Olena Kowalenko – doktorantka na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego Uniwersytetu
Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Absolwentka Wydziału Humanistyki Akademii Kijowsko-Mohylańskiej (Ukraina) i Studiów Wschodnich na Uniwersytecie Warszawskim.
Zajmuje się sowietologią, antropologią kultury i semiotyką miasta.
Moskiewska olimpiada to dla Polaków przede wszystkim „gest Kozakiewicza” – i gdyby przeprowadzać terenowe badania nad obecnością igrzysk 1980 roku w polskiej pamięci, gest ten zapewne zdominowałby wszelkie inne treści. Niektórzy pamiętaliby olimpijskiego misia, niektórzy – śmierć i pogrzeb Włodzimierza Wysockiego. Zapewne mało kto byłby w stanie wymienić to, co w igrzyskach winno się wydawać najistotniejszym – sukcesy sportowców. Oczywiście poza złotem samego Władysława Kozakiewicza, o którym pamiętamy dzięki słynnym kadrom jego triumfu i wyzywającej konfrontacji z nastrojami nieprzychylnie nastrojonej publiczności.
Dzięki pracy Oleny Kowalenko dowiadujemy się, w jaki sposób olimpiada wryła się w pamięć moskwian: dostępnością kiełbasy, dżinsów i Fanty w szklanych butelkach. To jednak tylko – choć fascynujący – margines jej książki, poświęconej głównie badaniu miejsca radzieckiej stolicy w radzieckim dyskursie olimpijskim. Autorka opisuje fenomen Moskwy olimpijskiej – czyli specyficznego systemu tekstów i specyficznej semiosfery konkretnego wydarzenia o olbrzymim wymiarze propagandowym.
Moskwa olimpijska. Studium semiotyczne to nade wszystko wnikliwa analiza miejskich narracji i metanarracji epoki breżniewowskiej. Praca pozwala zrozumieć, w jaki sposób o sobie, o ZSRR i o komunizmie opowiadała ówczesna Moskwa.
Z recenzji dra hab. Jakuba Sadowskiego
Kategoria pamięci należy do najczęściej przywoływanych we współczesnym dyskursie humanistycznym, takich, które zagospodarowują największe pole badawcze. Tom pod redakcją Zofii Budrewicz i Marii Sienko mierzy się z tą nader ważną i delikatną materią, przynosząc teksty znaczące zarówno dla refleksji literaturoznawczej, kulturowej, jak i edukacyjnej.
Artykuły zebrane w książce Historia – pamięć – tożsamość w edukacji humanistycznej w tomie pt. Literatura i kultura układają się w trzy duże grupy. Pierwszą konstytuują szkice skupione wokół kulturowego aspektu pamięci. Drugi zbiór traktuje o wykorzystaniu problematyki pamięci i tożsamości w analizach literaturoznawczych, trzeci – dość liczny – tworzą szkice dotykające zagadnień edukacji.
Z recenzji dra hab. Sławomira Buryły, prof. UWM
Katarzyna Skowronek i Zbigniew Pasek pracują jako profesorowie na Wydziale Humanistycznym AGH w Krakowie, działając m.in. w istniejącej tam od 2007 roku Pracowni Badań Współczesnych Form Duchowości. W niniejszej książce prezentują wyniki swoich prac badawczych prowadzonych od sześciu lat. Ukazują w niej zróżnicowane związki łączące nowe nurty duchowości ze współczesną kulturą popularną. Są to studia nad dzisiejszą religijnością oparte na analizie cech jej języka. Podejście obojga badaczy łączy metodologia z obszaru językoznawstwa, tekstologii i analizy dyskursu.
Kultura popularna dekontekstualizuje elementy religijne, „wyrywa” je z podstawowego, pierwotnego kontekstu i tła kulturowego, a następnie rekontekstualizuje je (nadaje im nowy kontekst i znaczenie), tworząc z nich odmienne całości. Z tych elementów niczym z puzzli budowana jest współczesna duchowość. Tak jak wielkie narracje kultury ulegają hybrydyzacji, tak spetryfikowane wielkie religie zostają poddane procesowi dekonstrukcji. Uczestnicy kultury popularnej wybierają z nich odpowiadające im, przemawiające do nich elementy i czynią z nich swoją własność, osadzając je w swoim kontekście życiowym. Można na to zjawisko spojrzeć jako na pewien kulturotwórczy proces o uniwersalnym charakterze.
Z zakończenia
W trakcie ostatnich wydarzeń i czasów nazbierało się wiele pomysłów, idei, cudzych powiedzonek, zasłyszanych cytatów lub przez siebie samego wyprodukowanych sformułowań, które posiadają jedną wspólną cechę, a mianowicie tę, że nie mają ze sobą nic wspólnego i się ze sobą nie wiążą. Jeśli jednak chwilę pomyśleć, okazuje się, że w rzeczy samej wspólnego mają dość wiele, generalnie tyle, że pochodzą z tej samej parafii, reprezentują ten sam styl myślenia, tę samą perspektywę poznawczą, ten sam sposób zainteresowania światem, niezależnie od ich autorstwa. Notowałem sobie te powiedzonka, idee czy pomysły przez parę lat, i teraz doszedłem do przekonania, że chciałbym się nimi z Państwem podzielić. Może się Państwu przydadzą.
Seria „Projektowanie komunikacji” jest wydawana przez Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Wśród tytułów można znaleźć m.in. publikacje pracowników i współpracowników Zakładu Projektowania Komunikacji, tom pokonferencyjny Communication design, tom z wystąpieniami z cyklu „Komunikacje w rozmowie”, prace studentów specjalności Projektowanie komunikacji i wizerunku instytucji Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej. Książka jest zbiorem artykułów z cyklicznych spotkań „Komunikacje w rozmowie”. Wśród artykułów można znaleźć zarówno prace teoretyczne, jak i wyniki badań i analiz. „Komunikacje w rozmowie” organizowane są we współpracy z klubokawiarnią Literatka.
Myśląc o komunistycznych bohaterach, często wyobrażamy sobie charyzmatycznych władców, świeckich świętych i zaangażowanych towarzyszy ? Józefa Stalina, Pawlika Morozowa, Wandę Wasilewską i wielu innych. Rzeczywistość okazuje się jednak bardziej złożona. Z czasem do panteonu dołączają nowe postacie, przemianie ulega tradycja, kult zamienia się w odrzucenie, a pusty rytuał rodzi bunt.
Wtedy właśnie na rubieżach Europy?
Maoiści wraz z trockistami oddają cześć nieśmiertelnej Róży Luksemburg. Duch Ceauşescu nawiedza rumuńskie cerkwie. Krisznaici chronią się przed mrokami komunizmu w piwnicy podwarszawskiej siedziby antropozofów. Rewolucja staje się tłem dla love story albańskich działaczy komunistycznych ? Enver i Nedżimije. W efekcie udanego procesu socjalizacji mała jugosłowiańska pionierka chce być kwiatkiem na grobie Tity, a Romowie w Nowej Hucie biją rekordy wydajności pracy...
Tym i wielu innym tematom, a przede wszystkim nieoczywistościom komunistycznego i postkomunistycznego świata poświęcamy owoc kolektywnego trudu pt. Komunistyczni bohaterowie. Przemiana, bunt, odrzucenie.
Kamil Łuczaj – absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej i Uniwersytetu Jagiellońskiego, socjolog i filozof. Publikował m.in. w „Studiach Socjologicznych”, „Studiach Medioznawczych” i „Przeglądzie Kulturoznawczym”. Interesuje się socjologią kultury oraz współczesną myślą społeczną. Wszystkożerca kulturowy.
Praca pana Kamila Łuczaja […] stanowi próbę zbadania rzeczywistej recepcji tekstów popkulturowych, serialowych w warunkach polskich, w środowisku wiejskim, wśród kobiet. Pan Łuczaj dokonuje tym samym rzadkiej i wartościowej próby weryfikacji słynnych tez „populistycznych” m.in. szkoły z Birmingham dotyczących kultury popularnej. Pokazuje, że kompetencje kulturowe – lub raczej ich brak – mogą znacznie utrudnić „właściwe” (preferowane lub opozycyjne) odczytanie tekstu serialowego.
Z recenzji wydawniczej prof. Katarzyny Skowronek
Praca jest w moim odczuciu oryginalna w tym sensie, że łączy perspektywę badań nad społecznym wykluczeniem (marginalizacją) z perspektywą badań nad kulturą popularną. Autor stawia sobie ważne pytanie o to, jak osoby wykluczone uczestniczą w uniwersalnej kulturze popularnej.
Z recenzji wydawniczej prof. Janusza Muchy
Polskie Towarzystwo Socjologiczne nagrodziło pracę stanowiącą podstawę niniejszego opracowania Nagrodą im. Floriana Znanieckiego za rok 2012.
Seria projektowanie komunikacji jest wydawana przez Instytut dziennikarstwa i komunikacji społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Wśród tytułów można znaleźć m.in. publikacje pracowników i współpracowników zakładu projektowania komunikacji, tom badanie i projektowanie komunikacji, tom z wystąpieniami z cyklu komunikacje w rozmowie, prace studentów specjalności projektowanie komunikacji i wizerunku instytucji instytutu dziennikarstwa i komunikacji społecznej.
Książka jest zbiorem tekstów obejmujących szeroki zakres pola badawczego i projektowego z dziedziny nauki o komunikacji. Wśród artykułów można znaleźć zarówno prace teoretyczne, jak i wyniki badań i analiz.
Przedstawioną do recenzji monografię autorstwa grupy młodych naukowców postrzegam jako wartościową inicjatywę wydawniczą i badawczą. Mimo iż istnieje literatura dotycząca problemu, który tu został podjęty (aktywizm w kulturze, mediach i polityce), zaś autorzy poszczególnych tekstów odnoszą się do niej w sposób wyczerpujący i kompetentny, to jednak prezentowane opracowanie jest nowością ze względu na syntetyczne, całościowe i wieloaspektowe podejście do zagadnienia. Wartościowe jest realizowane przez większość autorów założenie metodologiczne, polegające na łączeniu teoretycznych podstaw, których dostarcza właśnie istniejąca już literatura przedmiotu, z własnymi próbami formułowania na jej podstawie modeli poznawczych o charakterze objaśniają-cym, które służą z kolei badaniu realnie występującego zjawiska aktywizmu w różnych polach sfery publicznej, w tym zwłaszcza w kulturze, sztuce, mediach, działalności społecznej itp.
Z recenzji dr hab. Marioli Marczak
Prezentowany tom jest cennym wkładem w refleksję nad uwarunkowaniami normatywnymi transformacji, rozwiązaniami praktycznymi zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami, a wreszcie rozważaniami w kontekście projektów ideologicznych z próbą określenia ich wpływu na tytułowe zagadnienie. Przedstawione refleksję są tym cenniejsze, iż książka jest interdyscyplinarna, do czego przyczyniają się przede wszystkim podejmowane rozważania, ale także zainteresowania badawcze osób wchodzących w skład zespołu […]. Warto także zaznaczyć, że zespół badawczy składa się nie tylko z politologów reprezentujących różne specjalności, ale także z kulturoznawców, medioznawców i socjologów, których wkład w recenzowane dzieło przyczynia się do jego bardzo wysokiego poziomu.
Z recenzji dr hab. Danuty Karnowskiej
Maria Stojkow – socjolog i podróżnik. Kraje Bliskiego Wschodu fascynują ją od lat, zwiedziła większość z nich. Te zainteresowania znalazły również odzwierciedlenie w pasji naukowej, zatem wiele jej publikacji jest związanych z tym kręgiem kulturowym. Pisała zarówno o arabskich handlarzach, jak i arabskich feministkach. Niniejsza książka jest oparta na doktoracie obronionym z wyróżnieniem na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w roku 2010.
Autorka porusza w niej podstawowe kwestie związane z islamem, ale także arabską myślą gospodarczą, szczegółowo opisuje mechanizmy prowadzenia drobnych sklepików w Damaszku, funkcjonującą tam ideę pracy i przedsiębiorczości oraz niebagatelną rolę rodziny w prowadzeniu biznesu.
Książka o wpływie kultury na sposób funkcjonowania drobnej przedsiębiorczości w jednym z krajów Bliskiego Wschodu ma ważne odniesienie teoretyczne oraz znaczenie praktyczne. Może bowiem ułatwić nawiązywanie współpracy gospodarczej z Bliskim Wschodem, gdzie drobna przedsiębiorczość zajmuje istotne miejsce w społeczeństwie i gospodarce. Praca jest oparta na badaniach terenowych autorki prowadzonych w Damaszku, co stanowi o unikalności i wysokiej wartości rozprawy.
Autorka słusznie odniosła część wątków do politycznych i administracyjnych warunków prowadzenia biznesu. Bardzo łatwo zarzucić komuś bierność i zdawanie się na los w sytuacji pełnej samowoli urzędników, zmienności kursów walut, niepewności gospodarczej itd. Zwracają uwagę przemyślenia o trwałości średniowiecznych instytucji handlowych i ich obecności w dzisiejszej praktyce gospodarczej, np. o instytucji muhtasiba. Autorka przekonująco wyjaśnia ideę bankowości muzułmańskiej, wskazując na racjonalne działania zarówno
samych banków, jak i klientów. Celnie zwrócono uwagę na istnienie w islamie dwóch przeciwstawnych tendencji w odniesieniu do działalności gospodarczej:
z jednej strony pomniejszania znaczenia aktywności gospodarczej jednostki na rzecz gorliwego praktykowania kultu; z drugiej zaś – zachęcania do samodzielności ekonomicznej. Autorka słusznie podkreśla istnienie stałych napięć między tradycją a nowoczesnością.
Akcja powieści Grünberg rozgrywa się między 1911 i 2011 rokiem. Ale książka zaczyna się jakby od środka, w 1945 roku. Gdy przetoczy się front, ludzie muszą opuścić Heimat. I tak jak Ernst Bartsch rusza „wbrew czasowi, pod prąd”, tak „grube pnie i długie korzenie nie dają za wygraną, jak lwy bronią winnicy”. I o ile w pierwszych dwóch rozdziałach bohaterami są grünberczycy, o tyle w części zatytułowanej Weinberg pojawiają się współczesne postaci: Milena i Ernest, którzy idą tropem Mileny i Ernsta…
To książka o winnicach, zakorzenieniu, nostalgii. Ale też o krajobrazie i muzyce. I – rzecz jasna – o winie. Tym z Grünbergu,które przywołuje przyszłość bądź cofa czas. Powoduje, że historie „sprzed stu lat wchodzą w krew, stają się ciałem, naszym ciałem”…
Krzysztof Fedorowicz jest autorem książek: Martwa natura (Wydawnictwo Literackie, Kraków 1998), Imiona własne (Wydawnictwo Literackie, Kraków 2000), Podróż na zachód, podróż na wschód (Muzeum Regionalne w Świebodzinie, 2010). Jest laureatem Nagrody Promocyjnej im. Georga Trakla.
Książka Literatura i homoseksualność stanowi wprowadzenie do badań genderowych nad kanonem światowym i polskim. Autorka nie ubolewa nad tym, że tematyka homoseksualna w kanonicznych tekstach literatury jest komunikowana za pomocą intertekstualnego kodu. Co więcej, czerpie radość z odkrycia tego, co miało pozostać niejawne. Demaskuje i nazywa szyfry, za pomocą których pisarki i pisarze ukrywali wieloznaczną seksualność. Prezentuje ponadto te utwory, które nie zawsze są w Polsce szeroko znane.
?Publikację uważam za nowatorską, dlatego że na polskim rynku wydawniczym brakuje propedeutycznej książki, która umiałaby kompetentnie wyartykułować bardzo dziś w Polsce stabuizowane związki pomiędzy kanonem literackim a jednopłciową miłością i homoseksualną tożsamością. Autorka dokonuje rzeczy w sposób kompetentny, merytoryczny i nieobciążony nadmierną emfazą?.
(z recenzji dr. Błażeja Warkockiego)
Dr Jerzy Pałosz ? historyk, prawnik, wieloletni dziennikarz ?Gazety Krakowskiej?, obecnie wykładowca w Katedrze Kulturoznawstwa i Filozofii Wydziału Humanistycznego AGH. Od lat zajmuje się badaniem cmentarzy wojennych z I wojny światowej na ziemiach polskich, traktując je jako formę kultu poległego żołnierza.
Autor łączy w swoim tekście gruntowną znajomość tematu, wręcz erudycję, z logicznym, chronologicznie prowadzonym wykładem oraz ładnym stylem narracji. Całość wspiera liczny i różnorodny, dobrze dobrany oraz właściwie umieszczony materiał ikonograficzny. Dodajmy, że część przygotowanych do publikacji fotografii nie jest znana polskim czytelnikom. Na pochwałę zasługuje również współczesna dokumentacja fotograficzna poczyniona przez Autora. Wprowadzone źródła ikonograficzne nie utrudniają lektury czytelnikowi, a pozwalają na głębsze poznanie opisywanej historii. Tak skomponowana przez dr. Jerzego Pałosza książka jest nowoczesnym i atrakcyjnym produktem dla wszystkich odbiorców, zarówno hobbystów, miłośników dobrej lektury historycznej, jak i ? co pragnę mocno podkreślić ? profesjonalnych znawców dziejów wojen i wojskowości oraz historii kultury materialnej.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Michała Klimeckiego
Książka, którą Państwu prezentujemy, koncentruje się na zjawisku ateizmu ? zjawisku głośnym, a jednak ciągle nieprzedyskutowanym do końca, zjawisku, o którym trzeba mówić zwłaszcza dzisiaj. Żyjemy bowiem w czasach bardzo niejednoznacznych w kwestii religijnej. Z jednej strony w jakimś sensie jesteśmy spadkobiercami epoki oświecenia. Sekularyzacja wielu dziedzin naszego życia stanowi niepodważalny fakt. Z drugiej strony religia nowymi drogami ponownie wkracza w nasze życie. W czasach ?zsekularyzowanych? obserwujemy rozkwit rozmaitych form religijnych fundamentalizmów, dyskursu religijnego w życiu publicznym, filozoficznego powrotu religii w myśli postsekularnej, wreszcie ? na co zwraca uwagę Slavoj Žižek ? tej specyficznej dla naszej epoki formy wiary cynicznej, traktowanej niepoważnie, a jednak w pewnym sensie silniejszej niż kiedykolwiek wcześniej. W tej sytuacji proponujemy próbę przemyślenia problemu religii na nowo, patrząc na nią z punktu widzenia tych, którzy istnienie Boga odrzucają.
Książka stanowi próbę systemowego opisu relacji pomiędzy mitem i utopią. Maciej Czeremski i Jakub Sadowski wprowadzają takie kategorie opisu, które pozwalają na spójne zdefiniowanie obu terminów przez ich odniesienie do struktur kultury. Kategorią pozwalającą na jednoczesną redefinicję mitu i utopii jest transfiguracja, czyli proces przekształcenia schematów wiedzy w reprezentacje fikcyjne służące powstaniu światopoglądu. Autorzy wykazują, że taki proces jest wspólny dla mitu i utopii. O ile jednak w przypadku mitu transfiguracja służy wytworzeniu i podtrzymaniu światopoglądu integrującego istniejące zasoby wiedzy niższego rzędu, o tyle w przypadku utopii proces ten powoduje zaistnienie światopoglądu alternatywnego względem choćby takiego, który wytwarzany jest przez mity.
Dr Maciej Czeremski ? religioznawca, zajmuje się systemami wierzeniowymi społeczności tradycyjnych, w tym przede wszystkim problematyką myślenia mitologicznego i związanych z nim procesów semiotycznych. Pracuje w Instytucie Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor monografii Struktura mitów. W stronę metonimii (Kraków 2009).
Dr hab. Jakub Sadowski ? kulturoznawca, zajmuje się historią, semiotyką i antropologią zjawisk kultury dwudziestowiecznej, w szczególności kultury totalitarnej. Pracuje w Instytucie Historii Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie oraz w Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego. Wydał m.in.: Rewolucja i kontrrewolucja obyczajów. Rodzina, prokreacja i przestrzeń życia w rosyjskim dyskursie utopijnym lat 20. i 30. XX w. (Łódź 2005), Między Pałacem Rad i Pałacem Kultury. Studium kultury totalitarnej (Kraków 2009).
Seria „Projektowanie komunikacji” jest wydawana przez Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Wśród tytułów można znaleźć m.in. publikacje pracowników i współpracowników Zakładu Projektowania Komunikacji, tom pokonferencyjny Communication design, tom z wystąpieniami z cyklu „Komunikacje w rozmowie”, prace studentów specjalności Projektowanie komunikacji i wizerunku instytucji Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej.
Książka jest zbiorem artykułów z cyklicznych spotkań „Komunikacje w rozmowie”. Wśród artykułów można znaleźć zarówno prace teoretyczne, jak i wyniki badań i analiz. „Komunikacje w rozmowie” organizowane są we współpracy z klubokawiarnią Literatka.
Po okresie neopozytywistycznego ataku na sensowność dyskursu metafizycznego i religijnego (który z dzisiejszej perspektywy postrzegany jest bardziej jako ideologiczna aberracja niż przemyślana filozoficzna propozycja) okazało się, że w obszarze wytworzonego w Wielkiej Brytanii paradygmatu analitycznego, a także spuścizny amerykańskiego pragmatyzmu, można na nowo podejmować wielkie tematy filozofii Boga i religii, prowadzić sensowny, choć niekoniecznie konkluzywny dialog z ateizmem oraz rozwijać namysł nad problemami współczesności, takimi jak powszechne zjawisko wielokulturowości i pluralizmu religijnego czy tzw. tożsamości ponowoczesnej. Zbiór ten nie może być traktowany jako kompletny przegląd zagadnień rozważanych w ramach współczesnej filozofii religii uprawianej w języku angielskim, jednak zawarte w nim eseje poruszają najważniejsze i najczęściej dyskutowane kwestie, takie jak: problem wielości religii, dowodów na istnienie Boga, tzw. zakład Pascala, katolicki spór o ryt trydencki, teologię „śmierci Boga” czy problem zła. W tekstach naszych autorów przewijają się nazwiska najważniejszych filozofów anglo-amerykańskich: od Charlesa Peirce’a, Williama Jamesa i Bernarda Lonergana przez Iana Ramsey’a, Johna Hicka, Alvina Plantingę do Dewi Phillipsa, Richarda Swinburne’a i Charlesa Taylora, a także wielu innych.
Popkomunizm to interdyscyplinarny zbiór tekstów naukowych, dotyczących kultury popularnej w komunizmie i komunizmu w kulturze popularnej. Autorzy proponują:
dla początkujących ? dzieje czeskiej komedii,
dla dociekliwych ? rozwiązanie Hydrozagadki,
dla turystów ? podróż Zastawą 750 po Jugosławii albo zwiedzanie Nowej Huty i elektrowni w Czarnobylu,
dla smakoszy ? tajniki kuchni Marszałka Tity,
dla prawdziwych mężczyzn ? losy Kapitana Żbika i Majora Zemana,
dla odważnych ? horror w wydaniu polskim i czechosłowackim,
dla znudzonych ? peerelowską wersalkę lub odrobinę hippisowskiego buntu,
dla kolekcjonerów ? polski vintage i peerelowskie komiksy,
dla sympatyków nieoczywistego mistycyzmu ? życie po życiu powieści milicyjnej lub drugie życie radzieckiego imperium znaków,
dla postępowców ? nowomowę w krzywym zwierciadle,
dla nostalgików ? gejowskie wczasy w Lubiewie, ostalgię i różne inne powroty do komunistycznej przeszłości.
Problematyka książki dotyczy materii ważkiej, lecz w ostatnim czasie spychanej na margines refleksji (nie mówiąc już o praktyce) społecznej, jako z istoty rzeczy niewygodnej dla zwolenników prostej dychotomii: liberalizm ? socjalizm. W tym podziale zwolennicy pierwszego stanowiska każde twierdzenie odstające ?na milimetr? od dogmatu ?niewidzialnej ręki? rynku nazbyt pochopnie skłonni są określać jako socjalistyczne, zwolennicy zaś drugiego zazdrośnie strzegą swojego samozwańczego monopolu na ?wrażliwość społeczną?. W jednym i drugim zaś wypadku samo istnienie katolickiej nauki społecznej jawi się jako ?skandaliczna? uzurpacja przez Kościół prawa do wypowiadania się o kwestiach społecznych, zamiast trzymania się przysłowiowo ?kruchcianych?. [?] Autor daje wiele dowodów kompetencji w poruszonej problematyce i z pewnością należy do (niezbyt licznego) grona znawców katolicyzmu społecznego w kręgu polskich naukowców.
Z recenzji prof. Jacka Bartyzela
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
