Reprint książeczki dla dzieci wydanej w 1934 roku przez wydawnictwo Michała Arcta w Warszawie Kolejny już, 8 tytuł z serii Moja książeczka, wydawanej przez wydawnictwo M. Arcta
Oryginalne ilustracje w wersji czarno-białej wykonał Bogdan Nowakowski Kolorowe ilustracje współcześnie wykonała dla nas Pani Elżbieta Biś, by zaspokoić gusta naszych bardziej wymagających pociech.
Reprint na podstawie wydania z 1935 roku pani Anieli Piszowej. Interesująca książka zawierająca opisy wróżb, gier towarzyskich czy symbolikę kart oraz znaczenie snów.
Reprint oryginały z 1877 r., nakładem S. Orgelbranda Synów i Drzeworytni Warszawskiej.
Monografia Wilanowa, zawierająca opis pałacu i znajdującej się tam galerii obrazów. Bogato ilustrowana drzeworytami wykonanymi przez najlepszych rytowników warszawskich według rysunków wybitnych artystów: Wojciecha Gersona i Henryka Pillatiego. Między innymi widoki pałacu, ogrodu, kościoła, kaplicy, pokoi i licznych obrazów z Galerii Wilanowskiej.
Reprint albumu z 1916 r. wydanego staraniem Koła Architektów i Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości w Warszawie. Swoisty katalog zdjęć zabytkowych obiektów architektonicznych, zgromadzonych na wystawie Architektury Polskiej w roku 1915.
Reprint oryginału z 1895 r. udostępnionego przez Muzeum Książki Dziecięcej w Warszawie. Piękne, kolorowe litografie sprzed 100 lat cudownie wkomponowane w wiersze dla dzieci M. Konopnickiej. Książka dla dzieci z 17 litografiami H. Benneta.
Reprint oryginału z 1900 r. Wartościowy dokument dla etnografa, źródło informacji o bogatej polskiej kulturze ludowej: zwyczajach, obyczajach i obrzędach z podziałem na pory roku. "Jak kwiaty są ozdobą roślin i ziemi, tak zwyczaje doroczne są krasą domowego życia ludów. Zwyczaje i obyczaje wypłynęły z warunków tego życia, z obrzędów religijnych i z pojęć wyrobionych w ciągu wielu wieków żywota społecznego przez serce i myśl ludzką. Obyczajem i tradycyami różnią się narody między sobą, one stanowią ich obraz moralny i piętno ich charakteru, któremu nadają wdzięk właściwy, a dla potomnych są spuścizną po ojcach, są dla dobrych i rozumnych dzieci drogą pamiątką po matce, jako ta suknia, w której ona chodziła, a w której się zachował wycisk jej postaci.
Roku naszego "w życiu tradycyi i pieśni" nie zaczynamy równo z kalendarzem od 1 stycznia, ale od Adwentu. Gdy bowiem chrześcijanie liczą lata swojej ery od Narodzenia Chrystusa, a rok ich kościelny zaczyna się także od 25 grudnia, to cały Adwent jest już przygotowaniem i wstępem do tej uroczystości. Rok więc zwyczajny polski, związany tak ściśle ze świętami, musieliśmy zacząć od Adwentu, zwłaszcza że i podział niniejszej książki na cztery pory roku skłaniał do rozpoczęcia jej nie wśród zimy od stycznia ale i z początkiem zimy, która w naszym klimacie przybywa już z Adwentem. Na rok ten w życiu naszem, tradycyi i pieśni złożyły się obok prac autora, liczne utwory i wątki z innych pisarzy i poetów dające poznać wszystkie pory roku i wybitniejsze momenta życia w obyczaju dorocznym, na tle piśmiennictwa polskiego ostatnich czterech wieków, oczywiście, o ile na to ramy jednotomowego dzieła pozwoliły".
Zygmunt Gloger
Reprint wydania z 1877 r. Tytuł w całości brzmi: Polska kuchnia koszerna zawierająca najrozmaitsze potrawy i pieczywa, konfitury i soki, oraz szczegółowy przewodnik do urządzenia koszernego gospodarstwa przez Rebekę Wolff, tłumaczone z niemieckiego przez S.D. nakładem tłumacza, Warszawa, 1877 "" Wstęp najlepiej prezentuje wartość tej unikatowej pozycji. ""Wychowana w domu dobrym i koszernym i będąc przeszło 28 lat gospodynią, postanowiłam sobie przyjść w pomoc paniom Izraelitkom, chętnie pragnącym zadość uczynić wymaganiom gastronomicznym, a jednak nie chcącym zerwać ze swoją religią i tradycją. Dziełko niniejsze, często w oryginale przeze mnie używane, przetłumaczyłam na język ojczysty. Zawiera ono przepisy najdelikatniejszych, również jak i najzwyczajniejszych potraw, mięsnych i mlecznych, przepisy na różne pieczywo, konfitury, soki, galarety, kremy, sosy itp., wszystko przyrządzone w sposób koszerny. Kierując się tą książką, niewiele należy dołożyć starania, ażeby tanim kosztem dom koszerny w porządku utrzymywać. Tak szczegółowo obeznana jestem z tą książką, iż jestem przekonaną o akuratności zawartych w niej przepisów i śmiało polecam ją naszym paniom postępowym, jako też i zachowawczym, jako mogąca zaradzić we wszelkiej okoliczności tyczącej się gospodarstwa""
Polska kuchnia i śpiżarnia - Izdebska Jadwiga Rerpint z oryginału wydane w 1905 roku, nakładem i drukiem Michałą Arcta. Praktyczny podręcznik zawierający 1550 przepisów kuchennych i gospodarskich (z uwzględnieniem potraw jarskich), pieczenie ciast, przyrządzanie konfitur, konserwów, marynart itp. oraz dyspozycje obiadów, śniadań i kolacji zwyczajnych i wystawnych. 114 rysunków w tekście.
Jest to encyklopedia ziemiańska, która obejmowała tematykę agrarną, życia codziennego, zwierzęcą, a także obyczajową, przeplatana różnymi dykteryjkami, anegdotami i kuriozami, tworząc tym samym typowe dzieło doby Polski sarmackiej.
Jan Szyttler - Kucharz na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego (pod kierownictwem sławnego kuchmistrza Paula Tremona).
Czerpał inspiracje dla swoich przepisów zarówno z kuchni francuskiej, jak i polskiej, oraz w mniejszym stopniu litewskiej i białoruskiej.
"W porównaniu do Czernieckiego Szyttler jest wręcz diabelsko precyzyjny. Podaje nie dość, że typ mięsa, to konkretny kawałek tuszy, który należy użyć, podaje gramaturę w funtach i krok po kroku prowadzi użytkownika przez proces przygotowania danej potrawy. Widać tu też echo kuchni staropolskiej - w czasach, gdy kuchnia francuska zaczyna dominować na stołach miejskich, niewiele jest już miejsca dla szafranu. Szyttler nie boi się tej drogiej przyprawy, aczkolwiek w ramach nowoczesności gotuje mięso w białym winie, czego kuchnia staropolska nie zna. "Kucharz dobrze usposobiony" jest swego rodzaju manifestem otwarcia się kulinariów na zwykłego człowieka, nie tylko profesjonalistę. Szyttler już w swoich projektach zup pokazuje, jakie ma inspiracje. W rozdziale o zupach znajdziemy bowiem takie potrawy jak "Zupa wiosenna Ruska" czy "Zupa ucha ruska".
Gdyby przyjrzeć się przepisom Szyttlera w jego "Kucharzu", okaże się, że większość potraw mięsnych (czyli z mięsa czerwonego lub dziczyzny) to sposoby na wołowinę. Swego rodzaju znakiem czasu jest obecność wieprzowiny, np. w postaci kotletów. To efekt masowego chowu świń, jako tańszego odpowiednika wołowiny. Drugim powodem popularności wieprzowiny jest osłabienie tradycji postnych - jako mięso niekoszerne w okresie staropolskim nie była mile widziana na stole. Szyttler nie boi się już korzystać z potencjału, jaki ma świńskie mięso.
Osobny tom "Kucharza" poświęca Szyttler deserom. Jest to też miejsce - wreszcie - na rozdział o spiżarni. Tej autor poświęca bardzo mało miejsca. Przepisy, które dotyczą kompotów i marmolad, zajmują raptem dwa niewielkie rozdziały. Otoczone zaś są dużą liczbą sposobów na lody, ciasta czy inne desery. Tłumaczyć można to obecnością innej książki Szyttlera, czyli "Spiżarni dostatecznie i przezornie urządzonej[...]".
Reprint oryginału wydanego nakładem własnym autora w 1888 roku. Książkę, jak sam autor zaznaczył we wstępie, opracował z potrzeby zebrania w jednym woluminie wiadomości o ogrodnictwie, ponieważ o zasadach urządzania ogrodu spacerowego nie przemawiał dotąd z książki żaden z ogrodników Polaków. Dobre rady Czartoryskiej z Myśli różnych o zakładaniu ogrodów i Franciszka Giżyckiego z ""O przyozdobieniu siedlisk wiejskich"" dziś już są przestarzałe, niewystarczające i z obecnym stanem ogrodniczej wiedzy niezgodne. W związku z tym Jankowski książkę ""Ogród przy dworze wiejskim"" uzupełnił o setki rycin, planów, opisów roślin ozdobnych, warzywnych i drzew oraz o sposobach ich uprawy. Dzieło Jankowskiego to kompendium wiedzy nie tylko dla ogrodników, ale również dla tych, co wracają do starych metod upraw i hodowli, dawnych aczkolwiek zapomnianych dziś odmian, dla poszukujących skutecznych wskazówek i inspiracji działkowiczów. Dwa tomy w jednym woluminie.
Książka wydana w Poznaniu w 1896 roku. Podstawowe dzieło, obok Krótkiej nauki budowania dworów, przypisywanej Opalińskiemu, nawołujące do poszukiwania narodowego stylu. Zachęcamy do lektury, szczególnie współczesnych architektów, którzy projektują domy jednorodzinne w stylu jak to nazywają dworkowym.
Pierwodruk tej książeczki dla dzieci z roku 1896 do tej pory pozostawał tajemnicą, aż do początku 2016 roku. Reprint odnalezionego po 120 latach oryginału z 1896 r. Konopnicka baśniowy świat przeniosła na polską wieś, wplatając go w ojczysty krajobraz (jezioro Gopło, góry Karpaty, miasto Gniezno) oraz łącząc z legendą o Popielu, z Piastem czy Mieszkiem. Fabuła powieści zamyka się w cyklu rocznej wegetacji przyrody od wiosny do jesieni. Pisarka przedstawia (na tle ubogiej chaty Skrobka i przygód sierotki Marysi, szukającej pomocy u królowej Tatry) krasnoludki - ubożęta jako dobrotliwe bóstwa domowe, przyjazne ludziom, obdarzając je cechami indywidualnymi ? na czele z królem Błystkiem i Koszałkiem-Opałkiem szukającym wiosny.
Reprint wydania z 1925 r. Monografia 4 pałaców i 2 dworów zaprojektowanych przez znanego architekta Jakóba Kubickiego: pałace w Białaczewie, Bejscach, Igołomi, Pławowicach; dwory w Witkowicach i Nadzowie. Na ostatniej stronie faksymile podpisu J. Kubickiego.
Reprint oryginału wydanego we Wrocławiu w 1805 r., drukiem Wilhelma Bogumiła Korna Każdy, kto marzy o własnym ogrodzie, szuka doskonałych wzorów do naśladowania. Prostoty bliskiej natury. Projektowanie ogrodów przechodziło przez tysiąclecia różne fazy i mody. Są jednak pewne fundamentalne zasady. Izabela Czartoryska, wielka znawczyni tematu, dzieli się swoimi spostrzeżeniami i doświadczeniem na łamach swojej książki. Rezydencja Czartoryskich w Puławach słynęła z założonego przez nią wspaniałego ogrodu angielskiego, który zdobiły liczne budowle, m.in. stylizowana na antyczną Świątynia Sybilli oraz tzw. domek gotycki. Książka zawiera Katalog drzew, krzewów, roślin i kwiatów
Młot na czarownice, łaciński tytuł ""Malleus Maleficarum"", dzieło napisane przez Heinricha Krammera i Jacoba Sprengera. Jedno z najważniejszych dzieł na temat czarów i demonologii, w którym autorzy połączyli dawne wierzenia ludowe związane z czarną magią z kościelnym dogmatem herezji. Książka została nazwana podręcznikiem dla łowców czarownic. Doczekała się wielu wznowień. Przetłumaczona została na język francuski, włoski, angielski i polski (wybrane rozdziały w 1614 r. przez S. Ząbkowica). Książka w oryginale podzielona jest na 3 części. Pierwsza część mówi o konieczności zrozumienia przez rządzących istoty zbrodni czarnoksięskich. Druga część zawiera opisy praktyk czarownic i metody walki z nimi. Trzecia część zawiera zasady postępowania prawnego przeciwko czarownicom, czyli krótko mówiąc, wymierzanie kary przez ówczesny wymiar sprawiedliwości. Jedno z najważniejszych dzieł na temat czarów i demonologii.
Reprint oryginału z 1786 r. Pełny tytuł: Kucharz doskonały. Pożyteczny dla zatrudniających się gospodarstwem. Okazując sposób poznawania, rozbierania i sporządzania różnego rodzaju mięsiwa, ryb etc. Przy tym naukę dając przezorną o mocy, czyli wyśmienitości warzywa i ziół oraz o wyborze i onychże używaniu, Tudzież robienia Wódek, Likworów, Syropów, Ciast i Cukrów. Z francuskiego przetłumaczony i wielą przydatkami pomnożony przez Woyciecha Wielądka. Autor swoje dzieło podzielił na dwie części. W pierwszej części zawarł przepisy na zupy, dania z wołowiny, skopowiny (skop - kastrowany baran), cielęciny, wieprzowiny, jagnięciny, drobiu i dziczyzny. Część druga zawiera przepisy na różnego rodzaju ryby morskie i rzeczne, jarzyny, potrawy z jaj, masło, ser i mleko, śmietany, naleśniki i pączki, pasztety i ciasta, zaprawy, pieczywo, sosy, komputy, konfitury, syropy i wódki.
Reprint oryginału z 1659 r. ze zbiorów Biblioteki Kórnickiej. Dzieło napisane prawdopodobnie przez Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego i koronnego. Ta licząca sobie 32 strony książka miała być podręcznikiem dla ""możnych panów"", którzy zamierzali budować swoje siedziby na wsi. Są w niej zawarte podstawowe, ponadczasowe zasady budowania i dobre rady. Część pierwsza zawiera reprint oryginału, druga, ten sam tekst drukowany współczesną czcionką z tłumaczeniem staropolskich zwrotów.
Kroje architektury, obejmujące rozmaite jej kształty, uważane jako przedmiot piękności przez Adama Idźkowskiego. Reprint oryginału z 1832 roku. Idźkowski był przedstawicielem eklektyzmu w architekturze z wyraźną predylekcją do stylu gotyckiego. W r. 1832 ukazały się Kroje architektury, obejmujące rozmaite jej kształty, uważane jako przedmiot piękności. Mimo pewnej oryginalności w ujęciu tematu i starannego opracowania Kroje architektury nie zyskały uznania i pozostały w cieniu pracy Marconiego, która rychło doczekała się drugiego wydania. Nie zrażony I. obok publikacji pomniejszych rozprawek, przystąpił do wydawania okazałego dzieła pt. Plany budowli, obejmujące rozmaite rodzaje domów, mieszkań wiejskich różnej wielkości, kościołów, gmachów publicznych, mostów, ogrodów, monumentów i tym podobnych szczegółów w rozmaitych stylach architektury. Wychodziło ono zeszytami i obejmowało przedstawione w pięknych stalorytach znakomicie narysowane projekty I-ego (120 tablic); za pracę tę Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu mianowała I-ego swoim członkiem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?