"Skąd to wszystko wiem? Przecież ty zawsze jesteś we mnie. Przecież jesteśmy we mnie wszystkie. W każdym wieku i w każdej sytuacji. Jak taka rosyjska babuszka. Jedna tkwi w drugiej, a wszystkie we mnie. Żadna nie jest mi obca”.
[fragment]
W RELIGII DLA ATEISTÓW deklarujący pełną szacunku niewiarę autor sprawdza – z właściwym sobie przewrotnym humorem – w jaki sposób doświadczenia różnych religii mogą się przydać świeckiemu umysłowi w tak rozmaitych dziedzinach jak kształtowanie więzi społecznych, tworzenie nowych koncepcji studiów wyższych i muzeów, wzbogacanie oferty turystycznej czy zachowywanie należytego dystansu wobec własnych ułomności.
„Niniejsza książka jest próbą wydobycia z religii, przede wszystkim z chrześcijaństwa i, w mniejszym stopniu, z judaizmu i z buddyzmu, elementów głębokiej mądrości, które dałoby się zastosować także w życiu świeckim i które pomogłyby nam sprostać wyzwaniom życia w społeczeństwie oraz poradzić sobie z psychicznym i fizycznym cierpieniem. Główna teza nie brzmi, że zeświecczenie jest złe, lecz że nazbyt często zostało źle przez nas przeprowadzone – że pozbywając się nieprawdopodobnych idei, niepotrzebnie zrezygnowaliśmy także z wielu przydatnych i przyjemnych aspektów religii” [fragment].
Książka JAK PROUST MOŻE ZMIENIĆ TWOJE ŻYCIE to niekonwencjonalne studium poświęcone cyklowi powieściowemu W poszukiwaniu straconego czasu. Zafascynowany postacią Marcela Prousta de Botton proponuje, by dzieło francuskiego pisarza odczytywać jak zbiór praktycznych, uniwersalnych wskazówek, dzięki którym możemy lepiej określać swe życiowe priorytety, położyć kres roztrwanianiu czasu, czerpać więcej z przyjaźni i miłości oraz nauczyć się doceniać piękno spraw codziennych.
Melbourne, sierpień 1992. Bartek Pisz - architekt, i Tomek Sikora - fotograf, postanawiają odreagować męczącą pracę komercyjną i uciekają z miasta do centralnej Australii. Zabierają ze sobą tekturową walizeczkę, koszyk, dwa świńskie ryje, kapelusz, rękawicę bokserską, łapkę i siatkę na muchy, solidne stare buty, specjalnie uszyte dla nich przez babcię Wandę bermudy oraz podkoszulki z inicjałami ich nowych imion. Towarzyszy im również szwagier Tomka, Francis Teste, uwieczniający aparatem wyprawę Tlisia i Zanziby. Przez dwa tygodnie dwie świnki odkrywają ten pozornie pusty kontynent poprzez surrealistyczne sytuacje. I tak wpadają na wagon kolejowy porzucony w kompletnie pustej przestrzeni, bez torów. Wagon, który, podobnie jak samolot znaleziony dziesięć dni później w wysokim buszu, musiał spaść z nieba?!
Zaczarowany świat wciąga ich do wymarłego miasta, gdzie Tlisio i Zanziba przemykają wzdłuż ulicy pełnej kokietujących ich słodkim uśmiechem manekinów sprzed trzech dekad. Następnego dnia znajdują się w krainie tysięcy kopców ułożonych z małych kamyków przez poszukiwaczy opali. W parę dni później wita ich majestatyczna, święta góra Uluru, aby utulić dwie zmęczone już długą podróżą świnki do snu. Świeże i wypoczęte wpadają następnego dnia w objęcia pięknego, rozłożystego, pachnącego białego eukaliptusa. Wreszcie te niekończące się przygody zostają brutalnie przerwane czerwonym światłem na skrzyżowaniu w Melbourne.
Widziałam, że patrzy na mnie z przyjemnością , widziałam, że widzi mnie tak, jak pragnęłam, by widzieli mnie wszyscy, przede wszystkim jednakże on, ten, ten, do którego przyszłam, ażeby go zobaczyć i by on widział mnie taką, jak pragnęłam, całkiem inną niż wtedy, kiedy przyszłam tu po raz pierwszy, żeby widział mnie jako ten tort paryski z kremem...Widział mnie i zaaprobował to, a ja poczerwieniałam i obróciłam sie dookoła, uniosłam ręce, jakbym chciała wznieść sie, jak potrafią obracać się modelki, gdy prezentują te swoje stroje, i zakręciło mi się w głowie...
Andrzej Kotański - poeta i prozaik, absolwent filologii romańskiej UW. Zadebiutował zbiorem opowiadań ""Czterdzieści siedem tysięcy bankietów"", wydał też dwa tomy wierszy ""Elegia o płaszczu skórzanym"" i ""Jutro będzie wiosna"". Pisze i leczy się w Warszawie.
John McGahern (1934?2006) jest autorem zbiorów opowiadań i powieści zaliczanych do kanonu najwybitniejszej współczesnej prozy irlandzkiej (m.in. tłumaczonych na język polski książek Pornograf oraz Między niewiastami ? nominowanej do Booker Prize i wyróżnionej nagrodą ?Irish Times?).
Wydane na rok przed śmiercią pisarza autobiograficzne Wspomnienie to przede wszystkim przejmująca opowieść o udrękach i zachwytach dzieciństwa ? o doświadczaniu żałoby, okrucieństwa, osamotnienia, ale również wielkiej miłości i fascynacji pięknem świata. ?Przychodzimy z ciemności w światło i wzrastamy w świetle, dopóki śmierć nie wróci nas do pierwotnej ciemności. Pierwsze lata światła częściowo są także ciemnością, nie mamy bowiem żadnej władzy ani zrozumienia i jesteśmy bezradni w zetknięciu ze światem.
To jedna z największych niedoli dzieciństwa. Na szczęście łatwo topnieje wobec bezgranicznej wiary, energii i nieustannej zmienności długiego dnia dziecka. Nawet największa katastrofa nie może trwać przez cały dzień?.
Jest taki czas w życiu człowieka, niezbyt długi, bo trwający zaledwie kilka lat, w którym wszystko przeżywa się z niezwykłą intensywnością. Czas, w którym nie jest się już dzieckiem, ale jeszcze nie przestąpiło się progu dorosłości. Czas, gdy wszystko zdarza się po raz pierwszy. Pierwsza miłość, pierwszy bunt, pierwsze rozczarowanie, pierwsze wino...
Czas wypełniony po brzegi nadzieją i marzeniami.
Jacek Borcuch
Cykl wykładów, które Calvino miał wygłosić na Uniwersytecie Harvarda w roku akademickim 1985/1986, ukazał się pośmiertnie w 1988 roku, stając się niejako literackim testamentem pisarza. Tom zawierał pięć esejów, zatytułowanych kolejno: Lekkość, Dokładność, Szybkość, Przejrzystość, Wielorakość (Calvino nie zdążył napisać szóstego, pod tytułem Zwartość). Każdy z nich odnosi się do tych cech literatury, które zapewnią jej bilet wstępu do następnego tysiąclecia. (...) Owe erudycyjne i błyskotliwe teksty są zarazem, a może - przede wszystkim - zarysem poetyki, krytycznym komentarzem i przewodnikiem po twórczości własnej.
Jest to jedna z tych książek, na jakie trafia się raz albo dwa razy w życiu. Ja muszę powiedzieć "raz", bo nie jestem już taki młody. (...) Większą przyjemność od trzymania jej w ręku mogłoby mi sprawić tylko jej napisanie.
Josif Brodski
Trzeci policjant to najgłośniejsza powieść w dorobku O'Briena - gorzka, groteskowa i oniryczna, zawieszona pomiędzy przygodami Alicji w Krainie Czarów a thrillerem kryminalnym. To w niej objawia się postać szalonego naukowca de Selby'ego oraz sformułowana zostaje teoria atomowa dotycząca niebezpiecznych związków ludzi i rowerów. Pytania o to, czy Ziemia istotnie ma kształt kiełbasy, czym jest omnium oraz po co wynaleziono skrzynię wodną pozostają wciąż aktualne i nurtują kolejne pokolenia badaczy i komentatorów.
. mój mąż ujął mnie za łokieć i roztrajkotał się Słuchaj dzieweczko co człek lekceważy to mu się przydarzy przecież z ciebie też może być pisarka więc słuchaj ja mogę ci powiedzieć jedynie to w co wierzę a więc słuchaj dzieweczko na początku wszystkiego jest podziw i jak zaczniesz czemuś się dziwić tak że aż wpadniesz w osłupienie to tak jakoś staniesz się przeraźliwie bierna ale to nic to jest tylko pokora lecz pokora pełna błyskotliwego oczekiwania to taki stan przed zwiastowaniem i mieć będziesz otwarte oczy oraz otwartą duszę i nagle ta twoja bierność stanie się swoim przeciwieństwem i ty to wszystko nie tylko zechcesz ale będziesz musiała zanotować a pisarzem jest ten kto zaczyna opisywać to co zobaczył to co mu zaświtało i nie jest to nic innego jak tylko ogromna radość z czegoś ze coś jest poza tobą.
Miss April, z tej mojej popularności dostaję porządnych drgawek, krzyczę już nie tylko ""Pod Tygrysem"" i w ""Zielonym Laboratorium"" na dziennikarzy, ale i na poczciwców, którzy przychodzą mnie pozdrowić albo przychodzą mi oznajmić, że powinienem im dać trzydzieści tysięcy dolarów albo żebym ich adoptował, inny chce ode mnie piętnaście tysięcy marek, że chce dzieciom założyć zakład produkcji instrumentów smyczkowych (...)"".
"Sztuka Podróżowania" to niezwykła relacja z wojaży w czasie i w przestrzeni ? bliskich i dalekich, rzeczywistych i wyobrażonych. Wybierając za przewodników artystów (m.in. Baudelaire?a, Flauberta, van Gogha czy Hoppera), de Botton dostrzega w podróżowaniu problem filozoficzny, ściśle związany z ludzkim pragnieniem pełni i dążeniem do szczęścia.
Alain de Botton (1969) zdobył światową sławę jako twórca błyskotliwych, odkrywczych i dowcipnych książek eseistycznych określanych jako ?filozofia życia codziennego?, które zainspirowały powstanie cyklu filmów dokumentalnych i stały się bestsellerami w wielu krajach. W swych rozległych intelektualnych poszukiwaniach autor dotyka najistotniejszych niepokojów współczesnego człowieka ? w fascynujący, osobisty sposób pisze o filozofii, sztuce, karierze, o literaturze i miłości.
O niedżwiedziach, które dawno temu opuściły swe niedostępne górskie kryjówki i zamieszkały w wielkim mieście, Buzatti opowiada prozą, obrazkiem i rymem. Są w tej historii czary i zbrodnie, zagadki kryminalne i walki z potworami, przygody pełne grozy, ale i szlachetnych czynów. A wszystko w aurze ironii, gorzkawego humoru i subtelnych literackich aluzji.
Bohaterami tej książki są ludzie skazani na ocalenie. Tacy, którzy o swoim bagażu doświadczeń mówić nie mogą, czy też nie chcą.
Irit Amiel stara się przełożyć wieloletnie milczenie postaci żyjących w "izraelskim tyglu" na mowę literacką. Opowiada losy "osmalonych" w sposób tak uczciwy, zwięzły i prosty, że jej głos brzmi czysto i mocno. Książka ta może zostawić ślad w najbardziej osobistych rozważaniach współczesnego czytelnika o życiu i śmierci.
Fernando Pessoa (1888-1935), modernistyczny poeta i prozaik portugalski, jest uznawany za jednego z najwybitniejszych pisarzy XX wieku. Istnieje bardzo wiele heteronimów Fernanda Pessoi, czyli jego literackich wcieleń różniących się osobowością i stylem, jednak trzy z nich są najważniejsze: Alberto Caeiro, Ricardo Reis i Álvaro de Campos. Należałoby jeszcze dodać tu Bernarda Soaresa, autora Księgi niepokoju, którego sam Pessoa uważał za półheteronim. Niniejsza książka przedstawia całość poezji Alberta Caeiro oraz kilka tekstów prozą związanych z tym poetą. Trzeba tu jednak nadmienić, że pomijając samego Pessoę, jedyną postacią niefikcyjną z tych, których teksty pojawiają się w tym tomie, jest tłumacz na język polski.
Mikro opowiadania z tomu ,,Nanizane na sznurek"" to jeden z pierwszych tekstów nurtu tzw. Węgierskiej nowej prozy. Wydana na Węgrzech w 1976 roku debiutancka książka młodego matematyka, obecnie jednego z najwybitniejszych europejskich pisarzy, do dziś nie straciła aktualności i świeżości, a przez wiele lat była jednym z niewielu literackich przekazów dotyczących niechlubnej przeszłości węgierskich wysiedleń. Ten wyrafinowany artystycznie, pełen fantazji opis rzeczywistości widzianej przez pryzmat wspomnień z dzieciństwa należy do najbardziej frapujących dokonań Petera Esterhazyego.
Henri Michaux (1899-1984) -francuski pisarz i malarz urodzony w Belgii, jeden z najbardziej inspirujących i oryginalnych dwudziestowiecznych artystów. Tom zawiera jego surrealistyczną prozę poetycką poświęconą perypetiom zagadkowej i niepokojącej postaci niejakiego Piórki - everymana zanurzonego w okrucieństwie i chaosie świata.
Jak narysować dinozaura, Jak narysować księżniczkę, Jak narysować samolot to trzy książeczki otwierające serię żartobliwych komiksowych instrukcji zachęcających dzieci do twórczego eksperymentowania. Przewodnikami po fascynującym świecie kształtów i kolorów są sympatyczni bohaterowie: żyrafa Grażynka i ptaszek Gwarek. Do książeczki dołączono blok rysunkowy.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
