Treści trzeciego zeszytu Przewodnika skupiają się wokół tematu indywidualnego towarzyszenia maluczkim w wierze w szczególnym czasie, jakim są rekolekcje lectio divina. Kluczowe znaczenie posiada w nich osobista modlitwa Słowem Bożym i kierownictwo duchowe. Tym razem zajmiemy się przede wszystkim dynamiką kierownictwa duchowego osób podążających drogą lectio divina w rekolekcjach ze św. Mateuszem.Przewodnikiem będzie kanosjanin, o. Amedeo Cencini, który w swoich rozważaniach pomaga uchwycić to, jak w sposób właściwy towarzyszyć osobom zmagającym się z problemem małej wiary. - Miecz obosieczny: wymiar ludzki i duchowy w modlitwie Słowem.W drugiej części Towarzyszenie w przełomowych momentach rekolekcji ze św. Mateuszem - ks. Krzysztof Wons SDS wskazuje i omawia przełomowe momenty w formacji do wiary na etapie rekolekcji ze św. Mateuszem. Stała refleksja nad dynamiką rekolekcji jest konieczna dla owocnego towarzyszenia rekolektantom.

To swoista trylogia spotkania ze Słowem Bożym niedzielnej czy też świątecznej liturgii. Słowo Boga bowiem nie tylko pokrzepia, ale też umacnia, przemienia i otwiera na działanie Bożej łaski oraz drugiego człowieka. Przyjęte i przemodlone głęboko zapada w sercu i pomaga w wędrówce do Ojcowskiego Domu.Ksiądz Ryszard Stankiewicz SDS stara się, by ta książka nie była tylko pobożną lekturą, ale czymś, co może przynosić obfite owoce przez spotkanie Boga w Jego Słowie.

Chrześcijanin nie może żyć duchowo bez kontaktu z Pismem Świętym, bez kontaktu z jego Autorem. Coraz mniej biblijnych formuł, obrazów, historii przemawia do nas spontanicznie, budząc uczucia, prowokując ciągi myśli, inspirując wyobraźnię. Nasza wrażliwość i wyobraźnia usychają w zalewającej nas banalnymi treściami codzienności. W książce znajdziemy krótkie rozważania do każdego z niedzielnych czy świątecznych czterech czytań mszalnych, które mogą być pomocne w refleksji nad stanem własnej wiary, miejscem w Kościele, przeżywanymi trudnościami życiowymi czy duchowymi. Przede wszystkim pomogą nam wejść w kontakt i otworzyć się na Jedynego Autora Słowa.

O Maryi nigdy dość. Powszechnie znana jest ta myśl św. Bernarda, w której wyraża się jego szacunek i miłość do Matki Bożej. W ciągu wieków nie brakowało kaznodziejów, którzy próbowali zmierzyć się z głoszeniem wielkich tematów maryjnych, związanych z miejscem Matki Najświętszej w historii zbawienia oraz Jej przymiotami i przywilejami wynikającymi z roli, jaką odegrała i ciągle odgrywa w dziejach Kościoła. Jednym z walorów kazań maryjnych misjonarzy oblatów Maryi Niepokalanej jest ich wierność zasadom odnowy kultu maryjnego. W centrum głoszonego słowa jest zawsze Jezus Chrystus. Oblaci starają się ukazywać Maryję w relacji do Trójcy Świętej i Kościoła, świadomi, że izolowanie prawd maryjnych od całej ekonomii zbawienia może prowadzić do niepożądanych w kaznodziejstwie skrajnych tendencji (maksymalistycznej, która chciałaby wszystkie prerogatywy Jezusa przypisać Maryi, jak i minimalistycznej, która z kolei pomniejsza Jej udział w dziejach zbawienia). Bezpośredni styl, entuzjazm wiary i gorliwość ewangelizacyjna, a przede wszystkim solidne oparcie na Piśmie Świętym i nauczaniu Kościoła sprawiają, że głoszone słowo jest blisko życia i wrażliwości czytelnika.

Prosić o to, czego chcę i pragnę Stając przed obliczem Boga, w cichej modlitwie czy też w większym zgromadzeniu, uświadamiamy sobie, że mamy różnego rodzaju pragnienia. Wyrażamy je przez prośby, a towarzyszy temu ufność, że otrzymamy to, o co prosimy. W obliczu słów Jezusa: „Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą” (Mt 7,8) uświadamiamy sobie, że to, o co prosimy, jest darmowym darem Boga, niemożliwym do zdobycia własnymi siłami. Obu tym stwierdzeniom towarzyszy zazwyczaj wytęsknione pocieszenie. Te akcenty skierowane na ufność w proszeniu, darmowość daru i pragnienie wyrażone w prośbie stają się podstawą do budowania odpowiedniej relacji z Bogiem. Niniejsza książka jest próbą syntezy drogi Ćwiczeń duchowych wg etapów wyznaczonych w prośbach sformułowanych przez św. Ignacego Loyolę.

Świat chce nas dzisiaj pozbawić oryginalności bycia z Bogiem. Próbuje się nam wmówić, że oryginalność polega na konkretnej modzie, której się poddamy, a tymczasem właśnie w ten sposób wtłacza się w nas skłonność do kiczu.Żeby być oryginalnym, to trzeba uwierzyć Bogu w to, że przychodzi żywy i prawdziwy w eucharystycznym chlebie, by zabrać cię w podróż do nieba.To, jaki wykupisz sobie bilet i jakie zajmiesz miejsce, jest twoim wyborem.Kolejna pozycja księdza Grabowskiego, który w swoich kazaniach dotyka istotnych problemów codzienności, stawiając pytania. Warto sobie na nie odpowiedzieć, aby nasze życie było bardziej wartościowe. Lekki styl książki zachęca do sięgnięcia do niej w naszych codziennych rozważaniach.

Żyć w uwielbieniu znaczy uświadamiać sobie, do czego zostaliśmy stworzeni. Książka prawdziwie pomaga trwać w obecności Boga, pozwala nam wejść w uwielbienie; kiedy kieruje nim Duch Święty, staje się ono prawdziwą drogą wzrastania i pogłębienia. Dla autora uwielbienie jest czymś znacznie więcej niż zwykłą modlitwą, jest sztuką życia.

Książka niesie konkretne, bardzo wyraźne przesłanie:Możesz wygrać duchową walkę,jesteś w stanie pokonać lęk.Masz moc - poprzez wiarę zacznij z niej korzystać! Krótkie treściwe rozważania, które pomagają się przebudzić, opuścić grzech, uwierzyć w moc wiary i stać się szczęśliwym, pomimo wszystko. Zaufaj Bogu, a On sam będzie działał.Jeżeli praktykujeszsmutek,to będziesz w nim coraz lepszy.Praktykuj MIŁOŚĆ

Każde opisane zwierzę demaskuje ludzkie wady, wskazuje schemat zachowań i pobudza do pracy nad sobą. Historie zwierząt opisane w tej książce są zabawne, oryginalne a czasem nawet obraźliwe, ale - co ważne - nie są trywialne. Zmuszają do poważnego przemyślenia ważnych kwestii. Którym zwierzęciem jesteś? ""Gdyby ludzie słuchali osłów, nie popełnialiby tylu głupstw. (Jego) zasługą jest m.in. to, że umie milczeć"".

Rozważanie poszczególnych stacji jest dla człowieka wierzącego spojrzeniem we własne serce. Współczesny człowiek, na co dzień zagoniony potrzebuje zatrzymać się, by spojrzeć w oczy Jezusa Miłosiernego, by doświadczyć Jego spojrzenia! To spojrzenie jest spojrzeniem miłości, która przebacza, która daje nową nadzieje! Publikacja Za życie świata. Rozważania Drogi Krzyżowej wpisuje się w Nadzwyczajny Rok Miłosierdzia. Jednocześnie jest zaproszeniem do wyruszenia na krzyżową drogę, by tam doświadczyć ogromu Bożego miłosierdzia. Każda Droga Krzyżowa przeżywana z wiarą jest również drogą nawrócenia i uleczenia z bolących nas ran.

Aby wejść w tajemnice męki i śmierci Jezusa trzeba najpierw pochylić się nad słowem Boga. W klimacie wielkopostnej ciszy każdy jest zaproszony do głębszej refleksji i modlitwy, która może pomóc nie tylko mocniej przeżyć ten święty czas, ale przede wszystkim pomoże odkryć jego prawdziwe oblicze jako czas miłości i przebaczenia. Proponowane rozważania na każdy dzień Wielkiego Postu mogą stać się ciekawą pomocą w przeżywaniu tajemnicy odkupienia. Mogą też być – obok Biblii – pokarmem życia duchowego, które prowadzić ma do zmartwychwstania.

Kolejny już zeszyt Przewodnika… składa się z kilku części. W pierwszej części o. Innocenzo Gargano podkreśla, że sercem lectio divina jest przede wszystkim słuchanie Słowa, które rozwija więź miłości między tajemniczą Osobą, która posługuje się księgą, a czytającym. Aby czytać Biblię, nie trzeba być specjalistą od pracy z tekstem, ale trzeba „mieć serce” do czytania tekstu Biblii. Druga część autorstwa ks. Krzysztofa Wonsa poświęcona jest towarzyszeniu uczestnikom w przełomowych momentach rekolekcji z Ewangelią św. Marka, które są pierwszym etapem czteroletniej formacji: Cztery Ewangelie jako cztery etapy dojrzewania chrześcijańskiego. Polecamy również Dodatek, w którym zamieszczona jest rozmowa z o. Gargano na temat praktykowania lectio divina we współczesnym świecie.

Miłosierdzie Boże jest ofiarowane wszystkim skruszonym grzesznikom, niezależnie od przynależności narodowej czy płci, majątku czy wieku. Doznając miłosierdzia od Boga, trzeba się nim dzielić z bliźnimi. Prezentowane w kolejnym tomie teksty homilii ks. Henryka Sławińskiego przygotowane zostały głównie do Ewangelii wg św. Łukasza i są propozycją na rok liturgiczny C. Jednocześnie wpisują się one tematycznie w ogłoszony przez papieża Franciszka Święty Rok Miłosierdzia. W centrum rozważań znajduje się misterium paschalne Chrystusa. Dlatego, jak zauważa Ojciec Święty w adhortacji Evangelii gaudium, homilia może być intensywnym i radosnym doświadczeniem, spotkaniem ze zmartwychwstałym Panem oraz przeżyciem bliskości kochającego nas Ojca.

Człowiek poszukujący w swoim życiu prawdy o Bogu i o sobie samym potrzebuje źródeł, z których może czerpać. Dla chrześcijanina najważniejszym źródłem jest Pismo Święte. Kardynał Gianfranco Ravasi pomaga poznawać Boga przez pryzmat Księgi Psalmów. W pierwszej części przedstawia sposoby objawienia się Boga człowiekowi, a w drugiej różnorodne sytuacje życiowe człowieka związane m.in. z cierpieniem, starością. Jeśli jesteś poszukujący, jeśli chciałbyś być świadomym chrześcijaninem, który pragnie odnaleźć się w modlitwie – ta książka jest zdecydowanie dla Ciebie.

Wiara i kryzysy w świetle Słowa Bożego, to rozważania w świetle Słowa Bożego dedykowane zwłaszcza tym, którzy szczególniej “utykają w wierze”, przeżywają bolesne próby, cierpią jak Abraham i nie przestają ufać; którzy idą za Jezusem do końca, także wtedy, gdy ich wiara staje się jedynie krzykiem w bezradności. Ks. Krzysztof Wons podkreśla, że wiara każdego z nas karmi się Słowem i rozwija się dzięki Słowu. Jest ściśle związana z Jego słuchaniem. Nie chodzi tu o słowo abstrakcyjne, o pustą literę czy tępy dźwięk, ale Słowo, które pochodzi od Ojca. Książka dostępna również w języku słowackim Uniesť krízu vo svetle Božieho Slova

Słowa Jezusa dzieją się dzisiaj! On zajmuje się teraźniejszością! Bóg nie przyjdzie do Ciebie kiedyś! On przychodzi teraz i tu, gdzie jesteś! Książka dla wszystkich tych, którzy czują się zagubieni w codzienności. Zawiera krótkie rozważania, myśli, które pozwalają zwrócić uwagę na to, co w duchowym życiu najistotniejsze. Często bowiem głowa zajęta jest przyziemnymi sprawami, a sfera duchowa cierpi. Gdy jest Ci ciężko, nie trać wiary i wróć do najprostszych rzeczy. Wystarczy czasem zwrócić uwagę na to, co najistotniejsze, wystarczy zajrzeć do tej niewielkiej książki. Przeczytaj to 3 razy: Bóg mnie KOCHA * jeśli nie dotarło, to jeszcze 10 razy.

Kolejny tom z serii Zgłębiać Biblię, w którym zamieszczony został czwarty już wybór Psalmów, obejmujący omówienie wybranych Psalmów zawartych pomiędzy numerem 104-150. Nie będzie przesadą traktować poszczególne rozdziały tej książki jako opracowania monograficzne, z których każde zajmuje się odrębnym Psalmem. Mimo braku kompletności w przedstawieniu wszystkich Psalmów, prezentowane nam dzieło stanowi wielką wartość i dostarcza niezwykle bogatego materiału objaśniającego.

Odbywamy dalekie podróże, szukając nowych doznań i wrażeń. Ciągle jednak nie znajdujemy zaspokojenia. Tymczasem najważniejsza jest podróż w głąb siebie. Jest to podróż w nieskończoność. Tak niezmierzona, że nigdy nie dotrzemy do jej końca. Novalis opisywał podróż do wnętrza słowami: Śnimy o podróżach w kosmos: czyż kosmos nie jest w nas? Nie znamy głębi naszego ducha – do wnętrza wiedzie droga pełna tajemnic. Wieczność ze swoimi światami, przeszłość i przyszłość są w nas albo nigdzie. Dla wielu z nas Duch Święty to pojęcie zbyt abstrakcyjne. Czy to nie absurdalne wierzyć w Ducha Świętego? - pyta prowokacyjnie autor. Wykorzystując swoje doświadczenie psychologa, Műller zbliża się do Nieskończonego. Opisuje, w jaki sposób każdy człowiek, jeśli tylko zechce, może czerpać siłę i radość z bliskości i mocy Boga, której można doświadczyć w dowolnym miejscu i czasie. Zarówno w klasztorze, jak i w Las Vegas, jednak przede wszystkim w głębi naszego wnętrza.

W cywilizacji zachodniej trwa proces wypierania śmierci zarówno z życia społecznego, jak i jednostkowej świadomości. Umieranie i śmierć ulegają zbanalizowaniu, śmierć wydaje się obca i nieoswojona. Śmierć jest raczej tabuizowana i uznaje się ją za niepożądaną, dlatego jest objęta zakazem manifestowania, który ma powstrzymać ludzi od nadmiernego okazywania smutku i żalu. Tabu dotyczy rzeczy wyjątkowych, nienormalnych, form pośrednich między dwoma stanami odpowiednio sklasyfikowanego przez człowieka Uniwersum, na przykład sacrum i profanum, nadprzyrodzonego i ziemskiego. Śmierć Jana Pawła II zakwestionowała większość współczesnych przekonań i wyobrażeń dotyczących umierania oraz społecznej roli umierających. Odchodzenie polskiego papieża, poprzedzone wieloletnim zmaganiem się z chorobą i niedołęstwem, przypomniało świadkom tego aktu, że tradycja żegnania członka społeczności wymaga od nich spełnienia odpowiednich rytuałów i obrzędów. Stało się tak w świecie, w którym towarzyszenie umierającemu jest zaniechaną praktyką, dawna sztuka dobrego umierania – ars bene moriendi – ulega zapomnieniu, a konającego człowieka umieszcza się w szpitalu, gdzie dochodzi do jego urzeczowienia i gdzie nie ma miejsca na długie pożegnanie w rodzinnym gronie.

Świętej Faustyny rozmowy z Bogiem jest wyjątkową propozycją dla każdego, kto chce zaczerpnąć ze skarbca modlitwy jaki zostawiła nam Święta z Łagiewnik i zanurzyć się wraz z nią, niezwykłą mistyczką XX wieku, w bezmiar tajemnicy Bożego Miłosierdzia. Przypominając o tej największej prawdzie naszej wiary, że Bóg bogaty jest w miłosierdzie, siostra Faustyna staje się dla nas mistrzynią życia duchowego i autentycznym świadkiem wiary w drodze do domu Ojca. Teksty modlitw, medytacji i rozważań różańcowych i Drogi Krzyżowej zostały oparte przede wszystkim na słowach Apostołki Miłosierdzia Bożego, której modlitwy-rozmowy z Bogiem, powinny nas zainspirować do wielkodusznego zanurzenia się w misterium Boga pełnego miłosierdzia, wbrew wszystkim ludzkim uprzedzeniom czy niepowodzeniom, by móc spojrzeć w duchu wiary na bliźniego żyjącego obok nas, wołającego w dzisiejszym świecie o miłosierdzie i potrzebującego naszej miłości. Świętej Faustyny rozmowy z Bogiem, są szczególnym zaproszeniem dla tych wszystkich, którzy we współczesnym, pędzącym na oślep świecie zagubili się do dialogu z Miłością, która nas rozumie. To książka dla tych, którzy mają odwagę poświęcić choć kwadrans ze swego życia i pochylić się nad Źródłem Bożego Miłosierdzia, by zaczerpnąć wiary, nadziei i miłości, potrzebnej do bycia uczniem Mistrza z Nazaretu, Jezusa Chrystusa każdego dnia. Przedmowa Kiedyś mało znany kult Miłosierdzia Bożego dziś staje się centralną myślą i troską Kościoła. Obok kultu maryjnego i szczególnego nabożeństwa do Matki Bożej rozwija się na całym świecie kult Miłosierdzia Bożego, a to za sprawą wyniesienia na ołtarze świętej zakonnicy z Łagiewnik, siostry Faustyny, oraz wzniesienia świątyni — sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Wielu dziwi się czasem temu, że tak późno, że dopiero teraz. Przecież o Miłosierdziu Bożym mówi już Stary Testament w Księdze Psalmów. Ewangelia Jezusa Chrystusa to Ewangelia Bożego Miłosierdzia. Na kartach wszystkich kanonicznych Ewangelii — jak nić pajęcza — przewija się temat Bożego Miłosierdzia. Wszystkie znaki i cuda, jakie Jezus czynił, błogosławienie dzieci, słowa pełne miłości o człowieku i do człowieka, a także o rzucaniu kamieniem: jeśli ktoś jest bez grzechu, świadczą o miłosiernej postawie Mistrza z Nazaretu. Całe Kazanie na górze i wiele przypowieści Jezusa to piękne słowa o Miłosierdziu Bożym i nieskończonej miłości Boga, posuniętej — w obrazie biblijnym — aż do miłości nieprzyjaciół, czyli miłości bez granic, bo miłosierdzie to miłość nieznająca granic. Także Listy św. Pawła Apostoła, napominające różne Kościoły, z reguły kończą się optymistycznym akcentem mówiącym o Miłosierdziu Bożym i tym, że jest ono nieskończone, a Ojcowie Kościoła pierwszych czterech wieków często mówią o miłosierdziu, które na sądzie ostatecznym z pewnością będziemy podziwiać bardziej niż sprawiedliwość, bo Bóg jest Miłością i Miłosierdziem. A jednak pomimo tego miłosierdzia, obecnego praktycznie na każdym etapie rozwoju młodego chrześcijaństwa pierwszych wieków i historii Kościoła, dopiero dziś, na początku XXI wieku kult Miłosierdzia Bożego wszedł w szczególne łaski u ludzi. I może dlatego powstają książki, modlitewniki i Świętej Faustyny rozmowy z Bogiem, takie jak te, które trzymam w dłoniach, oparte na Miłosierdziu Bożym, które nie tylko jeszcze raz chcą powrócić do Ewangelii i objawić światu Jego nieskończone miłosierdzie i przypomnieć o nim dzisiejszemu człowiekowi, ale też przywołać Chrystusowe: Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Ewangeliczne Miłosierdzie Boże i to, objawione światu za sprawą siostry Faustyny, staje dziś przede mną w całej swojej rozciągłości. Problem w tym, że nie bardzo chcę z niego korzystać. Nie podchodzę do kratek konfesjonału, by uporządkować swoje sprawy z Bogiem, nie rozmyślam o Męce Pańskiej, nie wsłuchuję się w Ewangelię i w słowa Chrystusa skierowane do siostry Faustyny i zbyt mało przejmuję się Miłosierdziem Bożym, żeby nie powiedzieć — w ogóle się nie przejmuję, bo jestem mądrzejszy i na pozór miłosierdzia nie potrzebuję; bo mało we mnie pokory i zdaje mi się, że bez Boga sobie poradzę. Pozostaję głuchy na Jego wezwanie zawarte w Ośmiu błogosławieństwach, a moja sytuacja w życiu nie skłania mnie do naśladowania postawy miłosiernego Samarytanina. I gdybym dziś znalazł się w sytuacji Samarytanina z przypowieści O miłosiernym Samarytaninie, w której notabene tak naprawdę codziennie się znajduję, nawet nie wiem, czy w ogóle bym przystanął. Może bym się zatrzymał, bo nie wypada przejechać obojętnie obok leżącego. Może bym się użalił nad nim w stylu: O biedaku, ależ cię pobito, bardzo ci współczuję. Kto ci to zrobił? Jak mógł to zrobić?! Miałeś jednak mnóstwo szczęścia. Mógł cię przecież zabić, a tylko pobił... Wiedz, że Kościół cię kocha. A na razie żegnaj, bo się bardzo spieszę. I tyle. I nic więcej. Podobnie jest z miłością posuniętą aż do granic miłości nieprzyjaciół. Nie przystaje do modelu współczesnego człowieka, w którym liczy się konsumpcyjny styl życia, troska o pracę, kariera za wszelką cenę, bardziej mieć niż być. Takiemu człowiekowi obce wydają się też słowa Jezu, ufam Tobie, a te o byciu wszystkim dla wszystkich niemal jak chleb, do którego każdy może przyjść i wziąć tyle, ile potrzebuje, stają się puste. I dlatego Świętej Faustyny rozmowy z Bogiem tak cieszą, bo w takiej właśnie perspektywie się zrodziły. Powstały po to, by uderzyć... w twarde serc naszych opoki. By je przeczytać — przeżyć, trzeba poświęcić piętnaście minut dziennie na chwilę refleksji, by zatrzymać się nad swoim życiem i podumać o jego celowości, zrobić rachunek sumienia i stanąć w prawdzie przed sobą. Potrzeba też świadomości swojej niedoskonałości, grzeszności i tego, że nie posiadłem wszystkich rozumów świata i mam w sobie dość pokory, by uderzyć się w pierś i powiedzieć: kiepska ta moja duchowość. Nie modlę się. Nawet nie wiem, czy jestem jeszcze człowiekiem wierzącym... To książka właśnie dla tych, którzy klęczą nie przy ołtarzu, chwaląc się przed Bogiem swoimi zasługami, ale klękają pod chórem i biją się w pierś, bo odwagi nie mają, by uklęknąć przed ołtarzem i Bogu spojrzeć w oczy, albo choćby tylko głowę lekko unieść ku górze, przez swoją grzeszność i życie, jakie prowadzą, a właściwie jak się prowadzą w życiu. To książka dla tych, którzy potrafią pochylić głowę przed Źródłem i pić z niego bezpośrednio. To rekolekcje dla zdrowych i chorych; dużych i małych; inteligentów i niedouczonych; starych i młodych; dla każdego, kto szuka miłosiernej miłości Boga i chce ją znaleźć albo choćby zrozumieć. W końcu to książka dla tych, którzy wierzą w Boże Miłosierdzie. Czekają na nie i często powtarzają: Jezu, ufam Tobie. Moc tych słów jest wielka! A po przeczytaniu tej książki zapewne ją zrozumiesz. Paweł Piotrowski