Świat opisany przez Andrzeja Górnego odsłania się przed nami stopniowo, fragmentarycznie. Z okruchów zdarzeń i pamięci budowana jest postać głównego bohatera. Równolegle przebiegają dwa czasy - przeszły, wojenny i tuż powojenny i teraźniejszy - "czas Zakładu", przenikają się, plączą tak jak obrazy zapamiętane, odtworzone z trudem przez Kazimierza. Czas przeszły niesie bolesną historię wojenną, opowieść o przybranej matce, trudnych relacjach braci, nie-braci: Zygusia, który nową Polskę chciał budować i Kazimierza - innego, obu kochających jedną kobietę. Teraźniejszy to rozmowy z Doktorem i doktor Święczkowską, praca w domu Doktora, rozmowy z jego żoną. Ale nie chronologia zdarzeń, nawet nie sama opowieść jest istotna w prozie Andrzeja Górnego. Istotne jest odkrywanie siebie, swoich najgłębszych tajemnic, z których ciężko się zwierzyć drugiemu człowiekowi, a jeszcze ciężej nazwać je przez samym sobą. [?]
Skazany jest historią o poszukiwaniu swojej zagubionej tożsamości, próbą odpowiedzi na pytanie: "czujesz, że czegoś za dużo w tobie, czy za mało? I co najgorsze, pewno wydaje ci się, że nie masz wpływu na nic, co się zdarzało". Ostateczna decyzja bohatera ma wymiar heroiczny i oczyszczający. Jest też pierwszą autentyczną decyzją, potwierdzeniem, że mamy wpływ na bieg wydarzeń.
Fragment recenzji
Katarzyny Grajewskiej
Druga, po dobrze przyjętej przez czytelników i krytykę Toni, powieść Iwony Małgorzaty Żytkowiak. W Spotkaniach przy lustrze Autorka - absolwentka filologii polskiej i filozofii oraz Studium Instytutu Badań Literackich PAN - zasobną, żywą polszczyzną kreśli portret bohaterki na tle różnych zdarzeń i sytuacji. Pozwala to na głębsze, wielowątkowe spojrzenie na kobietę z `normalnego` domu, reprezentującą tzw. klasę średnią, na jej system wartości realizowanych w codziennym życiu, porażki i sukcesy, także uczuciowe... Ciekawa, wartościowa i wciągająca książka dostrzegająca głębię w banalności, porządek w przypadkowości. Spotkania przy lustrze to piękna opowieść o kobiecie, która nagle staje przed faktem, że zostaje wdową...
Pierwszy kontakt z lekarzem psychiatrą często budzi pewne obawy... Im częściej słucham o tego rodzaju obawach - pisze Autor - tym większa rodzi się we mnie chęć do wytłumaczenia wszystkiego co wiąże się z chorobą i leczeniem w sposób prosty i zrozumiały. ... świat w którym żyjemy wymaga od nas coraz więcej. Jesteśmy coraz bardziej obciążeni i w pewnych momentach czujemy że nie damy już rady. Co robić w takiej sytuacji? Od czego zacząć?
W książce tej dowodzę, że nasza cywilizacja liczy sobie już 100 tysięcy lat, a żyjący na Atlantydzie Homo Sapiens, zaakceptowany przez pramacierz Afrykę, zorganizował Mityczną Cywilizację, która przeżyła Złote, Srebrne, Brązowe i Żelazne dzieje i odrodziła się we Współczesnej Cywilizacji.
Część II "Złoty i srebrny wiek", oddawana do rąk Czytelnika, opisuje czasy przed i po Wielkim Potopie, czasy tworzenia się i umacniania Imperium Atlantów.
Autorka przygotowuje do wydania kolejne części książki: Mitgard, Azgard i Karły Naród wybrany Wiek Brązu i Żelaza Czas wielkiej Apokalipsy. oraz tom integrujący astrologię z akupunkturą.
Cykl książek "BOGOWIE I LUDZIE" jest próbą odtworzenia mitycznych dziejów ludzkości od czasów, gdy człowiek oswoił ogień; przez czasy Syren i Aniołów; bunt Aniołów i wyjście Homo Sapiens z Afryki (90 tys. lat p.n.e.); Złoty Wiek zakończony Wielkim Potopem (40 tys. lat p.n.e.); Wiek Srebrny, Brązowy i Żelazny po Wielką Apokalipsę (10 tys. lat p.n.e.)
W 2010 r. ukazały się dwie pierwsze części cyklu „ANIOŁOWIE I SYRENY” oraz "ZŁOTY I SREBRNY WIEK".
CZĘŚĆ I zawiera : nową hipotezę istnienia Atlantydy; odmienną od obowiązującej hipotezę ewolucji człowieka; rozważania na temat tworzenia się etyki i moralności.
CZĘŚĆ II odtwarza czasy przed i po Wielkim Potopie, czasy tworzenia się i umacniania Imperium Atlantów.
CZĘŚĆ III „MIDGARD, AZGARD I KARŁY”, oddawana do rąk Czytelnika, opisuje mityczny świat upamiętniony w mitach germańskich, widziany oczyma Azów – rodzimego ludu Atlantydy. Z ludu Azów wywodzili się opisani w Biblii Archaniołowie dowodzący półkami Aniołów, pilnujący porządku w mitycznym świecie.
Za kanwę opowieści o ?czarno-białym życiu? posłużył Autorce prowadzony przez nią dziennik intymny, w którym za namową terapeutki, miała wyrzucić z siebie to, co było skrywanym przed światem koszmarem kobiety poniżanej przez męża. Autorka i zarazem bohaterka opowieści ujawnia nam szczegóły wieloletniego współżycia z mężczyzną , który z dobrze ułożonego i kulturalnego pana przemienia się z prześladowcę swojej żony. ?Czarno-białe życie? to wyjątkowa opowieść o relacji kobiety i mężczyzny, o tym jak dobro i zło ze sobą się splatają i o tym, jak zło szuka bliskości z dobrem, zaś dobro pragnie wytrwać, nawet w sytuacji beznadziejnej.
Dzisiaj były urodziny, ale nie moje, tylko Katharine. Skończyła siedem lat. Nie mogę się doczekać moich urodzin. Będą w maju, a to jeszcze bardzo dużo czasu, bo teraz jest wrzesień.
Na przyjęciu było bardzo wesoło. Przyszły prawie wszystkie dzieci z mojej klasy. Wspinaliśmy się na drabinkach. Zjeżdżaliśmy na wielkich zjeżdżalniach i śmieliśmy się bez przerwy.
Na koniec jadłam tort czekoladowy i śpiewaliśmy "100 lat" po polsku dla mojej koleżanki. Trochę wstydziłam się, ale inne dzieci śpiewały piosenki po hiszpańsku, koreańsku i chińsku.
I to dodało mi odwagi.
Katharine jest adoptowana. Jej mama i tata polecieli do Chin, żeby ją zabrać do Ameryki. Czasami zdarza się, że mamy urodzą dzieci, a potem inne mamy je wychowują. Tak mówi moja mama, która mnie urodziła. Bardzo lubię słuchać kiedy moi rodzice opowiadają o dniu moich urodzin. To było 20 maja i bardzo wcześnie, bo o 6 rano. Akurat wschodziło słońce nad Manhattanem. Tata wziął mnie na ręce i pokazał przez okno wieżowca. Niestety nie pamiętam tego dnia, bo byłam bardzo malutka.
(fragment książki)
Pisanie jest dla mnie desperacką próbą scalenia świata, złożenia go z oderwanych, często przypadkowych, wadliwych fragmentów w mniej lub bardziej spójną całość, znalezienia własnego miejsca na pełnej białych plam, rozpalonej mapie słońca.
Tadeusz Zając jest absolwentem historii Uniwersytetu Warszawskiego, autorem sztuk teatralnych, słuchowisk radiowych, scenarzysta i prozaikiem. 'Dorastanie' to opowieść, w której autor sięga do lat siedemdziesiątych XX wieku. Bohaterowie tej książki, trzej młodzi ludzie z różnych środowisk, na różne sposoby próbuja się odnaleźć w tzw. epoce gierkowskiej, wobec której są bardzo krytyczni. Jedno co ich łączy to siatkówka, w którą z uporem grają, zwłaszcza że są świadkami sportowych sukcesów drużyny Huberta Wagnera.
U progu Epoki Ducha to komentarz do nauki duchowej Żywej Etyki, adresowanej do tych, którzy nie boją się odrzucić zatęchłych przesądów, którzy śmiało zwracają się ku poszukiwaniom Jedynej, Odwiecznej Prawdy.
Prawda jest syntezą, ona nie dzieli, lecz jednoczy. Szczęśliwi ci, którzy potrafią ją odnaleźć!
„U stóp Mistrza", „Światło na ścieżce" i „Głos Milczenia" perły mistycyzmu Wschodu to trzy drogowskazy, teksty podawane przez Guru uczniom, którzy nieodwołalnie zdecydowali się na oczyszczenie serca, pozbycie się egoizmu, rozwijanie wyższej instytucji i służenie dla Dobra Powszechnego w celu złagodzenia cierpienia ludzkości i zmniejszenia ciemnoty.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
