Były zatem i są cudowne obrazy zwierciadłem, w którym przeglądają się Polacy, projekcją nie tyle tego, co się z nimi dzieje, lecz tego, co się w nich dzieje. Tego co tkwi w naszej słowiańskiej duszy, co jest najgłębiej nas konstytuującą tęsknotą.
Tekst książki doktor Agnieszki Widackiej uważam za wartościowy a przy tym zgrabnie skrojony i gorąco rekomenduję jego wydanie.
Z recenzji dr. hab. Marcina Kalecińskiego
Wenus, bóstwo o wielu obliczach... Bogini miłości, piękna, płodności, patronka kobiet, ale też przynosząca zwycięstwo opiekunka rzymskich wodzów, wreszcie - dzięki mitowi trojańskiemu - boska matka Rzymu. Autorka przedstawia barwny świat obrzędów poświęconych bogini i zastanawia się nad miejscem kultu Wenus w życiu Rzymian.
Justyniana Prima, miasto założone przez cesarza Justyniana dla uczczenia miejsca swego narodzenia, jest opisywana przez Prokopiusza jako wielkie i szczycące się wspaniałą architekturą. Wbrew temu świadectwu, wydaje się, że o znaczeniu miasta głównie decydowało nadanie przez cesarza jego biskupstwu bardzo dużych uprawnień uniezależniających go od Rzymu. Fakt, że już po dziesięciu latach te uprawnienia zostały cofnięte, sprawił, że ten aspekt jest pomijany w badaniach nad początkami miasta. Autor analizując cesarskie nowele wyjaśnia niedoceniane wcześniej aspekty polityki kościelnej Justyniana.
Llibre de Sent Soví (pol. Księga Sent Soví) to najstarsza znana katalońska księga kucharska, a zarazem jedna z najwcześniejszych kompilacji przepisów powstałych w kręgu cywilizacji chrześcijaństwa zachodniego u schyłku średniowiecza. Zbiór pochodzący prawdopodobnie z 1. poł. XIV w. obejmuje receptury przygotowywania 72 dań, spośród których przeważającą część stanowią wskazania dotyczące rozmaitych potraw mięsnych, szeregu wykwintnych sosów do dań mięsnych i rybnych, przystawek warzywnych czy owocowych, dań mącznych, głównie o płynnej konsystencji. Na kartach tego źródła znajdują się najwcześniejsze wzmianki o typowych potrawach kuchni katalońskiej (w tym o powszechnie używanych również w dzisiejszych czasach sosach, takich jak picada i sofregit), jak też wiadomości na temat różnorodnych składników wykorzystywanych w dworskiej kuchni, jak też pryncypiów rządzących ich obróbką.
Niniejsza publikacja została podzielona na dwie części. Pierwsza z nich ma na celu ukazanie miejsca Księgi Sent Soví w tradycji kulinarnej istniejącej w średniowiecznej Katalonii i ówczesnym piśmiennictwie gastronomicznym. Druga to polski przekład treści źródła zaopatrzony w aparat przypisów i niezbędne objaśnienia.
Książka poświęcona jest panowaniu cesarza Zenona Izauryjczyka (474-491), z położeniem szczególnego nacisku na jego politykę religijną. Zenon w trakcie swych rządów musiał sprostać licznym uzurpacjom i niepokojom zagrażającym jego władzy, jak również zmierzyć się z rosnącym w Kościele nurtem kontestacji postanowień Soboru w Chalcedonie (451). Przez współczesną historiografię Zenon postrzegany jest jako władca sprzyjający przeciwnikom Soboru, tymczasem uważna analiza źródeł, uwzględniająca ich specyfikę, wskazuje, iż nie ma żadnych dowodów, aby uznać Zenona za osobiście związanego ze sprawą anty-chalcedońską. Cesarz ów nie miał ambicji by konstruować własne przemyślenia teologiczne i narzucać je swym poddanym. Był wojskowym, który kontynuował w sprawach kościelnych politykę swego poprzednika, cesarza Leona I i podobnie do niego chciał jedności Kościoła opartej na postanowieniach chalcedońskich, kierując się radami biskupa Konstantynopola Akacjusza, który stał za wieloma posunięciami cesarza. Cesarz podejmował decyzje wymuszone zaistniałymi wydarzeniami, nie kreował natomiast nowych wątków w swej polityce ani w stosunku do grup heterodoksyjnych, ani w stosunku do pogan czy Żydów.
Publikacja zawiera teksty dotyczące szeroko pojętej kultury Nowej Zelandii wygłoszone podczas ogólnopolskiej konferencji naukowej zorganizowanej w grudniu 2008 r. w Krakowie. Zaproszonym do współpracy autorom pozostawiono swobodę w zakresie sposobu ujęcia prezentowanych zagadnień. Publikacja ukazuje zarys zjawisk, tendencji i problemów dotyczących tego tematu. Każdy z artykułów został zaprezentowany w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej.
Mimo mnogości prac dotyczących różnych fragmentów dziejów zakonu franciszkańskiego jak dotąd nikt nie podjął próby całościowego przedstawienia różnych form i obszarów działalności minorytów mającej związek z Ziemia Świętą w okresie poprzedzającym upadek Akki. (...) Pojawienie się nowej, dynamicznie rozwijającej się instytucji, którą był zakon franciszkański nie pozostało bez wpływu na sytuację w Outremer. Był to czas, w którym bracia mniejsi tworzyli struktury organizacyjne zgromadzenia, zakładali domy i związane z nimi miejsca kultu. Wypracowywane były formy działań misyjnych i duszpasterskich. Toczyła się fundamentalna debata na temat przyszłości zakonu i jego miejsca w Kościele i w świecie.
Ze Wstępu
Polskie groby na obczyźnie są ważnym składnikiem naszej narodowej pamięci. Pokazują przeszłość, często trudną i dramatyczną, a równocześnie odsłaniają losy poszczególnych osób i tych bardziej, i tych mniej znanych. Tam jest nasza historia. Wśród nekropolii, rozsianych poza granicami Ojczyzny, miejsce szczególne zajmuje, niedawno gruntownie odnowiona, polska kwatera katolickiego w Jerozolimie, na górze Syjon. Kwaterę tę, z uwagi na jej rozmiary i wyodrębnioną lokalizację, nieoficjalnie nazywano „cmentarzem polskim”. Spoczywa tu 86 osób zmarłych na przestrzeni przeszło 60 lat. W większości są to uchodźcy z czasów drugiej wojny światowej, żołnierze i członkowie ich rodzin, którym nie dane było powrócić z tułaczki do wolnej Ojczyzny. Jest wśród nich wiele postaci znaczących [...] Spoczywają [...] tu ludzie o życiorysach niepowszednich, patrioci. [...] Pierwszą cześć opracowania pomyślano jako, zwięzła z konieczności, opowieść o Polakach w Ziemi Świętej, od czasów średniowiecza po współczesność. [...] Zasadniczą częścią opracowania jest edycja tekstów inskrypcji nagrobnych.
Ze Wstępu
Dionizos był jednym z najpopularniejszych bogów świata starożytnego i czczono go wszędzie tam, gdzie dotarła kultura grecka, ale tylko w Rzymie jego czcicieli spotkały represje ze strony władz. Zbieg okoliczności, czy efekt świadomej polityki.
Nie da się wyjaśnić konfliktu, do którego doszło w siedemnastowiecznej Anglii, Szkocji oraz Irlandii, bez odwołania się do problematyki religijnej. Każda, bez wyjątku, praca poświęcona tym wydarzeniom podejmuje wątek religijny, wskazując na znaczenie wzrastającego w Anglii arminianizmu, antagonizm między Kościołem anglikańskim a Kościołem szkockim, rolę arcybiskupa Lauda, jak i samego Karola I w potęgowaniu napięcia i doprowadzenia do zbrojnego epilogu. Nie bez znaczenia jest również zatarg króla z Parlamentem. Tymczasem konflikt ten wymknął się spod kontroli i o jego przebiegu decydować zaczęły nie wojska, król, Parlament i politycy, ale ludność - przede wszystkim Londynu. Bez jej zaangażowania, niekiedy zbrojnego oporu, obrony posłów, czyli swoistej rewolucji, przebieg zmagań króla ze swoimi poddanymi miałby zupełnie inny charakter. (Ze Wstępu)
Niniejsza publikacja stanowi zamknięcie trylogii prac powstałych wedle zamysłu prof.dr.Józefa Andrzeja Gierowskiego; poświęconych analizie mentalności szlachty początku XVIII stulecia. Autor ukazuje realia świata, w którym przyszło działać zarządcom latyfundium magnackiego. Prezentuje pozbawione sentymentów arkana życia społeczeństwa sprzed trzech stuleci. Książka podsumowuje dotychczasowe badania na polu historii mentalności, stanowi zarazem odniesienie do badań nad przydatnością wykorzystywanych źródeł historycznych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
