Ta książeczka to hołd dla Autora Nieznanego, który wymyślił językową zabawę pt. „Gra Półsłówek”. To coś w rodzaju kontynuacji i rozprzestrzenienia idei.
Tu nie ma napisu „KONIEC”....
Można się dopisać. Jest miejsce.
Ograniczenia to wokabularz i wyobraźnia.
Albo odwrotnie. ;)
Życzę dobrej zabawy!!!
Zawartość tej książeczki jest żartem. Do-słowną zabawą. I do niej zachętą.
To nie ja wymyśliłem zabawę pt. ”Gra Półsłówek”. Jest chyba tak stara, jak język mówiony.
Wymyśliłem jednak wszystkie „gry”, zawarte w tej książce. Dobrze się przy tym bawiłem i mam nadzieję, że Wy, Drodzy Czytelnicy, będziecie się bawić tak samo dobrze, albo lepiej.
„Gry” polegają na brzmieniu. Zapis jest tylko utrwaleniem i zachętą.
„Gry” działają najlepiej nagłos. Zwłaszcza na imprezach;).
Nie każda zapisana „gra” jest prawidłowa ortograficznie. Nie musi być.
Część „gier” nie jest oczywista na pierwszy rzut ucha/oka.
Niektóre litery/głoski są bardziej “grogenne”, inne mniej. Te mniej ”grogenne” są oczywiście większym wyzwaniem do tworzenia.
Jeśli ktoś czuje się “grami” urażony, to nic na to nie poradzę;(
To już się wydało.
W monografii Autorzy stawiają sobie niełatwy, choć bez wątpienia intrygujący cel – zmapowanie animacji na tle pejzażu postmedialnego, w którym media funkcjonują jako Geertzowskie „gatunki zmącone”. Ta rama pozwala przyjrzeć się w dwóch częściach tego tomu różnym liniom historycznym – wideoklipom, ze szczególnym uwzględnieniem animacji, która od swojego zarania była bytem odrębnym od filmu, w duchu archeologii mediów dającym się wpisać w inne niż kinematograficzne połączenia, ale też powiązanym z nimi animacjom „po kinie”, od GIFów, przez immersyjne instalacje, po wizualizacje danych. By poradzić sobie z analizą takiego zakresu tematów, w dodatku łączących różne rejestry, od prac amatorskich, przez produkcje komercyjne, po awangardę, Michał Bobrowski i Radosław Bomba korzystają z ogromnej palety odniesień teoretycznych. To niezbędne, a zarazem poznawczo cenne, bo cały ten obszar w oczywisty sposób wymyka się tradycyjnym kategoryzacjom. […]
Poza ekranem kinowym układa się trochę w katalog, trochę w teoretyczno-historyczny przewodnik po wybranych mediach epoki, w której zakres znaczeniowy samego terminu „medium” staje się nieoczywisty. Więcej nawet: jest też opartą na nowym aparacie pojęciowym rewizytą w przeszłości, która przypomina, że stabilność starszych form była, niczym w przywoływanej w tekście estetyce glitch, czekającą na obnażenie iluzją. Autorzy otwierają też obszar dla kolejnych eksploracji, bo lektura pobudza apetyt i prowadzi do kolejnych pytań, choćby o społeczny obieg przywoływanych obrazów i dźwięków. Wreszcie – proponuje nowy „kontrakt audiowizualny”, dowartościowując odwiecznie marginalizowany kosztem obrazu dźwięk.
Z recenzji dr. hab. Mirosława Filiciaka, prof. SWPS
Michał Bobrowski - satyryk, scenarzysta i reżyser, twórca licznych widowisk rozrywkowych, również cieszącego się uznaniem kabaretu "Świntuszki".
Zebrany tu zestaw krótkich, frywolnych utworów to wybór tekstów właśnie ze "Świntuszków".
Bawiłem się jak dziecko - powiedziałbym odruchowo - ale przecież "świntuszki" nie są dla dzieci... Może więc rzecz polega właśnie na tym, żeby na te półtorej godziny wyzwolić się z terroru dorosłej powagi, gorsetu poprawności, zapomnieć o metryce, nakichać na zasady, "dać na luz"?
Jak miło, że mój serdeczny Kolega z dawnych, radiowych jeszcze czasów, też dał się uwieść tej gołej, bezwstydnej, radosnej Muzie.
Dziękuję Michale!
Bronisław Cieślak
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
