Azi Kuder jest mieszkanką Gdyni, uprawiającą różne dziedziny sztuki- prozę , poezję i malarstwo. W 2013 roku opublikowała debiutancką powieść pt. Dwudyszna, poruszającą tematykę związaną z szeroko pojętym rozwojem duchowym, buddyzmem oraz wegetarianizmem.
Z twórczością Autorki, nie tylko pisarską, a także haigami, epi-artami oraz malarstwem symbolicznym można zapoznać się, między innymi, na portalu poetyckim Poema.
Azi Kuder nie pragnie nikogo naśladować i pisać racjonalnie, dlatego też najnowsza powieść Oczy Renifera, zrodzona z pogłębiania się zainteresowań duchowością szamańską, stanowi rodzaj wyprawy w nieznane, gdzie świat stwarza się z momentu na moment zgodnie z dynamiką procesu życia i nigdy nie wiadomo dokąd nas zaprowadzi.
* * *
Dziewczyna towarzyszyła Ajno i stała się jego wiernym pomocnikiem.
Ludzie nie zadawali wiele pytań, a skoro ją wybrał, to znaczy, że tak być
musiało i nawet najstarszy z rodu nic nie miał przeciw, a ciotka zaczęła
patrzeć na nią bardziej życzliwie, pozbywszy się przykrego nawyku nieustannego
krytykowania jej zdolności.
Opowieści Dafte ubrane w słowa wdzięczności szybko się rozeszły, już
w każdym czipi powtarzano historię cudownego uzdrowienia i nawet dzieci
mówiły na nią: ta szamanka od Ajno. Dzieciom przychodziło łatwo to,
co dorośli po cichu uważali za przeciwstawienie się odwiecznym prawom,
według których następcą powinien zostać mężczyzna, lecz każdy czuł, że
Oczy Renifera nie jest już zwykłą dziewczyną. Z jej postawy biła godność
i pewność siebie i coraz częściej wołano ją do chorych, proszono o odprawienie
rytuału pomyślności, a najczęściej o oczyszczenie domostwa i ułożenie
się z lokalnymi duchami. Stary szaman każdego dnia przekazywał
jej cząstkę wiedzy. Umiała już dobrze zszywać rany rozpoznawać i leczyć
zapalenia zatrucia, radzić sobie z ze złamaniami kośćmi, przygotowywać
napary, mikstury i maści z rogów młodych renów. Bezbłędnie rozpoznawać
naturę różnych boleści i zalecać metody leczenia. Pod tym względem
szaman mógł być spokojny, wiedząc, że może jej powierzyć opiekę nad
chorymi. Bardziej go martwił jej strach w obliczu pewnej śmierci. Nie poddawała
się nigdy, walczyła o duszę chorego do końca, lecz przegrana walka
pomniejszała ją w jednej chwili i czyniła zupełnie bezwolną. Czyżby jej kobieca
dusza nie była w stanie zmierzyć się ze śmiercią? Właściwie dopiero
teraz uświadomił sobie, że jeżeli nie pokona w sobie lęku, może zostać jedynie
uzdrowicielką, ale nie szamanką. Ajno wiedział, że jest jeden sposób,
by jej pomóc – musi sama zabić zwierzę. Tak... zastąpi ofiarnika w czasie
Ceremonii Płodnego Stada, sama przetnie tętnicę renowi i będzie patrzeć
w jego gasnące oczy, na jego ciało w konwulsjach... Kiedy powiedział jej, co
zamierza, w jej oczach zobaczył przerażenie. Tak bardzo kochała reny, nienawidziła
krwawych rytuałów. Nawet miała sen, o którym mu powiedziała.
Śniły się jej ciastka w kształcie zwierząt wykonane z mąki oczeretowej
i tłuszczu. Otoczone wonią kadzideł składane na ołtarzu, płonęły równym
jasnym płomieniem, a wszystkie istoty smakowały je z radością.
Nie mogła jednak odmówić Ajno... nie teraz.
Marek Pieczara pisarz, krytyk, dziennikarz. Publikował w wielu czasopismach, m.in. w Nowych Książkach, Więzi, Radarze, Spotkaniach, Dialogu, Wiadomościach Kulturalnych i w Akcencie. Jako prozaik debiutował w prasie literackiej na początku lat osiemdziesiątych. Wydał dwie powieści: Nagła obecność (LSW, 2009) i Wizytówka (Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010).Złodzieje życia to historia burzliwego romansu młodej aktorki i jej życiowych i zawodowych perypetii. Anna zdesperowana prześladującymi ją niepowodzeniami ucieka z Warszawy i zatrzymuje się małym miasteczku. Czy umknie w ten sposób przed spadającymi na nią nieszczęściami i czy nad brzegiem Leniwca znajdzie spokój i azyl? Czy utrata złudzeń pozwoli jej zacząć życie od nowa i wrócić do zawodu? Czy skradzione przez innych życie można z powrotem odzyskać?*Przerwała rozmowę, żeby się nie rozpłakać. To żadna pociecha, że takie złodziejstwo to powszechny proceder, na które nie było żadnego paragrafu. Psychopatyczni rodzice ograbiali swoje pociechy z radosnego dzieciństwa, tresując je i przymuszając do różnych rzeczy. Generałowie okradali żołnierzy z życia, wysyłając ich pod kule wrogów. Kapłani przywiązywali miliony wiernych do jednej myśli i jednego bożka. Politycy meblowali głowy swoim zwolennikom. Nauczyciele polerowali uczniów do obrzydliwości. Zazdrośni kochankowie i małżonkowie zabijali w sobie ochotę do życia i miłości. Noc okradała z blasku dzień, który nie zostawał jej dłużny. Tylko sztuka niczego nikomu nie zabierała. Najwyżej tylko tym, którzy uważali, że obcowanie z nią to strata czasu. Jej miłośnicy, adepci czy konsumenci mogli czuć się zniesmaczeni, znudzeni lub zirytowani, ale nigdy zubożeni. Będąc domeną czystej bezinteresowności, jakiej nie znało życie, wolna od pokus władzy sztuka przynosiła ludziom wolność, poszerzała i wzbogacała ich świat, hojną ręką rozdawała wzruszenia, inspirowała, a nawet odmieniała życie.
Jest to kolejna książka tego autora, która ukazała się w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej. Wcześniej ukazały się: ""Nici przeznaczenia"" - opis peerelowskiej rzeczywistości, i ""Pleśniak"" opowieść z pogranicza science-fiction i political-fiction.Wschody i Zachody to zbiór opowiadań o tematyce kryminalnej, miłosnej i obyczajowej, w których przewijają się zwykłe i niezwykłe przypadki losów ludzkich.WSCHODY I ZACHODY - Opowiadanie
Anna Błachucka, emerytowana nauczycielka matematyki, związana urodzeniem, pracą zawodową i miejscem zamieszkania z regionem świętokrzyskim. Członek ZLP Oddziału w Kielcach. Autorka fraszek, sonetów, opowiadań i powieści. Wydała drukiem 12 pozycji książkowych: Obcierki, nie odwracaj głowy, Limeryki, Styczna do krzywej myśli, Srebrny czas, Adres zamieszkania, Co ja mam z tymi rodzicami, Niepodzielnie jak łza, Kaprys, Widok z Kalenicy, Listy do wyobraźni, Piać do podświadomości.
Animatorka kultury. Prowadzi w Kielcach młodzieżową grupę literacko-artystyczną „Słowniacy Świętokrzyscy” zgrupowaną przy Kieleckim Oddziale Stowarzyszenia „Civitas Christiana”, Pisze dla dzieci i młodzieży liczne scenariusze, monologi i wiersze. Współpracuje z „Akantem”, „Kwartalnikiem Świętokrzyskim” i „Radostową”
Powieść „Ostatni chłop” pokazuje przede wszystkim wieś, polską wieś XXI w., na której dokonują się radykalne przemiany cywilizacyjne. Dotyczą one spraw ekonomicznych, społecznych, obyczajowych, mentalnych...
Pisarka sięga głębiej do ludzkich serc, do ludzkich dusz, śledzi ich myślenie, podziwia ich wewnętrzne bogactwo lub demaskuje ubóstwo czy zagubienie, ukazuje przysłowiową zdrową chłopską mądrość („na chłopski rozum).
Książka wciąga nas także swoją akcją, chwilami dość intrygującą, ale to już każdy czytelnik sam oceni.
Osobista, pogodna książka poety (m. in. w 2013 roku wydał tom „...do światła czy donikąd” w renomowanej Bibliotece Poetów LSW) wracającego do traumatycznych przeżyć i doświadczeń sprzed lat.
Ten szpitalny, anie niepozbawiony humoru zapis nie jest reportażem, raptularzem czy też pamiętnikiem. To relacja wydarzeń i refleksje z czasu o obszernym wymiarze niż ten, który biegł od 26 czerwca do 31 lipca 1986 roku.
Autor przyznaje, że spodziewając się rychłego powrotu między ściany szpitala (obojętnie którego) zwlekał z ujawnieniem swoich myśli, by dopiero po kilku latach wyznać: „tak widziałem i czułem wtedy, a tak rozumiem teraz”. Modlitwa Autora - „Boże, uchroń mnie przed nagłym i niespodziewanym powrotem do tego... przybytku” - w dzień zrzucenia pasiastej piżamy, została wysłuchana. I nie powrócił, i nie miał „okazji” do ponownego przyjrzenia się naszemu trwaniu z tego samego punktu... W końcu zauważył, że postrzegany przez siebie świat i jego pojmowanie niewiele się zmieniło w tak długim przecież czasie. Dlatego też zdecydował się na przedstawienie tego, co ponad ćwierć wieku temu notował na... kolanach, atak naprawdę na udach, w pozycji półleżącej.
Ciekawa, refleksyjna książka o życiu, otaczającej nas rzeczywistości, a przede wszystkim o przemijaniu.
„ n i e d z i e l a – 06.
Czas między piętnastą a siedemnastą – w niedziele, czwartki i wszystkie święta nazywamy godziną Matysiaków. To pora odwiedzin. Ale próg szpitala może przekroczyć każdego dnia i w dowolnej godzinie. Trzeba tylko tego mocno chcieć. Najczęściej przychodzą tu warszawiacy. W niedzielę ciągną z różnych stron bliscy i znajomi „osamotnionych”, „skoszarowanych” nieszczęśników. Dyżurka, jak nienasycony smok, połyka wszystkich i wszystko. Chorym wprawdzie niczego nie brakuje, ale ich los, ich niedola, cierpienie... Biedny jesteś Franiu, Grzesiu, Stanisławie, więc niosę tobie, kochany, garstkę malin, wprost z naszego ogródka. Świeżutkie jak rosa, zerwane nad ranem. Tylko wyzdrowiej, wyzdrowiej, mój drogi. Masz sernik, kompot, jabłuszka... Tylko wyzdrowiej mój miły...”
(fragment)
„Dobra nasza” jest debiutancką powieścią Jolanty Laury Flores – dziennikarki, tłumaczki i znawczyni literatury rosyjskiej. To wielowątkowa opowieść o kujawskiej wsi czasu przełomu wywołanego przystąpieniem Polski do UE, czasu galopujących zmian strukturalnych i obyczajowych. Poprzez historie krwistych bohaterów wprowadza w świat, który powoli przemija, ustępując miejsca suburbialnym przestrzeniom pozbawionym wyraźnej tożsamości. Trzymająca w napięciu opowieść o życiu mieszkańców Dobrej pokazuje ich codzienność, w którą wkradają się odwieczne ludzkie namiętności, miłość, zdrada, a także zbrodnia.
…Wyskoczył z auta i ujrzał zgromadzony na podwórzu tłum, dopiero po chwili zauważył karetkę. Wszyscy oprócz szlochającej rodziny zwrócili się w jego stronę, ale nikt nie odważył się wyjść mu naprzeciw i przygotować do przerażającej prawdy. Szedł więc w jej stronę, jak na stracenie, czując już całym sobą, że stało się coś przerażającego. Jednak to, co zobaczył, nie mogło być straszniejsze.
Zgiął się w pół, jak uderzony młotem, twarz oblała się krwią, a wszystkie żyły nabrzmiały, jakby je nagle ktoś nadmuchał. Zacisnął pięści, pokonany opadł na kolana i wydał z piersi krzyk potężny, który mu zabił na chwilę słuch, pozbawił zmysły czucia, jakby się w niego cały zapadł i zatracił...
(fragment książki)
Cykl książek „ BOGOWIE i LUDZIE” jest próbą odtworzenia mitycznych dziejów ludzkości. Dotychczas ukazały się cztery część cyklu: Część I - „ANIOŁOWIE I SYRENY” udowadnia istnienie Atlantydy. Część II - „ZŁOTY i SREBRNY WIEK” opisuje czasy stworzenia i umacniania się imperium Atlantów. Część III - „MIDGARD, AZGARD i KARŁY” poświęcony jest Azom z Atlantydy, czyli Pułkom Anielskim. Część IV - „NARÓD WYBRANY” opisuje mityczne dzieje Hebrajczyków.
W oddawanej do rąk czytelnika części V cyklu - „WŁADCY ZODIAKU” autorka wykazuje, że Słońce, Księżyc i planety, zwane w Astrologii Władcami Znaków Zodiaku wpływają na kosmiczne oddziaływania docierające do Ziemi a tym samym wpływają na rozwój ziemskiego życia, ludzi i tworzonej przez nich cywilizacji. Przedstawia fakty wskazujące na to, że życie powstało na Marsie a następnie w wyniku kosmicznego kataklizmu przeniosło się na ziemię jako formy przetrwalnikowe marsjańskich drobnoustrojów. Wyjaśnia dlaczego Władcy Znaków noszą imiona rzymskich bogów oraz zgłębia dzieje mitycznej Italii związane z tworzeniem nowej stolicy mitycznego świata – Rzymu, konkurencyjnego dla Jeruzalem – stolicy mającej powstać w Ziemi Kanaan.
Stanisława Pudełkiewicz urodziła się 6 stycznia 1923 roku w Podolszynce Plebańskiej, pow. Biłgoraj. Obecnie mieszka i tworzy (pisze wiersze, sztuki teatralne, opowiadania, wspomnienia, maluje obrazy) w Krzeszowie nad Sanem, woj. podkarpackie. Utwory poetyckie pisze od 1937 r., malarstwem zajmuje się od 1951 r. Publikowała wiersze w ""Tygodniku Nadwiślańskim"", ""Twórczości Ludowej"", ""Chłopskiej Drodze"", ""Zielonym Sztandarze"", ""Sztafecie"" oraz wielu antologiach: Ojczyzna (Lublin 1987), Wieś tworząca (Lublin 1990), Zolnik (Lublin 1990), Wołanie z ziemi (Lublin 1991), Antologia Poezji Emigrantów (tom VIII, wydanie milenijne, 2001 Artex Publishing) oraz w kilku edycjach nowosarzyńskiego ""Wrzeciona"". Laureatka wielu konkursów literackich, zdobywczyni I miejsca w konkursie malarstwa ludowego (Leżajsk 1979).Dotychczas ukazało się pięć zbiorów wierszy: Wiersze z Krzeszowa (Sandomierz 1992), Przędza losu (Lublin 1993), Uparte chłopskie kochanie (Lublin 2000), Wiesze życiem dyktowane (Stalowa Wola 2007).Ksiądz Gabriel i życie to mądra, wielowątkowa i dobrze napisana książka o poplątanych ludzkich losach, uwikłanych w różnorakie antynomie, sprzeczności, dylematy moralne, polityczne, kulturalne, a zwłaszcza natury religijnej. Toczą się one gdzieś w Malinówce, małej społeczności lokalnej, w której ks. Gabriel swoją postawą, zachowaniem i konkretnym działaniem odmienia i upodmiotawia znajdującego się na rozdrożach, zagubionego, szukającego sensu istnienia człowieka.Książka pobudza do myślenia nad kondycją i złożonością ludzkiej egzystencji.
Elżbieta Stankiewicz - Daleszyńska - absolwentka UAM (Wydział Chemii) i Studiów podyplomowych z zakresu Organizacji i Zarządzania Oświaty. Pedagog, wieloletni metodyk przedmiotów chemicznych w IKNODN w Poznaniu. Debiutowała poetycko w "Nurcie" (1982). Autorka trylogii "Pani Egucka", poematu APO 2012 (2010), tomiku poezji "Pani Egucka pisze wiersze", "Facecik bzdecik" (2011), tomu prozy - opowiadań "Triada oniryczna" (2011). Prezentacje prozę w audycji - Pocztylion Literacki. Radio Emaus (2012). "W opowiadaniach Elżbiety Stankiewicz - Daleszyńskiej światy wciąż przenikają się. Dwoistość osoby urodzonej pod znakiem Bliźniąt nie pozwala na postawienie ostatecznej granicy, wymusza ścieranie się wątków i osobowości w pozorny chaos, naznaczony egzotycznym profetyzmem - tajemną wiarą. Przenikanie wielowymiarowej rzeczywistości wydaje się prawie uchwytne za sprawą wiary i ducha czasów. Teksty wymagają skupienia i uwagi, aby w gąszczu informacji wyłuskiwać istotne fragmenty naprowadzające na sens poszukiwań prawdziwej i przerażającej historii o ciotkach i SZALONYM KNIAZIU." Alicja Kubiak "Przedmioty dają poczucie zakotwiczenia w życiu, wiążą nas z przyszłymi pokoleniami. Pani Egucka w "bucikach od Ryłki" pewnej stąpa po kładce, oddzielającej realny, bezpieczny świat oddzielającej realny, bezpieczny świat od nieznanego bytu (w zakamarkach którego czai się zło); bo przecież, jak pisze autorka „każdy musi przekroczyć WŁASNE piekła, by wydostać się na drogę, gdzie na poboczach płoną ARKADYJSKIE ŚWIATŁA". Barbara Kęcińska – Lempka
Autor jest pracownikiem naukowym Uniwersytetu Stanowego Queensland w Brisbane, Australia. Ukończył studia na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1981 roku obronił także doktorat. Już w czasie pracy nad doktoratem rozpoczął współpracę z Centrum Badań Kosmicznych PAN, prowadząc w ramach projektu ,,Interkosmos"" badania meteorytów i kraterów meteorytowych. Odbył staż habilitacyjny w Instytucie Geochemii i Chemii Analitycznej Akademii Nauk ZSRR. Następnie pracował w Centrum Badań Kosmicznych PAN - jako pierwszy Polak prowadzący badania gruntu księżycowego. Od 1992 roku mieszka w Australii; początkowo pracował na Wydziale Geologii Uniwersytetu Adelajdy i w Muzeum Australii Południowej. W roku 2011 jako Profesor Wizytujący prowadził cykl wykładów na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego. Autor siedmiu książek oraz publikacji w periodyku ,,Wszechświat"", popularyzujących wiedzę o przestrzeni kosmicznej i planetach. Jest odkrywcą krateru meteorytowego na wyspie Bribie na Morzu Koralowym w pobliżu Brisbane.
...Wylądowałam, to znaczy – zakwalifikowali mnie na oddział 7b. Tutaj, w Kobierzynie, poza oddziałem dla mężczyzn oczywiście – jest to najcięższy z możliwych... O większym niż pozostałe rygorze. Dla psycholi regularnych lub tych bardziej zakręconych. Czy niebezpiecznych, jak kto woli. Od geriatrii (ludzkich dinozaurów za przeproszeniem), poprzez upośledzenia rozwojowe, na schizofrenikach kończąc...
Ciekawe, pomiędzy którymi grupami (lub do której z grup) – mnie dokwalifikowano...
...Bycie tak zwanym popularnie wariatem, to przecież tylko „zasłona dymna”, to tylko utarty schemat społecznego spojrzenia, powierzchowne wrażenie prawdziwego człowieczeństwa; ci wszyscy psychole wszak – TO TEŻ SĄ LUDZIE. Jednym ze składników „bycia człowiekiem” jest właśnie ludzka niedoskonałość, ułomność, psychiczna słabość również. Choroba. Jakakolwiek.
Nie można o tym zapomnieć.
Druga po „Godach” książeczka Barbary Romańczuk poświęcona jest znakom zodiaku. Tekst podzielony jest na; strony po lewej zawierają piktogram, daty i charakterystykę danego znaku. Po prawej autorka umieściła dowcipne wierszowane przesłania.
„Moroszka jest bardzo podobna do polskiej maliny, ale ma żółto-pomarańczowy kolor i rośnie tuż przy ziemi. Występuje na podmokłych terenach wokół jezior, rzek, na bagnach i na zboczach niektórych gór. Zwana jest czasami złotem Laponii, ale chyba nie ze względu na smak, lecz na cenę. W skupach płacą aktualnie 60 koron za kilogram tego owocu.
Jednak dla początkującego zbieracza uzbieranie kilograma to prawdziwa droga przez mękę.
Hjortronu nie jest tak dużo jak na przykład jagód i znalezienie odpowiedniej polanki bywa nieraz bardzo trudne.”
„Ludzie dzielą się na tych, którzy są odkrywcami, zdobywcami, podróżnikami, turystami i tych, którzy zwiedzają świat przed ekranami telewizorów lub poznają go z książek. Ja niczego nie odkrywam, nic nie zdobywam, ale jestem ciekawy świata i ludzi. Niegdyś czytałem podróżnicze opowieści Arkadego Fiedlera, Alfreda Szklarskiego, Aliny i Czesława Centkiewiczów i innych. Od kilkunastu lat zwiedzam i opisuję wszystko co widzę. Czasami moje podróże mają charakter turystyczny, a czasami można je określić jako wyjazd za chlebem...”
(fragment Zamiast wstępu)
Powieść Ewy Serafin zaskakuje intensywnością emocji, obrazów i żywego potocznego języka bohaterów. Począwszy od naturalistycznych scen z życia artystycznego warszawskiej bohemy ostatnich lat czy surowo potraktowanego przez autorkę własnego środowiska dziennikarskiego aż po - co stanowi dla tychże jaskraw kontrapunkt - niemal poetyckie krajobrazy subiektywnych przeżyć bohaterki. Pokazuje jej wrażliwość obolałą po starciach z nową, wyłaniającą się w bólach rzeczywistością, która jest płodem tzw. transformacji. Wrażliwość graniczącą z nadwrażliwością, o czym świadczy niekiedy nawet mocno surrealistyczne widzenie świata.[..] Mimo wszystko nie jest to powieść pesymistyczna czy ponuracka. [...] tę na pozór banalną opowieść o samotności w tłumie artystów, dziennikarzy i celebrytów czyta się jednym tchem. A po jej lekturze - jak po skosztowaniu dobrego wina - pozostaje słodko-gorzki smak i ochota na kolejne spotkanie z nową prozą Ewy Serafin
Waldemar Bawołek (1962 r.) jest prozaikiem, trzykrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureatem kilku konkursów literackich, m.in. konkursu ,,Nowego Nurtu"" i Wydawnictwa Kupisz oraz Ogólnopolskiego konkursu Wydawniczego ,,Zielona Sowa"". Mieszka i tworzy w podkarpackich Ciężkowicach. Wydał książki: Delectatio morosa (1996) i Raz dokoła (2005)Pisząc Humoreskę Autor pamiętał, że Robert Schumann tworząc swoją ,,Humoreskę"" fortepianową nie miał na myśli dowcipów, tylko ,,humory"" jako ,,stany duch|"". Tym romantycznym tropem podąża Bawołek, trzeźwo zauważając, iż stany ducha są też stanami ciała, a to nie może obejść się bez konsekwencji... Wiele fragmentów prozy Bawołka zbliża ją do poezji, do poetyckiego ujmowania świata i opisywanej rzeczywistości. Humoreska wyróżnia się na tle współczesnego pisarstwa nowoczesnym stylem, wysoką jakością i niespotykanymi fabularnymi rozwiązaniami.
Akt eRosa jest przeżyciem niezwykłym, książką do użytku wielokrotnego. I jakby autor zajrzał do wnętrz swych czytelników – tak wielu dostrzeże tu coś własnego. Przed nami 60 odsłon Ryszarda eR w trakcie których bohater retrospektywnie wraca ku narodzinom. Poznajemy sceny z różnych okresów życia. Codzienność wypełniają Eros, Logos, Tanatos. Jeśli masz wysokie oczekiwania, cenisz dystans do świata, do siebie, pytasz... znalazłeś lustro do przemyśleń.
Akt eRosa to literacki, a więc kreatywny zapis „filmu życia”. Relacje międzyludzkie, przede wszystkim intymne, stanowią miąższ powieści, miąższ żywy i fermentujący in status nascendi. Mamy tu do czynienia, toutes proportions garde'ens, z jakąś odmianą Gombrowiczowskiego „kościoła ludzko ludzkiego”, tym razem zrealizowanego w przeciętnym, współczesnym Polaku. Walorem Aku eRosa jest swoboda, a nawet lekkość narracji i języka. Humor i poczucie absurdu demonstrowane są celnie, ale i powściągliwie, z klasą. Ziomkowski nie ocenia, nie moralizuje, a nawet /o dziwo/ wcale nie psychologizuje. Uderza wyrozumienie, przyjacielska empatia, z jaką pomimo ironicznego dystansu i przyprawy satyry obchodzi się z tytułowym bohaterem powieści, z eR.
Rekomenduje uwadze czytelnika powieść Mariana Ziomkowskiego Aky eRosa
Sergiusz Sterna-Wachowiak
,,Bum emigracyjny trwa - pisze Autor - Miliony Polaków rusza w świat w poszukiwaniu przyjaznego miejsca na ziemi. Kosztujemy emigracyjnego chleba, poniewierki, deptania ludzkiej godności rodaków przez rodaków. Polak jak ci nie szkodzi, to już ci pomógł - takie słowa usłyszałem któregoś dnia na ulicy w Nowym Jorku.Tej bolesnej prawdy doświadczyłem na własnej skórze"". ,,Oderwać się od tej powieści niełatwo, a jeszcze trudniej o niej zapomnieć. Los emigrantów, uchodźców, podróżników z przymusu - Głównie ekonomicznego, chociaż dotyczy młodych, fascynuje przecież wszystkich.Opowieść fascynująca; rzeczywistość rozwiniętego, a może już wynaturzonego kapitalizmu i buszujący w niej rodacy wcielają się w osobowości ze współczesnej mitologii amerykańskiej...Stare mity trzymają się nowe pryskają.""Andrzej Zaniewski Roman Maliński, ur. w 1954 r. w Poznaniu, jest z wykształcenia elektrykiem. Po ukończeniu studiów pracował na Politechnice Poznańskiej na stanowisku inżynieryjno-technicznym. Ukończył też trzy kierunki studiów podyplomowych, w tym pedagogikę. W latach 2007-2008 przebywał w Stanach Zjednoczonych, pracując w polonijnych firmach budowlanych.Osobiste przeżycia i fascynujące historie mieszkających tam i pracujących Polaków zainspirowały go do napisania wspomnień, które prezentujemy Czytelnikom
Ben Poll to pseudonim, pod którym pisze powieści znany polski lekarz od lat pracujący na przemian w Polsce i Wielkiej Brytanii. Znając realia tych krajów, w obu osadził akcję swej najnowszej prozy. A3 Anna Alicja Anton Jest współczesną powieścią obyczajową z problemami i rozterkami pary bohaterów przypominającymi klimaty słynnej powieści Heleny Mniszkówny Trędowata. Książkę Ben Polla czyta si jak kolejną wersję tej powieści sięgającą di tradycyjnego wzorca: on arystokrata, playboy, dziedzic ogromnej fortuny, ona biedna Polka, słabo radząca sobie w życiu i pracy.
Sir Malcolm Mc Doughas jest przekonany, że nigdy nie pozwoli zakochanemu synowi na małżeństwo z Anną. Szantażuje ich, obiecuje i grozi na przemian. Jednocześnie próbuje wszystkich sposobów aby zniszczyć ich miłość. Gdy jego pomysły zawodzą lub okazują się niewystarczające aby rozdzielić Annę i Wiliama, decyduje się na wynajęcie płatnych morderców...
Momentami powieść o miłości zmienia się w kryminał; akcja jest pełna zaskakujących zwrotów i do ostatniej chwili trudno przewidzieć, jak rozstrzygną się losy obojga bohaterów.
Reporterka, po debiutanckim zbiorze reportaży Co dalej, panowie? opublikowała książkę o współczesnych Polakach na Wileńszczyźnie zamęt pod Ostrą Bramą, relacje z rozmów z ostatnimi żyjącymi legionistami, powstańcami i uczestnikami wojny polsko-bolszewickiej Na stos rzucili oraz Rząd na główne danie na podstawie swoich doświadczeń z kilkuletniego uczestnictwa w posiedzeniach Rady Ministrów. Jest współautorką (z b. wicepremierem Romanem Jagielińskim) książki Nie ustąpię i autorką sztuki telewizyjnej Remanent opublikowanej w Dialogu. Jej teksty znalazły się w zbiorowych książkach reporterskich. Opracowała też i zredagowała kilka książek dla dzieci, m. in. wybór poezji patriotycznej dla szkół polskich na Wschodzie. Laureatka ok. 30 nagród dziennikarskich, m.in. I nagrodę w konkursie na reportaż Szlakiem Sztafety Melchiora Wańkowicza oraz I nagrodę Klubu Polonijnego za pierwsze w kraju reportaże o współczesnych Polakach na Wileńszczyźnie i ich łagiernej przeszłości. Zdrady Wiktorii to pierwsza powieść autorki, oparta w znacznej mierze na jej reporterskich doświadczeniach. Tragiczna historia małżeńska rozgrywa się w pierwszych latach transformacji niosącej niekiedy obawy i trudne wybory. Wyjątkowa miłość młodej pary staje przed próbą ostateczną, gdy mężczyzna w wyniku urazu mózgu w katastrofie samochodowej traci swoje wybitne zdolności. W konsekwencji musi odejść z uczelni i poddaje się urojonej zazdrości o żonę, zamieniającej ich życie w okrutne śledztwo.
Cykl książek "BOGOWIE I LUDZIE" jest próbą odtworzenia mitycznych dziejów ludzkości od czasów, gdy człowiek oswoił ogień; przez czasy Syren i Aniołów; bunt Aniołów i wyjście Homo Sapiens z Afryki (90 tys. lat p.n.e.): Złoty Wiek zakończony Wielkim Potopem (40 tys. lat p.n.e.); Wieki: Srebra, Brązu i Żelaza zakończone Wielką Apokalipsą (10 tys. lat p.n.e.); po ponownie odradzanie się ludzkości (8-4 tys. lat p.n.e.).
Dotychczas ukazały się trzy części cyklu:
Część I "ANIOŁOWIE I SYRENY" zawiera: nową hipotezę istnienia Atlantydy; odmienną od obowiązującej hipotezę ewolucji człowieka - jest to teoria tworzenia się jego światopoglądu, etyki i moralności. Część II "ZŁOTY I SREBRNY WIEK" odtwarza czasy tworzenia się i umacniania Imperium Atlantów. Część III "MIDGARD, AZGARD I KARŁY" opisuje mityczny świat widziany oczyma Azów - rodzimego ludu Atlantydy.
Wywodziły się z niego siły zbrojne Atlantów. Część IV "NARÓD WYBRANY", oddawana do rąk Czytelnika, odtwarza mityczne dzieje Hebrajczyków na podstawie Starego Testamentu i mitów innych narodów.
Autorka przygotowuje do wydania kolejne część cyklu: "WIEK BRĄZU I ŻELAZA" oparty na mitologii greckiej oraz tom integrujący alchemię z astrologią i akupunkturą.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
