym.
Z mojej perspektywy jako recenzenta praca wzbudziła szczególne zainteresowanie także i dlatego, że w warunkach nagłośnienia polityczno-ideologicznego wydarzeń w centrum Ukrainy, odczuwam mniejszy zakres poinformowania w zakresie najogólniej rozumianej kondycji politycznej i społeczno-kulturowej mieszkańców tzw. Ukrainy południowej i wschodniej.
Praca zasadniczo przybliża obrazy złożoności i jednocześnie swoistej dramaturgii tożsamościowej badanych mieszkańców, którzy starają się znaleźć swoje miejsca w politycznie, ideologicznie i tożsamościowo nowych warunkach suwerennej Ukrainy.
Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Sadowskiego
Nie mam żadnych wątpliwości, że rozprawa (...) stanowi istotne osiągnięcie naukowe jako opracowanie nie tylko rzetelne i wiarygodne, ale niezwykle inspirujące. Pokazuje bowiem, jak niewiele w istocie wiemy zarówno o złożonej historii Ukrainy, jak i o tym wszystkim, co dzieje się od roku 1991 w tym kraju i społeczeństwie. Powiem nawet ostrzej – praca ta ostrzega przed istniejącym w krajowej polityce i części środowiska naukowego paternalistycznym stosunkiem do społeczeństwa ukraińskiego. Wynika on – co praca udowadnia – z niewiedzy i ignorancji. Poza walorami czysto naukowymi rozprawa zatem ma wielki walor edukacyjny, pokazując, jak wyboista jest droga emancypacji narodowej Ukraińców i jak niewielkie zrozumienie jest dla niej w Europie.
Z recenzji prof. dr. hab. Wojciecha Józefa Burszty
Wybrane i przygotowane do publikacji przez redaktora naukowego tomu artykuły stanowią interesujący rezultat prac badawczych skoncentrowanych na osobie Józefa Kotarbińskiego i na tym wszystkim, co jego twórczości, aktywności kulturalnej, warsztatu aktorskiego, a nawet życia prywatnego dotyczy. […] Kompozycja i zakres tematyczny przygotowanej publikacji zasługują na uznanie, a prace tu zamieszczone zainteresują zarówno badaczy literatury i dziejów teatru, jak również tych czytelników, dla których osoba bohatera zamieszczonych w tomie artykułów jest intrygująca.
Z recenzji dr. hab. Edwarda Jakiela, prof. Uniwersytetu Gdańskiego
Opiniowana książka ma charakter monografii naukowej dotyczącej problematyki sprawozdawczości finansowej jednostek gospodarczych. [] Autor skupił swoją uwagę na jakości tych sprawozdań w odniesieniu do jednostek znajdujących się w szczególnej sytuacji, a mianowicie postawionych w stan upadłości likwidacyjnej. Głównym celem monografii jest ocena jakości sporządzanych obligatoryjnie sprawozdań [] oraz wskazanie sposobów udoskonalenia zawartości, prezentacji oraz analizy tych sprawozdań przy uwzględnieniu potrzeb informacyjnych interesariuszy zewnętrznych. [] Doskonalenie jakości sprawozdań finansowych sporządzanych w szczególnej sytuacji, jaką jest stan upadłości, jest ważne nie tylko z teoretycznego, ale także z praktycznego punktu widzenia. Ponadto jest ono aktualne w dzisiejszych czasach, gdyż wiele jednostek gospodarczych jest zagrożonych postawieniem w taki stan. To rodzi zapotrzebowanie na badania naukowe, które dotyczyłyby doskonalenia i dostosowania systemu sprawozdawczości finansowej do tak specyficznej sytuacji jednostek, jaką jest stan upadłości. W tym sensie książka [] jest odpowiedzią na zapotrzebowanie społeczne dotyczące nie tylko teorii, ale i praktyki w tym zakresie.prof. dr hab. Edward NowakUniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu
Książka poświęcona starannie przez Autorkę dobranym, usystematyzowanym i przedstawianym wielowątkowym aspektom działalności naukowej profesora Adama Podgóreckiego, stanowiącej bezspornie istotny i znaczny wkład w rozwój i powstanie socjologii prawa, z pewnością może zainteresować, a nawet zainspirować, socjologów i teoretyków prawa, a także skłonić do refleksji niektórych prawników zajmujących się dogmatyką i praktyką prawniczą. Z uwagi na interdyscyplinarność i aktualność podjętej w książce problematyki przynajmniej jej fragmenty mogą okazać się interesujące również dla przedstawicieli innych nauk społecznych (socjologii, psychologii, pedagogiki, a także ambitniejszych studentów tych kierunków). Monograficzne, kompleksowe przybliżenie sylwetki profesora Adama Podgóreckiego oraz prezentacja jego poglądów i bogatej twórczości może sprzyjać ich należytemu docenieniu, ożywić dyskusję na ich temat i pobudzić współczesnych badaczy do dalszych poszukiwań naukowych opartych na wyznaczonych kierunkach i dorobku Wymienionego, w tym w ramach tzw. zewnętrznej integracji prawoznawstwa.Z recenzji dr. hab. Adama Zienkiewicza
This book provides a comprehensive comparative analysis of local governments in the Visegrad Group countries. Individual chapters have a clear structure and they identify important issues of the researched phenomenon. The presented findings are useful for political and administrative scientists, politicians, journalists and other experts interested in this topic.prof. Miroslav Mare
Badania i książka Anny Boguszewskiej wzbogacają wiedzę o kwestiach wychowania estetycznego i okolicznościach podniesienia na bardzo wysoki poziom polskiej grafiki w odrodzonym państwie polskim i po II wojnie światowej.Otwierają perspektywy dalszych badań, które w sprawach pedagogicznych wiążą się z dzisiejszymi zagadnieniami wychowania estetycznego. (...) Słuszną decyzją było ukazanie, jak odmienne były drogi tworzenia się nowej specjalizacji w warunkach odradzającego się państwa na dwóch tak różnych terytoriach pozaborowych, jak Galicja i Kongresówka. Interesujące jest śledzenie odmienności tworzenia się nowej specjalności w kształceniu grafików i wprowadzenie jej do wyższych uczelni artystycznych w Krakowie i Warszawie (...).Autorka przeprowadziła kwerendy w zbiorach archiwalnych szkół artystycznych, w Bibliotece Zachęty"" w Warszawie (...). Wykorzystała materiały archiwalne rękopiśmienne i drukowane szkół artystycznych w okresie międzywojennym i po II wojnie światowej, programy, sprawozdania, podręczniki, akty prawne, wspomnienia, materiały ikonograficzne, np. ilustracje, plakaty, znaczki, emblematy. (...) Książka Anny Boguszewskiej w dużym stopniu oparta jest na samodzielnych badaniach naukowych. Dotyczy zagadnienia mało i niedostatecznie dotychczas badanego. Wnosi istotny wkład do poznania i zrozumienia pewnego fenomenu dotyczącego rozwoju grafiki w Polsce, jej wysoko cenionego w świecie dorobku artystycznego i metod kształcenia grafików w okresie 1918-1989 prof dr hab. Kalina Bartnicka, Instytut Historii Nauki im. L. i A. Birkenmajerów Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.
Niniejsza monografia jest drugą pozycją wydawniczą w ramach realizowanej serii poświęconej procesom logistyki zwrotnej w Systemie Gospodarowania Odpadami Komunalnymi (SGOK) w Polsce. Prezentowane w trzytomowym cyklu rozważania obejmują perspektywy trzech grup interesariuszy, tj. samorządów, mieszkańców oraz przedsiębiorstw działających w systemie zagospodarowania odpadów.Tom pierwszy, zatytułowany Smart City. Innowacyjny system zarządzania logistyką zwrotną w gospodarce odpadami komunalnymi, ukazał się w 2019 r. nakładem Wydawnictwa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i był zorientowany na grupę jednostek samorządu terytorialnego (JST).Analizy przedstawione w tomie drugim koncentrują się na grupie mieszkańców gmin. Celem przedstawionych badań było określenie ważności składowych elementów nowego systemu gospodarki odpadami oraz ocena stopnia ich realizacji w analizowanych JST w percepcji mieszkańców jako klientów i jednocześnie współrealizatorów tych procesów.Obecnie autorzy finalizują badania poświęcone przedsiębiorstwom logistycznym działającym w analizowanym systemie, które zostaną opisane w trzecim tomie serii. W efekcie powstanie pierwszy na polskim rynku wydawniczym kompleksowy zbiór analiz teoretycznych i empirycznych obejmujących system gospodarowania odpadami komunalnymi w kontekście aktualnych procesów logistycznych oraz perspektyw ich rozwoju.
Można by pomyśleć, że w dobie triumfującego postmodernizmu problematyka egzystencjalna i dialogiczna pójdzie w zapomnienie. Nic bardziej mylnego. Otóż całokształt zagadnień związanych z ludzką egzystencją wciąż wzbudza filozoficzne i teologiczne zainteresowania. Świadczy o tym książka Justyny Rynkiewicz podejmująca temat zrozumienia fenomenu ludzkiej wolności i uprzedmiotowienia. Wolność bo-wiem nieprzerwanie jawi się jako kluczowa kategoria interpretująca kondycję człowieka, uprzedmiotowienie zaś podkreśla istotny moment międzyludzkich relacji, zwłaszcza tych, które mogą prowadzić do mentalnego zniewolenia.Autorka wplata swe dociekania nie tylko w kontekst antropologiczny, lecz i społeczny, nie stroniąc przy tym od refleksji ontologicznej. Dzięki temu i wolność, i uprzedmiotowienie stają się pojęciami funkcjonującymi w dynamicznej przestrzeni ludzkiego życia, w przestrzeni świadomego siebie żywiołu ludzkiej egzystencji.dr hab. Jacek Aleksander Prokopski, prof. PWr
Książka wpisuje się w nurt badań nad szeroko pojętymi polsko-francuskimi zależnościami kulturowymi i relacjami artystycznymi. W planie szczegółowym podej-uje analizę bezprecedensowego po II wojnie światowej przepływu – będącego następstwem politycznej odwilży – dzieł sztuki, wystaw i samych artystów polskich nad Sekwanę, który w „stolicy sztuki” postrzegany był jako la vague polonaise – polska fala.
„Zasługą Autora jest charakterystyka złożoności «logiki sytuacji» – mit Paryża jako centrum sztuki oraz nowoczesności był nadal ważny i odznaczał się niesłabnącą żywotnością, lecz istotnej zmianie uległa przecież kondycja polskich artystów, odciętych właściwie od świata Zachodu po '48 roku «żelazną kurtyną». […]
Czytelnik otrzymuje książkę ważną, chwilami fascynującą, podejmującą tu i ówdzie polemikę z nazbyt utrwalonymi stereotypami. Rzeczowość historycznej narracji i umiejętność stopienia jej z oceną polskich przedsięwzięć w środowisku tak wymagającym i kosmopolitycznym, jakim nadal był Paryż w omawianym okresie, sprawiają, że mamy przed oczyma w rzeczy samej rozległą panoramę jednego z najważniejszych aspektów relacji Polski z Zachodem w II połowie XX stulecia”.
Z recenzji prof. dra hab. Ryszarda Kasperowicza
Praca wypełnia lukę w wiedzy i badaniach nad kształceniem i stymulacją doświadczenia przyrodniczego i estetycznego dziecka z wykorzystaniem możliwości twórczo-artystyczno-poznawczych, jakie można rozwinąć i kształtować u uczniów w zakresie wiedzy przyrodniczej przez kontakt z przyrodą oraz działania ze sztuką. [] Praca jest oryginalna i stanowi cenny wkład w badania z pedagogiki wczesnoszkolnej, edukacji przyrodniczej i wychowania estetycznego.dr hab. Urszula Szuścik, prof. Uniwersytetu Śląskiego
Przedstawiona do oceny rozprawa doktorska poświęcona jest problematyce kompetencji nadzorczych Komisji Nadzoru Finansowego i kompetencji nadzorczych Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego. Aktualność badań naukowych w tym zakresie nie budzi żadnych wątpliwości. Warto zaznaczyć, że po pierwsze tematyka ta w takim ujęciu nie była przedmiotem tak szerokiej analizy w polskiej nauce prawa, a po drugie obszar problemów związanych z nadzorem bankowym jest szczególnie aktualny po globalnym kryzysie z 2008 roku. Dlatego, charakterystyka naukowa i analiza systemowa zagadnień związanych z nadzorem finansowym jest szczególnie ważna dla współczesnego prawa bankowego i prawa rynku finansowego, mając na względzie zapewnienie stabilności systemu finansowego (bankowego) oraz właściwą ochronę konsumenta na rynku usług finansowych w Polsce.Oczywistą konsekwencją rozwoju stosunków finansowych jest transformacja ryzyka bankowego, w tym systemowego, co wymaga terminowego stanowienia i stosowania prawa w celu dostosowania systemu nadzoru bankowego i zapewnienia jego zgodności z realiami gospodarczymi. Dlatego szczególną uwagę, mając na uwadze także ostatnie kryzysy finansowe (światowe i regionalne), należy poświęcić kompetencjom organów nadzoru w sferze monitoringu i niwelowania ryzyk systemowych.Z recenzji dr. hab. Edvardasa Juchneviciusa, prof. UG
W dwudziestą rocznicę śmierci Jerzego Giedroycia autorzy tomu przywracają pamięci społecznej postać i dzieło Redaktora, koncentrując się na skatalogowaniu pojęć i wartości, które zachowały walor wektorów współczesności. Nie tyle bowiem istotne jest badanie aktualności koncepcji politycznych, te jak wiadomo Giedroyc modelował w zależności od zmiennych parametrów polityki światowej (i to samo zalecał swoim współpracownikom), ile podkreślenie przesłanek ideowych i moralnych, które wyznaczyły horyzont Jego działalności.Kultura jako dzieło życia Redaktora może i powinna być odczytywana z perspektywy powinności państwowca wobec obywateli. I z perspektywy edukacji obywatelskiej
Funkcje, jakie okładce nadano, poza tą prymarną, ochronną, są wielorakie i wielowymiarowe. To samo można powiedzieć o formie i treści okładki. Ten składnik książki, całkowicie z nią zintegrowany, w sposób zasadny jest obiektem wielodyscyplinowego oglądu naukowego: bibliologii, edytorstwa, projektowania graficznego, estetyki, semiologii, teorii komunikacji, wiedzy o reklamie, psychologii społecznej (teoria wywierania wpływu, manipulacji). Na koniec zostawiam, pamiętając jednak o zasadzie last but not least, językoznawstwo. [].W tym kontekście monograficzne ujęcie problematyki tekstowości okładki Doroty Piekarczyk staje się bardzo ważne: bo przynosi pierwszy kompleksowy ogląd okładki z perspektywy językowej i tekstowej, bardzo dobrze zrealizowany i inspirujący do dalszych badań; bo do wielogłosu badaczy okładki włącza głos lingwisty, który wnosi wiele novum w przestrzeń interdyscyplinarnej wiedzy o okładce (chyba można tu mówić o dotychczasowej dominacji i nobilitacji zwłaszcza książki artystycznej i grafiki książkowej); bo wreszcie obiektem badań czyni Autorka okładkę i teksty na niej w swoistym segmencie piśmiennictwa to publikacje popularnonaukowe tworzącym pomost między wiedzą naukową a społeczeństwem [].Książka jest napisana językiem naukowym ze świadomością, że może zainteresować nie tylko lingwistów, dzięki temu dotrzeć może także do specjalistów, adeptów i studentów z innych dyscyplin, zwłaszcza bibliologii. Pomocna może być specjalistom od promocji i marketingu książki. Co ważne, to książka interesująca dla czytelnika (nie tylko literatury popularnonaukowej), który odkryje i uświadomi sobie, jak wiele treści ważnych dla niego, decydujących dla jego wyborów lekturowych zmieści się na czterech stronach okładki. Ta monografia to dobry przewodnik po nieskończonym uniwersum książek.Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Kity
Opis imprezy wojennej Adolfa Dygasińskiego jest przykładem jednej z ciekawszych mistyfikacji literackich. Dzieło wydane w 1894 roku w 25 egzemplarzach numerowanych (z przeznaczeniem do lektury prywatnej), utrzymane w konwencji literatury sowizdrzalskiej i napisane językiem stylizowanym na staropolski, daje złudzenie tekstu dawnego. Sprawia wrażenie, że jest efektem oryginalnej twórczości plebejskiego humorysty z XVII wieku. Pod fikcyjnymi nazwiskami bohaterów kryją się przyjaciele pisarza, u schyłku XIX wieku tworzący pozytywistyczną cyganerię warszawską zgrupowaną wokół nieformalnego bractwa o nazwie „Kolegium Księcia Walii”. Ten klub koleżeński skupiał wybitnych ludzi różnych profesji. Oprócz Dygasińskiego (w albertusie jako Drygant), należeli do niego m.in.: Napoleon Milicer – chemik, Antoni Sygietyński – pisarz i krytyk muzyczny, Józef Peszke – lekarz, Karol i Wiktor Lilpop – przemysłowcy, Herman Benni – pedagog, Karol Benni – lekarz, Władysław Olendzki – dziennikarz, Piotr Chmielowski – historyk literatury, Władysław Kwietniewski – matematyk i przyrodnik, Zygmunt Twarowski – architekt, ks. Zygmunt Chełmicki – społecznik, Jan Woydyga – artysta rzeźbiarz. Groteskowe wizerunki kolegiatów, wpisane w role bodzantyńskich obywateli wyruszających na Szweda, manifestują się w czynach iście „imprezowych”, nie wojennych jednakże, lecz biesiadnych, aktualizując typową dla albertusa „degradację i kompromitację mitu rycerskiego”.
Interdyscyplinarność i różnorodność badawczych perspektyw jest wielką siłą tej publikacji. Tom jest logicznie i klarownie zaprojektowany. Gest otwarcia należy do tekstów filozoficznych, po nich pojawiają się kulturoznawcze czy literaturoznawcze, niekiedy poetyzujące, czasami analityczno-obiektywne, niekiedy też lekko ironiczne analizy rozmaitych odmian estetycznego wyróżnienia i wykluczenia, a ostatecznie jest miejsce dla tekstów sprawozdających (niekiedy subiektywnym tonem, w mniej naukowym stylu) wydarzenia artystyczne lub własne doświadczenia egzystencjalno-estetyczne. Mimo silnego kontrastu perspektyw badawczych i retorycznych rejestrów eliminacja tekstów pisanych przez artystów lub bardzo młodych badaczy świadczyłaby właśnie o ""estetycznym wykluczeniu"".Z prawdziwą przyjemnością i satysfakcją intelektualną czytałam teksty Autorów-filozofów, odznaczające się nienaganną kulturą logiczną i warsztatem badawczym. Teksty te posiadają wyrazisty, odautorski rys. Tak właśnie powinno się uprawiać humanistykę w duchu tego, co zmarły niedawno George Steiner nazwał ""miastem pierwotnym"" - w duchu rzetelnej analizy źródeł, a przy tym dając świadectwo uwewnętrznienia prezentowanej problematyki.Wartością niniejszej publikacji jest fakt zazębiania się dwóch obszarów: spekulatywnego i empirycznego. I tu trzeba przywołać życzenie Ingardena - estetyka filozoficzna ma stanowić ""teoretyczne uzasadnienie estetyki empirycznej"". Warto też zacytować wypowiedź profesor Marii Gołaszewskiej. Pragnęła ona, by estetyka empiryczna stanowiła ""wynik do tego, by rozważania teoretyczne wyjaśniały to, czego doświadczamy"". Ten efekt wspólnie osiągnęli przedstawiciele dwóch światów - naukowego i artystycznego, zaproszeni do niniejszej publikacji.Z recenzji dr hab. Anny Chęćki, prof. UG
Publikację tę uważam za bardzo ważną, podstawową dla wiedzy o kulturze zarówno lokalnej, jak i globalnej, opracowaną z imponującą erudycją, syntetycznym rozmachem oraz znawstwem światowej i polskiej literatury przedmiotu [...].Włodzimierz Mich prowadzi konsekwentnie - krok po kroku - swojego czytelnika od zagadnień najogólniejszych (teoria opozycji oralność - piśmienność, poprzez [...] rozważania o relacji ogólności i umysłowości (a właściwie mentalności) [...] do rozdziałów omawiających problematykę narracji i memoryzacji oraz zagadnienie kreatywności w kontekście piśmienności. Odnoszę się z uznaniem do całego tego wywodu - autor wprawia w podziw bogactwem kontekstów, które przywołuje.Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Mencwela
Pragnę zaakcentować wysoką wartość opracowania oraz jego aktualność i przydatność. Jest ono oryginalnym, ważnym i interesującym spojrzeniem na podniesione w tytule monografii zagadnienie. Obrazuje zasoby kandydatów, a za jakiś czas reprezentantów zawodów pomocowych. Zawody pomocowe, to takie, które są ukierunkowane na rozwój lub rozwiązywanie problemów związanych z fizycznym, psychologicznym, intelektualnym, emocjonalnym samopoczuciem, w tym z medycyną, pielęgniarstwem, psychoterapią, poradnictwem psychologicznym, pracą socjalną, edukacją, coachingiem.
Publikacja jest skierowana do szerokiego grona czytelników, zainteresowanych tematyką związaną z rozwijaniem zasobów osobistych. Są to osoby zajmujące się kształceniem kandydatów do pracy w obszarze zawodów pomocowych. Wśród odbiorców powinni znaleźć się studenci, którzy przygotowują się do wykonywania tych zawodów, mając na celu profesjonalne służenie innym osobom. Nie można tutaj pominąć czytelników, którzy aktualnie pracują w tych zawodach, realizując swoje pasje, dążąc do podniesienia jakości swoich działań, zmagając się ze stresem i codziennymi trudnościami. Grono czytelników jest zatem szerokie. Mam nadzieję, że publikacja wzbudzi zainteresowanie, stanie się źródłem dyskusji i refleksji oraz inspiracją do podejmowania i realizowania dalszych badań w tym zakresie.
Z recenzji dr hab. Beaty Szluz, prof. Uniwersytetu Rzeszowskiego
Akceptacja niepełnosprawności, zgodnie z założeniami B. Wright (1983), nie jest tożsama z rezygnacją i uległością względem posiadanych ograniczeń oraz poddaniem się nieuchronności świata. Oznacza jedynie, albo aż, zaakceptowanie „straty”. […] Proces akceptacji straty jest niezwykle złożony i wielowymiarowy, ale możliwy do realizacji po spełnieniu określonych warunków, tj. dokonaniu zmian w wartościach. Starając się określić zmienne mające znaczenie dla zaakceptowania własnego stanu przez kobiety z niepełnosprawnością ruchową, w prezentowanej książce skupiono się na kwestii podejmowanego przez nie radzenia sobie oraz posiadanych zasobów radzenia sobie […], na czym w niewielkim stopniu koncentrowała się dotychczasowa literatura przedmiotu, zwłaszcza w odniesieniu do grupy kobiet z nabytą niepełnosprawnością ruchową […].
Ze Wstępu
Przede wszystkim podkreślić należy podstawę teoretyczną pracy – wyróżnia ją reprezentatywna dla podejmowanego tematu, bardzo obszerna i aktualna baza źródłowa, dająca możliwość rzetelnego opisania badanych zagadnień. […] Podkreślić należy również sam pomysł badawczy, jego oryginalność i aktualność, a także istotne znaczenie, jakie dla praktyki mają wnioski z przeprowadzonych badań. […] Recenzowana praca wzbogaca wiedzę z zakresu teorii i praktyki pedagogiki specjalnej.
Z recenzji dr hab. Bernadety Szczupał, prof. APS
Koniec wieku XX i pierwsze dekady XXI stulecia często określane są pogardliwie mianem „epoki kultury obrazkowej”. Współczesnym czasom zarzuca się detronizację kultury wysokiej i zabójstwo słowa. Wraz z szybko postępującym rozwojem technologii, zmieniającą się sytuacją polityczno-społeczną i globalnym rozpowszechnieniem massmediów badania potwierdzają stale zwiększającą się fascynację kulturą wizualną. Wizualność odgrywa wielką rolę w sposobie postrzegania i rozumienia współczesnego społeczeństwa. Relacja między obrazem a patrzącym odbiorcą znajduje się w centrum zainteresowania kultury wizualnej. U Johna Bergera czytamy: „Obraz to widok, który został odtworzony lub zreprodukowany. Obraz to wygląd rzeczy lub zbiór wyglądów, wyrwany z pierwotnego kontekstu, w którym powstał, i utrwalony – na kilka sekund lub na kilka stuleci. Każdy obraz ucieleśnia jakiś sposób widzenia”. Ta teza pozwala na umiejscowienie obrazu – wytworu kultury wizualnej w dowolnej formie – na piedestale. Staje się on swoistym „axis mundi”, wokół którego wirują wszelkie zależności i zjawiska. Niniejsza książka ukazuje wielowymiarowość kultury wizualnej z perspektywy końca drugiej dekady XXI wieku. Prezentowane w tomie teksty ukazują gamę problemów badawczych w obrębie sztuk pięknych, fotografii, kinematografii, cyfryzacji oraz mediów społecznościowych – różne sposoby ich ujmowania i rozumienia. Mamy nadzieję, że głos naukowców zabrzmi wyraziście w dyskusji na temat współczesnych tendencji kultury wizualnej i że te badania zobrazują rozległość problemu i jego złożoność.
Ewa Głażewska i Magdalena Grabias
Niniejsza książka jest rozprawą z pogranicza pedagogiki, historii, teorii wychowania, socjologii i filozofii pedagogiki oraz pedagogiki artystycznej. Należy uznać za sukces Autorki umiejętną charakterystykę wszystkich najważniejszych elementów, które budują system kształcenia, a mianowicie czynników historycznych, ekonomicznych, społecznych oraz kulturowych i ich integracji na poziomie kształcenia w przedmiotach artystycznych w szkołach i poza nią. Cennym i wartościowym wkładem Autorki jest syntetyczne opracowanie historii systemu kształcenia w zakresie przedmiotów artystycznych w latach 1918–1939, co wypełnia lukę w literaturze na ten temat.
Z recenzji dr hab. Urszuli Szuścik, prof. UŚ
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
