Jan Szyttler - Kucharz na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego (pod kierownictwem sławnego kuchmistrza Paula Tremona).
Czerpał inspiracje dla swoich przepisów zarówno z kuchni francuskiej, jak i polskiej, oraz w mniejszym stopniu litewskiej i białoruskiej.
"W porównaniu do Czernieckiego Szyttler jest wręcz diabelsko precyzyjny. Podaje nie dość, że typ mięsa, to konkretny kawałek tuszy, który należy użyć, podaje gramaturę w funtach i krok po kroku prowadzi użytkownika przez proces przygotowania danej potrawy. Widać tu też echo kuchni staropolskiej - w czasach, gdy kuchnia francuska zaczyna dominować na stołach miejskich, niewiele jest już miejsca dla szafranu. Szyttler nie boi się tej drogiej przyprawy, aczkolwiek w ramach nowoczesności gotuje mięso w białym winie, czego kuchnia staropolska nie zna. "Kucharz dobrze usposobiony" jest swego rodzaju manifestem otwarcia się kulinariów na zwykłego człowieka, nie tylko profesjonalistę. Szyttler już w swoich projektach zup pokazuje, jakie ma inspiracje. W rozdziale o zupach znajdziemy bowiem takie potrawy jak "Zupa wiosenna Ruska" czy "Zupa ucha ruska".
Gdyby przyjrzeć się przepisom Szyttlera w jego "Kucharzu", okaże się, że większość potraw mięsnych (czyli z mięsa czerwonego lub dziczyzny) to sposoby na wołowinę. Swego rodzaju znakiem czasu jest obecność wieprzowiny, np. w postaci kotletów. To efekt masowego chowu świń, jako tańszego odpowiednika wołowiny. Drugim powodem popularności wieprzowiny jest osłabienie tradycji postnych - jako mięso niekoszerne w okresie staropolskim nie była mile widziana na stole. Szyttler nie boi się już korzystać z potencjału, jaki ma świńskie mięso.
Osobny tom "Kucharza" poświęca Szyttler deserom. Jest to też miejsce - wreszcie - na rozdział o spiżarni. Tej autor poświęca bardzo mało miejsca. Przepisy, które dotyczą kompotów i marmolad, zajmują raptem dwa niewielkie rozdziały. Otoczone zaś są dużą liczbą sposobów na lody, ciasta czy inne desery. Tłumaczyć można to obecnością innej książki Szyttlera, czyli "Spiżarni dostatecznie i przezornie urządzonej[...]".
Trzy tomy w jednym woluminie. Oryginał wydany został na emigracji we Francji w 1867 r. W swojej książce przedstawił obraz sytuacji gospodarczo-politycznej Zabajkala, sił zbrojnych, ludności, ich zwyczajów i obyczajów oraz stosunku do Polaków. Agaton Giller to polski dziennikarz i pisarz, konspirator i działacz, który życie poświęcił walce o wolność i niepodległość. Doświadczył wielu aresztowań i zsyłki na Syberię. Aktywnie działał na emigracji, a swoje przeżycia zawarł w bogatej twórczości pisarskiej i publicystycznej. Reprint ten wart jest przypomnienia, szczególnie ze względu na interesującą tematykę, rozwój świadomości narodowej i obywatelskiej oraz 130. rocznicę śmierci autora.
Reprint oryginału wydanego nakładem własnym autora w 1888 roku. Książkę, jak sam autor zaznaczył we wstępie, opracował z potrzeby zebrania w jednym woluminie wiadomości o ogrodnictwie, ponieważ o zasadach urządzania ogrodu spacerowego nie przemawiał dotąd z książki żaden z ogrodników Polaków. Dobre rady Czartoryskiej z Myśli różnych o zakładaniu ogrodów i Franciszka Giżyckiego z ""O przyozdobieniu siedlisk wiejskich"" dziś już są przestarzałe, niewystarczające i z obecnym stanem ogrodniczej wiedzy niezgodne. W związku z tym Jankowski książkę ""Ogród przy dworze wiejskim"" uzupełnił o setki rycin, planów, opisów roślin ozdobnych, warzywnych i drzew oraz o sposobach ich uprawy. Dzieło Jankowskiego to kompendium wiedzy nie tylko dla ogrodników, ale również dla tych, co wracają do starych metod upraw i hodowli, dawnych aczkolwiek zapomnianych dziś odmian, dla poszukujących skutecznych wskazówek i inspiracji działkowiczów. Dwa tomy w jednym woluminie.
Książka wydana w Poznaniu w 1896 roku. Podstawowe dzieło, obok Krótkiej nauki budowania dworów, przypisywanej Opalińskiemu, nawołujące do poszukiwania narodowego stylu. Zachęcamy do lektury, szczególnie współczesnych architektów, którzy projektują domy jednorodzinne w stylu jak to nazywają dworkowym.
Pierwodruk tej książeczki dla dzieci z roku 1896 do tej pory pozostawał tajemnicą, aż do początku 2016 roku. Reprint odnalezionego po 120 latach oryginału z 1896 r. Konopnicka baśniowy świat przeniosła na polską wieś, wplatając go w ojczysty krajobraz (jezioro Gopło, góry Karpaty, miasto Gniezno) oraz łącząc z legendą o Popielu, z Piastem czy Mieszkiem. Fabuła powieści zamyka się w cyklu rocznej wegetacji przyrody od wiosny do jesieni. Pisarka przedstawia (na tle ubogiej chaty Skrobka i przygód sierotki Marysi, szukającej pomocy u królowej Tatry) krasnoludki - ubożęta jako dobrotliwe bóstwa domowe, przyjazne ludziom, obdarzając je cechami indywidualnymi ? na czele z królem Błystkiem i Koszałkiem-Opałkiem szukającym wiosny.
Reprint wydania z 1925 r. Monografia 4 pałaców i 2 dworów zaprojektowanych przez znanego architekta Jakóba Kubickiego: pałace w Białaczewie, Bejscach, Igołomi, Pławowicach; dwory w Witkowicach i Nadzowie. Na ostatniej stronie faksymile podpisu J. Kubickiego.
Reprint oryginału wydanego we Wrocławiu w 1805 r., drukiem Wilhelma Bogumiła Korna Każdy, kto marzy o własnym ogrodzie, szuka doskonałych wzorów do naśladowania. Prostoty bliskiej natury. Projektowanie ogrodów przechodziło przez tysiąclecia różne fazy i mody. Są jednak pewne fundamentalne zasady. Izabela Czartoryska, wielka znawczyni tematu, dzieli się swoimi spostrzeżeniami i doświadczeniem na łamach swojej książki. Rezydencja Czartoryskich w Puławach słynęła z założonego przez nią wspaniałego ogrodu angielskiego, który zdobiły liczne budowle, m.in. stylizowana na antyczną Świątynia Sybilli oraz tzw. domek gotycki. Książka zawiera Katalog drzew, krzewów, roślin i kwiatów
Młot na czarownice, łaciński tytuł ""Malleus Maleficarum"", dzieło napisane przez Heinricha Krammera i Jacoba Sprengera. Jedno z najważniejszych dzieł na temat czarów i demonologii, w którym autorzy połączyli dawne wierzenia ludowe związane z czarną magią z kościelnym dogmatem herezji. Książka została nazwana podręcznikiem dla łowców czarownic. Doczekała się wielu wznowień. Przetłumaczona została na język francuski, włoski, angielski i polski (wybrane rozdziały w 1614 r. przez S. Ząbkowica). Książka w oryginale podzielona jest na 3 części. Pierwsza część mówi o konieczności zrozumienia przez rządzących istoty zbrodni czarnoksięskich. Druga część zawiera opisy praktyk czarownic i metody walki z nimi. Trzecia część zawiera zasady postępowania prawnego przeciwko czarownicom, czyli krótko mówiąc, wymierzanie kary przez ówczesny wymiar sprawiedliwości. Jedno z najważniejszych dzieł na temat czarów i demonologii.
Reprint oryginału z 1786 r. Pełny tytuł: Kucharz doskonały. Pożyteczny dla zatrudniających się gospodarstwem. Okazując sposób poznawania, rozbierania i sporządzania różnego rodzaju mięsiwa, ryb etc. Przy tym naukę dając przezorną o mocy, czyli wyśmienitości warzywa i ziół oraz o wyborze i onychże używaniu, Tudzież robienia Wódek, Likworów, Syropów, Ciast i Cukrów. Z francuskiego przetłumaczony i wielą przydatkami pomnożony przez Woyciecha Wielądka. Autor swoje dzieło podzielił na dwie części. W pierwszej części zawarł przepisy na zupy, dania z wołowiny, skopowiny (skop - kastrowany baran), cielęciny, wieprzowiny, jagnięciny, drobiu i dziczyzny. Część druga zawiera przepisy na różnego rodzaju ryby morskie i rzeczne, jarzyny, potrawy z jaj, masło, ser i mleko, śmietany, naleśniki i pączki, pasztety i ciasta, zaprawy, pieczywo, sosy, komputy, konfitury, syropy i wódki.
Reprint oryginału z 1659 r. ze zbiorów Biblioteki Kórnickiej. Dzieło napisane prawdopodobnie przez Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego i koronnego. Ta licząca sobie 32 strony książka miała być podręcznikiem dla ""możnych panów"", którzy zamierzali budować swoje siedziby na wsi. Są w niej zawarte podstawowe, ponadczasowe zasady budowania i dobre rady. Część pierwsza zawiera reprint oryginału, druga, ten sam tekst drukowany współczesną czcionką z tłumaczeniem staropolskich zwrotów.
Kroje architektury, obejmujące rozmaite jej kształty, uważane jako przedmiot piękności przez Adama Idźkowskiego. Reprint oryginału z 1832 roku. Idźkowski był przedstawicielem eklektyzmu w architekturze z wyraźną predylekcją do stylu gotyckiego. W r. 1832 ukazały się Kroje architektury, obejmujące rozmaite jej kształty, uważane jako przedmiot piękności. Mimo pewnej oryginalności w ujęciu tematu i starannego opracowania Kroje architektury nie zyskały uznania i pozostały w cieniu pracy Marconiego, która rychło doczekała się drugiego wydania. Nie zrażony I. obok publikacji pomniejszych rozprawek, przystąpił do wydawania okazałego dzieła pt. Plany budowli, obejmujące rozmaite rodzaje domów, mieszkań wiejskich różnej wielkości, kościołów, gmachów publicznych, mostów, ogrodów, monumentów i tym podobnych szczegółów w rozmaitych stylach architektury. Wychodziło ono zeszytami i obejmowało przedstawione w pięknych stalorytach znakomicie narysowane projekty I-ego (120 tablic); za pracę tę Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu mianowała I-ego swoim członkiem.
Reprint oryginału z 1926 r. To właśnie w latach 30. XX w. z krakowskich kiełbas krojonych wywodzi się kiełbasa lisiecka, jako szczególny ich rodzaj, poszukiwany przez konsumentów ze względu na jej smak, recepturę i sposób wykonania, identyfikowany właśnie z Liszkami. W książce m.in.: wskazówki o doborze wieprzów na wyroby wędliniarskie; postępowanie z trzodą lub bydłem przed biciem; bicie bydła i trzody; żywa i bita waga bydła i trzody; wskazówki o mięsie; rozbieranie mięsa; wykrawanie; żyłkowanie; solenie mięsa; czyszczenie jelit i kiszek; przyprawa; nadziewanie; krakowskie krajane kiełbasy; kiełbasa krajana w sposób domowy; kiełbasa krajana w sposób domowy do wysuszenia; kiełbasa krajana z mięsa wołowego; kiełbasa krajana do gotowania; kiełbasa krajana wiejska, kabanosy i wiele innych.
Książka zawiera ponad 1300 przepisów, wśród nich zupy, pieczenie, sosy, ciasta i torty, dodatkowo autorka załączyła dodatek na temat prowadzenia domu, zbiór tzw. babcinych dobrych rad, dotyczących prania tkanin, przechowywania żywności, czyszczenia metali, a także dbania o urodę. Marię Gruszecką zaliczyć można do nowej generacji autorek podręczników kulinarnych usiłujących wprowadzić do kuchni polskiej zdobycze nauki o higienie żywienia, zerwać ze szkodliwymi dla zdrowia przyzwyczajeniami i z kuchennym konserwatyzmem.
Reprint księgi z 1595 roku. To obszerne dzieło składa się z dwóch ksiąg i obejmuje prawie 500 stron. Najobszerniejsza jest księga pierwsza: O Przyrodzeniu Zioł Rozmaitych Księgi Pierwsze, Doktora Marcina Urzędowa. Księga druga nosi długi tytuł: O Własnościach Przyrodzonych Drzew, Y Niektorych Zioł Zamorskich. Przytym o Kliiach z Drzew rozmaitych wychodzących: tak że o Krusczach, y inszych rzeczach, ku Lekarstwam należącym, Księgi Wtore, Doktora Marcina Urzędowa. Na stronie 395 znajduje się początek drugiej części księgi drugiej pod tytułem: Wtora Część Ksiąg Wtórych: O krusczach. W obydwu rozdziałach autor omówił rośliny lecznicze zielne i drzewiaste, ułożone w porządku alfabetycznym. Podał krótki opis rośliny, głównie w oparciu o wegetatywne cechy morfologiczne, bardzo często także okres jej kwitnienia, miejsce występowania oraz działanie lecznicze. Towarzyszyła temu nierzadko rycina. Bogato ilustrowana, całkiem dobrymi rycinami, zwykle oddającymi naturalny wygląd roślin, jest szczególnie księga pierwsza. Na koniec autor zamieścił erratę, alfabetyczny spis łacińskich nazw roślin oraz Reiestr Polski Zioł wszystkich w tym Herbarzu opisanych. Dzieło kończy się wykazem chorób i leków roślinnych przeciw nim stosowanych Łatwe nalezienie lekarstw, na choroby rozmaite, w tym Herbarzu opisanych.
Reprint oryginału wydanego w Krakowie w 1895 roku przez Księgarnię Michała Arcta. Wybór wierszy: Poranek Filonka; Grzeczny Mruczuś; Awantura; Karuzela; Kocie figle; Filuś śmiałek to tylko niektóre tytuły. Bohaterowie, których pamięta się przez całe życie. Wiersze, które rozproszą nawet największe smuteczki.
Dwór wiejski. Dzieło poświęcone gospodyniom polskim przydatne i osobom w mieście mieszkającym. Trzy tomy w jednym woluminie, opisujące, jak przyjemnie i dobrze żyć na wsi, zawiera mńóstwo ciekawych rad dla gospodyń polskich oraz rady i przepisy kucharskie.
Sam Autor najlepiej wprowadzi nas w świat sprzed wieków, który przedstawia w albumie: ""Podróżując wiele po Księstwie zauważyłem, że pamiątki nasze ""dwory i dworki szlacheckie"" owe świadki dawnej świetności, z dniem każdym uszczuplają się już to przez przebudowywania historycznych siedzib naszych przodków, już to przez rozbieranie i stawianie nowych. Czy pozostały, choćby tylko na papierze, podobizny wszystkich owych dawnych zabytków naszego budownictwa - nie wiem. Tu i ówdzie tylko spotkałem pomiędzy obywatelstwem ziemskim takich, którzy owe podobizny dworów polskich z wielką troskliwością zbierają i jako cenną rzecz przechowują.
Reprint oryginału z 1798 roku. Dzieło to nieznanego autora jest przypisywane Apolinaremu Wieczorkowiczowi (1661-1728) jako jedna z czterech prac, które opublikował anonimowo. Wieczorkowicz dokonał wyboru i przysposobił do druku wiedzę 20 wybitnych eskulapów europejskich, których nazwiska wypisane są zaraz za stroną tytułową. Na końcu książki znajduje się indeks rzeczowy, bardzo pomocny przy korzystaniu z dzieła naukowego. Sam Apolinary Wieczorkowicz w 1680 r. wstąpił do zakonu franciszkańskiego, choć nie przyjął nigdy święceń kapłańskich. Działał w licznych klasztorach w ówczesnej Polsce oraz na Górnym Śląsku jako brat zakonny.
Zbiór 10 zeszytów autorstwa Jana Sasa Zubrzyckiego wydanych w latach: Cieśla 1915-1916; Murarz 1917-1919. Wzory sztuki ciesielskiej wywodzące się ze sztuki ludowej, tradycyjne polskie wykończenia i zabudowy. Plany, rzuty, zdjęcia, przykłady mieczowań, odrzwia i drzwi staropolskie, wiązania, bramy, stropy drewniane, słupy z mieczowaniem, zdjęcia domów wiejskich i dworów, dachów, szczytnic, okien i okienek. Obiekty przedstawione na zdjęciach w większości już nie istnieją. Zawartość: Cieśla polski: Zeszyty I-V - 40 tablic i 20 stron objaśnień; Murarz polski: Zeszyty I-V - 40 tablic i 20 stron objaśnień
Podróże Historyczne Julian Ursyn Niemcewicz Pamiętnik opisujący podróż autora po Polsce i Litwie między latami 1811 a 1828 z przepięknymi drzeworytami dworków, zamków i kościołów. Niemcewicz często i chętnie zbaczał z dróg, aby zobaczyć pobliskie biblioteki czy miejskie archiwa, przyjrzeć się dokładniej i opisać zabytkowe świątynie bądź obejrzeć ruiny jakiegoś zamku czy pałacu. Zwiedzał niewielkie miasteczka, przyglądał się życiu ich mieszkańców, ich pracy czy w fabrykach, czy na roli. Wspomina w swym dziele o polach bitew, o mijanych pomnikach i grobowcach. Julian Ursyn Niemcewicz (1758-1841) - sławny poeta, dramatopisarz i powieściopisarz, współautor projektu Konstytucji 3 Maja, sekretarz Tadeusza Kościuszki podczas Insurekcji Kościuszkowskiej, sekretarz senatu w Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim. Z racji zajmowanego stanowiska w latach 1811 1828 wizytował szkoły na terenie całego kraju. Przejeżdżając z miasta do miasta zwiedzał wsie i miasteczka etapowe oraz pilnie obserwował ich mieszkańców. Na podstawie artyukułu:http://www.szpejankowski.eu/index.php/inne/106-niemcewicz.html
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
