Włosi mieli faszyzm, Niemcy narodowy socjalizm, Anglosasi liberalizm, a Rosjanie komunizm. Zobacz pierwszy i jedyny polski -izm (Mesjanizm!) podrasowany i przełożony na język XXI wieku, w którym zmagania toczą się na rynkach finansowych, a nie na polach bitewnych.
A POCKET HISTORY OF POLAND began as a course on Polish history and culture that Dariusz Sirko, then 25, gave in Madeira island, Portugal, while participating in the European Voluntary Service in 2017. The avid interest that the presentation kindled in the course’s international audience inspired Sirko to expand and deepen it into this book.
The informal, youthful, conversational tone of the presentation has carried over into the book. It is one of the qualities that distinguishes it from other readily available histories of Poland, in printed form or online, from wikipedia to bulkier library tomes.
Meant not only for history enthusiasts but also for tourists, A POCKET HISTORY OF POLAND would enhance and enrich any visit to this part of the globe – literary, virtual or in-person. Would you like to know why the Polish coat of arms features a white bird and a sunset-red background? Or why Poland has often been referred to as the beating heart of Europe? Or how the country has fared post-Communism or post-EU accession? The continuing relevance of these and many other themes and stories animate a multi-dimensional book filled with outsize-personalities, some of them globally redefining, like Copernicus, Chopin, Walesa, John Paul II, and Marie Curie.
Even those already steeped in Polish history could find new perspectives in the book, in the way it revivifies or embellishes narratives of, say, the Piast or Jagiellonian medieval dynasties (with their fair share of heroes, libertines, and saints) with the occasional wry comment that could only come from someone who has grown in the internet age. Those who have little acquaintance with Polish history and culture will experience a stimulating and enriching dive not only into the book’s core focus but the history of Central/Eastern Europe as well. A POCKET HISTORY OF POLAND reaches deep into the past to illuminate the personal and the present, the white bird from the ruins.
Ci dojrzalsi sami pamiętają te peerelowskie bloki. Ci młodsi są przerażeni ich szarością i brzydotą, gdy oglądają je na zdjęciach. I były brzydkie, nie da się zaprzeczyć, jednak ich szarość to tylko pozory, bo dla dzieci to był świat kolorowy, pełen przygód, wyzwań, przyjaźni, wartości… Świat, do którego nawet dziś, dorośli już, tęsknią. Kto nie wie dlaczego, niech przeczyta "Mieszkaliśmy w bloku". Kto wie, znajdzie tam i swoje dzieciństwo.
Pełna humoru i wzruszająca jednocześnie lektura.
Zuerst ist da nur Peter – Peter Petersilie. Ein fröhlicher Junge, der vielleicht ein bisschen zu viele Ideen hat, die nicht unbedingt immer sehr durchdacht sind. Peter ist schon Stammgast in verschiedenen Gutenachtgeschichten. Bald schon schließt sich ihm Karolin Karotte an. Sie ist genauso nett, vor allem aber duldet sie mit großer Nachsicht Peters Streiche. Sie spielen gerne zusammen, nicht nur, weil sie Nachbarn sind. Und als eine weitere Familie in ihre Straße zieht, stößt auch Tom Tomate zu ihnen – wie könnte er auch anders heißen? Von nun an verbringen die drei ihre gesamte freie Zeit miteinander: zu Hause, in der Schule, auf Ausflügen oder in den Ferien. Es sind gerade die Ferien, um die es in diesem Buch geht. Keine allzu außergewöhnlichen Ferien, sicher, aber gerade diese intensiven gemeinsamen Wochen machen aus den dreien die allerbesten Freunde. Alle Ferienabenteuer erfordern von den Kindern beherztes und entschlossenes Handeln, deswegen endet auch jedes Kapitel mit Aufgaben, die du, junger Leser, selbst zu erledigen hast.
Na początku pojawił się Piotrek – Piotrek Pietruszka. Wesoły chłopiec… no może mający zbyt wiele pomysłów, i to niekoniecznie przemyślanych. Piotrek na dobre zagościł w historyjkach
opowiadanych na dobranoc. Wkrótce dołączyła do niego Karolina Marchewka. Równie miła, a co więcej spokojnie znosząca Piotrkowe psikusy. Lubili bawić się razem i to nie tylko dlatego, że mieszkali obok siebie. Ale kiedy do domu na ich ulicy sprowadziła się jeszcze jedna rodzina, dołączył do nich Tomek Pomidor – bo jakże mógłby nazywać się inaczej. Teraz cała trójka mogła spędzać wspólnie czas – w domu, w szkole, na wycieczkach czy podczas wakacji. To właśnie opisane w tej książce wakacje, choć może nie obfitujące w nadzwyczajne wydarzenia, ale spędzone razem, uczyniły ich prawdziwymi przyjaciółmi. Wszystkie wakacyjne przygody wymagały od dzieci rezolutnego działania, dlatego każdy rozdział książki kończą „Zadania do wykonania” – tym razem już przez Ciebie, młody czytelniku.
Człowiek powstał z tęsknoty bogów za pięknem? Pas Oriona i szum wiatru mają wspólny mianownik? Czemu ludzie kłaniają sie miotle? Co wybrać: miłość czy nieśmiertelność? Dokąd prowadzą meandry myśli ujętych w słowa? Odpowiedz obiecują Ślepe Wrota – przejdźmy na drugą stronę, prowadzeni przez Autora. Niniejszy zbiór opowiadań łączących starożytność Egiptu z filozofią kwantową, jest trzecią książka Krzysztofa Urbana. Krzysztof Urban rocznik 1960. Urodził się i mieszka w Pruszkowie. Z wykształcenia technolog żywienia zbiorowego. W roku 2009 wydał debiutancką powieść Dożywotka. Kolejna książka, wydana w 2019 r., to zbiór opowiadań Data umierania. Przez kilka lat był redaktorem w piśmie religijno-społecznym „Jednota”. Obecnie pracuje jako kościelny w Parafii Ewangelicko-Reformowanej w Warszawie.
Dwudziestoletnia Ann wiedzie ciche i spokojne życie, które składa się głównie z nauki i spotkań z przyjaciółmi. Po zdradzie chłopaka, z którym była związana, postanawia rozerwać się i trochę zaszaleć. Nie spodziewa się jednak tego, że jeden wieczór może wywrócić jej ułożone życie do góry nogami, a ona sama nigdy już nie będzie taka jak wcześniej.
Dylan Bruce to lekkoduch, dla którego życie to wieczna zabawa, zjazdy motocyklowe, przelotny seks i lejące się litry alkoholu. Wszystko jednak zmienia się, gdy doznaje poważnego wypadku, a dziewczyna, którą zdążył pokochać – znika z jego życia.
Deportacja latem 1947 roku unicestwiła powstałą na przestrzeni setek lat społeczność, a wraz z nią – trwające w małej wiosce nad Sanem – bogate, wielowiekowe nawarstwienia kulturowe. Po zburzonej cerkwi zwieńczonej bizantyjską kopułą, która dotąd górowała nad Łazami, pozostały jedynie skryte wśród wysokich chwastów, niemal na metr grube mury cokołowe. Światek tysięcy chrztów, komunii, ślubów i pogrzebów przepadł w konfrontacji z wizją świata kolonizatorów. Zniknął wiejski teatr i czytelnia, spalono biedakom, gromadzone kosztem tylu wyrzeczeń, księgozbiory. Nie darowano nawet umarłym, rozbijając ryte cyrylicą katolickie groby. Kryte strzechami drewniane chałupy wyparła chaotyczna zabudowa pod eternitem i falistą blachą. Poza małą kapliczką nic w zasadzie nie przetrwało. Nic, gdyż przede wszystkim przepadli tworzący tę krainę ludzie. Miałem jeszcze to szczęście spotkać wysiedlonych i pośród chóralnych śpiewów poznać smak potraw i zwyczaje oraz wysłuchać wspomnień w języku galicyjskich Rusinów, choć wojna zabrała większość bohaterów. Historia spisana ich językiem, dokładnie tak jak czasy te zapamiętali, pokazuje całą absurdalność konfliktu i toczonego po dziś dzień zajadłego sporu. Ocalone strzępy wspomnień, wyrwane z najgłębiej skrywanych zakamarków pamięci, składają sie na prawdziwą historię Emilii Moszczańskiej Kosiur Niewęgłowskiej – jednej z niewielu osób, od której nie usłyszałem nigdy złego słowa. Grzegorz Dżus
Usiądź wygodnie i zastanów się, kiedy ostatnio byłaś szczęśliwa? Być może już nie pamiętasz…
Wiesz, kiedy człowiek jest naprawdę szczęśliwy? Nie wtedy, kiedy uśmiecha się pośród grona znajomych, lecz wówczas, gdy idzie ulicą i uśmiecha się do obcych ludzi. Na takie szczęście zasługujesz. Nieważne, ile czasu zmarnowałaś z nieodpowiednim mężczyzną, nieważne, ile masz lat. Na prawdziwą miłość i szczęście nigdy nie jest za późno. Przed Tobą jeszcze dużo pięknych chwil. Przestań się bać, kiedy już postanowisz, że to KONIEC. Kiedy już nie będziesz miała siły znosić dalej zdrady, braku szacunku czy upokorzeń. Kiedy już świat Cię osądzi i oceni, ja uścisnę Twoją dłoń i Ci pogratuluję. Jesteś odważną, silną i mądrą kobietą. Wystarczy już tych łez! Teraz będziesz szczęśliwa!
Ta książka będzie dla Ciebie receptą na zdradę, samotność czy śmierć bliskiej osoby. Będzie jak pomocna dłoń za każdym razem, kiedy na Twojej twarzy pojawią się łzy.
Książka napisana przez kobietę, która w morzu łez znalazła swoje szczęście. Kobietę, która poradziła sobie ze wszystkimi problemami i nieszczęściami w swoim życiu.
Ty też dasz radę!
Historia szesnastoletniej Layli Rain, która usiłuje połączyć dwa światy: rzeczywistości, gdzie prowadzi z pozoru życie przeciętnej nastolatki oraz fantasy. Tam niestety nie jest już tak łatwo, przychodzą bowiem do niej zmarli. Mają przeróżne historie, ale jeden, wspólny cel: naprawić przeszłość i dotrzeć do rodzin bądź ukochanych osób. Więc wyciągała dłoń. Robiła to, co podpowiadało jej serce. Dla kogoś, do kogo już dawno nie biło. To zaprowadzi ją do odkrycia prawdy, która odmieni wszystko.
Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że słowo „mama” jest wyjątkowe i kojarzy się, no, może nie z samym dobrem, ale na pewno z dobrem. Żyjemy w tej świadomości do późnej starości. I obyśmy z nią zmarli. Niestety nie zawsze jest tak dobrze. I o takim przypadku jest ta książka, kiedy wszystko wymyka się spod kontroli i słowo „mama” brzmi już całkiem inaczej, wręcz wrogo. Co prawda historia „Mamy” jest na tyle skomplikowana, że jej miłość macierzyńska zamienia się w miłość niszczycielską, ale czyż większość dzieci nie spotkała się choćby z symptomami takiej miłości? To wspaniałe słowo „mama” najładniej brzmi w Dzień Matki, ale już niedługo zamienia się być może w słowo „teściowa” i wówczas przybiera inny kształt. Cóż, „Mama” to książka o ludzkiej słabości, a ona może dosięgnąć każdego. To dlatego takie jest smutne, gdy to słowo ulega degradacji.
Co można powiedzieć o autorze książki, czyli o pisarzu? Przecież to nie jest zawód. Hemingway był dziennikarzem, Kundera uczuł się muzyki, London wykonywał tyle zajęć, że trudno je wymienić, Korczak był pedagogiem... Co napisać o pisarzu, że pisze? Pisarz to osoba, która czerpie z własnych doświadczeń, albo z wyobraźni. Jak aktor. Tylko jeden robi to za pomocą klawiszy (czytaj pióra), a drugi osobowości. W moim przypadku doszło do połączenia tych umiejętności. Co z tego wyszło?
Lepiej o mnie będą mówić fakty: nauczyciel poruszania się w świecie twórczości (prowadzę takie zajęcia trzydzieści lat z dwom tysiącami dzieci rocznie), instruktor teatralny (zarówno teatrów studenckich, jak i młodzieżowych, a przede wszystkim dziecięcych, przewinęło się przez nie setki dzieciaków), szef teatru Bezscenni (jedynego obecnie, który jest gotowy do profesjonalnych występów), autor książek (powieści, książek psychologicznych i teatralnych), aktor (a jakże), tekściarz (wiele skeczów i piosenek), twórca i reżyser sztuk teatralnych, wreszcie handlowiec (z czegoś trzeba żyć). Jeśli sam miałbym się określić, nazwałbym się człowiekiem zafascynowanym ludzką osobowością. Nic tak tego nie uświadomi jak dobrze prowadzone zajęcia aktorskie.
Autorka książki, Sylwia Nadworna swoim doświadczeniem, wiedzą i całym sercem wspiera temat łysienia plackowatego. Bardzo dobrze wie, czym jest utrata włosów, ponieważ sama doświadczyła tej dolegliwości i pokonała ją. Odzyskała wszystkie włosy. Jest założycielką strony lysienieplackowate24.pl, na której umieszczane są informacje związane z tą przypadłością. Zrzesza i integruje społeczność osób z łysieniem plackowatym, prowadząc grupę wsparcia: Łysienie Plackowate Polska. Jako jedna z pierwszych osób w kraju rozpoczęła cykl spotkań osób i dzieci mających tę dolegliwość. Za jej przykładem poszli inni i organizują grono Alopecjan.
„Łysienie plackowate. Życie pełne wyzwań” wprowadza czytelnika w świat osób zmagających się z tą dolegliwością. Autorka opisuje swoją historię, przedstawiając podejmowane przez nią sposoby leczenia oraz zmiany, jakie zaszły w jej życiu na skutek tej przypadłości.
W książce zostały również opisane historie innych osób z łysieniem plackowatym, które odzyskały włosy, ale i tych z łysieniem całkowitym. Pokazują one, z czym musieli się zmierzyć i jak poradzili sobie w tej trudnej sytuacji. W publikacji znajdziemy również specjalne artykuły, przygotowane przez dermatologa, trychologa, dietetyka i psychologa. Autorka przedstawia dostępne rozwiązania, zabiegi i możliwości, z których osoba mająca łysienie plackowate może skorzystać, aby przywrócić lub podnieść jakość życia. Poruszona została również kwestia poczucia własnej wartości, stresu, manipulacji i odnalezienia się w tej „nowej” sytuacji. Mówi się, że człowiek najlepiej uczy się na własnych błędach. Może jednak warto przyjrzeć się cudzej historii i zmienić swoje życie, nie czekając na własne, niepotrzebne, złe emocje?
Książka jest skierowana do kobiet i dziewczyn z zespołem Aspergera (zdiagnozowanym lub bez diagnozy) oraz ich bliskich, a także każdego, kto interesuje się tym zagadnieniem i chciałby poznać historię osoby w spektrum autyzmu, dorastającej w niełatwych czasach, gdy zespół Aspergera nie był obecny w mediach i ludzkiej świadomości - także nauczycieli - a osoby nim dotknięte często były prześladowane przez otoczenie i otoczone murem niezrozumienia lub agresji.
Karolina Dec – urodziła się i mieszka w Krakowie, blogerka i autorka recenzji. W swojej pierwszej książce, w dużej mierze autobiograficznej, dzieli się z czytelnikami własnymi doświadczeniami od dzieciństwa po wiek dojrzały, poruszając takie trudne tematy, jak przemoc szkolna oraz molestowanie seksualne.
Bromyard, małe miasteczko położone w hrabstwie Hereforshire w Anglii. Anastazja Zauch jest niezależną kobietą o złotym sercu. Znana z ostrego języka i ciętej riposty. W zaciszu miasteczka spełnia się jako pomoc w rodzinnej fundacji „I Try” oraz dziennikarka. Pewnego dnia otrzymuje telefon od przyjaciela prowadzącego redakcję, ma napisać artykuł... o brutalnym zabójstwie na Bromyard Downs. To zbrodnia, która wstrząsnęła całą Anglią. Zamordowaną jest Sara Morgan, córka znanego biznesmena. Anastazja dzięki swojej przyjaciółce Kaśce, pracującej w oddziale dochodzeniowym, uczestniczy w oględzinach miejsca zbrodni. Od tego momentu jej zaangażowanie w sprawę wzrasta. Podczas zbierania materiałów do artykułu nawiązuje niezobowiązujący romans ze śledczym prowadzącym sprawę.
Książka trzymająca w napięciu, jak również opisująca różne życiowe sytuacje dające wiele do myślenia. Jakie mroczne sekrety skrywa zbrodnia? Czy w życiu można być czegoś pewnym?
Jadamy za dużo, bo zbyt często chcemy jeść, a jak już zaczniemy, trudno jest nam przestać. Tkwi w nas jakaś przemożna siła, która sprawia, że chce nam się jeść. Często nie potrafimy się jej przeciwstawić. Można ją porównać do żywiołu. Niekiedy staramy się z nią walczyć, zmuszając się do jedzenia mniej oraz wyrzekania się niektórych produktów. Niestety, nazbyt często głównym skutkiem tych wysiłków jest obniżenie przyjemności jedzenia.
Zamiast walczyć z żywiołem, lepiej go ujarzmić i wykorzystać dla swojego dobra. Opracowałem i opisałem receptę na to, jak zmienić ukierunkowanie tej tkwiącej w nas siły. Skłonić ją, żeby działała w naszym interesie. Powodowała, że nasz organizm będzie dawał nam dobre sygnały, kiedy i co jeść, aby odżywiać się zdrowo. Żeby sam, w trakcie jedzenia, trafnie informował nas, że już wystarczy i powodował, że w odpowiednim momencie ustanie chęć sięgania po więcej. Z pewnością każdy przyzna, że warto postarać się o to, żeby nasz organizm stał się naszym przyjacielem i sam dbał o to, żeby jedzenie nie prowadziło do tycia, ale dawało możliwie najwięcej zdrowia i radości.
Zbigniew Młynarski
Opracowanie Zbigniewa Młynarskiego „Jedz dobrze i nie tyj” jest pozycją oryginalną na naszym rynku wydawniczym, kładzie bowiem duży nacisk na walory smakowe pożywienia oraz przyjemność związaną ze spożywaniem posiłków. Znajdujemy tu szerokie omówienie takich pojęć, jak głód, sytość, smakowość, nawyki i przyzwyczajenia żywieniowe, najczęściej popełniane błędy w sposobie odżywiania się, a także propozycję zastosowania w praktyce oryginalnego, komputerowego systemu samodzielnego poprawiania swoich jadłospisów. Naczelną zasadą systemu jest to, że ma on zapewnić każdemu dostarczanie w diecie odpowiednich ilości składników pokarmowych, a jednocześnie jest oparty na potrawach ulubionych, smakowitych, dających pełną satysfakcję ze spożywania posiłków.
Prof. dr hab. Janusz Stanisław Keller (†)
Jadamy za dużo, bo zbyt często chcemy jeść, a jak już zaczniemy, trudno jest nam przestać. Tkwi w nas jakaś przemożna siła, która sprawia, że chce nam się jeść. Często nie potrafimy się jej przeciwstawić. Można ją porównać do żywiołu. Niekiedy staramy się z nią walczyć, zmuszając się do jedzenia mniej oraz wyrzekania się niektórych produktów. Niestety, nazbyt często głównym skutkiem tych wysiłków jest obniżenie przyjemności jedzenia.
Zamiast walczyć z żywiołem, lepiej go ujarzmić i wykorzystać dla swojego dobra. Opracowałem i opisałem receptę na to, jak zmienić ukierunkowanie tej tkwiącej w nas siły. Skłonić ją, żeby działała w naszym interesie. Powodowała, że nasz organizm będzie dawał nam dobre sygnały, kiedy i co jeść, aby odżywiać się zdrowo. Żeby sam, w trakcie jedzenia, trafnie informował nas, że już wystarczy i powodował, że w odpowiednim momencie ustanie chęć sięgania po więcej. Z pewnością każdy przyzna, że warto postarać się o to, żeby nasz organizm stał się naszym przyjacielem i sam dbał o to, żeby jedzenie nie prowadziło do tycia, ale dawało możliwie najwięcej zdrowia i radości.
Zbigniew Młynarski
Opracowanie Zbigniewa Młynarskiego „Jedz dobrze i nie tyj” jest pozycją oryginalną na naszym rynku wydawniczym, kładzie bowiem duży nacisk na walory smakowe pożywienia oraz przyjemność związaną ze spożywaniem posiłków. Znajdujemy tu szerokie omówienie takich pojęć, jak głód, sytość, smakowość, nawyki i przyzwyczajenia żywieniowe, najczęściej popełniane błędy w sposobie odżywiania się, a także propozycję zastosowania w praktyce oryginalnego, komputerowego systemu samodzielnego poprawiania swoich jadłospisów. Naczelną zasadą systemu jest to, że ma on zapewnić każdemu dostarczanie w diecie odpowiednich ilości składników pokarmowych, a jednocześnie jest oparty na potrawach ulubionych, smakowitych, dających pełną satysfakcję ze spożywania posiłków.
Prof. dr hab. Janusz Stanisław Keller (†)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
