(...) Nie podejmuję próby określenia współczesnych uczynków miłosierdzia, ale do nich podprowadzam. Chodzi o miłosierdzie wobec ludzi dotkniętych zaraźliwymi chorobami społecznymi, które niszczą miliony. Przykładowo podam, jak pomóc alkoholikom? Utopionym w narkotykach? Zniewolonym przez hazard i koncentrację na pieniądzach? Jak pomóc boleśnie poranionym w rozdartych małżeństwach i rodzinach? Jak pomóc tym, którzy z upodobaniem wybrali bagno pornografii? Jak pomóc złowionym w sieci mobingu? Jak ratować wobec przemocy, która pod różnymi płaszczykami chce panować na ziemni? Jak opanować sztukę odporności na kłamstwa przekazywane w mediach? Oto tylko sygnalizacja pewnych zniewoleń, a pełna ich lista jest do ustalenia.
Ks. prof. Edward Staniek
(Ze wstępu)
Ludzie myślą, że postęp wiedzy i techniki pomoże im osiągnąć ziemskie szczęście, a nawet zamieszkać na innej planecie. Gonią za tym, co zewnętrzne, za przyjemnością i wygodą, a zapominają o wyprawie w głąb własnej duszy. Poszukują skarbów na ziemi, jak św. Augustyn, który do 33 roku życia szukał mądrości i szczęścia poza sobą, a Bóg, ich skarb, jest w nich. Płacząc wyznawał: Późno Cię poznałem i pokochałem, Mądrości dawna i zawsze nowa, późno Cię pokochałem!. Gdybyśmy choć cząstkę tego czasu, który przeznaczamy na sprawy tej ziemi, poświęcili na przebywanie z Bogiem wewnątrz nas, stalibyśmy się wielcy Jego wielkością. Autor w oparciu o Pismo Święte i naukę Kościoła, zachęca do wejścia w siebie i przebywania z Bogiem obecnym w nas. Tylko czyniąc wszystko w Bogu, z Nim i dla Niego, zrealizujemy się w pełni i staniemy się sobą.
Astrologia przedtem chodziła razem z astronomią; była zastosowaniem tej najbardziej bezinteresownej z nauk do życia codziennego, dawała chleb astronomom. Astrologowie ogłaszali coroczne judicja /…/ na rok następny, przepowiadające wpływy gwiazd na ludzi i państwa, mory i wojny, posuchy i ulewy; wydawali specjalne prognostyki z powodu komet, zaćmień i niezwykłych koniunkcji planet; oddzielnym osobom stawiali horoskopy, przepowiednie biegu życia wedle aspektów niebieskich. Astrologia łączyła się ściśle także z medycyną; pouczała kiedy puszczać krew i zażywać lekarstwa, przewidywała przebieg i wynik choroby oraz kuracji. Aleksander Bruckner Magia to sztuka czynienia rzeczy wykraczących poza możliwości ludzkie, przy pomocy demonów lub za pośrednictwem obrzędów zabronionych przez religię. Alchemia /…/ nazywana także filozofią hermetyczną, jest to ważna dziedzina nauk chemicznych zajmująca się sztuką przemiany metali. J. Collin de Plancy Jedna z ostatnich książek prof. Michała Rożka, zmarłego w czerwcu 2015 roku, ale jeszcze nie ostatnia, podejmująca tematykę magii, alchemii i horoskopów w kontekście historycznym i kulturowym.
W dziejach naszej cywilizacji kobieta długo była lekceważona i traktowana przedmiotowo. W XV wieku przed Chrystusem niewolnica w Asyrii kosztowała 100 gram ołowiu, a w Egipcie dwie krowy i dwa cielęta. 200 lat później płacono za nią: fartuch, prześcieradło, pięć ubrań płóciennych, trzy czary miedziane, kocioł miedziany, krążek miedziany, jeden kilogram złomu miedzi, kubek miodu. W Babilonie, w VI wieku przed Chrystusem, kobieta z małym dzieckiem kosztowała 19 szekli (płaca za jeden dzień pracy), a w "kulturalnej" Grecji w V wieku przed Chrystusem za młodą niewolnicę żądano 150 drachm (płaca za trzy dni pracy dorosłego mężczyzny). Starożytni Grecy lubili filozoficzne i polityczne dyskusje, a kobiety - nie wykształcone i ograniczane do spraw domowych - uznawano za nie nadające się do takich rozmów. Stąd też uznawano je za istoty niższe, potrzebne tylko do rodzenia dzieci. Sądzono też, że przyjaźń i miłość możliwa jest tylko między mężczyznami, co mocno przyczyniło się do rozwoju męskiego homoseksualizmu zwanego wówczas "miłością grecką". Eurypides twierdził, że jeden mężczyzna wart jest dziesięć tysięcy kobiet. Sokrates mówił wprawdzie, że "kobiety wcale nie są gorsze od mężczyzn", ale dodawał, że wszystkiego, czego "kobietom trzeba, to odrobinę więcej kondycji fizycznej i energii umysłowej" (Xenophon, Symposium, 2).
Wielorakie były przyczyny historyczne, społeczne i kulturowe, dla których z końcem XIX i początkiem XX wieku pojawiły się sufrażystki, feministki, kobiety wyzwolone. W Kościele, zgodnie z nauką Jezusa, naturalne jest równouprawnienie kobiety. Święty Tomasz z Akwinu pisze, że "jeśli chodzi o rzeczy duchowe, kobieta nie różni się od mężczyzny". Równość godności i praw kobiety i mężczyzny nie oznaczają jednak tego, by ich role w Kościele były takie same, np. sposób rozstrzygania sprawy kapłaństwa kobiet. II Sobór Watykański wzywa jednak wszystkie kobiety do udziału w akcji apostolstwa.
Każdy człowiek nosi w sobie pragnienie sensu i szczęścia – pisał św. Tomasz z Akwinu. Jak te najgłębsze i niezbywalne pragnienia zrealizować? Jakie przeżyć życie, aby śmierć nie była dramatycznym, bezsensownym, pełnym lęku, dojściem do końca, ale by móc ją przyjąć, jako dotarcie do Celu, co przecież zawsze jest radosne i szczęściodajne. Prezentowana książeczka wskazuje na niektóre rzeczywistości prowadzące właśnie do takiego przeżycia swojego życia. Znajdziemy w niej m. in. analizy na temat sensu ludzkiej egzystencji; autor nie pomija też kwestii najtrudniejszych, takich jak cierpienie, oraz tego wszystkiego, co nieoczekiwanie nam się w życiu przydarza, co – jak mówimy – na nas przychodzi.
Jest to pierwsza tego typu książka w Polsce. Autorzy podejmują w niej trudny temat polityki na ambonie. Temat ten dzieli polski Kościół. Jedni uważają, że księża nie powinni na ambonie zajmować się polityką, a inni są przeciwnego zdania. O tym, jak jest, a jak być powinno, można się dowiedzieć z lektury niniejszej książki. Pierwsza jej część zawiera teoretyczne rozważania o rozumieniu polityki i jej miejscu w Kościele, w drugiej znajdują się homilie polskich biskupów i ich analizy przeprowadzone przez specjalistów, a na trzecią składa się tekst debaty, w której jej uczestnicy zastanawiają się nad tym, jak mówić o kwestiach politycznych nie naruszając świętości ambony.
Prezentowana tu pozycja jest kolejną częścią homilii wygłaszanych w Kaplicy Loretańskiej przy kościele Braci Mniejszych Kapucynów w Krakowie. Obejmują one okres od Uroczystości Trójcy Przenajświętszej (30 maja 2010) do Uroczystości Świętej Bożej Rodzicielki (1 stycznia 2011).
Zapis homilii może stanowić materiał do różnych rozważań, zarówno związanych z kalendarzem liturgicznym, jak i od niego niezależnych. Poszczególne wypowiedzi nawiązują do czytań liturgicznych, ale bardzo często poruszają tematykę o wiele szerszą i dlatego mogą być pomocne nie tylko w ścisłym okresie kościelnego kalendarza, z którym są związane.
Umieszczone tu rozważania nie wymagają znajomości poprzednich tomów, które już ukazały się poprzednio, i mogą służyć zupełnie niezależnie od tomów następnych. Istnieje jednak ciągłość czasowa całego dorobku.
Każdy człowiek na pewnym etapie swojego życia potrzebuje wyciszenia, refleksji, skupienia czy modlitwy. Różni ludzie różnie to nazywają, ale zawsze chodzi o jedno: o wyciszenie siebie, swoich emocji i swojego serca, a jeśli temu wyciszeniu i skupieniu (refleksji nad sobą i swoim życiem) towarzyszy odniesienie do Boga, jak to bywa w przypadku ludzi wierzących i czasem niewierzących, nieznających Boga, ale czujących wewnętrznie, że On „gdzieś tam jest”, taka refleksja staje się niezwykle cenna, ważna dla spokoju duszy i lepszego rozeznania dobra i zła, prawdy i kłamstwa w życiu. Ta książka jest niezwykła, bo jest przewodnikiem po modlitwie; jedynym swego rodzaju, książką uczącą dobrego i uczciwego życia, wierności i miłości Bogu i człowiekowi, bez względu na wszystkie przeciwności w życiu. Daje wewnętrzną siłę i pomaga w przezwyciężaniu tego, co złe.
Teologia biblijna to dyscyplina naukowa, stanowiąca istotny dział biblistyki, powszechnie
uprawiana przez Ojców Kościoła (bez używania takiej nazwy), która została
ponownie odkryta w ramach odnowy biblijnej. Stała się przedmiotem studiów teologicznych i została zalecona zarówno przez dokumenty Stolicy Apostolskiej jak i Sobór Watykański II.
Posługując się sformułowaniem Stanisława Lyonetta SJ, można określić teologię
biblijną jako: „systematyczny i wyprowadzony w świetle wiary wykład nauki Pisma Świętego”. Wykład ten może dotyczyć całej Biblii i wtedy mówimy ogólnie o teologii biblijnej, może dotyczyć Starego lub Nowego Testamentu, wtedy mamy odpowiednio teologię Starego Testamentu lub teologię Nowego Testamentu. Możemy ograniczyć zakres rozważań do jednego autora lub jednej księgi. Mówimy na przykład o teologii św. Pawła, o teologii Janowej, teologii Listu do Hebrajczyków itp. Prezentowana pozycja pragnie ukazać syntetyczny obraz nauki na temat całego Pisma Świętego, czym różni się od większości tego rodzaju opracowań.
Od czasów starożytnych Biblia - Stary i Nowy Testament - była czytana nie tylko przez ludzi wierzących czy uczonych jako księga święta, ale także przez pisarzy, malarzy, rzeźbiarzy, muzyków, którzy z niej czerpali natchnienie do swojej twórczości. Wyrażano ją w teatrze, operze a nawet w balecie, a wkrótce po odkryciu filmu powstały pierwsze filmy biblijne. Z Biblii przechodziły do języka potocznego pojęcia i zwroty, często stając się tytułami dzieł znanych pisarzy. A to wszystko czynili zarówno żydzi, chrześcijanie (katolicy, protestanci, prawosławni) jak i agnostycy i niewierzący, których urzekał klimat Biblii. I tak stała się ona wielką matrycą kultury europejskiej. O tym właśnie mówi ta książka jak Biblia, jej poszczególne księgi, epizody czy postaci były w ciągu wieków interpretowane i przedstawiane, jak zwroty biblijne wchodziły do różnych języków.
Biblia w świecie mitów. W powszechnej świadomości funkcjonują dwa modele myślenia. Według jednego z nich, Biblia nie posiada żadnej szczególnej wartości i trzeba ją zaliczyć do mitów, rozumianych jako pierwotne i fałszywe poznanie prymitywnych kultur. Według innego sposobu myślenia Biblia jako księga święta, przez żydów i chrześcijan uważana za Słowo Boga, daleka jest od mitycznego sposobu myślenia, a ewentualne podobieństwa są jedynie drugorzędne. Oba te sposoby ujęcia stosunku Biblii i mitów są zupełnie błędne, przede wszystkim z powodu błędnych pojęć, które głoszone były przez różne pseudoautorytety .
Potrzeba zatem przede wszystkim sprecyzowania pojęć, a następnie wyprostowania pseudonaukowych fałszów, aby zrozumieć wartość mitu jako sposobu ludzkiego poznania, aby potem zrozumieć, że Biblia, która powstała w czasach powszechnego panowania myślenia mitycznego, pisana po ludzku i dla ludzi, w wielkim stopniu posługuje się mitem i w jego języku wyraża swoje wzniosłe treści.
Mit nie jest jedynym sposobem przemawiania Biblii, a mit stosowany w Biblii ma swoje szczególne oblicze, niemniej nie można zrozumieć treści biblijnych bez nauczenia się odczytywania ich w języku mitu.
Książka podejmuje wspomniane tu zagadnienia, choć ze względu na ogrom materiału nie może go wyczerpać. Wskazuje jednak drogi, którymi rozumienie Biblii musi podążyć, jeżeli nie chce wikłać się w sprzecznościach, których na historycznej drodze poznawania Biblii nie brakowało.
Prezentowana tu pozycja jest kolejną częścią homilii wygłaszanych w Kaplicy Loretańskiej przy kościele Braci Mniejszych Kapucynów w Krakowie. Obejmują one okres od Uroczystości Wszystkich Świętych (1 listopada 2009) do Uroczystości Zesłania Ducha Świętego (23 maja 2010).
Zapis homilii może stanowić materiał do różnych rozważań, zarówno związanych z kalendarzem liturgicznym, jak i od niego niezależnych. Poszczególne wypowiedzi nawiązują do czytań liturgicznych, ale bardzo często poruszają tematykę o wiele szerszą i dlatego mogą być pomocne nie tylko w ścisłym okresie kościelnego kalendarza, z którym są związane.
Umieszczone tu rozważania nie wymagają znajomości poprzednich tomów, które już ukazały się poprzednio, i mogą służyć zupełnie niezależnie od tomów następnych. Istnieje jednak ciągłość czasowa całego dorobku.
Prezentowana tu pozycja jest kolejną częścią homilii wygłaszanych w Kaplicy Loretańskiej przy kościele Braci Mniejszych Kapucynów w Krakowie. Obejmują one okres od pierwszej niedzieli Wielkiego Postu (1 marca 2009) do Uroczystości Chrystusa Króla (25 listopada 2009).
Zapis homilii może stanowić materiał do różnych rozważań, zarówno związanych z kalendarzem liturgicznym, jak i od niego niezależnych. Poszczególne wypowiedzi nawiązują do czytań liturgicznych, ale bardzo często poruszają tematykę o wiele szerszą i dlatego mogą być pomocne nie tylko w ścisłym okresie kościelnego kalendarza, z którym są związane.
Umieszczone tu rozważania nie wymagają znajomości pierwszego tomu, który już ukazał się poprzednio, i mogą służyć zupełnie niezależnie od tomów następnych, które są już przygotowywane. Istnieje jednak ciągłość czasowa całego dorobku, który – mamy nadzieję – doczeka się kompletnej publikacji.
Zmartwychwstały Jezus skierował do uczniów polecenie: „Idąc na cały świat głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu ” (Mk 16,15).
Książka poświęcona jest:
- * głoszeniu Ewangelii przez Jezusa Chrystusa;
- * głoszeniu Słowa Bożego w najstarszym Kościele jerozolimskim;
- * przekazywaniu Słowa Bożego poganom;
- * powstaniu Kościoła w Antiochii;
- * misjom, prowadzonym przez judeochrześcijan i hellenistów.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ks. prof. Roman Bartnicki, kapłan archidiecezji warszawskiej, biblista, autor wielu prac. Był rektorem Akademii Teologii Katolickiej (1996-1999) i rektorem Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (1999-2005).
And my heart was, and never stopped being, close to You, close to this city, this heritage, to my Polish Rome. /.../ Krakow, since my youngest days, my childhood years, has been to me a unique synthesis of all things Polish and Christian. It has always spoken to me about the great future of my Homeland, always expressed its history in the most certain terms.
John Paul II, Krakow, April 6th, 1979
„Ci, którzy odwiedzili polskie albergue na Monte do Gozo w ostatnich latach zapewne spotkali autorkę tej książki podczas prelekcji dla pielgrzymów czy pracy w schronisku. Książka powstawała między tymi zajęciami – z wielkiej fascynacji Camino, z dociekliwości i potrzeby serca.”
Ks. Roman Wcisło MS
Centro Europeo de Peregrinación Juan Paulo II w Santiago de Compostela
„Wielkim atutem książki jest umiejętność odczytania fenomenu Camino na wielu poziomach znaczeń, które nie gubią się w detalach, ale z mozaiki przybliżeń i charakterystyk, bardzo głębokich i opartych na najnowszej literaturze tematu, potrafią przekazać wspólną perspektywę (…) Pozostaję pod wielkim wrażeniem erudycji i uporządkowanego, interdyscyplinarnego oraz metodologicznie poprawnego zgłębiania tego trudnego dla badań zjawiska, jakim jest współczesne Camino de Santiago.”
Ks. dr hab. Piotr Roszak
Pracownia Szlaku Św. Jakuba, UMK w Toruniu
"Dla tych, którzy byli, którzy dopiero się wybierają i którzy marzą, by wyruszyć na Camino... Polecam! Zwłaszcza tym, którzy chcieliby, aby ta droga była pielgrzymką, a nie tylko trekkingiem."
Dr Franciszek Mróz
Bractwo Św. Jakuba w Więcławicach Starych
W ramach tych rozważań możesz znaleźć:
- czytanki na nabożeństwa majowe;
- rozważania różańcowe;
- krótkie wprowadzenia do tajemnic różańcowych;
- przygotowanie do Bożego Narodzenia;
- teksty o problematyce maryjnej.
Jonasz - jeden z dwunastu proroków mniejszych, krnąbrny i uparty egoista, który ośmielił się JHWH powiedzieć nie. Bohater Starego Testamentu w hebrajskim kanonie Księgi numer 13, a jednocześnie (nomen omen) symbol tych, którzy przynoszą pecha. Głuchy na zbliżającą się zagładę Niniwitów, do których nienawiść pielęgnuje z nieukrywaną starannością. Patron szalonych ogrodników, zachwyconych pięknem liścia, dla których zielsko znaczy więcej niż człowiek. Nie chce z Bogiem rozmawiać, chociaż Go zna. Nie chce Go słuchać, chociaż Ten do niego mówi, nie chce … chyba sam nie wie czego.
A jednak zaskarbił sobie miejsce nietuzinkowe w kulturze i sercu świata, który go hołubi do granic możliwości w słowie, piśmie i obrazie, a przede wszystkim w Księdze.
W historii Jonasza, niczym w zwierciadle, odbija się przypowieść Pańska o dwóch synach posłanych do winnicy, z których jeden powiedział „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł (Mt 21,30). I w niej wybrzmiewa nauczanie pełni czasów (por. Ga 4,4), że Bóg wybrał sobie to, co głupie w oczach świata (…) co niemocne (…) co nie jest szlachetnie urodzone (…) i to, co nie jest (1 Kor 1,27-28). Dla kogo jest Jonaszowa Księga i nad nią medytacje? Jak Dobra Nowina - dla wszystkich, bo każdy z nas ma jakiś problem z Bogiem, który od rajskich czasów woła gdzie jesteś? (Rdz 3,9).
Kilka lat po wydaniu mojej pierwszej książki, dojrzałem do tego, by w książce obecnie Czytelnikom prezentowanej, ponownie, w nieco odmienny sposób, opisać przebytą przeze mnie żmudną drogę poszukiwania prawdy o Bogu.
Wypowiadam się w niej, jako emerytowany lekarz, który jako nieopierzony, zbuntowany nastolatek, zaszokował rodziców informacją o swym ateizmie, i który ostatecznie, już jako dorosły człowiek, po latach poszukiwań, stał się chrześcijaninem.
Obok licznych poprawionych i uzupełnionych fragmentów wziętych z mojej pierwszej książki p.t. „Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?”, poruszam w tej książce problemy, które są istotne dla wątpiących w sens życia oraz dla tych ludzi, szczególnie młodych i wykształconych, którzy nabytej przez siebie wiedzy nie potrafią pogodzić z wiarą w Boga.
By upewnić się, że w swych wypowiedziach pozostaję w zgodzie z nauczaniem Kościoła katolickiego, zwróciłem się do Kurii Diecezjalnej z prośbą o wyrażenia opinii na ten temat.
Treść uzyskanej opinii rozwiewa moje obawy i pozwala mi zachęcić do lektury tej książki tych, dla których została ona napisana.
Od Autora
ks. prof. Tadeusz Ślipko (1918 - 2015), etyk, wykładowca na UKSW w Warszawie, kierownik Katedry Etyki oraz długoletni pracownik naukowy w Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Międzynarodowy autorytet z etyki filozoficznej i historii etyki.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
