...staje się co jakiś czas, żeby odpocząć, żeby się obejrzeć, żeby policzyć, ile już było, a ile jeszcze zostało. Taka jest ta książka: sprawdzam gdzie byłem, gdzie jestem, dokąd się wybieram. Oprócz tego oczywiście niezwykła ilość celnych spostrzeżeń, głębokich przemyśleń oraz barwnych opisów. Z szacunkiem: Autor
Wysmakowany, malarski zbiór fotografii Krzysztofa Bielińskiego wprowadza nas w świat wyobraźni i kreacji Włodzimierza Staniewskiego i założonego oraz prowadzonego przez niego legendarnego Teatru Gardzienice. To szczególny zapis antycznych poszukiwań Staniewskiego, sprawiający, że niepowtarzalne i z natury ulotne przedstawienia Gardzienic możemy w końcu posiąść na zawsze.W albumie znajdziemy autorskie komentarze reżysera oraz wprowadzający esej Edith Hall, wybitnej znawczyni antyku.
Wywiad rzeka z jedną z najważniejszych postaci polskiej kultury powojennej. Wybitny pisarz i reżyser filmowy opisuje życie swoje i osób, które spotykał na swojej drodze. Te bardzo osobiste opowieści, przeplatane wspaniałymi anegdotami i wspomnieniami, skrzą się ironią i dowcipem. Znakomity portret Tadeusza Konwickiego na tle polskiej obyczajowości i kultury.""Pamiętam, że było gorąco"" jest prawdziwym podarunkiem nie tylko dla namiętnych czytelników Tadeusza Konwickiego, ale i dla polskiej kinematografii.Andrzej Wajda, ""Gazeta Wyborcza
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa NarodowegoGdy zniknęły gołębie to wielowątkowa opowieść o dwóch kuzynach dokonujących wyborów życiowych i moralnych w brutalnych warunkach zawieruchy wojennej, okupacji niemieckiej i sowieckiego terroru, ukazująca pasjonujący obraz Estonii lat czterdziestych i sześćdziesiątych. Przemarsze wojsk radzieckich i niemieckich, bombardowania, walki, rzeczywistość okupowanego kraju, pomysł stworzenia rezerwatu dla Żydów z Europy Wschodniej i paraliżujący strach przed pokazowymi procesami i zsyłką na Syberię.Edgar Parts jest politycznym kameleonem, chętnie i bez skrupułów zmieniającym poglądy i próbującym za wszelką cenę osiągnąć materialne korzyści. Kolaboruje z Niemcami, by następnie po dziesięcioletnim pobycie w łagrze stać się towarzyszem Partsem, ochoczo służącym komunistom i donoszącym na rodaków. Z kolei Roland najpierw ofiarnie walczy z Niemcami, później przeciwko znienawidzonym bolszewikom, a podczas wojny pomaga rodakom w ucieczce. Losy kuzynów wielokrotnie się splatają, przynosząc w końcu nieoczekiwane, zaskakujące rozwiązanie.Gdy zniknęły gołębie to opowieść o różnych strategiach przetrwania i adaptacji do warunków życia w kraju najpierw bezlitośnie wyzyskiwanym przez Niemców, a potem totalnie niszczonym przez Sowietów. Gołębie, które zdążą uciec przed pancernymi wozami, ocaleją, a te, które wpadną w pułapkę zastawioną przez najeźdźców, zostaną zjedzone...""Jedna wojna, dwa totalitaryzmy, troje bohaterów. Oksanen stworzyła radykalną powieść o podłości, szlachetności i szaleństwie trzech drogach ucieczki od terroru. Napisała ją kilkoma językami, mistrzowsko poruszając się między chłodnym dokumentalizmem, pasją i groteską. Oksanen to najbardziej ekstremalna, przenikliwa, a jednocześnie czuła powieściopisarka w naszej części Europy."" Paulina Wilk""Nowa powieść Oksanen pokazuje, czym jest proza na najwyższym poziomie."" Sydsvenskan""Wybuchowy tekst z mrocznym sercem []. Zarazem powieść historyczna, kryminał, dramat psychologiczny, romans i opowieść wojenna."" Le Monde""Wciągająca i nadzwyczajnie dobrze napisana powieść o mrocznych czasach []. Fascynująca."" Svenska Dagbladet""Gęsta, intensywna proza wspaniałej Sofi Oksanen znajduje sobie miejsce gdzieś pomiędzy dokonaniami Quentina Tarantino i Lwa Tołstoja."" Klassekampen
Za książkę Paul Theroux otrzymał w 1989 roku Thomas Cook Travel Book Award.Paul Theroux, który zdobył sławę, podróżując koleją przez Europę, obie Ameryki i Azję, w połowie lat osiemdziesiątych po raz kolejny wsiada do pociągu. Tym razem przyłącza się do grupy turystów i wyrusza do Chin. W Państwie Środka spędza rok. Przemierza jałowe pustynie Sinkiangu i lasy Mandżurii, odwiedza tłoczne metropolie, Szanghaj i Pekin, oraz samotne góry Tybetu. Jego opowieści to fascynujące migawki z kraju, który znalazł się w szczególnym momencie swojej historii. To niezapomniany portret niezwykłego regionu i wyjątkowych ludzi.""Książki [Theroux] wzbogaciły literaturę podróżniczą XX wieku. [] Chiny z opuszczoną gardą, niedopiętymi guzikami i tłustymi palcami są jeszcze bardziej magiczne, kiedy rąbek tajemnicy został uchylony."" USA Today""Bardzo zabawny, pięknie napisany, wnikliwy obraz kaprysów życia i polityki w Chinach."" Conde Nast Traveler""Theroux potrafi wyjątkowo dobrze uchwycić surrealistyczne aspekty Chin."" The Miami Herald
Masza jest młoda i uparta, jest Azerką, Żydówką i jeśli trzeba Turczynką i Francuzką. Jednak w Niemczech jako imigrantka od początku była skazana na brak porozumienia. Teraz mówi płynnie pięcioma językami i planuje karierę w ONZ. Gdy nagle umiera jej chłopak, zrozpaczona ucieka do Izraela, gdzie ostatecznie będzie musiała zmierzyć się ze swoją przeszłością. Olga Grjasnowa, doskonale balansując na granicy komedii i tragedii, z nadzwyczajnym wyczuciem opowiada historię pokolenia, które nie zna granic, ale nie ma też swojego domu. """"Rosjanin..."" Olgi Grjasnowej przynosi nam historie znane jak zły szeląg, ale których znać nie chcemy: bo co z nimi zrobić, bo co odpowiedzieć, bo wciąż się powtarzają, bo bolą Dorosłe dziecko wojny w Azerbejdżanie, wnuczka ocalałej z Zagłady, mierzy się z pytaniami o tożsamość, przynależność, religię, tradycję. Masza, córka uciekinierów z Baku, sierot po Związku Radzieckim, niedoszłego kosmonauty i pianistki, chce być sobą cokolwiek miałoby to znaczyć. Dorastanie w nierozliczonych z rasizmem i nazizmem Niemczech nie pomogło jednak ani jej, ani jej bliskim, ani rówieśnikom. Miłośnicy jednoznaczności chcą mówić wyraźnie: Arab, Turek, Żydówka, Rosjanka; obcy, słabszy, groźny, pogardzany. Masza, Cem i Sam, to szczególne, bo niespokrewnione rodzeństwo, walczą z wielogłowym smokiem cudzych lęków, uprzedzeń i niewiedzy. Wszystko, czego potrzebują, to siebie nawzajem, wiedzy o sobie, odwagi i przyjaźni."" Anna Marchewka ""Grjasnowa pięknie i wnikliwie opisuje, jak to jest, kiedy na skutek traumatycznych wydarzeń traci się dom; kiedy nigdzie nie jest się ani turystą, ani miejscowym i kiedy nie sposób zgadnąć, dlaczego ani na czym polega brak."" Ismet Prcic ""W tej ambitnej powieści Olga Grjasnowa odmalowuje przejmujący portret młodości. Podążamy za bohaterami z Frankfurtu do Jerozolimy, z dramatycznej przeszłości w niepewną przyszłość. Ta książka, choć napisana z ponurym humorem, wstrząsa i druzgocze; będzie was prześladować."" Leigh Stein ""Uważne i pełne melancholii studium utraty."" Kirkus? ""Dzięki literackiemu wyczuciu Grjasnowej świat Maszy wydaje się niemal znajomy. Rosjanin... należy do nowej literatury światowej, która dostrzega obcość jako warunek bliskości, a osamotnienie jako sposób na życie."" Shelf Awareness ""W powieści Grajsnowej świat przedstawiony jest tak, jak nigdy nie był w żadnej powieści. Z siłą, dowcipem i mądrością, klarownie, subtelnie i ze świadomością cierpienia."" Elmar Krekeler, Die Welt ""To ciężka i wstrząsająca opowieść o utracie tożsamości. Silny głos Olgi Grjasnowej czyni z Maszy i reszty bohaterów złożone postaci. Autorka radzi sobie z trudnym zadaniem opowiedzenia o życiu w wielokulturowym społeczeństwie i wewnętrznym zamęcie wynikającym z wykorzenienia. Jej książka to zdumiewająca powieść o utracie powieść, która zwiastuje nadejście niezwykle utalentowanej pisarki."" Upcomin4.Me
W rodzinie ojca mego to zbiór reportaży o zwartych szeregach środowisk kościelnych, które same nazywają siebie Rodziną Radia Maryja. Autor, były dziennikarz „Gościa Niedzielnego”, próbuje zmierzyć się z fenomenem toruńskiego imperium medialnego skupiającego kilkanaście milionów zaangażowanych katolików. Wójcik oddaje głos wiernym, kapłanom i kościelnym prominentom, cytuje audycje radiowe i listy pasterskie, jeździ na msze odprawiane przez księdza Piotra Natanka i pikietuje pod Krajową Radą Radiofonii i Telewizji, a nawet zapisuje się na studia na uczelni ojca Rydzyka. Dzięki temu, że nie boi się pytać ani słuchać, jego książka, pisana od wewnątrz, napędzana ciekawością i chęcią przeniknięcia do źródeł wspólnotowości, staje się bezprecedensowym portretem jednego z obliczy polskiego Kościoła.
Reportaże Wójcika fascynują, ale nie dają łatwych odpowiedzi na pytania, czy możliwa jest wspólna płaszczyzna dialogu i jaka jest przyszłość naszego katolicyzmu.
"W rodzinie tego ojca bywa zabawnie, ale częściej strasznie. Chrześcijańskiej pokorze towarzyszy pycha, a miłości bliźniego zapiekła nienawiść. Polski katolicyzm pokazuje tu swoją „wykrzywioną twarz”. To opowieść o słuchaczach Radia Maryja, ze środka – bolesna dla autora, który martwi się o przyszłość Kościoła, wstydliwa dla hierarchów, dla polityków kompromitująca. Brawurowa. Czyta się ją z poczuciem zażenowania. Jakim jesteśmy społeczeństwem, skoro pozwoliliśmy Tadeuszowi Rydzykowi przejąć rząd dusz nad odtrąconymi? Czemu dopuściliśmy, by sympatyczne panie w moherowych beretach pakowały w koperty kał i wysyłały je urzędnikom państwa?" Lidia Ostałowska
"Marcin Wójcik poszedł do nieba. Zagląda w mdłe od kadzideł korytarze obklejone obliczem Ojca Dyrektora. Siada z jego przyjaciółmi ciasnym różańcem w pozłacanych plastikowych fotelach ogrodowych. Ojciec Dyrektor długimi, sprawnymi jak u kieszonkowca palcami masuje wszystkim portfele na wysokości serc. Jest żonobójca z Bogiem na ustach, żądne krwi moherowe starowiny, młodzież o katatonicznych spojrzeniach i przestrojonych radiem umysłach. Nowa kategoria: "catholic thriller". Nie sposób się oderwać, bo Wójcik zna się na czarciej, reporterskiej robocie." Marcin Kącki
Droga do wyzwolenia to przenikliwa analiza świata scjentologii, która powstała na podstawie materiałów archiwalnych oraz ponad dwustu wywiadów przeprowadzonych z obecnymi i byłymi członkami Kościoła. Swą opowieść autor osnuł wokół życiorysów dwóch najświętszych dla scjentologów postaci: autora powieści science fiction L. Rona Hubbarda, w którego niespokojnym umyśle zrodziła się idea nowej religii, idealnie dopasowanej do kryzysu duchowego, jaki dotknął Amerykę po II wojnie światowej, oraz Davida Miscavige'a, ambitnego i bezwzględnego następcy Hubbarda, któremu przypadło w udziale trudne zadanie utrzymania pozycji Kościoła w obliczu ciągłych skandali i problemów prawnych. Wright pokazuje, w jaki sposób Kościół zabiega o pozyskanie w swe szeregi gwiazd, takich jak Tom Cruise czy John Travolta, i jak wykorzystuje ich do realizacji własnych celów. Przedstawia też losy osób, które już w dzieciństwie z entuzjazmem przyjęły idee Hubbarda i zgodziły się mu służyć przez miliard lat. Nie stroni również od relacji z pierwszej ręki: pisze o przemocy, wyzysku, bezwzględności i morderczej dyscyplinie. Owoc jego pracy to coś więcej niż zwykły tekst demaskatorski Wright odkrywa bowiem prawdziwą istotę tej kontrowersyjnej instytucji religijnej, chronionej przez amerykańską konstytucję.
Kiedy w latach osiemdziesiątych Chiny, dotąd niemal niedostępne dla zagranicznych turystów, zmieniły politykę i otwarły granice przed obcokrajowcami, bogactwo nieznanych zakątków w trzecim co do wielkości kraju świata przyprawiało podróżników o zawroty głowy. Colin Thubron, opanowawszy podstawy mandaryńskiego, postanowił wyruszyć samotnie w liczącą ponad piętnaście tysięcy kilometrów podróż. Unikając utartych szlaków i odwiedzając mniej popularne, choć nie mniej ciekawe miejsca, odkrywa zaskakującą różnorodność krajobrazów i fascynujące losy mieszkańców kraju, który z trudem podnosi się z traumy rewolucji kulturalnej. Colin Thubron oczarowuje czytelnika prostotą i otwartością; po raz kolejny dowodzi, że zasługuje na miano jednego z najwybitniejszych żyjących pisarzy podróżników. ""Jak klasyczny chiński zwój, ta książka podąża krętą, malowniczą drogą przez krajobraz Chin. Wędrując przez żywiołowe metropolie i tereny rolnicze, małe miasteczka i wsie, autor maluje obrazy, które na długo zapadają w pamięć."" Publishers Weekly
Furie Hitlera to historia moralnie straconego pokolenia kobiet, które urodziły się w Niemczech po pierwszej wojnie światowej w kraju targanym niepokojami i zmagającym się z poczuciem klęski. Kobiet, które w młodości dały się porwać nacjonalistycznym ideom ruchu narodowosocjalistycznego, niosącym Niemcom polityczne przebudzenie, które popchnęło ich na wschód w poszukiwaniu nowego Lebensraum. Dla wielu tych kobiet pielęgniarek, nauczycielek, sekretarek, żon i kochanek rozszerzające się imperium stało się czymś na kształt Dzikiego Wschodu, niebezpiecznego, ale stwarzającego nowe szanse: na kariery i małżeństwa. Wyruszając na front, nie wyobrażały sobie jednak, czego będą świadkami i w czym będą uczestniczyć. Efektem wieloletnich badań oraz dziesiątek rozmów przeprowadzonych przez Wendy Lower są niepodważalne dowody na to, że kobiety te nie były tylkomorderczyniami zza biurka ani wsparciem dla działających na froncie mężczyzn. Badaczka konfrontuje czytelnika z okrutną wizją furii Hitlera, które z zaangażowaniem uczestniczyły w grabieżach, znęcały się nad Żydami w gettach w Polsce, na Ukrainie i Białorusi oraz brały udział w masowych egzekucjach...
W Nie przeproszę, że urodziłam Karolina Domagalska sięga po temat, który budzi wiele kontrowersji, wywołuje lęk, stawia trudne pytania o wartości etyczne. Zwłaszcza w Polsce, gdzie brak szczegółowych regulacji prawnych dotyczących zapłodnienia in vitro.
Autorka odmalowuje szeroki i społecznie zróżnicowany obraz tego zjawiska. Sięga po historie i doświadczenia rodzin „klasycznych”, czyli heteroseksualnych, ale też „nowych”: lesbijskich lub gejowskich, pisze także o kobietach, które pragnęły mieć dziecko, mimo że nie miały partnera. Rozmówców szuka autorka również za granicą: podróżuje do Izraela, Holandii, Wielkiej Brytanii, Skandynawii, dzięki czemu czytelnik ma szansę poznać wiele odmiennych rozwiązań prawnych: zasady działania banków spermy, dawstwa anonimowego i nieanonimowego, poznaje samych dawców i ich motywację. Równie ważne stają się spotkania, w trakcie których autorka rozmawia o tym, co czują rodzice, którzy decydują się na ten typ rodzicielstwa, kobiety, które przechodzą proces zapłodnienia in vitro, wreszcie dzieci, które nie znają tożsamości biologicznych rodziców.
Książka Karoliny Domagalskiej to niezwykle cenny głos w dyskusji o współczesnych modelach rodziny. Napisana z delikatnością i taktem, mówi jednak wyraźnie: rodzicem nie jest ten, kto rodzi czy płodzi, tylko ten, kto wychowuje i obdarza miłością.
Chłopiec znany pod imieniem Tor Baz Czarny Sokół wędruje po zamieszkane przez plemiona Pasztunów obszary Pakistanu, Iranu i Afganistanu. Spotyka mężczyzn, którzy walczą pod różnymi sztandarami, i kobiety, które mogą stracić wszystko, jeśli złamią kodeks honorowy swojej społeczności. Skąd idzie i dokąd prowadzi go przeznaczenie? Książka znalazła się w finale Man Asian Prize, 2011. ""Ta niezwykła książka oczarowuje nas swoją poetyką. Styl, w jakim jest napisana, i fascynujące miejsca akcji przygód chłopca, którego los zmusza do ciągłej wędrówki, sprawiają, że mamy wrażenie, jakbyśmy czytali kolejną baśń z tysiąca albo nawet dwóch tysięcy i jednej nocy. Autor mistrzowsko opisuje piękno ludzi, dla których honor i prawo nie są pustym frazesem. Ich niezłomne charaktery hartują się w ogniu konfliktów, namiętności i niełatwych warunków życia. Bardzo polecam."" Rafał Bryndal
Maska Afryki to kolejny reportaż słynnego podróżnika i pisarza, którego fascynują pogranicza kultur i odchodzący w zapomnienie świat dawnych wierzeń. Podróżując przez Ugandę, Ghanę, Nigerię, Wybrzeże Kości Słoniowej i w końcu RPA, rozmawia z dyplomatami i członkami rodzin królewskich, politykami i naukowcami, biznesmenami i szamanami, chrześcijanami, muzułmanami i wyznawcami tradycyjnych lokalnych kultów. Oddaje głos swoim rozmówcom i pozwala im wprowadzić czytelnika w świat magii, wróżb i czarów.
"Naipaul zaprasza czytelnika w podróż po Czarnym Lądzie: z Ugandy do Nigerii, Ghany i Wybrzeża Kości Słoniowej, a stamtąd do Gabonu i Republiki Południowej Afryki. Jest to wędrówka na spotkanie z historią, a przede wszystkim na spotkanie z ludźmi. Barwne opisy, w których widać umiłowanie dla szczegółu, przeplatają się z biografiami nietuzinkowych ludzi, przedstawicieli władzy i polityki, takich jak Jerry Rowlings czy Winnie Mandela. W tej różnorodności przyrody, dziejów i warunków życia powraca wspólny wątek – duchowość Afryki: łączność ze światem niewidzialnym utrzymywana przez krwawe ofiary i poszukiwanie źródeł duchowej energii. Mimo żywotności Kościołów chrześcijańskich oraz islamu Afrykanin pozostaje przywiązany do tradycyjnej religijności: zwraca uwagę na pozanaturalne znaki, dialoguje ze światem duchów, ma skłonność do cielesnej ekspresji. Podróż z V.S. Naipaulem po Afryce wciąga, poucza i wzbogaca. Powróciłem z niej zachwycony."
Jacek Jan Pawlik
"Mistrz wciąż w formie. Proza Naipaula jest prosta, zwięzła i zaangażowana. Podobnie jak Flaubert i Hemingway Naipaul pisze mniej, by powiedzieć więcej, i niewielu mu w tym dorównuje. […] To reportaż pierwszej próby."
Alex Perry, „Time Magazine”
"Naipaul w sposób bezstronny, trzeźwy, refleksyjny i pojednawczy przekazuje swoje mądre obserwacje z nadzieją, że im więcej wiemy, tym więcej akceptujemy."
„Publisher’s Weekly”
"Pisząc ze skromnością i cierpkim liryzmem, Naipaul wyraża nową postawę – zwątpienie w samego siebie. Uznanie ludzkiej słabości – począwszy od własnej – niezwykle pogłębia jego wnikliwość."
Eliza Griswold, „The New York Times Book Review”
Witajcie w świecie nieokiełznanej wyobraźni i nieskrępowanej swobody literackiej. Oto bohaterowie z piekła rodem, balansujący na granicy jawy i snu, życia i śmierci. Kasztaniarz i kosmonauta, trumna z generałem Sikorskim i przygłucha Matka Boska w blasku telewizora dziergająca Jezusowe skarpety. W oszalałym świecie nikogo nie dziwi podwieczorek zapoznawczy dla zmarłych ani teatrzyk oświaty sanitarnej. Weronika Murek niczym nadworny kuglarz słowa miesza style literackie i zwodzi zmysły czytelnika. Doskonała odskocznia od szarości dnia powszedniego. ""Krótkie, gęste i treściwe każde słowo na swoim miejscu, co drugie zdanie mocne i celne niczym aforyzm. A wszystko to spowija aura niesamowitości, choć opowiadania te traktują o zwykłym życiu. Debiut bardziej niż obiecujący."" Dariusz Nowacki
Prześmieszny, oryginalny i odkrywczy zbiór osobistych esejów jednej z najpopularniejszych obecnie nowojorskich artystek, Leny Dunham, która podbiła serca publiczności jako gwiazda serialu HBO Dziewczyny.W ""Nie taka dziewczyna"" opowiada o doświadczeniach wchodzenia w dorosłość: o zakochiwaniu się, nieudanych randkach, samotności, kilku dodatkowych kilogramach, udowadnianiu swojej wartości, szukaniu własnej drogi i prawdziwej miłości, a przede wszystkim o tym, że trzeba mieć odwagę i wierzyć, iż właśnie twoja historia jest tą wartą opowiedzenia.Ta książka to dowód, że dwudziestoośmioletnia Lena Dunham błyszczy wśród młodych talentów literackich Ameryki, a także pełen autoironii i momentami boleśnie szczery raport z wojny zwanej dojrzewaniem.
Ofiarą brutalnego zabójstwa pada młody dziennikarz Bernardo Blanco. W toku śledztwa wychodzą na jaw niepokojące fakty związane z głośnym dochodzeniem sprzed dwudziestu lat. Policjant Ramón Cabrera odkrywa, że Blanco pracował nad książką o sprawie kilku uczennic z Paracunu, które w latach siedemdziesiątych zostały zamordowane przez człowieka zwanego Szakalem. Cabrera nie ma wątpliwości, że zabójca chciał powstrzymać dziennikarza przed ujawnieniem prawdy.Świat Solaresa jest pełen przemocy i pasji. Skorumpowani policjanci chronią wpływowych polityków i ich bliskich bez względu na to, jak okrutnych dopuszczą się zbrodni, a każdy, kto dąży do prawdy, znajduje się w śmiertelnym niebezpieczeństwie.""Czarne minuty"" to więcej niż wciągający kryminał, to znakomita literatura. Rzadko się zdarza tak elektryzujący debiut.""Ta wciągająca powieść zmusza czytelnika do konfrontacji z dręczącym paradoksem ludzkiej natury, odwieczną tajemnicą niegodziwości."" Publishers Weekly""Świat przedstawiony w Czarnych minutach wywołuje lęk i odrazę, lecz Solares opisuje go w sposób zaskakująco piękny i fascynujący."" Larry Rohter, The New York Times""Ten kryminał to także refleksja nad korupcją; doskonale uchwycono w nim koszmarną bezradność, którą budzą fale związanej z narkotykami przemocy, przetaczające się przez północny Meksyk."" The Nation""Powieść Martina Solaresa jest intensywna i żywiołowa, pełna przemocy i akcji."" El Pais""Solares przedstawia imponujący ciąg wydarzeń, konstruując pełną akcji fabułę, która ani na chwilę nie zwalnia tempa. [] To prawdziwy pisarz."" El Mundo
Wyjście z Egiptu"" Andr Acimana można by, przez analogię z Proustem, nazwać poszukiwaniem utraconego miejsca. To miejsce, minione i utracone na zawsze, to Aleksandria lat 50-tych XX wieku miasto, w którym barwnie i hałaśliwie koegzystowały ze sobą społeczności Arabów, Europejczyków i Żydów. Ten nieistniejący już świat jest zarazem światem dzieciństwa i dorastania autora, który poznaje go, wykluwając się z wnętrza niezwykłego barwnego kokonu, jaki stanowi jego rodzina.""Niezwykła opowieść o ekscentrycznych krewnych, fascynującym mieście i wielonarodowej kulturze. Ta pięknie napisana książka łączy zmysłowość prozy Lawrence'a Durrella, magię Garci Mrqueza i realizm osobistej obserwacji. Przepyszny portret zaskakującego i zaginionego już świata."" Eva Hoffman""Aciman z czarującą prostotą odtwarza życie dawnej Aleksandrii, ukazując uwodzicielską moc tego pięknego, wielojęzycznego miasta."" The New Yorker""Pięknie zapamiętana i jeszcze piękniej opisana przeszłość."" Los Angeles Times Book Review""Móc odnaleźć na tych stronach Aleksandrię, zaróżowioną i jasnooką, zanurzoną w świeżej wyobraźni Acimana, to największy dar, który otrzymuje czytelnik."" James Merrill
Moscoviada. Powieść grozy"" to opowieść o jednym dniu z życia literata o dziwnym jak na ukraińskiego poetę imieniu Otto von F. w Moskiwe. Niezwykła mieszanka kilku stylów prozatorskich: czarnego realizmu, thrillera, parodii love story, autobiografii, antyutopii, pamfletu politycznego.""Powieść napisana przez najświetniejszego chyba i najbardziej przenikliwego pisarza, jaki w ostatnich latach pojawił się w naszej dawniej komunistycznej części Europy."" Piotr Bratkowski, Gazeta Wyborcza
Środek upalnego lata, Kolumbia. Grupa Polaków wybranych do reklamy Coca-Coli spędza wakacje życia w luksusowym hotelu nad oceanem. Ale kiedy beztroscy turyści dostaną od Kolumbijczyków propozycję nie do odrzucenia, raj zmieni się w piekło. I nie wszyscy wrócą z tej podróży. Sobota nad ranem, w Warszawie wstaje świt. Słychać śpiew ptaków i szum rzeki. Z mostu Gdańskiego zwisa ciało mężczyzny, rozpruty brzuch, ręce skrępowane na plecach, a w dłoni orzeszek ziemny. W skorupce. W dynamicznej, pełnej napięcia i zaskakujących zwrotów akcji powieści z dobrze już znanym komisarzem Jakubem Mortką w roli głównej Wojciech Chmielarz potwierdza, że jest jednym z najlepszych autorów kryminałów młodego pokolenia. Pióro Chmielarza sprawia, że chciałoby się wypić z komisarzem Jakubem Mortką parę kieliszków, porozmawiać o tym i owym. Na przykład o talentach jego twórcy. Świetne! Proszę o następny tom.Michał Komar
Latem 1944 roku Nowym Jorkiem wstrząsa informacja o morderstwie – młody Lucien Carr śmiertelnie rani o dziesięć lat starszego Davida Kammerera. Pierwszymi, którzy dowiadują się o zbrodni, są: William Burroughs i Jack Kerouac. "A hipopotamy żywcem się ugotowały" to opowieść o wydarzeniach poprzedzających fatalne zdarzenie, a jednocześnie wczesna próba talentu artystów, którzy przeszli do historii jako czołowi przedstawiciele Beat Generation. Burroughs i Kerouac bez pruderii portretują siebie i innych bohaterów amerykańskiej bohemy końca lat czterdziestych, wypełniając scenę nowojorskich barów miłością, alkoholem, narkotykami, brutalnością, a także intelektualnymi dyskusjami. "A hipopotamy…" to jedyna książka napisana wspólnie przez obu pisarzy. Czekała ponad sześćdziesiąt lat na pojawienie się drukiem. "To jedna z tych książek, które poprzedza legenda. Zabójstwo, rękopis odrzucany przez wydawców, przechowywany – jak opowiadali autorzy – pod podłogą. Co ciekawe, samo morderstwo w tej młodzieńczej opowieści Burroughsa i Kerouaca zajmuje niewiele miejsca – to przede wszystkim opowieść o Nowym Jorku w czasach wojny, o błąkaniu się po barach, o próbach zaciągnięcia się na statek. I wreszcie o tym, jak to jest, kiedy świetny temat literacki – morderstwo – przytrafia się w życiu." Justyna Sobolewska "Publikacja powieści Williama S. Burroughsa i Jacka Kerouaca to wydarzenie nie tylko dlatego, że książka jest efektem połączenia sił dwóch z trzech głównych przedstawicieli Beat Generation, ale także dlatego, że to opowieść o męskiej przyjaźni, homoseksualnej obsesji i morderstwie, która zafascynowała wielu amerykańskich pisarzy. To żywy obraz zapomnianej epoki i jej bohaterów: bezsilni weterani Hemingwaya i ćmy barowe z „Piekielnego Brooklynu” spotykają tu nieprzytomne dzieciaki jak z powieści Breta Eastona Ellisa." John Walsh, „The Independent” "Tajemnica bezwzględnego morderstwa połączona z lamentem egzystencjalisty – tak jakby Dashiell Hammett spotkał Alberta Camusa […]. Dokument Beat Generation." Gerald Nicosia, „San Francisco Chronicle” "Fascynujące spojrzenie się na lata kształtowania się ruchu bitników." Nick Rennison, „The Sunday Times”
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
