Z okazji przypadającej w tym roku 110. rocznicy urodzin Romana Palestra przygotowywana jest książka Roman Palester, Słuch absolutny. Niedokończona autobiografia i listy z lat wojny, opracowała i komentarzami opatrzyła Zofia Helman. Książka ukaże się 30 stycznia 2018 roku nakładem Fundacji Uniwersytetu Warszawskiego i Polskiego Wydawnictwa Muzycznego. Pierwszą część publikacji stanowi opowieść kompozytora o sobie samym siedem rozdziałów nieukończonej autobiografii Palestra, którą opatrzył tytułem Słuch absolutny. Autobiografię tę dopełniają fragmenty wspomnień z lat 19391945, spisane w 1980 roku, w których dominują opisy kompozycji powstałych w czasie okupacji oraz listy Palestra z lat 19401945 do rodziny Przypkowskich z Jędrzejowa, ukazujące realia codziennego życia w latach wojny i okupacji nazistowskiej. Publikację otwiera eseistyczny wstęp wybitnej znawczyni twórczości kompozytora, prof. dr hab. Zofii Helman, która jest jednocześnie autorką opracowania i komentarzy książki.
Uwerturki to seria kartonowych książeczek przeznaczonych dla najmłodszych melomanów, które w sposób odpowiedni do wieku czytelników, wprowadzają w świat instrumentów. Odwołując się do pojęć, które dziecko nabywa wraz z rozwojem mowy, autorki przedstawiają rozmaite aspekty muzyki od kształtu i koloru instrumentów po sposób wydobycia z nich dźwięku. Każda z książeczek zawiera krótką narrację skierowaną bezpośrednio do czytelnika, dzięki czemu lektura staje się wspólną przygodą rodzica i dziecka w myśl zasady, aby uczyć bawiąc.Koło, trójkąt i pięć linii, czyli jaki kształt ma muzyka? ukazuje rozmaitość form, jakie przybierają instrumenty. Oprócz kształtów geometrycznych mamy tu także inspiracje ze świata przyrody w postaci dobrze znanych dzieciom zwierząt.
Uwerturki to seria książeczek przeznaczonych dla najmłodszych melomanów, które w sposób odpowiedni do wieku czytelników, wprowadzają w świat instrumentów. Odwołując się do pojęć, które dziecko nabywa wraz z rozwojem mowy, autorki przedstawiają rozmaite aspekty muzyki od kształtu i koloru instrumentów po sposób wydobycia z nich dźwięku. Każda z książeczek zawiera krótką narrację skierowaną bezpośrednio do czytelnika, dzięki czemu lektura staje się wspólną przygodą rodzica i dziecka w myśl zasady, aby uczyć bawiąc.Muzyka z patyka, czyli skąd się biorą dźwięki? jest opowieścią o tym, co sprawia, że instrumenty grają. Na kolejnych kartach poznajemy odmienne sposoby wydobycia dźwięku, które pozwalają odróżnić od siebie kolejne grupy instrumentów. Dowiadujemy się także, jak różnorodne są materiały, z których buduje się instrumenty, a także, że cisza to też muzyka!
Uwerturki to seria kartonowych książeczek przeznaczonych dla najmłodszych melomanów, które w sposób odpowiedni do wieku czytelników, wprowadzają w świat instrumentów. Odwołując się do pojęć, które dziecko nabywa wraz z rozwojem mowy, autorki przedstawiają rozmaite aspekty muzyki od kształtu i koloru instrumentów po sposób wydobycia z nich dźwięku. Każda z książeczek zawiera krótką narrację skierowaną bezpośrednio do czytelnika, dzięki czemu lektura staje się wspólną przygodą rodzica i dziecka w myśl zasady, aby uczyć bawiąc.Czarno na białym, czyli jaki kolor ma muzyka? od odgłosów zwierząt przechodzi z kolei do kolorów, pokazując, że instrumenty mienią się barwami, a dodatkowy koloryt wprowadzają stroje muzyków, a także batuta dyrygenta.
Wnuczka Feliksa Nowowiejskiego, Bogna Nowowiejska-Bielawska, zabiera czytelników w niezwykłą opowieść o życiu tego wybitnego kompozytora i organisty. Bohaterem opowieści jest także jej syn Janek, który pragnie poznać historię swojego pradziadka. Każdego wieczoru mama zdradza mu inne szczegóły z życia kompozytora: opowiada o czasach szkolnych, wielkich podróżach, powstaniu muzyki do Roty, dyrygowaniu ogromnym chórem, a także zaczarowanej batucie i pierścieniu, który Feliks Nowowiejski otrzymał od królowej Holandii.Uzupełnieniem tej pięknie wydanej, bogato ilustrowanej książki jest wyjątkowa płyta z nagraniami utworów Feliksa Nowowiejskiego. Wyjątkowa, ponieważ kompozycje Mistrza zostały nagrane w Willi wśród róż, na zabytkowym fortepianie marki Blthner, a grał je jego syn Jan, ojciec Bogny, dziadek Janka. Na płycie usłyszycie także głos samego Janka zaproszenie do wysłuchania tej niezwykłej opowieści
Ceniony reżyser Michał Znaniecki w szczerej rozmowie z muzykologiem Mateuszem Borkowskim zaprasza do swojego świata, pozwalając nie tylko wniknąć w tajniki warsztatu i rzemiosła, ale także pokazując krok po kroku meandry operowej reżyserii.
Czytelnik ma wyjątkową okazję poznać „od kuchni” złożony proces produkcji opery – od pierwszego otwarcia partytury, aż po premierę, od projektu, aż po jego realizację. Tytułowa „Złota klatka” to próba syntezy twórczej i analiza artystycznych wyborów dokonywanych przez reżysera wychowanego zawodowo w tradycji włoskiego teatru muzycznego. To świadomość artystycznych ograniczeń, jakie nakłada na reżysera libretto, partytura, tradycja i praktyka wykonawcza, ale i odkrycie kryjących się w owej klatce niespożytych możliwości dających poczucie twórczej wolności i zachęcających do dalszych poszukiwań i filozoficzno-estetycznych rozważań.
Paradoks złotej klatki polega na odnalezieniu swobody artystycznej wypowiedzi w granicach wytyczonych przez dzieło muzyczne. Książka jest zarówno autoanalizą twórczości Znanieckiego, jak i pewnego rodzaju podręcznikiem, swoistą „instrukcją obsługi” zarówno dla adeptów reżyserii, widzów, jak i wszystkich zainteresowanych światem opery. Okazuje się, że opowiadanie o operze od podszewki może być fascynujące także dla tych czytelników, którzy nigdy miłośnikami opery nie byli.
''Abecadło'' przeznaczone jest dla dzieci w wieku przedszkolnym, które rozpoczynają naukę gry na fortepianie - stąd jego niezbyt skondensowany układ i uproszczony sposób wykładu. W czasie pierwszych lekcji uczeń zapoznaje się z instrumentem, z wydobywaniem dźwięków, z ruchami rąk i palców. W dalszym etapie uczeń śpiewa już melodie znanych piosenek, powtarza głosem melodie grane na fortepianie przez nauczyciela, wystukuje lub wyklaskuje rytmy śpiewanych lub granych melodii. Autor słów: Tadeusz Nowak Autor okładki: Witold Abako Autor wstępu: Janina Garścia Seria: Seria Pedagogiczna ISMN 979-0-2740-1089-8 Wersja językowa wydania: pol Wersja językowa słów: pol Liczba stron: 92 Oprawa: miękka Nr wydania: 25 Rok wydania: 2021 Postaci: instrument solo Format: N4 leżący (305x235 mm)
''Kolędy to pieśni śpiewane z okazji świąt Bożego Narodzenia. Różne: wokalne, wokalno-instrumentalne, a także instrumentalne opracowania tych popularnych utworów pojawiają się rokrocznie na naszym rynku wydawniczym. Przedstawione ''Kolędy i pastorałki'' na 'solowe'' skrzypce powstały z myślą o naszej młodzieży skrzypcowej, która zyskała obecnie możliwość zagrania ich w wersji koncertowej. Za najbardziej odpowiednią dla tego typu utworów uznałem formę quasi-capricciów krótkich kompozycji o charakterze popisowym. Obok podstawowej melodii, grający znajdzie tutaj cały arsenał efektów wirtuozowskich: dwudźwięki, akordy, pasaże, arpeggia, tremolanda, przeskoki smyczka przez struny, bariolaże, ricochety, podwójne staccato, glissando chromatyczne, flażolety, pizzicato lewą ręką, a nawet grę sul ponticello. Podobieństwa zamieszczonych w zbiorze kolęd do kaprysów N. Paganiniego, H. Wieniawskiego, H. W. Ernsta, a także do solowych kompozycji J. S. Bacha i E. Ysaye'a nie są przypadkowe. Różnorodność stylistyczna była moim celem w założeniu. Ocenę eksperymentu harmonicznego zastosowanego przeze mnie w jedynej niepolskiej kolędzie (''Cicha noc'') pozostawiam wykonawcy. Zróżnicowany jest stopień trudności wybranych do zbioru kolęd - od stosunkowo prostych, mogących znaleźć zastosowanie w szkole I stopnia, do trudnych, będących w zasięgu skrzypków o znacznym już zaawansowaniu technicznym. W układzie całości zastosowałem zasadę kontrastu - utwory żywsze przedzieliłem spokojnymi, stricte wirtuozowskie - nastrojowymi. Mam nadzieję, że młodzi, ambitni skrzypkowie zechcą włączyć ''Kolędy i pastorałki'' do swojego repertuaru solowego. Opanowanie ich i zaprezentowanie na różnego rodzaju koncertach bożonarodzeniowych i noworocznych powinno przynieść im tyleż satysfakcji, co pożytku. Grajmy więc i śpiewajmy na chwałę Pana! [A. Cofalik]
Utwory zawarte w niniejszym zeszycie zgrupowano według narodowościkompozytorów - Francja, Włochy, Niemcy; pozwoli to uczniom dostrzec pewneodrębności stylistyczne. Taki układ nie pozwala na przestrzeganie zasadyścisłego stopniowania trudności; pedagog zdecyduje według swego uznania, wjakiej kolejności uczeń ma opracowywać utwory zbioru.
Kolejny pod względem stopnia trudności zbiór utworów, w których kompozytor umiejętnie połączył zagadnienia techniki i rytmu z atrakcyjną stroną melodyczno-wyrazową, dzięki czemu trudności stały się łatwe do pokonania, a utwory przyjemne do grania i do słuchania.
Zamierzeniem moim było opracowanie takiej szkoły, która by w początkach nauki nie była zbyt trudna, a jednocześnie zawierała materiał muzyczno-dydaktyczny niezbędny do właściwego i systematycznego opanowania instrumentu oraz kształtowania wrażliwości muzycznej ucznia. Starałem się tak stopniować trudności, aby były dostosowane do przeciętnie zdolnych uczniów. Moje usiłowania szły również w tym kierunku, aby materiał zawarty w tej szkole przez odpowiednie uszeregowanie problemowe pozwolił na przyswojenie uczniowi pierwszych zasad gry, a jednocześnie sprawiał mu jak najwięcej przyjemności i zadowolenia. [Tadeusz Hejda].
Część pierwsza ''Solfeżu'' zawiera ćwiczenia w tonacji C-dur i a-moll wraz ze zmianami chromatycznymi (alteracje) oraz w tonacjach do trzech znaków. Większość czytanek stanowią wyjątki z dzieł kompozytorów polskich i obcych oraz polskie pieśni ludowe. Ćwiczenia należy wykorzystywać jako materiał: a) do opracowania na lekcjach w szkole, b) do czytania a vista, c) do samodzielnego opracowania przez ucznia w domu.
Drugi tom błyskotliwych felietonów napisanych przez znakomitego muzykologa, teoretyka muzyki i krytyka Andrzeja Chłopeckiego. Teksty te były żywą reakcją na wydarzenia związane z muzyką nową. Chociaż powstały kilka, kilkanaście lat temu, to jednak nie straciły na swej wartości. Celne, nierzadko ostre, ironiczne uwagi nadal prowokują do refleksji, nawet tych, którzy nie są specjalistami. Kiedyś wielu czytelników "Gazety Wyborczej", "Tygodnika Powszechnego" czy "Ruchu Muzycznego" z niecierpliwością czekało na kolejne felietony Chłopeckiego. Niektórzy skrupulatnie gromadzili wycinki, by móc wracać do tych doskonałych objaśnień zjawisk ze świata muzyki. Niniejsza publikacja da taką możliwość szerszemu gronu odbiorców, którzy są ciekawi opinii np. na temat muzyki Wojciecha Kilara, Pawła Mykietyna, a nawet Piotra Rubika.
Opracowując Podręcznik początkowego nauczania gry na fortepianie miałam na uwadze przede wszystkim opracowanie metody zaznajamiania dziecka w wieku przedszkolnym z grą na fortepianie oraz pouczenie, szczególnie początkujących nauczycieli, jak należy rozłożyć materiał przewidziany do opracowywania podczas poszczególnych lekcji, jakie przyjąć tempo pracy, jak dozować trudności zarówno muzyczne, jak i techniczne, aby nie przeciążyć dziecka i nie zniechęcić go. Z tego też względu wskazane jest aby nauczyciel przed rozpoczęciem nauki zapoznał się dokładnie z treścią części metodycznej, w której znajdzie opracowanie 70 kolejnych lekcji, obejmujących zarówno pierwsze lekcje, poprzedzające wprowadzenie łatwiejszych bajeczek, jak też i ogólne rady, ułatwiającymi pracę nad dalszymi bajeczkami oraz ćwiczenia pomocnicze, których celem jest zapoznanie ucznia z różnymi problemami techniki gry. [Krystyna Longchamps-Druszkiewiczowa]
"Oto bajka się zaczyna, A wystąpi w niej rodzina Bardzo liczna, ale zgrana I z muzyką obeznana. W jej skład wchodzą instrumenty I nie ważne, czy jest dęty, Czy strunowy ów jegomość, Warto zawrzeć z nim znajomość (...)"
W książeczce zamieszczono teksty piosenek oraz zagadki o instrumentach muzycznych. Na dołączonej do książeczki płycie zamieszczono tekst bajki, utwory muzyczne oraz instrumentalne wersje piosenek.
Wśród problemów technicznych zawartych w II części naszej ''Szkoły gry na skrzypcach'' wysuwa się na plan pierwszy nauka gry w pozycjach II i III. Podręcznik przynosi też rozwinięcie problemów technicznych zawartych w części I. Tak więc - zgodnie z obowiązującym programem - wprowadziliśmy w szerszym zakresie dwudźwięki, staccato, szybsze legato, tryl, nowe smyczkowania i inne. [Zenon Feliński, Emil Górski, Józef Powroźniak]
Zeszyt III, podejmujący problem gry w podwójnych dźwiękach, składa się z dwóch części. Część I - obejmuje gamy i związane z nimi ćwiczenia wstępne. Część II - zawiera wybór celniejszych etiud i odpowiednich utworów z XIX i XX wieku. Szczególną uwagę poświęcono tu problemom aplikatury. Często zaprezentowano kilka wariantów do wyboru. Podane palcowania są jednak tylko propozycjami; wykonawca może je zmieniać stosownie do indywidualnych warunków i dyspozycji.
Wznowienie wielce poszukiwanej publikacji Włodzimierza Kotońskiego. II zmienione wydanie Muzyki elektronicznej ukazuje się 14 lat od pierwszej edycji. Książka miała być przede wszystkim podręcznikiem instrumentacji elektronicznej, miała uczyć posługiwania się instrumentami oraz łączenia ich w grupy i w orkiestrę. Jako uboczne cele stawiałem sobie zorientowanie czytelnika w historii, rozwoju i zmieniających się modach w tej dziedzinie, a także umożliwienie mu przyswojenia pewnej dawki wiedzy technicznej, nieodzownej do swobodnego poruszania się w tym terenie. [Włodzimierz Kotoński]
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
